Search

Kültür, insan topluluklarının yaşadıkları dünyada uzun zaman diliminde doğruluğunu veyayanlışlığını denetleyerek karar verdikleri, ortak bilinçle kabullendikleri ve benimseyerek nesildennesle aktardıkları değerler bütünüdür. Kültürel belleğin önemli bir bölümünü oluşturan somutolmayan kültürel miras unsurlarını koruma amacıyla hazırlanan ve Türkiye Cumhuriyeti’nin 2006’dataraf olduğu UNESCO Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi, SOKÜM unsurlarınıyaşatarak koruma prensibine dayanmaktadır. 2014’te UNESCO İnsanlığın Somut Olmayan KültürelMirası Temsili Listesi’ne Türk kâğıt süsleme sanatı olarak kaydedilmiş olan ebru sanatı, kadimzamanlardan bugüne Türklerin yaşayan kültürel miras unsurlarından biridir. Bu araştırmada ebrusanatının kültürel miras olarak aktarılarak yaşatılmasında medyanın etkisi olduğu varsayımı, ortaokuldüzeyinde belirlenen örneklem üzerinde denetlenmiştir. Çalışmanın amacı, ebru sanatının ortaokulöğrencilerindeki farkındalık durumunda medyanın etkisini tespit etmektir. Araştırmada öncelikledetaylı bir literatür taraması yapılarak elde edilen kaynaklar nitel bir yöntem olan doküman analiziile incelenmiştir. Nicel araştırma yönteminden de yararlanılan çalışmada veri toplama aracı olarakon beş sorudan oluşan anket formu kullanılmıştır. Veriler; Excel, Google Form, Jamovi programve uygulamalarıyla “oranlama”, “yüzde”, “aritmetik ortalama”, “betimsel analiz” teknikleriyleincelenmiş; öğrencilerin sınıf düzeyleri, cinsiyet oranlarına göre karşılaştırmalı olarak analizedilmiştir. Araştırma sonunda somut olmayan kültürel mirasın korunması ve aktarılmasında okullarönemini muhafaza etmekle birlikte medyanın -özellikle video paylaşım platformları ve sosyal medyakültür aktarımı açısından önemli yer edindiği tespit edilmiştir., Culture is the set of values that human societies have decided by controlling their correctness orfalsity for a long time in the world they live in, accepted with a common consciousness and transferredfrom generation to generation by adopting them. The UNESCO Convention for the Protection ofIntangible Cultural Heritage, which was prepared to protect the intangible cultural heritage elementsthat form an important part of the cultural memory and to which the Republic of Turkey becamea party in 2006, is based on the principle of preserving the ICH elements by keeping them alive.The art of marbling, which was registered as The Turkish Paper Decoration Art on the UNESCOIntangible Cultural Heritage of Humanity Representative List in 2014, is one of the living culturalheritage elements of Turks from ancient times to the present. In this research, the assumption thatthe media has an effect on keeping the art of marbling alive by transferring it as a cultural heritagehas been checked on the sample determined at the secondary school level. The aim of the study isto determine the effect of the media on the awareness of the art of marbling in secondary schoolstudents. In this research, first of all, the sources, which were gathered through a detailed literaturereview, were analyzed by document analysis, which is a qualitative method. In the study, in which thequantitative research method was also benefited, a questionnaire consisting of fifteen questions wasused as a data collection tool. The data were analyzed using Excel, Google Form, Jamovi programsand applications, “rating”, “percentage”, “arithmetic mean”, “descriptive analysis” techniques andwere analyzed comparatively according to students’ grade levels and gender ratios. At the end of theresearch, it has been determined that the media -especially video sharing platforms and social mediahas an important place in terms of cultural transfer, although schools maintain their importance inthe protection and transfer of intangible cultural heritage.

URL: http://sefad.selcuk.edu.tr/sefad/article/view/571

The Russian-Japanese war, ongoing for one and a half years between 1904-1905, is one of the important events in world history in terms of its results. In this war, Japan attracted a rather a lot of attention with its victory over Russia's technical superiority. Despite II. Abdülhamit's impartial policy, the world of press and the Turkish people followed the war with interest. The Turkish public welcomed Japan's victory. Because the defeat of Russia means revenge for the 93 War. However, the number of literary works written about this war is not high. The poem of Üsküdarlı Talat, who is considered one of the last representatives of Divan poetry, which is also the subject of this paper, is one of the few literary works written about the Russo-Japanese War. The poet's work named "Gazvetü'l-İlhâm, or the Sefernâmesi of the Russian and Japanese War", of which most of his works were destroyed in a fire in his house, survived until today due to the fact that a copy of it was found in his friend. The poem, which was obtained from his family and is a product of war literature in terms of its subject, is a masnavi consisting of 186 couplets and six parts. The beginning, course and outcome of the war are explained in detail, by specifying the place, time and persons. The wise advice he gave to the parties, realistic and vivid descriptions, inspiration and predictions about the war are the remarkable aspects of the poem. The poet took the side of the Japanese and prayed for their victory and stated that the divine help was on the side of the Japanese. On the other hand, he cursed the Russians by using slang words. In this paper, brief information about the Russo-Japanese war will be given, and the reflections of this war in the Ottoman press and literature will be mentioned. Later, this poem of Üsküdarlı Talat will be examined in terms of form, style and content. Finally, the poem will be introduced to the world of literature by giving the whole text transferred from the Ottoman script to the Latin script., 1904-1905 yılları arasında bir buçuk yıl süren Rus-Japon Savaşı, sonuçları itibarıyla dünya tarihinde önemli olaylardan biridir. Bu savaşta Japonya, Rusya’nın teknik üstünlüğüne karşı kazandığı zaferle oldukça dikkat çekmiştir. II. Abdülhamit’in tarafsız siyasetine rağmen basın ve matbuat dünyası ile Türk halkı da savaşı ilgiyle takip etmiştir. Halk, Japonya’nın kazanmasını sevinçle karşılamıştır. Çünkü Rusya’nın yenilmesi, 93 Harbi’nin intikamının alınması demektir. Fakat bu savaşla ilgili yazılan edebî eser sayısı fazla değildir. Makalemizin de konusu olan divan şiirinin son temsilcilerinden kabul edilen Üsküdarlı Talat’ın şiiri, Rus-Japon Savaşı ile ilgili kaleme alınmış sayılı edebî eserlerdendir. Eserlerinin çoğu evinde çıkan bir yangında yok olan şairin “Gazvetü’l-İlhâm Yâhûd Rus ve Japon Muhârebesi Sefernâmesi” isimli eseri bir nüshasının arkadaşında bulunması sebebiyle bugüne kalabilmiştir. Şairin ailesinden temin edilen ve konusu itibarıyla bir harp edebiyatı ürünü olan şiir, 186 beyitten ve altı bölümden oluşan bir mesnevîdir. Savaşın başlangıcı, seyri ve sonucu ayrıntılarıyla, yer, zaman, kişiler belirtilerek anlatılmıştır. Taraflara verdiği hikmetli öğütler, gerçekçi ve canlı tasvirler, savaşla ilgili ilham ve tahminler şiirin dikkat çekici yönleridir. Şair, Japonların tarafını tutarak zaferleri için dua etmiş ve İlâhî yardımın Japonlardan yana olduğunu belirtmiştir. Ruslara ise argo kelimeler de kullanarak beddualar etmiştir. Bu makalede, kısaca Rus-Japon Savaşı hakkında bilgi verilecek, bu savaşın Osmanlı basınında ve edebiyatındaki yansımalarından bahsedilecektir. Daha sonra da Üsküdarlı Talat’ın bu şiiri şekil, üslup ve muhteva özellikleri açısından incelenecektir. En son olarak da metnin tamamının eski yazıdan yeni yazıya aktarılmış hâli verilerek, şiir edebiyat dünyasına tanıtılacaktır.

Old Uyghur developed on the basis of religious and non-religious literature. While non-religious literature constitutes civil documents related to daily life, religious literature mainly constitutes the translation of literary sources related to circles such as Buddhism, Manichaeism and Nestorian Christianity. Among these, Buddhism has the largest place when it comes to the translation of religious literature. In fact, Buddhism does not take place among the Uyghurs with a single school. Northern Buddhism, or Mahāyāna school, in other words, and many schools, whether they originated in India or not, are traced in Buddhist Uyghur literature. Tibetan Buddhism is also a school that has a place in the Buddhist Uyghur literature, whose existence was witnessed especially in the last period of the Qocho Uyghur Khanate [850-1250] with its literary sources. Tibetan Buddhism, which is essentially based on Vajrayāna or Tantric Buddhism and blended with the Tibetan local religion Bön, has found its place in Tibet and Mongolia today. At this point, Sitatapatrādhāraṇī, which is also the subject of this paper, is a text written in this tradition. In this paper, three fragments identified as belonging to the Old Uyghur Sitātapatrādhāraṇī and preserved today in the Berlin Turfan Collection with archival numbers U 2250 (T I [544]), U 2251 (T I [545]) and U 2252 (T I [546]) will be examined. The philological edition of these fragments, which have not been published until now, will be carried out., Eski Uygurca; dinî ve din dışı bir yazın temelinde gelişmiştir. Din dışı yazını gündelik yaşama ilişkin sivil belgeler oluştururken, dinî yazını esasen Budizm, Manihaizm ve Nasturi Hristiyanlık gibi muhitlere ilişkin yazınsal kaynakların tercümesi oluşturmaktadır. Dinî yazınsal kaynakların tercümesi söz konusu olduğunda, bunlar arasında da en büyük pay Budizm’e aittir. Esasen Budizm, Uygurlar arasında tek bir ekolüyle yer almaz. Kuzey Budizmi yahut bir diğer adıyla Mahāyāna ekolü başta olmak üzere Hindistan menşeli olsun olmasın birçok ekolün Budist Uygur edebiyatında izleri görülmektedir. Tibet Budizmi de Hoço Uygur Hanlığı’nın [850-1250] özellikle son döneminde yazınsal kaynaklarıyla varlığı tanıklanan ve Budist Uygur edebiyatında kendine yer edinen bir ekoldür. Esasen Vajrayāna veya Tantra Budizmi’ne dayanan ve Tibet’in yerel dini olan Bön ile de harmanlanmış Tibet Budizmi, bugün Tibet ve Moğolistan’da kendine inanır bulmuştur. Bu noktada bu yazının konusunu da oluşturan Sitātapatrādhāraṇī bu gelenekte kaleme alınmış bir metindir. Bu yazıda Eski Uygurca Sitātapatrādhāraṇī’ya ait olduğu tespit edilen ve bugün Berlin Turfan Koleksiyonu’nda U 2250 (T I [544]), U 2251 (T I [545]) ve U 2252 (T I [546]) arşiv numaralarıyla korunan şimdiye kadar neşredilmemiş üç fragmanın filolojik neşri gerçekleştirilecektir.

İlk kez 2004 yılında basılan Hiçbiryer, Fatma Barbarasoğlu’nun ilk romanıdır. Ancak Barbarasoğlu hikâye, deneme ve sosyolojik araştırma-inceleme kitaplarının yazarı olarak edebiyat dünyasında 1990’lı yıllardan itibaren bilinen bir isimdir. Bu çalışma, daha çok hikâyeler üzerinden zenginleşen dindar kadın edebiyatı içerisinde yazarın sayılı bulunan romanlarından ilki olduğu için “Hiçbiryer”e dikkat çeker. Ancak kadın hikâyelerinin odakta olduğu dindar kadın edebiyatından farklı olarak bu roman, erkek bir (anti) kahramanın hikâyesinin fail gözünden ve erkekler arası ilişkiler içerisinde oluşturulması açısından dikkat çekicidir. Bu hâliyle Hiçbiryer; kişileri, mekân kullanımları ve sessizlik/iletişim gibi güçlü bir tema çerçevesinde ilerleyen kurgusu ile dindar edebiyatın erkeklik anlatısı için güçlü ipuçları vermektedir. Hiçbiryer romanında, öykülerde olduğu gibi erkekler kenarda değildir; bu anlamda Hiçbiryer romanının anti-kahramanı Şahin’in özelinde ve onun çevresindeki diğer erkek kimlikleri aracılığıyla modernlik, geleneksellik, taşra ve şehir tartışmaları ile birlikte “erkeklik” de merkeze konur. Bu çalışma sosyal bilimlerde ve edebiyat eleştirilerinde giderek önemli hâle gelen “eleştirel erkeklik çalışmaları” perspektifinden romanın analizini yapmaya ve salt kadın kimliği üzerinden ilerleyen dindar kadın edebiyat eleştirisine farklı bir açıdan katkı sunmayı hedeflemektedir. Çalışmada “Hegemonik erkeklik” kavramsallaştırması üzerinden romandaki farklı erkeklikler analiz edilmekte, yazarın Şahin karakteriyle muhalif bir dindar erkeklik arayışını cisimleştirdiği iddia edilmektedir., Hiçbiryer is Fatma Barbarosoğlu’s first novel. Before the novel was written in 2004, Barbarasoğlu appeared as a well-known name in the literary world since the 1990s, as the author of story essays and research-examination books. This study draws attention to the novel Hiçbiryer, as it is one of the rare and first novels of the author in the pious literature, which is enriched mostly through female short stories. However, the novel is also remarkable in that it creates the story of a male (anti) hero from his perspective and mostly from the network of men, which is not common in pious women’s literature. The novel provides strong clues for about the masculinity narrative of pious female literature with its fiction that of the persons, space and the theme of silence/communication. In this novel, the men are not at secondary roles as in the short stories; especially “masculinity” are put at the center along with the discussions of modernity, traditionality, rural and city life, in particular and through various other male identities around Şahin the anti-hero of the novel Hiçbiryer. This paper tries to analyze the novel by using the perspective of “critical masculinity studies”, which is gradually influential on social sciences and literary criticism. Thus, this paper aims to contribute to the pious women’s literature criticism with a different perspective. In this text, different masculinities of Hiçbiryer are analyzed through the conceptualization of “hegemonic masculinity” and it is claimed that the author embodies Şahin as an oppositional masculinity.

Sanskrit Vimalakīrtinirdeśa-sūtra is one of the important sūtras of Mahāyāna Buddhism. In addition to Sanskrit, Chinese, Tibetan, Mongolian, Sogdian, Khotanese and Old Uyghur versions of the text are also available. Old Uyghur Vimalakīrtinirdeśa-sūtra is a text composed of fragments preserved today in Berlin, Kyōto, and Istanbul. Commentaries on this text are as important as the Vimalakīrtinirdeśa-sūtra. Among these, fragments of the Old Uyghur commentary on the Vimalakīrtinirdeśa-sūtra are preserved in the Berlin Turfan Collection today. Old Uyghur commentary on the Vimalakīrtinirdeśa-sūtra is based on 48 fragments and has 811 lines. The subject of this paper is the fragments of the Old Uyghur commentary on the Vimalakīrtinirdeśa-sūtra that have not been published until now. Just like other fragments, the fragments edited in this paper are also preserved in the Berlin Turfan Collection. The identification that the fragments based on the paper belong to the Old Uyghur commentary on the Vimalakīrtinirdeśa-sūtra and comprehensive catalog information are presented by Simone-Christiane Raschmann. The number of fragments identified by Raschmann and included in this paper is five, and their archive numbers are as follows: U 2641 (T II 1080), U 3180 (T III B T.V. 51), U 3181 (T III B T.V. 51), U 3182 (T III B T.V. 51) and U 3183 (T III B T.V. 51). In this paper, it is aimed to transcribe and transliterate the fragments of the Old Uyghur commentary on the Vimalakīrtinirdeśa-sūtra with the aforementioned archive numbers, to translate them to Turkish, and to prepare the index / glossary., Sanskritçe Vimalakīrtinirdeśa-sūtra Mahāyāna Budizmi’nin önemli sūtralarından biridir. Metnin Sanskritçesi yanında Çince, Tibetçe, Moğolca, Soğdca, Hoten Sakacası ve Eski Uygurca versiyonları da mevcuttur. Eski Uygurca Vimalakīrtinirdeśa-sūtra bugün Berlin, Kyōto ve İstanbul’da bulunan fragmanlardan oluşan bir metindir. Vimalakīrtinirdeśa-sūtra kadar bu metin üzerine yazılmış tefsirler de oldukça önemli bir yere sahiptir. Bunlar içerisinde özellikle Vimalakīrtinirdeśa-sūtra tefsirinin Eski Uygurca tercümesine ait fragmanlar bugün Berlin Turfan Koleksiyonu’nda korunmaktadır. Eski Uygurca Vimalakīrtinirdeśa-sūtra tefsiri 48 fragman üzerine tesis edilmiştir ve 811 satır hacmindedir. Bu çalışmanın konusunu ise Eski Uygurca Vimalakīrtinirdeśa-sūtra tefsirine ait şimdiye kadar neşredilmemiş fragmanlar oluşturmaktadır. Tıpkı diğer fragmanlar gibi bu çalışmada ele alınan fragmanlar da Berlin Turfan Koleksiyonu’nda korunmaktadır. Çalışmaya esas alınan fragmanların Eski Uygurca Vimalakīrtinirdeśa-sūtra tefsirine ait olduğunun tespiti ve bununla birlikte ayrıntılı ve kapsamlı katalog bilgileri Simone-Christiane Raschmann tarafından yapılmıştır. Raschmann tarafından tespit edilen ve bu çalışmaya dâhil edilen fragmanların sayısı beştir ve arşiv numaraları sırasıyla şöyledir: U 2641 (T II 1080), U 3180 (T III B T.V. 51), U 3181 (T III B T.V. 51), U 3182 (T III B T.V. 51) ve U 3183 (T III B T.V. 51). Bu yazıda Eski Uygurca Vimalakīrtinirdeśa-sūtra tefsirine ait ve bahsi geçen arşiv numaralarına sahip fragmanların yazı çevirimi ve harf çevirisi, Türkiye Türkçesine aktarımı, dizininin/sözlüğünün hazırlanması amaçlanmıştır.

Edebiyat ve sosyal bilgiler ilişkisi, sosyal bilgiler öğretiminde uzun yıllardır kullanılan ve literatürde geçmiş yıllardan beri konu edilmiştir. Edebiyat temelli sosyal bilgiler öğretimi üzerine çalışmalar yapılmış ve hala da yapılmaya devam etmektedir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de sosyal bilgiler dersi ile edebi ürün ilişkisini konu edinmiş Türkçe çalışmaların analizini yaparak bir bibliyografyasını oluşturmaktır. Çalışma, nitel bir araştırma olup belgesel tarama modelinde desenlenmiştir. Sosyal bilgiler ve edebiyat ilişkisini konu alan yüksek lisans tezi, doktora tezi, makale, kitap/kitap bölümü ve USBES (Uluslararası Sosyal Bilgiler Eğitimi Sempozyumu) bildiri çalışmaları araştırmanın veri kaynağını oluşturmaktadır. Veriler doküman incelemesi yoluyla elde edilmiş olup toplamda 221 çalışmaya ulaşılmıştır. Araştırma kapsamında ulaşılan çalışmalar yayım türü, yayım yılı, çalışmalarda kullanılan edebi tür ve araştırma konusu, araştırma yöntem-model/deseni, örneklem türü, veri toplama araçları, veri analiz yöntemi olmak üzere 7 temada incelenmiş ve çalışmaların yıllara göre alfabetik sıralaması yapılmıştır. İçerik analizi yöntemi kullanılarak yapılan analiz sonucuna göre çalışmalar 2000-2020 yılları arasında yapılmış olup 82 makale, 74 yüksek lisans tezi, 28 bildiri, 25 kitap/kitap bölümü, 12 doktora tezine ulaşılmıştır. Araştırma kapsamında bu konuya en az doktora tezlerinde yer verildiği tespit edilmiştir. Çalışmaların en çok 2017 yılında yapıldığı, çalışmalarda en fazla hikaye/öykü edebi türünün kullanıldığı, en fazla öğrencilerle çalışmalar yapıldığı, daha çok nitel araştırma yaklaşımının tercih edildiği ve buna bağlı olarak verileri toplamada ve verilerin analizinde nitel yöntemlerin daha fazla kullanıldığı sonuçlarına ulaşılmıştır. The relationship between literature and social sciences, which has been used in social studies teaching for many years and has been and continues to be done on literature-based social studies teaching as a subject in the literature for years. The aim of this study is to create a bibliography by analyzing Turkish studies that are about the relationship between social studies course and literary product in Turkey. The study is a qualitative research and has been designed in a documentary scanning model. Master's thesis, doctoral dissertation, article, book / book chapter and USBES (International Social Studies Education Symposium) paper on the relationship between social studies and literature constitute the data source of the research. The data were obtained through document analysis and a total of 221 studies were reached. The studies reached within the scope of the research were examined in 7 themes: publication type, publication year, literary genre and research subject used in the studies, research method-model / pattern, sample type, data collection tools, data analysis method, and the studies were ranked alphabetically by years. According to the results of the analysis using the content analysis method, the studies were conducted between 2000 and 2020, and 82 articles,74 master's theses, 28 papers, 25 books / book chapters, and 12 doctoral dissertations were reached. Within the scope of the research, it was determined that this subject is included in doctoral dissertations at least. It was concluded that the most studies were conducted in 2017, that the most stories were used in the studies, the most studies were conducted with students, more qualitative research approach was preferred, and accordingly, qualitative methods were used more in collecting data and analyzing the data.

Bu makale Kınm Tatar topluluğun dini nikah gelenek ve görenekleriyle sosyal konulara odaklanır. Araştırma, nicel ve nitel belgelere dayanmaktadır. Bu araştırma için Arhivele Nationale Române, Directia Judeteanâ Constanta, DJCAN, fond Cultul Musulman, Primâria Oraşului Constanta (National Archives of Romania Constanta County District, The Muslim Cult, Constanta City Hall - (Romanya Köstence İlçe Bölgesi Ulusal Arşivleri, Müslüman Kültü fonlan, Köstence Belediye Binası) ve fondul Colectia Regístrele de Starea civilâ - Dobrogea, Primaria Oraşului Negru-Vodâ, Consiliul Local Negru-Vodâ (Sivil Kayıt Koleksiyonu, Negru-Vodâ Belediye Binası, Negru-Vodâ Belediye Meclisi); Köstence İlçe Kütüphanesi “loan N. Roman” mirası olan edebiat kaynaklar; ve sözlü tarih için nitel kaynaklar, iki aşamada geliştirilen bir saha araştırmasına dayanan görüşmelere dayanmaktadır: Şubat 2016 ve TemmuzAğustos, 2016. Makalenin ana bölümü, Dobruja'nın Kırım Tatarları ile düğün öncesi, düğün gelenekleri için yüz yüze görüşmeleri içeren bir ankete dayalı alan araştırmasına dayanmaktadır. Son olarak, bu makale topluluğun kendi kültürel kimliğini korumadaki zorluklarını göstermektedir., This paper is about the Crimean Tatar community and focuses on its social issues linked to religious wedding traditions and customs. This research is based on quantitative and qualitative documents. I used some documents owned by the Arhivele Nationale Române, Directia Judeteanâ Constanta, DJCAN, fond CultulMusulman, Primâria Oraşului Constanta (National Archives of Romania Constanta County District, fund The Muslim Cult, Constanta City Hall) and fondul Colectia Registrele de Starea civilâ - Dobrogea, Primâria Oraşului Negru-Vodâ, Consiliul Local Negru-Vodâ (Fund Civil Records Collection, Negru-Vodâ Town Hall, NegruVodâ Town Council); literary sources, which are heritage of the Constanta County Library “loan N. Roman”; and qualitative sources for oral history, based on interviews got on a field research developed in two stages: February and July-August, 2016. The body of the paper draws on the field research based on a survey, which includesface-to-face and in-depth interviews for pre-wedding, wedding customs with the Crimean Tatars of Dobruja. Finally, my paper shows community’s challenges in maintaining its own cultural identity.

Bu çalışma Sümer kenti Uruk’un cesur kralı Gılgamış’ın Destanını ele almaktadır. Destan içerisinde geçen Yol-Yolculuk kavramlarını Mistik geleneklerde var olan manevi/yeniden doğuş anlayışı çerçevesinde incelemektedir. Aynı zamanda bu kavramların Sümer din anlayışını ve daha sonraki mistik gelenekleri de nasıl etkilediğini dikkate sunmaktadır. İçsel yolculuk esnasında yaşanılan içsel tecrübelerin, duyulan seslerin, ozanlar, rahipler ve ileri gelenler tarafından sesin gücüyle halka sunuşlarındaki ritüellerin toplum yapısını nasıl şekillendirdiğine dikkat çekilmektedir. Destanlar, mitler ve metinler insan ve toplumu yetkinleştiriyor. Bu tespitler destanın metnini yapısalcı ve yorumsal bir yöntemle analiz edilerek yapılmaktadır. Aynı zamanda bu çalışma destanda bulunan sembolleri, simgeleri farklı kültürlerde yazılmış mitler, metinler ve mistik yolculuklar ile karşılaştırmaktadır. Bu sayede insanlığın içsel yolculuğuna dair farklı mekân ve zamanda kaleme alınan eserlerin benzerliklerini, ortak noktalarını ve amaç aynı olsa da araçlardaki farklılıklarını ortaya çıkarmaktadır., This paper deals with the legend of the brave king of Uruk, the Sumerian city. The epic of Gilgamesh explores the concept of quest in a similar way embodied by mystic philosophy of rebirth. Such concepts present in Sumerian myth influenced the posterior Middle Eastern beliefs. Considering this, this study emphasizes the role and significance of the rituals voiced out by the scopes, bards and priests as well as metaphysical experiences and discoveries. Legends, myths and stories have creative effect on society. This paper analyzes such aspects of mythology from a structuralist point of view. The symbols and signs included in the Gilgamesh are compared to myths, quest and mystic experience of different cultures. As such, similarities between different texts of different periods and cultures from different time and spaces comes into the view of the contemporary readers despite the diversity of the means.

Karşılaştırmalı edebiyat incelemeleri büyük ölçüde hikâye, roman, tiyatro gibi kurmaca türler ile şiir üzerine yapılmaktadır. Bu makalemizde daha farklı olarak iki yazarın hatıralarını karşılaştırmalı olarak değerlendireceğiz. Türk edebiyatında Servet-i Fünûn dönemi üzerine yapılan çalışmalarda önemli birer kaynak olan Halit Ziya Uşaklıgil’in Kırk Yıl (1936) ve Hüseyin Cahit Yalçın’ın Edebî Hatıralar (1935) eserlerini ele alacağımız çalışmamızda Hüseyin Cahit Yalçın’ın Halit Ziya’nın hatıralarında nasıl yer aldığını kendi hatıralarıyla karşılaştırarak irdelemeye çalışacağız.Servet-i Fünûn hareketi içerisinde hikâye ve roman yazarı olarak yer alan Hüseyin Cahit Yalçın’ın edebî hayatı üzerine hazırlanan çalışmalar diğer Servet-i Fünûn yazarlarına kıyasla daha kısıtlıdır. Bunda Hüseyin Cahit Yalçın’ın yazarlığının Halit Ziya ve Mehmet Rauf’un gölgesinde kalması kadar onun II. Meşrutiyet’ten sonra gazetecilik ve siyasete yönelmesi sebebiyle bu tarihten sonra edebiyatla bağlarının zayıflaması da etkilidir. O, II. Meşrutiyet’ten itibaren daha ziyade polemikçi bir gazeteci ve siyasî bir figür olarak Türk tarihinde yer almıştır.Birden çok eseri karşılaştırmalı olarak değerlendirmenin sunacağı eleştirel mesafe ve nesnellik imkânından yararlanmayı amaçladığımız makalemizde Hüseyin Cahit’in Servet-i Fünûn dönemi faaliyetlerine eğilerek onun edebî kişiliği üzerine yapılan incelemelere katkıda bulunmaya çalışacağız., Comparative studies of literature are mostly carried out on poetry and fictional genres such as stories, novels, and theatre. However, in this paper, the memoirs of two authors will be evaluated comparatively. In this study, where Kırk Yıl (Forty Years, 1936) by Halit Ziya Uşaklıgil and Edebî Hatıralar (Literary Memoirs, 1935) by Hüseyin Cahit Yalçın, which are important resources for the studies conducted on the Servet-i Fünûn period in Turkish Literature, will be discussed, we will try to examine how Hüseyin Cahit Yalçın is involved in Halit Ziya’s memoirs by comparing it with his own memoirs.Studies conducted on the literary life of Hüseyin Cahit Yalçın, who takes part as a story writer and a novelist in the movement of Servet-i Fünûn, are more limited compared to other writers of Servet-i Fünûn movement. Both the fact that the writing of Hüseyin Cahit Yalçın was overshadowed by Halit Ziya and Mehmet Rauf, and that his ties with literature weakened after he went into journalism and politics after the 2nd Constitutional Era were effective in this. He appeared in Turkish history as a polemicist journalist and a political figure after the 2nd Constitutional Era.In this paper, which aims to benefit from the critical distance and objectivity offered by evaluating multiple works comparatively, we will try to contribute to the studies Hüseyin Cahit Yalçın’s literary identity by focusing on the activities of Servet-i Fünûn.

The Canterbury Tales as one of the pioneers in English literature was written by Geoffrey Chaucer in the 14th century. After 600 years, it was translated with the title “Canterbury Masalları” by A. Vahit Turhan in 1949 as an extension of a seminar course. The work has an important place in English literary history in terms of its authenticity and British sense of humor. As for its importance in terms of Turkish translation history, it is the first humor translation from the West during the Republican period. This paper discusses the concept humor and the effects of cultural distances and differences on translation and translator’s decisions in humor translation. For this purpose, it studies both original work and translation to disclose how the humor translation was influenced by the period and social conditions based on the concepts of “para-culture”, “dia-culture” and “idio-culture” as cited by Hans Vermeer in Skopos Theory. As a philological translation aiming to introduce English literature to Turkish literature, it studies the place of the translation in the Turkish literary polysystem, its importance as an academic activity and the role of translator’s identity in influencing translation decisions. In addition, it explains how the two cultures with a quite different sense of humor can meet in a work that basically addresses the universal human feelings based on the data in the Turkish version. In this context, this paper is methodologically divided into two parts as source and target culture. These sections in thematic order are as follows; The place of The Canterbury Tales in English culture (para-culture), the place of Geoffrey Chaucer as an author in society (dia-culture), and his personality as an individual (idio-culture). The second part of the article, which is the main part of the study is follows; The social and national place of the Turkish version (para-culture), its historical importance as an academic activity (dia-culture), and personality of A. Vahit Turhan as an intellectual and translator who launched and directed this activity. As a result, this paper evaluates the story of how the Turkish version ended in “domestication” in the Turkish literary system, and turned into a “published product” as a philological activity within the context of translation history., 14. yüzyılda İngiliz Edebiyatı’nın öncülerinden biri The Cantenbury Tales adlı eser 14. yüzyılda Geoffrey Chaucer tarafından yazılmıştır. 600 yüzyıl sonra bu eser A. Vahit Turhan tarafından 1949 yılında bir seminer dersinin uzantısı olarak “Canterbury Masalları” başlığıyla çevrilmiştir. Eser özgünlüğü ve İngilizlere özgü mizah anlayışı açısından İngiliz Edebiyatı tarihinde önemli bir yeri vardır. Türk çeviri tarihi açısından ise, Cumhuriyet döneminde Batıdan yapılan ilk mizah çevirisidir. Bu yazıda mizah çevrisinde kültürel uzaklık ve farklılıkların çeviri ve çevirmen kararları üzerindeki etkileri tartışılmıştır. Bu amaçla yöntemsel olarak Hans Vermeer’in Skopos Kuramında yer alan “para-kültür”, “dia-kültür” ve “idio-kültür” kavramları üzerinden öncelikle Chaucer’ın İngiliz edebiyat tarihindeki yeri incelenmiş; ardından bu eserin çevirisinin içinde yaşanılan dönemden ve toplumsal koşullardan ne şekilde etkilendiği yorumlanarak açıklanmıştır. İngiliz edebiyatını Türk edebiyatına tanıştırma amacını güden filolojik bir çeviri olarak Türk yazın dizgesindeki yeri, akademik bir etkinlik olarak önemi ve çevirmen kimliğinin çeviri kararlarını etkilemedeki rolü üzerinde durulmuştur. Buna ek olarak birbirinden çok farklı mizah anlayışına sahip iki kültürün temelde evrensel olarak insani duygularına seslenen bir eserde ne şekilde buluşabileceğini çeviri metindeki verilerden yola çıkarak açıklanmıştır. Bu çerçevede yazı yöntemsel olarak kaynak ve erek kültür kanadı olmak üzere iki bölüme ayrılmıştır. Bu bölümler izleksel olarak şu şekilde sıralanmıştır; Canterbury Masalları’nin İngiliz kültüründeki yeri (para-kültür), yazar Geoffrey Chaucer yazar olarak toplumdaki yeri (dia-kültür) ve bireysel olarak yazar kimliği (idio-kültür) üzerinde durulmuştur. Yazının esas inceleme kısmı olan ikinci bölümü Türkçe çevirisinin söz konusu dönemdeki toplumsal ve ulusal yeri(para-kültür), akademik bir etkinlik olarak tarihi önemi (dia-kültür) ve bu etkinliği başlatan ve yönlendiren kişi olarak Prof. Dr. A. Vahit Turhan’ın aydın çevirmen kimliği incelenmiştir. Sonuç olarak Türk yazın dizgesinde “ehlîleştirme” stratejisiyle ile sonlanan çevirinin filolojik bir etkinlik olarak nasıl "yayınlanmış bir ürüne" dönüştüğünün öyküsü çeviri tarihi bağlamında değerlendirilmiştir.

1980’li yıllarda, adını Arap sözcüğünün hecelerinin yer değiştirilmesiyle elde edilen Verlan Dili ile bu süreçte gelişen Beur Yazını, yeni bir yazar kuşağını yazın evrenine taşımıştır. Beur yazını, Kuzey Afrika kökenli ya da Fransa'da doğup büyüyen Kuzey Afrika göçerlerinin özgün söylemidir. Göçün etkisiyle sömürgecilik sonrası ortaya çıkan bu yazınsal akımın romanlarının genç anlatı kişileri, sürekli bir iç çatışma içinde olup, iki ekin, iki yaşam ve iki toplum arasında algılanan göç acısı, eşitsizlik ve sömürgeleştirme duygusu içinde parçalanırlar. Özellikle 2005 yılından başlayarak, Yörekent Yazını, daha sonra da Çağdaş Kent Yazını ya da Dünya-Yazını olarak tanımlanan metinler, yazın ve dilbilim dünyasında bütünüyle yeni bir araştırma ve eleştiri nesnesi olarak belirmiştir. Beur Yazını romanlarında yazar, farklı kökenlerden, ekinlerden ve Arapça, Berber, Afrika ve Karayip ile Çingene dillerinden oluşan toplulukların dil uygulamalarını birlikte kullanarak çoğul ve karma yeni bir dilsel / söylemsel uzam oluşturmuştur. Biz bu çalışmada Mağrip ülkelerinden ulusötesi göç sonrası Fransa’da gelişen Beur yazını ve Verlan dilini, tarihsel ve kuramsal bağlamda incelemeyi amaçlıyoruz.Beur literature and Verlan language: North African Mover Discourse in FranceIn the 1980s, Beur literature, whose name was derived by the displacement of syllables of the Arabic word, referred to as the Verlan language, carried a new generation of writers into the literary universe. Beur literature is the narrative language of North African movers/immigrants of North African descent or born and raised in France. The young narrative persons of the novels of this literary current, which are brought about by the influence of mobility, are in constant internal conflict, falling apart in a sense of perceived mobility burden, inequality, and colonization between two cultures, two lives, and two societies. Especially beginning in 2005, texts described as suburban literature have emerged as an entirely new object of research and criticism in the world of literature and linguistics. In Beur literature novels, the author has created a new linguistic space, plural and mixed, using the linguistic practices of communities of different origins, cultures and languages such as Arabic, Berber, African and Caribbean languages, and the languages of the Gypsy genre together. In this study, we aim to focus on the main aspects of bilingualism, multiculturalism, the search for identity, double alienation, expatriation, acculturation and harmony that the representatives of this paper focus on, after examining the Beur literature that developed in the Francophone literature with its historical and theoretical dimensions., In the 1980s, Beur literature, whose name was derived by the displacement of syllables of the Arabic word, referred to as the Verlan language, carried a new generation of writers into the literary universe. Beur literature is the narrative language of North African movers/immigrants of North African descent or born and raised in France. The young narrative persons of the novels of this literary current, which are brought about by the influence of mobility, are in constant internal conflict, falling apart in a sense of perceived mobility burden, inequality, and colonization between two cultures, two lives, and two societies. Especially beginning in 2005, texts described as suburban literature have emerged as an entirely new object of research and criticism in the world of literature and linguistics. In Beur literature novels, the author has created a new linguistic space, plural and mixed, using the linguistic practices of communities of different origins, cultures and languages such as Arabic, Berber, African and Caribbean languages, and the languages of the Gypsy genre together. In this study, we aim to focus on the main aspects of bilingualism, multiculturalism, the search for identity, double alienation, expatriation, acculturation and harmony that the representatives of this paper focus on, after examining the Beur literature that developed in the Francophone literature with its historical and theoretical dimensions.

Eski Uygur edebiyatı temelde dinî metinlerin tercümesi ile meydana gelmiştir. Budizm, Manihaizm ve Hristiyanlık gibi dinlerin kutsal metinlerinin Eski Uygurcaya tercümeleri dönemin dili, dini, söz varlığı ve Türkçe terim türetme faaliyetleri gibi birçok meseleye ışık tutmaktadır. Bu çalışmanın konusunu oluşturan metin Budizmin Mahāyāna ekolünün Yogācāra sistemi temelinde gelişen Faxiang (法相宗) ekolüne aittir. Mahāyāna ekolünün Mādhyamaka ile birlikte iki felsefi sisteminden birisini oluşturan Yogācāra; Asaṅga ve Vasubandhu tarafından sistemli bir hâle getirilmiş ve geliştirilmiştir. Yogācāra ekolüne eserleriyle büyük katkı sağlamış olan Vasubandhu’nun kaleme aldığı Triṃśikā-vijñaptimātratā adlı eseri ise Faxiang ekolünün kurucusu Xuanzang’ın (玄奘 ) tam bir tercüme olmayan ancak hem Triṃśikā ve hem de onun üzerine yazılan on mensur tefsirden hareketle kaleme aldığı Cheng weishi lun (成唯識論) ‘Salt Bilinç Teorisi Üzerine Söylem’ adlı eserine kaynaklık etmiştir. Bugün Berlin Turfan Koleksiyonu’nda derleme türünden bir yazmanın 21. bölümünün 6. ve 8. yaprağını oluşturan Mainz 2 (T I D) ve U 1374a (T I D 1) arşiv numaralı fragmanlar da Xuanzang’ın Cheng weishi lun adlı eserinin bir tefsirinin Eski Uygurcaya tercümesinden parçaları oluşturmaktadır. Bu çalışma evvela Cheng weishi lun ve Faxiang ekolüne kadarki Budizm hakkında bir girişle başlayacak ve sonrasında bahsi geçen fragmanların yazı çevirimi, harf çevirimi, tercümesi, metne ilişkin notları ve sözlüğü ile analitik dizini sunulacaktır., Old Uyghur literature is basically the result of the translation of religious texts. The translation of sacred texts of religions such as Buddhism, Manichaism and Christianity into Old Uyghur sheds light on many issues such as language, religion, vocabulary, and Turkish term formation activities. The text that forms the subject of this paper belongs to the Faxiang (法相宗) which developed on the basis of the Yogācāra system of Mahāyāna Buddhism. Yogācāra, which forms one of the two philosophical systems of Mahāyāna school together with Mādhyamaka, has been systematized and developed by Asaṅga and Vasubandhu. Both the work entitled Triṃśikā-vijñaptimātratā written by Vasubandhu, who contributed greatly to the Yogācāra school with his works, and ten prose commentaries on Triṃśikā are among the sources of Cheng weishi lun (成唯識論) ‘Discourse on the Theory of Consciousness Only’ written by Xuanzang (玄奘), the founder of the Faxiang (法相宗) school. The fragments currently located in the Berlin Turfan Collection with the archive number Mainz 2 (T I D) and U 1374a (T I D 1), which forms the 6th and 8th leaves of chapter 21 of a manuscript consisting of several texts, are from the parts of the translation into Old Uyghur of a commentary of Xuanzang’s Cheng weishi lun. This paper will begin with an introduction about Buddhism up to Cheng weishi lun and the Faxiang school, and then it will be presented the transcription and transliteration of the Old Uyghur fragments, translations into Turkish, notes and glossary with an analytical index.

As a basic principle, Spinoza distinguished clearly betweentheology and philosophy, accentuating the prevalence of inherent rules withineach discipline. However, seen from a linguistic perspective, he considered thephilosophical language to be more adequate to give a more accurate definitionof specific terms, such as proof, axiom, or definition per se. Having set thephilosophical language as a basic guideline, the significance of the method isfar more crucial. The most obvious example of this approach is delivered byformer philosophers, theologians who announced "the kingdom of man in thekingdom of nature". Therefore Spinoza postulates axiomatic concepts for abetter understanding of human nature to be the starting point. Thus, first ofall, the origin and the nature of human emotions have to be analyzed inaccordance with the laws of determinism. By putting an emphasis on emotions andtheir significant influence on humans to grasp the nature of man, it can besaid that Spinoza had also an effect on the Cartesian philosophy.For Spinoza,Conatus is the concept which forms the actual essence of man's nature accordingto which Conatus produces the spark creating the entire universe or rather thepower of existence as an activity. It prepares the basis for the life of man tostart off immediately and not at any indefinite time. What is more, this powerof existence burning in a human being is important for the transition from theaspect of expression to expression itself. In this sense, this endeavorcreating the living power represents the origin of appetite or consciousness ofdesire which is described as the essence of man's nature. In other words, whenhuman body and mind are concerned, endeavor results in desire. If solely themind was involved, the concept of will would become manifest. Conatus connectshumans to their innate feelings, such as desire, joy and sorrow. Desireexpresses the very nature of man. Man is constantly experiencing situations inwhich he is either an outsider, a passive individual, or a self-directedindividual assigning meaning to his experiences. Accordingly, most of the time,man’s idea is grounded in his perception or respectively reaction. Something isnot good as such, for the positive value man attaches to it makes it good andcreates a feeling of joy. Likewise, nothing is bad, however, distancing oneselffrom something produces a sense of sorrow. As a consequence, according to themanifestations of desire, grief, egoism, carelessness, joy, good-naturedness,courage, etc. become apparent. Hence, is freedom a desire created in the sameway? Is freedom then an illusion of man's nature? Spinoza claims that free willor illusion, both tell us the same thing. Having been raised believing in freewill, free will is associated with the concept of perfection. Yet, a stoneregarding itself to be free in the air, does not prevent it from falling, justas a human’s heading to the door is nothing else but the obvious desire to stepout the door. This paper will show how in man's attempt to exist, feelings likejoy, and grief express themselves, and how man's desire determines his very ownexistence. As to freedom or illusion, this paper will shed light on the modernman himself., Spinoza temelde teoloji ve felsefe arasında ayrım yapmış,her ikisinin de kendi alanında hüküm sürmesi gerektiğini belirtmiştir. Felsefidilin kanıtlama, aksiyom, tanım gibi kavramları bize daha doğru vereceğiniortaya koymuştur. Ama felsefi dili kullanmak temel yönerge olsa da yöntem dahaönce gelmektedir. Daha önceki filozofların, teologların “insanı doğada krallıkiçinde krallık” sanmaları bunun en açık örneğidir. Spinoza’ya göre daha öncekifilozofların düştüğü hataya düşmemek için belit kavramalarla insana yönelmeliyiz.Bu anlamda insanı anlamak için onun doğası temel hareket noktamız olmaktadır.Ona göre bunun için ilk olarak insanın duygularının kökenini ve doğasınıdeterminizm yasalar ölçüsünde analiz etmemiz gerekir. Spinoza’nın özellikleinsanın doğasını anlamak için, duyguların önemi ve bizi etkilemeleri üzerindedurması ile kartezyen felsefesine de farklı bir etki kattığı söylenebilir. Spinoza’yagöre insanın doğasının fiili özünü oluşturan kavram conatustur. Conatus bütün evrenin ama etkinlik olarak insanınvarolma gücünün bir kıvılcımını üretendir. İnsanın belirsiz zamanda değil deşu-anda yaşamasının temelini hazırlayan şeydir. Spinoza’ya göre, insanıniçindeki varolma gücü insanı ifade boyutundan ifade edilen bir konuma taşımasıaçısından da önemlidir. Bu anlamda yaşama gücünü sağlayan bu çaba aslındainsanın doğasının özü olarak nitelediği, iştah veya bilincine varılan arzununkökenini bize sunar. Bu insanın beden ve zihni söz konusu olduğunda çabanınarzu olması durumudur. Sadece zihni durum olursa irade kavramı ortaya çıkar. Conatusbize duygunun kapısını aralar. Duygu dediğimizde karşımıza arzu, sevinç, keder çıkmaktadır. Arzu insanın doğasının kendisinibize sunar. İnsan sürekli bir dıştan edilgin bire bir olmayan veya kendisininyöneldiği birebir etin fikir durumlarını yaşar. İnsan çoğu zaman bu arzunundurumunda bu tepkilere göre fikir oluşturur. Bir şey iyi değildir, sadece bizimondan yönelmemiz o şeyi iyi yapar ve sevinç duygusunu oluşturur. Bir şey kötüdeğildir bizim ondan uzaklaşmamız ona keder duygusu yaratırız. Arzununtemellendirmeleriyle keder; egoist, şefkatsiz, sevinç; iyilik, yüreklilik vb.olarak ele alırsak, o zaman özgürlükte bu duygular arası bir etkileme midir?Özgürlük insanın doğasının bir yanılsaması mıdır? Spinoza, özgür irade veyayanılsama bize aynı şeyi anlatır. Sadece özgür iradeye yaşamımız boyuncainandığımız için, özgür irade denilince mükemmellik kavramını hayal ederiz. Amabir taşın kendini havada özgür zannetmesi onun düşmesini değiştirmeyeceği gibibizim kapıya yönelmemiz de dışarı çıkma isteğimiz ya da arzumuzdan başka birşey değildir. İnsanın varolma çabasının, sevinç, keder, gibi duygularla nasılyaşandığını ve bizi eğilime sürükleyen arzu güdüsüyle insanın yazgısınıgöstereceğiz. Özgürlük ya da yanılsama durumu açısından da modern insanınkendisine kısaca ışık tutacağız.

ХХ век – это век серьезных изменений во всем мире. В начале века российский царизм сменила большевистская партократия. Первая мировая война негативно отразилась на России, которая в свою очередь оказывала сильное давление на покоренные страны, в результате чего под натиском большевиков царизм отдал им власть. На страницах этих исторических изменений особое место занимает Казанская революция 1917 г. С этого момента во властных структурах российского царизма заговорили о будущем тюркских народов. Политика устрашения и давления, проводимая при Советском режиме, дала о себе знать уже в первые годы Советской власти. В СССР одним из рычагов давления на подчиненные тюркские народы являлась литература. Азербайджанский народ, одним из первых завершивший процесс обновления, в сравнении с другими народами, гораздо сильнее подвергся этому давлению. В соответствии с инструкциями того периода все действия контролировались советским правительством. Период, когда Азербайджан противостоял кровавому режиму СССР, в азербайджанской литературе называется «1960 Несри» либо «Йени Несри». В статье рассматривается жизнь и творчество одного из ведущих писателей 1960-х годов Мевлюта Сулейманлы., The twentieth century witnessed major changes which took place throughout the world. At the beginning of this century; because of the understanding of the autocratic regime, the negative impact of the First World War on Tsarist Russia, and the pressure on different nations forced Tsarist Russia to leave the administration to Bolsheviks. This revolution, which changed the whole order, went down in history as the Great October Socialist Revolution. In this period, the future of Turkish World under the rule of Tsarist Russia began to be discussed. The policy of oppression and intimidation in the Union of Soviet Socialist Republics began to be felt in its early years. Especially since this period, the USSR, which increased pressure on Turkish peoples, used literature as the most important instrument of oppression. The people of Azerbaijan, who have completed the modernization process among the Turkish peoples at the earliest were subject to this oppression harshly. In this period, besides those who gave works according to the directives of the present administration, some authors who took sides with their people and criticized the Soviet administration and its strict regime were also important. This period which was created by the writers who defied the regime is called 1960 Prose or the New Prose in Azerbaijani Literature. Mevlut Suleymanli, who is the subject of this paper, was one of the prolific authors of the New Prose with his works in Azerbaijani Literature. In this paper, Mevlut Suleymanli's life, art, and the characteristics of the 1960 Prose will be examined in the light of his work, Degirmen., ХХ ғасыр бүкіл әлемде үлкен өзгерістердің орын алған ғасыры деп аталды. Осы ғасырдың басында Ресей патшалығы большевиктерді автократ режим түсінігімен, Бірінші дүниежүзілік соғыстың патшалық Ресейге тигізер жағымсыз әсерлерімен және әртүрлі ұлттарға қысым көрсетуінің нәтижесінде билікті большевиктерге беруге мәжбүр болды. Барлық тәртіпті өзгерте алатын бұл оқиға тарих беттерінен 1917 жылғы Қазан революциясы ретінде орын алды. Осы кезеңде патшалық Ресей билігінің құрамындағы түркі халықтарының болашағы талқылана бастады. Кеңес Социалистік Республикаларында жүргізілген қысым мен қорқыту саясаты алғашқы жылдардан-ақ сезіле бастады. КСРО өзінің билігі жүріп тұрған тұстан бастап түрік халықтарына қысымшылық жасаудың ең маңызды құралы ретінде әдебиетті пайдаланды. Түрік халықтары арасында жаңару процесін ерте аяқтаған әзірбайжан халқы бұл қысымға басқа мемлекеттерге қарағанда қатты ұшырады. Бұл кезеңде, биліктің нұсқауларына сәйкес жұмыс жасағандардан басқа, кейбір адамдар кеңес үкіметінің қатаң режимінің меншігінде болды. Қылышынан қан тамған КСРО-ның қиын-қыстау күндерінде қатал саясатқа қарсы тұрған дәуір Әзірбайжан әдебиетіне “1960 Nesri” немесе «Yeni Nesir» деп аталды. Мақалада Әзірбайжан әдебиетінде өзіндік орны бар 1960 жылдардағы алдыңғы қатарлы жазушысы Мевлют Сүлейманлының өмір жолы, шығармашылығы қарастырылады., Yirminci yüzyıl tüm dünyada büyük değişimlerin yaşandığı asır olarak kayda geçmiştir. Bu yüzyılın hemen başında Çarlık Rusya’sı;otokratik rejim anlayışı, Birinci Cihan Harbinin Çarlık Rusya’sı üzerindeki olumsuz etkisi ve farklı uluslar üzerinde oluşan baskılar neticesinde yönetimi Bolşeviklere bırakmak zorunda kalmıştır. Tüm düzeni değiştirecek bu olay tarihe 1917 Ekim Devrimi olarak geçmiştir. Bu dönemde Çarlık Rusya yönetimi altında bulunan Türk Dünyası halklarının geleceği tartışılmaya başlanmıştır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nde oluşan baskı ve sindirme politikası henüz ilk yıllarında hissedilmeye başlanmıştır. Özellikle bu dönemden itibaren Türk halkları üzerinde baskıyı artıran SSCB en önemli baskı aracı olarak edebiyatı kullanmıştır. Türk halkları arasında modernleşme sürecini en erken tamamlayan Azerbaycan halkı bu baskıya sert bir şekilde maruz kalmıştır. Bu dönemde mevcut yönetimin direktiflerine uygun eser verenlerin yanı sıra halkının yanında yer almış, Sovyet yönetimine ve katı rejime eleştiri oklarını yöneltmiş bir kısım yazarlar da mülhemdir. Rejime başkaldıran yazarların oluşturduğu bu döneme Azerbaycan Edebiyatında “1960 Nesri” veya “Yeni Nesir” adı verilir. Çalışmaya konu olan Mevlüt Süleymanlı Azerbaycan Edebiyatına kazandırdığı eserler ile 1960 Nesrinin üretken yazarlarından biri olmuştur. Bu çalışmada Değirmen hikâyesi ışığında Mevlüt Süleymanlı’nın hayatı, sanatı ve bu bağlamda 1960 Nesrinin özellikleri irdelenecektir.