Search

Door veranderende wet- en regelgeving zal een deel van het uitzendwerk in de toekomst weinig tot geen bestaansrecht meer hebben. Uitzendorganisaties moeten transformeren naar nieuwe businessmodellen om concurrerend te blijven. Echter ligt de focus van uitzendorganisaties voornamelijk bij het digitaliseren en efficiënter maken van administratieve processen. De grootste knelpunten daarbij zijn de verouderde IT-infrastructuur en het feit dat data zich bevindt over verschillende afdelingen die vaak in afzonderlijke silo’s werken. Enterprise Architectuur (EA) kan worden ingezet om deze complexiteit te managen door inzicht te geven in de samenhang tussen processen en IT-systemen.Om de voordelen te benutten moet EA geïmplementeerd worden, wat weerstand kan opwekken binnen een organisatie. Door het toepassen van het REAP model van Syynimaa (2015) is inzicht verkregen in wat de adoptie van EA betekent binnen het domein van de uitzendbranche.Uit dit onderzoek is gebleken dat adoptie van EA binnen het domein van de uitzendbranche moeilijk is. Business-IT alignment ontbreekt en er ontstaat veel weerstand bij veranderingen door een gebrek aan de juiste vaardigheden op het gebied van project- en changemanagement. Daarnaast is door de decentrale organisatiestructuur veel overtuigingskracht nodig bij veranderingen.

The suitability of measurement principles for standard gas meters for domestic consumers capable of measuring hydrogen was investigated based on gas characteristics, the measurement technology and availability. The availability of the meters was investigated through interviews with meter suppliers. Based on the results, ultrasonic meters and thermal mass flow meters were the two preferred options for selecting hydrogen meters for household pilot projects. Due to the low density and viscosity of hydrogen, it is possible for the flow in a hydrogen meter to change between laminar and turbulent. At present, it is not known how the meters derive the correct flow pattern when calculating the quantity of gas. In addition, there are major differences in gas properties between hydrogen and air, the gas that is used for field testing the meter. This can cause a widely varying pressure difference across the meter. For the time being, it is assumed that the recently completed first European Type Approval according to MID has verified these two aspects. Hydrogen of distribution quality may contain gaseous impurities. The thermal conductivity of these impurities differs from that of hydrogen to such an extent that even the permissible quantities result in a change that is within the order of magnitude of the accuracy class of the thermal mass flow meter. Here too, it is tentatively assumed that this aspect has been verified during the European type approval according to the MID of this type of meter. When hydrogen meters are evaluated by network operators, it is useful to examine the three aspects mentioned above in more detail. The distribution network operators work together within the Meter Pool Small Consumers (Meter Pool KV) to monitor the quality of gas meters. Hydrogen is not yet considered in the Meter Pool KV. Proposals for expanding the scope for the purpose of adapting the KV Metering Regulations and the related Implementing Provisions and Work Instructions on hydrogen have been included in this report. In addition, it is also necessary to adapt control installations in order to be able to inspect hydrogen meters. In Europe, there is not yet a traceable chain for measuring hydrogen flow. Traceability refers to a continuous series of comparative measurements that use a known national or international standard as a reference for the measurement results of an instrument. Some important steps for traceability have been taken, for example the establishment of a control installation for hydrogen meters at TÜV in Glasgow that can add gaseous impurities. A specification from this kind of an installation has been included in this report. Making hydrogen meters in the Netherlands traceable is expected to increase confidence in the quantity measurement of hydrogen., Dit project is medegefinancierd door TKI Nieuw Gas | Topsector Energie uit de PPS-toeslag onder referentienummer TKI2020-HyDelta.

Climate targets will provide the Netherlands with more and higher industrial wind turbines that produce various 'side effects', including noise pollution and annoyance. Especially low-frequency noise and infrasonic vibrations can be detected more than 10 km away. In neighbouring residential areas, long-term exposure, especially at night, leads to sleep disturbances, with secondary symptoms, that may be associated with, for example, delay in cognitive development of children. More research is needed.

Climate targets will provide the Netherlands with more and higher industrial wind turbines that produce various 'side effects', including noise pollution and annoyance. Especially low-frequency noise and infrasonic vibrations can be detected more than 10 km away. In neighbouring residential areas, long-term exposure, especially at night, leads to sleep disturbances, with secondary symptoms, that may be associated with, for example, delay in cognitive development of children. More research is needed.

The main type of acquired hearing impairment is presbycusis (age-related hearing impairment). In presbycusis, mainly the high tones are no longer heard properly. In the Netherlands, approximately 2 million people are hard of hearing. About one third of all hearing impaired people have 1 or 2 hearing aids. 90% of the group of hearing aid users consists of people over 65. 15% of hearing aid users never or rarely use their hearing aid. The main complaint of hearing aid users is a reduced understanding of speech in noise. When the hearing impaired start to avoid a noisy setting, this can lead to symptoms of sadness and loneliness. Hearing aids live only partially up to promises. Both more information about hearing aids and more support for hearing aid users are necessary to achieve greater satisfaction.

Sinds het verschijnen van een themanummer van het Nederlands Tijdschrift voor Tandheelkunde in juli 2000 over bruxisme is er consensus bereikt over de definitie van bruxisme als een repetitieve kauwspieractiviteit die wordt gekarakteriseerd door klemmen en/of knarsen tijdens waken (waakbruxisme) en/of slapen (slaapbruxisme). Over de diagnostiek van bruxisme bestaat nog geen consensus: voor geen van de gebruikte technieken (zelfrapportage, klinisch onderzoek, beeldvorming, elektromyografie, polysomnografie) is aangetoond dat deze betrouwbaar en valide is. Oorzaken worden niet meer gezocht onder de morfologische factoren, maar in toenemende mate onder de psychosociale, fysiologische, biologische en exogene factoren. Dit literatuuroverzicht betreft het eerste deel van een tweeluik en gaat in op de definitie, de diagnostiek, de epidemiologie en de mogelijke oorzaken van deze aandoening. In het tweede deel, in de volgende editie, zal worden ingegaan op de associaties van bruxisme met andere slaapgerelateerde aandoeningen, op de (vermeende) gevolgen van bruxisme en op de behandeling ervan.

In dit deel van het tweeluik over bruxisme wordt ingegaan op de associaties van deze kauwspieractiviteit met andere aandoeningen. Vooral de associaties met het obstructief slaapapneusyndroom zijn onderzocht. Bruxisme lijkt een beschermende functie bij deze aandoening te hebben, hoewel de bewijslast daarvoor nog niet sluitend is. Naast dit mogelijke positieve gevolg heeft bruxisme ook een aantal nadelige gevolgen waarvoor in meer of mindere mate bewijslast voorhanden is. Zo wordt de kauwspieractiviteit in verband gebracht met temporomandibulaire pijn en disfunctie, parodontale en endodontische problemen, het falen van restauraties en implantaten, en gebitsslijtage. In een aantal gevallen zijn deze gevolgen ernstig genoeg om een behandeling van bruxisme te rechtvaardigen. In alle andere gevallen bestaat er voor de behandeling van bruxisme geen indicatie, gelet op de mogelijke positieve gevolgen. Indien behandeling is geïndiceerd, dan dient er conservatief te worden gehandeld met modaliteiten als stabilisatieopbeetplaten, voorlichtingsgesprekken, medicatie, psychologie en fysiotherapie.

Vanuit het gedeelde lectoraat Alfa-Stenden zijn innovatiewerkplaatsen (IWP’s) gevormd waarbinnen mbo, hbo, zorg, overheid en bedrijfsleven samen vormgeven aan duurzame innovatieve projecten in de regio. In een mixed method dubbele casestudie is in kaart gebracht wat twee van deze IWP’s hebben opgeleverd in termen van gecreëerde waarde voor individuele deelnemers en hun stakeholders. Daarbij zijn vanuit een sociaal perspectief op leren de sociale netwerken van de deelnemers en mate van participatie hierin geanalyseerd. Uit de analyses is gebleken dat een leernetwerkbenadering van regionale samenwerking resulteert waarde voor alle partijen en sterkere verbindingen tussen de verschillende sectoren. Er lijkt een verband tussen de identiteit en gezamenlijke doelen en de collectieve dan wel individuele waarde die in een IWP geconstrueerd wordt.

De gipsverbandmeesters van het Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ) ervaren een sterk wisselende werkdruk en moeten geregeld overwerken. Doordat er verschillende poli’s afhankelijk zijn van de dienstverlening van de gipskamer, hebben lange wachttijden bij de gipskamer ook negatieve gevolgen elders in huis. Met behulp van een computersimulatiemodel zijn verschillende scenario’s geanalyseerd en zijn de aankomstmomenten van patiënten geoptimaliseerd. De gipsverbandmeesters onderzoeken momenteel de implementatie van de resultaten.

Comparison of the association between socioeconomic status (SES) and psychosocial problems in preterm-born and term-born children.Cohort study (Amsterdam Born Children and their Development (ABCD) cohort).For 217 preterm-born children (mean gestation 34 weeks), Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ) scores were compared with 4336 term-born children at age 5-6 years. Associations between SDQ scores and SES (maternal education and perceived income adequacy) were examined with multivariate linear regression analysis.Mothers of preterm-born children often had a lower level of education. The mean SDQ total score was significantly higher for preterm-born children (6.1; SD: 4.7) than for term-born children (5.2; SD: 4.1). No significant differences were found between preterm-born and term-born children in the SDQ scores reported by teachers. For preterm-born children, 16.1% of the mothers reported psychosocial problems compared with 10.1% for term-born children. Lower maternal education and lower income adequacy were significantly related to higher SDQ scores. Differences in SDQ score between preterm-born and term-born children were most pronounced in the group with highly educated mothers (Δ0.9; 95%-CI: 0.2-1.5) and high income (Δ0.9; 95%-CI: 0.3-1.6).There was no additional effect of preterm birth on psychosocial problems in children with a low level of maternal education or inadequate income. This study corroborates earlier evidence regarding the disadvantageous effects of low SES on psychosocial development.

In dit hoofdstuk bespreken we hoe de context waarin netwerken ontstaan, beter begrepen kan worden en welke dimensies van sociaal leren mede invloed hebben op de wijze waarop een groep aan het leren is. Begrip voor de situatie waarin netwerken ontstaan en de wijze waarop netwerken zich organiseren zal helpen om de ruimte waarin netwerken leren te optimaliseren.

In dit artikel wordt beschreven hoe op Hogeschool Iselinge een leernetwerk van pabostudenten, pabodocenten en leerkrachten uit het primair onderwijs vorm heeft gekregen. Ook wordt toegelicht op welke manier in informele ontmoetingen sociaal leren gestalte heeft gekregen. Er worden conclusies getrokken voor essentiële dimensies van sociaal leren die de bewustwording en ontwikkeling van het groepsproces kunnen ondersteunen. Hierbij is vooral onderzocht welke sociale configuratie van de groep ondersteunend kan zijn voor het optimaliseren van de rol van de student in een leernetwerk met experts. De bevindingen worden meegenomen in de verdere ontwikkeling van het leernetwerk.

Comparison of the association between socioeconomic status (SES) and psychosocial problems in preterm-born and term-born children. Cohort study (Amsterdam Born Children and their Development (ABCD) cohort). For 217 preterm-born children (mean gestation 34 weeks), Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ) scores were compared with 4336 term-born children at age 5-6 years. Associations between SDQ scores and SES (maternal education and perceived income adequacy) were examined with multivariate linear regression analysis. Mothers of preterm-born children often had a lower level of education. The mean SDQ total score was significantly higher for preterm-born children (6.1; SD: 4.7) than for term-born children (5.2; SD: 4.1). No significant differences were found between preterm-born and term-born children in the SDQ scores reported by teachers. For preterm-born children, 16.1% of the mothers reported psychosocial problems compared with 10.1% for term-born children. Lower maternal education and lower income adequacy were significantly related to higher SDQ scores. Differences in SDQ score between preterm-born and term-born children were most pronounced in the group with highly educated mothers (Δ0.9; 95%-CI: 0.2-1.5) and high income (Δ0.9; 95%-CI: 0.3-1.6). There was no additional effect of preterm birth on psychosocial problems in children with a low level of maternal education or inadequate income. This study corroborates earlier evidence regarding the disadvantageous effects of low SES on psychosocial development

Dit paper rapporteert het operationaliseren en valideren van het theoretische raamwerk 'Dimensies van Sociaal Leren'. Het resultaat is een praktijkinstrument waarmee deelnemers aan leernetwerken de door hen ervaren kwaliteit en effectiviteit van het netwerk kunnen beschrijven en waar nodig aanpassen. De operationalisering en validering van het DSL-raamwerk is in stappen uitgewerkt: retrospectieve interviews over de dynamiek van leernetwerken, terugkoppeling in meerdere fasen aan de deelnemende leernetwerken en observatie van de ontwikkeling van leernetwerken. Het resultaat is een vertaling van de indicatoren uit het DSL-raamwerk in 29 door de praktijk als bruikbaar ervaren kijkpunten.

De laatste decennia is er steeds meer aandacht voor het samenwerken van (aanstaande) leraren in groepen als een stimulans voor hun professionele ontwikkeling. Aan de hand van een theoretisch kader met 4 dimensies en 11 indicatoren van sociaal leren is de sociale configuratie van een leernetwerk van pabodocenten, pabostudenten en leerkrachten primair onderwijs in kaart gebracht. Op basis van deze analyse is bekeken op welke wijze het sociaal leren van de groep kan worden gefaciliteerd, passend bij de doelen van de groep. Hierbij is met name onderzocht welke sociale configuratie van de groep ondersteunend kan zijn voor het optimaliseren van de rol van de student in een leernetwerk van experts.

In april 2013 heeft de VO-academie aan LOOK – Wetenschappelijk Centrum Leraren Onderzoek – gevraagd een onderzoek uit te voeren naar het non- en informele leren van schoolleiders in het voortgezet onderwijs (vo). Non-formeel leren is al het leren dat doelgericht en georganiseerd plaatsvindt, maar buiten de reguliere, erkende opleidingen valt en niet per definitie afsluit met een bewijs van bekwaamheid of erkend diploma met een civiel effect (Van den Dungen & Smit, 2010). Het informele leren verwijst naar het niet doelgerichte en doorgaans niet georganiseerde leren (Van den Dungen & Smit, 2010). Informeel leren vindt overal plaats, bijvoorbeeld wanneer je samenwerkt met een collega aan een lastig vraagstuk of een probleem oplost in de school. In het onderzoek stonden de volgende vragen centraal: 1. Welke bestaande vormen van non- en informeel leren zijn er te vinden onder schoolleiders in het vo? 2. Welke vormen van non- en informeel leren onder schoolleiders zijn op welk moment en voor welk doel (vraagstuk, probleem) het meest effectief? 3. Wat zijn de (meetbare) opbrengsten van vormen van non- en informeel leren, zowel in termen van leer opbrengsten als opbrengsten in termen van de oplossing van een vraagstuk? 4. Welke vormen van (non- en) informeel leren zijn er in andere beroepsgroepen en in welke mate en onder welke omstandigheden dragen deze bij aan professionalisering? 5. Hoe kan de VO-academie de behoeftes van schoolleiders aan non- en informeel leren zo goed mogelijk vervullen? Om antwoorden te vinden op de onderzoeksvragen hebben wij de volgende onderzoeksactiviteiten ondernomen: - Een literatuurstudie gericht op relevante wetenschappelijke literatuur en een inventarisatie van vormen van non- en informeel leren bij aanbiedende partijen, - Semi-gestructureerde interviews met 20 schoolleiders en 8 leidinggevenden uit de politie, rechtspraak en zorg, - 5 expertsessies met in totaal 33 schoolleiders, - Volgen en observeren van 3 schoolleiders in hun dagelijkse werk, - Een ontwerpsessie (met als doel een advies uit te brengen aan de VO-academie) met wetenschappers en ervaringsdeskundigen. Dit zijn onze conclusies rondom onderzoeksvragen 1, 2 en 3: - Schoolleiders leren informeel voornamelijk wanneer zij werken aan verbeteringen en vernieuwingen in de school en door te reflecteren op ervaringen in het werk. Het werken aan verbeteringen en vernieuwingen, vaak omvangrijke processen waarbij meerdere collega’s betrokken zijn, leidt tot leeropbrengsten die ook betrekking kunnen hebben op andere medewerkers in de school (collectieve leeropbrengsten). Die collectieve leeropbrengsten zijn alleen realiseerbaar wanneer docenten (op momenten) ook “initiator” zijn van de verbetering of vernieuwing, omdat zij dan invloed kunnen uitoefenen op het verbeter- of vernieuwingsproces. Bovendien realiseren schoolleiders hiermee oplossingen voor urgente en relevante vraagstukken in de school. Schoolleiders reflecteren meestal wanneer zij een vraag hebben rondom interactie of de werkrelatie met docenten. Schoolleiders reflecteren soms buiten het werk (bijvoorbeeld in een leernetwerk), en soms reflecteren zij tijdens, op en rond het werk. Reflecteren leidt tot individuele leeropbrengsten, zoals andere aanpakken in de omgang met docenten. - Schoolleiders leren non-formeel voornamelijk door cursussen met specifieke thematiek (zoals een cursus functioneringsgesprekken) en door externe coaching. Als er een bepaald probleem op school speelt, zien schoolleiders meerwaarde in een cursus die ze daarbij kan helpen. Toch leiden cursussen vaak ook tot onvoorspelbare leeropbrengsten, die ook betrekking kunnen hebben op andere medewerkers binnen de school (collectieve leeropbrengsten). Tijdens externe coaching, de andere veel genoemde vorm van non-formeel leren, komen de meest persoonlijke ontwikkelvraagstukken aan bod. Externe coaching leidt tot individuele leeropbrengsten, zoals verscherpte (zelf)inzichten en een vergroot zelfvertrouwen. - Non-formeel leren schoolleiders verder wanneer zij deelnemen aan langer lopende opleidingen en Management Development (MD-)programma’s, lezingen, congressen en werkbezoeken en internationale studiereizen. Opleidingen en MD-programma’s zijn soms verplicht, maar zijn waardevoller wanneer zij aspecten van het informele leren in zich hebben, zoals het werken aan een praktijkvraagstuk en momenten van reflectie. Lezingen, congressen, werkbezoeken en studiereizen hebben het meest een vrij karakter. Hier doen schoolleiders aan mee op uitnodiging of uit verwondering. Met name werkbezoeken en internationale studiereizen leiden tot verruimde wereldbeelden en perspectieven. - Non- en informeel leren wordt voor schoolleiders waardevoller wanneer zij samen met collega’s kunnen leren, er rust en ruimte is voor reflectie, wanneer zij zelf actief kunnen leren door problemen te analyseren en oplossingen te ontwerpen en wanneer het leren direct verbonden is aan de kern van hun werk. In sommige gevallen, bijvoorbeeld bij leernetwerken en externe coaching, is ook de kwaliteit van (externe) begeleiding een belangrijke factor voor de waarde van de professionaliseringsactiviteit. - Een mogelijke verklaring voor de grote behoefte van schoolleiders aan gelegenheid om te reflecteren met collega’s, is de grote werkdruk en onrust in het dagelijkse werk en het gebrek aan ontmoeting met collegaleidinggevenden in de school. - Hoewel het vraagt om nader onderzoek, is het aannemelijk dat de innerlijke behoefte van schoolleiders aan autonomie, bekwaamheid en verbondenheid (Deci & Ryan, 2000; Martens, 2010), belangrijke behoeftes zijn die in non- en informeel leren aandacht vragen. - Creatieve onrust (Kessels, 2001), bijvoorbeeld in de vorm van dreiging dat de school gesloten wordt, zorgt voor zware werkomstandigheden maar is ook een motivatie om snel te leren. Het is van belang een goede balans te zoeken met rust en ruimte voor bezinning en reflectie, zodat schoolleiders ook de diepte in kunnen gaan om nieuwe kennis te ontwikkelen. Dit zijn onze conclusies rondom onderzoeksvraag 4: - Leidinggevenden in politie, rechtspraak en zorg vertonen veel overeenkomsten met hun behoefte aan non- en informeel leren, hoewel zij non-formeel net iets meer leren in langer lopende opleidingen en MDprogramma’s. Opleidingen en MD-programma’s kunnen een verplichting zijn, maar wanneer er ruimte is voor reflectie, je samen kunt leren met collega’s en je een praktische opdracht doet uit je eigen werkomgeving, zijn deze opleidingen waardevoller. - Verder valt op dat deze leidinggevenden vaker dan schoolleiders zelf initiator zijn van een verbetering of vernieuwing. Een mogelijke verklaring hiervoor is dat zij in hun dagelijks werk minder vaak direct samenwerken met professionals dan schoolleiders. Wanneer deze leidinggevenden zelf initiator zijn van een verbetering of vernieuwing, leidt dit niet tot collectieve leeropbrengsten. - De vraagstukken die aanzetten tot het werken aan een verbetering of vernieuwing hebben over het algemeen minder urgentie dan de vraagstukken van schoolleiders. - Net als schoolleiders, reflecteren deze leidinggevenden op vraagstukken rondom medewerkers. Echter, waar schoolleiders in bijna alle gevallen reflecteren op directe interactie met medewerkers, heeft de reflectie van deze leidinggevenden betrekking op bredere vraagstukken dan een enkel gesprek (bijvoorbeeld “hoe krijg ik mijn mensen in beweging?”). Een mogelijke verklaring hiervoor is dat deze leidinggevenden minder in direct contact staan met medewerkers dan de gemiddelde schoolleider. Verder heeft het reflecteren op ervaringen in het werk voor deze leidinggevenden vaker dan bij schoolleiders een sterk persoonlijke aanleiding. Het gaat dan om vraagstukken die bij schoolleiders eerder aan de orde komen in externe coaching. Dit zijn onze conclusies rondom onderzoeksvraag 5: - Wanneer je het (non- en informele) leren van schoolleiders in het vo actief wilt ondersteunen, moet je • de werkomgeving van schoolleiders goed kennen, daar regelmatig aanwezig zijn en het vertrouwen van schoolleiders hebben om hen te ondersteunen en begeleiden, • formele professionaliseringsactiviteiten ontwerpen vanuit informele principes (bijvoorbeeld door praktijkopdrachten op te nemen en momenten van reflectie toe te voegen), ruimte creëren voor schoolleiders om elkaar te ontmoeten, en • soms professionaliseringsactiviteiten samen met schoolleiders ontwerpen. - Formele reflectie-instrumenten zoals het Beroepsprofiel schoolleiders voortgezet onderwijs (Andersen & Krüger, 2013) kunnen helpen in het zichtbaar maken van de waarde van non- en informeel leren. Er schuilen wel twee gevaren in de toepassing van dergelijke instrumenten, die met name het informele leren kunnen beperken. Het eerste is dat het reflectie-instrument als beoordelingsinstrument wordt ingezet. Het tweede risico is dat het instrument, en niet de praktijk, leidend wordt in het vormgeven van het leren. - De VO-academie werkt aan de ontwikkeling van het Schoolleidersregister VO. In het beroepsregister houden schoolleiders hun professionalisering bij en wanneer zij voldoen aan een bepaalde standaard, komen ze in aanmerking voor herregistratie en kunnen ze hun beroep blijven uitoefenen. Tegelijkertijd heeft de VOacademie de ambitie om het register “ontwikkelgericht” in te richten, zodat het schoolleiders ondersteunt bij hun professionele ontwikkeling. Uit andere sectoren weten we dat een dergelijk instrument op gespannen voet kan staan met de vormen en (onvoorspelbare) leeropbrengsten van informeel leren. Nu het een feit is dat het schoolleidersregister er komt, is het van belang dat daarin erkenning en waardering is voor het non- en informele leren van schoolleiders.

Citizen science (CS) is een term die wordt gebruikt voor het inzetten van burgers voor het verzamelen, en soms zelfs verwerken, van gegevens voor wetenschappelijk onderzoek. Over het algemeen hebben ecologische studies namelijk veel gegevens nodig die gedurende een lange tjd zijn verzameld en afkomstig zijn uit een groot gebied. Naast het verzamelen van gegevens zijn CS-projecten ook geschikt voor publiekseducatie over wetenschap en ecologische onderwerpen. Het betrekken van scholen kan daarom ook een bijdrage leveren aan het verzamelen van gegevens en een goede manier bieden om kinderen kennis te laten maken met wetenschap.

To determine to what extent the recommendations to actively treat preterm infants with a gestational age of 24 weeks upwards laid down in the guidelines 'Perinatal policy in cases of extreme prematurity' have influenced policy in Dutch perinatal centres in the first year after publication, and what the health outcomes were.Retrospective, descriptive study.Our study population included all pregnant women who were admitted to a perinatal centre at 23 5/7 to 26 weeks gestation with a diagnosis of 'threatened preterm labour', and their preterm infants. We collected both obstetric data and data on survival and morbidity of the infants from the medical files.Of a total of 192 preterm infants 185 (96%) were born alive; 92% of these infants were admitted to the neonatal intensive care unit. Survival rates were 43% and 61% at 24 weeks and 25 weeks gestation, respectively. Short-term morbidity (bronchopulmonary dysplasia, retinopathy of the newborn, severe intraventricular haemorrhage, necrotising enterocolitis and persistent ductus arteriosus) occurred in 79% and 71% of the infants born at 24 weeks and 25 weeks gestation, respectively.The recommendations from these guidelines have been implemented swiftly in Dutch perinatal centres, and survival of extremely preterm infants has increased. This has imposed a considerable burden on the capacity of these centres. Little is yet known about the long-term (up to school-age) health and survival of these infants.

In dit artikel wordt de Quiz: Is sociaal leren iets voor mij beschreven

De Netwerk Barometer wordt ingevuld door leernetwerken in Aruba en metingen op verschillende momenten worden besproken.

To determine to what extent the recommendations to actively treat preterm infants with a gestational age of 24 weeks upwards laid down in the guidelines 'Perinatal policy in cases of extreme prematurity' have influenced policy in Dutch perinatal centres in the first year after publication, and what the health outcomes were. Retrospective, descriptive study. Our study population included all pregnant women who were admitted to a perinatal centre at 23 5/7 to 26 weeks gestation with a diagnosis of 'threatened preterm labour', and their preterm infants. We collected both obstetric data and data on survival and morbidity of the infants from the medical files. Of a total of 192 preterm infants 185 (96%) were born alive; 92% of these infants were admitted to the neonatal intensive care unit. Survival rates were 43% and 61% at 24 weeks and 25 weeks gestation, respectively. Short-term morbidity (bronchopulmonary dysplasia, retinopathy of the newborn, severe intraventricular haemorrhage, necrotising enterocolitis and persistent ductus arteriosus) occurred in 79% and 71% of the infants born at 24 weeks and 25 weeks gestation, respectively. The recommendations from these guidelines have been implemented swiftly in Dutch perinatal centres, and survival of extremely preterm infants has increased. This has imposed a considerable burden on the capacity of these centres. Little is yet known about the long-term (up to school-age) health and survival of these infants

De Netwerk Barometer wordt ingezet bij leernetwerken in Aruba.

Hoe krijg je meer zicht op de informele kennisdeling in de organisatie, zodat je er beter op in kunt spelen en het kennisgebruik effi ciënter kunt maken? Een onderzoeksexperiment laat zien hoe je de informele contacten die medewerkers hebben om kennis te delen, letterlijk in kaart kunt brengen.

Manifest over praktijkgericht onderzoek.

At the request of the State Secretary of the Dutch Ministry of Health, Welfare and Sport a national multidisciplinary workgroup developed an evidence-based practice guideline for the management of pregnant women with an imminent preterm delivery after a pregnancy of less than 26 weeks duration and for extremely preterm neonates. Active care measures are advised for neonates from a gestational age of 24 0/7 weeks onwards, unless there are serious arguments that justify a conservative management. In cases of imminent preterm delivery, intrauterine transport to a perinatological care centre is advised from a gestational age of 23 4/7 weeks onwards. In cases of imminent preterm delivery, glucocorticoids to enhance fetal lung maturity should be administered from a gestational age of 23 5/7 weeks onwards. From a gestational age of 24 0/7 weeks onwards a caesarean section may be considered if the fetal condition during spontaneous labour justifies this.

Kinderen gaan natuurlijk (ook) naar school om te leren rekenen, lezen, schrijven enzovoorts. Op het eerste gezicht lijken deze cognitieve leerdoelstellingen meer aandacht voor bewegen in de weg te staan. Maar is dat wel zo? Daarom is het belangrijk te weten welke meerwaarde het bewegingsonderwijs heeft voor kinderen en welke plek het bewegingsonderwijs inneemt binnen de context van de school. In dit artikel wordt het onderzoek dat wordt gedaan naar de invloed van bewegen op de leerprestatie uitgelegd.

At the request of the State Secretary of the Dutch Ministry of Health, Welfare and Sport a national multidisciplinary workgroup developed an evidence-based practice guideline for the management of pregnant women with an imminent preterm delivery after a pregnancy of less than 26 weeks duration and for extremely preterm neonates. Active care measures are advised for neonates from a gestational age of 24 0/7 weeks onwards, unless there are serious arguments that justify a conservative management. In cases of imminent preterm delivery, intrauterine transport to a perinatological care centre is advised from a gestational age of 23 4/7 weeks onwards. In cases of imminent preterm delivery, glucocorticoids to enhance fetal lung maturity should be administered from a gestational age of 23 5/7 weeks onwards. From a gestational age of 24 0/7 weeks onwards a caesarean section may be considered if the fetal condition during spontaneous labour justifies this

De recente arresten over kennelijk onredelijke opzegging nopen ertoe om de schadevergoeding bij kennelijk onredelijke opzeggingen anders te berekenen dan tot nu toe gebruikelijk was. Eerst moet de kennelijke onredelijkheid worden vastgesteld en vervolgens moet de schade zo concreet mogelijk worden berekend. De Hoge Raad moedigt aan om factoren concreet te benoemen en de berekening inzichtelijker te maken. In dit artikel wordt een aantal elementen van de nieuwe wijze van berekening benoemd en besproken. Hiermee wordt beoogd de rechtspraktijk te stimuleren de voorspelbaarheid van beslissingen over deze schadevergoeding te vergroten.