Search

Peripheral neuromas are a prevalent problem following nerve injury or certain surgical interventions like limb amputation. It is important to consider a peripheral neuroma when a patient experiences pain in the innervation area of a peripheral sensory or mixed nerve (branch), especially following trauma or amputation. Adequate recognition of a painful neuroma is crucial to treat patients satisfactorily for their invalidating and chronic symptoms. We want to emphasize that surgical intervention can be an effective and permanent treatment for symptomatic neuromas. The standard surgical treatment is neuroma excision and burying of the nerve stump in adjacent muscle. However, there is a shift towards new and active techniques like Targeted Muscle Reinnervation, of which future comparative research will have to demonstrate whether it is more effective in treating peripheral neuroma pain than conventional surgery.

Inguinal hernia repair is one of the most frequently performed operations in the pediatric population and laparoscopic hernia repair is currently increasingly performed in Dutch academic and non-academic hospitals. The laparoscopic PIRS-technique is invented by Prof. Dr. D. Patkowski and is an extra-corporeal technique that uses one trocar for the camera and uses an subcutaneous knotted suture. Compared to the open technique, the PIRS-technique offers the possibility for contralateral inspection without making an extra incision and, in case of a contralateral patent processus vaginalis (CPPV), offers the possibility for the simultaneous repair of the CPPV. This prevents the development of a metachronous contralateral inguinal hernia (MCIH), one of the most frequent reason for re-operation after open inguinal hernia repair. This will result in less operations, less exposure to general anesthesia, less hospital admissions and less visits to the general practitioner and emergency department.

While clinical guidelines are essential for decision-making based on the latest evidence, they are not all-encompassing for any given patient or context. As such, deviating from guideline recommendations is common practice and can be attributed to contextual, ethical, clinical, or scientific factors. In the setting of diagnostic testing deviating from recommended diagnostic work-up may result in both over- and under-testing. In this Clinical Lesson we discuss two scenarios in primary care, one involving high-sensitivity troponin testing in a patient with episodes of chest discomfort, and the other involving CRP testing in a pediatric patient with acute-onset abdominal pain.

BACKGROUND: If a newborn does not pass the first bowel movement within 48 hours, there may be an underlying cause. We describe a rare cause of delayed meconium passage. CASE DESCRIPTION: The neonate was born after a gestational age of 40 weeks and 2 days. The home birth was followed by a good start. Radiological imaging was performed due to the absence of the first stool and an increase in abdominal distention. The imaging showed an abnormal course of the colon with an sudden stop. Subsequently, surgery was conducted and an intestinal malrotation with a colonic atresia was found. During the surgery, a colonic anastomosis with a deviating loop ileostomy were constructed. The postoperative course was uneventful. CONCLUSION: Delayed meconium passage has a very extensive differential diagnosis, in which an atresia of the intestine is one of the possibilities. A quick and structured approach is essential to prevent a possible blow-out of the intestine.

Three patients who were referred to the saliva of the Center for Special Care Dentistry (Stichting Bijzondere Tandheelkunde, SBT) in Amsterdam clearly demonstrate that in the case of patients suffering from xerostomia, it can be useful to have the saliva secretion rate determined and to take saliva into account in the aetiology and in developing a dental treatment plan. In the first case, a 39-year-old woman presented with dry mouth associated with Sjögren's syndrome. A fair degree of saliva secretion was still possible. The teeth were characterised by wear, caries lesions and sensitivity. The second patient was a 42-year-old man suffering from dry mouth associated with the use of medications. His teeth were weakened to the point of deciding to create conventional full dentures, despite a possible moderate prognosis due to oral dryness. The third patient, a 79-year-old woman, was suffering from severe dry mouth, associated with Sjögren's syndrome. Due to the ruinous condition of her teeth and extreme dry mouth, the decision was made to remove the remaining dentition and insert implant-retained dentures.

Five years ago in this journal we described our research into 3D bioprinting of ear cartilage for the purpose of making personalized cartilage implants for facial reconstruction. 3D bioprinting makes it possible to place living cells in a biodegradable scaffold to give a 3D structure to the tissue. We are able to develop a hybrid auricular cartilage implant model. However, Long term in vivo experiments are needed to test preclinical applicability. Nevertheless, the work presented in our studies provides a potential strategy for the use of biofabricated tissue constructs in the clinic. In short, 3D bioprinting is still in its infancy and has no direct clinical application yet. Before the step to the clinic can be made, the technique still has to go through a preclinical phase in which it is investigated how the 3D printed tissue would appear in vivo.

Reconstruction of arm and hand function in patients with a cervical spinal cord injury can improve their quality of life. Elbow extension, wrist extension, grip function and opening of the hand can be reconstructed. Traditionally, this has been done through tendon transpositions. Nerve transfer is a new technique. A functioning motor nerve branch is moved and connected to a muscle or muscle group damaged by the spinal cord injury. This technique has several advantages. Multiple functions can be restored by one nerve transfer, no long-term hand-rehabilitation is required and there is no risk of adhesions of the transposition. The most important disadvantage is the recovery time, as a results of the slow ingrowth of the nerve transfer, which takes at least 12 to 18 months. For each spinal cord injury patient, an individual action plan must be made, because not every patient has the same options and these are sometimes very limited.

Saliva is a very multifaceted fluid with many different functions and it plays an essential role in oral health. With an aging population, dental professionals will increasingly be confronted with patients with reduced saliva secretion (hyposalivation) or dry mouth (xerostomia). Clinical symptoms as a result of dry mouth vary from mild to severe damage to the hard and soft tissues. Therefore it is important to establish whether a patient is suffering from hyposalivation and if so, whether the patient is able to activate the saliva secretion. Based on saliva testing, hyposalivation and dry mouth can be diagnosed in the general dental practice and be taken into account in prevention and treatment plans.

Dentists and dental specialists are qualified to prescribe drugs. In this study, we assessed and compared the pharmacotherapeutic knowledge and skills of final year dental students, dentists and dental specialists in the Netherlands. In 2017, a random sample of these three groups was invited to complete an assessment. The knowledge assessment comprised 40 multiple choice questions covering often prescribed drugs. The skills assessment comprised three patient cases for which participants had to write a treatment plan. For the knowledge assessment, the response rates were 26 (20%) dental students, 28 (8%) dentists and 19 (19%) dental specialists, and for the skills assessment the response rates were 14 (11%) dental students, eight (2%) dentists, and eight (8%) dental specialists. On average, all three groups had inadequate knowledge scores (smaller 80%) and only a small proportion (smaller 30%) of their treatment plans was assessed as correct. These results suggest that dental students, dentists and dental specialists lack prescribing competence, which could be caused by poor pharmacotherapy education during under- and postgraduate dental training.

Het syndroom van Sjörgren (SS) is een auto-immuunziekte waarbij de exocriene klieren zijn betrokken. Met name de traan-en speekselklieren zijn vaak aangedaan. een droge mond en ogen zijn hiervan het gevolg. Tevens zijn er vaak ook aspecifieke symptonen aanwezig, zoals algehele malaise en vermoeidheid. SS komt vooral voor bij vrouwen - met een vrouw-manration van 9:1 - en kan op elke leeftijd voorkomen. Tandartsen en mondhygiënisten spelen een zeer belangrijke rol in het zo gezond mogelijk houden van de mond en dentitie van deze patiënten. In dit artikel wordt besproken wat het syndroom van Sjörgren is. Ook besteden we aandacht aan hoe het kan worden vastgesteld of een mond droog is.

Bij een patiënt met myasthenia gravis kan een levensbedreigendemyasthene crisis optreden. Het betreft een complicatie van deziekte. De crisis kan onder andere worden uitgelokt door emotionele stress,pijn, infecties en een reactie op medicatie. Het beleid bij een invasievetandheelkundige behandeling bij een patiënt met myasthenia gravis moetgericht zijn op het voorkomen van een crisis. Voorafgaand aan de behandelingis overleg met de behandelende neuroloog nodig omdat soms eerst optimalisatievan de medicatie of preventieve maatregelen noodzakelijk zijn. Eenbehandeling van een patiënt met myasthenia gravis onder lokale anesthesie vanhet amide-type of narcose is mogelijk, waarbij lokale anesthesie (in minimaledosering) de voorkeur heeft boven narcose. Na de tandheelkundige behandelingis optimaal pijnmanagement cruciaal om de kans op het optreden van een crisiste beperken.

In the Netherlands the general public can legally use fireworks on New Year's Eve. Despite the fact that the public is well aware of the dangers of fireworks, fireworks accidents occur in which the victims suffer a variety of injuries. In addition to burns, injuries to fingers and/or hands are most common. However, injuries to the eye, which can also involve facial trauma, frequently occur as well. Trauma mainly occurs as a result of the destructive effects of the wave of pressure released by the explosion. The best preventive measure would be to prohibit the use of fireworks by amateurs. Until such time, people should be advised to wear protective fireworks glasses when outside so that damage to the eyes from legal fireworks at least can be prevented. Ondanks de bekendheid van de gevaren van vuurwerk, ontstaan elke jaarwisseling vuurwerkongevallen waarbij de slachtoffers een diversiteit aan letsels oplopen. Naast brandwonden komen letsels aan vingers en/of handen het meest voor. Maar ook oogletsel, waarbij tevens het aangezicht kan zijn aangedaan, komt frequent voor. De verwondingen ontstaan vooral door destructieve werking van de drukgolf die vrijkomt bij een explosie. De beste preventieve maatregel zou een verbod zijn op het afsteken van vuurwerk door een amateur. Tot die tijd is het aan te raden tijdens de jaarwisseling buiten een vuurwerkbril te dragen om in elk geval oogletsel door legaal vuurwerk te voorkomen

Schisis komt voor bij ongeveer 1 op de 800 geboren baby’s. Een oorzaak zou kunnen liggen in ondervoeding, infecties, bestraling en contact met bepaalde (teratogene) stoffen tijdens de zwangerschap. Daarnaast bestaat het vermoeden dat erfelijkheid een rol speelt. Bij patiënten met schisis treffen we vaker dan gemiddeld oligodontie aan. De ontbrekende elementen zijn meestal in de buurt van het botdefect gelokaliseerd. Behalve met oligodontie in de bovenkaak gaat schisis ook vaak gepaard met agenesieën in de onderkaak. Verder worden bij deze patiënten bovengemiddeld vaak (fysieke) anomalieën aangetroffen, zoals een verlaagde verticale dimensie, een afwijkende anatomie van het onderste derde deel van het gelaat, verminderde faciale ondersteuning, TMJ-problematiek, spraak- en esthetische problemen, niet-fysiologische gebitsslijtage en het ontbreken van een normale lachlijn. Deze patiënten zijn vanaf hun geboorte dus al onder behandeling. In deze casus presenteren we de laatste, afrondende (restauratieve en implantologische) behandelfase van een patiënt met een gecombineerde schisis en oligodontie.

Een huistandarts stelde bij een 58-jarige man vast dat zijn mondverzorging opeens niet goed meer was. Vervolgens viel het deingeschakelde mondhygiënist op dat de handvaardigheid van de man tekortschoot. Via de huisarts werd de man verwezen naar een neuroloog die de diagnose ziekte van Parkinson stelde. Door deze problematiek bleef de man ongeveer een jaar uit beeld bij de huistandarts. Daarna is een traject van intensieve begeleiding bij het mondzorggedrag in gang gezet. Gezien de progressiviteit van de ziekte van Parkinson is het op dit moment zaak te streven naar een levensloopbestendige mondgezondheid. De huistandarts dient zich daarbij te realiseren dat hij een blijvende zorgverlenende en begeleidende taak heeft tot het tijdstip waarop mantelzorg en thuiszorg niet meer toereikend of goed realiseerbaar zijn en opname in een woonzorgcentrum onvermijdelijk is. Pas daarna kan de huistandarts deze verantwoordelijkheid eventueel overdragen aan een aan het desbetreffende woonzorgcentrum verbonden tandarts-geriatrie.

Een 64-jarige man presenteert zich bij u met het verzoek een nieuwe gebitsprothese te vervaardigen. De patiënt is sinds vele jaren edentaat en heeft al langere tijd geen tandarts bezocht. U ziet bij onderzoek een gemengd rood/witte, niet afschraapbare afwijking in de rechterwang, doorlopend tot het palatum molle en de voorste farynxboog. De slijmvliezen van tong, linkerwang en mondbodem zijn niet afwijkend. Patiënt rookt een half pakje shag per dag en drinkt tien eenheden alcohol per week. Er zijn geen klachten van deze afwijking en bij navraag zijn er ook geen klachten van de huid, ogen of geslachtsdelen.

Beeldquiz

Het doen van onderzoek in de ggz heeft een intrinsieke waarde doordat dit tot meer kennis en verbeterde gezondheid leidt. Echter, in tijden van toenemende druk op beschikbare budgets kan de toegevoegde waarde van onderzoek ter discussie worden gesteld en is het belangrijk om de waarde van onderzoek zo expliciet mogelijk in kaart te brengen. En daarbij blijkt dat onderzoek naar de ggz niet alleen tot een betere gezondheid kan leiden, maar ook veel waarde voor de maatschappij kan genereren in de vorm van een daling in zorgkosten of toename in arbeidsproductiviteit.

Een twaalfjarig meisje presenteert zich op de polikliniek MKA-chirurgie in verband met een sinds drie maanden langzaam progressieve zwelling van de linkerwang ter plaatse van de onderrand van de mandibula. Sinds enkele dagen is de huid rondom de zwelling rood en treedt er desquamatie (vervelling) op. Ook klaagt zij over pijn bij het aanraken van de zwelling. De medische voorgeschiedenis is blanco. Zij gebruikt geen medicijnen en heeft geen allergieën. Zij heeft de afgelopen periode geen tandheelkundige behandelingen ondergaan.

Een 53-jarige Ghanese vrouw werd verwezen naar de polikliniek Mondziekten, kaak- en aangezichtschirurgie met klachten van een pijnlijk vergrote tong. Enkele maanden daarvoor waren bij haar papels ontstaan op de hoofdhuid, periorbitaal, auriculair, in de infra-mammaire plooi en anaal. Zij vertelde dat zij zich in de laatste maanden toenemend vermoeid en zwak voelde en zou in een jaar tijd 35 kg zijn afgevallen. Bij lichamelijk onderzoek zagen wij een verzwakte en matig ziek ogende vrouw. Op de behaarde hoofdhuid en in de periorbitale en retroauriculaire regio vielen multipele, deels confluerende papels op (figuur a). Bij intraoraal onderzoek zagen wij macroglossie ...

Achtergrond: Bij een kind met een zwelling in de hals is een uitgebreide differentiaaldiagnose mogelijk. Chronische lymfadenopathie leidt bij kinderen dan ook niet zelden tot uitgebreid bloedonderzoek. Cervicofaciale non-tuberculeuze mycobacteriële lymfadenitis is echter niet met bloedonderzoek aan te tonen. Het is een zeldzame ziekte die met name bij jonge kinderenvoorkomt.Casus: Een 4-jarig meisje had sinds 9 weken een zwelling in haar hals; de laatste week zag de overliggende huid rood en schilferig. Uitgebreid bloedonderzoek gaf geen uitsluitsel over de diagnose en met echografie werden 3 abcederende, heterogene lymfeklieren met een fisteling naar de subcutis gezien. Dit maakte de diagnose ‘cervicofaciale NTM-lymfadenitis’ aannemelijk. Het geïnfecteerde klierpakket werd verwijderd en de microbiologische kweek waspositief voor Mycobacterium haemophilum.Conclusie: NTM-infecties bij jonge kinderen zijn hardnekkige infecties die voor het beste cosmetische en functionele resultaat in een vroeg stadium chirurgisch behandeld moeten worden.

A 44yearold woman came to the emergency department with severe pain in the right upper abdomen. Her medical history mentioned a low anterior resection 8 years ago because of severe endometriosis. The CT scan showed a ruptured right hemidiaphragm with herniation of the small intestine.

Approximately one quarter of polytrauma patients has facial injuries, which usually lead to loss of form and function. Several specialties are involved in the acute and reconstructive phases of facial injuries, such as oral and maxillofacial surgery, otorhinolaryngology, plastic surgery, ophthalmology and dentistry. A 25-year-old man with severe facial injuries was brought to the shock room after sustaining high-energy trauma. He had a panfacial fracture that required reconstruction. This was done with two surgeries, with an interval of 4 days. The patient recovered successfully after this. Because of the complexity of facial trauma, many factors are involved in acute care and treatment. It is therefore important to designate one coordinating specialty to guide this process. The oral and maxillofacial surgeon plays a vital role in this

Speekselstenen zijn gecalcificeerde structuren die met name voorkomen in de submandibulaire speekselklieren en de afvoergangen daarvan. De afmetingen en het gewicht van speekselstenen variëren sterk. De etiologie is onbekend. Gesuggereerd wordt dat het ontstaan van speekselstenen is gerelateerd aan een gewijzigde samenstelling van speeksel, de anatomie van de afvoergang van de speekselklier en/of het fuseren van microscopisch kleine speekselsteentjes. Speekselstenen bestaan met name uit anorganische bestanddelen zoals hydroxyapatiet, whitlockiet en calciumfosfaat, maar bevatten ook organische componenten zoals eiwitten en lipiden. De behandeling kan bestaan uit masseren van de speekselklier in combinatie met een zuur dieet, ultrasone vergruizing, en chirurgische of sialoendoscopische verwijdering.

Het obstructief slaapapneusyndroom is een veelvoorkomende chronische aandoening die vaak een levenslange behandeling behoeft. De prevalentie wordt in Nederland geschat op ruim 300.000 mensen. Er werden voor onderzoek 12 patiënten met een ernstig obstructief slaapapneusyndroom tussen 2011 en 2012 behandeld met een bimaxillaire osteotomie. De gemiddelde verplaatsing naar ventraal was 8,7 mm en de gemiddelde postoperatieve opname was 4 dagen. Alle patiënten ondergingen 3 maanden na de chirurgische behandeling een polysomnografie waaruit bleek dat de apneu-hypopneu-index gemiddeld was gedaald met 74,9% (57,3 naar 14,4). De subjectieve slaperigheid van de patiënten was ook gedaald met gemiddeld 57,5%. De literatuur toont vergelijkbare resultaten bij patiënten met een ernstig obstructief slaapapneusyndroom, namelijk een reductie van de apneu-hypopneu-index van 80-90%. Vanwege de succesvolle resultaten na een bimaxillaire osteotomie is deze behandeling een geschikt alternatief voor patiënten die ‘continuous positive airway pressure’ niet verdragen of voor patiënten die een blijvende oplossing wensen. Prospectief onderzoek voor hogere ‘levels of evidence’ voor deze behandeling is aanbevelingswaardig.

Voor 3 patiënten die in korte tijd met een zwelling van 1 van de wangen waren geconfronteerd, werd de diagnose parotitis epidemica gesteld. Bij patiënten met een acuut ontstane zwelling van de wang moet eerst een odontogene oorzaak worden uitgesloten. Daarna kan een andere, niet-dentale oorzaak worden overwogen. Een acute en in omvang toenemende zwelling preauriculair berust veelal op een bacteriële ontsteking van de glandula parotidea, maar ook moet de mogelijkheidvan een virale parotitis epidemica worden overwogen. De veroorzaker is het bofvirus. Besmetting vindt plaats via aërogene verspreiding. Een vaccin tegen de ziekte maakt onderdeel uit van het bof-mazelen-rubella-vaccin van het Rijksvaccinatieprogramma. Sinds enkele jaren komen in Nederland kleinschalige epidemieën van parotitis epidemica voor onder hoofdzakelijk gevaccineerde jongvolwassenen. Voor het stellen van de diagnose is een keelslijm- en een bloedmonster nodig. Elk ziektegeval dient te worden gemeld aan de plaatselijke Gemeentelijke Gezondheidsdienst.

Een 78-jarige vrouw werd door haar tandarts verwezen naar een afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie in verband met een aantal grijsblauwe aandoeningen op de processus alveolaris inferior en een aantal huidaandoeningen in het aangezicht. Een van de huidaandoeningen in het aangezicht bleek een melanoom te zijn waarvoor zij een ruime excisie en een schildwachtklierprocedure onderging. Een volledige anamnese en intra- en extraoraal onderzoek in de mondzorgpraktijk blijken van groot belang te zijn.

Een 16-jarige jongen bleek na diagnostisch onderzoek met computertomografie en een skeletscan de monostotische verschijningsvorm van fibreuze dysplasie in de maxilla te hebben. De diagnose is bevestigd aan de hand van een botbiopt. Tijdens een periode van 8 jaar afwachtend beleid hebben zich geen tekenen van progressie van de afwijking voorgedaan. Fibreuze dysplasie is een enigszins onbegrepen, benigne botafwijking die overal in het skelet kan voorkomen. Om de diagnose met zekerheid te kunnen stellen, wordt over het algemeen geadviseerd een botbiopt te nemen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen 3 verschijningsvormen: 1. monostotisch, 2. polyostotisch en 3. polyostotisch met endocriene problemen. In de meeste gevallen kan worden volstaan met een afwachtend beleid. Maligne ontaarding is uiterst zeldzaam en doet zich vrijwel uitsluitend voor bij de polyostotische verschijningsvorm.

Bij de behandeling van een edentate patient die klachten heeft over de retentie van zijn volledige gebitsprothese in de onderkaak zijn verschillende behandelopties mogelijk: een conventionele gebitsprothese, een overkappingsprothese op implantaten en een vaste prothetische constructie op implantaten. Bij het kiezen van 1 van deze behandelopties dient men onder andere rekening te houden met de patienttevredenheid, de vervaardigingskosten en de onderhoudskosten. De uitkomst van het diagnostische proces heeft economische consequenties. Van daaruit kan de juiste behandeloptie worden gekozen en daarna kan de behandeling worden uitgevoerd. Er bestaat behoefte aan een richtlijn die rekening houdt met de kosteneffectiviteit en die behulpzaam is bij het kiezen van de juiste behandeloptie, aangepast aan de individuele behoeften.

Bij klachten of afwijkingen van de bovenof onderlip zullen de meeste patiënten vermoedelijk als eerste hulp zoeken bij hun huisarts. Anderzijds kunnen er op de lippen afwijkingen voorkomen die niet direct klachten veroorzaken en waarvoor niet altijd de gang naar de huisarts zal worden gemaakt. Vooral in die situatie is het van belang, dat tandartsen op de hoogte zijn van afwijkingen die zich op de lippen kunnen voordoen en weten wanneer verwijzing naar de kaakchirurg is geïndiceerd.In deze bijdrage zal worden ingegaan op enkele zwellingen van de lippen. Daarbij wordt onderscheid gemaakt in lokale, circumscripte zwellingen en diffuse zwellingen. Een aantal patiënten zal worden besproken met een lokale of diffuse zwelling van de lippen zonder dat wordt beoogd een overzicht te geven van alle op de lippen denkbare afwijkingen.

Aim: Because the Dutch population has a growing number of older people, an increasing burden on mental health services is expected. To facilitate policy making for the future, it is important to know what changes there have been in use of mental health services by elderly in the past. This study investigates changes in the use of mental health services by older adults in the period 1990-2004. Methods: Information about the use of mental health services by older adults was retrieved from the Dutch Psychiatric Case Registers. Population size in these register areas and the unit costs of the different mental health services were taken into account. Results: In total there was an increase in the number of older adults that used mental health services in the period mentioned above. The costs, however, showed a decrease, which was caused by the decrease of expensive inpatient care and the increase of less expensive outpatient care. This was mainly the case until 2002. From this year on the ratio between inpatient and outpatient care stabilized. Conclusion: Deinstitutionalization of mental health care for older adults was shown in the period 1990-2002. This means that expensive inpatient care is partly replaced by less expensive outpatient care. As a consequence more older adults can be treated with no rise in costs. Since 2002 deinstitutionalization came to a halt. Because a growing number of older adults will be using mental health services in the future, new forms of outpatient care should be explored.

Abdominal pain can be part of a variety of abdominal and non-abdominal conditions. Individual symptoms and signs from history taking and physical examination have limited discriminatory value for a clear diagnosis. Additional laboratory testing strategies and imaging techniques can provide more guidance in this respect. In this article, we will answer specific practical questions with respect to abdominal pain. Topics discussed include various abdominal conditions, diagnostic markers, the diagnostic value of imaging techniques and the most recent changes in the policies for the diagnosis of appendicitis, cholecystitis and diverticulitis.

Hoofd-halskankerpatiënten kunnen functionele slik- en/of stemproblemen ontwikkelen als gevolg van volumeverlies of atrofie van de tongbasis of farynxachterwand na behandeling met chirurgie, radiotherapie en/of chemoradiatie. Indien reguliere (logopedische) therapie geen uitkomst biedt en de problemen lang aanhouden, kan behandeling door middel van transplantatie van autoloog vetweefsel (lipofilling) mogelijk de functionele problemen verhelpen door bestaande weefseldefecten en weefselverlies op te vullen. In deze studie beschrijven wij de toepassing vanlipofilling bij negen hoofd-halskankerpatiënten met chronische dysfagie en/of dysfonie. Op basis van de resultaten tot nu toe lijkt lipofilling een veilige en vaak ook effectieve methode om de slik- en stemfunctie te verbeteren.

Leukoplakie en erytroplakie zijn de meest voorkomende premaligne afwijkingen (afwijkingen die nog geen kanker zijn, maar dit wel kunnen worden) van het mondslijmvlies. Deze afwijkingen komen veel vaker voor bij rokers dan bij niet-rokers en kunnen zich op alle plaatsen in de mond ontwikkelen. Het betreft vooral mensen op middelbare leeftijd en ouder. De kans op overgang naareen plaveiselcelcarcinoom (kwaadaardige tumor van de huid of het slijmvlies) bedraagt ongeveer 1-2% per jaar. Er zijn geen volledig betrouwbare tests die een dergelijke ontaarding kunnen voorspellen. Aanbevolen wordt om premaligne afwijkingen zo mogelijk te verwijderen, hetzij chirurgisch, hetzij door middel van CO2-laserbehandeling. Bij sommige patiënten treedt recidief op of ontstaat alsnog in de toekomst een plaveiselcelcarcinoom, hetzij op de plaats van de behandelde leukoplakie, hetzij elders in de mond of in het hoofd-halsgebied. Om die reden wordt permanente controle aanbevolen. Lichen planus van het mondslijmvlies wordt tegenwoordig als een premaligne afwijking beschouwd. De kans op maligne (kwaadaardige) ontaarding bedraagt ongeveer 0,5% per jaar. Het is niet mogelijk om bij de individuele patiënt te voorspellen of een dergelijke ontaarding wel of niet zal optreden. Ook is het niet mogelijk het ontstaan van een plaveiselcelcarcinoom bij deze patiënten daadwerkelijk te voorkomen. Aanbevolen wordt om patiënten met orale lichen planus ten minste eenmaal per jaar te controleren. In zeldzame gevallen blijkt melaninepigmentatie van het mondslijmvlies een voorstadium te zijn van een zich later ontwikkelend melanoom of op dat moment al te berusten op een melanoom. Vooral bij onbegrepen pigmentaties op het palatumslijmvliesen in het tandvlees van onder- of bovenkaak is dus waakzaamheid geboden.

A carotid body paraganglioma is a rare tumour of the neck, which occurs at the level of the carotid bifurcation. A 52-year-old man was referred with a 10-year history of a swelling on the right side of his neck. Imaging revealed that this was a carotid body paraganglioma. The tumour showed no hormonal activity and there were no other paraganglioma localisations. We removed the tumour surgically, and histological examination confirmed the diagnosis of paraganglioma. Genetic investigation revealed that the patient was a carrier of a mutation in the succinate dehydrogenase complex, subunit D (SDHD) gene. A paraganglioma of the carotid body is usually benign and slow-growing. It is familial in about 50% of cases, with a characteristic mutation in the SDHD-gene. Surgical removal is often the treatment of choice. If there is too high a risk of injury due to surgery, or in cases of inoperability, a "wait and see" policy with radiological follow-up is implemented. Diagnostics, treatment and follow-up demand a multidisciplinary approach

Een 32-jarige vrouw wordt door haar tandarts verwezen in verband met een door patiënte enige maanden geleden opgemerkte ‘ruwe plek’ op haar gehemelte (afbeelding 1). Zij heeft er verder weinig last van, maar wil toch graag weten wat hier aan de hand is. De medische voorgeschiedenis is blanco. Patiënte rookt niet en gebruikt geen medicijnen. Gelet op de titel van deze bijdrage zal het niet verbazen, dat het hier om een melanoom blijkt te gaan.