Search

Epidermal growth factor plays a critical role in tumor growth and progression, including cell proliferation, inhibition of apoptosis, angiogenesis, invasion, and metastasis. Cetuximab is the first monoclonal antibody that effects by binding to epidermal growth factors in the treatment of metastatic colorectal cancer. Because of the increasingly frequent use of epidermal growth factors inhibitors such as cetuximab in oncology services, perhaps more patients with the dermatologic complaints may require evaluation by dermatologists. Here, we report a case of severe acneiform eruption, hypertrichosis, telangiectasia, paronychia, ingrown toenails, pyogenic granuloma-like lesions, and digital fissures due to cetuximab in a 53-year-old female patient with colorectal cancer with metastases.

Akciğer kanseri, dünya çapında kansere bağlı ölümlerin önde gelen nedenlerindendir. Kemoterapide güçlü sitotoksik ilaçlar kullanılması, bu ilaçların spesifisite problemleri sağlıklı hücreleri ve dokuları da etkilemektedir. Bu sebeple kanser tedavisinde amaç uygun bir ilacın uygun dozda doğrudan kanser hücrelerini etkilemesini sağlamaktır. Nanoteknolojinin önem kazanması ile birlikte ilaç molekülünün hedef hücreye spesifik, kontrollü bir şekilde ulaştırılması için nanotaşıyıcılar geliştirilmiş etkili bir tedavi için adım atılmıştır. Bir diğer gelişme teranostik yani hem teşhis hem tedavi amaçlı kullanılan ajanların keşfidir. Bu çalışmada toplumumuzda sıklıkla tüketilen yeşil çayda bulunan antikanser ve antioksidan Epigallokateşin-3-Gallat (EGCG) molekülü kullanılarak bir akıllı nanoparçacık sistemi geliştirilmiştir. Bu molekülün stabilitesini ve spesifisitesini arttırmak amacıyla niyozomlarla enkapsülasyonu yapılmıştır. Niyozomlar indosiyanin yeşili (ICG) floresan boyası ile fonksiyonelleştirilip optik görüntüleme için uygun hale getirilmiştir. EGCG molekülü ve ICG floresan boyasının enkaspülasyon verimleri sırasıyla %10,1 ve %34,4 bulunmuştur. Buna ek olarak hem akciğer kanserine spesifikliği sağlamak hem de antikanser etkiyi arttırmak amacıyla Cetuximab molekülü %75,8 verimle niyozomlara konjuge edilmiştir. Teranostik amaçlı oluşturulan molekül dizaynının A549 akciğer karsinoma ve BEAS-2B normal bronşial epitel hücrelerinde sitotoksisite, apoptoz, floresan görüntüleme ve inkorporasyon çalışmaları yapılarak in vitro etkileri incelenmiştir. Bu çalışmalar sonucu sentezlenen molekül tasarımının A549 akciğer karsinoma hücreleri üzerinde daha fazla tutulumu, toksik ve apoptotik etkisi olduğu belirlenmiştir. Sentezlenen niyozomal molekül tasarımının hedeflenen hücreye tutulumu sağlanarak terapötik etkinliğini gösterip kanser tedavisinde akıllı nanoparçacık sistemi olarak kullanılma potansiyeli ortaya çıkarılmıştır. Bu tez çalışmasının biyoteknoloji alanına katkı sağlayacağı düşünülmektedir., Lung cancer is one of the leading causes of cancer-related deaths worldwide. In chemotherapy, the use of strong cytotoxic drugs and the specificity problems of these drugs also affect healthy cells and tissues. For this reason, the purpose of cancer treatment is to ensure that a suitable drug directly affects cancer cells at the appropriate dose. With nanotechnology, steps have been taken for an effective treatment that develops nano-transporters to deliver the drug molecule to the target cell in a specific, controlled manner. Another development is the discovery of theranostic agents used for both diagnostic and therapeutic purposes. In this study, a smart molecule was developed using the anticancer and antioxidant Epigallocatechin-3-Gallate (EGCG) molecule found in green tea, which is commonly consumed in our society. This molecule was encapsulated with niosomes to increase its stability and specificity. Niosomes have been functionalized with indocyanine green (ICG) fluorescent dye and made suitable for optical imaging. The encapsulation efficiencies of the EGCG molecule and ICG fluorescent dye were 10.1% and 34.4%, respectively. Also, Cetuximab molecule was conjugated to niosomes with 75.8% efficiency in order to provide both lung cancer specificity and increase the anticancer effect. Cytotoxicity, apoptosis, fluorescence imaging and incorporation studies of the molecule design created for theranostic purposes in A549 lung carcinoma and BEAS-2B normal bronchial epithelial cells were examined in vitro. As a result of these studies, it has been determined that the molecule design synthesized has more involvement, toxic and apoptotic effects on A549 lung carcinoma cells. By ensuring the retention of the synthesized niosomal molecule design to the target cell, it demonstrates its therapeutic effectiveness and its potential to be used as nanoparticle system in cancer treatment has been revealed. It is thought that this thesis study will contribute to the field of biotechnology.

Amaç: Pankreas kanseri, dünya genelinde en ölümcül hastalıklar arasındadır. Kansere bağlı ölümler arasında da üst sıralarda olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada melatonin, EGFR antagonisti cetuximab ve kemoterapotik bir madde olan cisplatinin Panc-1 hücre hattına uygulamalarının, P53, Mdm2, Kras, P21, P57 ve P27 gen ekspresyonları üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Çalışmada Panc-1 hücre hattına melatonin, cisplatin ve cetuximab maddeleri yalnız ve kombine olarak uygulandıktan sonra hücreler 48 saatlik inkübasyona bırakıldı. İnkübasyon sonunda hücre canlılığı üzerine olan etkilerini belirlemek için MTT analizi gerçekleştirildi. RT-PZR analizi ile de P53, Mdm2, Kras, P21, P57 ve P27 gen ekspresyon seviyeleri araştırıldı.Bulgular: MTT analizi sonuçlarına göre en düşük canlı hücre yoğunluğunun Cis, Mel-Cis, Mel-Cet, Cis-Cet ve Mel-Cis-Cet gruplarında olduğu belirlendi. RT-PZR analizi sonuçlarında özellikle kombinasyon gruplarında P21, P53, P57 ve Mdm2 ekspresyon seviyelerinde artışların olduğu belirlendi (P0.05). Kras geninde melatonin uygulaması yapılan grupların ekspresyon seviyelerinin düştüğü görüldü.Sonuç: Elde edilen sonuçlar doğrultusunda melatoninin cisplatin ve cetuximab ile birlikte kullanımının tümör baskılayıcı genler üzerine negatif etkiye sahip olmadığı, ayrıca P57 gen ekspresyonunu arttırdığı ve Kras gen ekspresyonunu da azalttığı belirlendi. Aim: Pancreatic cancer is among the deadliest diseases worldwide. It is also known to be among top cancer-related deaths. In this study, it was aimed to investigate the effects of melatonin, cetuximab, which is EGFR antagonist, and cisplatin, which is a chemotherapeutic agent, on the panc-1 cell line, on P53, Mdm2, Kras, P21, P57 and P27 gene expressions.Material and Method: In the study, after applying melatonin, cisplatin and cetuximab substances alone and in combination to the Panc-1 cell line, the cells were left for 48 hours incubation. MTT analysis was performed to determine the effects on cell viability at the end of incubation. P53, Mdm2, Kras, P21, P57 and P27 gene expression levels were also investigated by RT-PZR analysis.Results: According to MTT analysis results, the lowest alive cell density was found in Cis, Mel-Cis, Mel-Cet, Cis-Cet and Mel-Cis-Cet groups. It was detected in the results of RT-PZR analysis that there was an increase in P21, P57, P53, and Mdm2 expression levels, especially in combination groups (P 0.05). In the Kras gene, the expression levels of the melatonin-applied groups decreased.Conclusion: According to the results obtained, it was determined that the use of melatonin with cisplatin and cetuximab did not have a negative effect on tumor suppressor genes, and further increased P57 gene expression and decreased Kras gene expression. 106

Setuksimab, epidermal büyüme faktörü reseptörü (EGFR)'nü inhibe eden rekombinant bir kimerik monoklonal antikordur. Kolorektal kanser (KRK) hastalarının taşıdığı KRAS mutasyonları, setuksimaba karşı gelişen direncin en önemli belirleyicisidir. Bununla birlikte, yabani tip (WT) KRAS hastalarının büyük kısmında setuksimab ile tedavi başarılı olamamaktadır. Bu nedenle, tedavide kullanılan ilaçlardan faydalanabilecek hasta seçiminin yapılmasında, prediktif mutasyonların tespit edilebilmesi çok önemlidir. Proje kapsamında, AKT1 ve CTNNB1'deki bazı mutasyonların KRK tedavisinde kullanılan setuksimab ve bazı kemoterapötiklere karşı gelişen ilaç direnci mekanizmasına katkısı, alan hedefli mutajenez, tranformasyon, transfeksiyon, Western Blot ve 3-(4,5-dimetiltiazol-2-il)-5-(3-karboksimetoksifenil)-2-(4-sülfofenil)-2H-tetrazolyum (MTS) yöntemleri kullanılarak in vitro olarak ilk kez araştırıldı. Setuksimab direncinin, Caco-2 hücrelerinde AKT1 E17K, E49K ve L52R mutasyonları ve CTNNB1 T41A, S45F ve S33P mutasyonları varlığında anlamlı şekilde arttığı saptandı. Ayrıca, AKT1 ve CTNNB1 mutasyonlarının oksaliplatin, irinotekan, SN-38 ve 5-florourasil (5-FU) direnci ile ilişkili olduğu bulundu. Çalışmanın ikinci kısmında ise, verminozidden ve veronikozidden elde edilen hidrolize iridoit (H-iridoit)'lerin, KRK hücrelerinin hücre ölümü üzerine etkileri in vitro olarak ilk kez incelendi. Veronikozidin aksine, H-veronikozidin KRK hücre hatlarında hücre ölümünü aktive ettiği ve Caco-2 hücre hattı üzerinde 5-FU'dan daha etkili biçimde hücre ölümüne neden olduğu bulundu. Sonuç olarak, AKT1 ve CTNNB1 mutasyonlarının KRK'de prediktif belirteçler olarak kullanılabileceği ve H-veronikozidin KRK tedavisinde alternatif aday ilaç olarak değerlendirilebileceği düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Kolorektal Kanser, Setuksimab, AKT1, CTNNB1, Veronikozid. Cetuximab is a recombinant chimeric monoclonal antibody that inhibits epidermal growth factor receptor (EGFR). KRAS mutations are the most important determinants of cetuximab resistance in colorectal cancer (CRC) patients. However, cetuximab treatment has not been fully successful in the majority of wild-type (WT) KRAS patients. Therefore, it is very important to determine the predictive mutations in the selection of patient who can benefit from drugs used in the treatment. In this project, contribution of some AKT1 and CTNNB1 mutations to the drug resistance mechanisms against cetuximab and some chemotherapeutics used in the treatment of CRC were investigated in vitro by using site-directed mutagenesis, transformation, transfection, Western Blot, and 3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-5-(3-carboxymethoxyphenyl)-2-(4-sulfophenyl)-2H-tetrazolium (MTS) methods for the first time. The cetuximab resistance was found to be significantly increased in the presence of AKT1 E17K, E49K, and L52R mutations and, CTNNB1 T41A, S45F, and S33P mutations in Caco-2 cell line. Furthermore, AKT1 and CTNNB1 mutations were determined to be associated with oxaliplatin, irinotecan, SN-38, and 5-fluorouracil (5-FU) resistance. In the second part of the study, the cytotoxic effects of hydrolyzed iridoids (H-iridoids), obtained from verminoside and veronicoside, in CRC cell lines were identified in vitro for the first time. In contrast to the veronicoside, H-veronicoside was found to be cytotoxic in CRC cell lines and more effective than that of the 5-FU in Caco-2 cell line. In conclusion, AKT1 and CTNNB1 mutations can be used as predictive markers in CRC and H-veronicoside may be considered as an alternative candidate drug in CRC treatment.Key Words: Colorectal Cancer, Cetuximab, AKT1, CTNNB1, Veronicoside. 176

Amaç: Kolorektal kanser (KRK) dünyada en sık görülen kanser tiplerinden birisidir ve tedavisinde kemoterapi önemli bir yere sahiptir. Son zamanlarda kemoterapötik ajanların apoptozda ve otofajide rol olan genler üzerine etkisini araştıran birçok çalışma yapılmaktadır. Mevcut çalışmada kolorektal kanser tedavisinde kullanılan ve epidermal büyüme faktörü (EGF) antagonisti monoklonal bir antikor olan cetuximab'ın (CTX) kanser hücreleri üzerindeki apoptotik, otofajik ve sitotoksik etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: KRK hücre hatlarına farklı dozlarda cetuximab uygulanarak 10 adet deney grubu oluşturuldu ve tüm gruplar 24 ve 48 saat süreyle inkübasyonlara bırakıldı. Sitotoksisiteyi belirlemek amacıyla MTT analizi uygulandı. Histokimyasal olarak apoptozun tespit edilmesinde TUNEL metodu kullanıldı. p21, p27, p57, KRAS, LC3A, BECN1, EGF ve ATG4A gen ekspresyon düzeyleri Real-Time PCR'la ölçüldü.Bulgular: MTT sitotoksite analizi sonucunda 10 µg/mL cetuximab etkin doz olarak belirlendi. Aynı zamanda p21, p27, p57, LC3A, BECN1 ve ATG4A gen ekspresyonları artış gösterirken KRAS ve EGF gen ekspresyonlarında azalma gözlendi. TUNEL boyamada, artan cetuximab dozuyla apoptozda bir yükselme gözlendi.Sonuç: CTX'in HT-29 KRK hücrelerini hem p21, p27 ve p57 gen ekspresyonlarını arttırarak apotoza hem de ATG4A, LC3A ve BECN1'in gen ekspresyonlarını arttırarak otofajiye yönlendirdiği kanaatine varıldı. Bunun yanı sıra CTX'in EGF ve KRAS gen ekspresyonunu azaltarak kanser hücrelerinin büyümesini inhibe ettiğide izlendi. Purpose: The colorectal cancer (CRC) is one of the most common cancer type and chemotherapy has an important effect in the treatment. Recently, a number of studies investigating the effect of chemotherapeutic agents on genes involved in apoptosis and autophagy have been carried out. In this thesis, it was aimed to investigate the apoptotic, autophagic and cytotoxic effects of cetuximab (CTX), used for the treatment of colorectal cancer and is a monoclonal antibody that is epidermal growth factor (EGF) antagonist, on the cancer cells. Material and Method: Cetuximab was administered to colorectal cancer cell lines at different doses to form 10 test groups and all groups were left in incubations for 24 and 48 hours. MTT assay was applied for determine the cytotoxicity. TUNEL assay was used to detect the apoptosis by histochemical. p21, p27, p57, KRAS, LC3A, BECN1, EGF and ATG4A gene expression levels were measured by Real-Time PCR.Findings: MTT cytotoxicity analysis indicated that 10 μg/mL cetuximab was the effective dose. At the same time, there was a decrease in KRAS and EGF gene expression while p21, p27, p57, LC3A, BECN1 and ATG4A gene expressions were increased. In TUNEL staining, an increase in apoptosis was observed with increasing dose of cetuximab.Result: We can come to the conclusion that CTX mediates HT-29 KRK cells to apoptosis and autophagy by increasing both p21, p27, p57 gene expressions and ATG4A, LC3A and BECNI gene expressions. In addition, it can be said that inhibiting the growth of cancer cells by decreasing EGF and KRAS gene expression. 106

Bu çalışmada, metastatik kolorektal kanser (mKRK) tedavisinde, ülkemizde ve dünyada ilk basamakta ya da benzer tedavi protokollerini takiben ikinci basamakta kullanımı onaylı olan epidermal büyüme faktörü reseptör (EGFR) inhibitörleri setuksimab ve panitumumab etkin maddelerinin etkililik ve güvenlilik açısından karşılaştırıldığı bir meta analiz gerçekleştirimesi hedeflenmiştir. Her iki etkin madde de, mKRK tedavisinde ve aynı hastalık, tedavi ve performans özelliklerine sahip hasta popülasyonunda kullanılmasına rağmen birbirleri yerine kullanılamamaktadır ve/veya tedaviye hangi ajanla başlandı ise onunla devam edilmesi gerekmektedir.Bu nedenle tedavi başlangıcında hangi ajanın seçileceği sorusu gündeme gelmektedir. Bu amaçla yapılacak meta analiz çalışması için, setuksimab+FOLFIRI (5-Florourasil+Lökovorin+İrinotekan) ve panitumumab+FOLFIRI tedavi kombinasyonları için ayrı ayrı literatür taraması yapılmış ve meta analiz için uygun veriyi içeren klinik çalışmalar analize dahil edilmiştir. Yapılan değerlendirmede, daha önce gerçekleştirilen çalışmalarla da uyumlu olarak KRAS (Kirsten Rat Sarkoma Onkogen) yabanıl tip hastaların tedaviden daha yüksek fayda sağladığı sonucuna ulaşılmıştır. Setuksimabın, panitumumaba göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha uzun sağkalım ve progresyonsuz sağ kalım süresi sağladığı belirlenmiştir. Setuksimab alan mKRK hastalarında; diyare, eritem, dermatit acneiform yan etkilerinin görülme yüzdesi anlamlı oranda yüksek bulunmuştur. Bu tez kapsamında ayrıca, `Kişiye Yönelik Tedavi` yaklaşımının özellikle kanser hastaları için önemi gözönünde bulundurularak karar ağacı algoritması ve c45 öğrenmesi ile demonstratif ve gelişime açık bir makine öğrenmesi yazılımı geliştirilmiştir. Yazılıma veri girişi ile elde edilen test sorgulamaları hastanın demografik özelliklerine, tedavi basamağına, farklı kemoterapi protokollerinde uygulanacak ilaçla (setuksimab ve panitumumab)elde edilecek olası genel sağ kalım, progresyonsuz sağ kalım ve yan etki insidanslarını göstermiştir. The aim of this study was, efficacy and safety comparison meta analysis of cetuximab and panitumumab, which are epidermal growth factor receptor (EGFR) inhibitors that are approved and can be used at the first line therapy or the second line therapy by following similar therapy protocols. Although both active substances are used metastatic colorectal cancer treatment for the same patient population, who have the same therapy background and performance characteristics, these agents can not be used interchangeably and / or must be continued to the treatment in which the agent was used In the initial treatment. Therefore the question of which agent will be selected comes up. Different literature searchings were achieved for cetuximab+FOLFIRI (5-Flourouracil+Locovorin+İrinotecan) and panitumumab+FOLFIRI combinations separately. And the clinical trials which had inclusion criterions, are involved to the meta analysis. According to the results, KRAS wild type patients have more benefit than others, compatible with the earlier study results. And the patients (KRAS wild type) who used cetuximab, had longer progression free survival and overall survival times, statistically significant . The percentage of side events diarrhea, erythema and dermatitis acneiform observed at cetuximab group is significantly higher than the panitumamab group. Because of it is known that `personilized therapy` concept is so important, especially for oncologic patients, a demonstrative and developable machine learning software was developed with decision tree algorithm and c45 learning for this purpose. By making data enterance to the software, as patient demographic properties, treatment step, different chemotherapy regimens which are used with drugs (cetuximab and panitumumab), the propable overall survival time, progression free survival time and side event incidence are calculated by the programme. 152

Giriş ve Amaç: Anjiyogenez daha önce var olan bir damardan yeni damar oluşumu olarak tanımlanmaktadır. Anjiyogenezin moleküler yapısını tam olarak ortaya koyabilme adına pek çok çalışma deneysel anjiyogenez modelleri üzerinde yapılmaktadır. Biz de çalışmamızda rat korneal alkali yanık modelinde, anjiyogenezin inhibisyonunda anti-EGF bir ajan olan cetuximab ve anti-VEGF monoklonal bir antikor olan bevacizumabın rolünü araştırdık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada toplam 28 adet Spraque-Dawley erkek rat kullanıldı. Bütün ratların sağ gözleri gümüş nitrat çubukları ile 8 sn süre ile koterize edildi. Alkali yanık korneal anjiyogenez modeli oluşturulduktan sonra ratlar 4 eşit gruba ayrıldı. Bütün ratların sağ gözlerine 1, 4 ve 7.günler olmak üzere subkonjunktival yolla toplam 3 doz enjeksiyon yapıldı. Her dozda kontrol grubuna subkonjunktival olarak 0.15ml serum fizyolojik verilirken bevacizumab grubuna 0.1ml bevacizumab, cetuximab grubuna 0.05ml cetuximab ve son olarak bevacizumab+cetuximab grubunda yer alan ratlara ise 0.15ml (0.1ml bevacizumab +0.05ml cetuximab) verildi. Sekizinci günde, sakrifiye edilmeden hemen önce kornealar biomikroskobik olarak incelenip korneal anjiyogenez değerlendirildikten sonra, korneaların resimleri çekildi. Yüksek doz anestezi ile sakrifiye edilen ratların enükleasyonu yapıldıktan sonra korneaları dissekte edilip rutin parafin doku takibi işlemine alındı. Bu işlemin ardından histokimyasal ve immunohistokimyasal incelemeler için kesitler alınıp hazırlandı. Elde edilen korneal kesitler histopatolojik açıdan değerlendirildikten sonra mikrografları çekildi. Bulgular: Bu çalışmadan elde edilen biomikroskobik,histopatolojik ve immunohistokimyasal bulgulara göre; hem bevacizumab hem de cetuximab grubunda anjiyogenez miktarının belirgin olarak düştüğü izlenmiştir. Bevacizumab ve cetuximab kombinasyonun verildiği grupta az düzeyde bir inhibisyon izlendi. Sonuç: Sonuç olarak pek çok çalışma da etkinliği ortaya koyulmuş olan bevacizumabın çalışmamızda da anjiyogenezin inhibisyonunda etkin sonuçlar verdiğini, daha önce korneal anjiyogenezin inhibisyonunda kullanılmamış bir ajan olan cetuximabın, bevacizumab kadar etkin olduğu, her iki ilacın kombine olarak subkonjunktival yolla uygulanmasının anjiyogenezin inhibisyonunda etkin olmadığı kanaatine varıldı. Anahtar Kelimeler: Anjiyogenez, kornea, cetuximab, bevacizumab Introduction and Aim: Angiogenesis is defined as the formation of new blood vessel derived as extensions from existing vasculature. In order to accurately establish the molecular structure of angiogenesis, many studies are carried out on experimental angiogenesis models. In our study, we also investigated the role of cetuximab, which is an anti-EGF agent, and of bevacizumab, which is an anti-VEGF monoclonal antibody, on the inhibition of rat alkali burn model. Mateials and Methods: In the study, a total of 28 Spraque-Dawley rats were used. Right eyes of all the rats cauterized by silver nitrate stick for 8 seconds. After the formation of alkali burn corneal angiogenesis model, the rats were divided into four equal groups: In right eyes af all the rats,three doses of injection were given subconjunctivally on days 1,4 and 7. At each dose, while 0.15ml saline was given subconjunctivally to the control group, 0.1ml bevacizumab was given to bevacizumab group, and lastly 0.15ml(0.1ml bevacizumab+0.05ml cetuximab) was administered to bevacizumab+cetuximab group. On day 8, before they were sacrificed, cornea were biomicroscopically examined, and corneal angiogenesis was assessed, and then the photographs of cornea were taken. Following enucleation of rats sacrificed with high dose of anaesthesia, the cornea were dissected and embedded in parafin as a routine follow-up procedure. Then, for histochemical and immunuhistochemical analyses, the sections were taken and prepared. After the corneal sections obtained were assessed histopathologically, images were taken. Results: According to the biomicroscopical, histopathological and immunohistochemical findings obtained from the present study, the amount of angiogenesis was determined to have decreased considerably in both bevacizumab and cetuximab groups. In group bevacizumab+cetuximab, relatively less inhibiton was observed. Conclusion: As a result, we concluded, in our study, that bevacizumab, the efficiacy of which has been established in many earlier studies, produced effective results on the inhibition of angiogenesis. Cetuximab, which has not been previously used for the inhibition of corneal angiogenesis was also determined to be as effective as bevacizumab. However, we are of the opinion that the combined administration of both drugs subconjunctivally is not effective for the inhibition of angiogenesis. Key words: Angiogenesis, cornea, cetuximab, bevacizumab

Giriş ve Amaç: Kolorektal kanserli hastaların yaklaşık yarısında gelişen metastatik hastalık, prognozun kötü olması ve sağ kalımın kısa olması nedeni ile önemli bir problemdir. Metastatik hastalıkta kemoterapi rejimlerine eklenen, vasküler endotelyal büyüme faktörüne bağlanan bevasizumab ve epidermal büyüme faktörü reseptörüne bağlanan setuksimab'ın klinik çalışmalarda genellikle sağkalıma katkı sağladığı gösterilmiştir. Bu çalışmada, setuksimab ve bevasizumab'ın bizim rutin tedavi uygulamalarımızda; sağkalıma olan ve tedavi yanıtına olan etkilerinin incelenmesi, ayrıca özellikle K-RAS mutasyonu olmayan hastalarda bevasizumab, setuksimab'ın sıralı kullanımının, sağkalım üzerindeki etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 01.01.2008-01.06.2013 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı'nda metastatik kolorektal kanser tanısı ile kemoterapi ile birlikte bevasizumab ve/veya setuksimab alan hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Bevasizumab kolunda 87 hasta, setuksimab grubunda 46 hasta olmak üzere 133 hasta çalışmaya dahil edildi. Her iki gruptaki hastaların tedavi yanıtları, progresyonsuz sağkalım süreleri ve genel sağkalım süreleri açısından her iki monoklonal antikorun tedaviye eklenmesinin etkinliği değerlendirildi. Bulgular: İncelenen dönem içinde kliniğimizde monoklonal antikorların genellikle tedaviye birinci basamaktan sonra eklendiği görüldü. Bevasizumab grubundaki hastaların 43'ü (%49.4); setuksimab grubundakilerin 11'i (%23.9) birinci basamak metastatik hastalık tedavisinde monoklonal antikor almıştı. Bevasizumab grubundaki 87 hastanın 83'ü (%95.4), setuksimab grubundaki 46 hastanın 43'ü (%93.4) kombine kemoterapi rejiminde irinotekan tabanlı kemoterapi almıştı. İkinci basamakta monoklonal antikorla kombine kemoterapiye yanıt oranı bevasizumab alan hastalarda %19.5 iken; setuksimab grubundaki hastalarda %23.9 olarak bulundu (p=0.656). PSK ve TSK süreleri bevasizumab grubunda sırasıyla 7.1 ay ve 16.5 ay iken; setuksimab grubunda 7 ay ve 13.8 ay olarak bulundu (sırasıyla p=0.918 ve p=0.562). Çalışmada değerlendirmeye alınan hastaların metastaz/nüks nedeniyle tedaviye (kemoterapi±MoAb) başladıkları andan itibaren yapılan genel sağkalım değerlendirmesinde, iki grupta benzer sonuçlar elde edildi (23.8-24.5 ay; p=0.528). K-RAS mutasyonu olmayan hastalarda, bevasizumab sonrasında setuksimab alanların medyan sağ kalım süresi, tek başına bevasizumab alanlara göre, istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte, daha uzun bulundu (13.4-25.6 ay) (p=0.182). Sonuç: Kolorektal kanserli hastalarda bevasizumab ve setuksimab'ın kemoterapiye eklenmesinin sağladığı sağkalım avantajları benzer olarak görülmüştür. Bu ilaçların kemoterapiye ikinci basamaktan itibaren eklenmesi sağkalımı etkilememektedir. K-RAS mutasyonu olmayan hastalarda, bevasizumab sonrasında setuksimab kullanıldığında, sadece bevasizumab tedavisi ile devam edilenlere göre sağkalım avantajı sağlanabilir. Objective: Almost 50% of patients with colorectal cancer will eventually develop metastases and it is an important problem with poor prognosis and overall survival. The addition of the monoclonal antibodies like bevacuzimab targeting vascular endothelial growth factor, and cetuximab targeting epidermal growth factor receptor to the conventional combination chemotherapy regimens have been reported to improve the treatment outcomes in metastatic colorectal cancer in clinical trials. In the current study we aimed to evaluate the efficacy of bevacizumab and cetuximab, when added to the routine chemotherapy regimens, in metastatic colorectal cancer patients in our department. We also aimed to evaluate the efficacy of the sequential administration of bevacizumab and cetuximab in patients with K-RAS wild type colorecatal cancer. Patients and methods: We retrospectively analyzed the treatment efficacy, progression free survival and overall survival of patients with metastatic colorectal cancer who were treated with bevacizumab and/or cetuximab in combination with chemotherapies at the Department of Medical oncology in Ankara University Faculty of Medicine. A total of one hundred and thirty three patients, 87 in bevacizumab arm and 46 in cetuximab arm, were included. Results: The monoclonal antibodies have been mainly added to the second line treatment of patients with metastatic colorectal cancer. Only 43 patients (%49.4) in the bevacizumab arm and 11 patients (%23.9) in the cetuximab arm had received monoclonal antibodies at the first-line treatment. Irınotecan-based chemotherapy regimens were the major backbone chemotherapy in all patients (95.4% in bevacizumab arm and 93.4% in cetuximab arm). Objective response rates were similar in both agents (19.5% in the bevacizumab arm and 23.9% in the cetuximab arm, p=0.656). Median PFS and OS were respectively 7.1 and 16.5 months in the bevacizumab arm; and 7 and 13.8 months in the cetuximab arm (p=0.918 vs p=0.562 respectively). When the total overall survival times from the date of first chemotherapy regimen were similar in both groups (23.8-24.5 months, p=0.528). Interestingly, though not significant, we found an increased survival with sequential administration of bevacizumab and cetuximab in patients with K-RAS wild type colorectal cancer hwne compared to bevacuzimab alone group (25.6 vs 13.4 months, p=0.182). Conclusion: We found no significant difference in PFS and OS between bevacizumab and cetuximab. The addition of monoclonal antibodies to the conventional chemotherapy regimens at the second line setting did not affect the survival of patients with metastatic colorectal cancer. The sequential use of bevacizumab and cetuximab may prolong survial in patients with K-RAS wild type tumors. 82

Amaç: Bu çalışmada metastatik kolorektal kanserli hastalarda KRAS ve BRAF mutasyonları ile kemoterapiye eklenen hedefe yönelik tedavi molekülleri ?bevasizumab? ve ?cetuximab? tedavisinin etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Hastalar ve Yöntem: Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Medikal Onkoloji Bilim Dalında izlenilen 102?si erkek 165 metastatik kolorektal kanserli hastanın dosyaları retrospektif olarak incelenerek KRAS, BRAF mutasyonları, 1,2 ve 3. seri kemoterapi rejimleri, bunlara eklenen bevasizumab ve cetuximab tedavileri, progresyonsuz sağkalım (PFS) ve genel sağkalım (GSK) süreleri hesaplanmıştır. İstatistiksel analizlerde SPSS 16.0 programı kullanılmıştır. PSK ve GSK analizlerinde Kaplan-Meier yöntemi; tek ve çok değişkenli analizlerde Cox regresyon analizi kullanılmıştır.Bulgular: Olguların %38?inde KRAS pozitifliği saptanmıştır. BRAF %70.3 olguda değerlendirilmiş, %9.4 pozitif saptanmıştır. Medyan PFS; birinci, ikinci ve üçüncü seri tedavilerde 7.3ay, 6.5ay ve 5 ay saptanmıştır. Tedaviden bağımsız olarak tüm hastalara bakıldığında; PFS, KRAS negatiflerde 8.26 ay (%95 CI, 6.82-9.70), KRAS pozitiflerde 16 ay (%95 CI, 5.51-6.82) olup, anlamlı olarak farklıdır (p=0.031). Bevasizumab % 55.8 hastada 1. seride kullanılmış, bu seride cetuximab kullanan hasta oranı % 1,2?dir Birinci seride bevasizumab alan ve almayanlarda PFS anlamlı olarak farklılık göstermemiş KRAS pozitif grupta bevasizumab kullanan ve kullanmayan hastaların PFS1 değerleri; bevasizumab almayanlarda 5.16 ay (%95 CI, 2.88-7.45) iken bevasizumab alanlarda 6.9 ay (%95 CI, 5.23-8.56) olup istatistiksel olarak anlamlıdır (p=0.04). İkinci ve üçüncü seri tedavilerde KRAS, BRAF mutasyonları ile PFS arasında istatistiksel anlamlı ilişki saptanmamıştır.Sonuç: Metastatik kolon kanserinde KRAS pozitiflerde tedaviden bağımsız olarak birinci seri sonrası PFS, mutasyonsuz olgulardan daha kısadır. KRAS mutasyonu bulunanlarda bevasizumabın birinci seri tedaviye eklenmesinin PFS?yi arttırıcı etkisi vardır. İkinci ve üçüncü seride KRAS ve BRAF mutasyonlarının etkisi saptanamamıştır. Objective: In this research, it has been aimed to find out the relationship between KRAS and BRAF mutations; and the efficiency of the targeted therapy molecules `bevasizumab? and ` cetuximab? in metastatic colorectal cancers. Patients and Methods: Clinical files of 165 (male:102, female 63 ) metastatic colorectal cancer patients treated in Medical Oncology Department of Cerrahpaşa Medical Faculty, have been searched retrospectively; and KRAS and BRAF mutations, 1st, 2nd, 3th line chemotherapy regimes, cetuximab and bevasizumab therapies, progression free survival (PFS) and overall survival durations were studied. SPSS 16.0 software program was used for statistical analyses. PFS and overall survival analyses were made with Kaplan-Meier method; univariate and multivariate analyses were made with Cox regression analyse.Results: KRAS positivity was found in 38% of the patients. BRAF was evaluated in 70.3% of the patients, and positivity was found 9.4% of them. Median PFS was found to be 7.3 months, 6.5 months, and 5 months in 1st, 2nd, and 3th line treatments, respectively. When evaluated independently from the treatment, PFS was 8.26 (95% CI, 6.82-9.70) months in KRAS negative group and 16 (95% CI, 5.51-6.82) months in KRAS positive group, which was statistically different (p=0.031). In the 1st line therapy, bevasizumab use was 55.8%, and cetuximab use was 1.2%. For the 1st line therapy, PFS did not change significantly according to the bevasizumab use; in the KRAS positive group, PFS1 of bevasizumab users was 5.16 months and PFS1 of non-users was 6.9 months, which was significantly different (p=0.04). For the 2nd and 3th line treatments, there was no statistically significant relationship between KRAS, BRAF mutations and PFS. Conclusion: In KRAS positive metastatic colorectal cancers, PFS after the 1st line treatment was shorter than mutation-free ones independently from the treatment regime. For the KRAS positive patients, adding bevasizumab to the first line treatment had a beneficial effect on PFS duration. In the 2nd and 3th line treatments, there was no determined effect of KRAS and BRAF mutations. 43

Kolorektal kanser genetik, diyet,yaşam tarzı ve çevresel faktörlerin hastalığın ortaya çıkmasında etkili olduğu, sıklığı giderek artan morbidite ve mortalitesi yüksek malign bir hastalıktır. KRK ana tedavisi erken tanı sonrası cerrahidir. Ancak metastatik veya nüks hastalıkta adjuvan kemoterapiler ile toplam sağ kalımın artırıldığı çeşitli çalışmalar ile gösterilmiştir. Bu çalışmaya Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Onkoloji servisi ve kemoterapi ünitesinde 2000 ? 2013 tarihleri arasında KRK tanısı ile tedavi alan hastalar değerlendirildi. Hastaların cinsiyet, yaş, patolojik tanı, varsa geçirilmiş cerrahi, ek hastalık, aldıkları kemoterapi rejimleri ve kür sayıları, tedavi sırasında ve sonrasında tesbit edilen yan etkiler ile progresyonsuz sağ kalım ve genel sağ kalım verileri retrospektif olarak değerlendirildi. EGFR?ne karşı geliştirilmiş olan kimerik yapıda bir monoklonal antikor olan setuksimabın ve Vasküler Endotelyal Büyüme Faktörü (VEGF) karşı geliştirilmiş bevacizumabın tedaviye olan katkıları araştırıldı. Çalışmamıza 89 hasta dahil edildi. Sekseniki hasta bevacizumab ve 40 hasta setuksimab içeren adjuvan kemoterapi tedavisi aldı. Setuksimab alan 40 hastadan 33?ü tedavi öncesi bevacizumab içeren protokol aldı. Her iki grup arasında anlamlı cinsiyet ve yaş farkı izlenmedi. Niteliksel verilerin karşılaştırılmasında Ki-kare testi, iki ölçüm verilerinin karşılaştırılmasında Student T testi, progresyonsuz sağkalım verilerinin değerlendirilmesinde Kaplan-Meier Testi, genel sağ kalım verilerinde ise Log-rank yöntemi uygulandı. İstatistiksel anlamlılık p değeri < 0.05 kabul edildi.Çalışmamızda literatür ile uyumlu olarak bevacizumab alan hastalarda PFS 9.13 ay, OS ise 21.58 ay bulundu. Cinsiyet arasında fark izlenmedi. Setuksimab alan hastalarda çalışmamızda PFS 3.35 ay , OS ise 30.48 ay tesbit edildi. Cinsiyet arasında anlamlı fark bulunmadı. Çalışmamızda setuksimab alan hastalarda progresyonsuz sağkalım (PFS) süresi genel olarak yapılan çalışmalardan kısa bulunmuştur. Ancak çalışmaların çoğu ilk basamak tedavide kullanılmış olup bizim hastalarımızda ise üçüncü veya sonraki basamaklarda kullanılmış olup, tekrar eden nükslerde veya tedavi dirençli hastalarda verilmesi olabilir. Hastalarımızda bulunan genel sağkalım (OS) ise literatür çalışmalarının çoğundan yüksek olup nüks halinde uygulanan tedavilerin ( kemoterapi, metastazektomi, radyoterapi ) toplam sağkalımı iyileştirmeye katkısı olduğu düşünülmüştür. Sonuç olarak; hedefe yönelik tedavilerin progresyonsuz sağkalıma ve genel sağ kalıma faydaları gösterilmiş ve yan etkileri de tolere edilebilir bulunmuş olup daha erken tedavi basamaklarında da kullanılması düşünülmelidir. Bu tedavilerin daha etkin değerlendirilmesi için ilk basamakta, daha geniş hasta sayıları ile prospetif randomize çalışmaların sürdürülmesine ihtiyaç vardır. Colorectal cancer is very malignant disease with increasing morbidity and mortality with the genetic factors , diet, life style and environmental factors. Main treatment of CRC (colorectal cancer) is surgery after early diagnosis. But in some of the studies it is found that adjuvant chemoterapies increases survival at metastatic or recurrent diseases. In our study we aimed to evaluate the CRC patients in Karadeniz Technical University Medical Oncology Clinic between 2000 -2013 . We studied gender, age, pathological diagnose, surgical history, additional disease, chemotherapy regimens and cure count, adverse effects during and after the therapy, PFS ( progression free survival ) , OS (overall survival) retrospectively. We investigated the additional effects of Setuksimab,a chimeric monoclonal antibody developed against EGFR , and Bevacizumab; developed against VEGF. We studied with 89 patients . 82 of them received Bevacizumab and 40 patients received Setuksimab as adjuvant chemotherapy. 33 patients received also Bevacizumab before Setuksimab protocol. Between two groups there is no significant difference for gender and age. To compare quantitative data we used Ki- square, for two measurement data to deem Stent T, survival with no progression Kaplan- Meier Test, overall survival data Log- rank method. We accepted P

Giriş ve Amaç: Anjiyogenez daha önce var olan bir damardan yeni damar oluşumu olarak tanımlanmaktadır. Anjiyogenezin moleküler yapısını tam olarak ortaya koyabilme adına pek çok çalışma deneysel anjiyogenez modelleri üzerinde yapılmaktadır. Biz de çalışmamızda rat korneal alkali yanık modelinde, anjiyogenezin inhibisyonunda anti-EGF bir ajan olan cetuximab ve anti-VEGF monoklonal bir antikor olan bevacizumabın rolünü araştırdık.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada toplam 28 adet Spraque-Dawley erkek rat kullanıldı. Bütün ratların sağ gözleri gümüş nitrat çubukları ile 8 sn süre ile koterize edildi. Alkali yanık korneal anjiyogenez modeli oluşturulduktan sonra ratlar 4 eşit gruba ayrıldı. Bütün ratların sağ gözlerine 1, 4 ve 7.günler olmak üzere subkonjunktival yolla toplam 3 doz enjeksiyon yapıldı. Her dozda kontrol grubuna subkonjunktival olarak 0.15ml serum fizyolojik verilirken bevacizumab grubuna 0.1ml bevacizumab, cetuximab grubuna 0.05ml cetuximab ve son olarak bevacizumab+cetuximab grubunda yer alan ratlara ise 0.15ml (0.1ml bevacizumab +0.05ml cetuximab) verildi. Sekizinci günde, sakrifiye edilmeden hemen önce kornealar biomikroskobik olarak incelenip korneal anjiyogenez değerlendirildikten sonra, korneaların resimleri çekildi. Yüksek doz anestezi ile sakrifiye edilen ratların enükleasyonu yapıldıktan sonra korneaları dissekte edilip rutin parafin doku takibi işlemine alındı. Bu işlemin ardından histokimyasal ve immunohistokimyasal incelemeler için kesitler alınıp hazırlandı. Elde edilen korneal kesitler histopatolojik açıdan değerlendirildikten sonra mikrografları çekildi.Bulgular: Bu çalışmadan elde edilen biomikroskobik,histopatolojik ve immunohistokimyasal bulgulara göre; hem bevacizumab hem de cetuximab grubunda anjiyogenez miktarının belirgin olarak düştüğü izlenmiştir. Bevacizumab ve cetuximab kombinasyonun verildiği grupta az düzeyde bir inhibisyon izlendi.Sonuç: Sonuç olarak pek çok çalışma da etkinliği ortaya koyulmuş olan bevacizumabın çalışmamızda da anjiyogenezin inhibisyonunda etkin sonuçlar verdiğini, daha önce korneal anjiyogenezin inhibisyonunda kullanılmamış bir ajan olan cetuximabın, bevacizumab kadar etkin olduğu, her iki ilacın kombine olarak subkonjunktival yolla uygulanmasının anjiyogenezin inhibisyonunda etkin olmadığı kanaatine varıldı.Anahtar Kelimeler: Anjiyogenez, kornea, cetuximab, bevacizumab Introduction and Aim: Angiogenesis is defined as the formation of new blood vessel derived as extensions from existing vasculature. In order to accurately establish the molecular structure of angiogenesis, many studies are carried out on experimental angiogenesis models. In our study, we also investigated the role of cetuximab, which is an anti-EGF agent, and of bevacizumab, which is an anti-VEGF monoclonal antibody, on the inhibition of rat alkali burn model.Mateials and Methods: In the study, a total of 28 Spraque-Dawley rats were used. Right eyes of all the rats cauterized by silver nitrate stick for 8 seconds. After the formation of alkali burn corneal angiogenesis model, the rats were divided into four equal groups: In right eyes af all the rats,three doses of injection were given subconjunctivally on days 1,4 and 7. At each dose, while 0.15ml saline was given subconjunctivally to the control group, 0.1ml bevacizumab was given to bevacizumab group, and lastly 0.15ml(0.1ml bevacizumab+0.05ml cetuximab) was administered to bevacizumab+cetuximab group. On day 8, before they were sacrificed, cornea were biomicroscopically examined, and corneal angiogenesis was assessed, and then the photographs of cornea were taken. Following enucleation of rats sacrificed with high dose of anaesthesia, the cornea were dissected and embedded in parafin as a routine follow-up procedure. Then, for histochemical and immunuhistochemical analyses, the sections were taken and prepared. After the corneal sections obtained were assessed histopathologically, images were taken.Results: According to the biomicroscopical, histopathological and immunohistochemical findings obtained from the present study, the amount of angiogenesis was determined to have decreased considerably in both bevacizumab and cetuximab groups. In group bevacizumab+cetuximab, relatively less inhibiton was observed.Conclusion: As a result, we concluded, in our study, that bevacizumab, the efficiacy of which has been established in many earlier studies, produced effective results on the inhibition of angiogenesis. Cetuximab, which has not been previously used for the inhibition of corneal angiogenesis was also determined to be as effective as bevacizumab. However, we are of the opinion that the combined administration of both drugs subconjunctivally is not effective for the inhibition of angiogenesis.Key words: Angiogenesis, cornea, cetuximab, bevacizumab 94

Metastatik kolorektal kanser tedavisinde son yıllarda hedefleyici ajanların kullanımı giderek yaygınlaşmaktadır. Epidermal Büyüme Faktörü Reseptörü (EGFR), Vasküler Endotelyal Büyüme Faktörü (VEGF) gibi çeşitli hedefler ve bunlara karşı geliştirilmiş monoklonal antikor tedavileri ile ümit verici sonuçlar elde edilmektedir. Özellikle EGFR'ne karşı geliştirilmiş olan kimerik yapıda bir monoklonal antikor olan setuksimabın önceki yıllarda üçüncü sıra tedavide ve yakın zamanda yapılan çalışmalarla da ilk sıra tedavide kullanımı gündeme gelmiştir. Ancak setuksimab kullanımı ile ilgili en büyük sorun yanıt oranlarının düşük olması, belli hasta popülâsyonunda daha etkili olduğunun gösterilmesi sebebiyle bu popülâsyonun belirlenmesi için prediktif belirteçlere ihtiyaç duyulmasıdır. Son yıllarda buna yönelik yapılan araştırmalarda EGFR ekspresyonu, EGFR gen kopya sayısı, KRAS mutasyonu, BRAF mutasyonu gibi prediktif değeri olabilecek belirteçlerin kullanımı hızla artmaktadır. Bunlardan özellikle KRAS ve BRAF mutasyonu varlığı setuksimab tedavisine direnç için bir gösterge olarak kabul görmüştür. EGFR ekspresyonu ve EGFR gen kopya sayısı ile setuksimab yanıt ilişkisi konusunda tartışmalı değerlendirmeler mevcuttur. Biz öncelikle irinotekan ve okzaliplatine dirençli metastatik kolorektal kanser tanısı almış olan 20 hastayı içeren bu çalışmada retrospektif olarak setuksimab ile irinotekan kombinasyonunun yanıt oranı, sağkalım üzerine etkilerini ve yan etki profilini inceledik. Ardından bu hastalara ait kolorektal kanser formalin fikse parafin bloklarında EGFR ekspresyon durumu, KRAS mutasyon varlığı, BRAF mutasyon varlığı ile bunların setuksimab yanıtı üzerine etkilerini araştırdık. Cetuximab is a monoclonal antibody that inhibits epidermal growth factor receptor (EGFR). KRAS and BRAF mutation has been demonstrated to be a biomarker of resistance to cetuximab treatmen in advanced colorectal cancer. We have retrospectively analyzed tumor tissue biomarkers including EGFR gene copy number (GCN) by IHC, KRAS and BRAF status by PCR-based sequencing in patients with metastatic colorectal cancer treated with cetuximab. Our data confirm the predictive role of KRAS and BRAF status on the response to cetuximab. No corelation has been found between EGFR expression status and treatment response. Complete biomarker characterization is ongoing and an analysis for interaction will be performed. 71