Search

Amaç: Üriner sistem infeksiyonları günümüzde en sık görülen bakteriyel infeksiyonlardır. Üriner sistem infeksiyonlarından sorumlu etkenler ve antibiyotik duyarlılıkları hastaneler hatta klinikler arasında farklılık göstermekte olup kültür sonuçları beklenirken başlanacak ampirik antibiyotik seçimi için o hastanedeki mikroorganizmaların antibiyotik duyarlılık durumlarını yansıtan raporların dikkate alınması gerekir. Bu çalışmada enfeksiyon hastalıkları kliniğinde yatarak tedavi edilen semptomatik üriner sistem enfeksiyon tanılı hastalarda risk faktörleri, en sık görülen etkenler ve bu etkenlerin antibiyotik duyarlılıklarının saptanması amaçlanmıştır.Materyal ve Metod: Bu çalışmada idrar kültüründe 105koloni/mL ve üzerinde üremesi olan idrar yolu infeksiyon tanısı konmuş, yatarak takip ve tedavi edilen 100 hasta çalışmaya alındı. Hastaların demografik bilgileri, semptomları, bilinen risk faktörleri, idrar kültür örneklerinden izole edilen etkenler ve antibiyotik duyarlılıkları retrospektif olarak incelendi.Bulgular: Bu çalışmaya üriner sistem infeksiyon tanısıyla yatan 100 hasta dahil edilmişti. Hastaların, yaş ortalaması 62.9±20.8 olarak tespit edildi.Hastaların %46’sı kadın, %54’ü erkekti.Hipertansiyon ve diabetes mellitus altta yatan en sık kronik hastalık olarak tespit edildi.Hastaların %43 ’ünde son bir ay içinde antibiyotik kullanım öyküsü olup en sık siprofloksasin (%15) kullanıldığı saptandı.ÜSE için risk faktörleri incelendiğinde en sık benign prostat hipertrofisi (%34), geçirilmiş üriner sistem cerrahisi (%24) ve üriner kateter (%18) tespit edilmişti.İdrar örneklerinden en sık izole edilen mikroorganizma literatür verileri ile uyumlu olarak Escherichia coli (E.coli) (%71) bulunmuştu.E.coli, Klebsiella, Pseudomonas aeroginosa ve Proteus türlerinin karbapenem duyarlılıkları %100 saptandı.E.coli izolatlarında fosfomisin direnci saptanmamıştı.Sonuç: Üriner sistem infeksiyon sıklığı ile birlikte tedavide kullanılan antibiyotiklere de direnç artmaktadır. Üriner enfeksiyonların ampirik tedavisinde en sık kullanılan antibiyotikler kinolonlar ve trimetoprim-sulfametoksazol olup çalışmada bunlara yüksek direnç saptanmıştır.Bu yüzden ampirik tedavide kullanırken dikkatli olunmalıdır.Bu çalışmayla; genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (extented spectrum beta-lactamase-ESBL) üreten ve üretmeyen E.coli izolatlarında fosfomisin direnci saptanmamış olup, özellikle ESBL üreten E.coli’nin neden olduğu komplike üriner enfeksiyonların ayaktan tedavisine de imkan verebilecek etkili bir antimikrobiyal olabileceği ortaya çıkmaktadır.

ÖZ Amaç: Enfeksiyon kontrol komitesi üyeleri tarafından sürveyansın iyi bir şekilde uygulanmasıyoğun bakım ünitelerinde enfeksiyon hızını ve antibiyotik kullanımını azaltabilir. Bu çalışmakan, solunum yolları ve idrar kültürü sonuçlarının ve bu sonuçların yıllar içerisindeki değişiminindeğerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Ocak 2017-Aralık 2018 tarihlerinde hastalardan alınan 21.632 kültür örneğiçalışmanın evrenini, sağlık hizmeti ilişkili enfeksiyon tanısı konulmuş 953 kültür örneği ise örneklemioluşturmaktadır. Verilerin analizinde SPSS programı ve insidans formülü kullanılmıştır.Bulgular: Genel enfeksiyon insidansı bin hasta gününde 21,9’dur. Hastaların %43,2’si üriner kateterilişkili üriner sistem enfeksiyonu tanısı almıştır. İki yıl boyunca en çok izole edilen mikroorganizmalarsırasıyla Acinetobacter baumannii (%35,6), Candida spp. (%16,8), Klebsiella spp. (%14,4) idi. Birönceki yıla göre çoğu mikroorganizma daha az görülmektedir ancak koagülaz negatif stafilokoklaryaklaşık 2 kat, Serratia marcescens ve Proteus mirabilis’in yaklaşık 3’er kat arttığı gözlemlenmiştir.Gram-pozitif bakteriler metisilin, gentamisin ve siprofloksasine; Gram-negatif bakteriler penisilin,beta-laktam ve sefalosporin grubu antibiyotiklere dirençliydi.Sonuç: Enfeksiyon insidansı, üniteye özgü mikroorganizmaların sıklığı ve bu mikroorganizmalarındirenç profilinin bilinmesi, tedavi ve bakım kalitesini artırabilir, gereksiz ve hatalı antibiyotikkullanımının önüne geçebilir ve maliyeti azaltabilir.ABSTRACT Objective: Proper surveillance administered by infection control committee membersmay reduce infection rates and antibiotic use in intensive care units. This study aimed to evaluatethe results of blood, respiratory and urine cultures and their changes over the years.Materials and Methods: Among 21,632 cultures taken from patients between January 2017 andDecember 2018, 953 cultures diagnosed with healthcare-related infections constituted the studycohort. SPSS program and incidence formula were used to analyze the data.Results: The overall incidence of infection is 21.9 per thousand patient days. Forty-three pointtwo percent of the patients were diagnosed with urinary catheter-related urinary tract infection.The most isolated microorganisms were Acinetobacter baumannii (35.6%), Candida spp. (16.8%),Klebsiella spp. (14.4%). Compared to the previous year, most microorganisms are less common,however, but coagulase negative Staphylococci have increased by about 2-fold and Serratiamarcescens and Proteus mirabilis about 3-fold. Gram-positive bacteria were resistant to methicillin,gentamycin, and ciprofloxacin; and Gram-negative bacteria were resistant to penicillin, beta-lactam,and cephalosporin group antibiotics.Conclusion: Knowledge of the incidence of infection, the frequency of unit-specific microorganisms,and the resistance profile of these microorganisms can improve treatment and care quality, avoidunnecessary and incorrect antibiotic use, and reduce costs.

Objectives: We herein aimed to present the clinical findings of diabetic patients who were followed up and treated with a multidisciplinary approach in the Diabetic Foot and Pressure Sore Care Clinic.Patients and Methods: Between July 2018 and 2018, 91 (19 males, 72 females; mean age 59.26,14 years) patients under prospectively followed-up with diabetic foot infection were retrospectively screened and included in the study. All cases were selected according to higher and/or grade 2 Wagner Classification with documented diabetic foot infection. The data, obtained by the same surgical team pre- and post-operatively in patients who had administered to the Diabetic Foot and Pressure Sore Care Clinic; age, sex, education level, blood glucose level, biomarkers of infection, co-morbidities, complications, applied surgical treatment options, length of hospital stay, follow-up period.Results: According to Wagner's diabetic wound classification, half of the cases were in grade IV. It was noteworthy that almost half of the patients with an average hospital stay of 36.8 ± 23.01 days were only literate. Similar data were obtained in terms of neuropathy, vasculopathy, Charcot arthropathy, and smoking. Satisfactory results were obtained with 42.2% amputation without limb-sparing surgical treatment methods.Conclusion: In the treatment of diabetic foot infection, which is the most common complication it is possible to achieve satisfactory results by approaching the disease multidisciplinary., Amaç: Bu çalışmada, Diyabetik Ayak ve Bası Yarası Servisi’nde yatırılarak multidisipliner yaklaşımla takip ve tedavileri yapılan diyabetik hastaların klinik bulgularını sunmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Temmuz 2018 ile Aralık 2019 tarihleri arasında diyabetik ayak enfeksiyonu tanısı ile kliniğimizde yatarak tedavi edilen prospektif takipli hastaların verileri retrospektif olarak kaydedildi. Wagner evre 2 ve üzeri diyabetik ayak enfeksiyonu ile başvuran ve kriterleri sağlayan 91 olgu çalışmaya dahil edildi. Olgular, demografik (yaş, cinsiyet, eğitim durumu vb.) ve klinik (anamnez, kan glukoz seviyesi, enfeksiyon belirteçleri, ek morbiditeler, postoperatif komplikasyonlar, uygulanan cerrahi tedaviler, hastanede kalış süresi ve takip süresi) olarak değerlendirilerek verileri kaydedildi.Bulgular: Olguların 72’si kadın, 19’u erkek iken yaş ortalaması 59.26.14 yıl ve ortalama takip süresi 12.52±4.98 ay idi. Wagner diyabetik yara sınıflamasına göre olguların yarısı evre IV idi. Ortalama hastanede kalış süresi 36.8±23.01 gün olan hastaların neredeyse yarısının sadece okur-yazar olması dikkat çekiciydi. Nöropati, vaskülopati, charcot artropatisi ve sigara kullanımı yönünden benzer veriler elde edildi. %42.2 oranında ampütasyon yapılmadan uzuv koruyucu cerrahi tedavi yöntemleri ile tatmin edici sonuçlar elde edildi.Sonuç: Kronik bir hastalığın en sık komplikasyonu olan diyabetik ayak enfeksiyonunun tedavisinde, hastalığa multidisipliner yaklaşarak yüz güldürücü sonuçlar elde etmek mümkündür.

WOS: 000511173500009, Amaç: Hem kronik hepatit B (KHB) hem de hepatosteatoz karaciğerde nekroinflamasyona yol açabilir. Bu nedenle hepatosteatozun varlığı antiviral tedavinin etkinliğini olumsuz yönde etkileyebilir. Bu çalışmada karaciğer yağlanmasının KHB’de entekavir (ETV) ve tenofovir (TDF) alan hastalarda virolojik yanıta etkisinin değerlendirilmesini amaçladık. Yöntemler: Çalışma retrospektif olarak planlandı. Yirmi dokuz farklı merkezde, Ocak 2012-Haziran 2017 tarihleri arasında İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji kliniklerinde KHB tanısıyla antiviral tedavi verilen tüm hastalar hastane dosyası kayıtları incelenerek tarandı. Bulgular: Çalışmaya toplam 1069 hasta dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen hastaların 650’si TDF, 419’u ETV tedavisi almaktaydı. TDF tedavisi alanlarda steatoz olan hastalarda 48. haftada elde edilen virolojik yanıt oranı daha yüksekti (p=0.029). ETV tedavisi alan hastalarda steatoz olmayan hastalarda 24. ve 48. haftadaki virolojik yanıt oranı daha yüksekti (p=0.001). Hepatosteatozu olan hastalarda TDF ve ETV tedavilerinin etkinliği karşılaştırıldı ve virolojik yanıt yönünden 48. hafta sonunda virolojik yanıtın TDF grubunda yüksek olduğu tespit edildi. Sonuçlar: Steatoz, her iki nükleoz(t)id tedavisinin kısa dönemdeki sonuçları bakımından virolojik yanıt üzerinde etkili olsa bile uzun dönemdeki sonuçlar bakımından virolojik yanıtı etkilememektedir., Objective: Both chronic hepatitis B (CHB) and hepatosteatosis may lead to necroinflammation in liver. Therefore, the presence of hepatosteatosis might negatively affect the efficacy of antiviral therapy. We aimed to determine the effect of hepatosteatosis on virological response in patients with CHB receiving entecavir (ETV) and tenofovir (TDF) treatment. Methods: The study was designed retrospectively. All patients receiving antiviral therapy due to CHB in the departments of Infectious Diseases and Clinical Microbiology of 29 different hospitals between January 2012 and June 2017 were searched by examining medical records. Results: A total of 1069 patients were included. Six hundred and fifty of the patients had been receiving TDF and 419 of them had been receiving ETV. The rate of virological response obtained at the 48'h week of TDF was higher in patients with steatosis (p=0.029). Virological response at the 24th week and 48th week of ETV were higher in the patients without steatosis (p=0.001). TDF and ETV therapies were compared in the patients with hepatosteatosis and it was found that the virological response at 48th week was higher in the TDF group. Conclusion: Although steatosis has an effect on virological response in the short-term results of nucleos(t)ide therapy, it does not have any effect on virological response in the long-term results.

Bu çalışma, gebeliğin farklı dönemlerindeki fare desidua bazalis dokusunda periyodik-asit Schiff (PAS)-pozitif granüllere sahip uterus doğal katil (uNK) hücrelerinin dağılımının belirlenmesi amacıyla yapıldı. Bu amaçla, 12-14 haftalık fareler, gebe olmayan-kontrol grubu ile gebeliğin birinci, ikinci ve üçüncü haftalarının ortasına karşılık gelecek şekilde erken, orta ve geç gebelik dönemi (sırasıyla gebeliğin 3, 10. ve 17. günleri) olmak üzere 4 gruba ayrıldılar (n 6). Plasentasyonun ilerlemesiyle birlikte metriyal bölge (MLAp; mesometrial lymphoid aggregate of pregnancy), desidua bazalis, bağlantı bölgesi ve labirint bölgesi olmak üzere dört farklı bölge ayırt edildi. Desidua bazalis ve bağlantı bölgesi arasında trofoblast dev hücreleri dikkati çekti. Endometriyum dokusunda kontrol grubunda 5 adet/10.000 µm2 olarak tespit edilen PAS-pozitif uNK hücre sayısının, gebeliğin erken döneminde desidua bazalis bölgesinde arttığı dikkati çekti (26,5 adet/10.000 µm2). En yüksek uNK hücre sayısı (56 adet/10.000 µm2) gebeliğin ikinci haftasında tespit edildi. uNK hücrelerine maternal kan damarlarının içinde de rastlanırken, mesometriyal bölgedeki maternal kan damarlarının genişlediği ve tunika mediya katmanlarının belirgin bir biçimde inceldiği dikkati çekti. Gebeliğin PAS-pozitif uNK hücrelerinin sayı ve dağılımlarını etkilediği sonucuna varıldı, This study was carried out to determine the distribution of uterine natural killer (uNK) cells having periodic-acid Schiff (PAS) positive granules in the decidua basalis in pregnant mice. For this purpose, mice at 12-14 weeks of age were divided into four groups as nonpregnant control, and at the middle of the first, second, and the third week of the pregnancy, corresponding to early, middle, and late (3rd, 10th, and 17th days of pregnancy) gestational stages respectively (n 6 for each group). After placentation, it was identified four different regions as metrial region (MLAp; mesometrial lymphoid aggregate of pregnancy), decidua basalis, junctional zone and labyrinth zone in mice. It was observed trophoblast giant cells between decidua basalis and junctional zone. The number of PAS-positive uNK cells was found as 5 in 10.000 µm2 in endometrium of control animals while it was determined as 26.5 number/10.000 µm2 in decidua basalis at early gestational period. The highest PAS-positive uNK cell numbers (56 number/10.000 µm2) were detected at the mid-gestational period in decidua basalis. uNK cells were also observed in the lumen of the maternal blood vessels. In mesometrial region, the dilatation of maternal blood vessels and thinning of the media layer was distinct. It was concluded that the number and the distribution of the uNK cells having periodic-acid Schiff (PAS) positive granules was affected by pregnancy

Bu çalışma, farelerde gebeliğin T-lenfosit, null lenfosit ve asit fosfataz (ACP-az) pozitif lenfositlerin perifer kandaki oranı ve endometriyumun desidua bazalis bölgesindeki dağılımı üzerindeki etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Bu amaçla, 12-14 haftalık fareler, gebe olmayan-kontrol grubu ile gebeliğin birinci, ikinci ve üçüncü haftalarının ortasına karşılık gelecek şekilde erken, orta ve geç gebelik dönemi (sırasıyla gebeliğin 3., 10. ve 17. günleri) olmak üzere 4 gruba ayrıldılar (n 6). En düşük T-lenfosit oranı perifer kanda (%43.83) ve desidua bazalis dokusunda (10.83 adet/0.1 mm2) sırasıyla gebeliğin erken ve orta dönemlerinde tespit edildi. Perifer kan ACP-az pozitif lenfosit oranlarında gebeliğin ikinci haftasında istatistiksel olarak önemli bir yükselme gözlenirken (%44.33); desidua bazalis dokusunda en düşük ACP-az pozitif lenfosit sayısı (5.50 adet/0.1 mm2) gebeliğin erken döneminde gözlendi. Hem perifer kanda (%11.50) ve hem de desidua bazalis dokusunda (7.83 adet/0.1 mm2) en yüksek null hücre oranı erken gebelik döneminde tespit edildi. En düşük perifer kan lenfosit oranı (%56.00) erken dönemde gözlendi. Dönemler arasında bazı farklar olsa da gebeliğin lenfosit, T-lenfosit, null lenfosit ve ACP-az pozitif lenfositlerinin sayı ve dağılımlarını etkilediği sonucuna varıldı., This study was performed to determine the effects of pregnancy on the proportion of T-lymphocytes, null lymphocytes and acid phosphatase (ACP-ase) positive peripheral blood lymphocytes and the distribution of the mentioned cells in the decidua basalis region of endometrium in the pregnant mice. For this purpose, mice at 12-14 weeks of age were divided into four groups as non-pregnant control, and at the middle of the first, second, and the third week of the pregnancy, corresponding to early, middle, and late (3rd, 10th, and 17th days of pregnancy) gestational stages respectively (n 6 for each group). The lowest T-lymphocytes percentage was determined at early and middle pregnancy in the peripheral blood (43.83%) and decidua basalis (10.83 number/0.1 mm2), respectively. There was a statistically significant increase in the proportions of the peripheral blood ACP-ase () lymphocytes (44.33%) at the mid-gestational period while the lowest ACP-ase positive lymphocyte numbers (5.50 number/0.1 mm2) in the decidua basalis was observed at early pregnancy. The highest null cell rates were found at early gestation either in the peripheral blood (11.50%) or in the decidua basalis (7.83 umber/0.1 mm2). The lowest percentage of peripheral blood lymphocyte (56.00%) was recorded at the early pregnancy. It was concluded that the number and the distribution of the lymphocyte, T-lymphocyte, null lymphocyte, and ACP-ase positive lymphocyte were affected by pregnancy although there were some differences among the gestational periods.

Bu çalışmada, iyi bir organik çözücü olan asetonun farklı konsantrasyonlarının embriyotoksisitesi döllü tavuk yumurtaları kullanılarak araştırıldı. Bu amaçla, dört farklı konsantrasyondaki (%30, %50, %70 ve %100 v/v) aseton solüsyonu (20 µl/yumurta) kuluçka başlangıcında yumurtalara hava kamarası yoluyla enjekte edildi. Yumurtalar kuluçkanın 8½ gününde açılarak grupların ölü ve anormal embriyo sayıları, malformasyon tipleri, canlı ve rölatif embriyo ağırlıkları ile embriyoların tepe-kıç boyları (Crown-Rump Length, CRL) tespit edildi. %70 ve %100’lük aseton gruplarında mortalite sırasıyla %22.22 ve %21.05 olarak gerçekleşti ve kontrol grubundan önemli derecede yüksek bulundu (p < 0.05). Bununla birlikte %50’lik aseton grubunun rölatif embriyo ağırlığı dışında, kontrol ve deney gruplarının anormal embriyo oranları, canlı ve rölatif embriyo ağırlıkları ile embriyoların CRL değerleri arasındaki farklar istatistiksel öneme sahip değildi (p > 0.05). Elde edilen bulgulara dayanılarak; asetonun özellikle düşük konsantrasyonlarının sahip olduğu düşük yan etkileri sebebiyle, döllü tavuk yumurtası kullanılarak yapılacak olan embriyotoksisite, teratojenite, mutajenite ve genotoksisite çalışmalarında tercih edilebilecek bir çözücü olduğu sonucuna varılmıştır.

Bu çalışma, Merinos ırkı koyunlarda gebeliğin perifer kan lenfositlerinin alfa naftil asetat esteraz (ANAE) ve asit fosfataz (ACP-az) aktiviteleri ile perifer kan lenfosit oranları üzerindeki etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Hayvanlardan her grupta 20şer adet olacak şekilde gebe olmayan-kontrol, bir aylık, iki aylık, üç aylık, dört aylık ve beş aylık gebeler olmak üzere toplam 6 dönemde perifer kanlar alındı. Histolojik incelemeler sonucunda en düşük ANAE pozitif-lenfosit oranı (%63.5) bir aylık gebe koyunlarda tespit edilirken aynı dönemde null lenfosit sayısı da en yüksek seviyede (%12.75) belirlendi. Gebeliğin son dönemindeki koyunların perifer kan lenfosit (%42.9) ve ACP-az pozitif lenfosit (%43.35) oranlarında da istatistiksel olarak önemli düşüşler gözlendi. Tüm gebelik dönemlerinde perifer kan lenfosit oranlarında hormonal değişimlerin neden olduğu düşünülen dalgalanmalar olsa da en belirgin değişimler gebeliğin ilk ve son dönemlerinde gözlendi. Bu çalışmadan elde edilen bulguların maternal toleransın olası mekanizmalarının anlaşılmasına katkı sağlayabileceği sonucuna varıldı., This study was performed to determine the effects of pregnancy on the activities of alpha naphthyl acetate esterase (ANAE) and acid phosphatase (ACP-ase) of the peripheral blood lymphocytes in pregnant Merino sheep. Peripheral blood lymphocyte percentages were also estimated. Periferal blood samples were taken from animals in six different gestational stages as non-pregnant control, in the first, the second, the third, the fourth and the fifth month of pregnancy. Each group was contained 20 animals. The lowest ANAE () lymphocytes percentage (63.5%) was determined in the first month of pregnancy whereas the highest null lymphocytes proportion (12.75%) was detected in the same gestational period. There were statistically decreases in the proportions of peripheral blood lymphocyte (42.9%) and the ACP-ase () lymphocytes (43.35%) in the last gestational stages. Although the posibble hormonal changes may cause the fluctuation of peripheral blood lymphocyte proportions in all gestational periods, the most distinctive changes were observed at the begining and at the end of the pregnancy. It was concluded that the data was obtained from this study was useful for understanding of the possible mechanisms of maternal tolerance.

Proteinüri, yaygın ödem, perikardiyal sıvı ve asit etyolojisi araştırılmak üzere yatırılan hastaya; ateş ve aritmi gelişmesi, balgam ve parasentez sıvısında Mycobacterium tuberculosis'in saptanması sonucu tüberküloz perikardit tanısı konuldu. Tüberküloz perikarditin nadir ama, hala önemli bir sorun olması ve ilk klinik bulgularının proteinüri ve yaygın ödem olması nedeniyle bu olgu sunuldu. Ülkemiz gibi tüberkülozun endemik olduğu bölgelerde, perkarditin ayırıcı tanısında mutlaka tüberküloz akılda tutulmalıdır. Anahtar kelimeler: Perikardit, Tüberküloz, Proteinüri, Yaygın ödem, Tuberculous pericarditis was diagnosed in a patient who was hospitalized for investigation of etiology of proteinuria, widespread edema, pericardial fluid and ascites. Fever and arythmia developed during clinical course, Mycobacterium tuberculosis was isolated from sputum, and pericardial fluid. Tuberculous pericarditis is a rare but life thereatening health problem. Because of initial clinical signs were proteinuria and widespread edema, this case was presented. In endemic areas such as our country, tuberculosis should be kept in mind in the differential diagnosis of pericarditis. Key words: Pericarditis, Tuberculosis, Proteinuria, Widespread edema

In this case, it was presented a rare cerebellar abscess case due to Proteus mirabilis has an intraparenchymal gas formation at the early stage of cerebritis where gas formation disappeared at the late cerebritis phase of the abscess formation.©2008, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Bu çalışmada, erken serebrit aşamasında parankim içi gaz oluşumu gözlenmesine karşın geç serebrit aşamasında bu görünümün kaybolduğu Proteus mirabilis'e bağlı nadir bir serebellar apse olgusu sunuldu.©2008, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Objectives: Existence of inducible beta-lactamases (IBL) at hospital acquired Gram negative bacteria causes to problem to treat infections on clinical basis. Resistance may occur to many beta-lactam antibiotics including new ones during treatment and thus, treatment can remain insufficient. Materials and Methods: In this study, existence of IBL studied with the direct induction method at 50 Pseudomonas aeruginosa strains that isolated different clinical specimens of the patients who diagnosed as hospital acquired infections. Results: IBL existence was detected the most at P. aeruginosa strains isolated from wound specimens. Three strain to ceftazidim, 16 to ceftriaxone and 24 to cefotaxime were seen as susceptible on routin antibiotic disk sucsebtibility test among the 41 strains detected produce IBL. Conclusion: To eliminate this artificial sensitivity, disks must be arranged to detect the IBL on antibiotic susceptibility test. ©2007, Fırat University, Medical Faculty, Giriş: Hastane kaynaklı Gram-negatif bakterilerdeki indüklenebilir beta-laktamaz (İBL) varlığı, klinik açıdan ciddi problemlere neden olmaktadır. Yeni beta-laktamlar başta olmak üzere tedavi sırasında bir çok beta-laktam antibiyotiğe direnç gelişebilmekte ve tedavi yetersiz kalmaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda hastane infeksiyonu tanısı almış hastalardan alınan çeşitli örneklerden izole edilen 50 Pseudomonas aeruginosa suşunda direkt indüksiyon yöntemiyle İBL varlığı araştırıldı. Bulgular: En sık yaradan izole P.aeruginosa suşlarının İBL salgıladığı belirlendi. İBL saptadığımız 41 suşa yapılan rutin antibiyogramda üçü seftazidime, 16'sı seftriaksona ve 24'ü sefotaksime duyarlı görünmekteydi. Sonuç: Bu yalancı duyarlılık sorununun giderilmesi için antibiyogramda disk diziliminin İBL üretimini saptayacak şekilde yapılması gerekmektedir. ©2007, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Objectives: To determine the prevalence of infections, predominant organisms and their resistance pattern. Materials and Methods: Prospective cohort study. All patients over 16 years old were occupying an intensive care unit bed over a 24-hour period. All patients admitted to the unit were evaluated on a daily basis for nosocomial infections in compliance with National Nosocomial Infections Surveillance System (NNISS) methodology. Infection site definitions were in agreement with Center for Diseases Control and Prevention (CDC) definitions. Results: The NI incidence was 72%; ventilator associated pneumonia was the most common NI (41.2%), followed by urinary tract catheter-associated infection (28.2%), bloodstream infections (13.7%), and sepsis (6.9%), surgical site infection (4.6%). Pseudomonas spp. was the most common pathogen identified in the NIs (31.3%), followed by (%), and yeasts. The most frequent isolated microorganisms from patients were as follows: Pseudomonas aeruginosa (31.3%), Staphylococcus aureus (11.5%), Coagulase negative staphylococci (CoNS) (10.7%), Acinetobacter baumanii (9.2%), Candida spp. (8.4%), Escherichia coli (8.4%), Enterobacter spp. (4.6%), Enterococcus spp. (3.1%) and others (12.8%). Methicillin resistance was 96% at staphylococci. It was observed Gram-negative microorganisms had multi-resistant pattern. Conclusion: The rate of nosocomial infection is high in intensive care unit patient, especially for respiratory infections. The predominant bacteria were P. aeruginosa and S. aureus, CoNS and A. baumanii (resistant organisms). This study documents the clinical impression that prevalence rates of intensive care unit-acquired infections are high and suggests that preventive measures are important for reducing the occurrence of infection in critically ill patients.©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Amaç: Anestezi ve Reanimasyon yoğun bakım ünitesinde gelişen hastane infeksiyonlarını (Hİ), bu infeksiyonlarda saptanan etkenleri ve antibiyotik duyarlılıklarını prospektif olarak incelemek. Gereç ve Yöntem: Prospektif sürveyans çalışması. 01 Kasım 2004–28 Şubat 2005 tarihleri arasında (4 ay) Fırat Üniversitesi Fırat Tıp Merkezi Anestezi ve Reanimasyon YBÜ'de en az 24 saat yatan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışma kapsamına alınan hastalar, National Nosocomial Infections Surveillance System (NNISS) önerilerine göre hasta ve laboratuar verilerine dayalı sürveyans yöntemleri bir arada kullanılarak izlenmiş, tanımlamalar "Centers for Disease Control and Prevention (CDC)" ölçütlerine göre yapılmıştır. Mikroorganizma tanımlamasında konvansiyonel yöntemler ve API 20E testi kullanılmış, antibiyotik duyarlılıkları disk difüzyon yöntemi ile çalışılmıştır. Sonuçlar: YBÜ'ne yatırılan 182 hastadan 60'ında 131 Hİ gelişti. YBÜ'de Hİ hızı %72 olarak saptandı. YBÜ'de en sık görülen infeksiyon türleri; ventilatör ilişkili pnömoni (%41.2), üriner sistem infeksiyonu (%28.2), laboratuar olarak tanımlanmış kan dolaşımı infeksiyonu (%13.7), klinik sepsis (%6.9), cerrahi alan infeksiyonları (%4.6) ve diğer nozokomiyal infeksiyonlar idi. Hastalardan en sık izole edilen patojenler; Pseudomonas spp. (%31.3), Staphylococcus aureus (%11.5), koagülaz negatif stafilokoklar (%10.7), Acinetobacter spp. (%9.2), Candida spp. (%8.4), Escherichia coli (%8.4), Enterobacter spp. (%4.6), Enterococcus spp. (%3.1) ve diğerleri (%12.8) idi. Stafilokoklardaki metisilin direnci %96 olarak saptandı. Gramnegatif mikroorganizmaların büyük kısmının çoklu antibiyotik direnci taşıdığı görüldü. Sonuç: YBÜ'de hastane infeksiyonları en önemli sorunlardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu infeksiyonların kontrol altına alınması ya da önlenmesi için YBÜ'lerine yönelik sürveyans çalışmalarının süreklilik göstermesi ve özellikle infeksiyon kontrol önlemlerine titizlikle uyulması konusunda azami çaba gösterilmelidir. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Objectives: It was aimed to detect the prevalence of nasal carriage of methicillin-resistant Staphylococcus aureus and Coagulase negative staphylococci (CoNS) of the healthcare personnel in our hospital and if any relation with slime production and methicillin resistance in these strains. Materials and Methods: Specimens for culture were collected from the anterior nares from healthcare personnel with sterile cotton swabs. The nasal swabs were cultured on 5% sheep blood agar plates and incubated at 37ºC for 24-hour. Coagulase tests were performed for the strains identified with colony morphology and Gram staining. The susceptibilities of the isolates to oxacillin were determined by the disk diffusion method according to National Committee for Clinical Laboratory Standards. Slime production was investigated by Congo Red Agar plate method. Results: When thirty-seven (31.4%) of the isolated strains were S. aureus, and 35.1% of these were methicillin-resistant, methicillin resistance was 59.3% for CoNS (p=0.015). Slime positivity was 73% at S. aureus strains, and 65.4% for CoNS (p=0.4). It was detected a risk factor that studying at surgical departments (%23.1 vs. %76.9, r= 0.48, %95 CI: 0.196-0.768, p=0.002). Conclusion: The potential of slime production was observed higher at MR staphylococci. No methicillin resitancy was observed at slime produced species, but it was observed a high prevalence rate of MRSA carriage. Thus, it proposes that it needs to continuing education for hospital infection control and applicable and permanent solution for eradication of MRSA. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Amaç: Bu çalışmada, sağlık çalışanlarının burunlarında metisilin dirençli Staphylococcus aureus (MRSA) ve koagülaz negatif stafilokok taşıyıcılık oranı ve bu suşlarda metisilin direnci ile slime oluşumu arasında ilişki olup olmadığının irdelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Steril eküvyonlu çubuklarla 118 hastane çalışanının her iki burun mukozalarından alınan sürüntü kültürleri %5 koyun kanlı agara ekilerek 35ºC'de 24 saat inkübe edildi. Koloni morfolojisi ve Gram boyama ile stafilokok olarak tanımlanan suşlar için koagülaz testi yapıldı. Metisilin direnci (oksasilin direnci) NCCLS önerilerine göre disk difüzyon yöntemi ile belirlendi. Slime oluşumu Kongo Red Agar plak yöntemiyle araştırıldı. Bulgular: İzole edilen suşların 37'si (%31,4) S. aureus ve bunların %35.1'i metisiline dirençli iken KNS suşlarında metisilin direnci %59.3 idi (p=0.015). S. aureus suşlarında slime pozitiflik oranı %73, KNS suşlarında %65.4 idi (p=0.4). Cerrahi kliniklerde çalışmanın MRSA taşıyıcılığı için bir risk faktörü olduğu saptandı (%23.1'e karşı %76.9, r= 0.48, %95 güvenilirlik aralığı: 0.196–0.768, p=0.002). Sonuç: Metisiline dirençli stafilokoklarda slime oluşturma potansiyeli oldukça yüksek oranda saptandı. Slime oluşturan suşlarda metisilin direncinde artış gözlenmedi ancak MRSA taşıyıcılık oranının oldukça yüksek düzeyde olduğu göz önüne alınırsa hastane infeksiyonlarının kontrolü için yapılan eğitimlerin sürekliliğine ve MRSA eradikasyonu için uygulanabilir ve kalıcı çözümlere ihtiyaç vardır. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Isolated tuberculous prostatitis is a rare clinical condition. A 42-year old male admitted with the complaints of premature ejaculation and perineal pain during sexual intercourse to the Urology Department of our hospital. The patient had no evidence of past or present pulmonary tuberculosis. Another focus for tuberculosis could not be found except prostate gland in spite of all investigation with history, physical examination, chest X-ray, intravenous pyelography (IVP). It was seen acid-fast bacilli in the prostate secretion of the patient. Therefore, the case was diagnosed as isolated prostate tuberculosis.©2006, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İzole tüberküloz prostatit oldukça nadir bir klinik durumdur. 42 yaşında erkek hasta prematür ejakülasyon ve cinsel ilişki sırasında artan perineal ağrı yakınmaları ile Üroloji Kliniğine başvurdu. Hastada tüberküloz öyküsü yoktu. Hastanın prostat sekresyonunda asido-rezistan basil (ARB) görülmesi; öykü, fizik muayene ve klinik bulgularda prostatite özgü bulguların dışında bulgu olmaması, akciğer grafisi, abdominal ultrasonografi ve intravenöz piyelografi incelemelerinde prostat dışı herhangi bir odakta tüberküloz lezyonuna rastlanmaması nedeniyle olgu izole tüberküloz prostatit olarak tanımlandı.©2006, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Herpes simplex virus (HSV) is a common cause of viral encephalitis. Herpes simplex encephalitis (HSE) remains one of the most devastating infections of the central nervous system despite available antiviral therapy. Herpes simplex encephalitis (HSE) typically presents with acute neurological changes and the initial cerebrospinal fluid examination is nearly always abnormal. However, these clinical findings are not pathognomonic because numerous other diseases in the central nervous system can mimic HSE. In the current era, the diagnostic gold standard is the detection of HSV DNA in the cerebrospinal fluid by polymerase chain reaction. Cystic encephalomalacia is uncommon after HSE. In addition it can effect bilateral hemisferic structre and characterised with cystic cavite and gliosis. In this study, it was presented a rare case cystic encephalomalacia occurred after HSV encephalitis., Herpes simpleks virüs (HSV), viral ansefalitlerin en sık nedenlerinden biridir. Herpes simpleks ansefaliti (HSE) ise uygun antiviral tedaviye rağmen santral sinir sisteminin en harap edici enfeksiyonu olmaya devam etmektedir. HSE'nin başlangıcında beyin omirilik sıvısı (BOS) sıklıkla anormal ve eşlik eden akut nörolojik bulguların varlığı ise tipiktir. Santral sinir sisteminin birçok hastalığı HSE'e benzer bir tablo oluşturduğundan bu klinik bulgular patognomonik değildir. Günümüzde tanı için altın standart, BOS'da polimeraz zincir reaksiyonu ile HSV DNA'sının tespit edilmesidir. Her iki beyin yarısını etkileyebilen kistik kavite ve gliozisle karakterize yıkıcı bir olay olan kistik ansefalomalazi, HSE sonrası çok nadir görülen bir durumdur. Bu çalışmada, HSV ansefaliti sonrası son derece nadir olarak görülen bir kistik ansefalomalazi olgusu sunulmuştur.

Objective: The aim of this study was to evaluate the hospital acquired infections among the hospitalized patients between January 01, 2006 and December 31, 2006 in 820 bed Fırat University Hospital. Materials and Methods: Data regarding hospital acquired infections were collected with laboratory and patient based active surveillance method and description of Disease Control and Prevention were used in the diagnosis of these infections. Results: The hospital acquired infection ratio was found to be 5.97 % during this period. Most of the hospital infections were detected from Intensive Care Unit of Anesthesia and Reanimation Department (57.1 % ), followed by Cardiothoacic Surgery Intensive Care Unit (16.3 %) and Neurology Clinics (13.1 %). Most common infections were urinary tract infections (41.6 %), boodstream infection (22.5%), pneumonia (18.7 %) and surgical site infection (10.4 %), respectively. Most encountered organisms were Escherichia Coli, Pseudomonas spp., coagulase negative staphylocoocci, Staphylococcus aureus, Candida spp and Klebsiella spp. Methicilline resistance was 85.8 % among S. aureus species. E. coli, Klebsiella spp. and Pseudomonas spp. had ratios of extended spectrum beta lactamase as 47.8 %, 50.6 % and 56.7 % , respectively. Conclusion: The disemination of survelliance and training studies of infection control committee in our hospital and formation of self hospital infection control policy way lower these ratios in the future., Amaç: Bu çalışma 820 yataklı Fırat Üniversitesi Hastanesi'nde 01 Ocak 2006 ile 31 Aralık 2006 tarihleri arasında yatan hastalarda saptanan hastane enfeksiyonlarını değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Hastane enfeksiyonlarına ait veriler laboratuar ve hastaya dayalı aktif sürveyans yöntemi ile toplandı ve hastane enfeksiyonu tanısında Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi'nin tanımları kullanıldı. Bulgular: Bu döneme ilişkin hastane enfeksiyon hızı %5.97 olarak bulunmuştur. Hastane enfeksiyonlarının en sık gözlendiği birim Anestezi ve Reanimasyon Yoğun Bakım Ünitesi (%57.1) olup bunu Kardiyovasküler Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesi (%16.3) ve Nöroloji Kliniği (%13.1) takip etmiştir. En sık saptanan enfeksiyon türü üriner sistem enfeksiyonları (%41.6) olup bunu kan dolaşımı enfeksiyonu (%22.5), pnömoni (%18.7) ve cerrahi alan enfeksiyonları (%10.4) izlemiştir. En sık tespit edilen etkenler ise sırasıyla Escherichia coli, Pseudomonas spp., koagülaz negatif stafilo-kok, Staphylococcus aureus, Candida spp. ve Klebsiella spp. olmuştur. S. aureus suşları arasında metisilin direnci %85.8 idi. E. coli, Klebsiella spp. ve Pseudomonas spp. arasında Genişlemiş Spektrumlu Beta-Laktamaz oranının ise sırası ile % 47.8, % 50.6 ve %56.7 olduğu görüldü. Sonuç: Hastanemizde Enfeksiyon Kontrol komitesi tarafından yapılacak sürveyans ve eğitim çalışmalarının yaygınlaşması ve kendi HE kontrol politikalarımızın oluşturulması bu oranları gelecekte daha aşağılara çekecektir.

Objective: Several problems are present nosocomial sepsis which still remains an important health problem in Turkish intensive care units (ICUs). The aim of the study is to decrease the mortality rate of nosocomial sepsis in ICUs. This study sought to find mortality – related risk factors in ICUs. Material and Methods: The prospective study was performed with following of one year in the ICUs of Firat University Hospital. The patients who were followed in the ICUs for at least 48 hours were enrolled in the study. Nosocomial infections were defined according to the Center for Disease Control and Prevention (CDC) criteria and were categorised by specific infection site. Results: Among the 470 patients, 81 had ICU- acquired sepsis episodes. In- ICUs nosocomial was sepsis rate 17.2% (81/470) and mortality rate 63% (51/81). Needs for mechanical ventilation, entubation, nasogastric catheter, urinary catheters episodes of sepsis were significantly associated with fatalities. Respiratory failure, used of H2 receptor antagonist was associated with a fatal outcome. The most frequent primary sources of nosocomial sepsis were lungs 38.3%, urinary 29.7% and intra-abdominal 12.4%. Cultures were positive of the patients with common microorganisms were Pseudomonas spp. 22.3% (14.5% P.aeruginosa), E.coli 17.1%, S.aureus 17% (including 9% methicillin-resistant), Acinetobacter spp. 13.1%. Conclusion: The most important risk factors of mortality were observed older age, high APACHE II score, mechanical ventilation, intubation, nasogastric catheterization, urinary catheterization, respiratory failure and used H2 receptor antagonist., Amaç: Nozokomiyal sepsis, yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) önemli bir sorun olmaya devam etmektedir. Klinik çalışmanın amacı, yoğun bakım ünitelerindeki nozokomiyal sepsiste mortaliteyle ilişkili risk faktörlerinin tespitidir. Bu çalışmada yoğun bakım ünitelerinde mortaliteyle ilişkili risk faktörleri bulunmaya çalışıldı. Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışma Fırat Üniversitesi Hastanesi Yoğun Bakım Üniteleri'nin bir yıllık izlemi ile yapıldı. YBÜ'ne kabul edilen hastalar en azından 48 saat izlendikten sonra çalışmaya dahil edildi. Nozokomiyal infeksiyonların tanısı CDC (Center for Disease Control and Prevention) kriterlerine göre kondu ve spesifik infeksiyon alanlarına göre sınıflandırıldı. Bulgular: 470 hastadan 81'inde YBÜ kaynaklı sepsis atağı gelişti. YBÜ'nde nozokomiyal sepsis oranı %17.2 (81/470) ve mortalite oranı %63 (51/81) idi. Sepsis atağında gereksinim duyulan mekanik ventilasyon, entübasyon, nazogastrik tüp, üriner kateter mortaliteyi önemli ölçüde artırıyordu. Solunum yetmezliği, H2 reseptör antagonisti kullanımı mortaliteyi artırıyordu. Nozokomiyal sepsisin en sık primer kaynağı pulmoner %38.3, üriner % 29.7 ve intra-abdominal infeksiyonlar %12.4 idi. Kültür pozitif hastalardaki en sık mikroorganizmalar Pseudomonas spp. %22.3 (%14.5 P.aeruginosa), E.coli %17.1, S.aureus %17 (%9 metisilin-rezistans), Acinetobacter spp. %13.1 idi. Sonuç: Mortaliteyle ilişkili en önemli risk faktörleri yaş, APACHE II skoru yüksekliği, mekanik ventilasyon, entübasyon, nazogastrik tüp, üriner kateterizasyon, solunum yetmezliği, H2 reseptör antagonisti kullanımı ve H2 reseptör antagonisti kullanma süresi olarak gözlemlendi.

The aim of this work was to evaluate changes in lymphocyte subpopulations, especially helper and cytotoxic T cells, in acute brucellosis patients undergoing treatment. Forty-three acute brucellosis patients were included in the study. Twenty healthy subjects served as controls. Total lymphocytes and the CD3+, CD4+, CD8+, CD19+ and CD (16+56)+ subpopulations were counted by two-color flow cytometric analysis. The CD4+ counts in patients before and after treatment were not statistically different (p = 0.7), but healthy subjects had significantly more of these cells (p = 0.001 and p = 0.001 compared to pre- and post-treatment patients, respectively). The CD8+ counts in acute brucellosis patients decreased after treatment (p = 0.004), but remained higher in both pre- and post-treatment samples than in healthy subjects (p = 0.001 and p = 0.01 respectively). Neither the total leukocyte counts nor the numbers of cells in any subpopulation correlated with blood culture results (positive or negative). No statistically significant differences in the patients' CD4+ T cell counts were observed between the pre-and post-treatment periods, and the count was higher in healthy subjects. Counts of CD8+ T cells increased in acute brucellosis patients, and although they decreased after treatment they remained higher than in the controls. In view of this increase, it was concluded that CD8+ T cells could be the major component in immunity against brucellosis.

The objective of our study was to assess procalcitonin (PCT) and C-reactive protein (CRP) plasma concentrations in end-stage renal disease (ESRD) patients undergoing haemodialysis sessions and the effect of intermittent haemodialysis on PCT levels. We measured plasma PCT and CRP levels in 43 ESRD patients without evidence of systemic infection at the beginning of haemodialysis and 4 hours later. Control group consisted of 40 volunteers with no complaints. Venous blood samples were collected from the patient before and after hemodialysis and the control groups. PCT was assayed by immunoluminometry. The mean plasma concentration of PCT (2.13 ± 0.7 ng/mL) and CRP (14.3 ± 2.9 mg/L) was elevated prior to the start of the patients hemodialysis compared to healthy controls (PCT; 0.18 ± 0.03 ng/mL, CRP; 4.5 ± 2.2 mg/L) (P < 0.0001). After 4 h of haemodialysis, the levels of PCT decreased significantly (P > 0.05). In addition, a weak correlation between PCT and CRP before dialysis was established. It was found that PCT levels significantly increased in haemodialysis patients without signs of infection. This confirms the presence of a chronic systemic inflammatory state in these patients. Although haemodialysis was associated with a significant decrease of serum PCT, haemodialysis had no significant effect on CRP levels.

Bu çalışma, sığırlarda gebeliğin perifer kan lenfositlerinin alfa naftil asetat esteraz (ANAE) ve asit fosfataz (ACP-az) aktiviteleri ile perifer kan lenfosit oranları üzerindeki etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Hayvanlar Kontrol; I. trimester; II. trimester ve III. trimester olmak üzere 4 gruba ayrıldılar (n 20). I. ve III. trimesterde ACP-az pozitif lenfosit oranlarında istatistiksel olarak önemli düşüşler gözlendi. En düşük ANAE () T-lenfosit oranı I. trimesterde tespit edilirken gruplar arasındaki farklar istatistiksel açıdan önemli değildi. I. trimesterde perifer kan lenfosit oranında belirgin bir düşüş dikkati çekerken (p0,05) en yüksek null hücre oranı da yine bu dönemde tespit edildi. Gebeliğin sığırlarda özellikle I. trimesterde perifer kan lenfositlerini etkilediği sonucuna varıldı., This study was performed to determine the effects of pregnancy on the activities of alpha naphthyl acetate esterase (ANAE) and acid phosphatase (ACP-ase) of the peripheral blood lymphocytes in pregnant cattle. Peripheral blood lymphocyte percentages were also estimated. These animals divided into four groups as Control; Trimester I; Trimester II and Trimester III (n 20 for each group). There was a statistically decreases in the proportions of the ACP-ase () lymphocytes in Trimester I and Trimester III. The lowest ANAE () T-lymphocytes percentage was determined in Trimester I but the differences between the groups were not statistically important. A dramatic reduction in the percentage of peripheral blood lymphphocytes was recorded in Trimester I (p

Bu çalışma, tavşanlarda deneysel olarak oluşturulan intraabdominal adezyonların engellenmesinde fluniksin meglumine ve mepiramin maleat'ın etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Çalışmada 36 adet tavşan kullanıldı. Tavşanlar 12'li 3 gruba ayrıldı. Her bir gruptaki tavşanlara 4-6 cm uzunluğunda median laparotomi uygulandı ve sol tarafta peritonda, 2-4 cm uzunluğunda 6 adet longitudinal ensizyon yapıldı. Sağ tarafta peritondan yaklaşık 1x2 cm'lik bir alan uzaklaştırıldı. Operasyonu takip eden 5 gün 1. gruba (kontrol) 5 ml/kg serum fizyolojik, 2. gruba 5 ml/kg serum fizyolojik ve 1 mg/kg fluniksin meglumine, 3. gruba 5 ml/kg serum fizyolojik ve 2 mg/kg mepiramin maleat intraperitoneal olarak uyguladı. On dört gün sonra her üç gruptaki tavşanlarda adezyonları değerlendirmek için paramedian tekrar laparotomi uygulandı ve adezyonların durumuyla derecesi arattırıldı. Elde edilen bulgulara dayanılarak kullanılan ilaçların, peritoneal adezyonların oran ve derecesini kontrol grubuna göre anlamlı şekilde azalttığı sonucuna varıldı., The aim of the study was to evaluate the effects of flunixin meglumine and mepyramine maleate in the prevention of experimentally induced intraabdominal adhesions in rabbits. A total of 36 rabbits were used, and the animals were divided into 3 groups, each having 12 rabbits. The abdominal cavity of each animal was accesed via a ventral midline incision of approximately 4-6 cm in length. Six longitudinal incisions of 2-4 cm in length were made on the left peritoneal surface and 1x2 cm area was excised from the right peritoneal surface. Group 1, 2, and, 3 were intraperitoneally administered 5 ml/kg of the physiologycal saline (0.9%NaCI solution), 1 mg/kg flunixin meglumine in 5 ml of the physiologycal saline, and 2 mg/kg mepyramine maleate in 5 ml of the physiologycal saline respectively following the laparotomy, and injections were continued for 5 days after laparotomy. Fourteen days after surgery, all rabbits underwent a new laparotomie (relaparatomie) via a paramedian incision, in order to evaluate whether the presence and extend of the intraabdominal adhesions. The results suggested that the drugs used in this study significantly decrease the incidence and degree of the peritoneal adhesions when compared to the control (0.9%NaCI solution) group.

Bu çalışmada, Akkaraman koyunlarındaki hemal düğümlerin histolojik yapıları ve bu organlardaki alfa-naftil asetat es-teraz (ANAE) pozitif lenfositlerin yerleşimlerinin belirlenmesi amaçlandı. Bu amaçla 2 yaşlı 20 Akkaraman koyunundan alınan hemal düğümü örnekleri materyal olarak kullanıldı. Rutin histolojik işlemleri takiben alınan kesitlere Crossman'ın üçlü boyası, hematoksilen-eozin, Gordon ve Sweet'in retiküler iplik boyası, toluidin mavisi, metil-green pironin ve Pappenheim'ın panoptik boyama yöntemleri uygulanırken, kriyostat kesitlerinde alfa-naftil asetat esteraz (ANAE) demonstrasyonu gerçekleştirildi. Hemal düğümlerin düz kas hücrelerini de içeren bağ dokusundan bir kapsülle çevrildiği ve organın, içleri kanla dolu subkapsüler ve derin sinuslardan oluşan gelişmiş bir sinus sistemine sahip olduğu gözlendi. Hemal düğümlerin çatısını retiküler bağ dokusu oluşturmaktaydı. Organda korteks ve medula ayırımı belirgin değildi. Lenf folikülleri ve lenfatik kordonlarda plazma hücreleri, megakaryositler, makrofajlar ve mast hücreleri gözlendi. Organda belirgin lenf damarları ve lenfatik sinuslara rastlanmadı. ANAE-pozitif lenfositlerin, özellikle sekonder foliküllerin germinal merkezlerinde yoğunlaştığı dikkati çekti., This study was performed to determine the histologic structure and localization of the alpha-naphthyl acetate esterase (ANAE)-positive lymphocytes in hemal nodes of Akkaraman sheep. For this purpose, tissue samples from hemal nodes of twenty, 2-year-old-aged Akkaraman sheeps were used. After processing, tissue sections were taken and stained with Grossman's trichrome, hematoxylin-eosine, Gordon-Sweet's reticular fiber stain, toluidine blue stain, methyl-green-pyronin and Pappenheim's panoptic stain. In frozen sections, alpha-naphthyl acetate esterase (ANAE) was demostrated. The results showed that the hemal nodes were surrounded by a connective tissue capsule involving smooth muscle fibers and had a sinus system compromised by subcapsular and deep sinuses filled with blood. The node stromal tissues displayed a meshwork pattern of reticular fibers. Cortical and medullar regions were not definite. Lymphatic nodules and cords were formed by clumps of plasma cells, megakaryocytes, macrophages and mast cells. The nodes had no definite lymphatic sinuses. ANAE-positive lymphocytes localized especially in the germinal centers of the secondary lymphatic nodules.