Search

Bij de uitvoering van dierproeven worden vaak preventieve hygienische maatregelen genomen om besmettingen die het resultaat van proeven ongunstig kunnen be-invloeden, te weren. Weinig inzicht bestaat in de werkzaamheid van deze maatregelen. De verspreiding van Pasteurellaceae onder groepen ratten in experimenten in relatie tot de genomen maatregelen werd onderzocht. Het onderzoek werd uitgevoerd in 2 blokken van het nieuwe dierexperimenteel gebouw D6. Geconcludeerd wordt dat het toepassen van strikte omkleed-procedures bij het verlaten en binnengaan van dierkamers, de overdracht van besmettingen tussen ratten in verschillende kamers duidelijk kan beperken. Binnen een blok ontstaan daardoor kleinere microbiologische eenheden ('barrieres binnen een barriere'). Aanwijzingen werden voorts verkregen voor het bestaan van een (of meer) 'onbekende' bron(nen) van besmetting met Pasteurellaceae. Opvallend was tenslotte het soms sterk kooigebonden voorkomen van besmetting met Pasteurellaceae binnen een dierkamer. Het verkleinen van de microbiologische eenheid tot op het niveau van de dierkamer en de ongelijkmatige verdeling van infecties binnen een dierkamer maakt een sterke toename van het aantal verklikkerdieren voor monitoring van dierexperimenten noodzakelijk.

Helicobacter soorten zijn spiraalvormige Gramnegatieve bacterien die voorkomen in het maagdarmkanaal van mens en dier. Helicobacter hepaticus koloniseert bij muizen o.a. het ileum en het cecum en is bij meerdere muizenstammen geassocieerd met chronische actieve hepatitis en bij de A/J stam met de ontwikkeling van levertumoren. Het opkweken van gevriesdroogde Helicobacter stammen bleek lastiger dan de kweek uit feces en organen. Isolaten konden m.b.v. het Grampeparaat, biochemische testen en analyse van celwandlipiden redelijk goed als Helicobacter worden geklasseerd, maar benoeming tot op de soort bleek minder makkelijk. Er werd een ELISA opgezet voor de bepaling van antistoffen bij muizen tegen whole cell antigeen van H. hepaticus. Er werd vrijwel geen kruisreactiviteit gevonden met andere Helicobacters of bacterien uit andere families. De bruikbaarheid van de ELISA werd onderzocht bij BALB/c en N:NIH muizen die oraal en op natuurlijke wijze werden besmet met H.hepaticus. De NIH muizen vertoonden een betere antistofrespons dan de BALB/c muizen. Zowel uit oraal geinfecteerde als op natuurlijke wijze besmette muizen van beide stammen werd H. hepaticus teruggekweekt. Bij de N:NIH muizen werd in het ileum een lichte ontsteking van de darmvlokken gevonden. Tenslotte werden populaties muizen onderzocht op besmetting met Helicobacter soorten en op antistoffen tegen H. hepaticus. Gnotobiotische en SPF muizen bleken niet besmet met Helicobacter sp. maar besmetting werd wel gevonden bij 2 conventionele transgene muizenstammen.

Dit rapport beschrijft een aantal pilot studies waarin de bot (Platichthys flesus) onder gecontroleerde laboratoriumomstandigheden kortdurend werd blootgesteld aan twee PAK's, te weten benzo[a]pyreen (BaP) en 7,12-dimethylbenz[a]anthraceen (DMBA). Blootstelling vond plaats met hoge concentraties in de waterfase of via injectie in de lichaamsholte. Effecten op uiterlijk en gedrag werden geregistreerd. Met behulp van histopathologisch onderzoek werd een inventarisatie gemaakt van de effecten op diverse organen waaronder kieuwen, thymus, hepatopancreas, maagdarmkanaal, pro- en mesonephros, milt, ovaria of testikels. Hierbij werd tevens gekeken naar inductie van het enzym cytochroom P450 1A1 (CYP 1A1) als maat voor de biotransformatie van de PAKþs en de vorming van biologisch actieve metabolieten. Blootstelling van de botten aan de PAK's resulteerde ondanks de hoge concentraties in de waterfase niet in sterke effecten. Slechts een geringe toename van immunoreactiviteit voor CYP 1A1 in levercellen van geinjecteerde botten werd geconstateerd. De bot blijkt dus bij deze experimentele opzet weinig gevoelig voor PAK's te zijn. Daarom spelen de PAK's mogelijk een weinig belangrijke rol bij het ontstaan van ziektes bij botten in het veld.

A representation is given of an analysis of developments in the access to scientific literature, an overview of the possibilities of co-operation with other libraries and the result of an assessment of the informational needs of its RIVM-users. The Working Group gives recommendations concerning present and future tasks, costs and budgeting and the place of the library in the organisational structure of the RIVM. The most important recommendations are: continuation and acceleration of the policy of digital availability of information, reduction of the in-print collection, broadening the supply of information (other than official scientific literature), setting up an e-archive for RIVM-reports (in co-operation with external partners), institutional co-ordination of the RIVM-Internet and Intranet activities (together with the IT-department), support and facilitating of knowledge management within the institute and cost charging for a part of the library services.