Search

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS(Prepositioned Organizational Materiel Storage)-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. Chroom-6 heeft schadelijke eigenschappen waardoor mensen ziek kunnen worden als ze eraan worden blootgesteld. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan chroom-6 is blootgesteld. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van de schadelijke gezondheidseffecten en ziekten die kunnen worden veroorzaakt als mensen tijdens hun werk aan chroom-6 blootstaan. Dit overzicht is in 2020 en 2021 geactualiseerd om nieuwe wetenschappelijke kennis mee te nemen. Dit is de derde actualisatie van het overzicht. De kwaliteit en inhoud van de nieuwe studies is met externe experts geëvalueerd. In deze actualisatie worden de eerdere conclusies bevestigd. Er zijn geen nieuwe schadelijke gezondheidseffecten of ziekten in relatie tot blootstelling aan chroom-6 aangetoond. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 kan de volgende ziekten veroorzaken: longkanker, neus- en neusbijholtekanker, chronische longziekten, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 wordt ervan verdacht strottenhoofdkanker en maagkanker te kunnen veroorzaken (wat betekent: er is beperkt wetenschappelijk bewijs). De actuele lijst met ziekten en schadelijke gezondheidseffecten staat op www.rivm.nl/chroom6/ziektelijst., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) located in the Netherlands. They may have been exposed at the workplace to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. The risk of developing diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which can be caused by chromium-6. This overview has been updated in 2020 and 2021 to include the latest scientific knowledge. This is the third update. The quality and findings of the relevant new studies are evaluated in consultation with external experts. This update confirms the previous conclusions. New scientific studies do not provide evidence for additional adverse health effects in relation to chromium-6 exposure. Exposure to chromium-6 at the workplace may cause the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, chronic lung diseases, chromium-6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Chromium-6 is suspected to cause laryngeal cancer and stomach cancer in humans (which means: there is limited evidence). The current list of diseases and adverse health effects can be found at https://www.rivm.nl/en/chromium-vi-carc.

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. Chroom-6 heeft schadelijke eigenschappen waardoor mensen ziek kunnen worden als ze eraan worden blootgesteld. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan chroom-6 is blootgesteld. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van de schadelijke gezondheidseffecten en ziekten die kunnen worden veroorzaakt als mensen tijdens hun werk aan chroom-6 blootstaan. Dit overzicht wordt regelmatig geactualiseerd om nieuwe wetenschappelijke kennis mee te nemen. De kwaliteit en inhoud van de relevante nieuwe studies wordt met externe experts geëvalueerd. De eerste actualisatie verscheen in 2020. In deze tweede actualisatie (2021) worden de eerdere conclusies bevestigd. Er zijn geen nieuwe schadelijke gezondheidseffecten of ziekten in relatie tot blootstelling aan chroom-6 aangetoond. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 kan de volgende ziekten veroorzaken: longkanker, neus- en neusbijholtekanker, chronische longziekten, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 wordt ervan verdacht strottenhoofdkanker en maagkanker te kunnen veroorzaken (wat betekent: er is beperkt wetenschappelijk bewijs). De actuele lijst met ziekten en schadelijke gezondheidseffecten staat op www.rivm.nl/chroom6/ziektelijst., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) located in the Netherlands. They may have been exposed at the workplace to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. The risk of developing diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which can be caused by chromium-6. This overview is updated regularly to include the latest scientific knowledge. The quality and findings of the relevant new studies are evaluated in consultation with external experts. The first update was published in 2020. The second update performed in 2021 confirms the conclusions that were drawn before. New scientific studies do not provide evidence for additional adverse health effects in relation to chromium-6 exposure. Exposure to chromium-6 at the workplace may cause the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, chronic lung diseases, chromium 6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Chromium-6 is suspected to cause stomach cancer and laryngeal cancer in humans (which means: there is limited evidence). The current list of diseases and adverse health effects can be found at https://www.rivm.nl/en/chromium-vi-carc.

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Zij hebben daar onder andere gewerkt met CARC (Chemical Agent Resistant Coating), een beschermende toplaag voor legervoertuigen. Tijdens onderhoudswerk zijn werknemers mogelijk blootgesteld aan componenten in CARC. Hexamethyleen di-isocyanaat, afgekort HDI, is een belangrijk bestanddeel van CARC en heeft schadelijke eigenschappen. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan HDI is blootgesteld. Het RIVM onderzoekt sinds 2019 of er wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een verband tussen blootstelling aan HDI en schadelijke gezondheidseffecten. In het eerste onderzoek (gepubliceerd in 2020) toonde het RIVM aan dat beroepsmatige blootstelling schadelijk is voor de gezondheid van werknemers en bepaalde ziekten kan veroorzaken. Onderzoek uit 2021 op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis, bevestigt deze conclusies. Er zijn geen nieuwe gezondheidseffecten in relatie tot blootstelling aan HDI aangetoond. Blootstelling aan HDI kan de volgende ziekten veroorzaken: vormen van astma, neus- en oogslijmvliesontsteking, contactdermatitis en de zeldzame longaandoening Hypersensitivity Pneumonitis. Er zijn geen aanwijzingen dat HDI kankerverwekkend is., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) in the Netherlands. They worked with several materials, including Chemical Agent Resistant Coating (CARC), a protective top coating for army vehicles. It is possible that workers were exposed to components of CARC during maintenance activities. Hexamethylene di-isocyanate, or HDI, is an important ingredient of this coating and has hazardous properties. The risk of becoming sick increases with the intensity, frequency and duration of exposure to HDI. Since 2019, RIVM studies whether there is scientific evidence for a relation between exposure to HDI and adverse health effects. In the first study (published in 2020), RIVM showed that occupational exposure causes adverse health effects and can cause certain diseases. The study carried out in 2021, based on the latest scientific knowledge, confirms these conclusions. No evidence was found indicating new adverse health effects due to HDI exposure. Exposure to HDI has been linked to the following diseases: different forms of asthma, inflammation of the mucous membranes of the nose and eye, contact dermatitis, and the rare lung disorder Hypersensitivity Pneumonitis. There are no indications that HDI is carcinogenic.

Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. Chroom-6 heeft schadelijke eigenschappen waardoor mensen ziek kunnen worden als ze eraan worden blootgesteld. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan chroom-6 is blootgesteld. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van de schadelijke gezondheidseffecten en ziekten die kunnen worden veroorzaakt als mensen tijdens hun werk aan chroom-6 blootstaan. Dit overzicht wordt regelmatig geactualiseerd om nieuwe wetenschappelijke kennis mee te nemen. De kwaliteit en inhoud van de relevante nieuwe studies wordt met externe experts geëvalueerd. De eerste actualisatie verscheen in 2020. In deze tweede actualisatie (2021) worden de eerdere conclusies bevestigd. Er zijn geen nieuwe schadelijke gezondheidseffecten of ziekten in relatie tot blootstelling aan chroom-6 aangetoond. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 kan de volgende ziekten veroorzaken: longkanker, neus- en neusbijholtekanker, chronische longziekten, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 wordt ervan verdacht strottenhoofdkanker en maagkanker te kunnen veroorzaken (wat betekent: er is beperkt wetenschappelijk bewijs). De actuele lijst met ziekten en schadelijke gezondheidseffecten staat op www.rivm.nl/chroom6/ziektelijst., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) located in the Netherlands. They may have been exposed at the workplace to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. The risk of developing diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which can be caused by chromium-6. This overview is updated regularly to include the latest scientific knowledge. The quality and findings of the relevant new studies are evaluated in consultation with external experts. The first update was published in 2020. The second update performed in 2021 confirms the conclusions that were drawn before. New scientific studies do not provide evidence for additional adverse health effects in relation to chromium-6 exposure. Exposure to chromium-6 at the workplace may cause the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, chronic lung diseases, chromium 6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Chromium-6 is suspected to cause stomach cancer and laryngeal cancer in humans (which means: there is limited evidence). The current list of diseases and adverse health effects can be found at https://www.rivm.nl/en/chromium-vi-carc.

Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Zij hebben daar onder andere gewerkt met CARC (Chemical Agent Resistant Coating), een beschermende toplaag voor legervoertuigen. Tijdens onderhoudswerk zijn werknemers mogelijk blootgesteld aan componenten in CARC. Hexamethyleen di-isocyanaat, afgekort HDI, is een belangrijk bestanddeel van CARC en heeft schadelijke eigenschappen. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan HDI is blootgesteld. Het RIVM onderzoekt sinds 2019 of er wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een verband tussen blootstelling aan HDI en schadelijke gezondheidseffecten. In het eerste onderzoek (gepubliceerd in 2020) toonde het RIVM aan dat beroepsmatige blootstelling schadelijk is voor de gezondheid van werknemers en bepaalde ziekten kan veroorzaken. Onderzoek uit 2021 op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis, bevestigt deze conclusies. Er zijn geen nieuwe gezondheidseffecten in relatie tot blootstelling aan HDI aangetoond. Blootstelling aan HDI kan de volgende ziekten veroorzaken: vormen van astma, neus- en oogslijmvliesontsteking, contactdermatitis en de zeldzame longaandoening Hypersensitivity Pneumonitis. Er zijn geen aanwijzingen dat HDI kankerverwekkend is., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) in the Netherlands. They worked with several materials, including Chemical Agent Resistant Coating (CARC), a protective top coating for army vehicles. It is possible that workers were exposed to components of CARC during maintenance activities. Hexamethylene di-isocyanate, or HDI, is an important ingredient of this coating and has hazardous properties. The risk of becoming sick increases with the intensity, frequency and duration of exposure to HDI. Since 2019, RIVM studies whether there is scientific evidence for a relation between exposure to HDI and adverse health effects. In the first study (published in 2020), RIVM showed that occupational exposure causes adverse health effects and can cause certain diseases. The study carried out in 2021, based on the latest scientific knowledge, confirms these conclusions. No evidence was found indicating new adverse health effects due to HDI exposure. Exposure to HDI has been linked to the following diseases: different forms of asthma, inflammation of the mucous membranes of the nose and eye, contact dermatitis, and the rare lung disorder Hypersensitivity Pneumonitis. There are no indications that HDI is carcinogenic.

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. Chroom-6 heeft schadelijke eigenschappen waardoor mensen ziek kunnen worden als ze eraan worden blootgesteld. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan chroom-6 is blootgesteld. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van de schadelijke gezondheidseffecten en ziekten die kunnen worden veroorzaakt als mensen tijdens hun werk aan chroom-6 blootstaan. Dit overzicht wordt regelmatig geactualiseerd om nieuwe wetenschappelijke kennis mee te nemen. De kwaliteit en inhoud van de relevante nieuwe studies wordt met externe experts geëvalueerd. De eerste actualisatie verscheen in 2020. In deze tweede actualisatie (2021) worden de eerdere conclusies bevestigd. Er zijn geen nieuwe schadelijke gezondheidseffecten of ziekten in relatie tot blootstelling aan chroom-6 aangetoond. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 kan de volgende ziekten veroorzaken: longkanker, neus- en neusbijholtekanker, chronische longziekten, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 wordt ervan verdacht strottenhoofdkanker en maagkanker te kunnen veroorzaken (wat betekent: er is beperkt wetenschappelijk bewijs). De actuele lijst met ziekten en schadelijke gezondheidseffecten staat op www.rivm.nl/chroom6/ziektelijst., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) located in the Netherlands. They may have been exposed at the workplace to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. The risk of developing diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which can be caused by chromium-6. This overview is updated regularly to include the latest scientific knowledge. The quality and findings of the relevant new studies are evaluated in consultation with external experts. The first update was published in 2020. The second update performed in 2021 confirms the conclusions that were drawn before. New scientific studies do not provide evidence for additional adverse health effects in relation to chromium-6 exposure. Exposure to chromium-6 at the workplace may cause the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, chronic lung diseases, chromium 6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Chromium-6 is suspected to cause stomach cancer and laryngeal cancer in humans (which means: there is limited evidence). The current list of diseases and adverse health effects can be found at https://www.rivm.nl/en/chromium-vi-carc.

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Zij hebben daar onder andere gewerkt met CARC (Chemical Agent Resistant Coating), een beschermende toplaag voor legervoertuigen. Tijdens onderhoudswerk zijn werknemers mogelijk blootgesteld aan componenten in CARC. Hexamethyleen di-isocyanaat, afgekort HDI, is een belangrijk bestanddeel van CARC en heeft schadelijke eigenschappen. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan HDI is blootgesteld. Het RIVM onderzoekt sinds 2019 of er wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een verband tussen blootstelling aan HDI en schadelijke gezondheidseffecten. In het eerste onderzoek (gepubliceerd in 2020) toonde het RIVM aan dat beroepsmatige blootstelling schadelijk is voor de gezondheid van werknemers en bepaalde ziekten kan veroorzaken. Onderzoek uit 2021 op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis, bevestigt deze conclusies. Er zijn geen nieuwe gezondheidseffecten in relatie tot blootstelling aan HDI aangetoond. Blootstelling aan HDI kan de volgende ziekten veroorzaken: vormen van astma, neus- en oogslijmvliesontsteking, contactdermatitis en de zeldzame longaandoening Hypersensitivity Pneumonitis. Er zijn geen aanwijzingen dat HDI kankerverwekkend is., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) in the Netherlands. They worked with several materials, including Chemical Agent Resistant Coating (CARC), a protective top coating for army vehicles. It is possible that workers were exposed to components of CARC during maintenance activities. Hexamethylene di-isocyanate, or HDI, is an important ingredient of this coating and has hazardous properties. The risk of becoming sick increases with the intensity, frequency and duration of exposure to HDI. Since 2019, RIVM studies whether there is scientific evidence for a relation between exposure to HDI and adverse health effects. In the first study (published in 2020), RIVM showed that occupational exposure causes adverse health effects and can cause certain diseases. The study carried out in 2021, based on the latest scientific knowledge, confirms these conclusions. No evidence was found indicating new adverse health effects due to HDI exposure. Exposure to HDI has been linked to the following diseases: different forms of asthma, inflammation of the mucous membranes of the nose and eye, contact dermatitis, and the rare lung disorder Hypersensitivity Pneumonitis. There are no indications that HDI is carcinogenic.

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Zij hebben daar onder andere gewerkt met CARC (Chemical Agent Resistant Coating), een beschermende toplaag voor legervoertuigen. Tijdens onderhoudswerk zijn werknemers mogelijk blootgesteld aan componenten in CARC. Hexamethyleen di-isocyanaat, afgekort HDI, is een belangrijk bestanddeel van CARC en heeft schadelijke eigenschappen. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan HDI is blootgesteld. Het RIVM onderzoekt sinds 2019 of er wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een verband tussen blootstelling aan HDI en schadelijke gezondheidseffecten. In het eerste onderzoek (gepubliceerd in 2020) toonde het RIVM aan dat beroepsmatige blootstelling schadelijk is voor de gezondheid van werknemers en bepaalde ziekten kan veroorzaken. Onderzoek uit 2021 op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis, bevestigt deze conclusies. Er zijn geen nieuwe gezondheidseffecten in relatie tot blootstelling aan HDI aangetoond. Blootstelling aan HDI kan de volgende ziekten veroorzaken: vormen van astma, neus- en oogslijmvliesontsteking, contactdermatitis en de zeldzame longaandoening Hypersensitivity Pneumonitis. Er zijn geen aanwijzingen dat HDI kankerverwekkend is., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) in the Netherlands. They worked with several materials, including Chemical Agent Resistant Coating (CARC), a protective top coating for army vehicles. It is possible that workers were exposed to components of CARC during maintenance activities. Hexamethylene di-isocyanate, or HDI, is an important ingredient of this coating and has hazardous properties. The risk of becoming sick increases with the intensity, frequency and duration of exposure to HDI. Since 2019, RIVM studies whether there is scientific evidence for a relation between exposure to HDI and adverse health effects. In the first study (published in 2020), RIVM showed that occupational exposure causes adverse health effects and can cause certain diseases. The study carried out in 2021, based on the latest scientific knowledge, confirms these conclusions. No evidence was found indicating new adverse health effects due to HDI exposure. Exposure to HDI has been linked to the following diseases: different forms of asthma, inflammation of the mucous membranes of the nose and eye, contact dermatitis, and the rare lung disorder Hypersensitivity Pneumonitis. There are no indications that HDI is carcinogenic.

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (Prepositioned Organizational Materiel Storage) in Nederland Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. Chroom-6 heeft schadelijke eigenschappen waardoor mensen ziek kunnen worden als ze eraan worden blootgesteld. De kans om ziek te worden is groter naarmate iemand meer, vaker of langer aan chroom-6 is blootgesteld. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van de schadelijke gezondheidseffecten en ziekten die kunnen worden veroorzaakt als mensen tijdens hun werk aan chroom-6 blootstaan. Dit overzicht wordt regelmatig geactualiseerd om nieuwe wetenschappelijke kennis mee te nemen. De kwaliteit en inhoud van de relevante nieuwe studies wordt met externe experts geëvalueerd. De eerste actualisatie verscheen in 2020. In deze tweede actualisatie (2021) worden de eerdere conclusies bevestigd. Er zijn geen nieuwe schadelijke gezondheidseffecten of ziekten in relatie tot blootstelling aan chroom-6 aangetoond. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 kan de volgende ziekten veroorzaken: longkanker, neus- en neusbijholtekanker, chronische longziekten, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren. Beroepsmatige blootstelling aan chroom-6 wordt ervan verdacht strottenhoofdkanker en maagkanker te kunnen veroorzaken (wat betekent: er is beperkt wetenschappelijk bewijs). De actuele lijst met ziekten en schadelijke gezondheidseffecten staat op www.rivm.nl/chroom6/ziektelijst., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage) located in the Netherlands. They may have been exposed at the workplace to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. The risk of developing diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which can be caused by chromium-6. This overview is updated regularly to include the latest scientific knowledge. The quality and findings of the relevant new studies are evaluated in consultation with external experts. The first update was published in 2020. The second update performed in 2021 confirms the conclusions that were drawn before. New scientific studies do not provide evidence for additional adverse health effects in relation to chromium-6 exposure. Exposure to chromium-6 at the workplace may cause the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, chronic lung diseases, chromium 6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Chromium-6 is suspected to cause stomach cancer and laryngeal cancer in humans (which means: there is limited evidence). The current list of diseases and adverse health effects can be found at https://www.rivm.nl/en/chromium-vi-carc.

RIVM rapport:Dit rapport maakt onderdeel uit van een serie van acht rapporten over het onderzoek naar HDI uit CARC op de POMS-locaties van Defensie. Dit rapport bevat geen afzonderlijke publiekssamenvatting. Een overkoepelende publiekssamenvatting van de acht rapporten is te vinden op de website van het RIVM: "CARC op de POMS-locaties van Defensie: blootstelling en gezondheidsrisico's. Bevindingen uit het onderzoek op hoofdlijnen, met speciale aandacht voor het bestanddeel HDI" RIVM rapport 2020-0017

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (POMS: Prepositioned Organizational Materiel Storage) Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van gezondheidseffecten en ziekten die door chroom-6 kunnen worden veroorzaakt. Ook is toen onderzocht of blootstelling aan chroom-6 tijdens werkzaamheden op de POMS-locaties kan hebben geleid tot deze ziekten. Het RIVM heeft in 2019 dit onderzoek geactualiseerd op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis. Hieruit blijkt dat chroom-6 er ook van wordt verdacht strottenhoofdkanker te kunnen veroorzaken. Het RIVM heeft daarom beoordeeld wat dat betekent voor oud-werknemers die op de POMS-locaties in contact zijn gekomen met chroom-6. Het blijkt dat zij hierdoor strottenhoofdkanker kunnen hebben gekregen of nog krijgen. In 2018 is al geconcludeerd dat directe en indirecte blootstelling aan chroom-6 op de POMS-locaties longkanker, neus- en neusbijholtekanker, maagkanker, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis en allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren kan hebben veroorzaakt. Directe blootstelling aan chroom-6 op de POMS-locaties kan tot chronische longziekten leiden. De kans op een ziekte is groter naarmate zij er meer, vaker en/of langer aan zijn blootgesteld. Ook hangt het af van de manier waarop blootstelling aan chroom-6 plaatsvond. Dat kon door inademing, contact met de huid en inslikken. Naast de aard van de blootstelling op de POMS-locaties, bepalen andere zaken of werknemers ziek worden. Dat kan ander werk zijn, een blootstelling aan andere stoffen, de leefstijl en persoonlijke gevoeligheid om na een blootstelling een ziekte te krijgen. Het RIVM blijft volgen of er nieuwe wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een verband tussen chroom-6 en ziekten., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage). While doing so, they may have been exposed to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which chromium-6 can cause. Risk assessment was also carried out at that time to determine whether exposure to chromium-6 during work at the POMS sites may have led to these diseases. In 2019, RIVM updated this research based on the latest scientific knowledge. This revealed that chromium-6 is also suspected of causing laryngeal cancer. RIVM therefore assessed what that means for former employees who came into contact with chromium-6 at the POMS sites. It is clear that they could have developed, or may in the future develop, laryngeal cancer as a result of the exposure at the POMS sites. In 2018, it was already concluded that direct and indirect exposure to chromium-6 at the POMS sites may have caused lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, stomach cancer, chromium 6-related allergic asthma, rhinitis and allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Direct exposure to chromium-6 at the POMS sites can lead to chronic lung diseases. The risk of developing these diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. It also depends on the way of exposure to chromium-6, for example by inhalation, skin contact and ingestion. In addition to the nature of the exposure at the POMS sites, other factors also determine whether employees become ill. These may be other work, exposure to other substances, lifestyle and individual susceptibility to acquiring a disease after exposure. RIVM is continuing to monitor new scientific indications of links between chromium-6 and diseases.

RIVM rapport:Tussen 2004 en 2012 hebben ongeveer achthonderd mensen zonder werk deelgenomen aan het re-integratieproject tROM van de gemeente Tilburg. Zij waren wettelijk verplicht op deze manier werkervaring op te doen om in aanmerking te komen voor een bijstandsuitkering. De deelnemers voerden restauratiewerkzaamheden uit aan museumtreinen in een werkplaats van NedTrain in Tilburg. Daar hebben ze oude verflagen van de treinen verwijderd. In 2015 kwamen er signalen dat er in de verflagen chroom-6 had gezeten, een schadelijke stof. In januari 2019 bracht het RIVM een overzicht uit van gezondheidseffecten en ziekten die door chroom-6 kunnen worden veroorzaakt. Ook is toen onderzocht of blootstelling aan chroom-6 tijdens werkzaamheden op de tROM-locatie kan hebben geleid tot deze ziekten. Het RIVM heeft in 2019 dit onderzoek geactualiseerd op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis. Hieruit blijkt dat chroom-6 er ook van wordt verdacht strottenhoofdkanker te kunnen veroorzaken. Het RIVM heeft daarom beoordeeld wat dat betekent voor deelnemers aan het tROM-project en hun trajectbegeleiders van de gemeente Tilburg die tijdens hun werkzaamheden in contact zijn gekomen met chroom-6. Het blijkt dat zij hierdoor strottenhoofdkanker kunnen hebben gekregen of nog kunnen krijgen. In januari 2019 is al geconcludeerd dat directe en indirecte blootstelling aan chroom-6 op de tROM-locatie longkanker, neus- en neusbijholtekanker, maagkanker, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren kan hebben veroorzaakt. Langdurige directe blootstelling aan chroom-6 op de tROM-locatie kan tot chronische longziekten leiden. De kans op een ziekte is groter naarmate zij er meer, vaker en/of langer aan zijn blootgesteld. Ook hangt het af van de manier waarop blootstelling aan chroom-6 plaatsvond. Dat kon door inademing, contact met de huid en inslikken. Naast de aard van de blootstelling op de tROM-locatie, bepalen, Between 2004 and 2012, approximately 800 unemployed persons took part in the tROM reintegration project run by the municipality of Tilburg. They were legally obliged to acquire work experience in this way in order to be eligible for social welfare benefits. The participants in the tROM project helped restore museum trains, by removing old layers of paint from them, in a NedTrain workshop in Tilburg. In 2015, there were signs that the paint layers had contained a hazardous substance, chromium-6. In January 2019, RIVM published an overview of health effects and diseases that can be caused by chromium-6. Risk assessment was also carried out at that time to determine whether exposure to chromium-6 during the restoration activities at the tROM site may have led to these diseases. In 2019, RIVM updated this research based on the latest scientific knowledge. This revealed that chromium-6 is also suspected of causing laryngeal cancer. RIVM has therefore assessed what this means for participants of the tROM project and their project supervisors from the municipality of Tilburg who came into contact with chromium-6 during these activities. It appears that they could have developed, or may in the future develop, laryngeal cancer as a result of the exposure at the tROM site. In January 2019, it was already concluded that direct and indirect exposure to chromium-6 at the tROM site may have caused the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, stomach cancer, chromium 6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Long-term direct exposure to chromium-6 at the tROM site can lead to chronic lung diseases. The risk of developing these diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. It also depends on the way of exposure to chromium-6, for example by inhalation, skin contact and ingestion. In addition to the nature of the exposure at the tROM

Dit rapport maakt onderdeel uit van een serie van acht rapporten over het onderzoek naar HDI uit CARC op de POMS-locaties van Defensie. Dit rapport bevat geen afzonderlijke publiekssamenvatting. Een overkoepelende publiekssamenvatting van de acht rapporten is te vinden op de website van het RIVM: "CARC op de POMS-locaties van Defensie: blootstelling en gezondheidsrisico's. Bevindingen uit het onderzoek op hoofdlijnen, met speciale aandacht voor het bestanddeel HDI" RIVM rapport 2020-0017

Tussen 2004 en 2012 hebben ongeveer achthonderd mensen zonder werk deelgenomen aan het re-integratieproject tROM van de gemeente Tilburg. Zij waren wettelijk verplicht op deze manier werkervaring op te doen om in aanmerking te komen voor een bijstandsuitkering. De deelnemers voerden restauratiewerkzaamheden uit aan museumtreinen in een werkplaats van NedTrain in Tilburg. Daar hebben ze oude verflagen van de treinen verwijderd. In 2015 kwamen er signalen dat er in de verflagen chroom-6 had gezeten, een schadelijke stof. In januari 2019 bracht het RIVM een overzicht uit van gezondheidseffecten en ziekten die door chroom-6 kunnen worden veroorzaakt. Ook is toen onderzocht of blootstelling aan chroom-6 tijdens werkzaamheden op de tROM-locatie kan hebben geleid tot deze ziekten. Het RIVM heeft in 2019 dit onderzoek geactualiseerd op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis. Hieruit blijkt dat chroom-6 er ook van wordt verdacht strottenhoofdkanker te kunnen veroorzaken. Het RIVM heeft daarom beoordeeld wat dat betekent voor deelnemers aan het tROM-project en hun trajectbegeleiders van de gemeente Tilburg die tijdens hun werkzaamheden in contact zijn gekomen met chroom-6. Het blijkt dat zij hierdoor strottenhoofdkanker kunnen hebben gekregen of nog kunnen krijgen. In januari 2019 is al geconcludeerd dat directe en indirecte blootstelling aan chroom-6 op de tROM-locatie longkanker, neus- en neusbijholtekanker, maagkanker, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren kan hebben veroorzaakt. Langdurige directe blootstelling aan chroom-6 op de tROM-locatie kan tot chronische longziekten leiden. De kans op een ziekte is groter naarmate zij er meer, vaker en/of langer aan zijn blootgesteld. Ook hangt het af van de manier waarop blootstelling aan chroom-6 plaatsvond. Dat kon door inademing, contact met de huid en inslikken. Naast de aard van de blootstelling op de tROM-locatie, bepalen, Between 2004 and 2012, approximately 800 unemployed persons took part in the tROM reintegration project run by the municipality of Tilburg. They were legally obliged to acquire work experience in this way in order to be eligible for social welfare benefits. The participants in the tROM project helped restore museum trains, by removing old layers of paint from them, in a NedTrain workshop in Tilburg. In 2015, there were signs that the paint layers had contained a hazardous substance, chromium-6. In January 2019, RIVM published an overview of health effects and diseases that can be caused by chromium-6. Risk assessment was also carried out at that time to determine whether exposure to chromium-6 during the restoration activities at the tROM site may have led to these diseases. In 2019, RIVM updated this research based on the latest scientific knowledge. This revealed that chromium-6 is also suspected of causing laryngeal cancer. RIVM has therefore assessed what this means for participants of the tROM project and their project supervisors from the municipality of Tilburg who came into contact with chromium-6 during these activities. It appears that they could have developed, or may in the future develop, laryngeal cancer as a result of the exposure at the tROM site. In January 2019, it was already concluded that direct and indirect exposure to chromium-6 at the tROM site may have caused the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, stomach cancer, chromium 6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Long-term direct exposure to chromium-6 at the tROM site can lead to chronic lung diseases. The risk of developing these diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. It also depends on the way of exposure to chromium-6, for example by inhalation, skin contact and ingestion. In addition to the nature of the exposure at the tROM

Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (POMS: Prepositioned Organizational Materiel Storage) Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van gezondheidseffecten en ziekten die door chroom-6 kunnen worden veroorzaakt. Ook is toen onderzocht of blootstelling aan chroom-6 tijdens werkzaamheden op de POMS-locaties kan hebben geleid tot deze ziekten. Het RIVM heeft in 2019 dit onderzoek geactualiseerd op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis. Hieruit blijkt dat chroom-6 er ook van wordt verdacht strottenhoofdkanker te kunnen veroorzaken. Het RIVM heeft daarom beoordeeld wat dat betekent voor oud-werknemers die op de POMS-locaties in contact zijn gekomen met chroom-6. Het blijkt dat zij hierdoor strottenhoofdkanker kunnen hebben gekregen of nog krijgen. In 2018 is al geconcludeerd dat directe en indirecte blootstelling aan chroom-6 op de POMS-locaties longkanker, neus- en neusbijholtekanker, maagkanker, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis en allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren kan hebben veroorzaakt. Directe blootstelling aan chroom-6 op de POMS-locaties kan tot chronische longziekten leiden. De kans op een ziekte is groter naarmate zij er meer, vaker en/of langer aan zijn blootgesteld. Ook hangt het af van de manier waarop blootstelling aan chroom-6 plaatsvond. Dat kon door inademing, contact met de huid en inslikken. Naast de aard van de blootstelling op de POMS-locaties, bepalen andere zaken of werknemers ziek worden. Dat kan ander werk zijn, een blootstelling aan andere stoffen, de leefstijl en persoonlijke gevoeligheid om na een blootstelling een ziekte te krijgen. Het RIVM blijft volgen of er nieuwe wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een verband tussen chroom-6 en ziekten., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage). While doing so, they may have been exposed to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which chromium-6 can cause. Risk assessment was also carried out at that time to determine whether exposure to chromium-6 during work at the POMS sites may have led to these diseases. In 2019, RIVM updated this research based on the latest scientific knowledge. This revealed that chromium-6 is also suspected of causing laryngeal cancer. RIVM therefore assessed what that means for former employees who came into contact with chromium-6 at the POMS sites. It is clear that they could have developed, or may in the future develop, laryngeal cancer as a result of the exposure at the POMS sites. In 2018, it was already concluded that direct and indirect exposure to chromium-6 at the POMS sites may have caused lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, stomach cancer, chromium 6-related allergic asthma, rhinitis and allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Direct exposure to chromium-6 at the POMS sites can lead to chronic lung diseases. The risk of developing these diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. It also depends on the way of exposure to chromium-6, for example by inhalation, skin contact and ingestion. In addition to the nature of the exposure at the POMS sites, other factors also determine whether employees become ill. These may be other work, exposure to other substances, lifestyle and individual susceptibility to acquiring a disease after exposure. RIVM is continuing to monitor new scientific indications of links between chromium-6 and diseases.

RIVM rapport:Tussen 2004 en 2012 hebben ongeveer achthonderd mensen zonder werk deelgenomen aan het re-integratieproject tROM van de gemeente Tilburg. Zij waren wettelijk verplicht op deze manier werkervaring op te doen om in aanmerking te komen voor een bijstandsuitkering. De deelnemers voerden restauratiewerkzaamheden uit aan museumtreinen in een werkplaats van NedTrain in Tilburg. Daar hebben ze oude verflagen van de treinen verwijderd. In 2015 kwamen er signalen dat er in de verflagen chroom-6 had gezeten, een schadelijke stof. In januari 2019 bracht het RIVM een overzicht uit van gezondheidseffecten en ziekten die door chroom-6 kunnen worden veroorzaakt. Ook is toen onderzocht of blootstelling aan chroom-6 tijdens werkzaamheden op de tROM-locatie kan hebben geleid tot deze ziekten. Het RIVM heeft in 2019 dit onderzoek geactualiseerd op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis. Hieruit blijkt dat chroom-6 er ook van wordt verdacht strottenhoofdkanker te kunnen veroorzaken. Het RIVM heeft daarom beoordeeld wat dat betekent voor deelnemers aan het tROM-project en hun trajectbegeleiders van de gemeente Tilburg die tijdens hun werkzaamheden in contact zijn gekomen met chroom-6. Het blijkt dat zij hierdoor strottenhoofdkanker kunnen hebben gekregen of nog kunnen krijgen. In januari 2019 is al geconcludeerd dat directe en indirecte blootstelling aan chroom-6 op de tROM-locatie longkanker, neus- en neusbijholtekanker, maagkanker, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren kan hebben veroorzaakt. Langdurige directe blootstelling aan chroom-6 op de tROM-locatie kan tot chronische longziekten leiden. De kans op een ziekte is groter naarmate zij er meer, vaker en/of langer aan zijn blootgesteld. Ook hangt het af van de manier waarop blootstelling aan chroom-6 plaatsvond. Dat kon door inademing, contact met de huid en inslikken. Naast de aard van de blootstelling op de tROM-locatie, bepalen, Between 2004 and 2012, approximately 800 unemployed persons took part in the tROM reintegration project run by the municipality of Tilburg. They were legally obliged to acquire work experience in this way in order to be eligible for social welfare benefits. The participants in the tROM project helped restore museum trains, by removing old layers of paint from them, in a NedTrain workshop in Tilburg. In 2015, there were signs that the paint layers had contained a hazardous substance, chromium-6. In January 2019, RIVM published an overview of health effects and diseases that can be caused by chromium-6. Risk assessment was also carried out at that time to determine whether exposure to chromium-6 during the restoration activities at the tROM site may have led to these diseases. In 2019, RIVM updated this research based on the latest scientific knowledge. This revealed that chromium-6 is also suspected of causing laryngeal cancer. RIVM has therefore assessed what this means for participants of the tROM project and their project supervisors from the municipality of Tilburg who came into contact with chromium-6 during these activities. It appears that they could have developed, or may in the future develop, laryngeal cancer as a result of the exposure at the tROM site. In January 2019, it was already concluded that direct and indirect exposure to chromium-6 at the tROM site may have caused the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, stomach cancer, chromium 6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Long-term direct exposure to chromium-6 at the tROM site can lead to chronic lung diseases. The risk of developing these diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. It also depends on the way of exposure to chromium-6, for example by inhalation, skin contact and ingestion. In addition to the nature of the exposure at the tROM

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (POMS: Prepositioned Organizational Materiel Storage) Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van gezondheidseffecten en ziekten die door chroom-6 kunnen worden veroorzaakt. Ook is toen onderzocht of blootstelling aan chroom-6 tijdens werkzaamheden op de POMS-locaties kan hebben geleid tot deze ziekten. Het RIVM heeft in 2019 dit onderzoek geactualiseerd op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis. Hieruit blijkt dat chroom-6 er ook van wordt verdacht strottenhoofdkanker te kunnen veroorzaken. Het RIVM heeft daarom beoordeeld wat dat betekent voor oud-werknemers die op de POMS-locaties in contact zijn gekomen met chroom-6. Het blijkt dat zij hierdoor strottenhoofdkanker kunnen hebben gekregen of nog krijgen. In 2018 is al geconcludeerd dat directe en indirecte blootstelling aan chroom-6 op de POMS-locaties longkanker, neus- en neusbijholtekanker, maagkanker, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis en allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren kan hebben veroorzaakt. Directe blootstelling aan chroom-6 op de POMS-locaties kan tot chronische longziekten leiden. De kans op een ziekte is groter naarmate zij er meer, vaker en/of langer aan zijn blootgesteld. Ook hangt het af van de manier waarop blootstelling aan chroom-6 plaatsvond. Dat kon door inademing, contact met de huid en inslikken. Naast de aard van de blootstelling op de POMS-locaties, bepalen andere zaken of werknemers ziek worden. Dat kan ander werk zijn, een blootstelling aan andere stoffen, de leefstijl en persoonlijke gevoeligheid om na een blootstelling een ziekte te krijgen. Het RIVM blijft volgen of er nieuwe wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een verband tussen chroom-6 en ziekten., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage). While doing so, they may have been exposed to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which chromium-6 can cause. Risk assessment was also carried out at that time to determine whether exposure to chromium-6 during work at the POMS sites may have led to these diseases. In 2019, RIVM updated this research based on the latest scientific knowledge. This revealed that chromium-6 is also suspected of causing laryngeal cancer. RIVM therefore assessed what that means for former employees who came into contact with chromium-6 at the POMS sites. It is clear that they could have developed, or may in the future develop, laryngeal cancer as a result of the exposure at the POMS sites. In 2018, it was already concluded that direct and indirect exposure to chromium-6 at the POMS sites may have caused lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, stomach cancer, chromium 6-related allergic asthma, rhinitis and allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Direct exposure to chromium-6 at the POMS sites can lead to chronic lung diseases. The risk of developing these diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. It also depends on the way of exposure to chromium-6, for example by inhalation, skin contact and ingestion. In addition to the nature of the exposure at the POMS sites, other factors also determine whether employees become ill. These may be other work, exposure to other substances, lifestyle and individual susceptibility to acquiring a disease after exposure. RIVM is continuing to monitor new scientific indications of links between chromium-6 and diseases.

RIVM rapport:Dit rapport maakt onderdeel uit van een serie van acht rapporten over het onderzoek naar HDI uit CARC op de POMS-locaties van Defensie. Dit rapport bevat geen afzonderlijke publiekssamenvatting. Een overkoepelende publiekssamenvatting van de acht rapporten is te vinden op de website van het RIVM: "CARC op de POMS-locaties van Defensie: blootstelling en gezondheidsrisico's. Bevindingen uit het onderzoek op hoofdlijnen, met speciale aandacht voor het bestanddeel HDI" RIVM rapport 2020-0017

RIVM rapport:Dit rapport maakt onderdeel uit van een serie van acht rapporten over het onderzoek naar HDI uit CARC op de POMS-locaties van Defensie. Dit rapport bevat geen afzonderlijke publiekssamenvatting. Een overkoepelende publiekssamenvatting van de acht rapporten is te vinden op de website van het RIVM: "CARC op de POMS-locaties van Defensie: blootstelling en gezondheidsrisico's. Bevindingen uit het onderzoek op hoofdlijnen, met speciale aandacht voor het bestanddeel HDI" RIVM rapport 2020-0017

RIVM rapport:Tussen 2004 en 2012 hebben ongeveer achthonderd mensen zonder werk deelgenomen aan het re-integratieproject tROM van de gemeente Tilburg. Zij waren wettelijk verplicht op deze manier werkervaring op te doen om in aanmerking te komen voor een bijstandsuitkering. De deelnemers voerden restauratiewerkzaamheden uit aan museumtreinen in een werkplaats van NedTrain in Tilburg. Daar hebben ze oude verflagen van de treinen verwijderd. In 2015 kwamen er signalen dat er in de verflagen chroom-6 had gezeten, een schadelijke stof. In januari 2019 bracht het RIVM een overzicht uit van gezondheidseffecten en ziekten die door chroom-6 kunnen worden veroorzaakt. Ook is toen onderzocht of blootstelling aan chroom-6 tijdens werkzaamheden op de tROM-locatie kan hebben geleid tot deze ziekten. Het RIVM heeft in 2019 dit onderzoek geactualiseerd op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis. Hieruit blijkt dat chroom-6 er ook van wordt verdacht strottenhoofdkanker te kunnen veroorzaken. Het RIVM heeft daarom beoordeeld wat dat betekent voor deelnemers aan het tROM-project en hun trajectbegeleiders van de gemeente Tilburg die tijdens hun werkzaamheden in contact zijn gekomen met chroom-6. Het blijkt dat zij hierdoor strottenhoofdkanker kunnen hebben gekregen of nog kunnen krijgen. In januari 2019 is al geconcludeerd dat directe en indirecte blootstelling aan chroom-6 op de tROM-locatie longkanker, neus- en neusbijholtekanker, maagkanker, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis, allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren kan hebben veroorzaakt. Langdurige directe blootstelling aan chroom-6 op de tROM-locatie kan tot chronische longziekten leiden. De kans op een ziekte is groter naarmate zij er meer, vaker en/of langer aan zijn blootgesteld. Ook hangt het af van de manier waarop blootstelling aan chroom-6 plaatsvond. Dat kon door inademing, contact met de huid en inslikken. Naast de aard van de blootstelling op de tROM-locatie, bepalen, Between 2004 and 2012, approximately 800 unemployed persons took part in the tROM reintegration project run by the municipality of Tilburg. They were legally obliged to acquire work experience in this way in order to be eligible for social welfare benefits. The participants in the tROM project helped restore museum trains, by removing old layers of paint from them, in a NedTrain workshop in Tilburg. In 2015, there were signs that the paint layers had contained a hazardous substance, chromium-6. In January 2019, RIVM published an overview of health effects and diseases that can be caused by chromium-6. Risk assessment was also carried out at that time to determine whether exposure to chromium-6 during the restoration activities at the tROM site may have led to these diseases. In 2019, RIVM updated this research based on the latest scientific knowledge. This revealed that chromium-6 is also suspected of causing laryngeal cancer. RIVM has therefore assessed what this means for participants of the tROM project and their project supervisors from the municipality of Tilburg who came into contact with chromium-6 during these activities. It appears that they could have developed, or may in the future develop, laryngeal cancer as a result of the exposure at the tROM site. In January 2019, it was already concluded that direct and indirect exposure to chromium-6 at the tROM site may have caused the following diseases: lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, stomach cancer, chromium 6-related allergic asthma and rhinitis, allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Long-term direct exposure to chromium-6 at the tROM site can lead to chronic lung diseases. The risk of developing these diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. It also depends on the way of exposure to chromium-6, for example by inhalation, skin contact and ingestion. In addition to the nature of the exposure at the tROM

RIVM rapport:Tussen 1984 en 2006 hebben werknemers van Defensie op de zogenoemde POMS-locaties (POMS: Prepositioned Organizational Materiel Storage) Amerikaans materieel onderhouden. Hierbij kon chroom-6 vrijkomen, dat vooral in de grondverf van het materieel zat. In 2018 bracht het RIVM een overzicht uit van gezondheidseffecten en ziekten die door chroom-6 kunnen worden veroorzaakt. Ook is toen onderzocht of blootstelling aan chroom-6 tijdens werkzaamheden op de POMS-locaties kan hebben geleid tot deze ziekten. Het RIVM heeft in 2019 dit onderzoek geactualiseerd op basis van de nieuwste wetenschappelijke kennis. Hieruit blijkt dat chroom-6 er ook van wordt verdacht strottenhoofdkanker te kunnen veroorzaken. Het RIVM heeft daarom beoordeeld wat dat betekent voor oud-werknemers die op de POMS-locaties in contact zijn gekomen met chroom-6. Het blijkt dat zij hierdoor strottenhoofdkanker kunnen hebben gekregen of nog krijgen. In 2018 is al geconcludeerd dat directe en indirecte blootstelling aan chroom-6 op de POMS-locaties longkanker, neus- en neusbijholtekanker, maagkanker, chroom-6-gerelateerde allergische astma en rhinitis en allergisch contacteczeem en perforatie van het neustussenschot door chroomzweren kan hebben veroorzaakt. Directe blootstelling aan chroom-6 op de POMS-locaties kan tot chronische longziekten leiden. De kans op een ziekte is groter naarmate zij er meer, vaker en/of langer aan zijn blootgesteld. Ook hangt het af van de manier waarop blootstelling aan chroom-6 plaatsvond. Dat kon door inademing, contact met de huid en inslikken. Naast de aard van de blootstelling op de POMS-locaties, bepalen andere zaken of werknemers ziek worden. Dat kan ander werk zijn, een blootstelling aan andere stoffen, de leefstijl en persoonlijke gevoeligheid om na een blootstelling een ziekte te krijgen. Het RIVM blijft volgen of er nieuwe wetenschappelijke aanwijzingen zijn voor een verband tussen chroom-6 en ziekten., Between 1984 and 2006, Ministry of Defence personnel maintained American equipment at the so-called POMS sites (POMS stands for Prepositioned Organizational Materiel Storage). While doing so, they may have been exposed to chromium-6 which was primarily contained in the primer used to paint the equipment. In 2018, RIVM published an overview of the health effects and diseases which chromium-6 can cause. Risk assessment was also carried out at that time to determine whether exposure to chromium-6 during work at the POMS sites may have led to these diseases. In 2019, RIVM updated this research based on the latest scientific knowledge. This revealed that chromium-6 is also suspected of causing laryngeal cancer. RIVM therefore assessed what that means for former employees who came into contact with chromium-6 at the POMS sites. It is clear that they could have developed, or may in the future develop, laryngeal cancer as a result of the exposure at the POMS sites. In 2018, it was already concluded that direct and indirect exposure to chromium-6 at the POMS sites may have caused lung cancer, nasal and paranasal sinus cancer, stomach cancer, chromium 6-related allergic asthma, rhinitis and allergic contact dermatitis and perforation of the nasal septum due to chromium ulcers. Direct exposure to chromium-6 at the POMS sites can lead to chronic lung diseases. The risk of developing these diseases is greater the more, the more often, and/or the longer a person is exposed. It also depends on the way of exposure to chromium-6, for example by inhalation, skin contact and ingestion. In addition to the nature of the exposure at the POMS sites, other factors also determine whether employees become ill. These may be other work, exposure to other substances, lifestyle and individual susceptibility to acquiring a disease after exposure. RIVM is continuing to monitor new scientific indications of links between chromium-6 and diseases.

RIVM rapport:Dit rapport maakt onderdeel uit van een serie van tien rapporten over het onderzoek naar chroom-6 bij tROM Tilburg. Dit rapport bevat geen afzonderlijke publiekssamenvatting. Een overkoepelende publiekssamenvatting van de tien rapporten is te vinden op de website van het RIVM: "Chroom-6 bij het re-integratieproject tROM: gezondheidsrisico's en verantwoordelijkheden - Bevindingen uit het onderzoek op hoofdlijnen (RIVM Rapport 2018-0164)"

RIVM rapport:Butylparabeen wordt als conserveermiddel gebruikt omdat het de groei van schimmels en bacteriën tegengaat, bijvoorbeeld in persoonlijke verzorgingsproducten. Maar butylparabeen wordt, net als andere parabenen, ervan verdacht een hormoonverstorende werking te hebben. Hormoonverstorende stoffen kunnen de hormoonhuishouding in het menselijk lichaam in de war brengen. Het RIVM kan nog niet bepalen of butylparaben daadwerkelijk als hormoonverstorende stof moet worden beschouwd. Vanwege de waarschijnlijk geringe mate waarin consumenten worden blootgesteld en de huidige informatie over gezondheidseffecten, lijkt er geen reden tot bezorgdheid te zijn. Aanvullend onderzoek is nodig om de onzekerheden in deze conclusie te verkleinen. Persoonlijke verzorgingsproducten zijn de belangrijkste bron van de totale berekende hoeveelheid butylparaben waar consumenten in aanraking mee komen. Bij deze berekening is veiligheidshalve uitgegaan van ongustige situaties. Ook zijn er aanwijzingen dat deze producten tegenwoordig veel minder vaak parabenen bevatten. Er is geen relevante informatie beschikbaar om de blootstelling via geneesmiddelen te kunnen schatten. De inname via voedsel speelt geen rol, onder andere omdat het gebruik als toevoeging in levensmiddelen of in materialen waar voedsel mee in contact kan komen, zoals verpakkingen, in Europa is verboden. Veel studies over de eigenschappen van butylparabeen laten zien dat het een hormoongerelateerde werking heeft, of duiden erop dat butylparabeen een hormoonverstorende stof is. Of deze gegevens voldoende bewijs leveren dat butylparabeen daadwerkelijk een hormoonverstorende stof is, zullen experts verder moeten onderzoeken. Zij toetsen dan of de stof aan criteria voldoet die recentelijk voor hormoonverstorende stoffen zijn opgesteld. Het kan ook zijn dat aanvullend bewijs nodig is. Voor de risicobeoordeling van butylparaben zijn er onzekerheden. De huidige berekende blootstelling is zeer waarschijnlijk te hoog. Daarnaast wordt mogelijk, Butylparaben is used as a preservative because it inhibits the growth of fungi and bacteria in, for example, personal care products. However, butylparaben, just like other parabens, is suspected of having endocrine-disrupting properties or, to put it another way, of being an endocrine disruptor. Endocrine disruptors can compromise the hormonal system in the human body. As yet, RIVM has been unable to determine whether butylparaben must actually be considered an endocrine disruptor. Because of the likely limited extent to which consumers are exposed to butylparaben and the information currently available about its effect on health, there does not appear to be any reason for concern. Additional research is needed to reduce any uncertainties in this conclusion. Personal care products are the most significant source of the total calculated amount of butylparaben with which consumers come into contact. For safety's sake, this calculation is based on worst-case scenarios. There are also indications that such products are far less likely to contain parabens these days. There is no relevant information available for estimating exposure via medicines. Intake via food does not play a role in exposure because, among other reasons, butylparaben's use as an additive in foods or in food contact materials, such as packaging, is forbidden in Europe. Many studies on the properties of butylparaben show that it has an endocrine-related action or suggest that it is an endocrine disruptor. Experts will have to discuss further whether the data in question yields sufficient evidence to actually classify butylparaben is an endocrine disruptor. They will test whether the substance meets the criteria recently drawn up for endocrine disruptors. Additional evidence may also be necessary. The risk assessment of butylparaben entails uncertainties. It is highly likely that the current calculated exposure is higher than is actually the case and, moreover, it is possible that the differences betwee

Dit rapport maakt onderdeel uit van een serie van tien rapporten over het onderzoek naar chroom-6 bij tROM Tilburg. Dit rapport bevat geen afzonderlijke publiekssamenvatting. Een overkoepelende publiekssamenvatting van de tien rapporten is te vinden op de website van het RIVM: "Chroom-6 bij het re-integratieproject tROM: gezondheidsrisico's en verantwoordelijkheden - Bevindingen uit het onderzoek op hoofdlijnen (RIVM Rapport 2018-0164)"

Butylparabeen wordt als conserveermiddel gebruikt omdat het de groei van schimmels en bacteriën tegengaat, bijvoorbeeld in persoonlijke verzorgingsproducten. Maar butylparabeen wordt, net als andere parabenen, ervan verdacht een hormoonverstorende werking te hebben. Hormoonverstorende stoffen kunnen de hormoonhuishouding in het menselijk lichaam in de war brengen. Het RIVM kan nog niet bepalen of butylparaben daadwerkelijk als hormoonverstorende stof moet worden beschouwd. Vanwege de waarschijnlijk geringe mate waarin consumenten worden blootgesteld en de huidige informatie over gezondheidseffecten, lijkt er geen reden tot bezorgdheid te zijn. Aanvullend onderzoek is nodig om de onzekerheden in deze conclusie te verkleinen. Persoonlijke verzorgingsproducten zijn de belangrijkste bron van de totale berekende hoeveelheid butylparaben waar consumenten in aanraking mee komen. Bij deze berekening is veiligheidshalve uitgegaan van ongustige situaties. Ook zijn er aanwijzingen dat deze producten tegenwoordig veel minder vaak parabenen bevatten. Er is geen relevante informatie beschikbaar om de blootstelling via geneesmiddelen te kunnen schatten. De inname via voedsel speelt geen rol, onder andere omdat het gebruik als toevoeging in levensmiddelen of in materialen waar voedsel mee in contact kan komen, zoals verpakkingen, in Europa is verboden. Veel studies over de eigenschappen van butylparabeen laten zien dat het een hormoongerelateerde werking heeft, of duiden erop dat butylparabeen een hormoonverstorende stof is. Of deze gegevens voldoende bewijs leveren dat butylparabeen daadwerkelijk een hormoonverstorende stof is, zullen experts verder moeten onderzoeken. Zij toetsen dan of de stof aan criteria voldoet die recentelijk voor hormoonverstorende stoffen zijn opgesteld. Het kan ook zijn dat aanvullend bewijs nodig is. Voor de risicobeoordeling van butylparaben zijn er onzekerheden. De huidige berekende blootstelling is zeer waarschijnlijk te hoog. Daarnaast wordt mogelijk, Butylparaben is used as a preservative because it inhibits the growth of fungi and bacteria in, for example, personal care products. However, butylparaben, just like other parabens, is suspected of having endocrine-disrupting properties or, to put it another way, of being an endocrine disruptor. Endocrine disruptors can compromise the hormonal system in the human body. As yet, RIVM has been unable to determine whether butylparaben must actually be considered an endocrine disruptor. Because of the likely limited extent to which consumers are exposed to butylparaben and the information currently available about its effect on health, there does not appear to be any reason for concern. Additional research is needed to reduce any uncertainties in this conclusion. Personal care products are the most significant source of the total calculated amount of butylparaben with which consumers come into contact. For safety's sake, this calculation is based on worst-case scenarios. There are also indications that such products are far less likely to contain parabens these days. There is no relevant information available for estimating exposure via medicines. Intake via food does not play a role in exposure because, among other reasons, butylparaben's use as an additive in foods or in food contact materials, such as packaging, is forbidden in Europe. Many studies on the properties of butylparaben show that it has an endocrine-related action or suggest that it is an endocrine disruptor. Experts will have to discuss further whether the data in question yields sufficient evidence to actually classify butylparaben is an endocrine disruptor. They will test whether the substance meets the criteria recently drawn up for endocrine disruptors. Additional evidence may also be necessary. The risk assessment of butylparaben entails uncertainties. It is highly likely that the current calculated exposure is higher than is actually the case and, moreover, it is possible that the differences betwee

RIVM rapport:Dit rapport maakt onderdeel uit van een serie van tien rapporten over het onderzoek naar chroom-6 bij tROM Tilburg. Dit rapport bevat geen afzonderlijke publiekssamenvatting. Een overkoepelende publiekssamenvatting van de tien rapporten is te vinden op de website van het RIVM: "Chroom-6 bij het re-integratieproject tROM: gezondheidsrisico's en verantwoordelijkheden - Bevindingen uit het onderzoek op hoofdlijnen (RIVM Rapport 2018-0164)"

RIVM rapport:Butylparabeen wordt als conserveermiddel gebruikt omdat het de groei van schimmels en bacteriën tegengaat, bijvoorbeeld in persoonlijke verzorgingsproducten. Maar butylparabeen wordt, net als andere parabenen, ervan verdacht een hormoonverstorende werking te hebben. Hormoonverstorende stoffen kunnen de hormoonhuishouding in het menselijk lichaam in de war brengen. Het RIVM kan nog niet bepalen of butylparaben daadwerkelijk als hormoonverstorende stof moet worden beschouwd. Vanwege de waarschijnlijk geringe mate waarin consumenten worden blootgesteld en de huidige informatie over gezondheidseffecten, lijkt er geen reden tot bezorgdheid te zijn. Aanvullend onderzoek is nodig om de onzekerheden in deze conclusie te verkleinen. Persoonlijke verzorgingsproducten zijn de belangrijkste bron van de totale berekende hoeveelheid butylparaben waar consumenten in aanraking mee komen. Bij deze berekening is veiligheidshalve uitgegaan van ongustige situaties. Ook zijn er aanwijzingen dat deze producten tegenwoordig veel minder vaak parabenen bevatten. Er is geen relevante informatie beschikbaar om de blootstelling via geneesmiddelen te kunnen schatten. De inname via voedsel speelt geen rol, onder andere omdat het gebruik als toevoeging in levensmiddelen of in materialen waar voedsel mee in contact kan komen, zoals verpakkingen, in Europa is verboden. Veel studies over de eigenschappen van butylparabeen laten zien dat het een hormoongerelateerde werking heeft, of duiden erop dat butylparabeen een hormoonverstorende stof is. Of deze gegevens voldoende bewijs leveren dat butylparabeen daadwerkelijk een hormoonverstorende stof is, zullen experts verder moeten onderzoeken. Zij toetsen dan of de stof aan criteria voldoet die recentelijk voor hormoonverstorende stoffen zijn opgesteld. Het kan ook zijn dat aanvullend bewijs nodig is. Voor de risicobeoordeling van butylparaben zijn er onzekerheden. De huidige berekende blootstelling is zeer waarschijnlijk te hoog. Daarnaast wordt mogelijk, Butylparaben is used as a preservative because it inhibits the growth of fungi and bacteria in, for example, personal care products. However, butylparaben, just like other parabens, is suspected of having endocrine-disrupting properties or, to put it another way, of being an endocrine disruptor. Endocrine disruptors can compromise the hormonal system in the human body. As yet, RIVM has been unable to determine whether butylparaben must actually be considered an endocrine disruptor. Because of the likely limited extent to which consumers are exposed to butylparaben and the information currently available about its effect on health, there does not appear to be any reason for concern. Additional research is needed to reduce any uncertainties in this conclusion. Personal care products are the most significant source of the total calculated amount of butylparaben with which consumers come into contact. For safety's sake, this calculation is based on worst-case scenarios. There are also indications that such products are far less likely to contain parabens these days. There is no relevant information available for estimating exposure via medicines. Intake via food does not play a role in exposure because, among other reasons, butylparaben's use as an additive in foods or in food contact materials, such as packaging, is forbidden in Europe. Many studies on the properties of butylparaben show that it has an endocrine-related action or suggest that it is an endocrine disruptor. Experts will have to discuss further whether the data in question yields sufficient evidence to actually classify butylparaben is an endocrine disruptor. They will test whether the substance meets the criteria recently drawn up for endocrine disruptors. Additional evidence may also be necessary. The risk assessment of butylparaben entails uncertainties. It is highly likely that the current calculated exposure is higher than is actually the case and, moreover, it is possible that the differences betwee

RIVM rapport:Dit rapport maakt onderdeel uit van een serie van tien rapporten over het onderzoek naar chroom-6 bij tROM Tilburg. Dit rapport bevat geen afzonderlijke publiekssamenvatting. Een overkoepelende publiekssamenvatting van de tien rapporten is te vinden op de website van het RIVM: "Chroom-6 bij het re-integratieproject tROM: gezondheidsrisico's en verantwoordelijkheden - Bevindingen uit het onderzoek op hoofdlijnen (RIVM Rapport 2018-0164)"

RIVM rapport:Butylparabeen wordt als conserveermiddel gebruikt omdat het de groei van schimmels en bacteriën tegengaat, bijvoorbeeld in persoonlijke verzorgingsproducten. Maar butylparabeen wordt, net als andere parabenen, ervan verdacht een hormoonverstorende werking te hebben. Hormoonverstorende stoffen kunnen de hormoonhuishouding in het menselijk lichaam in de war brengen. Het RIVM kan nog niet bepalen of butylparaben daadwerkelijk als hormoonverstorende stof moet worden beschouwd. Vanwege de waarschijnlijk geringe mate waarin consumenten worden blootgesteld en de huidige informatie over gezondheidseffecten, lijkt er geen reden tot bezorgdheid te zijn. Aanvullend onderzoek is nodig om de onzekerheden in deze conclusie te verkleinen. Persoonlijke verzorgingsproducten zijn de belangrijkste bron van de totale berekende hoeveelheid butylparaben waar consumenten in aanraking mee komen. Bij deze berekening is veiligheidshalve uitgegaan van ongustige situaties. Ook zijn er aanwijzingen dat deze producten tegenwoordig veel minder vaak parabenen bevatten. Er is geen relevante informatie beschikbaar om de blootstelling via geneesmiddelen te kunnen schatten. De inname via voedsel speelt geen rol, onder andere omdat het gebruik als toevoeging in levensmiddelen of in materialen waar voedsel mee in contact kan komen, zoals verpakkingen, in Europa is verboden. Veel studies over de eigenschappen van butylparabeen laten zien dat het een hormoongerelateerde werking heeft, of duiden erop dat butylparabeen een hormoonverstorende stof is. Of deze gegevens voldoende bewijs leveren dat butylparabeen daadwerkelijk een hormoonverstorende stof is, zullen experts verder moeten onderzoeken. Zij toetsen dan of de stof aan criteria voldoet die recentelijk voor hormoonverstorende stoffen zijn opgesteld. Het kan ook zijn dat aanvullend bewijs nodig is. Voor de risicobeoordeling van butylparaben zijn er onzekerheden. De huidige berekende blootstelling is zeer waarschijnlijk te hoog. Daarnaast wordt mogelijk, Butylparaben is used as a preservative because it inhibits the growth of fungi and bacteria in, for example, personal care products. However, butylparaben, just like other parabens, is suspected of having endocrine-disrupting properties or, to put it another way, of being an endocrine disruptor. Endocrine disruptors can compromise the hormonal system in the human body. As yet, RIVM has been unable to determine whether butylparaben must actually be considered an endocrine disruptor. Because of the likely limited extent to which consumers are exposed to butylparaben and the information currently available about its effect on health, there does not appear to be any reason for concern. Additional research is needed to reduce any uncertainties in this conclusion. Personal care products are the most significant source of the total calculated amount of butylparaben with which consumers come into contact. For safety's sake, this calculation is based on worst-case scenarios. There are also indications that such products are far less likely to contain parabens these days. There is no relevant information available for estimating exposure via medicines. Intake via food does not play a role in exposure because, among other reasons, butylparaben's use as an additive in foods or in food contact materials, such as packaging, is forbidden in Europe. Many studies on the properties of butylparaben show that it has an endocrine-related action or suggest that it is an endocrine disruptor. Experts will have to discuss further whether the data in question yields sufficient evidence to actually classify butylparaben is an endocrine disruptor. They will test whether the substance meets the criteria recently drawn up for endocrine disruptors. Additional evidence may also be necessary. The risk assessment of butylparaben entails uncertainties. It is highly likely that the current calculated exposure is higher than is actually the case and, moreover, it is possible that the differences betwee

RIVM rapport:Parabenen zijn stoffen die als conserveermiddel in verschillende consumentenproducten kunnen worden gebruikt, zoals persoonlijke verzorgingsproducten, voedsel en medicijnen. Ze gaan de groei van schimmels en bacteriën tegen. Parabenen worden er van verdacht dat ze een hormoonverstorende werking hebben. Hormoonverstorende stoffen kunnen de hormoonhuishouding in de war brengen. Het RIVM heeft in een literatuurstudie voor de drie meest gebruikte parabenen (methyl-, ethyl- en propylparabeen) onderzocht of deze als een hormoonverstorende stof beschouwd kunnen worden. De beschikbare gegevens uit dierstudies die in de literatuur zijn beschreven, leveren echter onvoldoende informatie om hierover een conclusie te trekken. In de studie is ook bekeken of de mogelijke hormoonverstorende effecten zijn meegenomen in de wettelijke beoordelingskaders die van toepassing zijn. Omdat er onvoldoende gegevens zijn, is dat niet het geval bij de huidige risicobeoordeling. De blootstelling door persoonlijke verzorgingsproducten is behoorlijk goed onderzocht en lijkt in het algemeen het meest aan de totale blootstelling bij te dragen. De blootstelling vanuit voedsel blijkt verwaarloosbaar. Voor een acceptabele, eerste schatting van de blootstelling vanuit medicijnen is te weinig informatie beschikbaar. Uit de studie blijkt verder dat de mate waarin mensen aan de afzonderlijke parabenen worden blootgesteld naar schatting lager lijkt te zijn dan de hoeveelheid waarbij een gezondheidseffect kan worden verwacht. Voor deze blootstellingsschattingen zijn veiligheidshalve zeer ongunstige aannames gebruikt. In de praktijk worden mensen echter aan een combinatie van verschillende stoffen blootgesteld. Het is nog onduidelijk of en hoe deze gecombineerde blootstelling aan de verschillende parabenen meegenomen kan worden in de risicobeoordeling. Om hiaten in de kennis te vullen adviseert het RIVM om aanvullend onderzoek te doen naar de mogelijk hormoonverstorende werking van, Parabens inhibit the growth of fungi and bacteria and, as such, are substances that can be used as preservatives in a variety of consumer products, such as personal care products, food and medicines. Parabens, however, are suspected of having an endocrine-disrupting effect. Endocrine-disrupting substances can disturb the hormonal system. On the basis of a literature review, RIVM has investigated whether the three most commonly-used parabens (methyl-, ethyl- and propylparaben) can be considered as endocrine-disrupting substances. However, the available data from animal studies described in the literature do not provide sufficient information to be able to reach this conclusion. This report also examines whether the possible endocrine-disrupting effects are included in the applicable legal assessment frameworks. Because there are insufficient data, this is not the case within the current risk assessment. Exposure via personal care products has been examined in some detail and generally seems to be the greatest contributor to total exposure. Exposure via food appears to be negligible. Too little information is available for an acceptable estimate of exposure via medicines. The report also shows that the extent to which people are exposed to the individual parabens appears to be lower than the level at which a health effect can be expected. For safety reasons, exposure assessments have been performed with very unfavourable assumptions. However, in practice, people are exposed to a combination of substances. It is still unclear whether and how combined exposure to individual parabens can be included in risk assessment. In order to fill the knowledge gaps, RIVM recommends that additional research should be undertaken into the possible endocrine-disrupting effect of parabens and refinement of the exposure assessment methods. Recommendations for this are provided.

RIVM rapport:Bisfenol A (BPA) is een chemische stof die wordt gebruikt om een transparant plastic te maken (polycarbonaat), dat onder andere wordt gebruikt in voedselverpakkingsmaterialen. Verder wordt BPA gebruikt in coatings om de kwaliteit van ingeblikt voedsel en dranken te beschermen (de witte laag aan de binnenkant van het blik). Onder andere via deze verpakkingen kan BPA in voedsel terechtkomen. Producten als kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings) en medische hulpmiddelen kunnen ook BPA bevatten. Uit berekeningen van het RIVM blijkt dat de totale hoeveelheid BPA die mensen in Nederland via het voedsel binnenkrijgen zeer beperkt is. Zelfs onder de meest ongunstige omstandigheden ligt de blootstelling nog 30 keer onder de huidige tolereerbare dagelijkse inname (TDI). Het onderzoek maakt ook duidelijk dat niet één voedselbron een grote bijdrage levert, maar alle voedselbronnen afzonderlijk hun eigen individuele 'kleine' bijdragen hebben. De focus in het RIVM-onderzoek is op voedselbronnen gelegd, omdat voedsel voor de gemiddelde consument de belangrijkste bron is van blootstelling aan BPA. Dit onderzoek volgt op eerder onderzoek van het RIVM (2016) waarin aandacht gevraagd werd voor nieuwe informatie over de TDI. De European Food Safety Authority (Europese voedselveiligheidsautoriteit, EFSA) is momenteel bezig met een nieuwe beoordeling van deze gezondheidsnorm. In afwachting van dit onderzoek vroeg het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) het RIVM om te onderzoeken via welke bronnen mensen in Nederland het meest worden blootgesteld aan BPA en om welke hoeveelheden het daarbij gaat., Bisphenol A (BPA) is a chemical substance used to produce a transparent plastic (polycarbonate) that is used in food packaging materials. BPA is also used in coatings to protect the quality of canned food and drink (the white layer on the inside of the can). BPA can get into food via migration from this type of packaging. Products such as sales receipts, building materials (paint and coatings), and medical devices can also contain BPA. Calculations carried out by RIVM indicate that the total intake of BPA via food in the Netherlands is very limited. Even under the most unfavourable circumstances, the exposure would still be a factor of 30 times less than the tolerable daily intake (TDI). The study also clearly indicates that no single food source contributes largely to the exposure, but that all food sources each make their own 'small' contribution. The RIVM study was focused on food sources, because food is the main source of exposure to BPA for the average consumer. This study is a follow-up of a previous study by RIVM (2016) which drew attention to new information about the TDI of BPA. The European Food Safety Authority (EFSA) is currently re-evaluating this health limit. Pending this study, the Ministry of Health, Welfare and Sport (VWS) asked RIVM to investigate which food sources contributed most to the exposure of BPA in the Netherlands, as well as the quantities involved.

Parabenen zijn stoffen die als conserveermiddel in verschillende consumentenproducten kunnen worden gebruikt, zoals persoonlijke verzorgingsproducten, voedsel en medicijnen. Ze gaan de groei van schimmels en bacteriën tegen. Parabenen worden er van verdacht dat ze een hormoonverstorende werking hebben. Hormoonverstorende stoffen kunnen de hormoonhuishouding in de war brengen. Het RIVM heeft in een literatuurstudie voor de drie meest gebruikte parabenen (methyl-, ethyl- en propylparabeen) onderzocht of deze als een hormoonverstorende stof beschouwd kunnen worden. De beschikbare gegevens uit dierstudies die in de literatuur zijn beschreven, leveren echter onvoldoende informatie om hierover een conclusie te trekken. In de studie is ook bekeken of de mogelijke hormoonverstorende effecten zijn meegenomen in de wettelijke beoordelingskaders die van toepassing zijn. Omdat er onvoldoende gegevens zijn, is dat niet het geval bij de huidige risicobeoordeling. De blootstelling door persoonlijke verzorgingsproducten is behoorlijk goed onderzocht en lijkt in het algemeen het meest aan de totale blootstelling bij te dragen. De blootstelling vanuit voedsel blijkt verwaarloosbaar. Voor een acceptabele, eerste schatting van de blootstelling vanuit medicijnen is te weinig informatie beschikbaar. Uit de studie blijkt verder dat de mate waarin mensen aan de afzonderlijke parabenen worden blootgesteld naar schatting lager lijkt te zijn dan de hoeveelheid waarbij een gezondheidseffect kan worden verwacht. Voor deze blootstellingsschattingen zijn veiligheidshalve zeer ongunstige aannames gebruikt. In de praktijk worden mensen echter aan een combinatie van verschillende stoffen blootgesteld. Het is nog onduidelijk of en hoe deze gecombineerde blootstelling aan de verschillende parabenen meegenomen kan worden in de risicobeoordeling. Om hiaten in de kennis te vullen adviseert het RIVM om aanvullend onderzoek te doen naar de mogelijk hormoonverstorende werking van, Parabens inhibit the growth of fungi and bacteria and, as such, are substances that can be used as preservatives in a variety of consumer products, such as personal care products, food and medicines. Parabens, however, are suspected of having an endocrine-disrupting effect. Endocrine-disrupting substances can disturb the hormonal system. On the basis of a literature review, RIVM has investigated whether the three most commonly-used parabens (methyl-, ethyl- and propylparaben) can be considered as endocrine-disrupting substances. However, the available data from animal studies described in the literature do not provide sufficient information to be able to reach this conclusion. This report also examines whether the possible endocrine-disrupting effects are included in the applicable legal assessment frameworks. Because there are insufficient data, this is not the case within the current risk assessment. Exposure via personal care products has been examined in some detail and generally seems to be the greatest contributor to total exposure. Exposure via food appears to be negligible. Too little information is available for an acceptable estimate of exposure via medicines. The report also shows that the extent to which people are exposed to the individual parabens appears to be lower than the level at which a health effect can be expected. For safety reasons, exposure assessments have been performed with very unfavourable assumptions. However, in practice, people are exposed to a combination of substances. It is still unclear whether and how combined exposure to individual parabens can be included in risk assessment. In order to fill the knowledge gaps, RIVM recommends that additional research should be undertaken into the possible endocrine-disrupting effect of parabens and refinement of the exposure assessment methods. Recommendations for this are provided.

Bisfenol A (BPA) is een chemische stof die wordt gebruikt om een transparant plastic te maken (polycarbonaat), dat onder andere wordt gebruikt in voedselverpakkingsmaterialen. Verder wordt BPA gebruikt in coatings om de kwaliteit van ingeblikt voedsel en dranken te beschermen (de witte laag aan de binnenkant van het blik). Onder andere via deze verpakkingen kan BPA in voedsel terechtkomen. Producten als kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings) en medische hulpmiddelen kunnen ook BPA bevatten. Uit berekeningen van het RIVM blijkt dat de totale hoeveelheid BPA die mensen in Nederland via het voedsel binnenkrijgen zeer beperkt is. Zelfs onder de meest ongunstige omstandigheden ligt de blootstelling nog 30 keer onder de huidige tolereerbare dagelijkse inname (TDI). Het onderzoek maakt ook duidelijk dat niet één voedselbron een grote bijdrage levert, maar alle voedselbronnen afzonderlijk hun eigen individuele 'kleine' bijdragen hebben. De focus in het RIVM-onderzoek is op voedselbronnen gelegd, omdat voedsel voor de gemiddelde consument de belangrijkste bron is van blootstelling aan BPA. Dit onderzoek volgt op eerder onderzoek van het RIVM (2016) waarin aandacht gevraagd werd voor nieuwe informatie over de TDI. De European Food Safety Authority (Europese voedselveiligheidsautoriteit, EFSA) is momenteel bezig met een nieuwe beoordeling van deze gezondheidsnorm. In afwachting van dit onderzoek vroeg het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) het RIVM om te onderzoeken via welke bronnen mensen in Nederland het meest worden blootgesteld aan BPA en om welke hoeveelheden het daarbij gaat., Bisphenol A (BPA) is a chemical substance used to produce a transparent plastic (polycarbonate) that is used in food packaging materials. BPA is also used in coatings to protect the quality of canned food and drink (the white layer on the inside of the can). BPA can get into food via migration from this type of packaging. Products such as sales receipts, building materials (paint and coatings), and medical devices can also contain BPA. Calculations carried out by RIVM indicate that the total intake of BPA via food in the Netherlands is very limited. Even under the most unfavourable circumstances, the exposure would still be a factor of 30 times less than the tolerable daily intake (TDI). The study also clearly indicates that no single food source contributes largely to the exposure, but that all food sources each make their own 'small' contribution. The RIVM study was focused on food sources, because food is the main source of exposure to BPA for the average consumer. This study is a follow-up of a previous study by RIVM (2016) which drew attention to new information about the TDI of BPA. The European Food Safety Authority (EFSA) is currently re-evaluating this health limit. Pending this study, the Ministry of Health, Welfare and Sport (VWS) asked RIVM to investigate which food sources contributed most to the exposure of BPA in the Netherlands, as well as the quantities involved.

RIVM rapport:Bisfenol A (BPA) is een chemische stof die wordt gebruikt om een transparant plastic te maken (polycarbonaat), dat onder andere wordt gebruikt in voedselverpakkingsmaterialen. Verder wordt BPA gebruikt in coatings om de kwaliteit van ingeblikt voedsel en dranken te beschermen (de witte laag aan de binnenkant van het blik). Onder andere via deze verpakkingen kan BPA in voedsel terechtkomen. Producten als kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings) en medische hulpmiddelen kunnen ook BPA bevatten. Uit berekeningen van het RIVM blijkt dat de totale hoeveelheid BPA die mensen in Nederland via het voedsel binnenkrijgen zeer beperkt is. Zelfs onder de meest ongunstige omstandigheden ligt de blootstelling nog 30 keer onder de huidige tolereerbare dagelijkse inname (TDI). Het onderzoek maakt ook duidelijk dat niet één voedselbron een grote bijdrage levert, maar alle voedselbronnen afzonderlijk hun eigen individuele 'kleine' bijdragen hebben. De focus in het RIVM-onderzoek is op voedselbronnen gelegd, omdat voedsel voor de gemiddelde consument de belangrijkste bron is van blootstelling aan BPA. Dit onderzoek volgt op eerder onderzoek van het RIVM (2016) waarin aandacht gevraagd werd voor nieuwe informatie over de TDI. De European Food Safety Authority (Europese voedselveiligheidsautoriteit, EFSA) is momenteel bezig met een nieuwe beoordeling van deze gezondheidsnorm. In afwachting van dit onderzoek vroeg het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) het RIVM om te onderzoeken via welke bronnen mensen in Nederland het meest worden blootgesteld aan BPA en om welke hoeveelheden het daarbij gaat., Bisphenol A (BPA) is a chemical substance used to produce a transparent plastic (polycarbonate) that is used in food packaging materials. BPA is also used in coatings to protect the quality of canned food and drink (the white layer on the inside of the can). BPA can get into food via migration from this type of packaging. Products such as sales receipts, building materials (paint and coatings), and medical devices can also contain BPA. Calculations carried out by RIVM indicate that the total intake of BPA via food in the Netherlands is very limited. Even under the most unfavourable circumstances, the exposure would still be a factor of 30 times less than the tolerable daily intake (TDI). The study also clearly indicates that no single food source contributes largely to the exposure, but that all food sources each make their own 'small' contribution. The RIVM study was focused on food sources, because food is the main source of exposure to BPA for the average consumer. This study is a follow-up of a previous study by RIVM (2016) which drew attention to new information about the TDI of BPA. The European Food Safety Authority (EFSA) is currently re-evaluating this health limit. Pending this study, the Ministry of Health, Welfare and Sport (VWS) asked RIVM to investigate which food sources contributed most to the exposure of BPA in the Netherlands, as well as the quantities involved.

RIVM rapport:Parabenen zijn stoffen die als conserveermiddel in verschillende consumentenproducten kunnen worden gebruikt, zoals persoonlijke verzorgingsproducten, voedsel en medicijnen. Ze gaan de groei van schimmels en bacteriën tegen. Parabenen worden er van verdacht dat ze een hormoonverstorende werking hebben. Hormoonverstorende stoffen kunnen de hormoonhuishouding in de war brengen. Het RIVM heeft in een literatuurstudie voor de drie meest gebruikte parabenen (methyl-, ethyl- en propylparabeen) onderzocht of deze als een hormoonverstorende stof beschouwd kunnen worden. De beschikbare gegevens uit dierstudies die in de literatuur zijn beschreven, leveren echter onvoldoende informatie om hierover een conclusie te trekken. In de studie is ook bekeken of de mogelijke hormoonverstorende effecten zijn meegenomen in de wettelijke beoordelingskaders die van toepassing zijn. Omdat er onvoldoende gegevens zijn, is dat niet het geval bij de huidige risicobeoordeling. De blootstelling door persoonlijke verzorgingsproducten is behoorlijk goed onderzocht en lijkt in het algemeen het meest aan de totale blootstelling bij te dragen. De blootstelling vanuit voedsel blijkt verwaarloosbaar. Voor een acceptabele, eerste schatting van de blootstelling vanuit medicijnen is te weinig informatie beschikbaar. Uit de studie blijkt verder dat de mate waarin mensen aan de afzonderlijke parabenen worden blootgesteld naar schatting lager lijkt te zijn dan de hoeveelheid waarbij een gezondheidseffect kan worden verwacht. Voor deze blootstellingsschattingen zijn veiligheidshalve zeer ongunstige aannames gebruikt. In de praktijk worden mensen echter aan een combinatie van verschillende stoffen blootgesteld. Het is nog onduidelijk of en hoe deze gecombineerde blootstelling aan de verschillende parabenen meegenomen kan worden in de risicobeoordeling. Om hiaten in de kennis te vullen adviseert het RIVM om aanvullend onderzoek te doen naar de mogelijk hormoonverstorende werking van, Parabens inhibit the growth of fungi and bacteria and, as such, are substances that can be used as preservatives in a variety of consumer products, such as personal care products, food and medicines. Parabens, however, are suspected of having an endocrine-disrupting effect. Endocrine-disrupting substances can disturb the hormonal system. On the basis of a literature review, RIVM has investigated whether the three most commonly-used parabens (methyl-, ethyl- and propylparaben) can be considered as endocrine-disrupting substances. However, the available data from animal studies described in the literature do not provide sufficient information to be able to reach this conclusion. This report also examines whether the possible endocrine-disrupting effects are included in the applicable legal assessment frameworks. Because there are insufficient data, this is not the case within the current risk assessment. Exposure via personal care products has been examined in some detail and generally seems to be the greatest contributor to total exposure. Exposure via food appears to be negligible. Too little information is available for an acceptable estimate of exposure via medicines. The report also shows that the extent to which people are exposed to the individual parabens appears to be lower than the level at which a health effect can be expected. For safety reasons, exposure assessments have been performed with very unfavourable assumptions. However, in practice, people are exposed to a combination of substances. It is still unclear whether and how combined exposure to individual parabens can be included in risk assessment. In order to fill the knowledge gaps, RIVM recommends that additional research should be undertaken into the possible endocrine-disrupting effect of parabens and refinement of the exposure assessment methods. Recommendations for this are provided.

RIVM rapport:Bisfenol A (BPA) is een chemische stof die wordt gebruikt om een transparant plastic te maken (polycarbonaat), dat onder andere wordt gebruikt in voedselverpakkingsmaterialen. Verder wordt BPA gebruikt in coatings om de kwaliteit van ingeblikt voedsel en dranken te beschermen (de witte laag aan de binnenkant van het blik). Onder andere via deze verpakkingen kan BPA in voedsel terechtkomen. Producten als kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings) en medische hulpmiddelen kunnen ook BPA bevatten. Uit berekeningen van het RIVM blijkt dat de totale hoeveelheid BPA die mensen in Nederland via het voedsel binnenkrijgen zeer beperkt is. Zelfs onder de meest ongunstige omstandigheden ligt de blootstelling nog 30 keer onder de huidige tolereerbare dagelijkse inname (TDI). Het onderzoek maakt ook duidelijk dat niet één voedselbron een grote bijdrage levert, maar alle voedselbronnen afzonderlijk hun eigen individuele 'kleine' bijdragen hebben. De focus in het RIVM-onderzoek is op voedselbronnen gelegd, omdat voedsel voor de gemiddelde consument de belangrijkste bron is van blootstelling aan BPA. Dit onderzoek volgt op eerder onderzoek van het RIVM (2016) waarin aandacht gevraagd werd voor nieuwe informatie over de TDI. De European Food Safety Authority (Europese voedselveiligheidsautoriteit, EFSA) is momenteel bezig met een nieuwe beoordeling van deze gezondheidsnorm. In afwachting van dit onderzoek vroeg het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) het RIVM om te onderzoeken via welke bronnen mensen in Nederland het meest worden blootgesteld aan BPA en om welke hoeveelheden het daarbij gaat., Bisphenol A (BPA) is a chemical substance used to produce a transparent plastic (polycarbonate) that is used in food packaging materials. BPA is also used in coatings to protect the quality of canned food and drink (the white layer on the inside of the can). BPA can get into food via migration from this type of packaging. Products such as sales receipts, building materials (paint and coatings), and medical devices can also contain BPA. Calculations carried out by RIVM indicate that the total intake of BPA via food in the Netherlands is very limited. Even under the most unfavourable circumstances, the exposure would still be a factor of 30 times less than the tolerable daily intake (TDI). The study also clearly indicates that no single food source contributes largely to the exposure, but that all food sources each make their own 'small' contribution. The RIVM study was focused on food sources, because food is the main source of exposure to BPA for the average consumer. This study is a follow-up of a previous study by RIVM (2016) which drew attention to new information about the TDI of BPA. The European Food Safety Authority (EFSA) is currently re-evaluating this health limit. Pending this study, the Ministry of Health, Welfare and Sport (VWS) asked RIVM to investigate which food sources contributed most to the exposure of BPA in the Netherlands, as well as the quantities involved.

RIVM rapport:Parabenen zijn stoffen die als conserveermiddel in verschillende consumentenproducten kunnen worden gebruikt, zoals persoonlijke verzorgingsproducten, voedsel en medicijnen. Ze gaan de groei van schimmels en bacteriën tegen. Parabenen worden er van verdacht dat ze een hormoonverstorende werking hebben. Hormoonverstorende stoffen kunnen de hormoonhuishouding in de war brengen. Het RIVM heeft in een literatuurstudie voor de drie meest gebruikte parabenen (methyl-, ethyl- en propylparabeen) onderzocht of deze als een hormoonverstorende stof beschouwd kunnen worden. De beschikbare gegevens uit dierstudies die in de literatuur zijn beschreven, leveren echter onvoldoende informatie om hierover een conclusie te trekken. In de studie is ook bekeken of de mogelijke hormoonverstorende effecten zijn meegenomen in de wettelijke beoordelingskaders die van toepassing zijn. Omdat er onvoldoende gegevens zijn, is dat niet het geval bij de huidige risicobeoordeling. De blootstelling door persoonlijke verzorgingsproducten is behoorlijk goed onderzocht en lijkt in het algemeen het meest aan de totale blootstelling bij te dragen. De blootstelling vanuit voedsel blijkt verwaarloosbaar. Voor een acceptabele, eerste schatting van de blootstelling vanuit medicijnen is te weinig informatie beschikbaar. Uit de studie blijkt verder dat de mate waarin mensen aan de afzonderlijke parabenen worden blootgesteld naar schatting lager lijkt te zijn dan de hoeveelheid waarbij een gezondheidseffect kan worden verwacht. Voor deze blootstellingsschattingen zijn veiligheidshalve zeer ongunstige aannames gebruikt. In de praktijk worden mensen echter aan een combinatie van verschillende stoffen blootgesteld. Het is nog onduidelijk of en hoe deze gecombineerde blootstelling aan de verschillende parabenen meegenomen kan worden in de risicobeoordeling. Om hiaten in de kennis te vullen adviseert het RIVM om aanvullend onderzoek te doen naar de mogelijk hormoonverstorende werking van, Parabens inhibit the growth of fungi and bacteria and, as such, are substances that can be used as preservatives in a variety of consumer products, such as personal care products, food and medicines. Parabens, however, are suspected of having an endocrine-disrupting effect. Endocrine-disrupting substances can disturb the hormonal system. On the basis of a literature review, RIVM has investigated whether the three most commonly-used parabens (methyl-, ethyl- and propylparaben) can be considered as endocrine-disrupting substances. However, the available data from animal studies described in the literature do not provide sufficient information to be able to reach this conclusion. This report also examines whether the possible endocrine-disrupting effects are included in the applicable legal assessment frameworks. Because there are insufficient data, this is not the case within the current risk assessment. Exposure via personal care products has been examined in some detail and generally seems to be the greatest contributor to total exposure. Exposure via food appears to be negligible. Too little information is available for an acceptable estimate of exposure via medicines. The report also shows that the extent to which people are exposed to the individual parabens appears to be lower than the level at which a health effect can be expected. For safety reasons, exposure assessments have been performed with very unfavourable assumptions. However, in practice, people are exposed to a combination of substances. It is still unclear whether and how combined exposure to individual parabens can be included in risk assessment. In order to fill the knowledge gaps, RIVM recommends that additional research should be undertaken into the possible endocrine-disrupting effect of parabens and refinement of the exposure assessment methods. Recommendations for this are provided.

RIVM rapport:In 2014 en 2015 zijn de Europese normen voor een veilige blootstelling aan Bisfenol A (BPA) van werknemers en consumenten aangescherpt. Het RIVM concludeert dat nieuwe inzichten voldoende aanleiding vormen om verdere aanscherping van de normen te overwegen en stelt voor op korte termijn aanvullende maatregelen te treffen die de blootstelling aan BPA verder verminderen. Bisfenol A (BPA) is een stof die in veel producten zit, zoals kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings), verpakkingsmateriaal van voedsel, speelgoed en medische hulpmiddelen. BPA is bij een te hoge blootstelling schadelijk voor de vruchtbaarheid en kan effect op het hormoonsysteem hebben. Nieuwe studies laten zien dat BPA het immuunsysteem van de ongeboren vrucht of jonge kinderen kan schaden bij een lager blootstellingsniveau dan het niveau waarop de huidige normen zijn gebaseerd. Dit lagere blootstellingsniveau is van ongeveer dezelfde grootte als de dagelijkse blootstelling van consumenten en werknemers aan BPA. Als gevolg van deze blootstelling hebben mensen mogelijk meer kans om voedselintoleranties te ontwikkelen en kunnen ze gevoeliger voor infectieziekten worden. Op basis van deze nieuwe inzichten wordt de rijksoverheid geadviseerd waar mogelijk op korte termijn de blootstelling aan BPA te verminderen. De bescherming van kleine kinderen, zwangeren en vrouwen die borstvoeding geven verdient hierbij bijzondere aandacht. Kleine en ongeboren kinderen zijn namelijk gevoeliger dan volwassenen voor de effecten van BPA doordat hun lichaam sterk in ontwikkeling is. De blootstelling kan bijvoorbeeld worden verminderd door veilige alternatieven te ontwikkelen, of ervoor te zorgen dat er minder BPA vrijkomt uit producten waar deze stof in wordt gebruikt. Daarnaast kunnen werknemers tegen blootstelling aan BPA worden beschermd. Een lagere blootstelling is ook van belang voor dieren in waterbodems, die nadelige effecten ondervinden bij de huidige BPA-concentratie- niveaus., More stringent European standards for safe exposure of workers and consumers to bisphenol A (BPA) were proposed in 2014 and 2015. The Dutch National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has concluded that new insights sufficiently warrant consideration of even more stringent standards and has recommended taking supplementary measures in the near future for a further reduction of BPA exposure. Bisphenol A (BPA) is a substance that occurs in numerous products, such as cash register receipts, building materials (paint and coatings), food packaging materials, toys and medical devices. Excessive BPA exposure is harmful to fertility and can affect the hormone system. New studies show that BPA can impair the immune system of unborn and young children at a lower exposure level than the one on which the current standards are based. This lower level is roughly comparable to the current every day BPA exposure level of workers and consumers. As a result of this exposure, people could have a greater probability of developing food intolerances and could become more susceptible to infectious diseases. Based on these new insights RIVM advises the national government to reduce BPA exposure in the short term wherever possible. Special attention needs to be devoted to protecting small children, pregnant women and women who breastfeed. This is because developing unborn and young children are more sensitive than adults to the effects of BPA. Ways to reduce exposure include developing safe alternatives or ensuring that less BPA is released from products. Additionally, workers can be protected against BPA exposure. Lower exposure is also important for sediment-dwelling animals that experience adverse effects due to current BPA concentration levels.

In 2014 en 2015 zijn de Europese normen voor een veilige blootstelling aan Bisfenol A (BPA) van werknemers en consumenten aangescherpt. Het RIVM concludeert dat nieuwe inzichten voldoende aanleiding vormen om verdere aanscherping van de normen te overwegen en stelt voor op korte termijn aanvullende maatregelen te treffen die de blootstelling aan BPA verder verminderen. Bisfenol A (BPA) is een stof die in veel producten zit, zoals kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings), verpakkingsmateriaal van voedsel, speelgoed en medische hulpmiddelen. BPA is bij een te hoge blootstelling schadelijk voor de vruchtbaarheid en kan effect op het hormoonsysteem hebben. Nieuwe studies laten zien dat BPA het immuunsysteem van de ongeboren vrucht of jonge kinderen kan schaden bij een lager blootstellingsniveau dan het niveau waarop de huidige normen zijn gebaseerd. Dit lagere blootstellingsniveau is van ongeveer dezelfde grootte als de dagelijkse blootstelling van consumenten en werknemers aan BPA. Als gevolg van deze blootstelling hebben mensen mogelijk meer kans om voedselintoleranties te ontwikkelen en kunnen ze gevoeliger voor infectieziekten worden. Op basis van deze nieuwe inzichten wordt de rijksoverheid geadviseerd waar mogelijk op korte termijn de blootstelling aan BPA te verminderen. De bescherming van kleine kinderen, zwangeren en vrouwen die borstvoeding geven verdient hierbij bijzondere aandacht. Kleine en ongeboren kinderen zijn namelijk gevoeliger dan volwassenen voor de effecten van BPA doordat hun lichaam sterk in ontwikkeling is. De blootstelling kan bijvoorbeeld worden verminderd door veilige alternatieven te ontwikkelen, of ervoor te zorgen dat er minder BPA vrijkomt uit producten waar deze stof in wordt gebruikt. Daarnaast kunnen werknemers tegen blootstelling aan BPA worden beschermd. Een lagere blootstelling is ook van belang voor dieren in waterbodems, die nadelige effecten ondervinden bij de huidige BPA-concentratie- niveaus., More stringent European standards for safe exposure of workers and consumers to bisphenol A (BPA) were proposed in 2014 and 2015. The Dutch National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has concluded that new insights sufficiently warrant consideration of even more stringent standards and has recommended taking supplementary measures in the near future for a further reduction of BPA exposure. Bisphenol A (BPA) is a substance that occurs in numerous products, such as cash register receipts, building materials (paint and coatings), food packaging materials, toys and medical devices. Excessive BPA exposure is harmful to fertility and can affect the hormone system. New studies show that BPA can impair the immune system of unborn and young children at a lower exposure level than the one on which the current standards are based. This lower level is roughly comparable to the current every day BPA exposure level of workers and consumers. As a result of this exposure, people could have a greater probability of developing food intolerances and could become more susceptible to infectious diseases. Based on these new insights RIVM advises the national government to reduce BPA exposure in the short term wherever possible. Special attention needs to be devoted to protecting small children, pregnant women and women who breastfeed. This is because developing unborn and young children are more sensitive than adults to the effects of BPA. Ways to reduce exposure include developing safe alternatives or ensuring that less BPA is released from products. Additionally, workers can be protected against BPA exposure. Lower exposure is also important for sediment-dwelling animals that experience adverse effects due to current BPA concentration levels.

RIVM rapport:In 2014 en 2015 zijn de Europese normen voor een veilige blootstelling aan Bisfenol A (BPA) van werknemers en consumenten aangescherpt. Het RIVM concludeert dat nieuwe inzichten voldoende aanleiding vormen om verdere aanscherping van de normen te overwegen en stelt voor op korte termijn aanvullende maatregelen te treffen die de blootstelling aan BPA verder verminderen. Bisfenol A (BPA) is een stof die in veel producten zit, zoals kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings), verpakkingsmateriaal van voedsel, speelgoed en medische hulpmiddelen. BPA is bij een te hoge blootstelling schadelijk voor de vruchtbaarheid en kan effect op het hormoonsysteem hebben. Nieuwe studies laten zien dat BPA het immuunsysteem van de ongeboren vrucht of jonge kinderen kan schaden bij een lager blootstellingsniveau dan het niveau waarop de huidige normen zijn gebaseerd. Dit lagere blootstellingsniveau is van ongeveer dezelfde grootte als de dagelijkse blootstelling van consumenten en werknemers aan BPA. Als gevolg van deze blootstelling hebben mensen mogelijk meer kans om voedselintoleranties te ontwikkelen en kunnen ze gevoeliger voor infectieziekten worden. Op basis van deze nieuwe inzichten wordt de rijksoverheid geadviseerd waar mogelijk op korte termijn de blootstelling aan BPA te verminderen. De bescherming van kleine kinderen, zwangeren en vrouwen die borstvoeding geven verdient hierbij bijzondere aandacht. Kleine en ongeboren kinderen zijn namelijk gevoeliger dan volwassenen voor de effecten van BPA doordat hun lichaam sterk in ontwikkeling is. De blootstelling kan bijvoorbeeld worden verminderd door veilige alternatieven te ontwikkelen, of ervoor te zorgen dat er minder BPA vrijkomt uit producten waar deze stof in wordt gebruikt. Daarnaast kunnen werknemers tegen blootstelling aan BPA worden beschermd. Een lagere blootstelling is ook van belang voor dieren in waterbodems, die nadelige effecten ondervinden bij de huidige BPA-concentratie- niveaus., More stringent European standards for safe exposure of workers and consumers to bisphenol A (BPA) were proposed in 2014 and 2015. The Dutch National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has concluded that new insights sufficiently warrant consideration of even more stringent standards and has recommended taking supplementary measures in the near future for a further reduction of BPA exposure. Bisphenol A (BPA) is a substance that occurs in numerous products, such as cash register receipts, building materials (paint and coatings), food packaging materials, toys and medical devices. Excessive BPA exposure is harmful to fertility and can affect the hormone system. New studies show that BPA can impair the immune system of unborn and young children at a lower exposure level than the one on which the current standards are based. This lower level is roughly comparable to the current every day BPA exposure level of workers and consumers. As a result of this exposure, people could have a greater probability of developing food intolerances and could become more susceptible to infectious diseases. Based on these new insights RIVM advises the national government to reduce BPA exposure in the short term wherever possible. Special attention needs to be devoted to protecting small children, pregnant women and women who breastfeed. This is because developing unborn and young children are more sensitive than adults to the effects of BPA. Ways to reduce exposure include developing safe alternatives or ensuring that less BPA is released from products. Additionally, workers can be protected against BPA exposure. Lower exposure is also important for sediment-dwelling animals that experience adverse effects due to current BPA concentration levels.

RIVM rapport:In 2014 en 2015 zijn de Europese normen voor een veilige blootstelling aan Bisfenol A (BPA) van werknemers en consumenten aangescherpt. Het RIVM concludeert dat nieuwe inzichten voldoende aanleiding vormen om verdere aanscherping van de normen te overwegen en stelt voor op korte termijn aanvullende maatregelen te treffen die de blootstelling aan BPA verder verminderen. Bisfenol A (BPA) is een stof die in veel producten zit, zoals kassabonnen, bouwmaterialen (verf en coatings), verpakkingsmateriaal van voedsel, speelgoed en medische hulpmiddelen. BPA is bij een te hoge blootstelling schadelijk voor de vruchtbaarheid en kan effect op het hormoonsysteem hebben. Nieuwe studies laten zien dat BPA het immuunsysteem van de ongeboren vrucht of jonge kinderen kan schaden bij een lager blootstellingsniveau dan het niveau waarop de huidige normen zijn gebaseerd. Dit lagere blootstellingsniveau is van ongeveer dezelfde grootte als de dagelijkse blootstelling van consumenten en werknemers aan BPA. Als gevolg van deze blootstelling hebben mensen mogelijk meer kans om voedselintoleranties te ontwikkelen en kunnen ze gevoeliger voor infectieziekten worden. Op basis van deze nieuwe inzichten wordt de rijksoverheid geadviseerd waar mogelijk op korte termijn de blootstelling aan BPA te verminderen. De bescherming van kleine kinderen, zwangeren en vrouwen die borstvoeding geven verdient hierbij bijzondere aandacht. Kleine en ongeboren kinderen zijn namelijk gevoeliger dan volwassenen voor de effecten van BPA doordat hun lichaam sterk in ontwikkeling is. De blootstelling kan bijvoorbeeld worden verminderd door veilige alternatieven te ontwikkelen, of ervoor te zorgen dat er minder BPA vrijkomt uit producten waar deze stof in wordt gebruikt. Daarnaast kunnen werknemers tegen blootstelling aan BPA worden beschermd. Een lagere blootstelling is ook van belang voor dieren in waterbodems, die nadelige effecten ondervinden bij de huidige BPA-concentratie- niveaus., More stringent European standards for safe exposure of workers and consumers to bisphenol A (BPA) were proposed in 2014 and 2015. The Dutch National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has concluded that new insights sufficiently warrant consideration of even more stringent standards and has recommended taking supplementary measures in the near future for a further reduction of BPA exposure. Bisphenol A (BPA) is a substance that occurs in numerous products, such as cash register receipts, building materials (paint and coatings), food packaging materials, toys and medical devices. Excessive BPA exposure is harmful to fertility and can affect the hormone system. New studies show that BPA can impair the immune system of unborn and young children at a lower exposure level than the one on which the current standards are based. This lower level is roughly comparable to the current every day BPA exposure level of workers and consumers. As a result of this exposure, people could have a greater probability of developing food intolerances and could become more susceptible to infectious diseases. Based on these new insights RIVM advises the national government to reduce BPA exposure in the short term wherever possible. Special attention needs to be devoted to protecting small children, pregnant women and women who breastfeed. This is because developing unborn and young children are more sensitive than adults to the effects of BPA. Ways to reduce exposure include developing safe alternatives or ensuring that less BPA is released from products. Additionally, workers can be protected against BPA exposure. Lower exposure is also important for sediment-dwelling animals that experience adverse effects due to current BPA concentration levels.

Epilepsy comprises several syndromes, amongst the most common being mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis. Seizures in mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis are typically drug-resistant, and mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis is frequently associated with important co-morbidities, mandating the search for better understanding and treatment. The cause of mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis is unknown, but there is an association with childhood febrile seizures. Several rarer epilepsies featuring febrile seizures are caused by mutations in SCN1A, which encodes a brain-expressed sodium channel subunit targeted by many anti-epileptic drugs. We undertook a genome-wide association study in 1018 people with mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis and 7552 control subjects, with validation in an independent sample set comprising 959 people with mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis and 3591 control subjects. To dissect out variants related to a history of febrile seizures, we tested cases with mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis with (overall n = 757) and without (overall n = 803) a history of febrile seizures. Meta-analysis revealed a genome-wide significant association for mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis with febrile seizures at the sodium channel gene cluster on chromosome 2q24.3 [rs7587026, within an intron of the SCN1A gene, P = 3.36 × 10(-9), odds ratio (A) = 1.42, 95% confidence interval: 1.26-1.59]. In a cohort of 172 individuals with febrile seizures, who did not develop epilepsy during prospective follow-up to age 13 years, and 6456 controls, no association was found for rs7587026 and febrile seizures. These findings suggest SCN1A involvement in a common epilepsy syndrome, give new direction to biological understanding of mesial temporal lobe epilepsy with hippocampal sclerosis with febrile seizures, and