Search

We present studies of the electronic structure of polymerized orthorhombic and dimerised using electron energy-loss spectroscopy in transmission. From the C1s excitation spectra a reduced density of π ? states is ob- served for polymerized . This is in contrast to and can be explained by the different type of 'doping' and by the different bonding between the fullerene molecules in the two systems. Additional information about the optical prop- erties was obtained from the low energy loss function. Using a Kramers-Kronig analysis, the dielectric function, (e), and the optical conductivity, (σ), have been derived. e and the onset of the spectral weight have been compared between the polymer, the dimer and . This onset of spectral weight is found to be at : and : for o- and for , respectively.

We present electron energy-loss spectroscopy studies in transmission of the electronic structure of (C59N)2. The overall broadening observed for the π-derived structures in the low energy-loss function of (C59N)2 when compared to C60 is due to the reduced symmetry of the heterofullerene. The optical gap of (C59N)2 is about 1.4 eV, slightly smaller than that of C60 (1.8 eV). Using a Kramers-Kronig analysis the dielectric function in the low energy region was calculated. A static dielectric function at zero energy of ∼ 5.6 is found.

Het Tropenmuseum is onze toonkast voor mondiaal erfgoed.

Het maken van schilderijen van zeeslagen, van havens en kustgezichten en gedetailleerde ‘portretten’ van oorlogsschepen, jachten en koopvaarders was de kernactiviteit van het familieatelier de Van de Veldes. In Amsterdam en later in Engeland hadden vader en zoon Willem van de Velde een bloeiend bedrijf in grote en kleine zeestukken. Zij leverden hun werken aan de hoogste kringen in Europa, van het hof van de Medici in Florence tot de Engelse adel. Maar ook voor een ‘zeetje’ aan de wand van een burgerwoning konden klanten terecht bij de ‘winckel’ van de Van de Veldes. De taken waren goed verdeeld: vader Willem van de Velde de Oude tekende op zee de oorlogsvloot en was getuige van de bloedige zeeslagen van de zeventiende eeuw. In het atelier werkte hij die tekeningen uit tot zijn beroemde penschilderijen. Zoon Willem van de Velde de Jonge gebruikte de schetsen van zijn vader voor een imposante productie van olieverfschilderijen. De werken van beide meesters hebben tegenwoordig een ereplaats in de belangrijkste musea in de hele wereld. In dit boek staat de ontwikkeling van het bedrijf van de Van de Veldes centraal: hoe zij zich onderscheidden van de concurrenten, hoe zij hun klanten wierven en hoe vader en zoon zich aanpasten aan veranderingen in de markt voor kunst in de zeventiende eeuw. Vooral na het Rampjaar 1672 was zo’n aanpassing hard nodig. Om een faillissement te voorkomen, vertrok de hele familie naar Engeland, waar het hof van koning Karel II hen met open armen ontving. Deze studie gaat over meer dan schilderkunst alleen: het is ook een verhaal over de mensen achter de kunstwerken, de manier waarop een bedrijf de stormen van zijn tijd wist te doorstaan en over het belang van familiebanden.

Stemmen van Den Haag is een unieke verzameling gedichten, waarin straten, pleinen en statige huizen in de zeventiende-eeuwse hofstad het woord nemen en de lezer in dichtvorm toespreken. Er treden maar liefst 150 stemmen op, van Binnenhof en Ridderzaal tot stadhuis en Grote Kerk, tot Lange Poten, Plein en Spui, Voorhout, Bierkade, Kneuterdijk of het koninklijk Noordeinde en de schunnige Bagijnestraat. Geen enkele andere wereldstad is op zo’n complete manier in poëzie beschreven. Constantijn Huygens heeft al deze locaties in het historische centrum elk een eigen stem gegeven - maar wel een Latíjnse stem. Voor deze schitterende tweetalige uitgave hebben Frans Blom en Ilja Leonard Pfeijffer ze stuk voor stuk meesterlijk vertaald. Stemmen van Den Haag is gemaakt voor liefhebbers van historisch erfgoed dat spreekt, van Latijn dat leeft en van sprankelende hedendaagse poëzie. Vele prachtige illustraties tonen de plekken zoals ze er destijds uitzagen en maken dit boek tot een bijzondere kennismaking met Huygens’ weergaloze poëzie en het zeventiende-eeuwse Den Haag.

This contribution aims at analysing the mechanisms responsible for the negative images of Turks and Ottomans in the Dutch Republic of the seventeenth century. Crucial for those mechanisms are the roles of Amsterdam and the Republic in general as an early modern market place for the exchange of information and culture. The systematic transfer of enemy images from conflict zones like the Mediterranean was a major influence on the public images as provided by the theatre or news media.

De Amsterdamse portret- en historieschilders Jacob Backer, Govert Flinck, Ferdinand Bol en Joachim von Sandrart zouden we tegenwoordig kwalificeren als succesvolle culturele ondernemers. Dit concludeert Erna Kok in haar promotieonderzoek. Haar bevindingen weerspreken de gangbare opvatting dat de Nederlandse kunstmarkt in de Gouden Eeuw open en vrij was en gedomineerd werd door de mechanismen van vraag en aanbod. Backer, Flinck, Bol en Sandrart vervaardigden kostbare schilderijen van hoge kwaliteit voor het topsegment van de Amsterdamse kunstmarkt in dezelfde periode (1635-1660) dat Rembrandt daar actief was. Zij genoten in hun tijd veel roem en aanzien en hadden toen meer succes dan Rembrandt. Kok laat zien dat de sociaal-economische structuur waarin zij werkten, de basis vormde van hun succes. Deze structuur bestond uit naast elkaar opererende familienetwerken van vaste vrienden, klanten en leveranciers, waarin de belangen van familie, zaken en politiek innig waren verstrengeld.

De Haarlemmer Jan Jansz begon zijn loopbaan als kaper voor de Staten-Generaal. Maar in 1618 sloot hij zich aan bij Algerijnse kapers. De Nederlandse regering veroordeelde deze stap natuurlijk, tegelijk bleef zij gebruikmaken van zijn diensten als bemiddelaar.

Op 21 november 2011 overleed A.Th. van Deursen. Hij gold als een van de belangrijkste kenners van de zeventiende eeuw, maar schreef even gemakkelijk over hedendaagse onderwerpen. Een evaluatie van het werk van een cultuurhistoricus die de cultuurkritiek niet schuwde.

De Amsterdamse Wisselbank gold in de zeventiende en achttiende eeuw als sieraad, melkkoe en mysterie van de stad. Het zou de machtigste financiële instelling in Europa zijn geweest. Ook de moderne historiografie ziet de bank als een van de succesfactoren voor de economische ontwikkeling van Amsterdam. In zijn studie over de monetaire politiek van het stadsbestuur in Amsterdam, de bedrijfsvoering van de Wisselbank en het effect van beide op de Europese valutamarkten laat Pit Dehing zien welke rol de Wisselbank nu precies speelde. De opzet van de bank was ijzersterk en haar geldpolitiek erg geraffineerd met als resultaat een gesmeerd lopend betalingsverkeer, kapitaalmobiliteit én stabiele wisselkoersen. De monetaire politiek bracht monetaire stabiliteit, leverde aanzienlijke winsten op en plaatste Amsterdam bovenin de top van de vroegmoderne financiële centra. Dat laatste blijkt uit een voor dit onderzoek nieuw ontwikkelde monetair-financiële centraliteitsindex.

Amsterdam was in de succesvolle, ‘gouden’, zeventiende eeuw ’s werelds bijenkorf nummer één. In een ongekend veelzijdige culturele industrie produceerde de stad massa’s schilderijen, prenten, literatuur en informatieve media. De bijenkorf werd bevolkt door een kluwen van onderling verknoopte netwerken met onder anderen kunstenaars, handelaren, bestuurders en geleerden. Wie mee wilde tellen moest strategisch manoeuvreren. Literatuur was daar een goed middel voor. Schrijvers en uitgevers gebruikten hun producten als visitekaartjes om belangen van henzelf en hun groepen te behartigen.