Search

Doğu Pontid orojenik kuşağı kuzeyden güneye doğru litoloji ve fasiyes değişimlerine göre kuzey, güney ve eksen olmak üzere üç alt zona ayrılmaktadır. Doğu Pontidlerin paleotektoniği ile neotektoniğinde önemli rol oynayan KD–GB-, KB–GD- ve D–B-yönlü kırık sistemleri bu zonları birbirinden ayırmaktadır. Doğu Pontid Orojenik Kuşağı’nın kabuk yapısını gravite verisi ile belirlemek için üç farklı yöntem kullanılmıştır. Bunlar (i) moho derinliği ile gravite anomalisi arasında geliştirilen ampirik bağıntı; (ii) güç spektrumu analizi ve (iii) gravite ters özüm yöntemleridir. Güç spektrumu yöntemi istatistiksel bir yaklaşım olup jeolojik yapıların derinliğinin başarılı bir şekilde tespitinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Bouguer anomalisi ile sismik yöntemle tespit edilmiş kabuk kalınlığı arasında geliştirilmiş doğrusal ampirik ilişkiler mevcuttur. Doğu Pontidlerin kabuk yapısı 39° boylamı boyunca alınan gravite profiline ters çözüm yöntemi uygulanarak belirlenmiştir. Ters çözüm sonuçları ampirik bağıntılar ve güç spektrumu yöntemiyle elde edilen değerlerle uyumludur. Ters çözüm yöntemi kullanılarak çalışma sahasında maksimum kabuk kalınlığı 43.8 km olarak hesaplanmıştır. Bu çalışma inceleme alanında kabuk kalınlığının kuzeyden güneye doğru arttığını ortaya koymaktadır. The Eastern Pontide orogenic belt is divided into three subzones (northern, southern and axial zones) based on present lithologies and facies associations. NE–SW-, NW–SE- and E–W-trending fault systems, which play an important role in palaeotectonics and neotectonics of the Eastern Pontides, separate these zones. Three different methods were used to estimate the Moho depth from observed gravity value, namely (i) empirical relationship between Moho depth and Bouguer anomaly; (ii) spectral analysis of the radial wave number and; (iii) by the gravity inversion method. Power spectrum, a statistical approach, is a widely used technique to determine the depth of geological sources successfully. The empirical linear relations between the Bouguer anomalies and seismically determined crustal thicknesses have been used to compute depths to the Conrad and Moho discontinuities, which are consistent with the average depths obtained from the power spectrum method. The crustal structure was also determined from the inversion of a Bouguer anomaly profile along longitude 39°. Gravity inversion results are consistent with those obtained from the empirical relations and power spectrum methods. We calculated the maximum crustal thickness of 43.8 km in the studied region by using the gravity inversion method, which also showed that crustal thickness increases from north to south.