Search

Στην παρούσα εργασία χρησιμοποιούνται επίγεια και δορυφορικά μετεωρολογικά δεδομένα του έτους 2014 από την περιοχή της Βοιωτίας. Τα επίγεια δεδομένα προέρχονται από τον αυτόματο αγρομετεωρολογικό σταθμό (ΑΑΣ) μέτρησης της εξατμισοδιαπνοής αναφοράς (ΕΤο) του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΓΠΑ). Τα μετεωρολογικά δορυφορικά δεδομένα (SAT) αντιστοιχούν σε πολύγωνο 0.25οΧ0.25ο εντός του οποίου λειτουργεί και ο ΑΑΣ. Χρησιμοποιώντας τα επίγεια αλλά και τα δορυφορικά δεδομένα, υπολογίσθηκε η ΕΤο με τη μέθοδο FAO-56 PM, αλλά και με τρεις εμπειρικές μεθόδους (Copais, Valiantzas και Hargreaves-Samani) και πραγματοποιήθηκαν συγκρίσεις με σκοπό να αξιολογηθεί η αξιοπιστία των μοντέλων. Ως βάση των συγκρίσεων υιοθετήθηκε η μέθοδος FAO-56 PM με χρήση επίγειων δεδομένων. Από την εργασία προκύπτει ότι τόσο για τα επίγεια όσο και για τα δορυφορικά δεδομένα η μέθοδος Copais δίνει τις καλύτερες εκτιμήσεις ακολουθούμενη από την μέθοδο Valiantzas και με σοβαρή υπερεκτίμηση η Hargreaves-Samani., In the present study we used ground and satellite meteorological data of the year 2014 from the region of Viotia-Greece. The ground data were obtained from the automatic grass reference evapotranspiration station (AAS) of the Agricultural University of Athens. The satellite data (SAT) cover an area of 0,25ο x 0,25ο that includes the AAS. By using the ground and the satellite data we calculated the reference evapotranspiration, ΕΤο, with the method FAO-56 PM and with three empirical methods (Copais, Valiantzas and Hargreaves-Samani). The FAO-56 PM was used as a benchmark method to compare and validate the performances of the others methods. The results show that for both the ground and the satellite data, Copais method is the most accurate followed by Valiantzas and Hargreaves-Samani, indicated by serious overestimation.