Search

Vejetasyon araştırma yöntemlerinden Braun-Blanquet metoduna dayalı üç boyutlu ordinasyon tekniğinin ve hazırlanan bilgisayar programının açıklanmasıdır

Bu çalışmada Akdeniz havzası çevresindeki sklerofil matoral toplulukların vejetasyon karakterleri ve floristik yapıları incelenmiştir. Bu bitki formasyonların ekolojik, biyoklimatik ve sindinamik özelliklerinin belirlenmesinde fitososyolojik çalışmalardan elde edilen veriler kullanılmıştır

Bu çalışmada, Türkmenistan’ın Sandıklı Çölü’nün biyocoğrafik durumu, floristik zenginliğiyle vejetasyon yapısı ve iklimi incelenmiştir

Bu çalışmada, araştırmacılar trafik akışının yoğn olduğu Ankara’da yetişen cadde ağacı Sophora japonica L.’nın dal ve kabuklarında biriken kurşun ve nikel miktarının aylık değişimini ortaya koymuşlardır. Trafik ışıkları ve kavşaklara yakın olan ağaçlarda ağır metal birikiminin daha yoğun olduğu tesbit edilmiştir. Yağmurlu mevsimlerde beklenmedik bir şekilde dallardaki ve kabuktaki kurşun ve nikel birikiminin arttığı görülmüştür. Kurşun ve nikel birikimi ağacın yaşına bağlı olarak kabukta dallara göre daha yavaş olmaktadır

et Bu proje ile bitkisel kaynaklı biyolojik zenginliklerimizin birikimlerini içeren ANK (Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi, Biyoloji Bölümü) herbaryumundaki bitki önekleri (Polygonaceae familyası) tek tek elden geçirihniş ve listelenmiştir. ANK’ ta bulunan Polygonaceae familyasma ait 448 bitki örneğinin incelenmesi sonucu 5 cins ve bu cinslere ait toplam 58 takson tespit edilmiştir. Toplam tür sayısı 48’ dir. 5 tür Türkiye için endemik olup endemizm oranı % 10,4’ tür. En çok tür içeren ilk üç cins sırasıyla şöyledir: En zengin cins Polygonum’dur. Cinslerin tür sayıları: Polygonum L. 24, Rumex L. 19, Atraphaxis L. 2’dir. Türlerin fîtocoğrafık bölgeler dağılımları ve oranları ise; Bilinmeyenler 33 (% 68,7), İran-Turan elementi 10 (% 20,8), Avrupa-Sibirya elementi 3 (% 6,2), Akdeniz elementi 2 (% 4,1) şeklindedir

Objective: Romatoid arthritis is chronic enflamatuar autoimmune disease that is more common among the women and may allows persistant disability. Morbidity was reduced with recently treatment strategies. Several clinical, radiological and laboratory parameters may predict the prognosis of the disease. These parameters reflect treatment applied. Materials and Methods: In our study the projection success of prognosis of demographic, clinical and laboratory characteristics of our RA outpatients were evaulated retrospectively in period for 5 years and were discussed with literature. Results: In all parameters other than fatigue time there were meanly alterations compared to beginning. The numbers of deformity, bilaterally hand scopes, globally evaluations of doctor and patient were increased; swollen and tender joint numbers, functional capacity, ESR,CRP, hand index of Duruöz and HAQ questionnaire scores were decreased over time. Conclusion: Used clinically and laboratory parameters in RA may help to clinicians following to activity of disease and estimating of prognosis. We concluded that effective treatment methods may reatard the RA progression, but cannot completely prevent to loss of function., Amaç: Romatoid artrit (RA) kadınlarda daha fazla görülen, kalıcı sakatlığa yol açabilen, kronik inflamatuvar otoimmün bir hastalıktır. Yeni tedavi seçenekleri ile günümüzde morbidite oranı oldukça azalmıştır. Çeşitli klinik, radyolojik ve laboratuvar parametreler kullanılarak hastalığın seyri hakkında fikir edinilebilir. Bu parametreler, uygulanacak medikal tedavilere yön vermektedir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda polikliniğimizde takip edilen RA hastalarının demografik, klinik, laboratuvar özelliklerinin hastalık progresyonunu tahmin etmedeki başarısı 5 yıllık süreçte retrospektif olarak değerlendirilmiş ve literatür eşliğinde tartışılmıştır. Bulgular: Başlangıca göre yorgunluk süresi dışında tüm parametrelerde anlamlı değişiklikler mevcuttu. Deformite sayısı, bilateral el kavrama gücü, hastanın ve hekimin global değerlendirmesi parametrelerinde zaman içerisinde artış saptanırken, şiş ve duyarlı eklem sayısı, fonksiyonel kapasite, ESR, CRP, Duruöz el indeksi ve HAQ anketi sonuçlarında azalma saptandı. Sonuç: RA da kullanılan klinik ve laboratuvar parametreler, hastalığın aktivitesini takipte ve prognozunu tahmin etmede klinisyenlere yardımcı olmaktadır. Çalışmamızda etkili tedavi yöntemleriyle, RA progresyonunun yavaşlatılabileceği ancak hastalığa bağlı işlev kayıplarının tamamen ortadan kaldırılamayacağı sonucuna ulaşılmıştır.

Biyolojik çeşitliliği koruma çalışmaları insanların barınma ve beslenme ihtiyaçlarına ve ekonomik gelişmelere genellikle zıt düşmektedir. Ancak var olan kaynaklardan verimli ve sürdürülebilir bir şekilde yararlanmayı sağlamak için her ülke kendi koşullarına göre, biyolojik çeşitliliğinin belirlenmesine yönelik çalışmalarını tamamlamalıdır. Bu amaçla AB ülkeleri kolay ve anlaşılır bir sınıflandırma sistemi olan Avrupa Doğa Bilgi Sistemi (EUNIS)’ni geliştirmişlerdir. Özellikle bitki örtüsünün hâkim olduğu karasal habitatların sınıflandırmasında, bitki sosyolojisi çalışmalarından faydalanılmıştır. Bu çalışma Türkiye’nin Öksin Alanındaki (Trakya hariç, güney Marmara, batı ve orta Karadeniz bölgesi) Doğu kayını ormanlarında yapılan fitososyolojik çalışmalardan yararlanılarak gerçekleştirilen örnek bir çalışmadır. Çalışma sonucunda Türkiye’nin Batı Öksin Alanındaki kayın ormanları EUNIS’e göre kodlanarak sınıflandırılmış ve Doğu Kayını’nın saf veya karışık ormanlarında 10 yeni habitat tipi önerilmiştir. Studies about conservation of biological diversity are often collided with nutritional and sheltering needs of people and economic developments. However, all countries must complete studies to determine their biological diversity according to their own conditions to ensure efficient and sustainable use of existent resources. For that purpose, EU countries have been developed an easy and understandable classification system which is called the European Nature Information System (EUNIS). On the classification of terrestrial habitats that are dominated by vegetation, plant sociological studies were used. In this case study, Oriental beech forests in Euxine province of Turkey (excluding Thrace, South of Marmara, Western and Central Black Sea region) have been coded according to EUNIS and also 10 new habitat types in the pure and mixed Oriental beech forests have been proposed by means of previous phytosociological studies.

Literatürde farklı molekül ağırlığına sahip hyaluronan preparatlarının birbiriyle, plaseboyla veya fizik tedavi modaliteleriyle değerlendirildikleri az sayıda çalışma vardır. Ancak farklı iki molekül ağırlığına sahip hyaluronan preparatı ile bir kortikosteroid preparatının etkinlikleri ve yan etkilerini değerlendiren bir çalışma yoktur. Biz bu çalışma ile diz osteoartritinde iki farklı molekül ağırlıklı hyaluronan preparatı ve metil prednisolon asetat preparatının etki ve yan etkilerini klinik olarak karşılaştırmayı amaçladık.Çalışmaya UÜ-SK Atatürk Rehabilitasyon Uygulama ve Araştırma Merkezi Kükürtlü Kaplıcaları polikliniğine başvurarak American College of Rheumatology (ACR) kriterlerine göre diz OA'i tanısı alan 69 hasta katıldı. Hastalar rastgele yöntemle üç gruba randomize edildiler. Grup I(n= 22) metilprednizolon Asetat (40 mg/ml), Grup II(n=24) hyaluronan preparatı( MA 500-730 kDA, Grup III(n=23) hyaluronan preparatı( MA 1 milyon kDa'dan büyük). Her üç grubada birer hafta ara ile üç kez intraartiküler enjeksiyon uygulandı. Çalışma prospektif ve tek kör olarak yürütüldü. Hastalar başlangıçta ve 6. ayda radyolojik evre, fonksiyonel evre, doktor ve hasta tatmini parametreleri ile, tedavi öncesi, tedavi sonrası, 2. ay ve 6. ayda günlük asetaminofen kullanımı, doktorun ve hastanın global osteoartrit değerlendirmesi, SF-36, Lequesne algofonksiyonel indeks ve Womac osteoartrit indeksi ile, ağrı ise her enjeksiyondan sonra, 2. ve 6. aylarda değerlendirildi. Enjeksiyonlardan sonra effüzyon varlığı, lokal ve sistemik yan etkiler kaydedildiTedavi öncesinde gruplar arasında fonksiyonel evre dışında farklılık yoktu. Grup içi karşılaştırmalarda radyolojik evre ve fonksyonel evre dışında SF36'nın bazı alt bölümlerinde ve diğer parametrelerde 6. aya kadar uzayan anlamlı düzelmeler saptandı. Gruplar arası karşılaştırmalarda ise hastanın ve doktorun tedavi öncesine göre 2. aydaki global osteoartrit değerlendirmesinde (p 1 million kDa). All three groups had three intraarticular injections at one-week intervals. The study was conducted with a prospective and single-blinded fashion. Patients were assessed at baseline and 6 months later for radiological stage, functional stage, patient and physician satisfaction parameters as well as before the treatment and at month 2 and 6 after treatment for daily acetaminophen intake, physician?s and patient?s global assessment, SF-36, Lequesne?s algofunctional index and Womac osteoarthritis index and pain was assessed following each injection at months 2 and 6. Any presence of effusion, local and systemic adverse events were recorded.There were no differences among groups at baseline except for the functional stage. Intra-group comparisons demonstrated significant improvements in 6th in some of the subsections of SF-36, excluding the radiological stage and functional stage, as well as in other parameters. In inter-group comparisons, significant differences were noted in patient?s and physician?s ratings of global osteoarthritis at 2nd month relative to pre-treatment (p

Diz osteoartritinde iki farklı molekül ağırlıklı hyaluronan preparatı ve metil prednisolon asetat preparatının etki ve yan etkilerini karşılaştırmak. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya American College of Rheumatology kriterlerine göre diz osteoartriti tanısı konulan toplam 75 hasta katıldı. Hastalar rastgele yöntemle üç gruba randomize edildiler. Çalışmayı 69 hasta tamamladı. Grup I (n= 22) 6-metilprednizolon Asetat (6-MPA), Grup II (n=24) düşük molekül ağırlıklı hyaluronik asit (DMA HA), Grup III (n=23) yüksek molekül ağırlıklı hyaluronik asit (YMA HA) tedavisine alındı. Her üç gruba da birer hafta ara ile üç kez intraartiküler enjeksiyon uygulandı. Çalışma prospektif ve tek kör olarak yürütüldü. Hastalar radyolojik evre, fonksiyonel evre, doktor ve hasta tatmini, günlük asetaminofen kullanımı, doktorun ve hastanın global osteoartrit değerlendirmesi, ağrı, SF-36, Lequesne algofonksiyonel indeks ve Womac osteoartrit indeksi parametreleriyle değerlendirildi. Değerlendirmeler tedavi öncesi, tedavi sonrası, üçüncü ve altıncı ayda yapıldı. Enjeksiyonlardan sonra effüzyon varlığı, lokal ve sistemik yan etkiler kaydedildi. Bulgular: Tedavi öncesinde gruplar arasında fonksiyonel evre dışında farklılık yoktu. Grup içi karşılaştırmalarda radyolojik evre ve fonksiyonel evre dışında SF-36 ’nın bazı alt bölümlerinde ve diğer parametrelerde altıncı aya kadar uzayan anlamlı düzelmeler saptandı. Gruplar arası karşılaştırmalarda ise hastanın ve doktorun tedavi öncesine göre ikinci aydaki global osteoartrit değerlendirmesinde (p

Ankilozan spondilit ağırlıklı olarak omurgayı etkileyen ve ciddi fonksiyonel bozukluklara yol açabilen kronik inflamatuvar bir hastalıktır. Bu çalışmada ankilozan spondilitli hastalarda konvansiyonel egzersiz programının hastalık aktivitesi, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi üzerindeki etkinliğini değerlendirmek amaçlandı.Modifiye New York sınıflama kriterlerine göre ankilozan spondilit tanısı almış 50 hasta çalışmaya alındı. Hastalar 2 gruba randomize edildi ve çalışma tek kör olarak yürütüldü. Grup 1'deki hastalara bir fizyoterapist gözetiminde konvansiyonel egzersiz programı uygulatıldı. Grup 2'deki hastalara aynı egzersiz programı aynı fizyoterapist tarafından öğretilip broşür şeklinde dağıtıldı ve egzersizleri evde yapmaları istendi. Egzersiz programı 50 dakika olmak üzere günde 1 kez, haftada 5 gün, 3 hafta boyunca uygulandı. Gündüz ve gece ağrısı, ESR ve CRP düzeyleri, sabah tutukluğu, BASDAI, BASFI, BASMI, spinal mobilite ölçümleri ve Nottingham Sağlık Profili (NSP) parametreleri başlangıçta, tedavi bitiminde ve tedavi bitiminden 6 ve 12 hafta sonra değerlendirildi.Çalışmayı toplam 40 hasta (gözetim eşliğinde egzersiz grubu n=21, ev egzersiz grubu n=19) tamamladı. Tedavi bitiminde her 2 grupta birçok parametrede anlamlı iyileşmeler görüldü. 6. ve 12. hafta değerlendirmelerinde anlamlı iyileşme saptanan parametre sayısı giderek azaldı. Gruplar arası karşılaştırmada gözetim eşliğinde egzersiz grubu tedavi sonrası NSP uyku skoru ile 6. hafta servikal rotasyon (sol) değerleri bakımından ev egzersiz grubuna üstündü (p

Bu randomize kontrollü çalışma, lateral epikondilit (LE) tedavisinde otolog kan enjeksiyonunun etkinliğini araştırmak amacıyla yapıldı.LE tanısı konan 70 hasta kontrol (Grup 1, n=35) ve enjeksiyon (Grup 2, n=35) gruplarına randomize edildi. Her iki gruba 4 hafta epikondil bandajı ve ev egzersiz programı, Grup 2'ye ek olarak lateral epikondil çevresindeki en duyarlı noktaya otolog kan enjeksiyonu (2 ml venöz kan 1 ml of %2 prilokain ile karıştırılarak) uygulandı.Tüm hastalar kör bir araştırıcı tarafından başlangıç, 4. hafta (primer sonlanım noktası), 3 ve 6. ayda basmakla duyarlılık, algometrik duyarlılık, ağrısız el kavrama gücü, Nottingam Sağlık Profili (NSP), Kol, Omuz, El Sorunları Anketi (Hızlı formu), Hasta Bazlı Lateral Epikondilit Değerlendirme Testi, Nirschl evrelemesi ve tedaviye yanıt skoru kullanılarak değerlendirildi. Dört hafta sonunda 1. gruptan bandaj ve ev egzersiz programına ?orta? ya da ?kötü? yanıt veren hastalara (n=21: Grup 3) devam eden tedaviye ek olarak otolog kan enjeksiyonu yapıldı. Bu hastalar enjeksiyon sonrası 1, 3 ve 6. ayda yeniden değerlendirildi.Grup 1 ve 2'de NSP'nin bazı alt grupları dışında tüm parametrelerde 4. haftada anlamlı düzelme görüldü (p

El osteoartriti (OA), toplumda ileri yaşta sık görülen, hayat kalitesini etkileyebilen dejeneratif bir hastalıktır. Bu çalışma, el osteoartritli hastalarda düşük enerjili lazer uygulamasının etkinliğini randomize, prospektif, kontrollü ve çift-kör olarak araştırmak amacıyla planlandı.Çalışma Uludağ Üniversitesi Atatürk Rehabilitasyon Uygulama Araştırma Merkezinde Ocak 2009-Mayıs 2009 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Amerikan Romatoloji Cemiyeti el OA tanı kriterlerini karşılayan 70 hasta çalışmaya alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı (lazer n=35, plasebo lazer n=35). Tedavi seansları haftada 5 gün olmak üzere ardışık 2 hafta boyunca uygulandı. Tüm hastalara 14 hafta süresince günde 3 kez aynı el egzersiz programı uygulandı. Vizüel Analog Skala (VAS) ile ölçülen istirahatte ağrı, hareketle ağrı, tutukluk, el ve parmak kavrama güçleri, Short Form-36 (SF-36), Duruöz el indeksi, Australian/Canadian Hand Osteoarthritis Index (AUSCAN) değerlendirmeleri başlangıçta, 2., 6. ve 14.haftalarda yapıldı.Toplam 63 hasta (lazer n=31, plasebo lazer n= 32) çalışmayı tamamladı. Gruplar arasında hastaların yaş, yakınma süresi, tedavi uygulanan eklem sayısı ortalamaları, dominant el ve etkilenen el tarafı bakımından anlamlı fark yoktu. İzlem döneminde her iki grupta da başlangıca göre bazı parametrelerde anlamlı düzelmeler görüldü. Gruplar arası karşılaştırmalarda lazer grubu 2., 6. ve 14.haftalarda istirahatte ağrı, hareketle ağrı, Duruöz, AUSCAN, SF-36 alt maddeleri ile 2.haftada tutukluk, 6. ve 14.haftalarda el ve parmak kavrama güçleri bakımından plaseboya üstündü. Sonuç olarak, lazer grubu tüm parametrelerde plaseboya üstündü. Gruplarda aynı egzersiz protokolü uygulandığı için bu farkın doğrudan lazer tedavisiyle sağlandığını söyleyebilmek güçtür. Bu anlamda lazer tedavisinin doğrudan plaseboyla karşılaştırıldığı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Çalışmada uygulanan yönteme ilişkin herhangi bir yan etki gözlemlenmedi. Hand osteoarthritis (OA) is a common degenerative disease in the elder population and may affect the quality of life. This study was planned to investigate the efficiency of low level laser therapy in the treatment of patients with hand osteoarthritis as randomized, prospective, controlled and double-blind. The study was conducted at Uludağ University Atatürk Rehabilitation and Research Center between January 2009 and May 2009. 70 patients who met the hand osteoarthritis diagnosis criteria of American College of Rheumatology (ACR) were included in the study. The patients were separated into two groups (laser n=35, placebo laser n=35). Therapy sessions were organized as 5 days a week for 2 sequential weeks. All patients were given the same hand exercises 3 times a day for 14 weeks. Pain at rest, pain with motion, stiffness measured with Visual Analogue Scale (VAS), hand grip and pinch strength, Short Form-36 (SF-36), Duruöz hand index, Australian/Canadian Hand Osteoarthritis Index (AUSCAN) were evaluated at the beginning, in 2nd, 6th and 14th weeks. 63 patients (laser n=31, placebo laser n=32) completed the study. There were no significant differences in patients? average age, duration of complaints, number of joints treated, dominant hand and affected hand side. Durig the follow-up some parameters significantly improved in both groups when compared with pretreatment values. In intergroup comparisons pain at rest, pain with motion, Duruöz, AUSCAN, SF-36 subitems in 2nd, 6th, 14th weeks and stiffness in the 2nd week, hand grip and pinch strength in 6th and 14th weeks were superior in laser group than placebo. In conclusion, laser group was superior than placebo in all parameters. The same exercise protocol was given to the groups therefore it is difficult to link this effect directly to laser treatment. As a result, further studies comparing laser treatment directly with placebo are needed. No side effect related with the application was seen in our study. 95