Search

Uvod: Karcinom pluća je najčešća maligna bolest u svetu i smatra se odgovornim za većinu smrtnih slučajeva povezanih sa malignom bolešću. Kod muškaraca karcinom pluća je najčešći a kod žena četvrti najčešći maligni tumor. Bolest se uobičajeno dijagnostikuje u uznapredovalom stadijumu. U lečenju uznapredovalog nesitnoćelijskog karcinoma pluća primenjuje se hemioterapija koja je toksična i visoko emetogena tako da ima neosporan uticaj na kvalitet života. Postoji potreba za procenom i praćenjem promena u kvalitetu života bolesnika u cilju prilagođavanja lečenja, blagovremenog sprovođenja palijativnih terapijskih mera i poboljšanja ukupnog kvaliteta života i njegovih komponenti. Ciljevi istraživanja: utvrditi značajnost razlike u kvalitetu života između grupa pacijenata u IIIb i IV stadijumu nesitnoćelijskog karcinoma pluća lečenih hemioterapijskim protokolom paclitaxel-cisplatin i protokolom gemcitabin-cisplatin. Utvrditi postoje li značajne promene u kvalitetu života tokom vremena- nakon primene dva, odnosno četiri ciklusa hemioterapije. Utvrditi da li postoji značajna razlika u ukupnom kvalitetu života u odnosu na životnu dob, performans status, stadijum bolesti, histološki tip tumora i terapijski odgovor. Materijal i metode: Istraživanje je obuhvatilo 120 pacijenata sa patohistološki verifikovanim nesitnoćelijskim karcinomom pluća u IIIb i IV stadijumu bolesti. U cilju istraživanja sproveli smo kliničku, opservacionu, analitičku, prospektivnu, nerandomizovanu, “case-control” studiju. Rezultati našeg istraživanja ukazuju na činjenicu da su obe ispitivane grupe bolesnika saopštavale narušen ukupni kvalitet života pre započinjanja lečenja koji se lako poboljšao tokom lečenja, a bolesnici su imali izražene razlike u skorovima pojedinih komponenti kvaliteta života u odnosu na vrstu primenjenog hemioterapijskog protokola. Zaključci: ne postoji statistički značajna razlika u ukupnom kvalitetu života između pacijenata sa uznapredovalim nesitnoćelijskim karcinomom pluća lečenih hemioterapijom po protokolu paclitaxel-cisplatin u odnosu na pacijente lečene po protokolu gemcitabin-cisplatin. Postoje značajne razlike u pojedinim komponentama kvaliteta života bolesnika lečenih različitim protokolima. Ukupni kvalitet života je bolji kod pacijenata mlađih od 65 godina, sa nižim stadijumom bolesti i boljim odgovorom na terapiju. Introduction: Lung cancer is the most common malignancy in the world and responsible for most deaths associated with malignant disease. In men, lung cancer is the most common malignant tumor in women and fourth most common malignant tumor. The disease is usually diagnosed in advanced stages. In the treatment of advanced non small cell lung cancer applied chemotherapy which is toxic and highly emetogenic so it is undeniable impact on the quality of life. There is a need for assessment and monitoring changes in the quality of life of patients in order adjustment of treatment, application palliative therapeutic measures to improve the overall quality of life and its components. Research goals: determination the significance of differences in quality of life between the groups of patients in stage IIIb or IV non small cell lung cancer treated with paclitaxel- cisplatin and gemcitabine-cisplatin chemotherapy protocol. Determine whether there are any significant changes in quality of life during the time- after applying two or four cycles of chemotherapy. Determine whether there is a statistically significant difference in the overall quality of life in relation to age, performance status, stage of disease, histologic type of tumor and therapeutic response. Materials and Methods: The study included 120 patients with histologically verified lung carcinoma in stage IIIb or IV. We conducted a clinical, observational, analytical, prospective, non-randomized, "case-control" study. The results of study indicate that both groups of patients report these affected the overall quality of life before starting treatment and improved it during treatment. Patients had a marked difference in the scores of components of quality of life in relation to the type of the applied chemotherapeutic protocol. Conclusions: There is no statistically significant difference in the overall quality of life among patients with advanced lung carcinoma treated with chemotherapy according to the protocol cisplatin-paclitaxel compared to patients treated by gemcitabine-cisplatin protocol. There are significant differences in the quality of life of individual components treated with different protocols. Overall quality of life was better in patients younger than 65 years, with low-stage disease and a better response to therapy.

Karcinomi pluća su najčešći uzrok oboljevanja i umiranja od malignih tumora u Svetu. Neodjuvantna terapija kod bolesnika sa lokalno uznapredovalim (IIIA-IIIB) karcinomom pluća i zahvaćenim N2 limfnim čvorovima jedan je od modusa multimodalnog lečenja bolesnika sa nemikrocelularnim karcinomima pluća (NSCLC) u cilju poboljšanja ishoda njihovog lečenja. Ovakav pristup podrazumeva prevođenje bolesnika iz višeg u niži stadijum bolesti - „downstaging”. Do danas nije utvrđena povezanost između pojedinih obrazaca tumorskog odgovora i vrste terapije. S obzirom na značaj kompletnog patološkog odgovora i tumorske regresije u prognozi ishoda lečenja, iznalaženje ove povezanosti je od značaja za dizajniranje budućih neoadjuvantnih trajala. Prilikom utvrđivnja histološke slike tumorske regresije veoma je važno i merenje areje rezidualnog tumora (ART). Kako je veličina tumora jedan od prognostičkih faktora za bolesnike sa NSCLC koji nisu primali neoadjuvantnu terapiju tako je i merenje ART, za razliku od makroskopske veličine tumora, jedan od prognostičkih faktora za bolesnike sa NSCLC koji su primali neoadjuvantnu terapiju. Krajnji cilj neoadjuvantne terapije trebalo bi da bude resektabilnost i „downstaging” koji bi mogao da obezbedi u specifičnim kliničkim situacijama i sveukupni onkološki benefit. Osnovni ciljevi ove doktorske disertacije su bili: da se objektivizira procena veličine ART u tumorskom tkivu pluća i limfnih čvorova; da se proceni povezanost površine ART sa veličinom tumora na postoperativnom hirurškom materijalu posle neoadjuvantne terapije; da se analizira i proceni povezanost histomorfoloških parametara kod tumorske regresije indukovane neoadjuvantnom terapijom i spontane tumorske regresije u tumorima pluća i limfnih čvorova na postoperativnom hirurškom materijalu i u zavisnosti od histološkog tipa karcinoma; da se proceni povezanost kliničkog odgovora na neoadjuvantnu terapiju prema kriterijumima Svetske Zdravstvene Organizacije i histoloških parametara u tumorima pluća i limfnim čvorovima na postoperativnom hirurškom materijalu nakon neoadjuvantne terapije; da se proceni povezanost patološkog ypTN sa kliničkim ycTN stadijumom bolesti i stepena tumorske regresije indukovane neoadjuvantnom terapijom i patološkog ypTN i da se proceni povezanosti između kliničke i patološke zahvaćenosti N2 limfnih čvorova posle neoadjuvantne terapije. Merenje ukupne veličine očuvanih ART je najznačajniji objektivni parametar u proceni stepena tumorske regresije. Veličina rezidualnog tumora nije u korelaciji sa veličinom tumora posle neoadjuvantne terapije. Postoji signifikantna razlika u patohistološkoj slici tumorske regresije indukovane neoadjuvantnom terapijom i spontane tumorske regresije. Ne postoji signifikantna razlika između histološkog tipa tumora i histološke slike tumorske regresije. Ne postoji signifikantna povezanost između kliničkog odgovora i stepena tumorske regresije nakon neoadjuvantne terapije. Ne postoji korelacija između kliničkog i patološkog stadijuma bolesti posle neoadjuvantne terapije. Ne postoji korelacija između stepena tumorske regresije indukovane neoadjuvantnom terapijom i ypTN stadijuma bolesti. Ne postoji korelacija između kliničke i patološke zahvaćenosti N2 limfnih čvorova posle neoadjuvantne terapije. Stepen regresije tumora i merenje ART posle neoadjuvantne terapije određen histopatološkom analizom reseciranog tumora je najobjektivniji kriterijum za procenu hemioterapijskog odgovora i predviđanja ishoda lečenja pacijenata., Lung cancers are the most common cause of morbidity and mortality from malignant tumors in the World. The neodjuvant therapy in patients with locally advanced (IIIA-IIIB) lung cancer and affected N2 lymph nodes is one of the modes of multimodal treatment of patients with non-small cell lung cancer (NSCLC) in order to improve the outcome of their treatment. This involves converting patients from a higher to a lower stage of the disease - "downstaging". There has been no significant connection between some forms of tumor response and types of therapy. Given the importance of complete pathological responses and tumor regression in the prediction of treatment outcomes, finding this relationship is of importance for the design of future neoadjuvant trails. In determining the histological tumor regression is very important measurement of area of residual tumor (ART). As the size of the tumor is one of the prognostic factors in patients with NSCLC who did not receive neoadjuvant therapy so the measurement of ART, as opposed to the macroscopic size of the tumor, one of the prognostic factors in patients with NSCLC, who had received neoadjuvant therapy. The ultimate goal of neoadjuvant therapy should be resectability and "downstaging" that could provide overall oncology benefit in specific clinical situations. The main objectives of this thesis were: to objectively estimate the size of ART in tumor tissue of lung and lymph nodes; to estimate the relation between the surface of ART with the size of the tumor on postoperative surgical material after neoadjuvant therapy; to analyze and estimate the relation between histomorphological parameters in tumor regression induced by neoadjuvant therapy and spontaneous tumor regression in tumors of the lung and lymph nodes in the postoperative surgical material and depending on the histological type of cancer; to estimate the relation between clinical response to neoadjuvant therapy according to criteria of the World Health Organization and histological parameters in lung tumors and lymph nodes in the postoperative surgical material after neoadjuvant therapy; to estimate the correlation of the pathological ypTN with clinical ycTN stage of the disease and the degree of tumor regression induced by neoadjuvant therapy and pathological ypTN and estimation of the relation between clinical and pathological involvement of N2 lymph nodes after neoadjuvant therapy. Measurement of the total size of the preserved ART is the most important objective parameter in the assessment of the grade of tumor regression. Size of residual tumor did not correlate with the size of the tumor after neoadjuvant therapy. There was a significant difference in the histological picture of tumor regression induced by neoadjuvant therapy and spontaneous tumor regression. There was no significant difference between the histologic type of tumor and histological tumor regression. There is no significant correlation between clinical response and the grade of tumor regression after neoadjuvant therapy. There is no correlation between clinical and pathological staging of the disease after neoadjuvant therapy. There is no correlation between the grade of tumor regression induced by neoadjuvant therapy and ypTN stage of the disease. There is no correlation between the clinical and the pathological involvement of the N2 lymph nodes to neoadjuvant therapy. The grade of tumor regression and measurement ART after neoadjuvant therapy determined by histopathological analysis of the resected tumor is the most objective criterion for evaluation of chemotherapeutic response and prediction of treatment outcome in patients.

Hemioterapija koja se koristi za lečenje karcinoma utiče i na kardiovaskularni sistem. Ciljevi istraživanja su: u tvrditi uticaj kardiotoksičnosti na reživljavanje bolesnika sa uznapredovalim stadijumom NSCLC; utvrditi učestalost pojave kardiotoksičnosti kod bolesnika koji su lečeni hemioterapijom prve linije (gemcitabin/cisplatin i paclitaxel/carboplatin) sa i bez prethodnih kardiovaskularnih oboljenja i utvrditi učestalost pojave kardiotoksičnosti u toku primene protokola docetaxel/cisplatin kao hemioterapije druge linije, u odnosu na primenu protokola gemcitabin/ cisplatin i paclitaxel/carboplatin, kao terapije prve linije. Istraživanjem je obuhvaćeno 270 bolesnika sa citološki ili patohistološki dokazanim NSCLC kliničkog stadiju ma III i IV. Dobijeni su rezultati koji ukazuju da je preživljavanje bolesnika u III i IV stadijumu NSCLC koji su imali pojavu kardiotoksičnosti tokom hemioterapije prve i druge linije kraće u odnosu na bolesnike bez pojave kardiotoksičnosti, sa statističkom značajnošću nakon prvog, drugog, četvrtog ciklusa hemioterapije i nakon šest meseci (p=0.004, p=0.020, p=0.030 i p, Lung cancer chemotherapy affects the cardiovascular system as well. The research objectives were to establish: the effects of cardiotoxicity on the survival of advanced NSCLC patients; the frequency of cardiotoxicity in the patients treated with the first - line chemotherapy (gemcitabine/cisplatin and paclitaxel/carboplatin), with or without the history of cardiovascular comorbidities, and the frequency of cardiotoxicity registered in the course of the second - line chemotherapy with docetaxel/cisplatin, as compared to the first - line chemotherapy with gemcitabine/cisplatin and paclitaxel/carboplatin. The investigation included 270 patients with citologically or histopathologically confirmed NSCLC at the clinical stages III and IV. The obtained research results suggest the patients with stage III and IV NSCLC who developed cardiotoxicity in the course of the first – and second - line chemotherapy had a shorter survival than those without cardiotoxicity, with the statistical significance registered after the first, second, and fourth chemotherapy course, as well as six months later (p=0.004, p=0.020, p=0.030 and p