Search

In this article we analyse the use of intensification in the spoken productions of French-speaking learners of Dutch and English. We compare the strength of intensifiers used by learners in their first language (L1) and in their additional language (AL), and contrast these results with data from control groups of L1 speakers. Our corpus results indicate that L1 English speakers tend to intensify more frequently but opt for weaker intensifiers, while L1 French speakers intensify less frequently but use stronger intensifiers. L1 Dutch speakers take the middle position in both aspects. The analysis of the learner corpora reveals overall more similarities between AL English and L1 English than between AL Dutch and L1 Dutch, confirming the trends observed in previous studies on the same learners (Hendrikx, 2019).

In dit najaarsnummer van het Journal of Social Intervention presenteren we een boekenrubriek waarin we focussen op de eigenheid van het sociaal werk. Het sociaal werk heeft in deze onzekere tijden vaak moeite om zich te presenteren en te legitimeren. Waar maakt sociaal werk het verschil? Wat behoort een goed sociaal werker te zijn, te doen, te bedenken? De warme zomer liet ons toe drie verwarmende en versterkende boeken hierover door te nemen. Drie actuele uitgaven die sociaal werkers willen voeden, hen een taal geven om te benoemen wat ze doen en hoe ze dat doen, en een taal om te reflecteren over de context waarin ze werken en die ze willen beïnvloeden.

Sociaal Werk doordacht is een bundel essays geschreven op initiatief van het Nederlandse Platform Lectoren Sociaal Werk. Het doel is om een bijdrage te leveren aan de body of knowledge van het sociaal werk als professionele praktijk en als academische discipline. Deaanleiding voor het boek is de decentralisatie van het sociaal werk in Nederland en het gebrek aan erkenning van de specifieke meerwaarde van het sociaal werk oplokaal niveau. De zoektocht van de opleidingen Sociaal Werk naar een evenwicht tussen aandacht voor een generalistische basis en de vereisten van specifieke beroepsprofielen, is een ander thema dat de auteurs heeft geïnspireerd. De lectoren beogen met deze bundel,waarin ze hedendaagse sociale vraagstukken belichten, de identiteit en de kennisbasis van het sociaal werk te versterken en een bijdrage te leveren aan de professionalisering en wetenschappelijke onderbouwing van de professie.

Op 10 juni 2021, meer dan een jaar na de uitbraak van COVID-19 in Europa, heeft de redactie van het Journal of Social Intervention een panelgesprek georganiseerd over de lessen die opleidingen sociaal werk trekken uit de coronacrisis. Studenten, docenten en leidinggevenden van sociaal werk opleidingen in Nederland en Vlaanderen blikten in dit gesprek kritisch terug op de ontwikkelingen in de opleidingen in deze bijzondere tijden en keken hoopvol vooruit naar wat we hieruit kunnen leren voor de toekomst. De snelle omschakeling naar digitaal onderwijs, de zorg voor de kwaliteit van het onderwijs en het welzijn van de studenten werden positief gewaardeerd. Maar in tijden van crisismanagement verliest men de essentie van het sociaal werk soms uit het oog: het belang van fysieke contacten en nabijheid, en vooral de democratische processen van co-creatie van opleiding, professionele praktijk en samenleving. Het dialogisch werken als eigenheid en kracht van het sociaal werk is volgens de panelleden te weinig geprofileerd in deze crisistijden. Die specifieke bijdrage van het sociaal werk zichtbaar maken, is een aandachtspunt voor de toekomst.

This paper discusses the state of affairs of dialect education in the southern Dutch province of North Brabant. The dialects spoken here lack formal recognition. Therefore, the province pursues a heritage policy that protects and promotes the dialects as cultural capital. However, a recent questionnaire among teachers and material developers has revealed that local and provincial initiatives for dialect education have not yet been implemented in a sustainable way in primary and secondary education (Doreleijers, 2021). Although teachers indicate willingness to implement dialect in education, there is a lack of knowledge of existing materials and a discrepancy between demand and the quality of supply. The aim of this paper is to look for ways to implement non-recognized dialects in the curriculum. It argues that the current situation in North Brabant can be improved by integrating dialects into the holistic model for multilingualism in education (Duarte & Günther-van der Meij, 2018).

SAMENVATTINGEen zoektocht naar de identiteit van het sociaalwerkonderzoek: een reflectie over de kenmerken van een academische discipline Wat is sociaalwerkonderzoek? Verschillende auteurs stellen vast dat het sociaalwerkonderzoek zich niet makkelijk laat definiëren. Sommigen drukken de eigenheid van sociaalwerkonderzoek graag uit in termen van eclecticisme, holisme en diversiteit. Dit is niet zonder gevaar. De specifieke eigenheid van het sociaalwerkonderzoek dreigt hierdoor immers verloren te gaan. Deze bezorgdheid vormt de aanzet voor dit artikel. We schetsen de contouren van een academische discipline die door de recente internationale definitie van het sociaal werk op de voorgrond is komen te staan. Hoe gaan we te werk? We stellen vast dat we de grenzen van het sociaalwerkonderzoek niet stevig kunnen vastzetten. Het is wel mogelijk om enkele kenmerken te formuleren. Een eerste kenmerk gaat over de inhoud en betreft het terrein waarop de sociaalwerkonderzoeker zich begeeft. Een tweede behandelt de wetenschappelijke methode en een derde bekijkt de verhouding tussen theorie en praktijk. Een vierde kenmerk gaat over de gemeenschappelijke maatschappelijke bezorgdheid die eigen is aan elke sociaalwerkonderzoeker. Meer specifiek benadrukken we het belang van de bezorgdheid over sociale uitsluiting en sociale rechtvaardigheid op verschillende terreinen van het maatschappelijke leven. ABSTRACTThe identity of social work research: reflections on an academic discipline What is social work research? Scholars agree that the search for the identity of social work research is a challenging task. Some authors express this identity in terms of holism, eclecticism or diversity. We, however, argue that when scholars embrace the diversity of social work research, social work research loses its specific identity. We therefore believe that it is crucial that social workers as well as social work academics reflect on the identity of social work research. We refer to the international definition of social work and define social work as both a profession and as an academic discipline. However, while there is a consensus on the importance of the academization of social work research, the debate on the identity of social work research is often neglected by the social work community. In the first part of this article, we review the main challenges of the process of academizing social work. We argue that social work academics must deal with specific challenges, such as confronting different voices in the debate on the role of social work, the tension between practice and theory, the fragmentation of the discipline and the consequences of the disciplinarization, because of the inherent ambiguity of social work. We then elaborate on the common features of social work research. We make a distinction between four characteristics: the terrain, the scientific method, the balance between theory and practice, and a shared concern to fight for social justice. We illustrate these characteristics with international social work research and studies from Belgium and the Netherlands.The first of these characteristics involves the content of social work research and is defined as the terrain. The first terrain is the development of social work practice and methods. Researchers working in this terrain use empirical research to investigate the everyday reality of social work practice, the effectiveness of particular practices or the problems and difficulties that social workers encounter. This type of research often results in the development and improvement of social work methods. A second terrain involves researchers who analyze clients and target groups. These scholars analyze the problematic and complex life-world of clients and target groups, their expectations of social work and how social work should take into account the needs and specific characteristics of very vulnerable target groups. Another terrain is defined as research that focuses on the context of the social worker. These scholars elaborate on the impact of social policy or changes in the welfare state on social work practice. This terrain also includes research into the organizational context of social work. Here, scholars address the question how the organizational context influences social work practice and how service organizations should be organized to accommodate the complex reality that social workers are confronted with during their everyday encounters with vulnerable target groups. Finally, the fourth terrain focuses on research that deals with the specific tensions and ambiguity in the social work profession. These studies analyze the identity of the social work profession. For example, some of these scholars analyze the unique contribution of social work when interdisciplinary partnerships with other disciplines such as psychologists, doctors or nurses are involved.The second characteristic of social work research involves methodology. Social work researchers adopt ideas from three different research paradigms: positivism, constructivism and critical realism. We define social work researchers as generalist social scientists, who practise quantitative, qualitative and critical realist analysis. However, we argue that these different paradigms often result in highly complementary perspectives and scientific findings on the everyday reality of social work. We therefore advocate the need for more mixed methods to gain a more detailed perspective on the practice of social workers.Furthermore, we also show how social work research is situated on the intersection between practice and theory. We argue that in social work research, no distinction can be made between fundamental scientific research and practice-oriented research. The findings of social work research are relevant both to the development of social work practice and to the development of scientific knowledge of social work research. Social work research must legitimize itself in the eyes of both social work practice and the scientific community. This means that social work researchers must find ways to analyze the “missing link” between theory and practice. We elaborate on the important role of implementation research that focuses on a scientific analysis of the implementation of social work methods, social work interventions or practices.Finally, this article emphasizes that social work researchers share a common concern, often expressed in terms of the fight for social justice, the eradication of poverty and the protection of the rights of the most vulnerable target groups. This means that the social work researcher tends to “take sides” when taking up a position on vulnerable target groups. We argue that the contribution of social work researchers in the public debate is based on their empirical research.In the conclusion of this article, we elaborate on the main challenges concerning the education of Master’s students in social work and social work researchers. We emphasize that social work education and social work research must maintain their specific identities, while continuing to draw on and collaborate with a range of disciplines, both in practice and in science. Our main conclusion is that social work education must embrace the diversity of social work research and, at the same time, address the social work identity of both research and practice in its curriculum. We also argue that social work researchers must address scientific readers and peers in the international academic community, but also continue their efforts in finding ways to involve social workers, service users and policy makers in their research.

Due to a flexible and cross-cutting approach, the urban project is emblematic of contemporary urbanistic concepts. Can this approach reconnect cities, ports and waterways? On the contrary, can it reinforce the disconnection under way, in a context in which the rationale of the market is more favourable to the sphere of residential economy than to the sphere of productive economy? This question is raised especially with respect to the canal area of Brussels, where major challenges intersect: urban densification in a context of demographic growth, the transferring of river freight as a sustainable alternative to the road network, and the improvement of water management. The aim of this article is to understand the evolution of the relationship between city and port via the interactions of the projects of the different stakeholders concerned. By means of a spatial and temporal approach, the results show that through their materialisation, the projects contribute to reproducing the functional divisions of the industrial era, caused by their economic environment. However, through their processes, new frameworks for a dialogue between city and port emerge. These observations provide some ideas for a reconnection between the city and its port.

Due to a flexible and cross-cutting approach, the urban project is emblematic of contemporary urbanistic concepts. Can this approach reconnect cities, ports and waterways? On the contrary, can it reinforce the disconnection under way, in a context in which the rationale of the market is more favourable to the sphere of residential economy than to the sphere of productive economy? This question is raised especially with respect to the canal area of Brussels, where major challenges intersect: urban densification in a context of demographic growth, the transferring of river freight as a sustainable alternative to the road network, and the improvement of water management. The aim of this article is to understand the evolution of the relationship between city and port via the interactions of the projects of the different stakeholders concerned. By means of a spatial and temporal approach, the results show that through their materialisation, the projects contribute to reproducing the functional divisions of the industrial era, caused by their economic environment. However, through their processes, new frameworks for a dialogue between city and port emerge. These observations provide some ideas for a reconnection between the city and its port.

Due to a flexible and cross-cutting approach, the urban project is emblematic of contemporary urbanistic concepts. Can this approach reconnect cities, ports and waterways? On the contrary, can it reinforce the disconnection under way, in a context in which the rationale of the market is more favourable to the sphere of residential economy than to the sphere of productive economy? This question is raised especially with respect to the canal area of Brussels, where major challenges intersect: urban densification in a context of demographic growth, the transferring of river freight as a sustainable alternative to the road network, and the improvement of water management. The aim of this article is to understand the evolution of the relationship between city and port via the interactions of the projects of the different stakeholders concerned. By means of a spatial and temporal approach, the results show that through their materialisation, the projects contribute to reproducing the functional divisions of the industrial era, caused by their economic environment. However, through their processes, new frameworks for a dialogue between city and port emerge. These observations provide some ideas for a reconnection between the city and its port.

De Welzijnsmeter-dementie is een digitaal observatie instrument dat het welzijn van mensen met dementie op basis van hun gedrag en functioneren in vier domeinen in kaart brengt: Mentaal welzijn, Lichamelijk welzijn, Participatie en Woon- en leefomstandigheden. Het doel van de Welzijnsmeter-dementie is om op een eenvoudige en positieve manier het welzijn van mensen met dementie te meten. Naast ziektegerelateerde klachten en problemen worden daarom ook positieve aspecten van het gedrag en functioneren in kaart gebracht. Het instrument visualiseert de uitkomsten en geeft specifieke handelingsadviezen. Dit artikel betreft een eerste psychometrische analyse van de Welzijnsmeter-dementie, waarbij de factorstructuur, de betrouwbaarheid (Cronbachs alfa), concurrente en convergente validiteit van het instrument werden onderzocht. Er werden observaties uitgevoerd bij 168 mensen met dementie uit elf verschillende psychogeriatrische huiskamers. Bij 63 mensen werden ook vijf bestaande observatielijsten (voor kwaliteit van leven, neuropsychiatrische symptomen, zorgafhankelijkheid, depressie en agitatie) gebruikt voor de validering van de Welzijnsmeter-dementie. Per domein konden de verwachte componenten steeds duidelijk teruggevonden worden. Items laadden hoog op de verwachte factor en laag op de andere factor(en). De gemiddelden op de schalen lagen aan de positieve kant, maar lieten een goede range en variatie zien. De interne consistentie was steeds voldoende tot goed. De samenhang met bestaande schalen was gematigd tot sterk en het patroon van relaties sloot goed aan bij de meetpretentie van de gebruikte valideringsinstrumenten. Al met al kunnen we concluderen dat de Welzijnsmeter-dementie een betrouwbare en valide schaal lijkt. Vervolgonderzoek zal de test-hertestbetrouwbaarheid, de gevoeligheid voor verandering en de relatie met de ernst van dementie moeten onderzoeken. Op basis van bestaande ervaringen blijkt dat de Welzijnsmeter-dementie ook in de praktijk een bruikbaar instrument is.