Search

Giriş ve Amaç: Bu çalışmanın amacı Dikkat Eksikliği/Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) tanılı 11-17 yaş arası çocukve ergenlerin yeme tutumları ve uyku paternlerinin sağlıklı kontrollerle karşılaştırılarak incelenmesidir.Gereç ve Yöntemler: 11-17 yaş arası 35 DEHB tanılı çocuk ve ergen ile yaş ve cinsiyet olarak eşleştirilmiş herhangibir psikopatolojisi olmayan 11-17 yaş arası 35 sağlıklı kontrol örneklemi oluşturdu. Her iki gruba sosyodemografikveri formu, Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Formu-Şimdi ve Yaşam boyu şekliTürkçe Uyarlaması (K-SADS-PL), Yeme Tutumu Testi (YTT), Düzey-2 Uyku Bozukluğu-6-17 Yaş Arası ÇocuğunEbeveyn Formu, Düzey-2 Uyku Bozukluğu-11-17 Yaş Arası Çocuk formu uygulandı.Bulgular: DEHB tanılı grup ve kontrol grubu arasında Düzey-2 Uyku Ölçeği Ebeveyn Formu ve YTT toplampuanlarında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p

Objective: The time spent on social media and smartphones by children and adolescents has increased in recent times. The problematic use of social media can be the cause or result of many problems such as depression, anxiety disorder, academic failure, and social phobia. Despite its close relationship with psychopathologies, the problematic use of social media is often not evaluated during a psychiatric interview. In this study, we aimed to evaluate the quality of life and psychiatric comorbidities in adolescents with social media addiction. Methods: This study included 30 adolescents who received a score of 5 or higher from the Social Media Addiction Scale for Adolescents-Short Form. The Quality of Life Scale for Children was applied to adolescents and their parents in both the groups. In the analysis of the data, number, percentage, mean, standard deviation, Mann–Whitney U test, and Spearman’s correlation test were used in the Statistical Package for the Social Sciences version 20.0 program. Results: The mean ages of the adolescents with social media addiction and control group were 13.5 ± 1.8 and 13.4 ± 1.73 years, respectively. When the adolescents with and without social media addiction were compared in terms of quality of life, physical health, psychosocial, and total scores, there were significant differences according to both parental and self-reports (P < .05). Psychiatric diagnoses were also found higher in adolescents with social media addiction (P < .001). Conclusion: Our research can be a guide for identifying the risks and problems that may arise from problematic social media use and for the preventive and treatment medicine studies in this field. Amaç: Günümüzde çocuk ve ergenlerin sosyal medya ve akıllı telefon başında geçen süreleri artmıştır. Problemli sosyal medya kullanımı depresyon, anksiyete bozukluğu, sosyal fobi okul başarısızlığı gibi birçok sorunun sebebi veya sonucu olabilir. Psikopatoloji ile yoğun ilişkisine rağmen problemli sosyal medya kullanımı çoğu zaman psikiyatrik görüşme sırasında değerlendirilmemektedir. Çalışmamızda sosyal medya bağımlılığı saptanan çocuk ve ergenlerde yaşam kalitesi ve psikiyatrik komorbiditeyi değerlendirmek amaçlanmıştır. Yöntemler: Ergenler İçin Sosyal Medya Bağımlılığı Ölçeği Kısa Formu’dan 5 veya üzeri puan alan 30 ergen. Her iki gruptaki ergenlere ve ailelerine Çocuklar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği uygulandı. Verilerin analizinde SPSS 20.0 programında sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, Mann–Whitney U tesi ve Spearman korelasyon testi kullanıldı. Bulgular: Çalışmada medya bağımlılığı olan gurubun ve kontrol gurubunun sırasıyla yaş ortalaması 13,5 ± 1,8 ve 13,4 ± 1,73 yıl idi. Bu çalışmaya katılan sosyal medya bağımlılığı olan gruptaki ergenlerle kontrol grubunun yaşam kalitesi fiziksel sağlık, psikososyal ve toplam puan karşılaştırmalarında hem ebeveyn değerlendirmesi hem de özbildirim ölçeklerinde anlamlı olarak farklılık olduğu saptandı (P < ,05). Sosyal media kullanımı yüksek olan grupta eşlik eden psikiyatrik tanının olduğu görüldü (P < ,001). Sonuç: Problemli sosyal medya kullanımı oluşturabileceği risklerin ve sorunların belirlenmesi ve bu alanda tedavi ve koruyucu hekimlik çalışmalarının yapılması için araştırmamız yol gösterici olabilir. 2-s2.0-85134373777

Amaç: Bu çalışmanın amacı Türkiye’nin sayılı kapalı çocuk ve ergen yataklı servislerinden olan birimimizde fizikseltespite alınan hastaların tanı, ilaç kullanımı gibi özelliklerini ve tespitin tedavi üzerine olan etkilerini değerlendir-mektir. Yöntem: Bir ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesi çocuk ve ergen psikiyatrisi yataklı biriminde 2016 yılındayatarak tedavi görmüş 203 hastanın tıbbi kayıtları geriye dönük incelenmiştir. Yatış süresi boyunca en az bir keztespite alınan hastalar alınmayan hastalar ile tanı, psikofarmakolojik ilaç kullanımı, eş tanı varlığı, yatış süresi vetaburculuk şekli açısından karşılaştırılmıştır. Sonuç: Tespite alınan ve alınmayan grup karşılaştırıldığında, tespitealınan grupta çok daha fazla sayıda ilaç kullanıldığı saptanmıştır. Tespite alınan grupta antipsikotik, benzodiya-zepin, duygudurum düzenleyici ve haloperidol-biperiden enjeksiyonu kullanımının anlamlı derecede daha fazlaolduğu saptanmıştır. Tespite alınan hastalarda eş tanı konma oranı anlamlı derecede fazladır. Tespite alınan gruptaalınmayan gruba göre majör depresyon, davranım bozukluğu ve bipolar bozukluk daha sık saptanmıştır. Tespitealınan hastalarda alınmayanlara göre kendine zarar verme davranışı anlamlı derecede daha yüksek belirlenmiştir.İki grubun yatış süreleri benzer olmakla birlikte, tespite alınan grupta ailenin imza karşılığı tedavi bitmeden hastayıteslim almasına daha sık rastlanmıştır. Tespite alınan grupta tedavi sonucu klinik global izlem düzelme puanlarıdaha düşük saptanmıştır. Tartışma: Tespite alınan grupta tanı, uygulanan tedavi ve taburculuk şekli açısındanbirçok farklılık vardır. Tespit sayılarını azaltmak için daha fazla strateji oluşturulması gereklidir. (Anadolu PsikiyatriDerg 2019; 20(5):530-538) Objective: The aim of this study is to evaluate the characteristics such as the diagnosis and medication of thephysically restrained patients in our inpatient unit, which is one of the few inpatient units for children and adolescentsin Turkey, and the effect of the physical restraint on the treatment of them. Methods: The medical records of 102inpatients treated in our mental health hospital during the year 2016 had been retrospectively reviewed. Patientswho were restrained at least once during the hospitalization period were compared with patients who were not, interms of diagnosis, medication, presence of comorbidity, duration of hospitalization and the way of discharge. Results: Comparing the groups that were restrained and not restrained, it was found that multiple drug use wasmore common in the restrained group. The use of antipsychotics, anxiolytics and mood stabilizer drugs andhaloperidol-biperiden injections were found to be significantly higher in the restrained group. The rate of multiplepsychiatric diagnoses was significantly higher and major depression, conduct disorder, bipolar disorder and self-injurious behaviors were more frequent in the restrained group. Although the duration of hospitalization for bothgroups was similar, discharge with the request of the family or caregivers before the end of treatment was morefrequent in the restrained group. Clinical global improvement scores were lower in the restrained group. Discus-sion: There are many differences in terms of diagnosis, medication and the way of discharge between the re-strained and non-restrained groups. More strategies are needed to reduce the restriction rates. (Anatolian Journalof Psychiatry 2019; 20(5):530-538)

Social cognition represents the mental processes of social interaction between oneself and others. In recent years, the interest in social cognition skills has increased in cases with eating disorders. Anorexia nervosa is an eating disorder that is associated with the multiple factors in etiology. Treatment of anorexia nervosa is still controversial. The youths diagnosed with anorexia nervosa are known to be as the most difficult group in eating disorders for building therapeutic relations. Studies, mostly suggests that there are difficulties in social cognitive functions in patients with anorexia nervosa. However, there are studies that reported different results. It seems that, the majority of studies which evaluate the social cognitive functions in patients with anorexia nervosa, are carried out with the adult age group. There are limited number of studies in child and adolescent age group. The purpose of this paper was to examinate the studies of social cognitive skills in children and adolescents diagnosed with anorexia nervosa and present the general characteristics., Sosyal biliş, kişinin kendisi ve diğerleri arasındaki sosyal etkileşimle ilgili zihinsel süreçleri temsil eder. Son yıllarda yeme bozukluğu olgularının sosyal biliş becerilerine yönelik ilgi artmıştır. Anoreksiya nervosa, etiyolojisi çoklu etmenlerle ilişkili olan bir yeme bozukluğu tablosudur. Tedavisi halen tartışmalıdır. Yeme bozukluğu hastaları içinde en zor ilişki kurulan grubun anoreksiya nervosa tanılı gençler olduğu bilinmektedir. Çalışmalar çoğunlukla, anoreksiya nervosa olgularının sosyal bilişsel işlevlerinde güçlükler olduğuna işaret etmektedir. Bununla birlikte farklı sonuçların bildirildiği çalışmalar da mevcuttur. Görüldüğü kadarıyla, anoreksiya nervosa olgularında sosyal bilişsel işlevleri değerlendiren çalışmaların büyük çoğunluğu, erişkin yaş grubu ile yapılmış çalışmalardır. Çocuk ve ergen yaş grubu ile yapılmış çalışmaların kısıtlı sayıda olduğu dikkati çekmektedir. Bu yazıda, literatürdeki, anoreksiya nervosa tanılı çocuk ve ergenlerin sosyal bilişsel becerileri ile ilgili çalışmaların incelenmesi ve genel özelliklerinin sunulması amaçlanmıştır.