Search

Marksizm był i wciąż zdaje się być dominującą perspektywą teoretyczną w obrębie krytycznej analizy polityki edukacyjnej. Autor opisuje zróżnicowane „obrazy” szkoły obecne w teorii marksistowskiej, a krytykowane za determinizm ekonomiczny i redukcjonizm klasowy. Odwołując się do prac Ernesto Laclaua, prezentuje alternatywne dla marksizmu ramy teoretyczne, które można wykorzystać w krytycznych badaniach produkcji i implementacji polityki edukacyjnej. Z tej perspektywy, szkoła oraz polityka edukacyjna postrzegane są jako przestrzenie politycznej kontestacji i walki o hegemonię.