Search

Στα κεφάλαια 16-17 του VIIου βιβλίου των Πολιτικών ο Αριστοτέλης τάσσεται ανοιχτά υπέρ της άσκησης από πλευράς του κράτους μιας παρεμβατικής πολιτικής ελέγχου των γεννήσεων, συστήνοντας στο μελλοντικό νομοθέτη που φιλοδοξεί να οικοδομήσει την ἀρίστην πολιτείαν να προχωρήσει στη θεσμοθέτηση μιας δέσμης νόμων ευγονικού καθαρά χαρακτήρα, οι οποίοι θα αφορούν τόσο το προγεννητικό όσο και το μεταγεννητικό στάδιο και θα έχουν ως πρωταρχικό τους σκοπό το να διασφαλίζουν ότι οι τεκνοποιήσεις που θα λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό της πόλης θα οδηγούν στη γέννηση και την ανατροφή τέλειων/υγιών σωματικά παιδιών. Από την ανάλυση που έχω επιχειρήσει σε προηγούμενες εργασίες μου ορισμένων εκ των αριστοτελικών ευγονικών συστάσεων έχω οδηγηθεί στη θέση ότι για τη σύνταξη του περιεχομένου τους ο φιλόσοφος στηρίζεται σε μια σειρά από αρχές, έννοιες και εξηγητικά σχήματα που προέρχονται από τις βιολογικές του έρευνες. Τη συγκεκριμένη θέση έρχεται να ενισχύσει το παρόν άρθρο, του οποίου η ανάλυση επικεντρώνει στο βιολογικό υπόβαθρο και τη λειτουργία των παιδοκομικών εκείνων συστάσεων του 17ου κεφαλαίου που έχουν να κάνουν με την κινησιακή αγωγή των μικρών παιδιών, ηλικίας έως πέντε χρόνων. Απώτερος σκοπός του είναι να καταδείξει ότι πρόκειται για παιδοκομικές συστάσεις που μέσω της υποχρεωτικής εφαρμογής από μέρους των γονέων συγκεκριμένων πρακτικών και δραστηριοτήτων αυτό που επιχειρούν να διασφαλίσουν είναι το είδος του σωματικού εκείνου κατά κάποιο τρόπο βίου που θα έπρεπε να ακολουθούν τα παιδιά της άριστης πολιτείας κατά την πρώτη περίοδο της ζωής τους: έναν ήπιο πονητικό σωματικό βίο που είναι προσαρμοσμένος στις πραγματικές οργανικές/βιολογικές τους δυνατότητες, ο οποίος συντελεί στην όσο το δυνατόν πιο υγιή σωματική τους ανάπτυξη και τα προετοιμάζει έτσι ώστε να καταφέρουν να αποκτήσουν τη σωματική εὐεξίαν., In chapters 16-17 of the 7th book of Politics, Aristotle is openly in favor of an interventionist city-state policy of birth control, recommending thereby to the future legislator who aims at establishing the best constitution to enact a bundle of laws of an exclusively eugenic character, which will concern pre-genital as well as post-genital stages and will primarily attempt to ensure that all the forms of childbearing taking place within the territory of the polis will result to the birth and the upbringing of perfect/healthy children. On the basis of my previous analysis on the Aristotelian eugenics recommendations, I have concluded that in order to compile their content the philosopher relies upon a set of principles, concepts and explanatory schemata deriving largely from his biological investigations. The current article which focuses on the biological basis and the functioning of the childcare recommendations on the kinetic education of children up to five years old, found in chapter 17, reinforces this thesis. His ultimate goal is to indicate that they concern childcare recommendations made up from specific practices and activities and whose compulsory implementation by the parents attempts to ensure the proper corporeal way of living for the children of the best constitution during the first period of their life: a mildly laborious way of living (ἤπιος πονητικὸς βίος), adjusted to their real organic/biological capabilities, contributing as much as possible to their healthiest bodily development and preparing them for obtaining a corporeal well-being (εὐεξίαν)., Dans les chapitres 16-17 du VIIème livre des Politiques, Aristote s'inscrit ouvertement en faveur d'une politique interventionniste de l'État en matière de contrôle des naissances, invitant le futur nomothète œuvrant à l'édification de la constitution la meilleure (ἀρίστην πολιτείαν) à légiférer une série de lois au caractère purement eugénique, lesquelles concernent autant le stade prénatal que postnatal et dont la visée princeps consiste à garantir la naissance et l'élevage au sein de la cité d'enfants parfaits / sains sur le plan corporel. L'élaboration du contenu desdites lois, comme nos recherches précédentes portant sur cette question a pu le mettre en lumière, se fonde sur des principes, des notions et des schémas explicatifs que le philosophe puise dans ses travaux biologiques. Cette thèse d'un subtrat biologique se trouve confirmée et renforcée par le présent article, lequel se centre tout particulièrement sur les recommandations aristotéliciennes du 17ème chapitre portant sur l'éducation motrice des enfants de la naissance à leur cinq ans. Celles-ci se donnent en effet pour objet d'assurer, à travers la mise en œuvre de pratiques et d'activités précises de la part des parents, un mode de vie corporel spécifique aux petits enfants de la cité la meilleure, à savoir une vie laborieuse douce (ἤπιος πονητικὸς βίος) réglée sur leurs capacités et besoins organiques / corporels réels, laquelle contribue à leur développement corporel optimal et les prépare ainsi à l'acquisition de la bonne constitution du corps (εὐεξίαν).

International audience; Στα κεφάλαια 16-17 του VIIου βιβλίου των Πολιτικών ο Αριστοτέλης τάσσεται ανοιχτά υπέρ της άσκησης από πλευράς του κράτους μιας παρεμβατικής πολιτικής ελέγχου των γεννήσεων, συστήνοντας στο μελλοντικό νομοθέτη που φιλοδοξεί να οικοδομήσει την ἀρίστην πολιτείαν να προχωρήσει στη θεσμοθέτηση μιας δέσμης νόμων ευγονικού καθαρά χαρακτήρα, οι οποίοι θα αφορούν τόσο το προγεννητικό όσο και το μεταγεννητικό στάδιο και θα έχουν ως πρωταρχικό τους σκοπό το να διασφαλίζουν ότι οι τεκνοποιήσεις που θα λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό της πόλης θα οδηγούν στη γέννηση και την ανατροφή τέλειων/υγιών σωματικά παιδιών. Από την ανάλυση που έχω επιχειρήσει σε προηγούμενες εργασίες μου ορισμένων εκ των αριστοτελικών ευγονικών συστάσεων έχω οδηγηθεί στη θέση ότι για τη σύνταξη του περιεχομένου τους ο φιλόσοφος στηρίζεται σε μια σειρά από αρχές, έννοιες και εξηγητικά σχήματα που προέρχονται από τις βιολογικές του έρευνες. Τη συγκεκριμένη θέση έρχεται να ενισχύσει το παρόν άρθρο, του οποίου η ανάλυση επικεντρώνει στο βιολογικό υπόβαθρο και τη λειτουργία των παιδοκομικών εκείνων συστάσεων του 17ου κεφαλαίου που έχουν να κάνουν με την κινησιακή αγωγή των μικρών παιδιών, ηλικίας έως πέντε χρόνων. Απώτερος σκοπός του είναι να καταδείξει ότι πρόκειται για παιδοκομικές συστάσεις που μέσω της υποχρεωτικής εφαρμογής από μέρους των γονέων συγκεκριμένων πρακτικών και δραστηριοτήτων αυτό που επιχειρούν να διασφαλίσουν είναι το είδος του σωματικού εκείνου κατά κάποιο τρόπο βίου που θα έπρεπε να ακολουθούν τα παιδιά της άριστης πολιτείας κατά την πρώτη περίοδο της ζωής τους: έναν ήπιο πονητικό σωματικό βίο που είναι προσαρμοσμένος στις πραγματικές οργανικές/βιολογικές τους δυνατότητες, ο οποίος συντελεί στην όσο το δυνατόν πιο υγιή σωματική τους ανάπτυξη και τα προετοιμάζει έτσι ώστε να καταφέρουν να αποκτήσουν τη σωματική εὐεξίαν.; In chapters 16-17 of the 7th book of Politics, Aristotle is openly in favor of an interventionist city-state policy of birth control, recommending thereby to the future legislator who aims at establishing the best constitution to enact a bundle of laws of an exclusively eugenic character, which will concern pre-genital as well as post-genital stages and will primarily attempt to ensure that all the forms of childbearing taking place within the territory of the polis will result to the birth and the upbringing of perfect/healthy children. On the basis of my previous analysis on the Aristotelian eugenics recommendations, I have concluded that in order to compile their content the philosopher relies upon a set of principles, concepts and explanatory schemata deriving largely from his biological investigations. The current article which focuses on the biological basis and the functioning of the childcare recommendations on the kinetic education of children up to five years old, found in chapter 17, reinforces this thesis. His ultimate goal is to indicate that they concern childcare recommendations made up from specific practices and activities and whose compulsory implementation by the parents attempts to ensure the proper corporeal way of living for the children of the best constitution during the first period of their life: a mildly laborious way of living (ἤπιος πονητικὸς βίος), adjusted to their real organic/biological capabilities, contributing as much as possible to their healthiest bodily development and preparing them for obtaining a corporeal well-being (εὐεξίαν).; Dans les chapitres 16-17 du VIIème livre des Politiques, Aristote s'inscrit ouvertement en faveur d'une politique interventionniste de l'État en matière de contrôle des naissances, invitant le futur nomothète œuvrant à l'édification de la constitution la meilleure (ἀρίστην πολιτείαν) à légiférer une série de lois au caractère purement eugénique, lesquelles concernent autant le stade prénatal que postnatal et dont la visée princeps consiste à garantir la naissance et l'élevage au sein de la cité d'enfants parfaits / sains sur le plan corporel. L'élaboration du contenu desdites lois, comme nos recherches précédentes portant sur cette question a pu le mettre en lumière, se fonde sur des principes, des notions et des schémas explicatifs que le philosophe puise dans ses travaux biologiques. Cette thèse d'un subtrat biologique se trouve confirmée et renforcée par le présent article, lequel se centre tout particulièrement sur les recommandations aristotéliciennes du 17ème chapitre portant sur l'éducation motrice des enfants de la naissance à leur cinq ans. Celles-ci se donnent en effet pour objet d'assurer, à travers la mise en œuvre de pratiques et d'activités précises de la part des parents, un mode de vie corporel spécifique aux petits enfants de la cité la meilleure, à savoir une vie laborieuse douce (ἤπιος πονητικὸς βίος) réglée sur leurs capacités et besoins organiques / corporels réels, laquelle contribue à leur développement corporel optimal et les prépare ainsi à l'acquisition de la bonne constitution du corps (εὐεξίαν).