Search

Amaç: Çalışmamızda farklı antidepresan gruplarının cinsel yan etkiler, daha az bilinen uyku bruksizmi ve nörolojik yan etkiler açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın örneklem grubunu 18-50 yaş aralığında, depresif bozukluklar ve/veya anksiyete bozuklukları tanısı ile ayaktan tedavi gören, 1 aydan uzun süredir antidepresan monoterapisi alan 406 hasta oluşturmaktadır. Tüm hastalara; sosyodemografik veri formu, Hamilton Depresyon Ölçeği (HAM-D), Hamilton Anksiyete Ölçeği (HAM-A), UKU Yan Etki Değerlendirme Ölçeği nörolojik yan etkiler bölümü, Arizona Cinsel Yaşantılar Ölçeği (ACYÖ) ve Morisky İlaç Uyum Ölçeği uygulanmıştır. Kullanılan antidepresanlar; seçici serotonin geri alım inhibitörleri (SSGİ), serotonin norepinefrin geri alım inhibitörleri (SNGİ ve vortioksetin olmak üzere üç gruba ayrılarak karşılaştırılmıştır. Bulgular: YAB tanılı hastalarda SNGİ kullananların UKU nörolojik yan etkiler ortalama puanı SSGİ kullananlardan anlamlı olarak yüksek belirlendi. Depresif bozukluk tanılı hastalarda; ilaç tedavisine yeterli uyum sırasıyla %91.3 oranında vortioksetin, % 73.8 oranında SSGİ ve %50 oranında SNGİ kullanan hastalarda belirlendi ve üç grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Sonuç: Antidepresan ilaç grupları bazı yan etkiler ve tedavi uyumu açısından birbirinden farklılık gösterebilmektedir. Antidepresan kaynaklı uyku bruksizmi ve hareket bozuklukları gibi daha az bilinen yan etkilerin daha iyi anlaşılması için prospektif çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.

Amaç: Çalışmamızda bir bölge ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinde yatarak tedavi gören psikotik bozukluk tanılı hastalarda eşlik eden psikoaktif madde(PAM) kullanımının sosyodemografik özelliklerle ilişkisinin ve klinik özellikler üzerine olası etkilerinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza DSM-5’e göre psikotik bozukluk tanısı konmuş, yatarak izlenen 110 hasta dahil edilmiştir. Tüm katılımcıların arşiv-dosya incelemesi ile sosyodemografik veri formuna ve hastaların sigara, alkol, PAM kullanımı, yatış sayısı, hastalık süresi, son yatış süresi, intihar ve başkalarına zarar verme girişimi öyküsü gibi klinik özelliklerine ulaşıldı. Yatış esnasında tespit gerekliliği ve yasal sorun geçmişi araştırıldı. Bulgular: Psikotik bozukluğu olan 110 hastanın %30,9’unun (N=34), psikoaktif madde kullanmakta olduğu görüldü. Madde kullanan hastaların %17,3‘ünün esrar, %7,3’ünün amfetamin, %0,9’unun kokain, %0,9’unun eroin, %2,7’sinin inhaler ve %1,8’inin çoklu madde tercih ettiği görülmüştür. Psikoaktif madde kullanan hastaların yaş ortalaması, kullandığı antipsikotik sayısı, uygulanan tespit oranı, yasal sorun yaşama, alkol ve sigara kullanımı ve homisid girişimi oranı psikoaktif madde kullanmayanlardan anlamlı olarak farklıydı. Tartışma: Psikotik bozukluklarda madde kullanım komorbiditesi küçümsenmeyecek oranlarda görülmektedir. Psikoaktif madde kullanan hastalarda daha fazla antipsikotik kombinasyonu kullanılması, yatış sırasında daha çok tespit uygulanması, homosidal girişim ve yasal sorun geçmişinin fazla olması gibi elde edilen sonuçlar, madde kullanımının psikotik bozukluk tanılı hastaların takip ve tedavisini güçleştirdiğini desteklemektedir.

Amaç: Bu çalışmada bipolar bozukluk ve şizofreni tanılı hastaların klinik ve sosyodemografik özelliklerinin anksiyete duyarlılığı ile ilişkisi incelenmiştir.Gereç ve Yöntem: Çalışmanın örneklem grubunu 18-65 yaş aralığında, komorbid ruhsal hastalığı bulunmayan ötimik dönemde olan 59 (33 kadın, 26 erkek) bipolar bozukluk ve klinik olarak stabil 65 (28 kadın, 37 erkek) şizofreni tanılı hasta, 88 (47 kadın, 41 erkek) sağlıklı gönüllü oluşturmaktadır. Bipolar bozukluk tanılı hastalara Young Mani Derecelendirme Ölçeği (YMDÖ), Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D), şizofreni tanılı hastalara Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği (PANSS) ve tüm örneklem grubuna Anksiyete Duyarlılığı İndeksi-3 (ADİ-3) uygulanmıştır.Bulgular: ADİ-3 toplam, bilişsel ve sosyal alt boyut puanı bipolar bozukluk ve şizofreni tanılı hastalarda kontrol grubuna göre anlamlı ölçüde yüksek saptanmıştır. Geçmişte özkıyım girişiminde bulunan bipolar bozukluk tanılı hastaların ADİ-3 fiziksel ve toplam puanlarının özkıyım girişiminde bulunmayanlara göre anlamlı düzeyde yüksek olduğu belirlenmiştir. Şizofreni tanılı hastaların ADİ-3 fiziksel, bilişsel ve toplam puanları ile PANSS pozitif puanları arasında anlamlı düzeyde doğrusal bir ilişki saptanmıştır.Sonuç: Anksiyete duyarlılığı bipolar bozukluk ve şizofreni tanılı hastalarda sağlıklı kişilere göre yüksektir. Çalışma verilerinden anksiyete duyarlılığının bipolar bozuklukta geçmiş özkıyım girişimleri için yordayıcı olduğu, şizofrenide ise hastalık şiddetiyle özellikle pozitif psikotik belirtilerle ilişkili olduğu sonucuna varılabilir.

Purpose: The aim of this study was to assess impulsivity and attention deficit hyperactivity disorder in adult patients with trichotillomania.Materials and Methods: Subjects diagnosed with trichotillomania primary or comorbid to other psychiatric disorders who met the inclusion criteria were enrolled in the study. Data were collected retrospectively. Minnesota Impulse Control Disorders Interview Scale (MIDI), the Barratt's Impulsivity Scale (BIS), Adult ADD/ADHD DSM IV- Based Diagnostic Screening and Rating Scale, Wender Utah Rating Scale (WURS) were evaluated.Results: 40 patients with trichotillomania and 18 patients with trichotillomania + adult attention deficit hyperactivity disorder were included in the study. Sociodemographic characteristics of two groups were similar. Rate of pathologic gambling was higher in trichotillomania + adult attention deficit hyperactivity disorder group. Trichotillomania + adult attention deficit hyperactivity disorder group had statistically higher scores from attention deficit part of Adult ADD/ADHD DSM IV- Based Diagnostic Screening and Rating Scale. Conclusion: Adult attention deficit hyperactivity is more related to attention deficit in trichotillomania patients and impulsivity is a common feature in both disorders.

Agomelatine, a MT1 (Melatonin) and MT2 receptor agonist and 5-HT2C (5-Hidroksitriptamin) antagonist, is an antidepressant agent used in the treatment of major depressive disorders. Intraocular pressure lowering effect of melatonin and its analogues have been demonstrated in a few experimental studies. In the present case report, we have documented the reversal of angle closure glaucoma by oral agomelatine in a patient with major depressive disorder under selective serotonine reuptake inhibitor treatment. The patient, who had previously been diagnosed with glaucoma, was also receiving antiglaucomatous treatment.

Amaç: Bu çalışmada kompulsif satın alma bozukluğu (KSAB) tanısına sahip bireylerde dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunda (DEHB) sıklığı ve KSAB ile dürtüsellik ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı’na başvuran ve KSAB tanısı konan 82 hastanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastalara ait DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders IV) Eksen I Bozuklukları İçin Yapılandırılmış Klinik Görüşme Ölçeği (SCID-I), Minnesota Dürtü Kontrol Bozuklukları Görüşme Ölçeği (MIDI), Barratt Dürtüsellik Ölçeği–11 (BİS–11) ve Erişkin DEB/DEHB Tanı ve Değerlendirme Envanteri verileri değerlendirildi.Bulgular: Hastaların %50’sinde (n=41) KSAB’a komorbid en az bir başka türlü adlandırılamayan (BTA) dürtü kontrol bozukluğu (DKB) tanısı mevcuttu. Hasta grubunun %42.7’sinde (n=35) çocukluk döneminde, %30.5’inde (n=25) erişkin dönemde DEHB tanısı mevcuttu. DEHB tanısı olan hastalarla, DEHB tanısı olmayan hastaların BİS-11 ölçek puanlarının karşılaştırmasında; motor dürtüsellik alt ölçek puanı dışında DEHB tanısı olanların istatistiksel olarak daha yüksek puanlar aldıkları görüldü.Sonuç: KSAB daha çok kadınlarda görülen, DEHB ve diğer dürtü kontrol bozukluklarının sıklıkla eşlik ettiği bir ruhsal bozukluktur. KSAB ve DEHB tanıları birlikte görüldüğünde genel dürtüsellik, dikkatsizlik ve plan yapmama gibi özelliklerin daha da belirginleştiği görülmektedir.

Amaç: Bu çalışmada şizofreni tanılı hastalarda D vitamini, Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği skorları, antipsikotik kullanımı ve sosyodemografik verilerin metabolik sendrom ile ilişkisinin gösterilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Retrospektif dosya tarama esasına bağlı bu çalışmaya Cukurova University Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı yataklı servisinde sağaltım görmüş 31’inde metabolik sendrom tanısı olan 119 şizofreni tanılı hasta dahil edilmiştir. Hastaların sosyodemografik verileri, hastalık yılı, yatış sayısı, Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği skorları, vitamin D kan düzeyleri, HDL, trigliserit, glukoz, HBa1c, arteriyel kan basıncı değerleri, bel çevresi, vücut kitle indeksi ölçümleri incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların 63’ü kadın, 56’sı erkektir. Hastaların 63’ünde vitamin D düzeyi düşüklüğü saptanmıştır. MS tanısı olanlar ve olmayanları arasında HDL, arteriyel kan basıncı, açlık kan glukozu, trigliserit, bel çevresi, vücut kitle indeksi değerlerinin analizinde anlamlı farklılık saptanmıştır. Bu değerler National Cholesterol Education Programme Adult Treatment Panel III metabolik sendrom tanı kriterleri olduğu için lojistik regresyon analizine dahil edilmemiştir. Basit lineer regresyon ve lojistik regresyon analizi ile metabolik sendrom tanısı olan grupta olmayanlara göre hastalık yılı ve hasta yaşları anlamlı olarak yüksek, D vitamini düzeyleri anlamlı olarak düşük saptanmıştır.Sonuç: Bu çalışmada metabolik sendrom riskini arttıran faktörlerden değiştirilebilir olan vitamin D kan düzeyine dikkat edilmesi gerektiği gösterilmiştir.

Amaç: Bu çalışmada düzenli olarak Bipolar Bozukluk tanısıyla izlenen hastalarda özkıyım davranışının, hastaların sosyodemografik ve klinik özellikleri, dürtüsellik ve çocukluk çağı travmaları ile ilişkisi araştırılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya polikliniğimize başvuran Bipolar Bozukluk tanısıyla izlenen 91 hasta dahil edilmiştir. Çalışma verileri tarafımızca oluşturulan Duygudurum Bozuklukları Hasta Kayıt Formu, SCID-I, SCID-II, Young Mani Değerlendirme Ölçeği, Hamilton Depresyon Değerlendirme Ölçeği, Özkıyım Davranışı Ölçeği, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği ve Barratt Dürtüsellik Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Tüm tanısal işlemler ve görüşmeler aynı psikiyatrist tarafından yapılmıştır.Bulgular:Çalışmaya dahil edilen 91 hastanın 52’si kadın, 39’u erkekti. Çalışmamızda 91 bipolar bozukluk hastasının 40’ında özkıyım girişimi öyküsü vardı. Özkıyım girişiminde bulunan grupta hastalık sürecinin daha çok depresif ve karma ataklarla seyrettiği, ataklar arası dönemde işlevselliğin kısmi etkilenmiş olduğunu ve psikotik özellikli daha ağır atak sıklığının daha fazla olduğunu bulduk. Bunun yanında iki grup arasında çocukluk çağı travmaları ve dürtüsellik için istatiksel olarak anlamlı ilişki bulamadık.Sonuç:Bipolar Bozukluk yaşam boyu süren ve işlevselliği büyük oranda bozan bir hastalıktır. Bipolar bozukluk yüksek oranlarda özkıyım girişimi ve tamamlanmış özkıyım ile ilişkilidir. Bu açıdan özkıyım davranışında bulunan hastalarla bulunmayan hastalar arasındaki sosyodemografik, klinik ve diğer değişkenlerin araştırılması ve olası risk faktörlerinin tespiti hastalarda gelişebilecek olası özkıyım davranışını önlemede etkili olacaktır.

Amaç: Bu çalışmada şizofreni hastalarının fiziksel hastalık eş tanı profillerinin çıkarılması amaçlanmıştır. Fiziksel hastalıkların sosyodemografik verilere ve klinik özelliklere göre farklılıklar gösterip göstermediğinin tanımlanması planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı’nda ve Adana Doktor Ekrem Tok Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi’nde tedavi görmekte olan şizofreni hastaları alındı. Görüşmeler tek bir görüşmeci tarafından 30-45 dakikada gerçekleştirildi. Görüşme sırasında sosyodemografik veri formu, fiziksel hastalıklar listesi ve mevcut fiziksel hastalık listesi görüşmeci tarafından dolduruldu. Bulgular: Çalışmamıza 537 hasta katılmıştır. Hastaların 219'u (%40,8) kadın, 318'i (%59,2) erkektir. Hastaların yaş ortalaması 38,50 ±12,21'dir. Hastaların 495'inde (%92,2) herhangi bir fiziksel hastalık olduğu saptanmıştır. Bu hastalıklardan en sık görüleni 458 (%85,3) hastayla ağız-diş sağlığı problemleridir. Daha sonra ise obezite gelmektedir (170 hasta, %31,7). 3. sıklıkta gözlenen hastalık diyabet olup 50 (%9,3) hastada bulunmuştur. Ardından ise hipertansiyon ve hiperlipidemi gelmektedir (her ikisi de 39 hastada saptanmıştır, %7,3). Sonuç: Elde ettiğimiz bulgular şizofreni hastalarının büyük çoğunluğunun bir fiziksel hastalık eş tanısı olduğunu göstermiştir. Şizofreni hastalarının genel tıbbi durumu ilgilendiren hastalıklarına karşı özenli olmamaları nedeniyle bir kısım hastalıklarının tanısının atlandığı da düşünülünce bu oranların çok daha yüksek olduğu sonucuna varılabilir. Bazı hastalıkların sıklıklarının şizofreni hastalarında arttığına da dikkat edilirse şizofreni hastalarının en önemli ölüm sebeplerinden olan fiziksel hastalık eş tanılarının etkin şekilde tanılanması ve tedavi edilmesi gerekliliği kanaatine varılmıştır.