Search

Η παρούσα μελέτη επικεντρώθηκε στον επανέλεγχο της εγκυρότητας και αξιοπιστίας της 4-παραγοντικής δομής του νέου ερωτηματολογίου ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ - Θετική Γονικότητα. Οι βαθμολογίες θετικής γονικότητας χρησιμοποιήθηκαν μαζί με πολλαπλές βαθμολογίες δεικτών ευζωίας (συναισθηματικής, ψυχολογικής, ευτυχίας και ικανοποίησης από τη ζωή, θετικών συναισθημάτων, ύπαρξης νοήματος) προκειμένου να δημιουργηθούν γονικά προφίλ με την ανάλυση λανθανόντων προφίλ (ΑΛΠ). Συμμετείχαν 489 γονείς/κηδεμόνες με τουλάχιστον ένα παιδί ηλικίας 7–13 ετών. Η 4-παραγοντική δομή και η αξιοπιστία του ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ επιβεβαιώθηκαν. Το στατιστικά σημαντικά διαφορετικό 4-παραγοντικό αμφιπαραγοντικό μοντέλο έναντι του 4-παραγοντικού μοντέλου πρώτης τάξης υπέδειξε ότι ενδέχεται να υπάρχει ένας γενικός παράγοντας γονικότητας ταυτόχρονα με τους 4 ειδικούς παράγοντες θετικής γονικότητας. Οι βοηθητικοί δείκτες αμφιπαραγοντικής προσαρμογής υπέδειξαν επίσης ότι δύναται να χρησιμοποιούνται αξιόπιστα τόσο οι συνολικές όσο και οι ανά-παράγοντα βαθμολογίες του ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ. Όσον αφορά την ΑΛΠ, προέκυψαν 3 προφίλ θετικής γονικότητας–ευζωίας με επαρκές μέγεθος. Το προφίλ 1 (περίπου 50% των συμμετεχόντων) είχε τις υψηλότερες βαθμολογίες θετικής γονικότητας και ευζωίας. Το προφίλ 2 (περίπου 35% των συμμετεχόντων) είχε τη 2η υψηλότερη θετική γονικότητα και τη χαμηλότερη ευζωία. Το προφίλ 3 (περίπου 15% των συμμετεχόντων) είχε τη χαμηλότερη θετική γονικότητα και τη 2η υψηλότερη ευζωία. Η παραπάνω λύση των 3 προφίλ δι-επικυρώθηκε με 8 διαφορετικές μεθόδους ομαδοποίησης. Οι διαφορές στη μέση βαθμολογία μεταξύ των προφίλ ήταν στατιστικά σημαντικές με μεγάλο μέγεθος επίδρασης, υποδηλώνοντας ότι τα προφίλ διέφεραν σημαντικά. Υπήρξαν στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις των δημογραφικών των γονέων (ηλικία, ρόλος, επίπεδο εκπαίδευσης, εργασιακή κατάσταση, ετήσιο εισόδημα), των παιδιών (φύλο, ειδικές ανάγκες, σειρά γέννησης) και της κατανομής στα 3 προφίλ., This study focused on replicating the tenability and reliability of the 4-factor structure of a new positive parenting measure, namely NICOMACHUS – Positive Parenting (NPP). Positive parenting scores were used along with wellbeing scores (emotional, psychological, happiness, life satisfaction, positive emotions, life meaning) to profile respondents using Latent Profile Analysis (LPA). The sample included 489 respondents with at least a child aged 7–13 years during 2021-22 (amidst COVID-19). The 4-factor NPP structure was tenable and reliable. The significantly different 4-factor bifactor model vs. the first-order 4-factor model suggested there may be a general parenting factor simultaneously with the 4 specific positive parenting factors. Bifactor fit measures suggested both total and per factor NPP scores can be reliably calculated. Regarding LPA, 3 positive parenting–wellbeing profiles emerged with adequate size. Profile 1 (containing about 50% of the respondents) had the highest positive parenting and wellbeing scores. Profile 2 (containing about 35% of the respondents) had the 2nd highest positive parenting and the lowest wellbeing scores. Profile 3 (containing about 15% of the respondents) had the lowest positive parenting and the 2nd highest wellbeing scores. This 3-profile solution was cross-validated with 8 different clustering methods. Mean score differences across the 3 profiles were significant, with a large effect size for all the LPA inputs, suggesting that the derived profiles were significantly distinct from one another. There were significant associations between parental characteristics (age, role, education level, work status, annual income), child characteristics (gender, special needs, birth order), and profile membership.

Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να ελεγχθεί αν τα θετικά συναισθήματα και η ανθεκτικότητα διαμεσολαβούν τη σχέση μεταξύ της κατάθλιψης εξαιτίας του COVID-19 και της ικανοποίησης από τη ζωή. Επιπλέον διερευνήθηκε η άμεση επίδραση των θετικών συναισθημάτων και του εισοδήματος στην κατάθλιψη, καθώς και η επίδραση της απουσίας γονεϊκού ρόλου στην ικανοποίηση από τη ζωή. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της αρχικής καραντίνας για τον COVID-19, σε ελληνικό δείγμα γενικού πληθυσμού (N = 759). Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκαν οι ακόλουθες ψυχομετρικές κλίμακες: Depression, Anxiety and Stress Scale, Short (DASS 9), Scale of Positive and Negative Experience short (SPANE 8), Satisfaction with Life Scale (SWLS) και Brief Resilience Scale (BRS). Για την ανάλυση των δεδομένων δημιουργήθηκε ένα Μοντέλο Δομικών Εξισώσεων (SEM). Το μετρικό μοντέλο έδειξε καλή προσαρμογή με επαρκή αξιοπιστία βάσει μοντέλου. Επιπλέον επιτεύχθηκε η πλήρης αμεταβλησία μέτρησης ως προς το φύλο ως το αυστηρό επίπεδο. Παράλληλα, το πλήρες μοντέλο SEM (μετρικό και δομικό) έδειξε εξίσου καλή προσαρμογή. Οι πέντε από τις ελεγχθείσες υποθέσεις υποστηρίζονταν, ενώ η μία απορρίφθηκε. Η παρούσα κατέληξε στο ότι τα θετικά συναισθήματα και η ανθεκτικότητα διαμεσολαβούσαν στη σχέση της κατάθλιψης και της ικανοποίησης από τη ζωή. Η επίδραση της κατάθλιψης εν μέσω COVID-19 στην ικανοποίηση από τη ζωή πριν την διαμεσολάβηση ήταν -0.57, p < 0.001 (εξηγώντας 32% της διακύμανσης στην ικανοποίηση από τη ζωή). Έπειτα από τη διαμεσολάβηση των θετικών συναισθημάτων και της ανθεκτικότητας, περιορίστηκε στο -0.25, p < 0.001 (εξηγώντας 43% της διακύμανσης στην ικανοποίηση από τη ζωή)., Amidst COVID-19 pandemic, focusing on effective coping strategies is crucial for building resilience to alleviate COVID-19 distress. The purpose of this study was to examine whether positive emotions and resilience mediate the relationship between COVID-19 depression and life satisfaction, controlling for the effect of creative activities and income on depression and non-parenthood on life satisfaction. The study was carried out during the early COVID-19 quarantine in a Greek sample of the general population (N = 759). The following measures were used: Depression, Anxiety, and Stress Scale, Short (DASS 9), the Scale of Positive and Negative Experience short (SPANE 8), the Satisfaction with Life Scale (SWLS), and the Brief Resilience Scale (BRS). Structural equation modeling (SEM) was used to analyze the data. The measurement model had a good fit with adequate model-based reliability, convergent, and discriminant validity. Full measurement invariance to the strict level was established across gender for the measurement model. In parallel, the full SEM model had an equally good fit. Five hypotheses were supported, and one was rejected. Positive emotions and resilience mediated the relationship between COVID-19 depression and life satisfaction, i.e., positive emotions increased life satisfaction within the distressful COVID-19 context by building resilience with moderate effects. The effect of COVID-19 depression on life satisfaction before the mediation effect was -.57, p < .001 (32% explained variance on life satisfaction). After adding the mediation of positive emotions and resilience, the effect of COVID-19 depression on life satisfaction dropped to -.25, p < .001 (43% explained variance on life satisfaction).