Search

Ranije studije su pokazale da postoji povezanost indeksa telesne mase - ITM i polnih hormona. Cilj ove studije bio je da utvrdi vezu distribucije masnog tkiva u gojaznih žena nakon reproduktivnog perioda sa polnim hormonima i globulinom koji vezuje polne hormone (SHBG). Studijom preseka obuhvaćeno je 60 pacijentkinja Centra za gojaznost KCS, starosne dobi 59.3±5.8godina i ITM=40.3±6.4kg/m², sa urednom funkcijom štitaste i nadbubrežnih žlezda i normalnom tolerancijom glukoze. Procenjivana je veza antropometrijskih parametara gojaznosti (obim struka, obim kuka, odnos obim struka/ obim kuka, procenat masnog tkiva - metoda bioimpedance) sa polnim hormonima (estradiol, testosteron, androstendion), indeksom slobodnog testosterona - FAI i SHBG, nakon korekcije za ITM i stratifikacije po ITM (grupal, N=32, BMI<40kg/ m²; grupa2, N=28, BMI>40kg/m²). Utvrđena je značajna pozitivna korelacija obima struka sa estradiolom i FAI, negativna korelacija sa SHBG (r=0.52, p<0.05; r=0.53, p<0.05; r=-0.63, p<0.01), ali ne i korelacija sa testosteronom, kao ni korelacija obima kuka, odnosa obim struka/obim kuka, procenta masnog tkiva sa estradiolom, testosteronom, androstendionom i FAI. Po korekciji za ITM održava se korelacija obima struka sa estradiolom, FAI i SHBG (r=0.47, p<0.05; r=0.54, p<0.05; r=-0.62, p<0.01) i pojavljuje negativna korelacija odnosa obim struka/obim kuka sa SHBG (r=-0.53, p<0.05). Nakon stratifikacije po ITM utvrđena je značajna korelacija obima struka sa FAI i SHBG u grupi sa ITM<40kg/m2 ali ne i u grupi sa ITM >40kg/m². Naši rezultati potvrđuju postojanje veze između obima struka sa SHBG, estra-diolom i FAI, i ukazuju da bi SHBG mogao da predstavlja potencijalni marker centripetalne gojaznosti. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Metabolički i imuni sistem su među najfundamentalnijim za potrebe preživljavanja. Belo masno tkivo se ne smatra više intertnim tkivom koje služi skladištenju energije već se smatra aktivnim učesnikom u regulaciji fizioloških i patoloških procesa, uključujući imunitet i inflamaciju. Hronični poremećaj metaboličke homeostaze, kao što se to događa u malnutriciji ili prekomernoj nutriciji, može da dovede do aberantnog imunog odgovora. Gojaznost, insulinska rezistencija i tip 2 dijabetesa su blisko povezani sa hroničnom „inflamacijom" koju karakteriše abnormalna produkcija citokina, povećanje reaktanata akutne faze i drugih medijatora i aktivacija mreže inflamatornih signalnih puteva. Makrofagi su komponente masnog tkiva i aktivno učestvuju u njegovim aktivnostima. Sem toga, međusobna komunikacija između limfocita i adipocita je važna za regulaciju imunog odgovora. Masno tkivo stvara i oslobađa različite proinflamatorne i antiinflamatorne faktore, uključujući i adipokine leptin, adiponektin, rezistin i visfatin, kao i citokine i hemokine, kao što su TNF-a, IL-6, monocitni hemoatraktantni protein 1, i mnoge druge. Proinflamatorni molekuli stvoreni u masnom tkivu se smatraju aktivnim učesnicima u razvoju insulinske rezistencije i odgovorni su za povećan rizik za kardiovaskularne bolesti koje prate gojaznost. Sa druge strane, smanjeni nivoi leptina mogu da stvore predispoziciju za povećanu osetljivost na infekcije zbog redukovanog odgovora T-ćelija u neuhranjenih osoba. Izmenjeni nivoi adipokina se viđaju u različitim infl amatornim stanjima, iako njihova patogenetska uloga nije kompletno rasvetljena. Multisistemski efekti gojaznosti nastaju zbog disbalansa u homeostatičkom i proinfla-matornom imunom odgovoru. Gojaznost je trigger za inflamatorne puteve u mozgu i masnom tkivu koji disregulišu fiziološke odgovore koji održavaju leptinsku i insulinsku senzitivnost. Tokom vremena ektopična akumulacija masnog tkiva u mišićima, jetri i krvnim sudovima aktivira leukocite, doprinosi organ-specifičnim bolestima i pogoršava sistemsku insulinsku rezistenciju. Celijska i citokinima posredovana inflamacija u pankreasnim ostrvcima ubrzava progresiju ka dijabetesu. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Background/Aim. Diabetes mellitus is associated with an increased risk for neonatal morbidity and mortality. One of the most important goals in treating pregnancies complicated with diabetes is keeping glucose level within the normal range, especially in the first trimester. A portable insulin pump for continuous subcutaneous insulin infusion (CSII) represents the best form of therapy for patients with type 1 diabetes mellitus during pregnancy. The aim of our study was to evaluate the effects of therapy with a portable insulin pump for continuous subcutaneous insulin infusion during the first trimester of pregnancy on the quality of glycoregulation and pregnancy outcome in women with type 1 diabetes mellitus. Methods. A total of 17 newly diagnosed pregnant women with type 1 diabetes mellitus were treated with CSII therapy for three months. The parameters of glycoregulation (hemoglobin A, glycosylated -- HbA1c, mean blood glucose value in daily profiles - MBG, daily requirement for insulin -- IJ/kg BM), lipid levels, blood preassure and renal function were estimated before and after the therapy. These parameters were correlated with parameters of pregnancy outcome: fetal weight, APGAR score, duration of pregnancy. Results. There was a significant improvement in HbA1c (8.94±1.62 vs. 6.90±1.22%, p < 0.05), MBG (9.23±2.22 vs. 6.41±1.72 mmol/l, p < 0.01), and daily requirement for insulin (0.66±0.22 vs. 0.55±0.13 IJ/kg BM, p < 0.05) during the CSII therapy. There were significant correlations between fetal weight and HbA1c (r = -0.60, p < 0.05), triglyceride levels (r = -0.63, p < 0.01), and the number of pregnancies (r = -0.62, p < 0.01), as well as between APGAR score and MBG (r = -0.52, p < 0.05) and cholesterol levels (r = -0.65, p < 0,01) before a portable insulin pump was applicated. Conclusions. There was a significant improvement in the quality of glycoregulation during CSII therapy in the pregnant women with type 1 diabetes mellitus. The quality of glycoregulation in the moment of conception was the important factor for pregnancy outcome. [ABSTRACT FROM AUTHOR]