Search

In deze longitudinale studie werd onderzocht of het verbieden van vriendschappen door ouders een effectieve strategie is om de invloed van delinquente vrienden tegen te gaan. 497 Nederlandse adolescenten (283 jongens, dertien jaar bij de eerste meting), hun beste vrienden en hun beide ouders vulden vragenlijsten in. Longitudinale ‘kruispad’-modellen toonden sterke effecten van omgang met delinquente vrienden op delinquentie van de adolescenten zelf. Het verbieden van vriendschappen door vaders of moeders hing samen met een toename in de omgang met delinquente vrienden, en hing indirect samen met meer delinquentie bij adolescenten. Deze resultaten suggereren dat verboden vrienden ‘verboden vruchten’ zouden kunnen worden, die bijdragen aan kleine criminaliteit bij adolescenten.

In deze longitudinale studie werd onderzocht of het verbieden van vriendschappen door ouders een effectieve strategie is om de invloed van delinquente vrienden tegen te gaan. 497 Nederlandse adolescenten (283 jongens, dertien jaar bij de eerste meting), hun beste vrienden en hun beide ouders vulden vragenlijsten in. Longitudinale ‘kruispad’-modellen toonden sterke effecten van omgang met delinquente vrienden op delinquentie van de adolescenten zelf. Het verbieden van vriendschappen door vaders of moeders hing samen met een toename in de omgang met delinquente vrienden, en hing indirect samen met meer delinquentie bij adolescenten. Deze resultaten suggereren dat verboden vrienden ‘verboden vruchten’ zouden kunnen worden, die bijdragen aan kleine criminaliteit bij adolescenten.

Het reguleren van de grenzen van privacy tussen jongeren en ouders is moeilijk, aangezien jongeren steeds trachten de grenzen van hun privédomein te verruimen. Als jongeren het idee hebben dat hun ouders de privacygrenzen overtreden kan dit leiden tot conflicten, maar een hoger niveau van conflicten zou er ook aan kunnen bijdragen dat jongeren een toenemend gevoel hebben van privacyschending. Deze multi-informant longitudinale studie (N = 309) onderzocht relaties tussen percepties van privacyschending en het niveau van ouder-kindconflict in de adolescentie. Bidirectionele relaties werden aangetoond. Privacyschending voorspelde hogere niveaus van ouder-kindconflict over tijd, en conflicten voorspelden ook gevoelens van privacyschending. De richting van deze effecten varieerde tussen de metingen en de verschillende informanten voor ouderkindconflict (vader, moeder, of kind). Bevindingen worden bediscussieerd vanuit het idee dat er mogelijk een functionele rol is voor conflicten in de ouder-kindrelatie, omdat het aandacht kan vestigen op het overtreden van privacy grenzen, maar dat conflicten niet erg effectief zijn in het reduceren van toekomstige gevoelens van privacyschending.

Deze studie onderzocht de normatieve ontwikkeling van geheimen die adolescenten hebben voor hun ouders. 149 jongens en 160 meisjes (gemiddelde leeftijdT1 = 13.2; SD = 0.5) rapporteerden vier achtereenvolgende jaren over de mate waarin ze geheimen voor hun ouders hadden en over de kwaliteit van de ouder-kindrelatie. Analyses toonden dat jongeren steeds meer geheimhouden naarmate ze ouder worden. Deze toename was sterker voor jongens dan voor meisjes. Verder lieten analyses duidelijke verbanden zien tussen geheimen en een minder goede ouder-kindrelatiekwaliteit een jaar later bij meisjes. De discussie richt zich op verschillende betekenissen van geheimen bij jongens en meisjes en de implicaties van dit onderzoek voor de pedagogische praktijk.

Recent onderzoek heeft aangetoond dat jongeren die weinig vertellen aan hun ouders vaker depressief en delinquent zijn. In deze studie stelden we dat een veelgebruikt instrument om te meten hoeveel jongeren vertellen aan hun ouders mogelijk bestaat uit twee componenten: ‘geheimhouden’ en ‘vertellen’. Ook hebben we getoetst of het verband tussen het hebben van geheimen en probleemgedrag mogelijk kan verklaren waarom weinig vertellen aan ouders gerelateerd was aan probleemgedrag in eerder onderzoek. Daartoe werd gebruikgemaakt van een longitudinale dataset met vier metingen bij 309 Nederlandse adolescenten (48% jongens; eerste meting gemiddeld 13.2 jaar oud). Factoranalyses toonden aan dat ‘vertellen’ en ‘geheimen houden’ twee afzonderlijke concepten zijn. Bovendien vertoonden jongeren die veel geheim hielden een jaar later relatief meer depressie en delinquentie, terwijl een dergelijk verband niet werd gevonden voor jongeren die weinig aan hun ouders vertelden. Daarmee geeft deze studie een nieuwe interpretatie aan het werk van Stattin en Kerr en anderen: Het verband tussen weinig vertellen aan ouders en probleemgedrag wordt mogelijk verklaard door een veel sterker verband tussen het hebben van geheimen en probleemgedrag.

Deze 4-jarige studie bij 309 adolescenten onderzocht of veranderingen in ouder-kind communicatie en een toename in kleine criminaliteit gerelateerde processen zijn. Adolescenten rapporteerden jaarlijks over hoeveel zij vertelden aan hun ouders en hoeveel vragen, controle en steun ze ervaarden van hun ouders. Ook rapporteerden ze over hun betrokkenheid bij delinquente activiteiten, zoals graffiti, vandalisme en winkeldiefstal. Latente Groei Modellen toonden dat jongeren, naarmate ze ouder worden, steeds minder vertellen aan hun ouders. Ook controle door ouders nam af in de adolescentie. De mate waarin ouders vragen stellen veranderde niet. Een sterkere afname in hoeveel jongeren vertellen was gerelateerd aan een toename in delinquentie. Bij jongeren die veel steun van ouders ervaarden, was er een verband tussen een minder snelle afname in controle en een toename in delinquentie. Bij jongeren die weinig steun ervaarden was dit verband er niet: Bij deze groep werd juist een verband gevonden tussen hoge beginniveaus van delinquentie en een snellere afname in controle door ouders. De discussie bespreekt theoretische en praktische implicaties van deze bevindingen.

Deze 4-jarige studie bij 309 adolescenten onderzocht of veranderingen in ouder-kind communicatie en een toename in kleine criminaliteit gerelateerde processen zijn. Adolescenten rapporteerden jaarlijks over hoeveel zij vertelden aan hun ouders en hoeveel vragen, controle en steun ze ervaarden van hun ouders. Ook rapporteerden ze over hun betrokkenheid bij delinquente activiteiten, zoals graffiti, vandalisme en winkeldiefstal. Latente Groei Modellen toonden dat jongeren, naarmate ze ouder worden, steeds minder vertellen aan hun ouders. Ook controle door ouders nam af in de adolescentie. De mate waarin ouders vragen stellen veranderde niet. Een sterkere afname in hoeveel jongeren vertellen was gerelateerd aan een toename in delinquentie. Bij jongeren die veel steun van ouders ervaarden, was er een verband tussen een minder snelle afname in controle en een toename in delinquentie. Bij jongeren die weinig steun ervaarden was dit verband er niet: Bij deze groep werd juist een verband gevonden tussen hoge beginniveaus van delinquentie en een snellere afname in controle door ouders. De discussie bespreekt theoretische en praktische implicaties van deze bevindingen.

Deze studie onderzocht de normatieve ontwikkeling van geheimen die adolescenten hebben voor hun ouders. 149 jongens en 160 meisjes (gemiddelde leeftijdT1 = 13.2; SD = 0.5) rapporteerden vier achtereenvolgende jaren over de mate waarin ze geheimen voor hun ouders hadden en over de kwaliteit van de ouder-kindrelatie. Analyses toonden dat jongeren steeds meer geheimhouden naarmate ze ouder worden. Deze toename was sterker voor jongens dan voor meisjes. Verder lieten analyses duidelijke verbanden zien tussen geheimen en een minder goede ouder-kindrelatiekwaliteit een jaar later bij meisjes. De discussie richt zich op verschillende betekenissen van geheimen bij jongens en meisjes en de implicaties van dit onderzoek voor de pedagogische praktijk.

Some Teens Tell No Tales. Parent-Child Communication and Delinquency by Adolescents In this two-wave study amongst 289 adolescents and both parents (150 females and 139 males, modal age 14), we examined the linkages of parent-adolescent communication with delinquent activities. Boys' and girls' self-reported disclosure was a negative predictor of delinquency over time, and delinquency predicted less disclosure a year later. However, parental solicitation and control did not predict adolescent delinquency.Thus, these cross-sectional and longitudinal findings show that adolescent disclosure (not parental monitoring) is negatively linked to delinquency.

Some Teens Tell No Tales. Parent-Child Communication and Delinquency by Adolescents In this two-wave study amongst 289 adolescents and both parents (150 females and 139 males, modal age 14), we examined the linkages of parent-adolescent communication with delinquent activities. Boys' and girls' self-reported disclosure was a negative predictor of delinquency over time, and delinquency predicted less disclosure a year later. However, parental solicitation and control did not predict adolescent delinquency.Thus, these cross-sectional and longitudinal findings show that adolescent disclosure (not parental monitoring) is negatively linked to delinquency.

Recent onderzoek heeft aangetoond dat jongeren die weinig vertellen aan hun ouders vaker depressief en delinquent zijn. In deze studie stelden we dat een veelgebruikt instrument om te meten hoeveel jongeren vertellen aan hun ouders mogelijk bestaat uit twee componenten: ‘geheimhouden’ en ‘vertellen’. Ook hebben we getoetst of het verband tussen het hebben van geheimen en probleemgedrag mogelijk kan verklaren waarom weinig vertellen aan ouders gerelateerd was aan probleemgedrag in eerder onderzoek. Daartoe werd gebruikgemaakt van een longitudinale dataset met vier metingen bij 309 Nederlandse adolescenten (48% jongens; eerste meting gemiddeld 13.2 jaar oud). Factoranalyses toonden aan dat ‘vertellen’ en ‘geheimen houden’ twee afzonderlijke concepten zijn. Bovendien vertoonden jongeren die veel geheim hielden een jaar later relatief meer depressie en delinquentie, terwijl een dergelijk verband niet werd gevonden voor jongeren die weinig aan hun ouders vertelden. Daarmee geeft deze studie een nieuwe interpretatie aan het werk van Stattin en Kerr en anderen: Het verband tussen weinig vertellen aan ouders en probleemgedrag wordt mogelijk verklaard door een veel sterker verband tussen het hebben van geheimen en probleemgedrag.