Search

Duran, Ali (Balikesir Author), Autoantibodies targeting nuclear and cytoplasmic autoantigens are used as markers in the diagnosis and classification of systemic autoimmune rheumatic diseases (SARD). The dense fine speckled (DFS) pattern is characterized by the fine-granular fluorescence of the nuclei in the interphase and the metaphase chromatin. DFS70 antibodies have been reported in healthy individuals, various autoimmune disorders, infection, cancer and inflammatory conditions. But there is still lack of information about its clinical significance. This study aimed to investigate the clinical significance of anti-DFS70 autoantibodies and the determination of accompanying pathologies. A total of 5710 serum samples routinely requested for ANA screening were tested between 2017 and 2019. Antinuclear antibody (ANA) and dsDNA were performed by indirect immunofluorescence method (IIF) (Euroimmun, Germany). Immunoblot (IB) method was used for the extractable nuclear antigen profile (ENA) (Euroimmun, Germany). Demographic and clinical data, were investigated from the medical records. Among 5710 samples tested for ANA, 23.7% were ANA positive by IIF. Mean age of the patients were 47.9 and 79.5% were female. Only 8.1% of the study group had SARD. The frequency of DFS pattern by ANA-IIF was 6.0% (342/5710), (mean age ± SD= 44.4 ± 16.7, 88% female). DFS70 pattern-positive patients were sub-grouped according to their diagnosis. SARD were detected 10.8% (mean age ± SD= 55.12 ± 14.10) in DFS70 pattern positive patient group (RA 6.1%, SS 2.6%, SLE 0.9%, SSc 0.6%, UCTD 0.6%). Autoantibodies accompanying anti-DFS70 antibody were determined as Ro-52, SS-A, nucleosome, histone, AMA-M2, dsDNA, respectively. Non-SARD diseases were determined in 89.2% of the patients with positive DFS70 pattern. Non-SARD diseases were detected as musculoskeletal complaints (47.4%), other rheumatic diseases like fibromyalgia (14.3%), dermatological diseases (9.4%), gastrointestinal system diseases (5.6%), hematological disorders (3.8%), thyroid /parathyroid diseases (3.5%), allergic diseases (2.3%), neurological diseases (2.3%) and neoplasia (breast cancer) (0.6%). The anti-DFS70 autoantibody is widely used to exclude the diagnosis of SARD in the absence of concomitant SARD-related autoantibodies. It has been observed that anti-DFS70 autoantibody may be associated with non-SARD rheumatic diseases and in many diseases (dermatological, gastrointestinal system, hematological, thyroid diseases) related to other systems. Therefore it is essential to evaluate these pathologies in patients positive for anti-DFS70 antibodies., Nükleer ve sitoplazmik otoantijenleri hedefleyen otoantikorlar, sistemik otoimmün romatizmal hastalıkların (SORH) tanı ve sınıflandırılmasında belirteç olarak kullanılmaktadır. Dense fine speckled (DFS) paterni interfaz evresinde nükleusda ve metafaz kromatininde yoğun ince benekli tarzda boyanma gösterir. Anti-DFS70 antikorları sağlıklı kişilerde, çeşitli otoimmün bozukluklarda, enfeksiyonda, kanserde ve enflamatuvar durumlarda bildirilmiş olmakla birlikte klinik önemi hakkında bilgiler hala yetersizdir. Bu çalışmada, anti-DFS70 otoantikorlarının klinik öneminin araştırılması ve eşlik eden patolojilerin belirlenmesi amaçlanmıştır. 2017-2019 yılları arasında rutin ANA taraması için gönderilen toplam 5710 serum örneği test edilmiştir. Örnekler antinükleer antikor (ANA) ve dsDNA indirekt immünfloresan yöntemleri (IIF) (Euroimmun, Almanya) ile çalışılmıştır. Ekstrakte edilebilir nükleer antijen (ENA) profili için immünoblot (IB) yöntemi (Euroimmun, Almanya) kullanılmıştır. Demografik ve klinik veriler, tıbbi kayıtlar incelenerek elde edilmiştir. ANA-IIF ile test edilen 5710 örneğin %23.7’si ANA pozitif bulunmuştur. Hastaların ortalama yaşı 47.9 ve %79.5’i kadın olarak tespit edilmiş ve çalışma grubunun sadece %8.1’inde SORH saptanmıştır. IIF-ANA testine göre DFS70 paterni sıklığı %6.0 (342/5710) olarak belirlenmiştir (Ortalama yaş ± Ss= 44.4 ± 16.7,%88 kadın). DFS70 paterni saptanan hastalar tanılarına göre alt gruplara ayrılmıştır. DFS70 paterni pozitif hasta grubunda %10.8 oranında (ortalama yaş ± Ss= 55.12 ± 14.10) SORH saptanmıştır (RA %6.1, SS %2.6, SLE %0.9, SSc %0.6, UCTD %0.6). Anti-DFS70 antikoruna eşlik eden otoantikorlar sırasıyla Ro-52, SS-A, nükleozom, histon, AMA-M2, dsDNA olarak belirlenmiştir. Anti-DFS70 paterni pozitif hastaların %89.2’sinde SORH dışı hastalıklar saptanmıştır. Kas iskelet sistemi şikayetleri (%47.4), fibromiyalji gibi diğer romatizmal hastalıklar (%14.3), dermatolojik hastalıklar (%9.4), gastrointestinal sistem hastalıkları (%5.6), hematolojik bozukluklar (%3.8), tiroid/paratiroid hastalıkları (%3.5), alerjik hastalıklar (%2.3), nörolojik hastalıklar (%2.3) ve neoplazi (meme kanseri) (%0.6) SORH dışı hastalıklar olarak belirlenmiştir. Anti-DFS70 otoantikoru, eşlik eden SORH ile ilişkili otoantikorların yokluğunda SORH teşhisini dışlamak için yaygın olarak kullanılmaktadır. Anti-DFS70 otoantikorunun SORH dışı romatizmal hastalıklarla ve diğer sistemlerle ilgili birçok hastalıkla (dermatolojik, gastrointestinal sistem, hematolojik, tiroid hastalıkları) ilişkili olabileceği gözlenmiştir. Bu nedenle, anti-DFS70 antikorları pozitif hastalarda bu patolojilerin değerlendirilmesi önemlidir.

Ruh sağlığı alanında hizmet veren uzmanlar, bireylerin ruhsal durumlarına ya da yaşadıkları sorunlara yönelik müdahalelerde bulunmaktadırlar. Bu müdahaleler genellikle terapi, psikoterapi ya da psikolojik danışma adı altında, klinik ortamlarda ve profesyonel bir anlayışla gerçekleştirilmektedir. Klinik olarak yürütülen bu çalışmalarda genellikle, danışanların ön-test ve son-test ölçümleri arasındaki farkın istatistiksel anlamlılığı araştırılmaktadır. Ancak bu farklılık çoğu zaman grup ortalamaları üzerinden hesaplanmakta, bu da bireysel değişimin belirlenmesinde yeterli bulunmamaktadır. Sunulan psikolojik yardım hizmeti sonrasında danışanlarda meydana gelen değişimin klinik olarak anlamlı olup olmadığının değerlendirilmesi önemlidir. Klinik anlamlılık, bireylerin ön-test ile son-test puanlarındaki değişimin klinik açıdan anlamlı olup olmadığını belirlemeye yönelik istatistiksel çalışmalardır. Bu derleme makalesinin amacı; klinik anlamlılığın değerlendirilmesinde yaygın olarak kullanılan çeşitli yöntemleri tanıtmak ve Türkiye’de deneysel çalışmalarda ya da klinik uygulamalarda bireysel test puanlarındaki değişim üzerine odaklanan ruh sağlığı uzmanları veya araştırmacılar için bu yöntemlerin anlaşılmasını kolaylaştırarak kullanımını yaygınlaştırmaktır. Belirlenen amaç doğrultusunda, klinik anlamlılıkla ilgili önemli makaleler incelenmiş ve değerlendirilmiştir. Literatür incelemesinden elde edilen sonuçlara göre, istatistiksel anlamlılık bireylerin klinik anlamda değişiklik gösterdiğini garanti etmemektedir. Özellikle deneysel çalışmalarda ya da klinik ortamlarda yürütülen araştırmalarda bireylerdeki değişimin klinik anlamlılığının değerlendirilip raporlaştırılması gerekli ve önemlidir Experts who work in the field of mental health, make interventions based on moods or the issues that individuals go through. These interventions are usually carried out under the name of therapy, psychotherapy or psychological counseling in clinical environments with a professional manner. Usually in these clinically conducted studies, the statistical significance of the difference between the pre-test and post-test measurements of the clients is analyzed. However, detection of this difference is mostly made considering the group mean, which falls short in the identification of individual changes. It is critical to analyze the clinical significance of the change in clients following the psychological interventions. Clinical significance is the statistical study to determine whether the differences between the pre-test and post-test scores of individuals are clinically significant. The aim of this review article is to introduce various widely used methods of clinical significance, and to expedite the use of these methods making them easier to understand for mental health experts or researchers who focus on the differences between the individual test scores in experimental studies or clinical practices in Turkey. In accordance with the purpose identified, prominent articles regarding clinical significance were studied and evaluated. Based on results from literature review, statistical significance does not guarantee any clinical changes in individuals. It is necessary and crucial to determinate and report the clinical significance of changes in individuals that attend particularly the experimental studies or studies carried out in clinical environments.

Medications cure the diseases, but sometimes adverse effects occur and these adverse effects cause new diseases. These drug-induced diseases include drug-induced glucose disorders. The clinical significance of drug-induced diseases ranges from negligible to potentially life-threatening. The studies show that there are a few agents implicated in drug-induced glucose disorders. Particularly in patients at risk, health care providers avoid or minimize administration of suspect drugs and monitor the patients. Patients receiving medications that are known to cause drug induced diseases, should be educated about sings and symptoms and advised to consult the health care providers if they experience these signs and symptoms. In patients with new-onset glucose dysfunction, the suspected drugs should be discontinued, if feasible. If the drug can not be discontinued or if the condition does not resolve after discontinuation, a new cure strategy may be required., İlaçlar hastalıkları tedavi ederken bazı durumlarda çeşitli yan etkiler gösterirler ve bu yan etkiler yeni hastalıkların gelişmesine sebep olabilir. Bu ilaca bağlı hastalıklardan bazıları da ilaca bağlı glukoz bozukluklarıdır. Bu hastalıkların zararlı etkileri önemsiz dereceden yaşamı tehdit eden boyutlar arasında değişebilir. Yapılmış çalışmalarla ilaca bağlı glukoz bozukluklarına neden olan pek çok ilaç tespit edilmiştir. Özellikle risk altındaki hastalarda bu ilaçların kullanımından kaçınılmalı, kullanımı en aza indirilmeli veya kişi gözlem altında tutulmalıdır. Ortaya çıkabilecek hastalığın belirti ve semptomları konusunda hasta eğitilmeli, bu tarz belirti ve semptomlar gördüğünde bir sağlık kuruluşuna başvurması gerektiği söylenmelidir.

To evaluate the prevalence, spectrum, and significance of incidental lesions identified on electron beam tomography (EBT) renal angiography performed to investigate renovascular hypertension. Materials and methods: EBT renal angiography images of 148 cases were evaluated in terms of renal artery variations and renal artery stenosis. Extravascular renal findings, abdominal aorta, iliac artery, liver and gallbladder findings, vertebral lesions, and other intraabdominal organ findings were assessed during the examination. Results: No incidental finding was found in 30 cases (20.2%) in total. The most frequent incidental findings were benign ones without any clinical significance. A total of 13 (8.7%) clinically significant findings were identified. Conclusion: When evaluating renal EBT angiography, a detailed review of other systems as well as target organ assessment is of crucial importance as it may affect patient prognosis.

1- Bu araştırma Atherosklerotik Kalb Hastalığı (myokard infarktüsü) tanısı almış 138 olgu üzerinde yapılmıştır. 2 - Olgulanmızda sol aksisin dağılımı % olarak incelenmiş ve atherosklerotik olgularda sol aksis ensidansı çok yüksek bulunmuştur(% 83,5). 3-Bu olgularda yaş dağılımı da incelenerek, en çok 6 ve 7 ci on yaş içinde ateroskleroza rastlanmıştır. 4 - Sol ahsis deviasyonunun derecesi ile miyokard infarktüsünün lokalizasyonları aratılmış ve sol anterior hemiblok oranının yüksek düzeyde olduğu saptanmıştır.9). 5 - Atherosklerotik kalb hastalıklarında sol aksisin klinik öneminin büyük olduğu sonucuna varılmıştır. 1-This study has been done on 138 cases with the diagnosis of atherosclerotic (Myocardial infarction). 2- The incidence of left axis deviation has been shown in percentage and has been found to be very high in atherosclerotic cases (83,5 %). 3- The distribution of age was determined, atherosclerosis was found mostly in the 6th or 7th decade. 4 - The degree of left axis deviation and the localisation of myocardial infarction was investigated and the left anterior hemi-block was to be very high (19 %). 5- It has been concluded that left axis deviation has a great clinical significance in atherosclerotic heart diseases.