Search

Temperature during flowering and seed filling is a very important indicator for estimating the yield potential of rapeseed. In order to evaluate the effect of heat stress due to delay in sowing date on agronomic characteristics of different rapeseed genotypes (including, Hyola420, Hyola50, Hyola60, SAN37, SAN34 and Dalgan) two separate experiments on two Conventional sowing date (11th Nov.) and late sowing date (16th Dec.) each in the form of a randomized complete block design with three replications was carried out in the research farm of Islamic Azad University, Ramhormoz Branch, during the growing season of 2016 and 2017. Each sowing date was considered as an environment and the data were finally analyzed by combined analysis. The results showed that with delay in sowing date and the occurrence of heat stress at flowering and seed filling stages, the number of flowers on the main raceme, ratio of siliques produced per flowers produced, number of siliques per plant, and branches per plant, number of seeds per silique, 1000-seed weight, silique length, plant height and reproductive period decreased and led to significant reduction in seed yield. Reducing silique numbers per plant had the highest contribution to reducing seed yield. In conventional sowing date, seed yield in Hyola 420 and SAN 34 was higher than other genotypes. Under heat stress conditions due to delay in sowing, seed yield in Hyola50 followed by SAN34 was higher than other genotypes and Dalgan had the lowest seed yield. The lowest percentage of reduction seed yield was belonged to Hyola50 (55%) and the amount of stress susceptibility index in this genotype indicated that it was semi-tolerant to late season heat stress. In conventional sowing date, genotypes that quickly reached to the flowering stage but had a longer flowering period, had higher yields. In late sowing date, significant negative correlation was observed between the duration of flowering with number of siliques per plant, number of seeds per silique and seed yield. SAN 34 had high yield in both conventional and late sowing dates and is suggested as a suitable genotype for achieving stable yield in Ramhormoz region.

دستیابی به ارقام جو که با حداقل آبیاری دربهار بتوانند عملکرد دانه قابل قبولی تولیدکرده و دارای عملکرد بالا و پایدار در محیط­های متفاوت باشند از جایگاه ویژه­ای در برنامه­های به نژادی برخورداراست. به منظور تعیین مناسب­ترین شاخص­های تحمل به تنش خشکی و شناسائی ژنوتیپ­های مقاوم به خشکی، تعداد171 ژنوتیب بین المللی جو دریافتی از ایکاردا به همراه شاهد ریحان03 در دو شرایط تنش خشکی (قطع آبیاری از مرحله گلدهی) و بدون تنش درسال زراعی 1385-1384 درایستگاه­های تحقیقاتی کرج و مشهد کشت و ارزیابی ژنوتیپ­ها از نظر تحمل به خشکی با استفاده از شاخص­های تحمل به تنش(STI)، حساسیت به تنش (SSI)، تحمل (TOL)، میانگین بهره­وری (MP) و میانگین هندسی (GMP) انجام گردید. بطور کلی براساس نتایج ایستگاه­های کرج و مشهد و درنظر گرفتن تمام شاخص­های حساسیت و تحمل به خشکی و همچنین عملکرد در دو شرایط نرمال وخشکی لاین­های شماره 159، 160، 162، 116، 104 و 106 به عنوان لاین­های برتر و متحمل به تنش خشکی و ژنوتیپ­های 131، 64، 24، 26، 130، 63، 30 و 118 به عنوان ژنوتیپ­های حساس به خشکی شناسایی و جهت استفاده در برنامه­های به­نژادی جو و آزمایشات مقایسه عملکرد یکنواخت سراسری در نظر گرفته شدند. برای تعیین روابط بین عملکرد دانه و شاخص­ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید و مشخص شد که شاخص­های STI ، GMP و MP در هر دو شرایط دارای همبستگی مثبت و معنی­داری با عملکرد دانه می­باشند و می­توانند جهت شناسایی ژنوتیپ­های متحمل به خشکی و پر محصول در هر دو شرایط محیطی بکار روند.