Search

In gemotoriseerde voertuigen worden steeds meer veiligheidssystemen ingebouwd die andere weggebruikers en gevaren detecteren, om zo onge- vallen te voorkomen.Voor voetgangers en fietsers wordt die technologie nauwelijks voorzien. In dit artikel wordt onderzocht of er ook voor fietsers veiligheidssystemen ontwikkeld kunnen worden die gevaren kunnen detecteren zodat zij er gepast op kunnen reageren. Dit onderzoek (Het onderzoek gebeurde in het kader van een Master in de industriële weten-schappen: informatica) toont aan dat het mogelijk is om een systeem voor de fiets te ontwikkelen dat kan voorspellen of er al dan niet gevaar op een botsing in de nabije toekomst kan ontstaan. Deze voorspellingen kunnen meer dan de helft van de gevaarlijke situaties correct voorspellen zonder een grote hoeveelheid valse alarmen. Een dergelijk concept is veel haalbaarder voor fietsge- monteerde systemen dan de huidige veiligheidssystemen ontworpen voor voertuigen. Uit deze resultaten blijkt dat een veiligheidssysteem voor fietsers niet alleen haalbaar is, maar ook kan bijdragen tot het verhogen van de veiligheid van de fietser. Alleen is dit nog maar de eerste stap om het mogelijk te maken: er werd aangetoond dat neurale netwerken in staat zijn om gevaar in de onmiddellijke toekomst te voorspellen op basis van afstandsmetingen in de zone achter de fietser, met rekenkracht die nu of binnenkort haalbaar is voor een batterijgevoed systeem.Wel is nog veel onderzoek nodig naar de meest geschikte afstandssensoren, en is een representatieve, voldoende grote dataset nodig om de algoritmen krachtiger en effi-ciënter te maken dankzij betere training. Het directe voordeel is dat de fietser zelf ingelicht wordt over mogelijke gevaren. De fietser is daardoor niet meer afhankelijk van enerzijds de veiligheidssystemen van de auto en anderzijds of de autobestuurder de gepaste maatregelen neemt om een ongeval te voorkomen. Het biedt het grote voordeel dat de fietser beschikt over de mogelijkheid om kennis te hebben over situaties die hem/haar in gevaar brengen. Op basis van deze informatie kan de fietser zelf anticiperen en reageren op deze gevaarlijke situatie. De fietser kan - al dan niet automatisch - een signaal aan de auto geven dat de auto mogelijk een gevaarlijke situatie zal veroorzaken. Zo kan het nuttig zijn om rechts- of linksafslaand verkeer erop attent te maken dat de fietser aanwezig is en deze afslagbeweging een gevaar voor de fietser vormt. Zogenaamde dode hoekongevallen - die meestal met een goede infrastructuur zijn te voorkomen - kunnen door de detectie door de fietser, beter voorkomen worden. Het is evident dat specifieke technische hulpmiddelen (detectie, geluid, signaal, ...) nog in belangrijke mate verfijnd moeten wor- den om bruikbaar te zijn voor de fiets. In die zin is dit onderzoek maar de eerste stap in het aantonen dat veiligheidssystemen voor fietsers wel zinvol en mogelijk zijn.