Search

چندین دهه است که موضوع آنالوگ‌های اسید‌های نوکلئیک توجه برخی دانشمندان علم بیولوژی را به خود معطوف نموده است. برخی از این مولکول‌های صناعی به عنوان ابزارهای قدرتمندی در بیولوژی مولکولی و بیوتکنولوژی، مورد توجه ویژه قرار گرفته‌اند. چهار دسته‌ی عمده‌ی این آنالوگ‌های صناعی عبارت از زنونوکلئیک اسید (XNA یا Xeno nucleic acid)، مورفولینو (Morpholino) و اسید نوکلئیک قفل شده (LNA یا Locked nucleic acid) و نوکلئیک اسید پپتیدی (PNA یاPeptide nucleic acid) که دسته‌ی چهارم این آنالوگ‌ها بود و در این میان، جایگاه برجسته‌ای دارد. PNA، پلیمری است از واحدهای ان-آمینو اتیل گلایسین که به هر یک از این واحدها بازهای پورین/ پیریمیدین اتصال یافته است. این پلیمر، خصوصیات پپتیدها و اسیدهای نوکلئیک را توأمان دارد و قادر است به طور اختصاصی به نوکلئیک اسیدهای طبیعی یا PNA‌های دیگر، هیبرید شود که این ویژگی و دیگر خصوصیات ویژه‌ی این مولکول باعث به کارگیری آن در بسیاری از روش‌های بیولوژی مولکولی در زمینه‌ی تشخیص و درمان بیماری‌ها شده است. در این مقاله، ساختار، خصوصیات بیوشیمیایی و کاربردهای زیست پزشکی PNA شرح داده می‌شود.

For decades, nucleic acid analogues have been emerged in molecular biology. Some of these analogues are powerful bimolecular tools in biotechnology. Among the four major classes of these synthetic molecules (XNA: xenonucleic acid, LNA: locked nucleic acid, PNA: peptide nucleic acid and morpholino), PNA is the most important. In PNA, N-aminoethyle glycine units (to which purine/pyrimidine bases have been attached), are joined together to form an achiral and peptide-like structure that mimics the behavior of DNA and can hybridize to nucleic acid and to other PNA in sequence specific manner. Because of its unique physicochemical properties, PNA in many cases prefers over natural oligonucleotide and therefore, have been exploited in some strategies and methods in the field of diagnostics and therapy. In this review, we describe the structure, biochemical properties, and biomedical applications of PNA. [ABSTRACT FROM AUTHOR]