Search

Since the pre-Islamic period, nature and lover which is one of the most processed subjects of Turkish poetry, have been handled in different dimensions in Âşık Style Turkish Poetry Tradition. The folk poet expresses his lover who has seen or existing the symbol of lover in his dream and natural beauty of the places that has seen in his own style. Often the folk poet strengthens his narrative by linking lover and natural beauties with each other. The most known association is the rosary. The poet who portrays the most beautiful nature elements by describing his love or portraying perfect love in his dream, can sometimes install functions to nature items such as sending greetings to her or bringing news from her in his poems .Kağızmanlı Hıfzı, who lives in the early XX. century and puts several pieces in his short life, is a poet whose poems have a wide range of beloved and natural elements and which relate these concepts to each other. First of all, in this study where information about life and art have given, it has tried to determine how concepts are related to each other in Hıfzı’s poems and in which dimensions these associations are handled.

In this paper, it is tried to consider fakhruldin Iraqi's particular viewpoint on love. Fakhuldin Iraqi is a fourteenth century lover and mystic poet. Sheikh Fakhruldin's Lamaat could be regarded as formal declaration of divine love custom and his fiery words indicate Sheikh Ahmad Ghazzalli's rousing words heat. He referred love based upon absolute truth and regarded love position as the existence, by itself, which should be discovered. Iraqi showed love as existence basis and core and presented creature entirely resulting from love and manifestation of beauty and the love emarginated by him is of another type. Iraqi's love is a fire which burns all the things it finds when heart busted into flames so that disappeared the lover's face from the heart as well.

Klasik şiirimizde aşk, ma'şûkun eza ve cefaları ile âşıkın gam ve kederleri üzerine kurulmuştur. Sevilenin kıymeti, ettiği eziyetler nispetinde derecelendirilirken; sevenin gücü ve büyüklüğü, belalara tahammülüyle ölçülmüştür. Bu durum, edebiyatımızda hasret romantizmiyle gelişen aşklar ve melankolik yapıda âşıklar vücuda getirmiş; hemen her şair böyle bir aşka talip olmuş, bu aşkı işlemişlerdir. Bu çalışmada, meşreplerinin birbirine yakınlığı ve yaşadıkları devirlerdeki benzer refah ortamları dolayısıyla dikkat çeken Bâkî ile Nedîm'in, "aşka bakışları" söz konusu edilmiştir. İki şairin aşk konusundaki eğilimleri "Aşka Eğiliş" başlığı altında değerlendirilmiş, âşıkların hem aşk yüküyle iki büklüm oluşları hem de bu yolda yön değiştirmeleri ise "Aşktan Eğriliş" başlığı kapsamında incelenmiştir, Love in our classic poetry is based on suffers of the beloved; anguish and agonies of the lover. Anyhow the fact that dignity of the beloved is determined according to the inflictions; resource and greatness of the lover are evaluated by fortitude for destructions. Transcendency of the love is in direct proportion to the period that the lover remained separate from its beloved. Although this situation brings lovers structured as melancholic and lovers developed with hankering romanticism into being, almost every poet puts such love in for. In this study, attitudes of Bâki and Nedîm for love are researched in consequence of similar prosperity environments of the periods they lived and fondness of spirits for each other. The term of “contention for Love” allude to the points of view of Bâki and Nedîm for love. As to “writhe for love” allude to the fact that lovers become bent double by the burden of love and changing their ways in the wake of love

This study in which the simile of the lover for authority to the owner in Baki’s divan was dealt with, primarily has given brief knowledge about Baki’s life and his work. The lover in divan poetry is regarded as shah, sultan, padishah with respect to having authority and described as fair, cruel, the owner and bestower of graces with respect to having lethal weapons; resembled with padishah who has servants and dears like the lover. The social aspects of relationship between dear and authority has been taken up, on this occasion it hasbeen examined that palace allegory and love in “amour courtois”whether to reflect the authoritarian type of the lover in divan poetry. Atthe same time it has been also pointed that the lover and the authoritybe able to represent God. The lover is the sultan of love country like thepadishah is the sultan of his country. The rose described with the loveris also the sultan of garden. This study mainly aims to gain knowledgeabout relationship between dear and authority and determine thecouplets in which the lover has been directly or indirectly describedwith the owner of authority especially padishah. These determinedcouplets have identified the similar directions between the lover andauthority with respect to be told in divan poetry. Bâkî Dîvânı’nda sevgilinin otorite sahibine teşbihinin ele alındığı bu çalışmada, öncelikle Bâkî’nin hayatı ve eseri hakkında kısa bir bilgi verilmiştir. Divan şiirinde sevgilinin, otorite sahibi olmak yönüyle şah, padişah ve sultan olarak görüldüğüne; âdil, zâlim, lütuf ve ihsan sahibi, naz ehli, öldürücü silahlara sahip olmak bakımından padişaha teşbih edildiğine; padişahın hizmetlileri, kulları ve tebaasının bir benzeri olarak sevgilinin de âşıklarının olduğuna değinilmiştir. Sevgili ve otorite sahibi arasındaki ilişkinin sosyal yönü ele alınmış, bu vesileyle saray istiaresi ve “amour courtois”teki aşk anlayışının, divan şiirindeki sevgili tipinin otoriter yönünü ne derece yansıttığı konusuna yer verilmiştir. Öte yandan sevgili ve otoritenin Allah’ı da temsil edebileceğine işaret edilmiştir. Ülkesinin sultanı olan padişah gibi sevgilinin de aşk ülkesinin ve kûyunun sultanı, sevgiliyi temsil eden gülün ise bahçenin sultanı olduğu hususuna atıfta bulunulmuştur. Yine, eğlence meclislerinin vazgeçilmez bir unsuru olan sevgilinin bezmin sultanı olması yönüyle de padişahla benzerlik gösterdiğine değinilmiştir. Bütün bunlardan hareketle, sevgili ve otorite sahibi arasındaki ilişki ortaya konmaya çalışılmıştır. Bâkî Dîvânı’nda sevgilinin otorite sahibine, bilhassa padişaha, doğrudan veya dolaylı olarak benzetildiği beyitler tespit edilmiştir. Tespit edilen bu beyitlerde, divan şiirindeki özellikleri ortaya konulan sevgilinin; hangi yönlerden otorite sahibine benzediği, üzerinde durulmuş ve bu beyitler divan şiirinin otoriteye ilişkin sevgili anlayışı doğrultusunda değerlendirmeye tabi tutulmuştur.

In the two ghazals with the redif “what can I do?"of Ahmed Paşa, the situation of the lover in the face beloved is reflected to us in a hopeless situation By taking in hand these two works and benefiting from a variety of sources, we stood on different understanding dimensions of the love in mysticism in axis of administrative structure in tradition of the Divan poetry. Accordingly, different hopeless lover image has appeared. Such as power, force, authority to the lover’s supreme features and eyes, hair, length, lips and to the elements of other beauties and to the effect of on the lover of these have been mentioned. Correspondingly, the lover’ hopeless, wretched, addicted and similar qualifications have been put forward and has been described hopelessness of lover in the face of beloved. Ahmed Paşa’nın “elimden ne gelir” redifli iki gazelinde, âşığın maşuk karşısındaki durumu çaresizlik aynasından bizlere yansıtılmaktadır. Bu iki gazel temel alınıp, çeşitli kaynaklardan da istifade edilerek Divan edebiyatındaki âşık ve maşuk tipine ait özellikler, Divan şiiri geleneği, tasavvuf ve idari yapı eksenli olmak üzere sevgili anlayışının farklı boyutları üzerinde durulmaktadır. Buna bağlı olarak da çaresiz âşık imajı ortaya konulmaktadır. Sevgilinin güç, kudret, otorite gibi üstün özelliklerine; gözü, saçı, boyu, dudağı ve diğer güzellik unsurlarına ve bunların âşık üzerindeki etkisine değinilmektedir. Buna karşılık âşığın aciz, biçare, perişan ve benzeri özellikleri öne çıkarılmakta, sevgili karşısında çaresizliği tasvir edilmektedir.

Concerning the relationships between the lover and the beloved in classical Turkish literature, one of the indications of falling in love is the lover’s communication with the beloved by letter. This paper examines how Ali Şîr Nevâyî, a well-known Chagatai poet who had a remarkable influence on classical Turkish literature, exercised the letter metaphor by focusing on his four divans: Garâibü’s-sıgar, Nevâdirü’ş-şebâb, Bedâyiü’l-vasat. The main argument of the present paper is that the letter metaphore was extremely used in the divans by Nevâyî in comparison to Ottoman poets of classical literature, and that this is due to utmost importance Nevâyî gives to composing yek-ahenk gazals. Klasik Türk edebiyatının aşk-âşık-maşuk üçgeninde âşıklığın göstergelerinden biri de sevgili ve âşığın mektuplaşmasıdır. Bu makalede klasik Türk edebiyatında etkisi büyük olan Çağatay şairi Ali Şîr Nevâyî’nin dört divanı Garâibü’s-sıgâr, Nevâdirü’ş-şebâb, Bedâyiü’l-vasat ve Fevâyidü’l-kiber taranmış, şiirlerinde mektup kavramı bütün yönleriyle; vasıfları, çeşitleri, ilgili teşbihler ve mektuplaşma geleneği incelenmiştir. Makale, bu kavramın Nevâyî’nin divanlarında Anadolu sahasındaki Türk şairlerine kıyasla daha geniş yer bulduğunu, bunun nedeninin de şairin yek-ahenk gazel yazmaya verdiği önemden kaynaklandığını ileri sürmektedir.

Lover is one of the most important factors in Divan poem. The position of lover before the darling is handed and studied on in a clear frame. The lover is a slave and servant. İt suffers from living alone without darling and tolarate the fortune derived from loved one. İt is miserable, indulgent and poor. But it exists with all these features and tries to make everybady know that it than the other ones with the same features. İn this study the features of the lovers and some other similar features were handed and studied on. Âşık divan şiirinin en önemli unsurlarından biridir. Âşığın sevgili karşısındaki konumu belli bir çerçevede ele alınır ve işlenir. Âşık sevgili karşısında kuldur, köledir. Sevgiliden ayrı olmanın acısını çeker, sevgiliden gelen eziyetlere katlanır. Perişan, düşkün ve yoksuldur. Ancak o bütün bu özellikleriyle vardır ve bu özelliklerle âşık olduğunu hatta diğer âşıklardan daha üstün olduğunu ispatlamaya çalışır. Âşık ile ilgili bu ve buna benzer özellikler ele alınıp değerlendirildi.

Lover will burn to reach his darling, but what if you do not find the possibility of a reunion with beloved. Lover doomed in the face of darling. Darling provides the opportunities to lover, but lover cannot evaluate these opportunities.Never finishes dilemma of lover that reunion and leave. Moreover, to prevent access to the beloved is not the only competitors, is itself an obstacle to reunion. Lover loses himself with the reunion excitement. Also could not resist the longing to become the darling of the tragic state of lover is.In this study, we will illustrate the tragic dilemma of lover. Âşık, sevgiliye kavuşmak için yanıp tutuşur; ancak ne yaparsa yapsın sevgiliye kavuşma imkânını bulamaz. Âşık, sevgili karşısında sürekli hasret çekmeye mahkûmdur. Sevgili, âşığa fırsatlar sunar; ama âşık bu fırsatları değerlendiremez.Vuslat ve hicran ikilemi yaşayan âşığın ayrılığı hiç bitmez. Üstelik sevgiliye ulaşmasına engel olan sadece rakipler değildir; kendisi de vuslat için bir engel olur. Âşık, kavuşma heyecanıyla kendisini kaybeder. Sevgilinin hasretine de vuslatına da dayanamayan âşığın trajik bir hâli vardır.Burada, âşığın bu trajik durumu örneklendirilecektir.

This paper deals with the cultural background of the concept of love in Hümâyûn-nâme (an Ottoman translation of Kalilag and Damnag) and contextualization dimensions of perception of love in fables. Therefore, it is necessary to deal with how the concept of love was perceived in the cultural setting in which the fables in Hümâyûn-nâme were produced. In this context, how the concept of love was perceived in the Oriental culture was described in general lines. Moreover, a general overview of the work was presented so that the readers could gain a better understanding of Hümâyûn-nâme. This paper aims at classifying the contextualization of the perception of love in the fables of Hümâyûn-nâme which forms the main backbone of this paper and it aims at exploring at what stages the perception of love occurred. Furthermore, it also deals with in what kind of perception of meaning the concepts of love were assessed in the work of art. Since the perception of love in Hümâyûn-nâme centers around humanitarian love, the abstracts of six fables which deal directly with humanitarian love were added in the appendix so that the readers would have a better understanding of the topic.Bu yazıda Kelile ve Dimne hikâyelerinin Türkçeye tercümesi olan Hümâyûn-nâme adlı eserdeki aşk kavramının kültürel arka planı ve aşk algısının hikâyelerde işleniş boyutları ele alınmıştır. Bunun için Hümâyûn-nâme hikâyelerinin ortaya çıktığı kültür ortamında aşkın nasıl bir zemine oturduğunun öncelikle işlenmesi gerekli görülmüştür. Bu bağlamda, aşk kavramının Doğu kültüründe nasıl algılandığı ana hatlarıyla ortaya konmaya çalışıldı. Diğer taraftan, yazının konusunu teşkil eden Hümâyûn-nâme’nin okuyucu tarafından genel olarak tanınmasını sağlamak için eserle ilgili genel bilgiler verildi. Yazının asıl omurgasını oluşturan, aşk algısının Hümâyûn-nâme hikâyelerindeki işleniş boyutları tasnif edilerek aşk algısının hangi aşamalarda gerçekleştiği ortaya konmaya çalışıldı. Aynı zamanda aşkla ilgili kavramların eserde nasıl bir anlam algısı içinde değerlendirildiği ele alındı. Hümâyûn-nâme hikâyelerindeki aşk algısının daha çok, “somut” bir düzlemde insanî aşk bağlamında gerçekleşmesinden dolayı, okuyucunun kafasında konunun daha belirgin hale gelebilmesi için, doğrudan insanî aşkı konu alan altı hikâyenin özetine “Ekler” kısmında yer verildi.

The narrators in the role of love like stories tell the texts of Ottoman poetry about love. Although this love of journey described in this story differs up to the characters of the narrators, it is a spiritual journey in terms of its main theme. The lovers who complete the journey successfully can come together and reach their goal. The Ottoman poetry presents this journey. For this reason, separation of lovers takes a great place in poems. Coming together is a point where speech ends. For this reason, it cannot be the theme of any poems Aşk konulu divan şiiri metinleri, âşık rolündeki anlatıcıların anlattığı bir hikâye gibidir. Bu hikâyede anlatılan aşk yolculuğu, anlatıcıların meşreplerine göre bazı farklılıklar gösterse de, ana karakteri itibariyle, zâhiri ve bâtını birlikte kurgulanan bir seyr ü sülûk yürüyüşüdür. Yolculuğunu başarıyla tamamlayabilen âşıklar vuslata hak kazanacaktır. Divan şairi, bu vuslat yolculuğunu anlatır. Bu nedenle şiirlerde ayrılık konusu çok geniş yer tutar. Vuslat ise sözün bittiği yerdir. Onun için, şiire konu olmamıştır

Divan poetry is largely formed and developed around the beloved. It is essential where the poet stands in front of the beloved placed in the centre of the poem by poets as a shared value. In this study, where the lover stands in front of the beloved, and the attitude he takes is traced by studying three poets (Kadı Burhaneddin, Nesîmî, Ahmedî) from the 14th century with divan. In order to understand thoroughly the beloved mentioned nearly in all the couplets and to interpret Divan poetry correctly, where the lover stands in front of the beloved in the 14th century has been the focus of attention. Divan şiiri büyük oranda sevgili etrafında şekillenip gelişmiştir. Şairler tarafından ortak bir değer olarak şiirin merkezine yerleştirilen sevgili karşısında şairin nerede durduğu önemlidir. Bu çalışmada XIV. yüzyılda divan sahibi üç şair (Kadı Burhaneddin, Nesîmî, Ahmedî) incelenerek âşığın sevgili karşısında durduğu yerin ve aldığı tavrın izi sürülmüştür. Bu makaleyle, hemen hemen her beyitte kendisinden söz edilen sevgiliyi tam olarak anlamak ve Divan şiirini doğru yorumlamak için XIV. yüzyılda sevgili karşısında âşığın konumu belirlenmeye çalışılmıştır.

Nergisî’nin Meşâkku’l-‘uşşâk’ı birbirinden bağımsız on aşk hikâyesinden oluşmaktadır. Eserde yer alan hikâyeler, dil, üslûp; hikâye tekniği ve içerik bakımından önem taşımaktadır. Bu çalışmada, Meşâkku’l-‘uşşâk’taki hikâyelerin konusunu oluşturan aşk düşüncesi âşık, maşûk ve aşkın gücü çerçevesinde ele alınacaktır. Nergisî’s Meşâkku’l-‘uşşâk consists of several ten love stories. The stories in this work carry weight with style and content.This study points to and analyzes the thought of love (lover, loved, power of love) in Meşâkku’l-‘uşşâk’s stories.

Love has been one of the main sources of the creativity for poets and it has been located in a central place in many literary traditions. Classical Ottoman literature has been a primary literary tradition among the others that have always perceived love -either secular or divine- as a central subject.In this article, the last part of Râhatü’l-ervâh by Çorlulu Zarifî (Zarifi from Çorlu), who is a Classical Ottoman poet of the sixteenth century, is examined. The last part of his work, the theme of which is love, is analyzed and through this analysis the poet’s understanding of “love” and his thoughts on “lover” are interpreted Aşk, her dönemde edebiyatçıların, özellikle de şairlerin yaratıcılıklarını besleyen en önemli kaynaklardan biri olmuş ve birçok edebî geleneğin merkezinde konumlandırılmıştır. İster beşerî, ister ilahî olsun aşkı, her zaman edebiyatın merkezine koyan edebî geleneklerin başında Klasik Osmanlı edebiyatı gelir. Bu makalede de, on altıncı yüzyıl Klasik Osmanlı şairlerinden biri olan Çorlulu Zarifî’nin, Râhatü’l-ervâh adlı eserinin aşka ayrılmış son bölümü incelenecek ve bu bölüm üzerinden şairin aşk anlayışı ve âşıkla ilgili düşünceleri değerlendirilecektir.

The gerei toshav, resident proselytes, are met in the Hebrew Bible and rabbinic literature. They are defined by the sages of the Talmud as Gentiles who accepted upon themselves the seven Noahide commandments. These laws are taught as being the original covenant that God established between Himself and Mankind. After the Flood they were given over to Noah and his descendants, and are therefore known by his name. These laws consists of an obligation to recognize the existence of God and to observe basic moral laws. The Jews, in their role of being a «nation of priests» and «a light unto the Nations», have the task of educating mankind about their seven Noahide laws. The sebomenoi ton theon, God-fearers (or God-worshippers), are met in Hellenistic literature and in inscriptions. They are by scholars defined as Gentiles who frequent the synagogues, they are monotheist in the biblical sense, and they observe some Jewish practices, but they have not moved to full conversion to Judaism through circumcision. This group of pious Gentiles who somehow is connected to Jewish life has created much confusion in the ranks of scholars, and the debate about them concern wether or not they had an official status recognized by mainstream Judaism. The aim of the Master's thesis is to view these sebomenos as adherents of the seven Noahide laws and as such related to the ger toshav. The strength of this theory is its ability to explain the relationship between the God-fearers and the Jewish communities. It also explains the confusion that surrounds an often confused understanding of the Hebrew word ger. The lexical definition of proselytos (hebr. ger) undermines the existence of different categories of proselytes, namely the circumcised proselyte who becomes a naturalized member of the Israelite nation and the uncircumcised proselyte who is a foreigner residing with the Israelites, while retaining his own nationhood. This master's thesis attempts to reach its aim through an investigation of texts and doctrines of traditional Judaism as these are expressed in the Tanakh and rabbinic literature, and through an investigation of Hellenistic literature, such as the Septuagint, Philo, Josephus, and New Testament writings. Master i The Religious Roots of Europe MAHF-RREU RRE340

Bu çalışmanın amacı beliren yetişkinlerin romantik ilişki doyumunu yordamada cinsiyet, yaş, ilişki süresi, benlik belirginliği ve kişisel eylemliliğin rolünü incelemektir. Çalışmanın katılımcılarını, İç Anadolu Bölgesindeki bir devlet üniversitesinin 344 (%70.3 kadın, %29.7 erkek) gönüllü lisans öğrencisi oluşturmaktadır. Katılımcıların yaşları 18 ile 25 arasında değişmekte olup, ortalaması 20.85'tir (SS =1.65). Veriler İlişki Doyum Ölçeği, Benlik Belirginliği Ölçeği, Çok-Yönlü Eylemli Kişilik Ölçeği- Kısa Formu ve kişisel bilgi formu olmak üzere dört ölçme aracının kullanılması ile elde edilmiştir. Verilerin analizinde hiyararşik regrasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular beliren yetişkinlerin romantik ilişki doyumlarını yordamada cinsiyet, yaş ve ilişki süresinin anlamlı yordayıcı değişkenler olmadıklarını, benlik belirginliği ve kişisel eylemliliğin yaşam amaçları alt boyutunun ise anlamlı birer yordayıcı değişken olduklarını ve toplam varyansın %12'sini açıkladıklarını göstermiştir. Elde edilen bulgular ilgili alan yazın çerçevesinde tartışılmıştır. Son olarak, uygulamaya ve ileride yapılacak olan çalışmalara yönelik önerilere yer verilmiştir. The purpose of this study is to investigate the role of gender, age, duration of relationship, self concept clarity and personal agency in predicting romantic relationship satisfaction of emerging adults. Participants were consisted of 344 (70.3% female, 29.7% male) volunteered undergraduate students from one of the state universities in Central Anatolia. Age of the participants ranged from 18 to 25 with the mean of 20. 85 (SD = 1.65). The data was gathered using four instruments namely, Relationship Assessment Scale (RAS), Self Concept Clarity Scale (SCCS), Multi-Measure Agentic Personality Scale- Short Form (MAPSSF), and personal information form. In order to analyze the data, hierarchical regression analysis was conducted. Results revealed that gender, age and duration of relationship were not significant predictors of romantic relationship satisfaction; whereas self concept clarity and purpose in life dimension of personal agency were significant predictors which explained the 12% of the total variance in romantic relationship satisfaction scores of emerging adults. Results of the study are discussed in the light of the relevant literature. Finally implications of the study and recommendations for further research are presented. 94

Kanuni (the Lawgiver), who is also known as the Magnificent Suleyman, was both a great sultan and conqueror along with his advanced culture and art. He was one of the ruler poets of the XVI century. Suleyman was not only known as a great sultan but also as a distinguished poet. In his poets under the name Muhibbi (lover) he gave up his position as a sultan, becoming a slave for his lover. Therefore, his loved one became the sultan of the all the rulers. Muhteşem Süleyman olarak anılan Kanuni, Büyük devlet adamı ve büyük cihangir oluşunu ileri kültür ve sanatıyla bütünleştirmiştir. XVI. yüzyılın hükümdar şairlerinden biridir. Büyük bir hükümdar olmasının yanında şairlik kudreti bakımından da muhteşem bir şahsiyet olarak bilinmektedir. Muhibbi mahlasıyla yazdığı şiirlerinde sevgili karşısında padişahlıktan vazgeçip, kul köle durumundadır. Sevgili, cihan hükümdarlarının da sultanı konumundadır.

This thesis examines magical realism in literature and its reflections on Toni Morrison’s two novels Beloved and Song of Solomon. As an African-American writer whose aim is to represent the reality of black people in America, Morrison not only narrates the realistic events and people but also ghosts, magical characters and extraordinary events. Combining rational stories that are considered as the reflections of her American heritage and magical ones that are derived from her African heritage, the author narrates the reality of African- Americans from different aspects. In the first part of the thesis the history and meaning of magical realism is explored. Then the movement is compared with other literary movements such as; realism, postmodernism, surrealism and the fantastic. The second part seeks to prove that there are magical realist elements in Morrison’s novels. In order to display the realistic events that have been recorded or experienced and the supernatural characters, events and myths in Morrison’s novels, the books are observed in details. Moreover, the narration of Morrison and the important themes of her novels are also emphasized. Finally, this thesis explains how and why Morrison uses magical realism in her two novels and suggests that through magical realism the writer portrays the expanded reality of African-Americans that is not only realistic but also magical. Bu tez, edebiyatta büyülü gerçekçiliğin rolünü ve onun Toni Morrison’ın Sevgili ve Süleyman’ın Şarkısı adlı romanlarındaki yansımalarını inceler. Amerika’da yaşayan siyahların gerçeklerini yansıtmak amacı taşıyan Afro-Amerikan yazar Morrison kitaplarında sadece gerçekçi olay ve kişileri değil aynı zamanda hayaletleri, büyülü karakterleri ve gerçekdışı olayları ele alır. Yazar Amerikan kökeninin yansıması olan mantıklı hikayelerle Afrika kökeninden kaynaklanan büyülü hikayeleri birleştirerek, Afro- Amerikan gerçeğini farklı açılardan kaleme alır. Bu tezin ilk bölümünde büyülü gerçekçiliğin anlamı ve tarihi açığa çıkarılmaktadır. Daha sonar bu akım gerçekçilik, postmodernizm, fantastik ve gerçeküstücülük gibi diğer edebiyat akımlarıyla karşılaştırılmaktadır. İkinci bölüm ise Toni Morrison’ın romanlarında büyülü gerçekçilik öğelerinin var olduğunu kanıtlamayı amaçlar. Kitaplardaki daha önceden kayıt edilmiş ya da deneyimlenmiş gerçekçi olayları olayları ve gerçek olmayan karakter ve olayları göz önüne sermek için Morrison’ın kitapları detaylı olarak bu bölümde incelenmektedir. Buna ek olarak, Morrison’ın yazım stili ve romanlarındaki önemli tamlar da bu bölümde vurgulanmaktadır. Sonuç olarak, bu tez Morrison’ın iki kitabında büyülü gerçekçiliği neden ve nasıl kullandığını açıklar ve büyülü gerçekçilik sayesinde yazarın sadece gerçekçi değil aynı zamanda büyülü öğeler içeren Afro-Amerikan gerçeğini tam anlamıyla irdelediğini savunur.

Bu tez, edebiyatta büyülü gerçekçiliğin rolünü ve onun Toni Morrison'ın Sevgili ve Süleyman'ın Şarkısı adlı romanlarındaki yansımalarını inceler. Amerika'da yaşayan siyahların gerçeklerini yansıtmak amacı taşıyan Afro-Amerikan yazar Morrison kitaplarında sadece gerçekçi olay ve kişileri değil aynı zamanda hayaletleri, büyülü karakterleri ve gerçekdışı olayları ele alır. Yazar Amerikan kökeninin yansıması olan mantıklı hikayelerle Afrika kökeninden kanaklanan büyülü hikayeleri birleştirerek, Afro-Amerikan gerçeğini farklı açılardan kaleme alır.Bu tezin ilk bölümünde büyülü gerçekçiliğin anlamı ve tarihi açığa çıkarılmaktadır. Daha sonar bu akım gerçekçilik, postmodernizm, fantastik ve gerçeküstücülük gibi diğer edebiyat akımlarıyla karşılaştırılmaktadır. İkinci bölüm ise Toni Morrison'ın romanlarında büyülü gerçekçilik öğelerinin var olduğunu kanıtlamayı amaçlar. Kitaplardaki daha önceden kayıt edilmiş ya da deneyimlenmiş gerçekçi olayları olayları ve gerçek olmayan karakter ve olayları göz önüne sermek için Morrison'ın kitapları detaylı olarak bu bölümde incelenmektedir. Buna ek olarak, Morrison'ın yazım stili ve romanlarındaki önemli temlar da bu bölümde vurgulanmaktadır.Sonuç olarak, bu tez Morrison'ın iki kitabında büyülü gerçekçiliği neden ve nasıl kullandığını açıklar ve büyülü gerçekçilik sayesinde yazarın sadece gerçekçi değil aynı zamanda büyülü öğeler içeren Afro-Amerikan gerçeğini tam anlamıyla irdeledeğini savunur. This thesis examines magical realism in literature and its reflections on Toni Morrison?s two novels Beloved and Song of Solomon. As an African-American writer whose aim is to represent the reality of black people in America, Morrison not only narrates the realistic events and people but also ghosts, magical characters and extraordinary events. Combining rational stories that are considered as the reflections of her American heritage and magical ones that are derived from her African heritage, the author narrates the reality of African-Americans from different aspects.In the first part of the thesis the history and meaning of magical realism is explored. Then the movement is compared with other literary movements such as; realism, postmodernism, surrealism and the fantastic. The second part seeks to prove that there are magical realist elements in Morrison?s novels. In order to display the realistic events that have been recorded or experienced and the supernatural characters, events and myths in Morrison?s novels, the books are observed in details. Moreover, the narration of Morrison and the important themes of her novels are also emphasized.Finally, this thesis explains how and why Morrison uses magical realism in her two novels and suggests that through magical realism the writer portrays the expanded reality of African-Americans that is not only realistic but also magical. 59

“Juridification” is an ambiguous term, both descriptively and normatively. The authors distinguish between five dimensions of “juridification”; constitutive juridification, juridification as law’s expansion and differentiation, as increased conflict solving with reference to law, as increased judicial power and as legal framing. In the first part they clarify the five dimensions. In the second part they discuss the relationship between them, and in a third and concluding part they briefly comment on some of the challenges they are faced with from a normative point of view.