Search

Yaygın din eğitimi örgün din eğitimin dışında bireylerin dini ihtiyaçlarını gidermek için resmi ya da özel kuruluşlar vasıtasıyla her bireye planlı ve amaçlı olarak verilen eğitimdir. Günümüzde yaygın din eğitimini şekillendiren temel kurum Diyanet İşleri Başkanlığıdır. Diyanet İşleri Başkanlığı yaygın din eğitimini cami içi ve cami dışı olarak yerine getirmektedir. Cami içi yaygın din eğitimi ise; vaaz, hutbe ve kuran öğretimi ile yapılmaktadır. Bu eğitimlerden olan hutbe, Müslümanları ilgilendiren bütün konuları ele alarak topluma dini bilgileri öğretmek; insanlarda olumlu yönde davranış değişikliği oluşturmak, hedef kitlenin iman, ahlak ve toplumsal farkındalık bakımından duyarlı hale gelmesini sağlamak için bireylere yardımcı olmaktır. Yaklaşık olarak aynı dönemlerde doğmuş, aynı dönemin özelliklerini paylaşmış, benzer sorumluluklara sahip bireyler aynı kuşak bireyleri olarak tanımlanır. 1990-2015 yılları arasında doğmuş büyümüş bireyler Z kuşağı bireyleri olarak adlandırılmaktadır. Bu kuşak bireyleri interneti kullanma, teknolojiyi sevme, görsele aşina, üretken ve eşitlikçi gibi özelliklere sahiptir. Bu durum Z kuşağının sosyalleşmesinde, yaşam alışkanlıklarında ve öğrenme sitillerinde farklıları beraberinde getirmiştir. Yaygın din eğitim nesiller arasındaki bu farklılıkları dikkate alarak bireylerin kendilerini geliştirmelerine ve bilgilerini güncellemelerine yardım etmelidir. Bu sebeple yaygın din eğitimi Z kuşağının ihtiyaçlarını dikkate alarak farklı metot ve etkinlikleri geliştirmesi gerekir. Bu bağlamda Z kuşağının gözüyle Cuma hutbelerinin nasıllığı önemli hale gelmektedir. Buradan hareketle Z kuşağının Cuma hutbelerine karşı tutumlarını incelemek için Cuma hutbeleri değerlendirilmiştir. Araştırmamız, Z kuşağının Cuma Hutbelerini algılamalarını incelemek amacıyla tanımlayıcı araştırma tasarımı ile yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini Konya İli Seydişehir, Beyşehir ilçesinde 14-25 yaş aralığındaki 175 birey oluşturmaktadır. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan ‘Birey Tanılama Formu’ ve ‘Cuma Hutbelerine İlişkin Bilgi Formu’ aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmada, verilerin analizinde IBM SPSS (IBM Statistical Package for Social Sciences Corp.; Armonk, NY, ABD) 25.0 programı kullanılmıştır. Araştırma verileri değerlendirilirken kategorik değişkenler için frekans dağılımı (sayı, yüzde), sayısal değişkenler için tanımlayıcı istatistikler (ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. Araştırmaya katılan katılımcıların yaş ortalamaları 17.04’dir. Katılımcıların çoğunluğunun lise öğrencisi olduğu görülmüştür. Araştırmada Z kuşağının Cuma hutbelerine katılım sağladığı, hutbelerden umut bekledikleri, olumlu yönden etkilendikleri görülmüştür. Ancak Cuma hutbelerindeki konuların yerel ve güncel konuları ele almadığı ifade ederek anlatılan konuların hatırlamadıkları, aynı konuların tekrar ettiği, gençlere yönelik olmadığına ulaşılmıştır. Ayrıca hutbelerin sunumu, süresi ve imamların yaklaşımlarından dolayı problemler yaşandığı tespit edilmiştir.

Copyright of Western Anatolia Journal of Educational Sciences (WAJES) / Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi is the property of Dokuz Eylul University and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Bu çalışmanın amacı Erzurum il merkezi ile çevre illerde (Ağrı, Hakkari ve Van) bulunan, Gençlik ve Spor Bakanlığı’na bağlı faaliyet yürüten İl Gençlik Merkezleri (GM) ile Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı olarak eğitim veren Halk Eğitim Merkezleri’nde (HEM) verilen çalgı eğitim derslerini benzerlikler ve farklılıklar açısından karşılaştırmalı olarak incelemektir. Bu çalışma; özengen müzik eğitimi veren 8’i Gençlik Merkezi ve 8’i Halk Eğitim Merkezi olmak üzere 16 kuruluşta yürütülmüştür. Araştırmanın verileri, çalışma kapsamında belirlenen illerdeki Gençlik ve Halk Eğitim merkezlerinde çalgı dersi veren 28 öğretmenden yüz yüze görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Elde edilen veriler, içerik analizi ve betimsel istatistik yöntemlerinden sıklık ve yüzde ile analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda gerek GM’de gerekse de HEM’deki öğretmenlerin çok önemli bir kısmının binaların genel durumu, dersliklerin genel fiziki yapısı ve çalgı eğitimi için uygunluğu; oturma düzeni ve tahta gibi araç gereçler açısından kurumlarının yeterli olduğu görüşünde oldukları belirlenmiştir. Her iki tür eğitim merkezinde de eğiticilerin büyük bir bölümünün çalgı eğitimi sürecinde hem teorik olarak anlatma hem de göstererek yaptırma yöntemini kullandıkları, büyük bir bölümünün çalgı eğitimi sürecinde en fazla kullandıkları ders materyalinin metod/etüd/modül olduğu saptanmıştır. Her iki kurumda eğitim veren öğretmenlerin de kullanmakta oldukları bir eğitim müfredatının bulunduğunu fakat çoğu zaman bu müfredata uymayarak kendi planlarını uyguladıkları belirlenmiştir. GM’de kurs bitiminde; katılımcıların genelinin ölçme ve değerlendirme yapmadıkları ve/veya genel bir öz değerlendirme yaptıkları, HEM’de ise öğretmenlerin büyük kısmının kurs bitiminde sınav yaptıkları; her iki kurumda da çalgı eğitimi sürecinin sonunda çoğunlukla kurs bitirme belgesi ya da sertifika verildiği belirlenmiştir.

Diyanet İşleri Başkanlığı 2013-2014 eğitim öğretim yılında “4-6 Yaş Din Eğitimi Projesi” kapsamında yeni bir misyon daha üstlenmiş ve 4-6 yaş grubu Kur’an kurslarıyla hedef kitlesini farklılaştırmıştır. 4-6 yaş grubu Kur’an kursları programında öğretici rehberliğinde, öğrenci merkezli, öğrencinin yaparak ve yaşayarak öğrenebileceği, etkinlik temelli öğretim yöntemine göre düzenlenmiş muhtelif etkinlikler uygulandığı görülmüştür. 4-6 yaş grubu Kur’an kursları öğretici kitaplarındaki uygulamaların incelenmesini amaçlayan bu çalışma, karma araştırma desenine göre yapılmıştır. Araştırmada; Kur’an öğrenmeye yönelik etkinlik ve materyallerin yeterli olmadığı, ilkokula hazırlayıcı uygulamaların yetersiz olduğu, etkinliklerin birbirinin tekrarı niteliğinde olduğu ve öğrenci yaş seviyeleri ihmal edildiğinden öğreticilerin alternatif etkinlik üretmekte güçlük yaşadıkları sonuçlarına ulaşılmıştır.

Copyright of RumeliDE Journal of Language & Literature Research / RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi is the property of RumeliDE Uluslararasi Hakemli Dil & Edebiyat Arastirmalari Dergisi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Bu çalışmada, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Sanat ve Meslek Eğitimi Kurslarına (İSMEK) devam eden kursiyerlerin aldıkları eğitimlere ilişkin görüşlerinin ve beklentilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada nitel araştırma desenlerinden fenomenoloji deseni kullanılmıştır. Örneklem türü olarak amaçlı örnekleme yöntemi seçilmiştir. Çalışma grubunu İSMEK’in Fatih şubesindeki dil kurslarına devam eden 25 kursiyer oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak görüşme yönteminden yararlanılmış ve bu doğrultuda yarı yapılandırılmış görüşme formu hazırlanmıştır. Yapılan görüşmelerden elde edilen veriler içerik analizine tabi tutulmuştur. İSMEK’in ücretsiz olması en önemli tercih nedeni olduğu tespit edilmiştir. Kurslarda verilen eğitimin kalitesi ve kursu bitirenlere verilen sertifika kursiyerlerin İSMEK’i tercih etmelerini etkileyen önemli nedenler olduğu söylenebilir. İSMEK dil kurslarının tercih edilme nedenleri arasında ise, iş bulma beklentisi, eğitim sermayesi oluşturma, kariyer hedeflerini gerçekleştirme, sahip olduğu meslekte tutunabilme gibi ekonomik nedenlerin ağırlıkta olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Katılımcıların büyük çoğunluğu İSMEK sertifikasının kariyerlerine katkısı olacağını düşünmektedirler. Sosyalleşme fırsatları sunmasının İSMEK’in katılımcıların kişisel yaşamlarına yaptığı en önemli katkı olduğu tespit edilmiştir.

Amaç: Organ bağışı konusundaki bilgi eksikliği veyetersizliği bu davranışın gerçekleşmesini olumsuz yönde etkilemektedir. Sunulan çalışmada yüksekokul öğrencilerinin organ bağışı konusundaki bilgi düzeylerinin ve tutumlarının araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırma Meslek Yüksekokulu 2015-2016 Öğretim Yılı Bahar Döneminde kayıt yaptıran ve çalışmaya katılmayı kabul eden 182 öğrenci ile yapılmıştır %76,79 . Tanımlayıcı olarak planlanan çalışmanın verileri kişisel bilgi formu veorgan bağışının sosyal, eğitsel ve dinsel yönden algılayışlarını araştıran anket formu ile toplanmıştır. İstatistiksel analizlerde tanımlayıcı istatistikler; karşılaştırmalı analizlerde ki-kare testi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmada erkeklerin kadınlara kıyasla daha fazla organ bağışında bulundukları saptanmıştır p=0,012 . Anne eğitim düzeyi organ bağışının nasıl ve nereye yapıldığı bilgisini de olumlu yönde etkilemektedir p=0,043 . Annesi çalışanların çalışmayanlara kıyasla organ bağışına olumlu baktıkları p=0,019 , yakınlarında beyin ölümü gerçekleşirse onun organlarını daha yüksek sıklıkta bağışlayabilecekleri saptanmıştır p=0,040 . Okunan program, sınıf, yaşanılan yer, ailenin eğitim ve gelir düzeyi gibi parametreler öğrencilerin organ bağışını sosyal, eğitsel ve dinsel yönden algılayışlarını etkilememiştir p>0,05 . Kadınlar erkeklere göre organ bağışı yapılan kişinin kim olduğunu daha az önemsemektedirler p=0,032 .Sonuç: Organ bağışı ve nakli ile ilgili bilgi düzeyi ve bağışçı sayısı istenenin altındadır. Genel olarak organ bağışına olumlu bakılmakla birlikte, organ almak isteyenlerin sıklığı vermek isteyenlerden fazladır. Çalışmada konu ile ilgili farkındalığı arttırmak, bilgi ve tutum geliştirmek için en önemli faktör anne eğitimi bulunmuştur. Üniversiteler ve Sağlık Bakanlığı, yerel ve ulusal basın yayın organlarına doğru bilgi konusunda destek olmalıdır. Eğitim etkinlikleri, broşürler, afişler vb. yoluyla farkındalık geliştirilebilir, bilgi, tutum ve olumlu yönde davranış değişikliği sağlanabilir

Bu çalışmanın temelini, Esenler Belediyesi Şehir ve Düşünce Merkezi ile Yıldız Teknik Üniversitesi’nin birlikte geliştirdiği bir sosyal sorumluluk çalışması olan, eğitimlerine devam edemeyip ara vermiş annelerin yaygın eğitimlerine katkıda bulunmayı hedefleyen “Anne Üniversitesi” teşkil etmektedir. Annelere üniversite – örgün eğitim ortamında dokuz modül halinde sanat, sağlık, medya, iletişim gibi konularda eğitimler verilmiştir. Bu çerçevede yaygın-yetişkin eğitimi uygulamaları adına annelerden kendi masallarını yazmaları istenerek yaratıcı-çözümleme düşünce biçimleri, ifade güçleri, öz-öğrenmeleri ve sosyal değerleri üzerindeki farkındalıklarının arttırılması hedeflenmiştir. Anneler, eğitimleri boyunca sınıf içinde gözlemlenmiş; sınıf içi performansları değerlendirilmiş ve yapılan değerlendirme sonucunda 25 masal anlatım bütünlüğü ve verdiği eğitim mesajı bakımından basılmaya uygun bulunmuştur. Annelerin masalları, tematik inceleme ile değerlendirildikten sonra kendileri ile masalların yazım süreçleri üzerine sözlü ve yazılı görüşmeler yapılmış; tümevarımsal tematik inceleme yöntemi ile içerikteki temalar, görüşmeler sonucunda elde edilen verilerle karşılaştırılarak yaygın eğitimin masalların oluşumundaki katkısı incelenmiştir.

Copyright of Eurasian Journal of Educational Research (EJER) is the property of Eurasian Journal of Educational Research and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Training skilled labors is regarded as one of the basic functions of educational institutions. In this context, it's assumed that the phenomenon of training skilled labors is in direct proportion to effectiveness of formal institutions. Besides, the development of information and communication system, also the rapid change that emerged from globalization, endangers the sustainability of the "skilled labor" concept. In this context, even a very skilled labor cannot perform the targeted labor's activity in case they do not perform the informal educational activities periods during their philosophy of life. Especially, effectiveness and continuity of targeted labor could be provided if both formal and informal gastronomy educations support each other. The purpose of this study is to measure the supply interaction levels of special quality operating in the field of gastronomy education and measuring the demand interaction levels of individuals who attended these types of courses. The individuals who attended modern gastronomical education courses were chosen as research population to measure the current interactions between supply and demand within the informal gastronomy education. Questionnaire method has been implemented on 462 individuals. As result of the research it has been determined that individual demands and modern gastronomy courses are in quite a positive interaction. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Objective: Lack of information and inadequacy on organ donation affects the realization of this behavior negatively. In this study, it was aimed to investigate the knowledge levels and attitudes of vocational college students about organ donation. Material and Methods: This study was carried out with 182 students registered at Vocational School 2015-2016 Spring Semester who accepted to participate in the study (Ratio 76.79%). The data of the planned work as a descriptive study were collected through a questionnaire that investigated the social, educational and religious perceptions of organ donation as well as the personal information form. Descriptive statistics were used in statistical analyzes and chi-square test was used in comparative analyzes. Findings: In the study, it was found that males had more donations than females (p = 0.012). The educational level of the mother affects the knowledge of how and where the organ donation is done positively (p = 0.043). It is seen that the working of the mothers is positive for organ donation according to the other groups (p = 0.019). It was also found that if the brain death occurred in the vicinity, the organs could be donated at a higher frequency (p = 0.040). Parameters such as education program, class, place of residence, education and income level of the family, educational and religious perception did not effect of organ donation (p> 0.05). It was observed that women were less concerned about who was organ donated than men (p = 0.032). Results: The level of knowledge about organ donation and transplantation and the number of donors are below the desired level. In general, there is a positiveperspective for organ donation. However, the number of people who think they will need an organ is more than those who consider organ donation. It has been determined that mother education is the most important factor in raising awareness and improving knowledge and attitude about organ donation. Universities and the Ministry of Health should be able to provide accurate information to local and national media. With educational events, brochures, posters, etc. awareness can be improved through knowledge, attitude and positive attitude change. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Osmanlı’nın son döneminden başlayarak Cumhuriyet'in kuruluş yılları boyunca yayımladığı Âtî-İleri gazetelerindeki köşe yazıları ve kitaplarla yaşanan toplumsal ve siyasal değişime katkıda bulunanlardan biri Celal Nuri İleri’dir. Celal Nuri, dönemindeki eğitim sisteminin sorunları ve buna dair önerileri hakkında eğitim görüşlerini dile getirerek dönemine etki etmiş önemli bir düşünürdür. Celal Nuri kalkınma için batılılaşmanın, batılılaşma için de eğitim yoluyla toplumsal dönüşümün gerçekleşmesi gerektiğini vurgulamıştır. Bu doğrultuda iktisat eğitimi, halkın, özellikle kadınların eğitimi, yaygın eğitim, örgün eğitimin sorunları, ahlak eğitimi, dil eğitimi, eğitimin yaygınlaştırılması gibi konularda yazılar yazmıştır. Onun batılılaşma fikri yönündeki görüşleri ve bu doğrultuda yapılması gerektiğini düşündüğü faaliyetler -örneğin Türk dilinin sadeleştirilmesi, Latin harflerinin kullanılması vb.- Cumhuriyet’i kuran irade tarafından desteklenmiş ve uygulanmıştır

Yirminci yüzyıldan bu yana, dünya sosyal, ekonomik ve kültürel olarak çok önemli değişim ve dönüşümler yaşamaktadır. Söz konusu bu değişimler bireylerin hayatları boyunca eğitim almalarını gerekli kılmakta, içinde bulundukları topluma ve bu hızlı değişimlere ayak uydurmalarını gerektirmektedir. Bireyin günlük hayatını topluma uyumlu bir şekilde sürdürebilmesi ve mesleğindeki gelişmeleri yakından takip edebilmesi de kendini yenilemesi ile mümkündür. Bireyin kendini sürekli yenilemesi ise ancak yaşam boyu öğrenme ile sağlanabilir. “Yaşam boyu öğrenme” bireyin olduğu her yerde gerçekleşebilen; yer, zaman, yaş, eğitim düzeyi gibi her türlü kısıtlamayı ortadan kaldıran bir kavram olduğu için dünyada eğitim alanında yürütülen çalışmalar arasında öncelikli konuma gelmiştir ve yaşam boyu öğrenme kavramıyla ilgili çeşitli çalışmalar yürütülmüştür. Bu çalışmada, yaşam boyu öğrenme kavramı ve kapsamı üzerine bir literatür taraması yapılarak bugüne kadar yapılmış olan tanım ve ifadelere yer verilmiştir. Mevcut tanımlardan yola çıkılarak genel bir değerlendirme yapılmış ve kapsamının belirlenmesi amaçlanmıştır.

Bu makalede önce "okuma toplantıları"nın çerçevesi belirlenmiş, geçirdiği tarihî evrelere değinilmiş ve icra edildiği mekânlar, halk arasındaki yayılma alanları tanıtılarak kültür ve eğitim tarihimizdeki önemi ortaya konulmuştur. Dünden bugüne toplantılarda okunduğu için "halk kitapları" olarak adlandırılan kitapların özellikleri belirtilmiş, örnekler verilmiştir. Okuma toplantılarının toplumumuza ait tarihî ve sosyolojik bir olgu, kültürel bir değer olduğu belirlenmiş ve bir dinleyici topluluğuna belirlenen bir zaman dilimi içinde ve periyodik olarak kitap okumanın bir kitle eğitim metodu olarak kabul edilmesi, bunun yanında "okuma toplantıları"nın tarihimizde var olan bir yaygın eğitim ve öğretim kurumu olarak değerlendirilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

Copyright of Education & Science / Egitim ve Bilim is the property of Turkish Education Association and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)