Search

The diagnosis of urinary tract infections (UTI) in institutionalized elderly patients is complex, due to vague symptomatology. Moreover, the high prevalence of asymptomatic bacteriuria (ABU) is often ignored in clinical decision making, leading to a vast overprescription of antibiotics. Pragmatic clinical guidelines have been published to reduce the ordering of urinary cultures and prescription of antibiotics. Nitrite and leukocyte esterase dipstick tests have a high negative predictive value. Urinary cultures should only be ordered to guide antibiotic therapy after said decision has been taken based on clinical grounds. Apart from these pragmatic recommendations, current research is focussing on pathogen as well as host-derived factors. A smart combination of virulence factors and detection of immunological biomarkers could help clinicians to decide whether antibiotics should be initiated or not.

Ynt1 is the only high-affinity nitrate uptake system in Hansenula polymorpha. Nitrate uptake was directly correlated with the Ynt1 levels and shown to be independent of nitrate reductase (NR) activity levels. Ynt1 failed to transport chlorate and, as a result, strains lacking YNT1 were sensitive to chlorate, as is the wild-type. Nitrite uptake in a wild-type strain was partially inhibited by nitrate to levels shown by a YNT1-disrupted strain in which, in turn, nitrite transport was not inhibited by nitrate. It is concluded that nitrite uptake takes place by two different transport systems: Ynt1 and a nitrite-specific transporter(s). The nitrite-specific transport system was induced by nitrate; consistently, no induction was observed in strains lacking the transcription factor YNA1, which is involved in nitrate and nitrite induction of the nitrate assimilatory structural genes. Ynt1 presents its optimal rate for nitrite uptake at pH 6, while pH 4 was optimal for the specific nitrite uptake system(s). At pH 5.5, the contribution of Ynt1 to high-affinity nitrate and nitrite uptake was around 95% and 60%, respectively. The apparent Km of Ynt1 for nitrate and nitrite is in the microM range, as is the specific nitrite uptake system for nitrite. The analysis of the effect of the reduced nitrogen sources on nitrate assimilation revealed that glutamine inactivates nitrate and nitrite transport, dependent on Ynt1, but not the nitrite-specific system.

In het Innovatieproject Ecologische Akkerbouw en Groenteteelt is op tien innovatiebedrijven een Ecologisch Nutrienten Beheer uitgewerkt waarbij de aanvoer van nutrienten via vlinderbloemigen, groenbemesters en mest wordt afgestemd op streeftrajecten voor bodemreserves. Voor fosfaat is evenwichtsbemesting bereikt en de stikstofbehoefte van de gewassen is veilig gesteld terwijl voldaan wordt aan de nitraatrichtlijn van de EU

This report describes the development of a human physiologically based toxicokinetic model for nitrate and nitrite and its application in setting dietary standards (Acceptable Daily Intake). On the basis of a literature survey a concept of human PBPK-model was defined. This model contains the following processes: 1) The toxicokinetics of nitrate (oral absorption, uptake of absorbed nitrate in the blood followed by metabolic and renal clearance) 2) The duodeno-salivary circulation of nitrate (excretion of nitrate from the blood in the saliva) 3) The conversion of nitrate of nitrite by the oral microflora and the stability of formed nitrite in the stomach 4) The absorption kinetics of nitrite 5) The elimination of the absorbed nitrite in the blood. A calibrated model containing the processes mentioned under 1) is yet available. Using available literature data this model will be extended with the processes mentioned under 2) and 3). In order to include the processes mentioned under 4 and 5) additional experimental work will be carried out. The fully calibrated model will be validated in a reserach program involving human volunteers. This project will take place at the National Poison Control Centre of the National Institute of Public Health and Environmental Protection and will be carried out in 1993.

Dit rapport beschrijft de ontwikkeling en de prestatiekenmerken van de HPIC/UV methode die voor het bepalen van nitriet en nitraat concentraties in bloedplasma is ontwikkeld en gevalideerd. Bij de ontwikkelde methode wordt het monster bloedplasma onteiwit met methanol. Na centrifugeren wordt het supernatant verdund met water en chromatografisch gezuiverd over een SPE C18-kolom. Vervolgens wordt het nitriet- en nitraatgehalte bepaald met behulp van HPIC en UV-detectie bij 208 nm. De terugwinning voor nitriet is gemiddeld 97% (N=25) en voor nitraat gemiddeld 100% (N=25). De bepaalbaarheidsgrens voor nitriet is 0,3 mg/kg bloedplasma en voor nitraat 2 mg/kg bloedplasma.

Dit rapport beschrijft de methode-ontwikkeling en de prestatiekenmerken van een HPIC/UV-methode voor de bepaling van nitraat en nitriet in urine, maagsap, speeksel en bloedplasma van humane herkomst. Gedetecteerd wordt bij 208 nm waardoor voldoende selectiviteit voor nitriet en nitraat wordt verkregen t.o.v. chloride-, sulfaat- en fosfaat-ionen. Urine en maagsap worden op identieke wijze voorbewerkt door een deelportie van het monster te verdunnen met water en vervolgens chromatografisch te zuiveren over een SPE-kolomopstelling bestaande uit een C18-kolom die in serie geschakeld is met een IC/Ag+ kolom. De meetoplossing wordt onderzocht met HPIC/UV bij 208 nm. Nitriet blijkt in beide monstersoorten alleen kwalitatief te meten. De terugwinning voor nitraat in urine is gemiddeld 96% (N=25) voor het lage niveau van verrijken en gemiddeld 103% (N=8) voor het hoge verrijkingsniveau. Voor maagsap zijn deze resultaten respectievelijk gemiddeld 98% (N=12) voor het lage en gemiddeld 101% (N=4) voor het hoge niveau van verrijken met nitraat. De monstervoorbewerking van speeksel is eenvoudig. Na certifugeren wordt het monster verdund met water, nogmaals gecentrifugeerd en het supernatant onderzocht op nitriet- en nitraatgehalte. Zowel nitriet als nitraat zijn goed kwantificeerbaar. De terugwinning voor nitriet toevoegingen bedraagt gemiddeld 103% (N=12) voor het lage en gemiddeld 102% (N=4) voor het hoge niveau van verrijken. Voor nitraat is de terugwinning gemiddeld 102% (N=12) voor het lage en gemiddeld 103% (N=4) voor het hoge niveau van verrijken. De monster-voorbewerking van bloedplasma was het moeilijkst. Verschillende manieren zijn onderzocht om dit monstermateriaal te onteiwitten. Hiervoor zijn ultrafiltratie- en precipitatie-technieken getest. Uiteindelijk is het gelukt om met methanol de aanwezige eiwitten neer te slaan en vervolgens, na zuiveren van een deelportie van het supernatant over een C18-IC/Ag+ kolomopstelling, beide analyten kwantitatief te bepalen met HPIC/UV bij 208 nm. De resultaten voor terugwinningsexperimenten zijn goed en bedragen voor nitriet gemiddeld 100% (N=19) en voor nitraat gemiddeld 98% (N=34). De verrijkingen zijn voor bloedplasma alleen op het lage niveau van toevoegen uitgevoerd. De ontwikkelde methode van onderzoek is beschreven in SOP nr. ARO/385.

In het voor- en najaar van 1994 zijn door 123 respondenten duplicaten verzameld van alle geconsumeerde voeding. Elke respondent verzamelde een duplicaat van zijn voeding, inclusief drank en drinkwater, in een aaneengesloten periode van 24 uur. Gevriesdroogde deelporties van de verzamelde 123 monsters duplicaat 24-uurs voeding zijn onderzocht op nitriet- en nitraatgehalte en hieruit is de nitriet- en nitraatinname per persoon en per dag berekend. Voor het bepalen van nitriet en nitraat is een HPIC/UV-methode ontwikkeld en gevalideerd. Het monster werd verdund met water, onteiwit met Carrez-reagentia, chromatografisch gezuiverd over een SPE C18-kolom en vervolgens gechromatografeerd over een analytische ionenwisselaarkolom en gedetecteerd bij 208 nm. Voor alle deelnemers was de mediaan van de nitrietinname 0,1 mg/persoon/dag en de gemiddelde nitraatinname 80 mg/persoon/dag. Zowel de gemeten nitriet- als nitraatinname is groter dan die gemeten in de 1984/1985 duplicaat 24-uurs voedingstudie. De nitrietbelasting is in het algemeen laag met slechts 7 respondenten met een inname van meer dan 10% van de ADI van 0,13 mg nitriet/kg lichaamsgewicht. Van 23 deelnemers is de nitraatbelasting groter dan 50% van de ADI van 3,67 mg nitraat/kg lichaamsgewicht. In 1 geval wordt de nitriet ADI overschreden en in 5 gevallen die voor nitraat. Een nitraatinname van meer dan 50% van de ADI komt, bij een endogene conversie van gemiddeld 6,5% nitraat naar nitriet, overeen met een potentiele endogene nitrietbelasting van 0,12 mg /kg lichaamsgewicht. Gebleken is dat bladgroente de grootste bijdrage levert aan de nitraatinname. Verrassend is echter dat ook sperziebonen hieraan aanzienlijk kunnen bijdragen.

Betreft resultaten van een onderzoek naar het ontwikkelen van een geautomatiseerde ionchromatografische methode voor de bepaling van nitriet, bromide en sulfiet. Het onderzoek heeft geresulteerd in een betrouwbare, selectieve en gevoelige methode voor de simultane bepaling van nitriet, bromide en sulfiet in water. Met deze ionchromatografische isocratische methode zijn bepalingskarakteristieken getest en vastgesteld. De aantoonbaarheidsgrenzen van nitriet, bromide en sulfiet bedragen resp. 0,2mumol/l, 0,3mumol/l en 2mumol/l. De precisie voor deze componenten bedraagt resp 1,4%, 0,6% en 2,0%.

In het voor- en najaar van 1994 zijn door 123 respondenten duplicaten verzameld van alle geconsumeerde voeding. Elke respondent verzamelde een duplicaat van zijn voeding, inclusief drank en drinkwater, in een aaneengesloten periode van 24 uur. Gevriesdroogde deelporties van de verzamelde 123 monsters duplicaat 24-uurs voeding zijn onderzocht op nitriet- en nitraatgehalte en hieruit is de nitriet- en nitraatinname per persoon en per dag berekend. Voor het bepalen van nitriet en nitraat is een HPIC/UV-methode ontwikkeld en gevalideerd. Het monster werd verdund met water, onteiwit met Carrez-reagentia, chromatografisch gezuiverd over een SPE C18-kolom en vervolgens gechromatografeerd over een analytische ionenwisselaarkolom en gedetecteerd bij 208 nm. Voor alle deelnemers was de mediaan van de nitrietinname 0,1 mg/persoon/dag en de gemiddelde nitraatinname 80 mg/persoon/dag. Zowel de gemeten nitriet- als nitraatinname is groter dan die gemeten in de 1984/1985 duplicaat 24-uurs voedingstudie. De nitrietbelasting is in het algemeen laag met slechts 7 respondenten met een inname van meer dan 10% van de ADI van 0,13 mg nitriet/kg lichaamsgewicht. Van 23 deelnemers is de nitraatbelasting groter dan 50% van de ADI van 3,67 mg nitraat/kg lichaamsgewicht. In 1 geval wordt de nitriet ADI overschreden en in 5 gevallen die voor nitraat. Een nitraatinname van meer dan 50% van de ADI komt, bij een endogene conversie van gemiddeld 6,5% nitraat naar nitriet, overeen met een potentiele endogene nitrietbelasting van 0,12 mg /kg lichaamsgewicht. Gebleken is dat bladgroente de grootste bijdrage levert aan de nitraatinname. Verrassend is echter dat ook sperziebonen hieraan aanzienlijk kunnen bijdragen.

Dit rapport beschrijft de ontwikkeling en de prestatiekenmerken van de HPIC/UV methode die voor het bepalen van nitriet en nitraat concentraties in bloedplasma is ontwikkeld en gevalideerd. Bij de ontwikkelde methode wordt het monster bloedplasma onteiwit met methanol. Na centrifugeren wordt het supernatant verdund met water en chromatografisch gezuiverd over een SPE C18-kolom. Vervolgens wordt het nitriet- en nitraatgehalte bepaald met behulp van HPIC en UV-detectie bij 208 nm. De terugwinning voor nitriet is gemiddeld 97% (N=25) en voor nitraat gemiddeld 100% (N=25). De bepaalbaarheidsgrens voor nitriet is 0,3 mg/kg bloedplasma en voor nitraat 2 mg/kg bloedplasma.

niet beschikbaar

Dit rapport beschrijft de methode-ontwikkeling en de prestatiekenmerken van een HPIC/UV-methode voor de bepaling van nitraat en nitriet in urine, maagsap, speeksel en bloedplasma van humane herkomst. Gedetecteerd wordt bij 208 nm waardoor voldoende selectiviteit voor nitriet en nitraat wordt verkregen t.o.v. chloride-, sulfaat- en fosfaat-ionen. Urine en maagsap worden op identieke wijze voorbewerkt door een deelportie van het monster te verdunnen met water en vervolgens chromatografisch te zuiveren over een SPE-kolomopstelling bestaande uit een C18-kolom die in serie geschakeld is met een IC/Ag+ kolom. De meetoplossing wordt onderzocht met HPIC/UV bij 208 nm. Nitriet blijkt in beide monstersoorten alleen kwalitatief te meten. De terugwinning voor nitraat in urine is gemiddeld 96% (N=25) voor het lage niveau van verrijken en gemiddeld 103% (N=8) voor het hoge verrijkingsniveau. Voor maagsap zijn deze resultaten respectievelijk gemiddeld 98% (N=12) voor het lage en gemiddeld 101% (N=4) voor het hoge niveau van verrijken met nitraat. De monstervoorbewerking van speeksel is eenvoudig. Na certifugeren wordt het monster verdund met water, nogmaals gecentrifugeerd en het supernatant onderzocht op nitriet- en nitraatgehalte. Zowel nitriet als nitraat zijn goed kwantificeerbaar. De terugwinning voor nitriet toevoegingen bedraagt gemiddeld 103% (N=12) voor het lage en gemiddeld 102% (N=4) voor het hoge niveau van verrijken. Voor nitraat is de terugwinning gemiddeld 102% (N=12) voor het lage en gemiddeld 103% (N=4) voor het hoge niveau van verrijken. De monster-voorbewerking van bloedplasma was het moeilijkst. Verschillende manieren zijn onderzocht om dit monstermateriaal te onteiwitten. Hiervoor zijn ultrafiltratie- en precipitatie-technieken getest. Uiteindelijk is het gelukt om met methanol de aanwezige eiwitten neer te slaan en vervolgens, na zuiveren van een deelportie van het supernatant over een C18-IC/Ag+ kolomopstelling, beide analyten kwantitatief te bepalen met HPIC/UV bij 208 nm. De resultaten voor terugwinningsexperimenten zijn goed en bedragen voor nitriet gemiddeld 100% (N=19) en voor nitraat gemiddeld 98% (N=34). De verrijkingen zijn voor bloedplasma alleen op het lage niveau van toevoegen uitgevoerd. De ontwikkelde methode van onderzoek is beschreven in SOP nr. ARO/385.

Betreft resultaten van een onderzoek naar het ontwikkelen van een geautomatiseerde ionchromatografische methode voor de bepaling van nitriet, bromide en sulfiet. Het onderzoek heeft geresulteerd in een betrouwbare, selectieve en gevoelige methode voor de simultane bepaling van nitriet, bromide en sulfiet in water. Met deze ionchromatografische isocratische methode zijn bepalingskarakteristieken getest en vastgesteld. De aantoonbaarheidsgrenzen van nitriet, bromide en sulfiet bedragen resp. 0,2mumol/l, 0,3mumol/l en 2mumol/l. De precisie voor deze componenten bedraagt resp 1,4%, 0,6% en 2,0%.

niet beschikbaar

Bemestingsonderzoek geeft aan dat dan rekening moet worden gehouden met een aanzienlijke nawerking van stikstof en fosfaat.

Two male students, aged 20 and 21 years, developed central cyanosis shortly after drinking 5 ml of 'poppers' (isobutyl nitrite). They presented with methaemoglobinaemia and were hospitalised. After treatment with oxygen and intravenous fluids they could be discharged in good health the following day. Poppers are alkyl nitrites with vasdilative and oxidizing properties. They are used as party drugs (i.e. inhaled) because of their short-lived euphoric effect. Overdose can result in methaemoglobinaemia: the presence of oxidized haemoglobin which is unable to transport oxygen. Depending on the serum level of methaemoglobin this may result in central cyanosis, unconsciousness, coma and even death. Patients with high methaemoglobin levels should be treated with i.v. methylene blue.

Gevolgen van de Europese nitraatrichtlijn (niet meer dan 170 kg stikstof uit dierlijke mest per hectare) voor de biologische landbouw, en met name de melkveehouderij. Integratie van dierlijke en plantaardige productie, en het principe van grondgebondenheid, komen dichterbij wanneer de richtlijn niet omgezet wordt in een norm gebaseerd op de veebezetting, maar wanneer voor het bepalen van de hoeveelheid stikstof in de mest uitgegaan wordt van het ureumgehalte in de melk

In het Innovatieproject Ecologische Akkerbouw en Groenteteelt is op tien innovatiebedrijven een Ecologisch Nutrienten Beheer uitgewerkt waarbij de aanvoer van nutrienten via vlinderbloemigen, groenbemesters en mest wordt afgestemd op streeftrajecten voor bodemreserves. Voor fosfaat is evenwichtsbemesting bereikt en de stikstofbehoefte van de gewassen is veilig gesteld terwijl voldaan wordt aan de nitraatrichtlijn van de EU

Bemestingsonderzoek geeft aan dat dan rekening moet worden gehouden met een aanzienlijke nawerking van stikstof en fosfaat.

Gevolgen van de Europese nitraatrichtlijn (niet meer dan 170 kg stikstof uit dierlijke mest per hectare) voor de biologische landbouw, en met name de melkveehouderij. Integratie van dierlijke en plantaardige productie, en het principe van grondgebondenheid, komen dichterbij wanneer de richtlijn niet omgezet wordt in een norm gebaseerd op de veebezetting, maar wanneer voor het bepalen van de hoeveelheid stikstof in de mest uitgegaan wordt van het ureumgehalte in de melk

In dit onderzoek is het effect van bewaaromstandigheden op het gehalte aan minerale-N van grondmonsters (van grasland) bestudeerd. Grondmonsters zijn bij drie verschillende temperaturen (-20 graden Celcius, 4 graden Celsius en 30 graden Celcius) bewaard gedurende 1 dag, 3 en 6 dagen. Een gedeelte van de monsters werd na bemonstering direct opgeslagen en een ander deel werd voor de bewaring gehomogeniseerd. De grondmonsters waren afkomstig van drie bemestingsniveaus: een onbemest object, een object met 60 ton varkensdrijfmest per ha per jaar en een object met 60 ton varkensdrijfmest en 385 kg kunstmest-N per ha per jaar

Van 13 monsters zijn de gehalten aan nitraat en nitriet bepaald. Het betreft 4 monsters vers produkt (gekookt en ongekookt), 4 monsters rode bieten in glas, 2 monsters rode bietensap, 2 monsters babyvoeding met rode bieten en 1 monster diepvriesprodukt. De gehalten zijn fotometrisch bepaald na Cd-reduktie, gebruikmakend van een auto-analyzer-systeem.

Projectgroep Zuidelijk Peelgebied, no. 32. In dit onderzoek, dat bestond uit veldwerkzaamheden en laboratoriumexperimenten, is getracht enig inzicht te verkrijgen in de verplaatsing van nitraat in de ondergrond en de omvang van de, in de ondergrond optredende denitrificatie in een proefgebied in het Zuidelijk Peelgebied.

De gehaltes zijn bepaald van 9 groentes: sla, andijvie, Chinese kool, rode bieten, witte kool, zuurkool, witlof, spruiten en radijs. De monsters sla en radijs zijn alleen rauw onderzocht, de overige monsters ook in toebereide vorm