Search

Cel pracyW literaturze wykazano związek między depresją a funkcjonowaniem seksualnym. Nadal jednak nie wiadomo, czy u osób z depresją, objawy dolnych dróg moczowych (ang. Lower Urinary Tract Symptoms, LUTS) współistnieją z zaburzeniami seksualnymi (ang. Sexual Dysfunction, SD) oraz czy z nimi korelują. Pacjenci z depresją stanowią wyjątkową populację ze względu na możliwy dwukierunkowy związek między SD a depresją, a także LUTS i depresją. Zatem celem tego eksperymentu było zbadanie u pacjentów z depresją zależności między stopniem nasilenia depresji, SD i LUTS.MetodaW tym przekrojowym badaniu przeanalizowano dane dotyczące depresji, funkcjonowania seksualnego oraz LUTS u pacjentów leczonych w oddziale psychiatrii dorosłych naszego szpitala. Zastosowano skalę oceny depresji Hamiltona, międzynarodowy wskaźnik funkcji erekcyjnej (IIEF), wskaźnik funkcjonowania seksualnego kobiet (FSFI) i międzynarodowy wskaźnik objawów towarzyszących chorobom prostaty (IPSS).WynikiStu dwóch pacjentów ze zdiagnozowaną i leczoną depresją zostało włączonych do badania. Stwierdzono wysoką częstość występowania SD (60,8%), a SD korelowało ze stopniem nasilenia depresji. LUTS były również bardzo rozpowszechnione, a 86% uczestników zgłaszało co najmniej łagodne nasilenie LUTS. Pomimo tego, że LUTS i SD współistniały u wielu pacjentów, w naszej kohorcie nie znaleźliśmy istotnej statystycznie różnic między LUTS i SD.WnioskiW naszej grupie pacjentów, u których zdiagnozowano i leczono depresję, nasilenie depresji miało negatywny wpływ na funkcjonowanie seksualne. Chociaż pomiędzy LUTS i SD nie było istotnych statystycznie różnic, współistniały one u wielu pacjentów. Dlatego LUTS i SD powinny być nadal wspólnie oceniane u pacjentów z depresją.

Cel pracyCelem badań była ocena nasilenia objawów z dolnego odcinka układu moczowego (LUTS) w zależności od nasilenia objawów psychopatologicznych u pacjentów leczonych z powodu zaburzeń depresyjnych.MetodaZbadano 102 pacjentów (43 mężczyzn, 59 kobiet) w wieku 20-67 lat (M = 46,1) leczonych z powodu depresji. Objawy depresyjne oceniano za pomocą Skali Oceny Depresji Hamiltona (HDRS) oraz Inwentarza Samooceny (QIDS-SR). LUTS zbadano za pomocą Międzynarodowej Skali Punktowej Objawów Towarzyszących Chorobom Prostaty (IPSS). W celu analizy wpływu prezentowanych objawów, zarówno urologicznych, jak i psychiatrycznych, na jakość życia badanych osób badanych wykorzystano 30-itemowy Kwestionariusz Ogólnego Zdrowia (GHQ-30).WynikiŚredni wynik IPSS u kobiet był istotnie wyższy niż u mężczyzn (9,59 vs 6; p = 0,04). Pacjenci cierpiący na depresję ocenianą za pomocą QIDS-SR mieli istotnie wyższe wyniki w IPSS (9,76 vs 4,1; p = 0,002). Nasilenie wszystkich LUTS ocenianych za pomocą IPSS korelowało z wynikiem QIDS-SR u badanych mężczyzn (p WnioskiLUTS występują powszechnie wśród pacjentów z depresją. Istnieje korelacja między nasileniem objawów depresyjnych a LUTS. LUTS wpływa na jakość życia i dobrostan oraz powoduje znaczne cierpienie u pacjentów z depresją. Współwystępowanie LUTS i depresji powinno zwrócić uwagę zarówno psychiatrów, jak i urologów, skłaniając do wzmocnienia interdyscyplinarnego podejścia do leczenia. Dalsze badania prospektywne i kohortowe są niezbędne, aby poszerzyć wiedzę na temat zależności między LUTS a depresją.

Cel pracyOcena powiązania występowania objawów z dolnego odcinka układu moczowego u pacjentów kwalifikowanych do psychoterapii,z nasileniem i profilem ich nerwicowych zaburzeń osobowości.MetodaRetrospektywna analiza kwestionariuszy zawartych w historiach chorób 2450 pacjentów kwalifikowanych do leczenia psychoterapią w latach 2004-2014 pod kątem powiązań między zgłaszanymi w kwestionariuszu objawowym symptomami częstego oraz bezwiednego oddawania moczu a globalnym nasileniem objawów nerwicowych,globalnym nasileniem nerwicowych zaburzeń osobowości oraz nieprawidłowymi wartościami 24 skal kwestionariusza KON-2006. Powiązania w postaci współczynników OR z 95% przedziałami ufności oszacowano za pomocą analiz regresji logistycznej.WynikiObjawy z dolnego odcinka układu moczowego wiążą się z istotnie większym nasileniem neurotyczności zarówno opisywanej przez globalne nasilenie objawów jak i współczynnik globalnego nasilenia nerwicowych zaburzeń osobowości oraz z nieprawidłowymi wartościami skal kwestionariusza KON-2006. Dla występowania dla obu objawów stwierdzono powiązania ze skalami: Negatywna samoocena i Zawiść, dla częstomoczu ze skalami Poczucie uzależnienia od otoczenia, Demobilizacja, Przekonanie o niezaradności życiowej i Poczucie braku wpływu, dla moczenia: Poczucie wyobcowania i Egzaltacja – dla obu płci, a jedynie u mężczyzn – Unikanie (niska Skłonność do) ryzyka,Przekonanie o niezaradności życiowej, Trudności w relacjach interpersonalnych. Skrajne nasilenie częstomoczu wiązało się z wieloma wymienionymi skalami silniej, oraz nieco inaczej z innymi np. u mężczyzn z Poczuciem przeciążenia i Wyobraźnią, fantazjowaniem.WnioskiNeurotyczne cechy osobowości opisywane przez nieprawidłowe wartości skal kwestionariusza KON-2006 wiążą się z obecnością (a także do pewnego stopnia z nasileniem) psychogennych objawów z dolnego odcinka dróg moczowych. Powiązania mogą być dwukierunkowe - w niektórych przypadkach przeżywanie i samoopis cech osobowości mogą być wtórne do cierpienia związanego z objawami częstomoczu i moczenia.

Cel pracyOcena związku subiektywnie ocenianych okoliczności biograficznych i skarg z zakresu dolnego odcinka układu moczowego sprawozdawanych przez pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi i osobowości.MetodaRetrospektywna analiza współwystępowania okoliczności biograficznych opisanych w ustrukturowanym wywiadzie kwestionariuszowym (ankiecie życiorysowej) z częstomoczem i bezwiednym oddawaniem moczu zgłoszonymi przez 3929 pacjentów dziennego oddziału leczenia zaburzeń nerwicowych w wypełnianych przed kwalifikacją do leczenia kwestionariuszach objawowych.WynikiZgłaszanie objawu częstego oddawania moczu wiąże się u pacjentów oddziału dziennego leczenia nerwic z trudnościami w okresie dzieciństwa i adolescencji (m.in. poczuciem gorszości rodziny oraz poczuciem gorszości w rodzeństwie, niższym wykształceniem rodziców), a także z zakłóceniami wychowania seksualnego (nie uświadomieniem przed 18rż, karaniem za masturbację), oraz konfliktami w związku (nienawiścią, niechęcią do partnera, nie komunikowaniem się wprost), jak również zaburzoną historią/motywacją do jego powstania (szczególnie zawarciem małżeństwa pod naciskiem/przymusem lub z powodu zobowiązań) (...)WnioskiW analizowanej grupie pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi i osobowości wybrane dolegliwości z zakresu układu moczowego okazały się wiązać zarówno z niekorzystnymi okolicznościami życiowymi z okresu dzieciństwa i adolescencji (co mogłoby wskazywać na tendencje do regresji oraz przetrwały charakter przeżywania dysfunkcji rodziny pochodzenia m.in. doznawania sytuacji opuszczenia) jak i ze stanowiącym w większym lub mniejszym stopniu ich konsekwencje dysfunkcjami wieku dorosłego - związku/małżeństwa oraz funkcjonowania zawodowego i radzenia sobie w sferze finansowej. Te powiązania, wskazują na prawdopodobne znaczenie tych obszarów przeżywania u pacjentów – nie tylko oddziałów dziennych i nie tylko placówek psychiatrycznych zgłaszających ‘skargi pseudo-urologiczne’, lecz także przynajmniej części pacjentów urologicznych – zgłaszających się faktycznie z powodu zaburzeń nerwicowych, szczególnie występujących pod postacią somatyczną.

Cel pracyOcena występowania wybranych objawów z dolnego odcinka dróg moczowych w populacji pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi i osobowości.MetodaRetrospektywna analiza występowania, współwystępowania i nasilenia dwóch wybranych objawów z dolnego odcinka układu moczowego u 3929 pacjentów dziennego oddziału leczenia zaburzeń nerwicowych w oparciu o wypełniane przez badanych przed kwalifikacją do leczenia kwestionariusze objawowe.WynikiWprawdzie objawy dotyczące oddawania moczu nie są najpowszechniejszymi symptomami zaburzeń nerwicowych ani nie należą do ich objawów typowych, rozpowszechnienie poczucia częstego oddawania moczu jest jednak w grupie pacjentów oddziału dziennego znaczne – sięgające połowy badanych – i to w odniesieniu do tygodnia poprzedzającego wypełnienie kwestionariusza przed psychoterapią. Dużo mniej powszechny objaw o znacznych jednak konsekwencjach dla samooceny i funkcjonowania społecznego jakim jest bezwiedne oddawanie moczu został zgłoszony przez około 5% pacjentów we względnie zdrowej i stosunkowo młodej grupie badanej. Znaczna uciążliwość częstego oddawania moczu dotyczyła 9-14% pacjentów a bezwiednego oddawania moczu tylko 0,6-1% badanych.WnioskiUzyskane wyniki pozwalają uznać objawy ‘urologiczne’ za istotną część spektrum dolegliwości odczuwanych przez pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi i osobowości, w znacznym stopniu niezależnie od ich rozpoznania szczegółowego oraz płci, oraz przy możliwym do przewidzenia związku ich występowania z wiekiem. Ich współwystępowanie z innymi symptomami zaburzeń nerwicowych zgłaszanych przez pacjentów wskazuje przede wszystkim (choć nie wyłącznie) na ich najsilniejsze powiązanie z zespołami objawów somatyzacyjnych, dysocjacyjnych/konwersyjnych, seksualnych oraz agorafobicznych.

Objawy z dolnego odcinka dróg moczowych (LUTS) charakteryzują się znaczną częstością występowania oraz potwierdzonym wynikami badań negatywnym wpływem na jakość życia, sen i dobrostan psychospołeczny chorych. Z drugiej strony, zarówno depresja, jak i lęk negatywnie wpływają na doświadczanie, nasilenie oraz uporczywość objawów LUTS. Niniejsze opracowanie ocenia związki LUTS z depresją i lękiem na podstawie przeprowadzonych dotychczas badań. Poszukiwaliśmy również wspólnych mechanizmów powstawania LUTS oraz depresji i lęku. Istnieje duża ilość dowodów łącząca objawy LUTS z lękiem oraz/lub depresją. Przeprowadzone do tej pory badania wykazały nie tylko występowanie znaczącego wpływu LUTS na dobrostan psychospołeczny, lecz także silnego negatywnego wpływu depresji oraz lęku na doświadczanie, rozwój oraz utrzymywanie się objawów LUTS. Wysoki odsetek pacjentów ze współwystępującymi depresją oraz lękiem ma duże znaczenie we właściwym leczeniu LUTS, podobnie jak występujące objawy LUTS grają istotną rolę w pojawianiu się i leczeniu depresji oraz lęku. Dlatego klinicyści powinni być świadomi istnienia dwukierunkowego związku między LUTS, a lękiem oraz/lub depresją. Niektórzy pacjenci mogą wymagać multidyscyplinarnego podejścia oraz skojarzonego leczenia. Dokładny mechanizm łączący występowanie LUTS z depresją i lękiem pozostaje w dużej mierze nieznany. Aby wyodrębnić leżące u podstaw tego zjawiska procesy patofizjologiczne potrzeba dalszych badań.

Cel pracyObjawy z dolnego odcinka dróg moczowych (lower urinary tract symptoms – LUTS) są powszechne i związane są z wysokimi kosztami leczenia. Liczne badania wykazały ich negatywny wpływ na jakość życia uwarunkowaną stanem zdrowia pacjentów, jak również na ich zdrowie fizyczne i psychiczne. Równoczesne występowanie LUTS oraz objawów psychiatrycznych jest częste i zostało opisane przez psychiatrów, urologów oraz ginekologów, jednak percepcja objawów z dolnego odcinka dróg moczowych przez lekarzy psychiatrów na nie została jak dotąd przeanalizowana.MetodaOpracowaną ankietę składającą się z 31 pytań dotyczących percepcji LUTS przez lekarzy psychiatrów, wysłano pocztą elektroniczną do lekarzy zarejestrowanych w Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym. Internetowa platforma SurveyMonkey została użyta jako miejsce do zbierania i przechowywania odpowiedzi.WynikiDziewięćset pięćdziesiąt trzech lekarzy psychiatrów wypełniło kwestionariusz. Większość badanych stwierdziła, że jedynie ,,okazjonalnie” pyta swoich pacjentów o zaburzenia związane oddawanie moczu. Ankietowani oszacowali częstość zaburzeń oddawania moczu u swoich pacjentów jako ,,umiarkowanie częste” dolegliwości, występujące u ,,10-30%” chorych. Odnotowano jednak rozbieżności pomiędzy różnymi podgrupami ankietowanych. Ponadto, uzyskane odpowiedzi wskazują, że psychiatrzy mogą być nie w pełni świadomi wpływu swojego leczenia (psychoterapii/farmakoterapii) na poprawę LUTS. Większość ankietowanych nie zauważa również związku pomiędzy progresją choroby psychicznej a nasileniem LUTS.WnioskiPercepcja objawów z dolnego odcinka układu moczowego przez lekarzy psychiatrów wydaje się być ograniczona. Edukacja oraz informowanie lekarzy psychiatrów na temat wpływu LUTS może przyczynić się do poprawy jakości życia pacjentów, ich rokowania oraz długoterminowej opieki.