Search

Copyright of Turkish Journal of Oncology / Türk Onkoloji Dergisi is the property of KARE Publishing and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Amaç: Radikal prostatektomi (RP) sonrası PSA nüksünde prostat lojuna kurtarma radyoterapisi (KRT) hormonal tedaviler ve/veya pelvise yönelik RT ile birlikte standart olarak kullanılmaktadır. Bu retrospektif tek merkezli çalışmada, RP sonrası KRT'nin lokal-bölgesel kontrol ve PSA düzeyleri üzerindeki etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: RP sonrası PSA veya lokal-bölgesel nüks nedeniyle 2009-2021 yılları arasında bölümümüzde KRT alan 85 hasta retrospektif olarak incelenmiştir. Androjen deprivasyon tedavisi (ADT) ve RT alanın PSA kontrolü, lokal-bölgesel ve uzak metastaz oranları üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bulgular: Hastalara ve tümöre ait özellikleri Tablo 1'de özetlenmiştir. RP'den itibaren takip süresi medyan 111 aydır (10-257 ay arası). RP sonrası medyan 21 ay (1-155 ay) sonra PSA nüksü (PSA>0.2) tespit edilmiştir. 69 hastada PSA relapsı anında ek görüntülemeler yapılmıştır (GaPSMA +/- MRG). Pelvik RT hastaların %45,9'una, ADT %30,6'sı kullanmıştır. ADT eklenen hastaların daha yüksek risk grubunda, daha yüksek Gleason skora sahip olguğu görülmüştür. Prostat lojuna ve (varsa) lokal nükse medyan 66 Gy (58-76 Gy) ve pelvik lenfatiklere medyan 50 Gy (45-56 Gy) RT uygulanmıştır. Lenf nodu pozitifliği nedeniyle 26 hastada ek doz uygulanmıştır (medyan LN dozu 66 Gy). RT sonrası 3. ay PSA (medyan 0,05) RT öncesi PSA (medyan 0,34) ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur (p=0.001). RT sonrası PSA nüksü 16 hastada (%18.8) görülmüştür, medyan süre 23 aydır. RT sonrası lokal nüks 2, pelvik lenfatik nüks 8, ve uzak metastaz 8 hastada gelişmiştir. Toplam 14 ölümden 3'ü prostat kanseri nedenlidir. RT'den itibaren 5-, 10-yıllık tümör yatağı, pelvik, uzak kontrol ve progresyonsuz sağ kalım sırasıyla; %96.5 ve %96.5; %89.8 ve %86.9; %92.6 ve %81.6; ve %86.1 ve %71.9 bulunmuştur. Tanıdan itibaren 5- ve 10-yıllık genel sağkalım %96.3 ve %87.9 olarak bulunmuştur. Pelvik alanın eklenmesi ve ADT kullanımı değerlendirilen parametreler üzerine anlamlı etkisi izlenmemiştir. Erken grad 3 ve üzeri GİS ve GÜS toksisite izlenmemiştir, geç grad 3 GİS toksisite 2 (%2.6) hastada, ve GÜS toksisite 8 (%9.4) hastada görülmüştür. Sonuç: RP sonrası PSA nükslerinde kurtarma radyoterapisi düşük ciddi yan etki profili ile basarıyla uygulanabilmiştir. KRT'ye ADT eklenmesi ile yüksek riskli hastaların sonuçlarının düşük risk hastalara benzer hale geldiğini görülmüştür. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Bilateral akciğer ışınlanması özellikle çocukluk çağında görülen Wilm's tümörü, Ewing sarkomu ve rabdomyosarkomun pulmoner metastazlarının tedavisinde kullanılan bir tedavi modalitesidir. Bilateral akciğerin ışınlanması, çevre organlarda uzun dönem toksisitelere neden olabilir. Bu dozimetrik çalışmada solunum kontrolüyle yapılan bilateral akciğer ışınlamalarında 3-Boyutlu konformal radyoterapi (3-B RT) ve Volümetrik Ark Tedavi (VMAT) planlarının dozimetrik sonuçları karşılaştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde 2014-2022 yılları arasında bilateral akciğer ışınlaması yapılan hastalardan, tedavilerini solunum kontrolü-nefes tutma tekniğiyle alanlar değerlendirilmiştir. Hastalar 3-B RT ve VMAT yöntemiyle tedavi görenler olarak iki grupta toplanmıştır. İki grup arasında hedef hacim ve riskli organ dozları karşılaştırılmıştır. Bulgular: Bilateral akciğer ışınlaması yapılan toplam yirmi dört hastadan nefes tutma yöntemiyle tedavi alan on dört hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalardan sekizinin tedavisi 3-B RT tekniği ile; altısının tedavisi VMAT tekniği ile planlanmıştı. 3-B RT grubunda medyan doz 15 Gy'dir. Bu grupta maksimum spinal kord dozu, ortalama kalp dozu ve ortalama özofagus dozunun değerleri sırasıyla 14,98 Gy, 16,45 Gy ve 15,39 Gy olarak saptandı. VMAT grubunda medyan doz 17,5 Gy'dir. Bu hastaların üçüne kalp koruması yapılmıştır. Bu grupta maksimum spinal kord dozu, ortalama kalp dozu ve ortalama özofagus dozunun değerleri sırasıyla 14,33 Gy, 11,15 Gy ve 14,99 Gy olarak bulunmuştur. Hedef hacmin %95'i 3-B RT grubunda dozun = %95'ini kapsarken, VMAT grubunda = %96'sını kapsamaktaydı (Tablo 1). Sonuç: Bilateral akciğer ışınlamasında akciğerleri homojen şekilde ışınlayabilmek için solunum kontrolü tekniği uygulanması tavsiye edilmektedir. VMAT tekniği; kalp koruma yapılmasına olanak tanıması, doz homojenitesi ve yüksek doz bölgelerinin bulunmaması nedeniyle hastalarda uzun dönem toksisiteleri azaltmak amacıyla tercih edilebilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Amaç: Meninjiomlar ikinci en sık primer intrakranyal neoplazm olup genelde benign seyirlidirler. Atipik ve anaplastik histolojideki meninjiomlar nispeten daha agresif seyirle ilişkilendirilmiş olup bu tümörlerde rekürrens riski yüksektir. Literatürde bu tümörlerin multipl ekstrakraniyal metastazı nadir olarak bildirilmiştir. Olgu: 61 yaşında erkek hasta 2014 yılında ağrılı, fikse, sağ paryetal yerleşimli kitle nedeniyle başvurmuş, yapılan MR tetkikinde kemik destrüksiyonu yapan ekspansil kitle saptanmış. Kitle gross total rezeke edilmiş, multifokal pandural ve epidural invazyon yapan WHO Grade II atipik meninjiom olarak rapor edilmiş. Hasta rutin takipteyken 2017'de sağ parietalde ekstraaksiel uzanan nüks meninjiomla uyumlu görüntü nedeniyle 07.03.2017'de opere edilmiş ve patoloji atipik meninjiom, WHO Grad II olarak gelmiş, postoperatif loja 60 Gy/30 fraksiyon radyoterapi (RT) uygulanmış. Hasta bu arada sağ akciğerde nodül sebebiyle de radyolojik takibe alınmış. Meninjioma yönelik takiplerinde tümör nüksü nedeniyle 4 kere daha opere olmuş, hastaya bu aralıkta 3 ay Oktreotid verilmiş. Kasım 2020'de oksipital bölgede nüks saptanan lezyonda PR reseptör pozitif bulunmuş ve tamoksifen başlanmış ancak progresyon olması nedeniyle ikinci seri RT için bölümüze yönlendirilmiştir. Definitif RT 60 Gy/30 fr olarak uygulanmıştır. Hastaya sonrasında Bevasizumab başlanmış. 28.12.2021'de yapılan PET/BT'de sol akciğer üst lobda yeni nodül ve sağ akciğerdeki nodülde progresyon saptanmış, biyopsi meninjiom metastazıyla uyumlu gelmiştir. Her iki lezyona 27 Gy/3 fraksiyon Stereotaktik Vücut Radyoterapisi (SBRT) uygulanmış, sonrasında sistemik tedavi devam etmiştir. Hasta, takiplerde stabil olarak izlenmiştir. 7.12.2022'de yapılan kranyal MR'da tentorium serebellide 2 odakta progrese lezyon görüşmüş ve bu lezyonlara da 25 Gy/5 Gy SBRT uygulanmıştır. Sonuç: Atipik meninjiomlarda kısa aralıklarla yineleme ve uzak metastazlar görülebilir. İkinci seri kranyal RT kararı eski tedavi planları ve dozları göz önüne alınarak dikkatle yapılmalı ve sistemik tedaviyle mümkün olabildiğince ertelenmelidir. Sınırlı uzak metastaz varlığında definitif dozlarda SBRT uygulabilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]