Search

In het kader van de vernieuwing van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) zijn per 1 april 2011 oude, uit 1992 daterende, meetopstellingen voor ozon vervangen door nieuwe. Onderdeel van deze vervanging vormt een vergelijking tussen de meetresultaten verkregen met de beide meetopstellingen. Deze is in 2009 en 2010 op 10 locaties uitgevoerd. Uit deze vergelijking blijkt dat met de nieuwe opstelling ca. 13% hogere meetwaarden worden verkregen. Het gevonden verschil zou grotendeels kunnen worden verklaard door keuze van de bij de kalibratie van de oude meetopstelling gebruikte methode (gas-fase titratie). In 1991 is vastgesteld dat bij kalibratie m.b.v. gas-fase titratie een correctie van de meetwaarden diende te worden uitgevoerd door vermenigvuldiging met 0,91. Echter, bovenstaande bevindingen zijn mogelijk slechts representatief voor de periode waarin, de locaties waar en de opstellingen waarmee de vergelijkingen hebben plaatsgevonden. Op basis van nader onderzoek is vastgesteld dat een eventueel verloop in de oude meetopstellingen geen verklaring vormt voor de gevonden verschillen. Wel is op basis van literatuuronderzoek bevestigd dat inderdaad een verschil bestaat in resultaten verkregen bij kalibratie m.b.v. gas-fase titratie en UV-fotometrie. Onderzoek van het BIPM uit 2006 toont aan dat de verhouding tussen de resultaten 0,97 bedraagt. Recent inzicht heeft derhalve geleerd dat de destijds gehanteerde factor voor correctie van resultaten van kalibraties verricht m.b.v. gas-fase titratie en UVfotometrie heeft geleid tot een onderschatting van de gemeten ozonconcentraties. Op basis hiervan is besloten de meetgegevens voor ozon van het LML uit de periode 1992 t/m 2010 te corrigeren door vermenigvuldiging met een factor 0,97 / 0,91.

De gemeente Breda heeft geconstateerd dat de meetwaarden van fijn stof (PM10) bij de Tilburgseweg te Breda hoog zijn in vergelijking met de andere meetpunten van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) van het RIVM. Dit is zichtbaar in de lijst met geconstateerde overschrijdingsdagen zoals die continu wordt bijgehouden op de website van het LML. Op verzoek van de gemeente Breda heeft de provincie Noord-Brabant de fijnstofconcentraties in de periode van augustus tot en met oktober 2006 gemeten. In de periode augustus tot en met oktober 2006 heeft het RIVM eveneens fijnstofreferentiemetingen verricht. Uit de referentiemetingen volgt dat de metingen van het RIVM en de provincie Noord-Brabant met elkaar in overeenstemming zijn. De meetresultaten van de automatische metingen zijn in overeenstemming met de in Europa geldende kwaliteitscriteria. Uit het equivalentieonderzoek dat in 2006 door het LML heeft plaatsgevonden, volgt dat het aantal gerapporteerde overschrijdingsdagen van het meetstation aan de Tilburgseweg te Breda is aangepast.

In het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) wordt op diverse locaties in Nederland fijnstof (PM10) concentraties gemeten. Om de kwaliteit van deze metingen te waarborgen zijn in 2006 een tweetal grote activiteiten ondernomen. Als eerste zijn de procedures, meetconfiguraties en instellingen in het meetnet grondig doorgelicht. De bevindingen van de doorlichting van het meetnet hebben geleid tot een hervalidatie. Het effect van deze hervalidatie op de metingen is gering, maar heeft wel geleid tot een vermindering van de meetonzekerheid. De tweede activiteit is het uitgevoerde equivalentieonderzoek. In dit onderzoek is de gelijkwaardigheid tussen de automatische PM10-metingen in het LML en de door de EU voorgeschreven referentiemethode aangetoond. Aan de hand van dit onderzoek is voor de PM10-metingen een nieuwe en nauwkeurigere kalibratie bepaald zodat niet langer de interim kalibratiefactor van de EU toegepast hoeft te worden. Het aantonen van de equivalentie tussen de automatische meetmethode en de referentiemeetmethode is volledig gebaseerd op de aanbevelingen die de Clean Air For Europe (CAFE) steering group begin 2006 heeft vastgesteld zodat Nederland geheel conform de Europese voorschriften werkt. In het equivalentieonderzoek zijn kalibratiefuncties voor verschillende apparaattypen voor regionale en stedelijke locaties bepaald. De consequentie voor de jaargemiddelden van regionale stations na 2003, die gebruikt zijn voor de Generieke Concentraties voor Nederland (GCN-kaarten) in 2006, is een daling van minder dan 1 mug/m3. Met de hervalidatie van meetdata en de resultaten van het equivalentieonderzoek zijn onzekerheden in de PM10-metingen verkleind en voldoen de metingen aan de gestelde kwaliteitseisen.

Onderzoek van de Commissie Waterbeheer 21e Eeuw (WB21) heeft o.a. geresulteerd in een wateropgave. In dit onderzoek is een methode ontwikkeld waarmee inzicht kan worden verkregen in de hydrologische variabelen van gebieden in Nederland. De methode kan een basis vormen voor het in beeld krijgen van de effecten van waterhuishoudkundige maatregelen en daarmee aangeven in hoeverre kan worden voldaan aan de wateropgave. In eerste instantie is een landsdekkende ruimtelijke schematisatie uitgevoerd en is de Gt-kaart 1 : 50 000 geactualiseerd. Vervolgens zijn SWAP-modellen voor een groot aantal mogelijke situaties geparametriseerd en gekalibreerd. Middels metamodellen, welke van de modelresultaten zijn afgeleid, kunnen verschillende hydrologische variabelen in kaart worden gebracht. Het kan hierbij bijvoorbeeld gaan om kwel, afvoer, berging in zowel grondwater als oppervlaktewater of fluxen. Validatie van enkele variabelen geeft aan dat de gegenereerde kaarten plausibel zijn

Bij de laatste validatie van het Landelijk KRW-Verkenner Model (Cleij et al. 2014) is gebleken dat de concentraties voor N-totaal en P-totaal vaak matig tot slecht voorspeld worden. Eén van de manieren om de voorspellende waarde van een model te verhogen is kalibratie. Het LKM is echter modelparameter-arm, en de enige 'knoppen', waaraan wat betreft modelparameters gedraaid kan worden zijn de parameters van het eerste-orde afbraak proces voor -totaal en -totaal de a raakconstante ij en de temperatuurco ici nt De tot nu toe gebruikte retentieparameters zijn afkomstig van een vertaling van de retentieparameters van het KRW-ECHO systeem naar de retentieparameters voor de KRWVerkenner (Roovaart et al. 2012). Het in dit rapport beschreven onderzoek is via kalibratie gezocht naar een nieuwe set retentieparameters voor N-totaal en P-totaal, uitgaande van de tot nu toe gehanteerde parameterwaarden met als doel het voorspellend vermogen van het LKM op dit punt te verbeteren.

Bij de laatste validatie van het Landelijk KRW-Verkenner Model (Cleij et al. 2014) is gebleken dat de concentraties voor N-totaal en P-totaal vaak matig tot slecht voorspeld worden. Eén van de manieren om de voorspellende waarde van een model te verhogen is kalibratie. Het LKM is echter modelparameter-arm, en de enige 'knoppen', waaraan wat betreft modelparameters gedraaid kan worden zijn de parameters van het eerste-orde afbraak proces voor -totaal en -totaal de a raakconstante ij en de temperatuurco ici nt De tot nu toe gebruikte retentieparameters zijn afkomstig van een vertaling van de retentieparameters van het KRW-ECHO systeem naar de retentieparameters voor de KRWVerkenner (Roovaart et al. 2012). Het in dit rapport beschreven onderzoek is via kalibratie gezocht naar een nieuwe set retentieparameters voor N-totaal en P-totaal, uitgaande van de tot nu toe gehanteerde parameterwaarden met als doel het voorspellend vermogen van het LKM op dit punt te verbeteren.

Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat met het programma CAR II berekende concentraties systematisch te hoog zijn. Toepassing van een nieuwe ijking van het model verbetert de overeenkomst tussen de berekende en gemeten concentratieniveaus sterk. Lokale overheden gebruiken het model CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) voor de berekening van de luchtkwaliteit in verkeersbelaste situaties. Sinds begin 2007 wordt hierbij gerekend met nieuwe emissiefactoren voor wegverkeer welke voor verschillende stoffen aanmerkelijk hoger zijn dan eerder het geval was. Gebruik van deze nieuwe emissies leidde tot grote verschillen tussen berekende en gemeten concentraties. Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van VROM een nieuwe ijking van het programma CAR II uitgevoerd. Op basis van door gemeenten aangeleverde verkeersgegevens zijn voor de jaren 2003 tot en met 2006 berekeningen met CAR II uitgevoerd in de straten waar meetstations van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit van het RIVM staan. De resultaten van de berekeningen voor stikstof(di)oxide, koolmonoxide en fijn stof zijn vervolgens vergeleken met metingen in de straten over dezelfde periode. Uit de vergelijking blijkt dat de berekende concentratiebijdragen met 0.62 moeten worden vermenigvuldigd voor een goede overeenkomst met de gemeten waarden. Omdat de in CAR II gebruikte emissiefactoren in 2007 ook zijn aangepast veranderen de netto berekende concentratieniveaus in de straten slechts beperkt ten opzichte van de afgelopen jaren. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties.

Grondwaterstandsinformatie van goede kwaliteit vinden wij belangrijk. Iedere inspanning om deze kwaliteit vast te stellen en te verbeteren juichen wij toe, vooral als zo’n inspanning wetenschappelijk degelijk is onderbouwd. Wat betreft dat laatste willen wij graag twee opmerkingen plaatsen bij het artikel ‘Controle van kalibratiegegevens’ van Jaco van der Gaast in Stromingen 19(2), pag. 85-90

Grondwaterstandsinformatie van goede kwaliteit vinden wij belangrijk. Iedere inspanning om deze kwaliteit vast te stellen en te verbeteren juichen wij toe, vooral als zo’n inspanning wetenschappelijk degelijk is onderbouwd. Wat betreft dat laatste willen wij graag twee opmerkingen plaatsen bij het artikel ‘Controle van kalibratiegegevens’ van Jaco van der Gaast in Stromingen 19(2), pag. 85-90

niet beschikbaar

Dit rapport beschrijft de 'stand der techniek' van meetmethoden voor het vaststellen van de concentratie zwevende deeltjes in de troposfeer, gericht op de fijne fractie, de zogenaamde PM2,5-fractie. De beschrijving van de prestaties van de meetmethoden volgens de huidige stand van de techniek is gebaseerd op een literatuurstudie en op eigen ervaringen van de deelnemende instituten. De studie richt zich op de vergelijkbaarheid van de automatische meetmethoden met de standaardmethode (referentie). Het is de wens van de betrokken meetinstanties om de ervaringen met PM2,5-meetmethoden te inventariseren en om onderling de meetstrategie af te stemmen. Een zorgvuldige selectie van een PM2,5-meetmethode is daarbij van belang. Doel van het rapport is de betrokken meetinstanties te ondersteunen met een overzicht van de prestaties van verschillende meetmethoden. Daarnaast draagt het rapport bij tot het proces van normaliseren en/of harmoniseren van meetmethoden.

Dit rapport beschrijft de 'stand der techniek' van meetmethoden voor het vaststellen van de concentratie zwevende deeltjes in de troposfeer, gericht op de fijne fractie, de zogenaamde PM2,5-fractie. De beschrijving van de prestaties van de meetmethoden volgens de huidige stand van de techniek is gebaseerd op een literatuurstudie en op eigen ervaringen van de deelnemende instituten. De studie richt zich op de vergelijkbaarheid van de automatische meetmethoden met de standaardmethode (referentie). Het is de wens van de betrokken meetinstanties om de ervaringen met PM2,5-meetmethoden te inventariseren en om onderling de meetstrategie af te stemmen. Een zorgvuldige selectie van een PM2,5-meetmethode is daarbij van belang. Doel van het rapport is de betrokken meetinstanties te ondersteunen met een overzicht van de prestaties van verschillende meetmethoden. Daarnaast draagt het rapport bij tot het proces van normaliseren en/of harmoniseren van meetmethoden.

Het multiple stress model SMART-MOVE is ontwikkeld om op nationale schaal de effecten van verdroging, verzuring en vermesting op het voorkomen van plantensoorten te voorspellen. Het model bestaat uit: (1) een bodemmodule SMART2, die de verandering van bodemvochtgehalte, zuurgraad en stikstofbeschikbaarheid berekent en (2) een vegetatiemodule MOVE, die bestaat uit regressievergelijkingen welke de relatie tussen de omgevingsfactoren en de kans op voorkomen van soorten beschrijven. De omgevingsfactoren zijn weergegeven in gemiddelde Ellenberg-indicatiewaarden per opname. Omdat naast deze standplaatsfactoren ook beheersmaatregelen invloed hebben op het voorkomen van soorten, is onderzocht of indicatiewaarden voor licht en maaigevoeligheid gebruikt kunnen worden om de effecten van beheer op de vegetatie te beschrijven. Daartoe is een dataset van 500 vegetatie-opnamen ingedeeld in 4 categorieen voor beheersintensiteit, waarna door middel van ordinale logistische regressie-analyse kalibratie met indicatiewaarden voor licht, maaigevoeligheid en stikstof plaatsvond. Op basis van deze analyse konden vergelijkingen opgesteld worden die voor elke categorie de kans weergeven dat een opname tot die categorie behoort. Op basis van deze kansen is een relatieve schaal voor beheersintensiteit opgesteld, welke als basis voor de invoer van MOVE kan dienen. Uitbreiding van MOVE met indicatiewaarden voor licht en maaigevoeligheid resulteerde in een significante verbetering van de regressievergelijkingen. Geconcludeerd werd dat indicatiewaarden voor licht en maaigevoeligheid gebruikt kunnen worden om de effecten van beheersintensiteit op het voorkomen van soorten te beschrijven. Wanneer SMART-MOVE uitgebreid wordt met deze variabelen, kunnen effecten van beheer en successie op nationale schaal worden beschreven.

Het multiple stress model SMART-MOVE is ontwikkeld om op nationale schaal de effecten van verdroging, verzuring en vermesting op het voorkomen van plantensoorten te voorspellen. Het model bestaat uit: (1) een bodemmodule SMART2, die de verandering van bodemvochtgehalte, zuurgraad en stikstofbeschikbaarheid berekent en (2) een vegetatiemodule MOVE, die bestaat uit regressievergelijkingen welke de relatie tussen de omgevingsfactoren en de kans op voorkomen van soorten beschrijven. De omgevingsfactoren zijn weergegeven in gemiddelde Ellenberg-indicatiewaarden per opname. Omdat naast deze standplaatsfactoren ook beheersmaatregelen invloed hebben op het voorkomen van soorten, is onderzocht of indicatiewaarden voor licht en maaigevoeligheid gebruikt kunnen worden om de effecten van beheer op de vegetatie te beschrijven. Daartoe is een dataset van 500 vegetatie-opnamen ingedeeld in 4 categorieen voor beheersintensiteit, waarna door middel van ordinale logistische regressie-analyse kalibratie met indicatiewaarden voor licht, maaigevoeligheid en stikstof plaatsvond. Op basis van deze analyse konden vergelijkingen opgesteld worden die voor elke categorie de kans weergeven dat een opname tot die categorie behoort. Op basis van deze kansen is een relatieve schaal voor beheersintensiteit opgesteld, welke als basis voor de invoer van MOVE kan dienen. Uitbreiding van MOVE met indicatiewaarden voor licht en maaigevoeligheid resulteerde in een significante verbetering van de regressievergelijkingen. Geconcludeerd werd dat indicatiewaarden voor licht en maaigevoeligheid gebruikt kunnen worden om de effecten van beheersintensiteit op het voorkomen van soorten te beschrijven. Wanneer SMART-MOVE uitgebreid wordt met deze variabelen, kunnen effecten van beheer en successie op nationale schaal worden beschreven.

niet beschikbaar

Het gebruik van een ionspecifieke meter in de tuinbouw maakt het naar verwachting mogelijk de behoefte van het gewas per dagdeel in beeld te brengen. Vervolgens kan snel en per element worden bijgestuurd. Hierdoor kan de uitstoot van meststoffen omlaag en kan mogelijk teeltvoordeel worden behaald in de vorm van productie of kwaliteit. Doelstellingen van dit project zijn: • Een gebruiksvoorschrift voor plaatsing, onderhoud en controle van de meters. • Het registreren en analyseren van voedingsaanpassingen met bestaande techniek. • Het beoordelen van de gewasrespons op voedingsaanpassingen.

Het gebruik van een ionspecifieke meter in de tuinbouw maakt het naar verwachting mogelijk de behoefte van het gewas per dagdeel in beeld te brengen. Vervolgens kan snel en per element worden bijgestuurd. Hierdoor kan de uitstoot van meststoffen omlaag en kan mogelijk teeltvoordeel worden behaald in de vorm van productie of kwaliteit. Doelstellingen van dit project zijn: • Een gebruiksvoorschrift voor plaatsing, onderhoud en controle van de meters. • Het registreren en analyseren van voedingsaanpassingen met bestaande techniek. • Het beoordelen van de gewasrespons op voedingsaanpassingen.

Onderzoek van de Commissie Waterbeheer 21e Eeuw (WB21) heeft o.a. geresulteerd in een wateropgave. In dit onderzoek is een methode ontwikkeld waarmee inzicht kan worden verkregen in de hydrologische variabelen van gebieden in Nederland. De methode kan een basis vormen voor het in beeld krijgen van de effecten van waterhuishoudkundige maatregelen en daarmee aangeven in hoeverre kan worden voldaan aan de wateropgave. In eerste instantie is een landsdekkende ruimtelijke schematisatie uitgevoerd en is de Gt-kaart 1 : 50 000 geactualiseerd. Vervolgens zijn SWAP-modellen voor een groot aantal mogelijke situaties geparametriseerd en gekalibreerd. Middels metamodellen, welke van de modelresultaten zijn afgeleid, kunnen verschillende hydrologische variabelen in kaart worden gebracht. Het kan hierbij bijvoorbeeld gaan om kwel, afvoer, berging in zowel grondwater als oppervlaktewater of fluxen. Validatie van enkele variabelen geeft aan dat de gegenereerde kaarten plausibel zijn

Het Dove-project (Diffuse belasting van het Oppervlaktewater in de Veehouderij) heeft tot doel om de bijdrage van de melkveehouderij aan de diffuse nutriëntenbelasting (stikstof en fosfor) van het oppervlaktewater te kwantificeren in een veenweidegebied, een zandgebied en een kleigebied. Daarbij is ondermeer gebruik gemaakt van modellen die het transport van water en stikstof- en fosforverbindingen kunnen beschrijven. Deze procesmodellen maken het mogelijk om uitspraken te doen over de nutriëntenbelasting op tijdstippen waarop en voor omstandigheden waarvoor geen meetgegevens beschikbaar zijn (bijvoorbeeld in scenario- analyses). In dit informatieblad is beschreven hoe de procesmodellen zijn gekalibreerd en gevalideerd voor een proefperceel in het veenweidegebied. Hierbij zijn nieuwe methoden gehanteerd die tot voor kort niet gebruikelijk waren. Een toepassing van de gekalibreerde en gevalideerde modellen voor het analyseren van het hydrologische systeem en voor het doorrekenen van scenario's wordt beschreven in respectievelijk B0-05-infoblad 03 en B0-05-infoblad 04.

Het Dove-project (Diffuse belasting van het Oppervlaktewater in de Veehouderij) heeft tot doel om de bijdrage van de melkveehouderij aan de diffuse nutriëntenbelasting (stikstof en fosfor) van het oppervlaktewater te kwantificeren in een veenweidegebied, een zandgebied en een kleigebied. Daarbij is ondermeer gebruik gemaakt van modellen die het transport van water en stikstof- en fosforverbindingen kunnen beschrijven. Deze procesmodellen maken het mogelijk om uitspraken te doen over de nutriëntenbelasting op tijdstippen waarop en voor omstandigheden waarvoor geen meetgegevens beschikbaar zijn (bijvoorbeeld in scenario- analyses). In dit informatieblad is beschreven hoe de procesmodellen zijn gekalibreerd en gevalideerd voor een proefperceel in het veenweidegebied. Hierbij zijn nieuwe methoden gehanteerd die tot voor kort niet gebruikelijk waren. Een toepassing van de gekalibreerde en gevalideerde modellen voor het analyseren van het hydrologische systeem en voor het doorrekenen van scenario's wordt beschreven in respectievelijk B0-05-infoblad 03 en B0-05-infoblad 04.

In veel stikstofmodellen wordt denitrificatie vaak gemodelleerd met behulp van eenvoudige rekenregels. Actuele denitrificatie is gelijk aan de potentiële denitrificatie gereduceerd door het actuele nitraatgehalte, de actuele water verzadigingsgraad en de actuele bodemtemperatuur. Deze reductie vindt plaats aan de hand van een drietal reductiefuncties, welke gezamenlijk vier onbekende parameters bevatten. In dit rapport wordt beschreven hoe deze vier parameters zijn bepaald voor een zestal locaties in Nederland door denitrificatie te meten aan grondmonsters die onderling verschillen in nitraatgehalte, verzadigingsgraad en temperatuur. Uit deze studie wordt geconcludeerd dat de parameters locatiespecifiek zijn, en dat er geen relatie duidelijk wordt tussen de waarden van deze parameters en de hoofdgrondsoorten zand, veen en klei

In veel stikstofmodellen wordt denitrificatie vaak gemodelleerd met behulp van eenvoudige rekenregels. Actuele denitrificatie is gelijk aan de potentiële denitrificatie gereduceerd door het actuele nitraatgehalte, de actuele water verzadigingsgraad en de actuele bodemtemperatuur. Deze reductie vindt plaats aan de hand van een drietal reductiefuncties, welke gezamenlijk vier onbekende parameters bevatten. In dit rapport wordt beschreven hoe deze vier parameters zijn bepaald voor een zestal locaties in Nederland door denitrificatie te meten aan grondmonsters die onderling verschillen in nitraatgehalte, verzadigingsgraad en temperatuur. Uit deze studie wordt geconcludeerd dat de parameters locatiespecifiek zijn, en dat er geen relatie duidelijk wordt tussen de waarden van deze parameters en de hoofdgrondsoorten zand, veen en klei

Grondwaterstandsinformatie van goede kwaliteit vinden wij belangrijk. Iedere inspanning om deze kwaliteit vast te stellen en te verbeteren juichen wij toe, vooral als zo’n inspanning wetenschappelijk degelijk is onderbouwd. Wat betreft dat laatste willen wij graag twee opmerkingen plaatsen bij het artikel ‘Controle van kalibratiegegevens’ van Jaco van der Gaast in Stromingen 19(2), pag. 85-90

In dit onderzoek is de freatische grondwaterstand landelijk gekarakteriseerd zodat deze gegevens gebruikt kunnen worden voor kalibratie van hydrologische modellen. Met tijdreeksanalyse is de klimaatsrepresentatieve GHG en GLG bepaald voor peilbuislocaties. Daarnaast zijn de HG3 en de LG3 voor het kalenderjaar 1995 berekend. Op basis van stambuisregressie zijn veldmetingen van grondwaterstanden die gedurende de winter en de zomer op een groot aantal gerichte opnamelocaties zijn verzameld, omgezet naar gemiddelde grondwaterstandskarakteristieken. Er is een databestand opgezet dat bestaat uit ca. 3100 buislocaties en ca. 9400 gerichte opnamelocaties waarvoor de HG3-95, LG3-95, GHG en GLG alsmede de onzekerheid is gekwantificeerd.

In dit onderzoek is de freatische grondwaterstand landelijk gekarakteriseerd zodat deze gegevens gebruikt kunnen worden voor kalibratie van hydrologische modellen. Met tijdreeksanalyse is de klimaatsrepresentatieve GHG en GLG bepaald voor peilbuislocaties. Daarnaast zijn de HG3 en de LG3 voor het kalenderjaar 1995 berekend. Op basis van stambuisregressie zijn veldmetingen van grondwaterstanden die gedurende de winter en de zomer op een groot aantal gerichte opnamelocaties zijn verzameld, omgezet naar gemiddelde grondwaterstandskarakteristieken. Er is een databestand opgezet dat bestaat uit ca. 3100 buislocaties en ca. 9400 gerichte opnamelocaties waarvoor de HG3-95, LG3-95, GHG en GLG alsmede de onzekerheid is gekwantificeerd.

Voor landelijke milieuverkenningen is het nutriëntenuitspoelingsmodel STONE ontwikkeld. Hierbij wordt Nederland opgedeeld in een groot aantal plots die een combinatie zijn van unieke combinaties van de hydrologie (UC) en andere indelingscriteria. Per UC wordt met een 1-dimensionaal model SWAP de hydrologie van het topsysteem berekend. In dit model is de interactie tussen grond- en oppervlaktewater binnen de plot en het oppervlaktewatersysteem integraal opgenomen

Voor landelijke milieuverkenningen is het nutriëntenuitspoelingsmodel STONE ontwikkeld. Hierbij wordt Nederland opgedeeld in een groot aantal plots die een combinatie zijn van unieke combinaties van de hydrologie (UC) en andere indelingscriteria. Per UC wordt met een 1-dimensionaal model SWAP de hydrologie van het topsysteem berekend. In dit model is de interactie tussen grond- en oppervlaktewater binnen de plot en het oppervlaktewatersysteem integraal opgenomen

In dit rapport wordt de calibratie beschreven van het model LINBAL, ontwikkeld in het kader van het AgroBiokon project om de groei en productie van zetmeelaardappelen te kunnen simuleren.

In dit rapport wordt de calibratie beschreven van het model LINBAL, ontwikkeld in het kader van het AgroBiokon project om de groei en productie van zetmeelaardappelen te kunnen simuleren.

Op 18 november 1999 verleende het Waterschap Rijn en IJssel opdracht aan de Sectie Waterhuishouding, Wageningen Universiteit tot het bepalen van nieuwe afvoerrelaties voor twee debietmeetstations langs de Schipbeek. Het betrof de volgende werkzaamheden: - ijking van de Kloosterstuw met behulp van twee hydraulische modellen; - het uitvoeren van controle-metingen ter plaatse van de vijzeluitgang van het inlaatgemaal Twentekanaal.

Op 18 november 1999 verleende het Waterschap Rijn en IJssel opdracht aan de Sectie Waterhuishouding, Wageningen Universiteit tot het bepalen van nieuwe afvoerrelaties voor twee debietmeetstations langs de Schipbeek. Het betrof de volgende werkzaamheden: - ijking van de Kloosterstuw met behulp van twee hydraulische modellen; - het uitvoeren van controle-metingen ter plaatse van de vijzeluitgang van het inlaatgemaal Twentekanaal.

Wegen van een vracht mest volgens het huidige Minas-protocol levert bij geijkte vaste weegbruggen verwaarloosbare verschillen op. Dit is de conclusie van een proef met 25 weegbruggen

Wegen van een vracht mest volgens het huidige Minas-protocol levert bij geijkte vaste weegbruggen verwaarloosbare verschillen op. Dit is de conclusie van een proef met 25 weegbruggen