Search

Wstęp: Przewlekła choroba żylna jest cały czas poważnym problemem zdrowotnym, społeczno-ekono-micznym i terapeutycznym. W leczeniu zachowawczym stosuje się leki z różnych grup, w tym flawono-idy. Jednym z najczęściej używanych leków z tej grupy jest diosmina. Materiał i metody: Autorzy przeanalizowali grupę 301 pacjentów (240 kobiet i 61 mężczyzn) w wieku około 21-70 lat (śr. ok. 48 lat) zgłaszających się z objawami przewlekłej choroby żylnej po raz pierwszy do poradni naczyniowej. Chorzy dotychczas nie byli leczeni lekami wenoaktywnymi lub przerwali leczenie farmakologiczne minimum rok przed wizytą. Oceniano stopień zaawansowania według skali CEAP, występujące objawy i jakość życia tych chorych przed, w trakcie i po leczeniu zmikronizowaną diosmina (Diosminex® -- zmikronizowaną diosmina firmy LEK-AM, tabl. 500 mg). Podawano Diosminex® 2 razy dziennie (przy stosowaniu dwóch dawek dziennie utrzymuje się stała dawka terapeutyczna leku). Terapia trwała 8 tygodni. Do badania skali jakości życia zastosowano formularz CIVIQ, najczęściej stosowany w ocenie chorych z przewlekłymi zaburzeniami żylnymi. Chorzy wypełniali formularz jakości życia przed leczeniem oraz po 4 i 8 tygodniach terapii. Wyniki: Przeanalizowano statystycznie uzyskane wyniki, stwierdzając poprawę kliniczną i jakości życia we wszystkich sferach (socjalnej, psychologicznej, fizycznej oraz bólu). Największą poprawę uzyskano w sferze ustępowania bólu (o 31,03 %), dobre rezultaty w sferze fizycznej i socjalnej (odpowiednio o 14,74 i 23,88%). Najmniejszą poprawę uzyskano w sferze psychologicznej -- o 16,58%, ale początkowa ocena była dość wysoka. Ogólnie po 4-tygodniowej terapii Diosminexem® jakość życia pacjentów z przewlekłą niewydolnością żylną poprawiła się o 14,4%, a po 8 tygodniach o 23,1%. Kliniczną poprawę stanu kończyn dolnych obserwowano u 84,4% badanych. Wnioski: Subiektywna ocena pacjentów wskazuje, że w trakcie leczenia Diosminexem® są oni zadowoleni ze swojego samopoczucia oraz poprawy w zakresie stanu kończyn dolnych. Wyniki badania wskazują na celowość wydłużenia czasu terapii, co może wpływać korzystnie na efekty leczenia zarówno w ocenie pacjenta, jak i ocenie lekarza. [ABSTRACT FROM AUTHOR]