Search

Uit het veldonderzoek blijkt dat onder een laag opgebrachte/geroerde grond vanaf circa 0,5 m – mv een 35 tot 45 cm dik plaggendek voorkomt. In twee boringen is onder dit plaggendek een 5 tot 55 cm dikke gemêleerde laag aangetroffen. In twee andere boringen gaat het plaggendek direct over in het dekzand van de C-horizont. De gemêleerde grondlagen onder het plaggendek betreffen mogelijk grondsporen. De top van het dekzand (vanaf 0,85 m -mv) betreft een potentieel archeologisch niveau. Anders dan verwacht op basis van de resultaten van het bureauonderzoek is geen laarpodzol- of gooreerdgrond aangetroffen maar een enkeerdgrond. De eerdlaag kan een beschermde werking op het potentieel archeologisch niveau hebben gehad.

Uit het veldonderzoek blijkt dat in vrijwel het hele plangebied oeverafzettingen voorkomen, waarin mogelijk archeologische waarden te verwachten zijn. In het zuidelijke deel van het plangebied zijn enkele indicatoren zoals houtskool en verbrande kle/leem in een laag direct onder de bouwvoor gevonden, tussen 0,2 en 0,4 m -mv, wijzend op een mogelijke prehistorische vindplaats. Daarnaast werd grind aangetroffen, een mogelijke indicatie voor de aanwezigheid van de Romeinse Limesweg binnen het plangebied.

Uit de 112 gezette boringen blijkt dat in de ondergrond grofzandige en soms grindhoudende afzettingen van de Formatie van Sterksel voorkomen. Dit betreffen midden-pleistocene afzettingen van Rijn en Maas, die plaatselijk direct onder de bouwvoor of onder een 5 tot 30 cm dikke laag jongere beekafzettingen zijn aangetroffen. Op basis van het bureauonderzoek werd verondersteld dat het plangebied in een beekdal ligt. Dit betreft dan een beekdal dat deels is opgevuld met dekzand dat hier plaatselijk is ingespoeld en zeer lokaal is ingestoven. In het noordwestelijke deel van het plangebied ligt een veen gevulde depressie. Om de grond geschikt te maken voor landbouw is een humeus dek (Aa-horizont) opgebracht en is later vermoedelijk bewerkt door middel van diepwoelen. De watergangen in het plangebied zijn in de laagste delen van het landschap gegraven en zijn primair voor waterafvoer bedoeld. Oorspronkelijk zullen beek-en gooreerdgronden en koopveengronden in het plangebied zijn voorgekomen die door grondbewerking, drainage en ophoging geschikt zijn gemaakt voor akkerbouw. De overgangen tussen verschillende afzettingen verlopen vrijwel steeds abrupt. De bodem in het zuidoostelijke en zuidwestelijke deel van het plangebied is grotendeels dusdanig verstoord dat geen archeologische resten verwacht worden. Het aangeboorde veen in het noordwestelijke deel van het plangebied betreft zeggeveen, waarbij ook houtresten zijn aangetroffen. Dit duidt vermoedelijk op een voedselrijk tot matig voedselarm milieu, waarin broekbos is ontwikkeld. De bomen in het broekbos zullen voor bouwmateriaal en/of brandhout gekapt zijn. Om de grond geschikt te maken voor de landbouw is een plaggendek opgebracht. In die zin betreft hier geen enkeerdgrond, wat de naam doet vermoeden. De bodem in het plangebied bestaat grotendeels uit beekafzettingen die doorgaans niet gelieft en/of geschikt waren voor bewoning. Hogere ruggen komen in het plangebied niet voor. Geconcludeerd kan worden dat het plangebied in een laag gelegen dal ligt met in het westelijke deel een natte depressie, waarin zich veen heeft kunnen ontwikkelen. Zeer waarschijnlijk betreft het een Pleistoceen smeltwaterdal dat in het Holoceen niet meer watervoerend was.

Dit gebied ligt vermoedelijk op terrasafzettingen die zijn afgedekt door dekzand. Binnen een straal van 500 m rondom het plangebied zijn geen bekende archeologische waarden aanwezig. Waarschijnlijk was het gebied vaak zeer nat als gevolg van waterstagnatie op de slecht waterdoorlatende grond en is het plangebied in gebruik geweest als brongebied voor het afplaggen van heide ten behoeve van potstalbemesting. Volgens de bodemkaart komen grotendeels beekeergronden voor. De grond van het plangebied is vermoedelijk te arm geweest voor een nederzetting met bijbehorende landbouwgrond. Uit historische kaarten blijkt ook dat het plangebied zeker tot in de 20e eeuw in grotendeels gebruik was als heidegrond. In de loop van de eerste helft van de 20e eeuw wordt het gebied in cultuur gebracht en wordt in de loop van de jaren ’70 van de vorige eeuw verder praktisch ingericht voor agrarisch grondgebruik. Onder meer vanwege de lage ligging was het gebied minder geschikt voor bewoning en vanwege het mogelijk afplaggen van de bovengrond en latere grondbewerking is het zeer waarschijnlijk dat de bodem tot aan of in het moedermateriaal (C-horizont) is geroerd. Derhalve is de kans klein dat archeologische resten in het plangebied aanwezig zijn.

Uit het veldonderzoek blijkt dat de bodem lokaal dermate diep verstoord is dat hier met uitzondering van putten geen archeologische resten meer te verwachten zijn. In één boring (3) is een begraven bodem aangetroffen. Dit betreft echter een beekeerdgrond en geen gooreerdgrond zoals vooraf werd verondersteld. In de ongeroerde ondergrond is geen dekzand, maar fluviatiel afgezet zand waargenomen. Delen van het plangebied zijn tot minimaal een meter diep afgegraven, maar in andere delen is een afschermend plaggendek aanwezig.

About university professors also having roles in commercial organisations

Het publieke debat over euthanasie of hulp bij zelfdoding gaat vooral over patienten met een psychiatrische aandoening of dementie en over voltooid leven. Dit zijn situaties die als ‘complexe’ casussen worden beschouwd. Geconsulteerde SCEN (Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland)-artsen hebben in de praktijk ook te maken met andere als complex ervaren aspecten. Bijvoorbeeld een jonge patient, een moeizame communicatie met de patient en druk van de naasten. Het SCEN-programma kan hieraan aandacht besteden.