Search

399 p. Tesian perpaus erlatibo esplikatiboen kasuan euskararen eta gaztelaniaren artean dauden aldeak ikertzea da, itzulpengintzaren beharretara begira, Estilistika Konparatuaren eta Itzulpen-Ikerketa Deskriptiboaren metodologia erabiliz. Horretarako, corpus bat osatu da euskaratik gaztelaniara itzulitako hamar eleberri garaikideren hustuketatik ateratako adibideekin, gaztelaniazko itzulpenetako erlatiboak eta sorburu-testuetako baliabideak binomiotan elkartuz, helburua izanik ikustea zernolako baliokidetasun testualak dauden sorburu-testuetako eta xede-testuetako baliabide desberdinen artean, eta, bide horretatik, hizkuntza bakoitzaren estilistika parez pare jartzea. Horrela, corpusaren azterketak argi utzi du, euskararen eta gaztelaniaren kanon sintaktiko-estilistikoak desberdinak direla gaur egun, oro har erlatiboaren, eta, zehazkiago, erlatibo esplikatiboen erabilerari dagokionez, itzulpen-tipologia guztietan, hots, bai itzulpen alografoetan, bai autoitzulpenetan bai eta itzultzailearen eta idazlearen artean egindakoetan ere.

324 p., Orain arte errusieratik zuzenean euskaratu diren literatura-lanetatik errusierazko perpaus erlatibo guztiak atera ditugu, beraien euskal ordainekin batera corpus paralelo bat osatuz. Corpus horretatik ateratako datuetan oinarritu gara errusierazko perpaus erlatiboen euskaratzea gobernatzen duten faktoreen artean esanguratsuak zeintzuk diren zehasteko: hizkuntza-sistemaren baitakoak (linguistikoak) edota itzultzailearen estiloarekin loturikoak (estralinguistikoak)

603 p., [EUS] Euskal literatura beste hizkuntza batzuetara itzulia. Bernardo Atxagaren lanen itzulpen moten arteko alderaketa Euskaratik beste hizkuntza batzuetarako itzulpena asko ari da zabaltzen azken urteetan eta ikerlan honetan zer itzuli den jaso nahi izan dugu. Lehenengo eta behin, ordea, egungo euskal literatur sistemaren azterketa egin dugu, testuingurua ongi ezagutzeko. Ondoren, itzuliriko liburuen katalogoa osatu dugu, eta horien azterketa egin hainbat ikuspegitatik: autoreak, izenburuak, xede hizkuntzak, etab.Literatur sistema diglosiko eta konplexua izaki, itzulpen bide ezberdinak identifikatu ditugu katalogoaren azterketan. eta bigarren urrats modura itzulpen motak aztertzea eta alderatzea izan dugu helburu. Horretarako, Bernardo Atxagaren lan batzuetara mugatu dugu gure aztergaia. Corpus murriztu baten bitartez autoitzulpena, kolaborazioa eta itzulpena alografoaren arteko aldeak deskribatzen saiatu gara, baita zuzeneko eta zeharkako itzulpenen arteko alderaketa egiten ere. Gure hipotesi nagusia, itzulpen mota bakoitzak emaitza ezberdina emango duela da., [ES] Literatura vasca traducida. Comparación entre distintos tipos de traducción de la obra de Bernardo Atxaga. La traducción de literatura vasca a otras lenguas es un fenómeno cada vez más habitual y en este trabajo de investigación hemos querido recoger y analizar lo que se ha traducido. En primer lugar, ha sido necesario analizar el sistema literario actual para conocer bien el contexto. A continuación, hemos completado un catálogo que recoge las obras traducidas y lo hemos analizado desde diferentes perspectivas: autores, títulos, lenguas meta, etc.Al tratarse de un sistema literario diglósico y bastante complejo, hemos identificado diferentes tipos de traducción en el análisis del catálogo. Por ello, hemos realizado una segunda fase donde hemos marcado el objetivo de analizar y comparar distintos tipos de traducción. Para ello, hemos reducido nuestro objeto de estudio a algunas obras de Bernardo Atxaga. Mediante un corpus reducido hemos intentado describir las diferencias existentes entre la autotraducción, la colaboración y la traducción alógrafa, y también realizar una comparación entre traducciones directas e indirectas. Nuestra principal hipótesis es que cada tipo de traducción ofrecerá un resultado diferente.

521 p., [EUS] Tesi honetan, alegia klasikoen euskal berridazketak aztertu dira. Corpus zabala bildu da: 1804tik, Bizenta Mogelek Ipui onac argitaratu zuenetik hain zuzen, 2003. urtera bitarteko alegia klasikoen berridazketak. Hiru bilduma klasiko hautatu dira azterketa egiteko: Isopete, La Fontaine eta Samaniego. Azterketa metodologikoa diseinatu da itzulpenaren komunikazio-ikuspegian oinarrituz, eta, ikusmolde horren barruan, aintzat hartuz Itzulpen-Ikerketa Deskriptiboak eta Lefevereren teoria-ekarpenak, hala nola, hertsaketen formulazioa (ideologia, poetika, diskurtsoaren unibertsoa eta hizkuntza-estrategia ilokutiboak) eta rewriting kontzeptua. Halatan, bada, sorburu-sistemako eta xede-sistemako ezaugarriak aztertuta eta jatorrizko testuak eta euskal testuak begiz begi jarrita egin da analisia. Hala, bada, jakin ahal izan da, batetik, alegia klasikoen berridazketek zer-nolako bilakaera izan duten eta zer-nolako funtzioa bete duten euskal Haur eta Gazte Literaturan, eta, bestetik, euskal berridazleek zer-nolako estrategiak erabili dituzten., [ES] En esta tesis se han analizado las reescrituras vascas de las fábulas clásicas. Se ha recogido un corpus extenso: las versiones vascas de Esopo, Fedro, La vida de Ysopet con sus fábulas historiadas, Jean de La Fontaine y Félix Mª Samaniego comprendidas entre los años 1804 año de la publicación de Ipui onac de Bizenta Mogel y 2003. Para realizar el análisis se han elegido, como textos de origen, las fábulas de La vida de Ysopet con sus fábulas historiadas (1489), Fables choisies mises en vers (1668, 1678-79, 1694) de La Fontaine y Fábulas en verso castellano, para el uso del Real Seminario Bascongado (1781, 1784) de Samaniego; y, como textos meta, una muestra del corpus de fábulas de catorce autores, nómina reducida, a su vez, del total de autores vascos inventariados en la tesis, y que la componen los siguientes reescritores: Bizenta Mogel, Juan Antonio Mogel, Agustin Pascual Iturriaga, Jean-Baptiste Arxu, Martin Goyhetche, Gratien Adema, Felipe Arrese Beitia, Joseba Altuna Aldasoro, Ramon Intzagarai, Jules Moulier, Leon Leon, Josu Egea, Jesus Mari Mendizabal y Koldo Biguri. Se ha diseñado un análisis metodológico cimentado en el enfoque comunicativo de los estudios de traducción. Dentro de esa perspectiva, se han tenido en cuenta los Estudios Descriptivos de Traducción y, más concretamente, las aportaciones teóricas de André Lefevere, tales como, su formulación de las restricciones (constraints) a saber, ideología, poética, universo del discurso y estrategias ilocutivas, y su concepción de la reescritura (rewriting). El análisis se ha llevado a cabo examinando las características de los sistemas de origen y del sistema meta, y cotejando los textos de origen con los textos meta. De esta forma, hemos sabido, por un lado, qué evolución han seguido las reescrituras de las fábulas clásicas y qué función han perseguido en la Literatura Infantil y Juvenil Vasca, y, por otro lado, qué estrategias de reescritura han utilizado los autores vascos.