Search

Vezelgewassen hebben veel pluspunten, voor zowel akkerbouwers als veehouders. Ze passen goed bij de nieuwe waarderingsvorm van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB). Sinds 2022 stelt Building Balance alles in het werk om stabiele afzetketens voor deze gewassen te creëren in de bouw..

In ‘Bouwen met de boer’ volgt Tegenlicht pioniers die met natuurlijke, lokale materialen aan de slag gaan als akkerbouwer of in de bouw en zo onderdeel zijn van de materialentransitie - zodat er in de toekomst minder vervuilend beton en staal wordt gebruikt. Die materialentransitie biedt nieuw perspectief voor boeren en bouwers, en levert ook nog eens natuurherstel op en een gezonder leefklimaat. Is het te mooi om waar te zijn? Niet als het aan deze en pioniers ligt. Bijvoorbeeld Luc en Wout de Wit, die zichzelf Bouwboeren noemen. Ze telen in Utrecht verschillende ‘bouwgewassen’ zoals hennep, waarmee ze bio-based tiny houses gaan bouwen. De Drentse boer Koos Vos heeft noodgedwongen al zijn koeien weggedaan, maar kan door het telen van olifants- en mammoetgras zijn vak weer met plezier uitoefenen. De grassen van boer Koos kunnen gebruikt worden als isolatiemateriaal voor de bouw. Zo kunnen er in heel Nederland bio-based bouwmaterialen van natuurlijke oorsprong worden geteeld. Afhankelijk van de bodem gaat het bijvoorbeeld om: stro, lisdodde, vezelhennep en bamboe.

Johan Dankert gaat kijken bij een collega boer Hessel Hoogterp die dit jaar voor het eerst vlas geteeld heeft. Samen bekeken ze het gewas en Johan beluisterde de eerste ervaringen. Ook bezoekt hij ervaren vlas-teler Pyt Sipma. Aan hem vroeg hij wat de positieve effecten van Vlas op de bodem heeft. Wat is de conclusie van Johan? Is het een gewas wat hij zelf ook wil gaan telen?

In dit achtergronddocument geven we overzichten van en toelichtingen op alle beleidsinstrumenten die zijn beschouwd in de Klimaat- en Energieverkenning 2024 (KEV). In de KEV onderzoeken we ieder jaar de effecten van wijzigingen in het vastgestelde en voorgenomen beleid en het geagendeerde beleid. Voor de KEV 2024 gaat het daarbij om dat beleid dat per 1 mei 2024 openbaar was plus maatregelen uit het Hoofdlijnenakkoord tussen de fracties van PVV, VVD, NSC en BBB van 16 mei 2024. De belangrijkste bronnen voor het beleid zijn, naast het Hoofdlijnenakkoord, de Voorjaarsnota Klimaat 2023 en de Voorjaarsnota Klimaat 2024. De beschrijving en alle aanvullende beleidsinformatie over de beleidsinstrumenten in dit achtergronddocument is opgesteld door en de verantwoordelijkheid van de ministeries Financiën, Infrastructuur en Waterstaat (IenW), Klimaat en Groene Groei (KGG), Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur (LVVN) en Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening (VRO).

Dankzij de ontvangen certificering vanwege de valdempende werking van zijn perzik- en abrikozenstenen, is Nocciolo zo’n anderhalf jaar geleden in het vizier gekomen van overheden. Toch blijft het bedrijf blij met iedere gevulde bigbag die in het Overijsselse Marijenkamp de deur uitgaat. ‘Met plezier hebben we ontdekt dat ook scholen enthousiast zijn over ons product.’

Wilgen kunnen een bijdrage leveren aan veel maatschappelijke opgaven op het platteland en in de stad. De provincie Zuid-Holland herkent de waarde van de wilg en ziet kansen voor het gebruik als bio-circulaire grondstof. In Nederland komen diverse inheemse soorten wilgen voor, waarvan de schietwilg tot de meest bekende behoort. Daarnaast zijn er uitheemse soorten en sierrassen zo als de treurwilg die zijn ingeburgerd of verwilderd. De snelgroeiende struiken of bomen kunnen goed overweg met natte omstandigheden. Wilgenbossen en grienden zijn belangrijke habitats voor diverse flora en fauna. Ze ondersteunen insectenpopulaties en bieden voedsel en schuilplaatsen voor vogels en andere dieren. Wilgen kunnen water zuiveren en dragen door hun snelle groei bij aan CO2-opslag. Het hout van de wilg is veelzijdig en kan gebruikt worden voor manden, dijkversterking, oeverbeschoeiing en als bodemverbeteraar. Wilgenwortels zijn mogelijk effectief in het stabiliseren van oevers en het verminderen van erosie, maar hiernaar is meer onderzoek nodig. Wilgenvezels kunnen mogelijk een veenvervanger zijn in potgrond en substraat. In Zuid-Holland worden wilgen op verschillende ma nieren gebruikt, van traditionele grienden tot stedelijke vergroening. Er is potentieel voor verdere uitbreiding en optimalisatie van het gebruik van wilgen in zowel landelijke als stedelijke contexten.

Het eerste geluidscherm ter wereld van levend bamboe is in 2015 aangelegd. Het is een gezamenlijk project van provincie Noord-Holland, Rijkswaterstaat, gemeente Amsterdam en Vervoerregio Amsterdam. Het is bewust ontworpen als geluidscherm, om te onderzoeken of een levend scherm een alternatief kan zijn voor reguliere ‘harde’ geluidschermen. Het scherm is aangeplant langs de provinciale weg van Alkmaar naar Schagen (N245 Schagerweg). Met een haagbreedte van 6 m en een eindhoogte van circa 5 meter na ruim acht jaar groeitijd, is de proef zomer 2024 afgerond met een eindgeluidmeting. Gemeten is de geluidreductie bij verschillende frequenties en de gemiddelde geluidreductie van het scherm. Hieruit zijn conclusies te trekken over de toepasbaarheid van het bamboe geluidscherm en de mogelijkheden tot verdere ontwikkeling.

Lokaal geteelde vezels als isolatie in de muur. Het Friese GreenInclusive slaagde erin om in enkele jaren tijd een vezelhennepketen op te zetten, samen met boeren, loonwerkers, bouwondernemingen en woningcorporaties. “Uiteindelijk blijven de partijen over die hier graag onderdeel van willen zijn”, vertellen Marcel Betten en Loraine Westerneng.

De term carbon farming duikt op veel verschillende plekken op, maar wat is het nou eigenlijk? En nog belangrijker: is het iets voor jou? In deze brochure leggen we kort uit wat carbon farming inhoudt en vatten we samen op welke verschillende manieren je certificaten kunt verdienen. Deze brochure is gemaakt als onderdeel van het project Verdienmodellen voor koolstofvastlegging. In dit project zijn vijf pilots gestart om verdienmodellen rondom carbon farming te verkennen.

Europeanen verbruikten in 2023 zo’n 53 miljard koffiecapsules. Die berg cups vol koffiedrab is een uitdaging voor afvalverwerkers. Omdat slechts een klein deel van deze capsules daadwerkelijk wordt gerecycled, blijft de impact op het milieu groot. Welke van de onderzochte koffiecups zijn momenteel het meest duurzaam? Hoe kunnen ze het beste worden verwerkt?

Worldwide, populations face issues related to water and energy consumption. Water scarcity has intensified globally, particularly in arid and semiarid regions. Projections indicate that by 2030, global water demand will rise by 50%, leading to critical shortages, further intensified by the impacts of climate change. Moreover, wastewater treatment needs further development, given the presence of persistent organic pollutants, such as dyes and pharmaceuticals. In addition, the continuous increase in energy demand and rising prices directly impact households and businesses, highlighting the importance of energy savings through effective building insulation. In this regard, tannin-furanic foams are recognized as promising sustainable foams due to their fire resistance, low thermal conductivity, and high water and chemical stability. In this study, tannin and lignin rigid foams were explored not only for their traditional applications but also as versatile materials suitable for wastewater treatment. Furthermore, a systematic approach demonstrates the complete replacement of the tannin-furan foam phenol source with two lignins that mainly differ in molecular weight and pH, as well as how these parameters affect the rigid foam structure and methylene blue (MB) removal capacity. Alkali-lignin-based foams exhibited notable MB adsorption capacity (220 mg g−1), with kinetic and equilibrium data analysis suggesting a multilayer adsorption process. The prepared foams demonstrated the ability to be recycled for at least five adsorption-desorption cycles and exhibited effective flame retardant properties. When exposed to a butane flame for 5 min, the foams did not release smoke or ignite, nor did they contribute to flame propagation, with the red glow dissipating only 20 s after flame exposure.

Worldwide, populations face issues related to water and energy consumption. Water scarcity has intensified globally, particularly in arid and semiarid regions. Projections indicate that by 2030, global water demand will rise by 50%, leading to critical shortages, further intensified by the impacts of climate change. Moreover, wastewater treatment needs further development, given the presence of persistent organic pollutants, such as dyes and pharmaceuticals. In addition, the continuous increase in energy demand and rising prices directly impact households and businesses, highlighting the importance of energy savings through effective building insulation. In this regard, tannin-furanic foams are recognized as promising sustainable foams due to their fire resistance, low thermal conductivity, and high water and chemical stability. In this study, tannin and lignin rigid foams were explored not only for their traditional applications but also as versatile materials suitable for wastewater treatment. Furthermore, a systematic approach demonstrates the complete replacement of the tannin-furan foam phenol source with two lignins that mainly differ in molecular weight and pH, as well as how these parameters affect the rigid foam structure and methylene blue (MB) removal capacity. Alkali-lignin-based foams exhibited notable MB adsorption capacity (220 mg g−1), with kinetic and equilibrium data analysis suggesting a multilayer adsorption process. The prepared foams demonstrated the ability to be recycled for at least five adsorption-desorption cycles and exhibited effective flame retardant properties. When exposed to a butane flame for 5 min, the foams did not release smoke or ignite, nor did they contribute to flame propagation, with the red glow dissipating only 20 s after flame exposure.

Commercial (protiated) samples of the "green" and biodegradable bioester 2-ethylhexyl laurate (2-EHL) were mixed with D-2-EHL synthesized by hydrothermal deuteration, with the mixtures demonstrating bulk structuring in small-angle neutron scattering measurements. Analysis in a polymer scattering framework yielded a radius of gyration (R (g)) of 6.5 angstrom and a Kuhn length (alternatively described as the persistence length or average segment length) of 11.2 angstrom. Samples of 2-EHL dispersed in acetonitrile formed self-assembled structures exceeding the molecular dimensions of the 2-EHL, with a mean aggregation number (N-agg) of 3.5 +/- 0.2 molecules across the tested concentrations. We therefore present structural evidence that this ester can function as a nonionic (co)-surfactant. The available surfactant-like conformations appear to enable performance beyond the low calculated hydrophilic-lipophilic balance value of 2.9. Overall, our data offer an explanation for 2-EHL's interfacial adsorption properties via self-assembly, resulting in strong emolliency and lubricity for this sustainable ester-based bio-oil., QC 20240223

Commercial (protiated) samples of the green and biodegradable bioester 2-ethylhexyl laurate (2-EHL) were mixed with D-2-EHL synthesized by hydrothermal deuteration, with the mixtures demonstrating bulk structuring in small-angle neutron scattering measurements. Analysis in a polymer scattering framework yielded a radius of gyration (R (g)) of 6.5 angstrom and a Kuhn length (alternatively described as the persistence length or average segment length) of 11.2 angstrom. Samples of 2-EHL dispersed in acetonitrile formed self-assembled structures exceeding the molecular dimensions of the 2-EHL, with a mean aggregation number (N-agg) of 3.5 +/- 0.2 molecules across the tested concentrations. We therefore present structural evidence that this ester can function as a nonionic (co)-surfactant. The available surfactant-like conformations appear to enable performance beyond the low calculated hydrophilic-lipophilic balance value of 2.9. Overall, our data offer an explanation for 2-EHL's interfacial adsorption properties via self-assembly, resulting in strong emolliency and lubricity for this sustainable ester-based bio-oil.

Bermgras wordt gemaaid om alles veilig en netjes te houden. Door afval in het gras is het niet geschikt als veevoer. Vaak wordt het gecomposteerd of voor biogas gebruikt. Maar gras bestaat voor dertig tot veertig procent uit cellulose, het hoofdbestanddeel van papier. Onderzoekers van Wageningen UR benutten deze eigenschap in de projecten GO-Grass en MainstreamBIO en maken nu papier van gras.

Den Ouden Organic neemt groene reststromen in op dertien productielocaties door heel Nederland. Hiermee produceert het familiebedrijf vanuit circulaire ambitie hernieuwbare grondstoffen, waaronder Hortifibre, een goede lokaal herwinbare grondstof voor in de potgrond-/substraatmarkt. Accountmanager substraatgrondstoffen Jeroen Neele: 'In alle sectoren is roering als het gaat over hernieuwbare grondstoffen. We moeten als potgrond- en substraatsector stappen zetten om de ontwikkeling en beschikbaarheid van hernieuwbare grondstoffen te borgen.'

Het heeft even geduurd, maar vanuit de bouwwereld komt steeds vaker serieuze belangstelling voor carbon credits van vezelgewassen. ‘Boeren kunnen zich beter nu al oriënteren, dan zijn ze geïnformeerd als kansen zich aandienen.’

De vlas van teler Jouke Hoekstra in het Friese Oosternijkerk is getrokken. Hij doet mee aan Wad van Waarde, een samenwerking met als doel een plasticvrij waddengebied creëren. 'We proberen de vlasteelt terug te brengen in het noorden van Nederland en kijken of we mooie producten kunnen maken en vervuiling terug kunnen dringen', legt de teler uit. 'Natuurlijk moeten we er ook nog wat aan overhouden.' Eileen Blackmore licht toe: 'Van vezelvlas kun je textiel maken, van het stro isolatiemateriaal, van de reststromen biocomposiet. Hier in het Noorden kunnen we rondon de keten van het vlas allerlei biobased producten maken.'

Three years ago, snack tomato grower Marcel van den Berg switched from rockwool to coco. He can grow well on both substrates. For him, the advantages of growing on coco are an increase in yields of between 2 and 5% because he can water more easily, including at night. According to the grower, coco is more sustainable because it can be composted after use, meaning that the removal and disposal costs for coco substrates are zero.

Dit rapport bevat een quickscan voor de beoordeling van de(milieu)effecten van circulaire maatregelen die het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (IenW) heeft voorgesteld.

In the light of climate change and environmental challenges such as a nitrogen crisis, a decreasing biodiversity and waterlogging, the Dutch government is trying to build 900 000 homes by 2030 while aiming for a reduction of 55% of CO2 in the construction industry. Biobased topping-up of existing tenement flats is proposed as a solution to tackle several issues. A literature review revealed that a top-up structure has the ability to limit the Global Warming Potential (GWP) of housing. From a set of seven biobased resources, wood, hemp, flax, straw, miscanthus, cattail and seaweed, it was concluded that the current Dutch stock is not sufficient to construct all 100 000 required top-ups with locally sourced biobased materials. Scaling up to a sufficient amount of resources by 2030 requires the right allocation of material over the Dutch landscape, and for the region of Zuid-Holland the right allocation over a peat region, a clay region and a sand region. This is necessary because this cultivation can help break the nitrogen impasse and boost the biodiversity. Furthermore, most resources do not compete with food production. A design for a top-up could be constructed with materials that were sourced within 50km reach. The comparison of GWPs of different variations on the design for the top-up showed that the variations with biobased insulation do not always perform better as an additional layer of fire-proofing had to be added to the construction. Biobased materials do however have the capacity to store biogenic carbon which should be taken into account. Knowing this, the Dutch government and the province of Zuid-Holland should try to construct as many top-ups with locally sourced biobased materials as possible, since it is the quickest way to Paris-proof housing.

De interesse voor het telen van lisdodde als bouwmateriaal groeit, maar het verdienmodel is nog een uitdaging. Zaaien in plaats van aanplanten kan de investering wellicht drukken. De ervaringen met zaaien zijn echter nog zeer wisselend. Binnen het Veenweiden Innovatie Programma Nederland (VIPNL) Natte Teelten kijkt een experiment naar het effect van waterpeil, bodemtype en afplaggen op de kieming en begingroei van grote en kleine lisdodde. Bodemvruchtbaarheid en nathouden blijken cruciaal.

Van 500 hectare in 2023 naar zo'n 700 hectare komend jaar in Friesland. Vezelhennep heeft de wind in de zeilen, mede dankzij het nieuwe GLB en de vraag naar rustgewassen. Maar ook omdat het gewas als belangrijke grondstof wordt gebruikt voor toekomstbestendig 'biobased' isolatiemateriaal. Het saldo is vergelijkbaar met granen, de 'simpele' teelt ook.

Britse wetenschappers hebben een biobased bouwmateriaal ontwikkeld met het restafval van suikerriet. Ze claimen dat het materiaal goedkoper, duurzamer en lichter is dan beton. Bovendien zou er in bouwconstructies minder staal door nodig zijn.

Vol met vitaminen, vezels, mineralen en eiwitten, CO2-negatief, supersnel groeiend en in enorme hoeveelheden beschikbaar. De kansen voor zeewier zijn groot. Zeker als die op land wordt gekweekt. Seaweedland is bezig het proces te optimaliseren, met steun van de NOM.

Wetenschappers van TNO hebben een methode ontwikkeld om biokoolstof te maken van organische reststromen uit de hout- en voedingsindustrie. Biokoolstof vervangt koolstof uit fossiele bronnen en kan ingezet worden voor de productie van staal en batterijen of dient als alternatief voor veen in de tuinbouw.

De eerste hernieuwbare grondstof - een houtvezel-compost mengsel - die in het project Circulaire Groeimedia getest is, is inmiddels op de markt. Biochar en een hernieuwbare grondstof op basis van miscanthus zijn ‘klaar’ om te gebruiken als component in potgrondmengsels. In het project wordt bovendien gewerkt aan een rekentool, zodat potgrondproducenten weten waar ze rekening mee moeten houden bij het mengen met de hernieuwbare grondstoffen.

Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) staat voor een aantal grote uitdagingen die veel impact hebben op de maatschappij. Ontwikkelingen als verduurzaming van de landbouw en versterking van de natuur raken boeren in het hele land. Daarom vindt LNV het belangrijk om direct met boeren te communiceren over (nieuw) beleid en te horen wat er speelt in de praktijk. In 2019 is het ministerie gestart met de ‘LNV Community’. In deze community zitten circa 145 akkerbouwers, tuinders en veehouders die willen meedenken over het beleid van LNV. Via de LNV Community wil het ministerie meer inzicht krijgen in de leefwereld van individuele ondernemers. Met deze kennis kan het ministerie (communicatie over) beleid beter laten aansluiten op de boerenpraktijk. Communityleden kunnen geregeld reageren op vragen van LNV en ook zelf onderwerpen aandragen voor gesprek. Bij de selectie van deelnemers is gelet op het vormen van een diverse groep boeren uit verschillende sectoren. Bij de selectie is zoveel mogelijk gespreid op regio, bedrijfsgrootte, afzetmarkt, leeftijd en geslacht. De LNV Community is een besloten platform voor kwalitatief (niet cijfermatig) onderzoek met een beperkt deelnemersaantal. Het gaat bij kwalitatief onderzoek juist om het ‘waarom’ en ‘hoe’ om zo beter te begrijpen wat mensen motiveert en activeert. De resultaten van kwalitatief onderzoek zijn indicatief van aard en geven richting aan denken. Ze zijn niet één op één te extrapoleren naar de gehele doelgroep.

Factsheet over de voordelen van vlas.

In 2030 bestaat 50 procent van de potgrond uit hernieuwbare grondstoffen. Onderzoekers van Wageningen University & Research verwachten dat de potgrondsector deze ambitie kan waarmaken. Dan moet vooral gebruik van kokos, houtvezel en schors flink toenemen.

De duurzame productie van biogrondstoffen is een noodzakelijk onderdeel van een klimaatneutraal Nederland in 2050. Deze biogrondstoffen kunnen heel divers zijn van type, geografische oorsprong, en de toepassingen waarvoor ze worden gebruikt; verbranding ten behoeve van (industriële) warmte, (geavanceerde) vloeibare biobrandstoffen, grondstoffen voor de chemie (bioplastic), en als materiaal in de bouw. Hierbij zal de toepassing ook schuiven over de tijd: minder directe inzet voor energie opwekking naar meer duurzame inzet als koolwaterstof of materiaal.

Het doel van dit onderzoek is gericht op het watervast maken van de 3-D print formulering van Omlab die bestaat uit biobased en circulaire producten en nevenstromen, verkregen uit de waterzuivering en de voedselketen. Producenten en gebruikers van beton-achtige 3-D printformuleringen in de bouw. Ook is het doel om stagiairs bij Omlab (twee studenten Industrieel Ontwerpen van Adam en HAN Hogeschool) kennis te laten maken met nieuwe formuleringen en hoe deze ontwikkeld worden. Projectleider was Arjen van Kampen (WUR).

Deze verkenning is uitgevoerd in het kader van het Nationaal Programma Circulaire Economie (NPCE, 2023). En heeft tot doel bouwstenen te leveren voor de in de NPCE aangekondigde sectorbrede strategie biobased materialen in de GWW. De verkenning richt zich op zogenaamde ‘productiemixen’. Onder een productiemix verstaan we een specifieke combinatie van biogrondstof, verwerkingswijze, materiaal en toepassing. Rijkswaterstaat heeft voor deze verkenning een selectie gemaakt van toepassingen van bioverrijkte materialen op basis van de toepassingen benoemd in de NABB.

Het doel van het project is te onderzoeken 1) hoe de belangrijkste eigenschappen van thermoplastische biocomposieten zich ontwikkeld hebben na verloop van meerjarige toepassing onder buitencondities in Nederland, 2) hoe deze eigenschappen zijn na versnelde verouderingstesten in het lab, en 3) in hoeverre de resultaten van deze 2 verouderingsmethoden zich laten correleren. Partners waren Wageningen Food & Biobased Research (WFBR), BioPanel, Hogeschool van Amsterdam (HvA). Projectleider was Martien van den Oever (WUR).

Het doel van het project is om biobased materialen te vinden die geschikt zijn voor gebruik in 3-in1 vershoudfolie. Door gebruik van biobased materialen is minder fossiel polymeer nodig. PE en PVC worden op dit moment gebruikt en zouden idealiter allebei vervangen kunnen worden door biobased polymeren. Die biobased polymeren moeten beschikbaar zijn op industriële schaal en moeten een folie opleveren met eigenschappen die het net zo goed bruikbaar maken als de huidige folies. De doelgroep van het project bestaat uit bedrijven die huishoudfolie produceren. Mogelijk zijn de uitkomsten ook nuttig voor producenten van wikkelfolie voor pallets. Betrokken partners waren Wageningen Food & Biobased Research (WFBR) en ITS B.V., beiden gedurende de hele looptijd. Projectleider was Rian Ruhl (WUR).

This project presents a response to the pressing issue of women's safety in public spaces, particularly in Latin American cities. Women worldwide are disproportionately affected by safety issues and fear in urban environments. I explore ways in which public spaces can enhance perceptions of safety and freedom instead. Based on extensive four months of fieldwork, including semi-structured interviews with thirty women and a survey, I identify common themes in women's experiences and propose planning and design strategies for enhancing the perception of safety. These guidelines encompass six categories: temporality and sustainability, inclusive functional programs, equal access to localized and high-quality infrastructure, planning trajectories and areas of influence, supporting existing networks of care, and creating spaces for organizing and collective action. In response to these findings, I introduce a design concept for pavilions dedicated to women, strategically integrated within the network of the UVA (Units for the Articulation of Life) in Medellín, Colombia. Through the project, I emphasize the creation of a community of mutual care among residents, exploring how bonds can form both during construction and utilization of space. These pavilions are envisioned as transformative places, where women are encouraged to actively participate in construction, subsequent management, and adaptation of the building to evolving needs. The project is tailored for community construction, ensuring local ownership and long-term sustainability. The selection of bamboo as the primary building material comes from the appreciation of its environmental sustainability benefits but also its transformative potential to empower women in construction. Being lightweight, safe, and easy to work with, it is suitable to facilitate active participation of women in the construction process. To maximize bamboo’s sustainability benefits, I complement it with a choice of biobas, Architecture, Urbanism and Building Sciences

My “provocation” for this Science Day 2024 organized by the Junior Chair "The Act of Building" will address the durability of building materials – or how materials last, what they require to last, how we expect them to last. I’m interested in the tensions that emerge when we praise bio- or geobased materials for their circularity (which is directly related to their degradability), while we often remain suspicious when we consider them as more fragile than their industrial / baked counterpart. The case of clay, whether raw or baked, allows to appreciate that contrast. In short, I’m investigating how materials are considered with regard to the care and maintenance they require to last: is that a problem or an opportunity?, info:eu-repo/semantics/nonPublished

Het project de Biobased Innovation GardenS is alweer drie jaar onderweg en in die periode zijn er veel ontwikkelingen en omwentelingen geweest die direct en indirect invloed hebben op de biobased economy en daarmee op het project. De ontwikkelingen in de bouwsector gaan bijvoorbeeld hard. De vraag naar nieuwe woningen is groot, de levertijden van gangbare bouwproducten zijn groot, waardoor de interesse en vraag naar biobased bouwmaterialen toeneemt. De maatschappelijke trend dat er meer aandacht is voor duurzame ontwikkelingen ondersteund ook de aandacht voor biobased materialen zoals papier en karton, hoewel bij al deze onderwerpen, de vraag nog ontwikkeld moet worden. De focus binnen de Biobased Innovation GardenS is daarom duidelijk verschoven, waar we in de begin jaren van de voorlopers vooral bezig zijn geweest om te kijken welke gewassen we kunnen telen, en welke waardevolle inhoudstoffen deze planten bevatten, ligt nu de focus op de markt.

Lignin is a remarkable natural polyphenol that provides trees with physical and (bio-)chemical resistance, as well as the ability to reach considerable heights. Lignin is also intrinsically circular with slow biodegradability, thereby serving as a carbon source for soils. There is a growing interest in using industrial lignin as an environmentally and economically beneficial material. However, most of the industrially produced lignin is still used as a cost-efficient energy source by the forestry sector. To efficiently redirect the use towards material applications and to avoid the end-of-life problems connected to traditional plastics, there is an imminent need and opportunity to include circularity as an important design parameter. In this review, we critically assess opportunities and obstacles for lignin as a component in circular materials, as guided by life cycle assessment and benchmarking to best practices in materials science and engineering, e.g., circularity "by design". We cover and reflect on recent and emerging advances in nanotechnology and materials science that showcase how lignin can contribute to carbon fixation as a viable alternative to its combustion in the pulping processes. We argue that, with adequate considerations, lignin has the potential to enable the development of new circular biobased materials that do not cause accumulation of environmentally persistent waste, and are equipped with attractive functionalities and performance for the benefit of a sustainable society., QC 20230707

Syftet med detta masterprojekt var att undersöka möjligheten att använda biobaserat, mjukgjort natriumalginat (NaAlg) som enzymbärare. Alginaterna görs traditionellt bearbetbara genom att tillsätta olika mjukgörare, såsom polyoler (glycerol, sorbitol, etc.), i detta arbete användes glycerol. Den experimentella aspekten av projektet involverade beredning i laboratorieskala av prover, som omfattade blandning, varmpressning, potentiell behandling med nedsänkning i kalciumbad och efterföljande torkning. Förlusten av kemikalier under bearbetningen kvantifierades med hjälp av termogravimetrisk analys (TGA) och ultraviolett-synlig spektroskopi (UV-Vis). De preparerade bearbetade proverna karakteriserades genom extraktionsexperiment. Under den första halvan av projektet undersöktes färgämnesladdningen av proverna för enkelhets skull. Senare byttes den laddade föreningen ut mot enzymer. UV-Vis-mätningar användes i båda fallen för att effektivt karakterisera proverna. De initialt preparerade mjukgjorda natriumalginatproverna var för känsliga och löstes lätt i vatten. Följaktligen utfördes experiment för att förbättra stabiliteten hos matrisen till en tillräcklig nivå genom jonbyte av natriumjoner till kalciumjoner. Denna process förbättrade avsevärt vattenstabiliteten hos proverna. Av resultaten verkar det som om frisättningen av den laddade föreningen kan kontrolleras genom jonbytesbehandlingen. När väl förbättrad vattenstabilitet hos matrisen upptäcktes, undersöktes effekten av mjukningsmedlet genom att ändra blandningsförhållandet för glycerol. Det visade sig att nivån av glycerol i provet är omvänt proportionell mot den laddade föreningens återhållbarhet. De enzymladdade proverna implementerades först med användning av lipasenzymer på grund av att de var lättillgängliga i laboratoriet. Inom kort visade det sig att analysen för att kvantifiera lipasaktivitet utförs i 2-metyl-2-butanol (2M2B), vilket inte orsakade någon svullnad i proverna som observerats tidigare. Därför b, The aim of this master project was to investigate the possibility to use bio-based, plasticized sodium alginate (NaAlg) as enzyme carrier. The alginates are traditionally made processable by adding various plasticizers, such as polyols (glycerol, sorbitol, etc.), in this work glycerol was used. The experimental aspect of the project involved the lab-scale preparation of samples, which encompassed compounding, hot pressing, potential treatment with a calcium bath immersion, and subsequent drying. The loss of chemicals during processing was quantified using Thermogravimetric analysis (TGA) and Ultraviolet-Visible spectroscopy (UV-Vis). The prepared processed samples were characterized by extraction experiments. In the first half of the project, the colorant loading of the samples was investigated for simplicity. Later the loaded compound was exchanged for enzymes. UV-Vis measurements were employed in both cases to characterize the samples effectively. The initially prepared plasticized sodium alginate samples were too sensitive and readily dissolved in water. Consequently, experiments were performed to improve the stability of the matrix to a sufficient level by ion exchange of sodium ions to calcium ions. This process significantly improved the water stability of the samples. From the results, it seems the release of the loaded compound can be controlled by the ion exchange treatment. Once enhanced water stability of the matrix was found, the effect of the plasticizer was investigated by changing the mixing ratio of glycerol. It was found that the level of glycerol in the sample is inversely proportional to the restrainability of the loaded compound. The enzyme loaded samples first were implemented by the use of lipase enzymes due to being readily available in the laboratory. Shortly, it was found that the assay to quantify lipase activity is performed in 2-methyl-2-butanol (2M2B), which did not cause any swelling in the samples as observed before. Therefore, the loa

Syftet med detta masterprojekt var att undersöka möjligheten att använda biobaserat, mjukgjort natriumalginat (NaAlg) som enzymbärare. Alginaterna görs traditionellt bearbetbara genom att tillsätta olika mjukgörare, såsom polyoler (glycerol, sorbitol, etc.), i detta arbete användes glycerol. Den experimentella aspekten av projektet involverade beredning i laboratorieskala av prover, som omfattade blandning, varmpressning, potentiell behandling med nedsänkning i kalciumbad och efterföljande torkning. Förlusten av kemikalier under bearbetningen kvantifierades med hjälp av termogravimetrisk analys (TGA) och ultraviolett-synlig spektroskopi (UV-Vis). De preparerade bearbetade proverna karakteriserades genom extraktionsexperiment. Under den första halvan av projektet undersöktes färgämnesladdningen av proverna för enkelhets skull. Senare byttes den laddade föreningen ut mot enzymer. UV-Vis-mätningar användes i båda fallen för att effektivt karakterisera proverna. De initialt preparerade mjukgjorda natriumalginatproverna var för känsliga och löstes lätt i vatten. Följaktligen utfördes experiment för att förbättra stabiliteten hos matrisen till en tillräcklig nivå genom jonbyte av natriumjoner till kalciumjoner. Denna process förbättrade avsevärt vattenstabiliteten hos proverna. Av resultaten verkar det som om frisättningen av den laddade föreningen kan kontrolleras genom jonbytesbehandlingen. När väl förbättrad vattenstabilitet hos matrisen upptäcktes, undersöktes effekten av mjukningsmedlet genom att ändra blandningsförhållandet för glycerol. Det visade sig att nivån av glycerol i provet är omvänt proportionell mot den laddade föreningens återhållbarhet. De enzymladdade proverna implementerades först med användning av lipasenzymer på grund av att de var lättillgängliga i laboratoriet. Inom kort visade det sig att analysen för att kvantifiera lipasaktivitet utförs i 2-metyl-2-butanol (2M2B), vilket inte orsakade någon svullnad i proverna som observerats tidigare. Därför b, The aim of this master project was to investigate the possibility to use bio-based, plasticized sodium alginate (NaAlg) as enzyme carrier. The alginates are traditionally made processable by adding various plasticizers, such as polyols (glycerol, sorbitol, etc.), in this work glycerol was used. The experimental aspect of the project involved the lab-scale preparation of samples, which encompassed compounding, hot pressing, potential treatment with a calcium bath immersion, and subsequent drying. The loss of chemicals during processing was quantified using Thermogravimetric analysis (TGA) and Ultraviolet-Visible spectroscopy (UV-Vis). The prepared processed samples were characterized by extraction experiments. In the first half of the project, the colorant loading of the samples was investigated for simplicity. Later the loaded compound was exchanged for enzymes. UV-Vis measurements were employed in both cases to characterize the samples effectively. The initially prepared plasticized sodium alginate samples were too sensitive and readily dissolved in water. Consequently, experiments were performed to improve the stability of the matrix to a sufficient level by ion exchange of sodium ions to calcium ions. This process significantly improved the water stability of the samples. From the results, it seems the release of the loaded compound can be controlled by the ion exchange treatment. Once enhanced water stability of the matrix was found, the effect of the plasticizer was investigated by changing the mixing ratio of glycerol. It was found that the level of glycerol in the sample is inversely proportional to the restrainability of the loaded compound. The enzyme loaded samples first were implemented by the use of lipase enzymes due to being readily available in the laboratory. Shortly, it was found that the assay to quantify lipase activity is performed in 2-methyl-2-butanol (2M2B), which did not cause any swelling in the samples as observed before. Therefore, the loa

Bij het circulair gebruiken van grondstoffen gaat het enerzijds om fossiele grondstoffen te reduceren/in de loop te houden, en anderzijds om fossiele grondstoffen te vervangen door hernieuwbare grondstoffen. Tijdens dit webinar ligt de focus op hernieuwbare grondstoffen, en dan met name het benutten van de potentie van beschikbare groene reststromen. Denk daarbij aan afvalstromen uit het openbaar groen, huishoudelijk afval en bedrijfsafval. In dit webinar zal ingegaan worden op hoe we deze stromen niet langer als ‘afval’ beschouwen maar op circulaire wijze kunnen gebruiken en beheren. Spreker is Marloes Arkesteijn, Transitiemanager Circulair voor Groene grondstoffen & Voedsel, bij de provincie Zuid-Holland.

Harnessing the potential of phase change materials can revolutionise thermal energy storage, addressing the discrepancy between energy generation and consumption. Phase change materials are renowned for their ability to absorb and release substantial heat during phase transformations and have proven invaluable in compact thermal energy storage technologies and thermal management applications. Present-day solutions mainly comprise of non-renewable phase change materials, where cyclability and sustainability concerns are increasingly being discussed. In pursuit of sustainable energy models, phase change material research has shifted towards biobased materials. This review explores the growing field of biobased phase change materials, aiming to identify prevailing trends, potential opportunities, and future applications. In addition, the persisting challenges of biobased phase change materials are discussed, where a critical dialogue on the current obstacles and research gaps is presented, offering a glimpse into the future of this rapidly evolving field. The authors furthermore present novel methods to enhance the integration of biobased phase change materials into thermal energy storage applications, ensuring their seamless adoption and maximum efficacy. With an analysis of 180 selected works, this review paints a vivid picture of the capabilities and promising prospects of biobased phase change materials, whilst highlighting the future research questions needing to be addressed., + ID der Publikation: hslu_99939 + Art des Beitrages: Wissenschaftliche Medien + Sprache: Englisch + Letzte Aktualisierung: 2024-01-15 10:44:02

Harnessing the potential of phase change materials can revolutionise thermal energy storage, addressing the discrepancy between energy generation and consumption. Phase change materials are renowned for their ability to absorb and release substantial heat during phase transformations and have proven invaluable in compact thermal energy storage technologies and thermal management applications. Present-day solutions mainly comprise of non-renewable phase change materials, where cyclability and sustainability concerns are increasingly being discussed. In pursuit of sustainable energy models, phase change material research has shifted towards biobased materials. This review explores the growing field of biobased phase change materials, aiming to identify prevailing trends, potential opportunities, and future applications. In addition, the persisting challenges of biobased phase change materials are discussed, where a critical dialogue on the current obstacles and research gaps is presented, offering a glimpse into the future of this rapidly evolving field. The authors furthermore present novel methods to enhance the integration of biobased phase change materials into thermal energy storage applications, ensuring their seamless adoption and maximum efficacy. With an analysis of 180 selected works, this review paints a vivid picture of the capabilities and promising prospects of biobased phase change materials, whilst highlighting the future research questions needing to be addressed., + ID der Publikation: hslu_99939 + Art des Beitrages: Wissenschaftliche Medien + Sprache: Englisch + Letzte Aktualisierung: 2024-01-15 10:44:02

This graduation project (Hyfen) elucidates opportunities for mycelium-based innovations in circular aircraft cabin design with a focus on material properties, applications and comparative environmental impacts. Aircraft cabin interior elements account for 10% of an aircraft’s empty weight, and are replaced 4-5 times during the lifetime of an airframe. Thus, cabin elements are responsible for a significant portion of an airliner’s environmental impacts due to operational emissions and improper waste handling. An understanding of the need to apply circular principles to the cabin led to heightened interest in mycelium-based materials which are lightweight and biodegradable. The design goals were 1) Understanding the material properties of mycelium-based materials based on aircraft cabin requirements 2) Identifying optimal applications of mycelium-based materials in an aircraft cabin and developing selected demonstrators & detailed designs 3) Assessing the circularity and comparative Life Cycle Impacts of selected applications. These goals were achieved through an adaptation of the Material Driven Design methodology. The outcomes of this project included conceptual design and demonstrators of two applications. First, is an optimized bionic partition with mycelium acoustic panels and filler material, weighing 40% less (41,6 kg) than a conventional nomex honeycomb-based composite partition (67 kg). The second is a modular packaging cum meal tray for airlines, aiming to reduce single-use plastic waste. These specific applications were detailed to highlight the temporal & versatile properties such as competitive insulation (acoustic & impact), damage-resistant textures, foam-like compressive properties, mouldability into complex shapes and comfortable tactile interactions for passengers. They also have a high potential to mitigate the environmental impacts of an aircraft cabin due to weight savings in the bulky interior panels, as, Interdisciplinary Thesis Labs, Leiden Delft Erasmus Centre for Sustainability, Integrated Product Design

Nutteloos gras uit wegbermen en natuurgebieden zetten Wageningse onderzoekers om in grondstof voor papier en karton. Dat kan een impuls betekenen voor de lokale economie. ‘We sparen bomen in Scandinavië en het transport van papier naar Nederland wordt overbodig.’ In een proefruimte van ACCRES in Lelystad, de test- en ontwikkellocatie voor duurzame energie en groene grondstoffen van WUR, ruikt het lekker grassig. Met een zwaai gooit Kimberly Wevers onderzoeker bij Wageningen Plant Research een paar flinke armen bermgras op een lopende band. Een camera die is getraind met 15 duizend foto’s scant bliksemsnel op ongerechtigheden als blikjes of landbouwplastic. ‘We hebben ook al eens een onderbroek gevonden’, vertelt de biotechnologe. De vervuiling wordt door een opening van de band afgevoerd.

Algen zijn te gebruiken als waterzuiveraar, biobrandstof, chemiebouwsteen en, interessants, plantaardig voedsel. Na ruim tien jaar pionieren zijn de kansrijke technieken voor industriële productie in beeld. Nu de opschaling nog. Fluids Processing neemt een kijkje bij AlgaePARC 2.0.

This brochure shares the latest best practices from entrepreneurs and insights and lessons learnt from public authorities and knowledge institutes from the Netherlands on a circular transition of the agrifood and biomass sector. Dutch farming, horticulture and fishing sectors are renowned worldwide for producing good-quality food that is safe and affordable. We want to strengthen the link between nature and agriculture and improve farmers’ economic situation in the world. Our goal is to provide healthy, safe and tasty food for 9 billion people within the boundaries of the planet and that can only happen if we work together at the international level. The authors, a public-private and knowledge coalition consisting of Holland Circular Hotspot, The Netherlands Enterprise Agency (RVO), Food Valley, The Netherlands Ministry of Agriculture, Nature and Food Quality (LNV), the Ministry Infrastructure and Watermanagement (IenW), and Research and the Topsector Agri & Food want to stimulate cooperation at the international level and exploit potential synergies and partnerships between government, knowledge institutions, and businesses. In this publication we point out that the current global agrifood challenges offer unique innovation opportunities , we present the case of The Netherlands and its vision on transitioning to a circular agriculture system (chapter 1). Chapter 2 and 3 show the solutions landscape. Chapter 2 has the focus on the production side of the food system and implementation in the agrifood sector. Whereas chapter 3 shows the opportunities for biomass application in bioproducts and materials. Throughout the brochure we provide inspiration with clear examples of best practices from the beginning to the end of the value chain. We share a number of Future Visions in chapter 4 and aim to stimulate debate by presenting an action agenda for various stakeholders in chapter 5. By publishing this brochure, the authors aim not lecture but share views as well as stimu