Search

Dankzij het milieubeleid is in de afgelopen jaren een daling van de milieudruk bereikt. De thans voorgestelde en voorgenomen beleidsinspanningen zijn echter niet toereikend om de daling van de emissies in de decennia na 2000 vast te houden. De productie en consumpie nemen toe; de transport- en distributiefunctie en de intensieve landbouw blijven een substantiele rol spelen. Hierdoor zijn grote inspanningen nodig om de emissie van CO2 te verminderen en blijven de emissies NOx, NH3, fosfaat en stikstof hoger dan beoogd. Om bij de verwachte economische groei tot 2020 de beoogde emissiereducties te halen zijn technologische doorbraken noodzakelijk. De doelstellingen voor CO2 en NH3 zijn alleen bereikbaar met aanzienlijke inspanningen op het gebied van regelgeving, prijsmaatregelen en/of overheidsinvesteringen. Voor CO2 en NOx is internationale coordinatie essentieel. De belangrijkste zorgpunten voor de komende decennia vormen klimaatverandering, bescherming van de natuur, geluidhinder, luchtverontreiniging in steden en de kwaliteit van het drinkwater. Door vermesting, verdroging en bestrijdingsmiddelengebruik blijven in het landelijk gebied landbouw, natuur en grondwaterwinning met elkaar op gespannen voet staan. In het stedelijk gebied blijft het verkeer de gewenste kwaliteit van de woonomgeving aantasten, onder andere via emissies van schadelijke stoffen en geluidhinder. Een andere ruimtelijke ordening van activiteiten kan, in aanvulling op technische maatregelen, de milieukwaliteit lokaal verder verbeteren.

niet beschikbaar

Dit rapport bevat geactualiseerde ramingen van de Nederlandse CO2-emissie en het energiegebruik in het jaar 2000, opgesteld door RIVM, CPB en ECN op verzoek van de ministeries van VROM en EZ. De ramingen zijn gebaseerd op twee (partieel) verlengde economische scenario's van het CPB. Het 'Behoedzame' scenario kent voor de periode 1990-2000 een gemiddelde BBP-groei van 1,8% ; in het 'Gunstige' scenario is dat 2,3%. Deze cijfers liggen dicht bij het groeicijfer dat enkele jaren geleden werd verondersteld in het NMP2 en de Vervolgnota Energiebesparing (1,9%). De economische groei verschilt per energiegebruikssector ; per saldo wordt het energiegebruik echter niet of nauwelijks beinvloed door de veranderingen in de sectorstructuur. Ook dit komt overeen met de scenario's die aan het NMP2 en de Vervolgnota Energiebesparing ten grondslag liggen. In het Behoedzame scenario daalt de reele olieprijs tussen 1996 en 2000 met ruim twee dollar per vat ; in het Gunstige scenario stijgt de olieprijs in die periode met ruim drie dollar per vat. Deze 'prijspaden' liggen lager dan in de eerdere scenario's. De energiebesparing in de periode 1990-2000 wordt geraamd op gemiddeld 1,2 (Behoedzaam) a 1,3% (Gunstig) per jaar. Deze uitkomsten op basis van actuele inzichten liggen onder het beleidsdoel van de Vervolgnota Energiebesparing en het NMP2: 1,7%. In de brief van de minister van Economische Zaken over het energiebesparingsbeleid aan de Tweede Kamer (de 'reparatiebrief') is aangegeven dat het thans vastgestelde beleid voldoende zou moeten zijn om een besparing van 1,6% per jaar te realiseren. De besparingen waren in de periode 1990-1994 1,1% per jaar. Sectoren met relatief lage besparingen in de periode 1990-2000 zijn de petro- en kunstmestchemie, de basismetaal, de bouwnijverheid en de transportsector. Relatief hoge besparingen van ruim 2% per jaar worden gerealiseerd in de overige chemie en de energiesector. Al deze besparingscijfers zijn berekend inclusief de efficiency-verbetering door de opkomst van decentrale warmte-kracht-koppeling. Groei en besparingen resulteren in een gemiddelde groei van het binnenlands energiegebruik met 0,7 (Behoedzaam) a 0,9% (Gunstig) per jaar. Bij het bepalen van deze ramingen hebben de drie instituten inschattingen gemaakt van de effectiviteit van beleidsmaatregelen. Bijvoorbeeld van de meerjarenafspraken over energiebesparing met landbouw en industrie wordt in Behoedzaam verwacht dat zij niet steeds volledig effectief zullen zijn. Bij de chemie zal naar verwachting ongeveer 90% van de afgesproken energiebesparing worden gerealiseerd ; bij de basismetaal 0 tot 50% ; bij de landbouw ongeveer 60%. Bij de overige industrie ligt dit percentage tussen 75 en 100%. Bij het doorrekenen van het mobiliteitsbeleid is uitgegaan van een niet volledige uitvoering van de beleidsvoornemens. Dit is gedaan op basis van ervaringen tot dusverre, en van onderzoek over de te verwachten toekomstige mate van uitvoering van het overheidsbeleid. De relatief hoge besparingen in de energiesector worden voor een groot deel bereikt door de uitvoering van het warmteplan. De inzet van duurzame energiebronnen blijft, met name bij windenergie en warmtepompen, achter bij de doelstellingen. Dit leidt tot een groter gebruik van fossiele brandstoffen dan de beleidsdoelen aangeven. De verdeling van het energiegebruik over de verschillende fossiele brandstoffen komt ongeveer overeen met de eerdere verwachtingen. Op basis van het verbruik per brandstof kan worden berekend dat de totale potentiele Nederlandse CO2-emissie tussen 1990 en 2000 met 3,5% (Behoedzaam) a 6,3% (Gunstig) toeneemt. De groei ten opzichte van 1989/1990 bedraagt 4,6% (Behoedzaam) a 7,5% (Gunstig). Dit wijkt af van het beleidsdoel van het NMP2: een daling van de potentiele emissie met 3 a 5% ten opzichte van 1989/1990. Naast de potentiele emissie is ook de zogenaamde actuele emissie berekend ; deze is gebaseerd op internationaal overeengekomen definities. De actuele CO2-emissie groeit tussen 1990 en 2000 met 3,4% (Behoedzaam) a 6,2% (Gunstig). Ten opzichte van 1989/1990 groeit deze emissie met 4,3% (Behoedzaam) a 7,1% (Gunstig).

niet beschikbaar

niet beschikbaar

niet beschikbaar

The United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) was ratified by the Netherlands in December 1993. One of the obligations is to provide a National Communication on greenhouse gas emissions, projections and programmes to reduce these emissions. This background report was written at the request of the Dutch Ministry of Housing, Physical Planning and Environment as a background report for the first Dutch National Communication for the Framework Convention on Climate Change. It documents the methodologies, both for estimating greenhouse gas emissions and sinks, and for projections. For the most important greenhouse gases, it gives estimates for 1980, 1985, 1990, 1991 and 1992, and projections of possible future emissions in 2000 and 2010 under two scenarios. The short-term aim of the Convention is stabilization of emissions between 1990 and 2000. Therefore 1990 was chosen as the base year for emission estimation and 2000 as the base year for evaluation. Emissions were estimated using internationally agreed IPCC methodology as well as methodology used in the Netherlands. The differences between the methods are explicitly explained. Carbon dioxide emissions were estimated with and without a temperature correction. The original Dutch policy method estimates emissions including feedstock use. For methane and nitrous oxide emissions, Dutch emission factors were applied instead of IPCC defaults. As more sources were found for nitrous oxide in the Netherlands, the Dutch emission was higher than when strictly applying IPCC methodology.