Search

Le dialogue est le fil qui conduit l'humanité à sa conscience. C'est ta voix et la voix de l'autre qui se rencontrent au croisement de deux egos pour s'unir dans une troisième voix et créer la pensée, la culture et la conscience du monde. Si un homme apprend à utiliser le dialogue, à poser des questions authentiques et à utiliser sa pensée critique, il peut atteindre son « autognosie », connaissance de soi, et contribuer consciemment au changement du monde. L'éducation précoce à travers le dialogue et la philosophie, peut être la force catalytique qui conduira l’homme à son « eudaimonia », bonheur, et façonnera la libre conscience, individuelle et collective. Y a-t-il de l'espoir que le dialogue puisse jouer un rôle décisif dans la découverte de la conscience de l`homme?, Ο διάλογος είναι το σωστικό νήμα της ανθρωπότητας που την οδηγεί στη συνειδητότητά της. Είναι η δική σου φωνή και η φωνή του άλλου που συναντιούνται στο μεταίχμιο των δύο εγώ για να ενωθούν σε μια τρίτη φωνή και να δημιουργήσουν τη σκέψη, τον πολιτισμό και τη συνειδητότητα του κόσμου. Όσο ενωρύτερα μάθει ο άνθρωπος να χρησιμοποιεί το διάλογο, να θέτει αυθεντικά ερωτήματα και να χρησιμοποιεί την κριτική του σκέψη τόσο ενωρύτερα θα οδηγηθεί στην αυτογνωσία του και θα συμβάλλει συνειδητά στη συλλογική αλλαγή. Η πρώιμη παιδεία του διαλόγου μπορεί να καταστεί η καταλυτική δύναμη του λόγου η οποία θα διαμορφώσει νοηματοδοτημένες συνειδήσεις και θα οδηγήσει στην ατομική και συλλογική ελευθερία. Υπάρχει ελπίδα ο διάλογος να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην ανακάλυψη της συνειδητότητας του ανθρώπου, Dialogue is the thread that leads humanity to consciousness. It is your voice and the voice of the other that meet at the crossroad of two egos to unite into a third voice and create the thought, culture and consciousness of the world. If a man learns to use dialogue, to ask authentic questions and to use his critical thinking, he can attain his "self-awareness", self-knowledge, and contribute consciously to change the world. Early education through dialogue and philosophy may be the catalytic force that will lead man to his "eudaimonia", happiness, and will shape the free conscience, individual and collective. Is there any hope that dialogue can play a decisive role in the discovery of man's consciousness?

Le mythe du retour dans la poésie néo-hellénique du XXe siècle La poésie néo-hellénique du XXe siècle est imprégnée d’un recyclage des formes et des figures d’expression de la mythologie classique grecque. Ce recyclage, tel que pratiqué par des poètes comme Cavafy, Séféris et Elytis, se manifeste et s’articule dans le phénomène du mythe du retour, phénomène qui évolue sous quatre aspects distincts : le mythe (l’histoire) du retour, le retour au mythe, le retour du mythe et le mythe (l’illusion) du retour. La première manifestation de ce mythe du retour s’initie dans un renvoi à l’histoire homérique de l’archétype odysséen. En deuxième lieu s’élabore le retour au mythe, c’est-à-dire le recyclage du mythe dans un cadre idéologique et poétique. Ensuite se façonne un retour du mythe, par lequel la mythologie initiale du retour revient comme un concept où se métaphorise une forme d’expression première. Enfin se conscientise le mythe du retour, où le mythe n’est plus histoire, mais devient illusion., The Μyth of the Return in 20th Century Neo-Hellenic Poetry The Neo-Hellenic poetry of the 20th century is permeated by a recycling of the forms and figures of speech found in classical Greek mythology. This recycling, as practiced by poets such as Cavafy, Seferis and Elytis, is expressed and articulated in the phenomenon of the myth of the return, which evolves on four distinct planes: the myth (story) of the return, the return to the myth, the return of the myth and the myth (illusion) of the return. The first manifestation of this myth of the return is the Homeric story of the Odyssean archetype. Secondly is expressed the return to the myth into a recycled ideological and poetic form. Thereafter is shaped the return of the myth, through which the initial mythology of the return occurs as a concept that enables a primary form of expression. Finally is transcended the myth of the return, which is no longer only story, but illusion., Η νεοελληνική ποίηση του 20ου αιώνα διαποτίζεται από την ανακύκλωση των μυθολογικών μορφών της κλασικής ελληνικής μυθολογίας. Αυτή η ανακύκλωση, επεξεργασμένη από νεοέλληνες ποιητές σαν τον Καβάφη, τον Σεφέρη και τον Ελύτη, εκδηλώνεται ως το φαινόμενο του μύθου της επιστροφής, το οποίο διακρίνεται και εξελίσσεται μέσα από τέσσερις διαφορετικές όψεις : ο μύθος (η ιστορία) της επιστροφής, η επιστροφή στον μύθο, η επιστροφή του μύθου και ο μύθος (η ψευδαίσθηση) της επιστροφής. H πρώτη όψη, ο μύθος της επιστροφής, εμφανίζεται ως η πρωτοπόρα ομηρική επική αναφορά της επιστροφής του Οδυσσέα. Η δεύτερη όψη, η επιστροφή στον μύθο, διακρίνεται ως η επαναχρησιμοποίηση του μύθου ως ιδεολογικού πλαισίου. Στην συνέχεια, ο μύθος της επιστροφής επανέρχεται σαν ιδέα που γεννά μια επιθυμία επιστροφής σε κάποια αρχική ή ουσιαστική μορφή ή κατάσταση. Στην τέταρτη όψη, η επιστροφή είναι αυταπάτη, είναι μύθος. Έτσι λοιπόν συνδυάζεται η τελευταία όψη αυτής της μυθικής ποίησης του μύθου της επιστροφής, όπου ξεφεύγοντας από το ομηρικό αρχέτυπο, παραμένουμε με κάτι το πρωτότυπο., [À l'origine dans / Was originally part of : Thèses et mémoires - FAS - Département de littératures et de langues modernes]