Search

Background/aim: In this prospective study, we aimed to investigate the association of serum (s) and urine (u) IP-10, galectin-9, and SIGLEC-1 with disease activity in patients with systemic lupus erythematosus (SLE). Materials and methods: Sixty-three patients with active SLE (31 renal, 32 extrarenal) were included. Thirty patients with inactive SLE (15 renal, 15 extrarenal), 17 with renal active AAV, and 32 healthy volunteers were selected as control groups. Serum and urine IP-10, galectin-9, and SIGLEC-1 were tested using ELISA. Results: Levels of sIP-10 (p = 0.046), uIP-10 (p < 0.001), sGalectin-9 (p = 0.03), and uSIGLEC-1 (p = 0.006) were significantly higher in active SLE group compared to the inactive SLE; however, no differences were detected in the comparison of uGalectin-9 (p = 0.18) and sSIGLEC-1 (p = 0.69) between two groups. None of the biomarkers discriminated patients with active renal SLE from active extrarenal SLE. ROC analyses revealed an AUC of 0.63 (0.52--0.73) for sIP-10, 0.78 (0.68--0.86) for uIP-10, 0.64 (0.53--0.74) for sGalectin-9, and 0.68 (0.57--0.77) for uSIGLEC-1 in discriminating disease activity in SLE, which did not outperform C3 (0.75, 0.64--0.84) and C4 (0.72, 0.61--0.82). sIP-10 (p = 0.001), uIP-10 (p = 0.042), and uGalectin-9 (p = 0.009) were significantly increased in patients with active renal SLE compared to active renal AAV. sGalectin-9 (p < 0.001) and sIP-10 levels (p = 0.06) were decreased after 8 (5--22.5) months of treatment. Conclusion: sIP-10, uIP-10, sGalectin-9, and uSIGLEC-1 reflect global disease activity in SLE but do not outperform C3 and C4. sIP-10 and uIP-10 may be specific for active SLE compared to active AAV. sIP-10 and sGalectin-9 might be valuable in monitoring response after treatment. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: CD163 hemoglobin/haptoglobin kompleksini fagosite eden monosit ve makrofajlarda ekspresyonu olan glikozillenmiş bir membran proteinidir. Proenflamatuvar uyarılar sonucu hücre membranından ayrılarak çözünür hale gelir. Çalışmamızda serum(s) ve idrar(u) çözünür CD163 düzeylerinin ve böbrek biyopsilerindeki CD163 ekspresyonunun lupus nefritinin (LN) aktivasyonuyla ilişkisini inceledik. Yöntem: Kırk beş SLE (20'si aktif LN, 10'u inaktif LN, 15'i ekstrarenal aktif SLE) hastası çalışmaya dahil edildi. On iki aktif LN hastasının 6. ay kontrol örnekleri alındı. Yirmi sağlıklı gönüllü kontrol grubu olarak belirlendi. Çözünür CD163 seviyeleri (s,u) ELİSA ile çalışıldı. Otuz LN böbrek biyopsisi CD163 ile boyandı. Bulgular: Gruplar cinsiyet ve yaş yönünden benzerdi. Medyan hastalık süresi 113 (1-436) ay ve ortalama yaşı 39±13 (18-68) olan 45 SLE hastasının 37'si (%82,2) kadındı. Aktif LN grubunda uCD163 bağlanma ortalaması (3,9±2,4) ve uCD163 pozitiflik yüzdesi (%90) inaktif LN'lilerin bağlanma ortalaması (2,6±0,04) (p=0,02) ve pozitiflik yüzdesine (%40) (p=0,007) göre ve ekstrarenal aktif SLE'lilerin bağlanma ortalaması (2,5±0,1) (p=0,023) ve pozitiflik yüzdesine (%33,3) (p=0,001) göre anlamlı derecede yüksekti (Tablo 1). Aktif LN'li 12 hastanın serum ve idrar örneklerindeki CD163 seviyeleri tedavinin 6. ayında anlamlı derecede azalmış bulundu (p<0,05) (Tablo 2). Aktif LN biyopsilerinin histopatolojik incelemesinde glomerüllerdeki CD163+ makrofaj ekspresyonunun proteinüri (r=0,618, p=0,01), ISN/RPS aktivite skoru (r=0,59, p=0,02), sCD163 (r=0,597, p=0,01) ve uCD163 (r=0,507, p=0,045) ile pozitif; kompleman (r=-0,53, p=0,03) ve albümin (r=-0,69, p=0,003) düzeyi ile negatif korelasyon sergilediği belirlendi. Sonuç: uCD163 aktif LN'ini, inaktif LN ve aktif ekstrarenal SLE'den ayırabilecek, tedavi yanıtına paralel değişim gösteren tutarlı bir biyobelirteçtir. Böbrek biyopsilerindeki CD163+ makrofaj ekspresyonunun sCD163 ve uCD163 ile korelasyon gösterdiği saptanmış ve histopatolojik olarak LN'li hastalarda bir aktivite parametresi olarak kullanılabileceğine ilişkin bulgular elde edilmiştir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]