Search

In the summer of 1912, James Joyce spent several weeks in Galway, visiting Nora Barnacle’s family and writing essays for Il Piccolo della Sera. Two essays produced during his stay in the West of Ireland are directly concerned with the region and its inhabitants: one describes the past and present of Galway city and the other is an account of his trip to Aranmor, the biggest Aran Island off the west coast of Galway. Joyce’s selective focus on the past glories of those places and utopian vistas connected with the development of the Galway Harbour is interesting as a counterpoint to the notion of the West of Ireland, shared by representatives of the Anglo-Irish Revival who saw a relatively homogeneous repository of traditional Celtic values in the region. Joyce’s journalistic representation of Galway and Aran deserves attention also because it anticipates late twentieth-century emphasis on hybridity, miscegenation and transcultural mobility. Finally, Joyce’s two 1912 essays are a significant reflection of his own fluctuating attitudes to Ireland and its history, at a point when he was gradually abandoning his epideictic rhetoric of “Ireland, Island of Saints and Sages” to embrace a more cosmopolitan view of the West of Ireland as a milieu shaped by various European influences. ABSTRAKT Latem 1912 roku James Joyce spędził kilka tygodni w Galway, odwiedzając rodzinę Nory Barnacle, a także przygotowując artykuły dla triesteńskiego Il Piccolo della Sera. Dwa teksty, które wówczas powstały, dotyczą bezpośrednio zachodu Irlandii – regionu Galway i jego mieszkańców. Jeden z nich opisuje przeszłość i teraźniejszość samego miasta Galway, natomiast drugi stanowi relację z wycieczki Joyce’a do Aranmor, największej z Wysp Arańskich leżących na zachód od Galway. Joyce wybiera z przeszłości regionu elementy stanowiące powód do dumy dla jego mieszkańców, opisując także perspektywy rozwoju zachodniego wybrzeża Irlandii w związku z planem rozbudowy miejscowego portu (the Galway Harbour Scheme). Takie spojrzenie na zachód Irlandii stanowi istotny kontrapunkt w stosunku do wizji regionu przedstawianej w twórczości przedstawicieli Irlandzkiego Odrodzenia, którzy dostrzegali tam przede wszystkim skarbnicę tradycyjnych wartości „celtyckich” o stosunkowo jednorodnym charakterze. Dziennikarskie spojrzenie na Galway i Wyspy Arańskie zasługuje na uwagę współczesnego czytelnika tekstów Joyce’a, ponieważ antycypuje kluczowe znaczenie zyskujących popularność dopiero pod koniec XX wieku kategorii, takich jak hybrydowość czy mobilność transkulturowa. I wreszcie artykuły Joyce’a napisane dla Il Piccolo della Sera w 1912 roku dostarczają wartościowego materiału do refleksji nad zmieniającą się perspektywą pisarza na Irlandię i jej historię, powstały bowiem w okresie, kiedy Joyce stopniowo odchodził od retoryki charakteryzującej wykład z 1907 roku pt. „Irlandia – wyspa świętych i mędrców”, zmierzając w kierunku znacznie bardziej kosmopolitycznego postrzegania zachodu Irlandii jako przestrzeni w istotny sposób kształtowanej przez rozmaite wpływy europejskie.