This paper focuses on the methodology and howthe concept of qarīna (circumstantial evidence) were used by the Muslimscholars in order to interpret hadith in the mushkil al-hadith and annotationsto hadith works. In particular, the subjects of what the apparent meaning (ẓāhir) of the hadith text(naṣṣ)or statement gives, the composition of the text (siyāq al-naṣṣ), the contextualindications of the text (time frame and other contextual indications), and thecondition of the text are taken into consideration. This method also includesqualifying the meaning of the statement, and if it is necessary, to refer toal-wujūh wa al-naẓāir, and to digress from the apparentindications of the statement. Qarīna is used as a means when the literalmeaning of the statement contradicts with the Sharī’a, or if the statementindicates multiple meanings and thus a particular meaning cannot beascertain. After explaining theseinterpretation methods, the pitfalls of interpreting (ta’wīl) the statementwithout taken into consideration the above mentioned indications are alsoseparately stated. They are: the misapplication of the text resulting frommisunderstanding the intention of the Sharī’a and employing the statementbeyond its meaning, or extending the influence area of a text which is specific(khāṣ),or vice versa limiting the meaning of the text, or prioritising only onemeaning over other meanings when the statement indicates multiple meanings., Buçalışma hadis ulemasının hadis şerhlerinde ve müşkilü’l-hadis literatüründehadisleri tevil ederken kullandıkları yöntemi ve delilleri incelemektedir.Özellikle, nassın zahirî anlamı, nassın siyâkı, nass sahibinin içinde bulunduğudurum, nassın zaman ve bağlamla bağlantılı değişkenleri dikkate alınmıştır. Buyöntem aynı zamanda hadisin manasının belirlenmesini, ihtiyaç halinde vücûh venezâir literatürüne başvurulmasını ve gerektiğinde nassın zahirî manasını terketmeyi içerir. Hadisin zahirî anlamı şeriatın kabul etmeyeceği hususlarıiçerdiğinde ya da hadisin birden fazla manaya işaret etmesi sebebiyle kesin birmana seçilemediğinde sözü edilen yönteme başvurulmaktadır. Çalışma aynı zamandahadisleri tevil etme yönteminden bahsettikten sonra, bu yöntem dikkatealınmadan hadislerin tevil edilmesinden kaynaklanan tehlikelere de ayrıcadeğinmiştir. Bu tehlikeler; şeriatın muradını tespit edememek, hadisi işaretettiği mananın dışında kullanmak, hadisin işaret ettiği hâs yani özel olan birhükmün genelleştirilmesi (âmm) ya da tam tersi âmm olan hükmü hâs olarakdeğerlendirmek ve birden fazla manaya işaret eden veya çok yönlü olan hadisitek bir mana üzerinden yorumlamaktır., هذا البحث تم فيه عَرضُ أهمِّ القرائن الـمُهِمّة التي تم استقراؤها من كتبالشُّروح وكتب مُشكل الحديث، مما استعمله العلماء في تأويل الأحاديث، وأبرزها مايتعلق بظاهر النص؛ كسياق النص، وزمانه ومتغيّراته، ومراعاة حالة صاحب النص. ومنهاما يتعلق بجانب فقه النص؛ كاشتماله في ظاهره على ما تأباه الشريعة الغَرّاء، مما يَتطلّبالخروجَ عن معناهُ الظاهري، إلى معنًى آخرَ مجازي لا تَدفَعُه الأُصول، وكتَعدُّدالوجُوه الـمُحتمَلة في النص مما يَحُولُ دون الجزم بأحد تلك الوجُوه، وكالنصوصالتي يَتطلّب تأويلُها النظرَ في الأشباه والنظائر التي تُرشِد إلى فَهمِها، ثمتلا ذلك بيانُ أخطر الآثار المترتبة على التأويل بمعزل عن القرائن، مما يتعلقبجانبَي الفهم والتطبيق؛ كإساءة فهم صاحب الشريعة، وما ينبني عليه من إساءةالتطبيق، باستعمال النص في غير محلِّه، وتَعديةِ ما حَقُّه القَصرُ، وقَصرِ ما حَقُّهالتَّعديةُ، وإلزامُ الناس بأحد الوجوه الـمُحتمَلة، مع تخطئة المخالِف.