1. Μελέτη της φυσικής πορείας, εμφάνισης σοβαρών λοιμώξεων και αποτελεσματικότητας της σύγχρονης θεραπευτικής στρατηγικής σε ασθενείς με ANCA-αγγειίτιδες μέσω της δημιουργίας ηλεκτρονικού μητρώου καταγραφής (registry)
- Author
-
Thomas Konstantinos
- Subjects
Health Sciences ,Επιστήμες Υγείας - Abstract
Εισαγωγή Παρά την πρόοδο στη θεραπευτική των ANCA-σχετιζόμενων αγγειιτίδων (AAV), η θνητότητα και η επίπτωση των υποτροπών παραμένουν ψηλές. Ανάμεσα στις επιπλοκές, οι σοβαρές λοιμώξεις (ΣΛ) είναι από τις συχνότερες, τα σχετικά δεδομένα για την επίπτωση και τους προβλεπτικούς παράγοντες για αυτές από την καθημερινή κλινική πράξη μετά και την εισαγωγή των θεραπειών εξάλειψης των B λεμφοκυττάρων είναι περιορισμένα, όπως συμβαίνει και την εκτίμηση του κινδύνου ανά τύπο θεραπείας και χρονική περίοδο από τη διάγνωση. Όσο αφορά την παθογένεση των AAV, το συμπλήρωμα έχει πρόσφατα φανεί ότι παίζει σημαντικό ρόλο. Επιπλέον, η εφαρμογή τεχνικών αλληλούχισης επόμενης γενιάς θα μπορούσε να προσφέρει μια εν τω βάθει κατανόηση των υποκείμενων μηχανισμού της νόσου. Στη μελέτη αυτή, περιγράφουμε λεπτομερώς τη φυσική πορεία των AAV, την επίπτωση και τους παράγοντες κινδύνου για ΣΛ σε μια σύγχρονη κοόρτη ασθενών, την αξία του προσδιορισμού του C3 στον ορό και της εναπόθεσής του στη νεφρική βιοψία ως προβλεπτικός παράγοντας της νεφρικής έκβασης και συγκρίνουμε τους κοινούς μηχανισμούς και τις διαφορές μεταξύ AAV και λοίμωξης με τη χρήση αλληλούχισης RNA. Ασθενείς και Μέθοδοι Πολυκεντρική, αναδρομική μελέτη παρατήρησης 162 ασθενών με AAV που παρακολουθούνται σε τρία τριτοβάθμια κέντρα αναφοράς. Υπολογίστηκε η θνητότητα, η συχνότητα των υποτροπών και των ΣΛ. Μια υποομάδα ασθενών με AAV ταξινομήθηκε βάσει των επιπέδων C3 ορού και του θετικού ή αρνητικού ανοσοφθορισμού για C3 στη βιοψία νεφρού και συγκρίθηκαν τα χαρακτηριστικά των ασθενών και της νόσου αλλά και η έκβαση σε ΧΝΝ-ΤΣ. Τέλος, συγκρίναμε το μεταγραφωματικό πρότυπο 30 ασθενών με AAV με αντίστοιχα δημοσιευμένα δεδομένα ασθενών με σήψη σε έδαφος πνευμονίας της κοινότητας. Αποτελέσματα Συμπεριλήφθηκαν 162 ασθενείς με GPA (63%) και MPA (37%), άνδρες στο 51.9%, με μέση ηλικία 60.9 έτη, ΑΝCA+ στο 86%, και γενικευμένη νόσο στο 80%. Η θνητότητα κατά το διάστημα παρακολούθησης ήταν 9.2% (15/162) και ήταν αριθμητικά χαμηλότερη για τη GPA σε σχέση με την MPA (5.9% vs 15%, p=0.053). Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς (n=84, 52%) εμφάνισαν τουλάχιστον μία υποτροπή. Σε σύγκριση με τους ασθενείς που δεν εμφάνισαν υποτροπή, αυτοί που εμφάνισαν ήταν μικρότερης ηλικίας (57.7 ± 14.9 vs 64.4 ± 16, p=0.006), πιο πιθανό να έχουν eGFR >30 ml/min κατά τη διάγνωση (84.5% vs 67.9%, p=0.013) και πιο πιθανό να είναι cANCA/PR3+ (50.6% vs 37.2%, p=0.09), αν και το τελευταίο εύρημα δεν ήταν στατιστικά σημαντικό. Όσο αφορά τις θεραπείες, οι ασθενείς που έλαβαν RTX ως θεραπεία επαγωγής ή/και συντήρησης εμφάνισαν υποτροπή σε μικρότερο ποσοστό σε σχέση με όσους δεν έλαβαν (24.5% vs 63.7%, p30 ml/min at diagnosis (84.5% vs 67.9%, p=0.013) and more likely to be cANCA/PR3+ (50.6% vs 37.2%, p=0.09), nevertheless this last finding was not statistically significant. Regarding treatments, patients treated with RTX for induction and/or maintenance had lower rates of relapses compared to those not receiving RTX (24.5% vs 63.7%, p
- Published
- 2022