Search

Bu çalışma, Osmanlı döneminde elektrik işlerinde eğitim almak üzere, yurtdışına giden Osmanlı öğrencilerini araştırmak üzere kaleme alınmıştır. Osmanlı Devleti, yerel teknik eğitimdeki yetersizlikler sebebiyle, yurtdışına elektrik eğitimi için gidenleri destekleyen bir tutum sergilemiştir. Bu çalışmada yabancı ülkelerde elektrik eğitimi görmek isteyen, 56 Osmanlı vatandaşı tespit edilmiştir. II. Abdülhamid (1876-1909) zamanında sınırlı sayıda öğrenci, Fransa ve Almanya’ya gönderilmiştir. II. Meşrutiyetin ilanı (1908) sonrası, yurtdışında eğitim alan öğrenci sayısı artmıştır. Eğitim için tercih edilen ülkelerin listesi de genişlemiş olup, İngiltere, Macaristan, İsviçre, İtalya, Belçika ve ABD de bu ülkelerin arasına katılmıştır. Yurtdışında eğitime gidenlerin bazıları üniversitelerde teorik öğrenim görürken, bazıları da fabrika ve tersane gibi pratik eğitim alacakları yerleri tercih etmişlerdir. This paper evaluates the Ottoman students who received electricity training in foreign countries during the Ottoman period. Because of the inadequacies of local technical education, the Ottoman Empire decided to support people who wished to receive electricity training abroad. This study found 56 Ottoman citizens who requested to receive electrical education in foreign countries. A limited number of students were sent to France and Germany during the reign of Abdülhamid II (1876-1909). Following the proclamation of the Second Constitution in 1908, the number of students studying abroad increased. The list of countries chosen for study also widened; eventually including England, Hungary, Switzerland, Italy, Belgium, and the USA. While most Ottoman students undertook theoretical studies at universities, a number of them preferred to receive practical training in factories and shipyards.

YENİ BİR YÖNETİM KAVRAMI OLARAK KAİZEN: BİR SANAYİ İŞLETMESİNDE UYGULAMATEZ ÖZETİRekabetin günden güne zorlaştığı dünya pazarlarında son yıllarda ürünlerin ve hizmetlerin pazarlama stratejilerinin oluşturulmasında rekabet avantajı yaratmanın önemi gitgide artmaktadır. Bu çalışmada rekabet avantajı kavramının Ekonomiklik bileşeni üzerinden Yalın Üretim ve dolayısıyla “Kaizen Yönetim Sistemi” tanıtılmıştır.Rekabet avantajı yaratmada Ekonomiklik kavramının son yıllarda artan önemi ve belirleyiciliği geçmiş yıllarla yapılan karşılaştırılmalarla vurgulanmıştır. Bu bağlamda Kaizen Yönetim Sisteminin ve Verimlilik Artırıcı Sistemlerin oynadığı rollerin altı çizilmiştir.Bu çerçevede tezin cevaplamaya çalıştığı konu ortaya çıkmaktadır: “ Kaizen Yönetim Sistemi uygulanırken Rekabet avantajı yaratmaya etki eden “Başarı Faktörleri” nelerdir?” Ortaya kona konsept çervesinde bu soruya yanıt aranırken belirlenen şu eksende yol alınmıştır: İlk olarak bu konuda yapılmış akademik araştırmalar ve yapılan yayınlardaki uygulamalarda öne çıkan Başarı Faktörleri incelenmiştir. İkinci olarak “Gretsch-Unitas” firmasında yapılan Kaizen uygulamasında öne çıkan Başarı Faktörleri ile akademik literatür arasında bağlantı vurgulanmıştır. Son olarak da bu uygulamada ortaya çıkan sonuçlar, karşılaşılan sorunlar ve sapmalar sonuç bölünde ele alınmıştır. KAIZEN ALS NEUES MANAGEMENTKONZEPT: UMSETZUNGSVERFAHREN IN EINEM INDUSTRIELLEN UNTERNEHMENINHALTSANGABE DER ARBEIT Heutzuge im heftigen Konkurrenzumständen auf allen Märkten von Produkten und Dienstleistungen wird im Marketingstrategien die Rolle der Bildung von Komperative Konkurrenzvorteilen-(KKV) wichtiger für Unternehmen. Anhand dem Begriff KKV wird man in dieser Arbeit Lean Management bzw. “Kaizenverfahren” inhaltlich vorstellen. Warum die Wirtschaftlichkeit in den letzten Jahren ein entscheidender Faktor besonders bei den industriellen Produkten für die Bildung von einem erfolgreichen KKV ist, wird man versuchen mit einem Vergleich mit den vorrigen Jahren zu interpeteieren. Auf dieser Base wird man auch die entscheidende Rolle von “Kaizenverfahren” bzw. Produktivitätsstegerungsmassnahmen ausprägen. Aus diesem Konzept der Wirtschaftlichkeit darf man herausfordern, dass das Management von der Wirtschaftlichkeit durch Produktivitätssteigerung- und Qualitätsverbesserungsmassnahmen als entscheidende Faktoren bei der Bildung von KKVs für Unternehmen im Wettbewerbsarena gelten. Hierraus wird die Fragestellung der Arbeit abgeleitet: “Unter welchen Erfolgsfaktoren wird man wettbewerbsfähiger durch die Anwendung von “Kaizenverfahren?” Bei dieser Arbeit wird folgende Vorgehensweise begleitet um die Erfolgsfaktoren und Bewertungskriterien zu untersuchen: Erstens, bei der Darstellung von empirischen Untersuchungen wird versucht, diese Erfolgsfaktoren zu untersuchen. In dem Kapitel wird akademische Literatur der Umsetzungsmodellen vorgestellt. Zweitens, bei der Umsetzung des Kaizenverfahren bei der Firma Gretsch-Unitas und dessen auswirkende Erfolgsfaktoren wird der Relevanz zwischen der empirischen Untersuchungen und der praktischen Umsetzung gebildet. Drittens werden die Ergebnisse, auftauchende Probleme und Abweichungen bei den Schlussfolgerungen dargestellt.