Search

Giriş: Clostridium difficile, antibiyotikle ilişkili ishalin önemli bir nedenidir ve en yaygın görülen sağlık bakımı ilişkili enfeksiyonlardan biridir. C. difficile, klinik olarak asemptomatik taşıyıcılıktan ölümle sonlanabilen tabloya kadar çok geniş bir yelpazede enfeksiyon yapabilmektedir. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif olgu-kontrol çalışmasına, 1 Ocak 2017- 31 Mart 2022 tarihleri arasında Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde Clostridium difficile toksin testi (CdTT) yapılmış, 18 yaş üstü poliklinik ve yataklı servislerde takip edilen tüm hastalar dahil edilmiştir. CdTT tayini için hastanemiz mikrobiyoloji laboratuvarında C. difficile toksin A ve toksin B kiti immünokromatografik yöntemi (Lateralflow) kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmamızda 5 yıllık süreçte toplamda 2.057 dışkı örneğinde CdTT çalışılmıştır. Yıllara göre giden numune sayısı ve pozitiflik oranları Tablo 1’de gösterilmiştir. Bu örneklerin 1.558’i (%76) poliklinik hastalarına, 499’u (%24) yatan hastalara aitti. Ayaktan başvuran hasta numunelerinin %91’i gastroenteroloji polikliniğinden gönderilmişti. Yatan hasta numunelerinin %33’ü en çok gastroenteroloji servisinden gönderilmişti. Poliklinik hastalarından 22 (%1,4) kişide, yatan hastalardan 15 (%3) kişide toksin pozitifliği saptandı. CdTT pozitif saptanan ayaktan hastalardan 14’ü (%63) enflamatuvar barsak hastalığına sahipti ve antibiyotik kullanım öyküsü yoktu. Pozitif sonuçlu poliklinik hastalarından 2 kişinin amoksisilinklavulonik asit, 3 kişinin kinolon kullanım öyküsü vardı. Testi pozitif gelen servis hastalarından 9’unun (%60) beta-laktamaz grubu antibiyotik kullanımı varken, 2 (%13) hastada ise antibiyotik kullanım öyküsü yoktu. Pozitif sonuçlu hastaların gayta mikroskobik incelemesinde 21 (%56) numunede lökosit ve eritrosit görülmedi. Sonuç: Çalışmamız sonucunda beta-laktamaz grubu antibiyotik kullanımının C. difficile enfeksiyonunda risk faktörü olduğunu saptadık. Enflamatuvar barsak hastalığı olan hastalarda antibiyotik kullanım öyküsü olmaksızın CdTT pozitifliği yüksekti. Pozitif numunelerin çoğunda gayta mikroskobik incelemesinde lökosit ve eritrosit görülmedi. C. difficile, ishal ayırıcı tanısında mutlaka düşünülmesi gereken bir patojen olup tanısına yönelik testlerin sıklığının artırılması gerekmektedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: İshal, insan immün yetmezlik virüsü (HIV) ile enfekte hastalar için büyük bir sorundur. Yapılan çalışmalarda, HIV seropozitif hastaların çoğunda ishal olduğu gösterilmiştir. Bu hasta grubunun diyare nedeni olarak tanımlanan enterik bir patojene sahip olma olasılığı daha yüksektir. Fakat, bu olgumuzda kronik ishali olan HIV hastalarında enflamatuvar barsak hastalıklarının da ishal etiyolojisinde akla getirilmesinin öneminin vurgulanması amaçlandı. Olgu: Elli yaşında kadın olgu, bir aydır ishal ve karın ağrısı şikayetiyle gastroenteroloji tarafından yatırılmış. Kolonoskopi planlanlanırken bakılan ELISA tetkiklerinde Anti-HIV testi pozitif saptanmış. Kolonoskopide inen kolonda, sigmoid kolonda ve rektumda ileri derecede hiperemik ve ödemli mukoza üzerinde yaygın ve çok derin aftöz ülserler, yer yer de submukozal disseksiyon tarzı görüntüler izlendi ve biyopsi alındı. Kolonoskopide perforasyon riski nedeniyle ilerlenemediğinden kesin tanı elde edilemedi Olgunun bilinci açık, ateş: 36,8 °C olarak ölçüldü. Deri dehidrateydi. Batında yaygın hassasiyet mevcuttu. Diğer sistem muayeneleri olağandı. Laboratuvar testlerinde lökosit: 14.030/mm? (nötrofil %54, lenfosit %37) hemoglobin: 7,8 g/dl, trombosit: 533.000/mm?, AST: 52 U/L, ALT: 42 U/L, total bilirubin: 0,4 mg/dL, LDH: 269 U/L idi. CRP: 123 mg/dl, INR: 1,43 idi. anti-HAV IgM, anti-HBc, Anti-HCV, HBsAg, EBV VCA IgM, anti-Toxo IgM ve CMV-PCR negatif olarak sonuçlandı. VDRL ve TPHA pozitif sonuçlandı. Gaita mikroskopisinde parazit yumurtası, kist ve trofozoit görülmedi. Bol eritrosit ve bol lökosit görüldü. Kültürde normal gaita florası üredi. Aynı zamanda immün sistemi baskılanmış hastalarda büyük önem taşıyan barsak koksidiyan parazitlerin (Cryptosporodium, Cyclospora ve Cystoisospora) tanısı için Kinyoun aside dirençli boyama yapıldı ve özellik saptanmadı. Bu arada kolonoskopi esnasında patolojiye gönderilen biyopsi örneğinde kript apseleri gözlendi. Olguya gastroenteroloji önerisiyle mesalazin ve difenoksilat hidroklorür başlandı. HIV-RNA 194.500 kopya/ml, CD4 sayısı 1.047 hücre/µl olan olgunun PPD anerjik saptandı. Toraks BT'de de tüberküloz bulgusu saptanmayan olguya biktegravir/emtrisitabin/tenofovir alafenamid 1x1 ve benzatin benzilpenisilin başlanıldı. Takibinde ishali azaldı fakat devam etti. Olgunun takiplerinde hemoglobin: 6,2 g/dl olması nedeni ile eritrosit süspansiyonu replase edildi. İshalinin devam etmesi ve tüm tetkiklerinin negatif saptanması nedeniyle gastroenterolojiye kolonoskopi tekrarı açısından danışıldı. Tekrarlanan kolonoskopi raporunda transvers kolon proksimalinden splenik fleksura, inen kolon, sigmoid ve rektum mukozasına kadar mukoza aralık bırakmaksızın hiperemik ödemli, frajil idi ve tanı ülseratif kolit (Rachmilewitz indeksi 12, yaygın tutulumlu) denildi. Olguya azatioprin 1x150 mg ve 1 mg/kg metilpredizolon başlandı. Tedavi sonrası takiplerinde olgunun ishali geriledi ve 5 kg artışı oldu. Genel durumu düzelen ve ishal şikayetleri gerileyen olguya poliklinik kontrolü önerildi. Poliklinik kontrolüne gelen olgunun ishal şikayeti düzeldi ve takipleri devam ediyor. Sonuç: Kronik ishali olan HIV enfekte hastalarda fırsatçı enfeksiyonlar akla getirildiği gibi enflamatuvar barsak hastalıkları da düşünülmelidir. Klinisyenler HIV hastalarında diğer hastalardan farklı bir yaklaşım içine girmemeli, immünkompetan bireylerde olduğu gibi kronik ishale yaklaşım yapmalıdırlar. [ABSTRACT FROM AUTHOR]