Search

Οι συναντήσεις της ελληνικής µε τη γαλλική ιστοριογραφία, από τη Μεταπολίτευση ώς σήµερα, φαίνεται να αποτελούν κεντρικό κεφάλαιο της µελέτης διαµόρφωσης της ελληνικής ιστοριογραφίας τα τελευταία 50 χρόνια. Οι µισοί περίπου από τους σηµερινούς µόνιµους διδάσκοντες και ερευνητές που ασχολούνται µε τη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία στα τµήµατα Ιστορίας των ελληνικών πανεπιστηµίων και στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύµατος Ερευνών, δηλώνουν µεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία. Το κείμενο αυτό εξετάζει την διαμόρφωση της νέας ιστορίας όπως την οραματίστηκαν οι "Ελληνες του Παρισιού" και υποστηρίζει ότι αποτελεί μιά συνειδητή προσπάθεια διαμόρφωσης εθνικής ιστορίας που αποφεύγει συστηματικά τη συγκριτική σκέψη και την διεπιστημονικότητα. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιά νέα ελληνοκεντρική ιστορία που έρχεται σε ρήξη (θα δούμε πως) με την παραδοσιακή "αστική" ιστοριογραφία., Relations between Greek and French historiographical traditions constitute an important aspect of the study of the development of greek historiography in the last 50 years. Half of the tenured members of Faculty in history departments around the country and at the National Foundation for Scientific Research (EIE) hold degrees from France. This chapter examines the development of the "new" historical school that was established in Greece after the fall of the Dictatorship in 1974 by pioneer historians coming from Paris. I propose to look at this as a conscious effort to establish a new, national history, based on ethnocentric premises, away from both comparative and interdisciplinary practices. This Greek-centered historical school is meant as breaking away from bourgeois tradition towards a liberated historical consciousness.

Translation from French by Katerina Kritzilaki of Antonio A. Casilli (2005) "Les avatars bleus. Autour de trois modalités d'emprunt culturel au sein de la cyberculture", Communications, n. 77, pp. 183-202.; International audience; [The paradigmatic "avatar", shaped as an androgynous, hairless, slim - and blue - body , is a recurring feature within computer imaginary. This article outlines an historical and geographical mapping of this iconic template, culturally locating the contributions of academic postmodernism, feminism, the New Age movement, comics and pop culture to the building of a mythographic pattern stirring up this blue "virtual body". Three cultural borrowing methods are thus displayed : 1) détournement, 2) propaganda, 3) substratum interference.]