Search

GİRİŞ ve AMAÇ: Prematüre bebeklerde yüksekmiktarda proteinin ilk gün başlanması ile büyüme ve nöromotor gelişimin olumluetkilendiği bildirilmiştir. Ancak yüksek protein miktarının biyokimyasalparametreler üzerine etkisi tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada prematürebebeklerde düşük ve yüksek doz protein uygulamasının biyokimyasal parametrelerüzerine olan etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmaya 34hafta ve altında doğan prematüre bebekler dahil edildi. Olgular düşük (DP; ilkgün 1 g/kg/gün, günlük 1 g arttırarak maksimum 3 g/kg/gün) ve yüksek protein(YP; ilk gün 3 g/kg/gün, maksimum 3,5-4 g/kg/gün) alımlarına göre iki grubaayrılarak antenatal ve postanatal özellikler, biyokimyasal sonuçlar ve büyümegelişmeleri bakımından karşılaştırıldı. BULGULAR: YP grubunda 264, DP grubunda 100olmak üzere çalışmaya toplam 364 hasta alındı. Biyokimyasal belirteçlerbakımından gruplar karşılaştırıldığında; YP grubundaki olgularda kan üre azotudeğerlerinin, protein alımı ile korele olarak arttığı görüldü, ancak böbrekfonksiyonlarında bozulma saptanmadı. Her iki grupta elektrolit bozukluğuaçısından anlamlı farklılık gözlenmedi. YP grubu ile karşılaştırıldığında, DPgrubunda ki olguların taburculuktaki ağırlık, boy ve baş çevresipersentillerinin daha fazla oranda 3 persentilin altında olduğu saptandı. TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma ile yüksek proteinuygulamasının güvenli ve etkin olduğu gösterildi. Ayrıca postnatal büyümeüzerine olan olumlu etkileri dikkate alındığında, beslenmenin ana hedefininsağlandığı gözlemlendi., INTRODUCTION: Initiation of high protein,especially on the first day, was reported to positively affect growth andneuromotor development in premature infants. However the effect of high proteincontent on metabolic and biochemical parameters is unknown. The aim of thisstudy was to investigate the effects of low and high dose protein administrationon biochemical parameters in premature infants. METHODS: Premature infants born ≤34gestational weeks were included in this retrospective study. The infants weredivided into two groups as low protein (LP; first day of 1 g/kg/day, daily 1gincrements up to max. 3 g/kg/day) and high protein (HP; first day 3 g/kg/day,max. 3,5-4 g/kg/day) and both groups were compared in terms of antenatal andpostanatal characteristics, biochemical results, and growth. RESULTS: A total of 364 infants, 264 inHP and 100 in LP groups, were included in this study. When the groups werecompared in terms of biochemical markers; blood urea nitrogen levels showed anincrease in HP group in correlation with protein intake, however, nodeterioration in renal functions occured. No electrolyte impairment wasobserved between two groups. Compared with HP group, more number of infants inLP group had weight, height, and head circumference of

GİRİŞ ve AMAÇ: Nöral tüp defektleri (NTD) yenidoğanlarda en sık saptanan konjenital anomalilerden biridir. Türkiyedeki görülme sıklığı 3/1000’dir. NTD’lerin etiyolojisi multifaktöriyel olup önemli bir kısmının folik asit desteği ile önlenebilmesi mümkündür. NTD olan hastaların uzun dönem medikal, cerrahi ve bakım desteği ihtiyacı vardır.YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada retrospektif olarak 2013-2017 yılları arasında Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde yatan NTD’li hastaların özellikleri incelenmiştir.BULGULAR: Toplam 29 NTD’li hasta incelendi. Hastaların 16’sı (%55) erkek, 13’ü (%45) kız idi. Ortalama gestasyon yaşı 37,5±1,97 hafta, ortalama doğum ağırlığı 3050±703,29 gramdı. NTD gelişimi için altı hastada maternal risk faktörü saptandı. . Hastaların hiçbirinde prekonsepsiyonel folik asit kullanımı yoktu. Hastaların tümü antenatal dönemde ultrason ile tanınmış olup 16 hasta 22 gestasyonel haftadan önce tanınıp terminasyon önerilmiştir. NTD’lerin 23’ü meningomyelosel (%79), 1’i meningosel, 3’ü ensefalomyelosel, 1’i ensefalosel, ve 1’i akrani şeklindeydi. Hastaların on birinde bacak hareketlerinde tam kayıp, dokuzunda kısmi kayıp mevcuttu. Tam motor defisiti olanların hepsinde, kısmi motor defisiti olanların ise 4’ünde (%44) lezyon seviyesi L4’den üst seviyelerdeydi. Yedi hastanın meningomyelosel kesesi yırtıktı. Hidrosefalisi olan 19 hastanın 17’sine ventrikülo peritoneal şant, birine lumboperitoneal şant takılması gerekti. Şant takılması 11 hastada meningomyelosel operasyonu ile aynı zamanda yapıldı.TARTIŞMA ve SONUÇ: NTD’lerin önlenebilir etiyolojik risk faktörlerinin bilinmesi ve çocuk sahibi olmayı düşünen ailelerin bu konuda daha çok bilinçlendirilmesi gerekmektedir.

GİRİŞ ve AMAÇ: Prematüre doğumların 34 0/7 ve 36 6/7 gebelik haftası arasında olanları için “geçpreterm” terimi kullanılmaktadır. Prematüre doğumların büyük bir kısmını “geç preterm” bebekleroluşturmaktadırlar. Antropometrik ölçümleri term bebeklere yakın olmasına rağmen artmış mortalite vemorbidite riskleri vardır. Bu çalışmada üçüncü basamak hastanedeki geç preterm doğumların erkendönem sorunlarını incelemeyi amaçladık.YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada 3. basamak referans hastanesinde 01/01/2016-31/12/2016tarihleri arasında doğan 210 geç preterm bebek, retrospektif olarak incelenmiştir.BULGULAR: Bir yıllık sürede gerçekleşen doğumların, %20,1’i geç preterm olarak saptandı ve tümprematüre doğumların %65’i geç pretermlerden oluşmaktaydı. Geç preterm bebeklerin %58’ininyenidoğan yoğun bakım ünitesine yatışı gerekti. En sık yatış nedenlerinin geçici takipne (%31,1),konjenital anomali (%18,8) ve tedavi gerektiren sarılık (%16,3) olduğu görüldü.Düşük gestasyonel hafta ve sezaryan doğum varlığı, yatış gereken hastalarda istatistiksel olarak anlamlıoranda yüksek saptandı. Mortalite oranı %2,7 olup, konjenital anomali varlığında (%30,43’e %0,53,p

We studied twenty eight critical infants average age 0 6±1 1 months who required parenteral nutrients for optimal nutritional management in our clinic The average duration of total parenteral nutrition was 11 2±5 days range; 5 21 days and the patients received 66±11 2 cal kg d through a peripheral vein Mean weight gain was 5 8±4 5 gr kg d The incidence of metabolic complications were 9 4 percent of total patient days There were 3 11 septic complications The most common metabolic complications were hyperglycemia 41 acidosis 22 and hypoglycemia 18 The mortality rate was 41 percent All of the survivors 59 were able to resume a normal diet and were discharged with a complete cure Taking into account only the cost of the nutrients and disposable item an average cost of 300 000 TL per day 75 perday were spent on patients receiving total parenteral nutrition Key words: Parenteral Nutrition Intravenous Hyperalimentation Premature Infant, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Kliniği nde ağır hastalık tablosu ile yatan 27 olguya total parenteral beslenme uygulanarak tartı alımlarının ve komplikasyonların değerlendirilmesi amaçlandı Olguların ortalama yaşları 0 6±1 1 ay ortalama total parenteral beslenme suresi 11 2±5 gün olup periferal ven yoluyla 66 6±11 2 cal kg g enerji desteği sağlandı Ortalama tartı alımı 5 8±4 5 gr kg g idi Metabolik komplikasyon oranı total hasta gününe göre 9 4 bulundu nbsp; En sık görülen metabolik komplikasyonlar; hiperglisemi 41 asidoz 22 ve hipoglisemi 18 idi 3 olguda 11 septik komplikasyon gözlendi 11 olgu 41 exitus oldu Yaşayan 16 olgu 59 daha sonra normal diyete döndü ve hastaneden şifa ile taburcu edildi Total parenteral beslenme alan hastaların olağan hasta tedavisine göre ek maliyeti sadece disposibl gereçler ve solüsyonlar dahil olmak üzere 300 000 TL gün 75 ABD doları gün olarak bulundu Anahtar kelimeler: Parenteral Beslenme İntravenöz Hiperalimentasyon Prematür Bebek

A 2 5 year old girl who died due to disseminated thromboembolism following I M injection of benzathine penicillin which entered arterial circulation accidentally is reported The complications and risk factor of intramuscular injections are discussed and the literature is reviewed Key words: Benzathine Penicillin Complication Intra Arterial Injection, İntramuskuler benzatin penisilinin kazara artere rastlaması sonucu yaygın tromboemboli gelişen ve kaybedilen 2 5 yaşındaki bir kız çocuğu takdim edildi İntramuskuler enjeksiyonların komplikasyonları ve risk faktörleri literatür gözden geçirilerek tartışıldı Anahtar kelimeler: Benzatin Penisilin Komplikasyon İntraarteriyel Enjeksiyon

Larsen syndrome is a rare disorder characterized by congenital multiple joint dislocations presence of cleft palate hyper telorism and flat facies Our case had a flat nasal bridge frontal bossing cleft palate micrognathia bilateral dislocation of the knees equinovarus deformity on the feet left fibula hypoplasia cylindrical fingers and thoracolomber kyphosis Larsen syndrome was diagnosed prenatally He also had tracheomalacia This case of Larsen syndrome associated with tracheomalacia and bronchomalacia showing autosomal recessive inheritance is presented Key words: Larsen syndrome prenatal diagnosis tracheomalacia bronchomalacia, Larsen sendromu yassı yüz eklemlerde çıkıklık yarık damak ve hiperteleorizmin saptandığı nadir görülen bir sendromdur Hastamızda basık burun kökü belirgin alın yarık damak mikrognati her iki dizde dislokasyon ve ayaklarda pes ekinovarus deformitesi sol fibulada hipoplazi parmaklarda silindirik görünüm ve torakolomber kifoz mevcuttu Tanısı pretanal dönemde kondu Olguda ek olarak trakeomalazi ve bronkomalazi de saptandı Bu yazıda trakeornalazi ve bronkomalazisi olan otozomal resesif geçişli olduğu düşünülen Larsen sendromlu olgu sunulmuştur Anahtar kelimeler: Larsen sendromu prenatal tanı trakeomalazi bronkomalazi

Asthma is a chronic obstructive and inflammatory airway disease which may usually be reversible either spontaneously or following an appropriate therapy It is one of the most common childhood diseases responsible for a significant lost of school days and for a low quality life The goal of the asthma treatment is to achieve no or minimal asthma symptoms and to prevent from development of new asthma attacks Appropriate dose prescription education at inhalation techniques and nbsp; preventive environmental measures are necessary for obtaining a good control Most asthmatic children need to two types of medicine; first is controller medicine such as inhaled steroid montelukast etc which should be taken everyday over a long period The second one is reliever medication short acting beta agonist which should be used as needed when asthma symptoms occured It is also important to develop patient doctor partnership for improving the asthma control Clinicians are responsible for reducing risk factors treatment and monitoring of asthma Asthma should be treated in stepwise manner to achieve and maintain the control of the disease Drugs are increased step up or decreased gradually step down in according to the control level of asthma Additionally the nbsp; clinician should nbsp; make an appropriate evaluation and treatment for comorbid diseases such as allergic rhinitis rhinosinusitis serous otitis and gastroosefageal reflux Turk Arch Ped 2010; 45: 80th Year: 11 4 Key words: Asthma childhood control, Astım kendiliğinden ya da tedavi ile düzelen süreğen inflamatuvar tıkayıcı hava yolu hastalığıdır Çocukların okula devamına engel olan yaşam kalitelerini bozan önemli bir süreğen hastalıktır Tedavinin amacı çocukların nbsp; süreğen belirtilerini ve astım ataklarını önlemek normal günlük yaşantılarını ve normal akciğer işlevlerini sağlamak ve ilaçların yan etkisinden korumaktır Süreğen hastalıkların izlenmesinde hasta doktor ilişkisi çok önemlidir Tedavi planlama ve hastaların izlenmesinde “Global initiative for asthma” hasta doktor işbirliğinin önemini vurgulamaktadır Bu nedenle hasta ve hasta yakınları ile sıkı bir iletişim kurmak gereklidir Hastanın astımı için önem taşıyan risk etkenleri belirlenmeli ve bunlarla temas azaltılmalı ya da en aza indirilmelidir Hastanın astımı derecelendirilmeli değerlendirilmeli ve uygun tedavi başlanıp izlenmelidir Astım tedavisinde kullanılan ilaçlar kontol edici ve belirti giderici olarak iki gurupta incelenmektedir İnhaler steroid ve montelukast gibi kontrol edici ilaçlar uzun süreli düzenli kullanılmalıdır Belirti giderici olan beta agonistler belirti olduğunda kullanılmalıdır Hastanın belirtileri kontrolde değilse ilaç dozu artırılmalı ya da yeni ilaç eklenmeli kontrol sağlanınca ilaç dozu azaltılmalıdır Hastaya ani atağın tedavisini nasıl yapacağı yazılı verilmeli doktorunu ne zaman arayacağı ve ne zaman acile başvuracağı belirtilmelidir Ayrıca komorbid hastalıklar ve reflü olup olmadığı değerlendirilip uygun tedavi seçenekleri verilmelidir Türk Ped Arş 2010; 45: 80 Yıl: 11 4 Anahtar sözcükler: Astım çocukluk kontrol nbsp

This study is planned to investigate the cases whose stool cultures are positive for Salmonella typhimurium in the neonatal period The incidence of bacteremia results of antibiogram the effectiveness of antibiotic therapy to the progress of the disease and the clinical features of the cases are investigated Seventy four neonatal cases in whom stool cultures are positive Salmonella typhimurium are included in the study and they are followed up until the stool cultures are negative Cefotaxime and Amikacin combination therapy which had been determined to be the most effective antibiotics to Salmonella typhimurium as a results of a prior study planned in our clinic is initiated The symptoms were 39 of the cases 57 7 gastroenteritis 12 of the cases 16 2 fever 10 of cases 13 5 lethargy 7 of cases 9 6 hypotermia In the blood cultures of the 4 cases 5 Salmonella typhimurium was isolated and all of these cases died We found that 15 of the cases 20 3 were treated with antibiotics effective to the microorganism according to the result of antibiogram and 55 of the cases 80 were treated with antibiotics resistant to the microorganism There was no difference between these two groups concerning the duration of hospitalization the time elimination of Salmonella from stool cultures disappearance of white blood cell from stool and the recovery time of gastroenteritis Antibiotic therapy was not initiated 4 of the cases Bacteremia did not develop in these cases According to the results of stool culture it is found that Salmonella typhimurium is sensitive to Ofloxacin 70 5 Ciprofloxacine 65 Cefoxitin 57 3 Amikacin 21 9 and Cefotaxime 1 7 As a result of this study we concluded that antibiotic therapy must not be initiated to neonates who don t have clinic symptoms and laboratory evidence of sepsis Key words: Salmonella Typhimurium Newborn Gastroenteritis Antibiotic Treatment, Yenidoğan döneminde gaita kültüründe Salmonella typhimurium üreyen olguların klinik özelliklerini bakteriyemi insidansını antibiyotik tedavisinin hastalığın gidişine etkisini kültür ve antibiyogram sonuçlarını incelemek amacıyla bu çalışma planlandı Gaita kültüründe Salmonella typhimurium üreyen 74 yenidoğan olgu çalışmaya alındı ve gaita kültürleri negatifleşene kadar izlendi Olgulara kliniğimizde daha önce yapılan bir çalışmada Salmonella typhimuriumun en duyarlı olduğu saptanan sefotaksim ve amikaain başlandı Olguların 39 unda 57 7 gastroenterit 12 sinde 16 2 ateş 10 unda 13 5 letarji 7 sinde 9 6 hipotermi saptandı Olgulardan 4 ünün 5 kan kültüründe Salmonella typhimurium üredi bu olguların tümü kaybedildi nbsp; Olgulardan 15 inin 20 3 Salmonella typhimurium ürediği anda hassas olan antibiyotikleri 55 inin 80 ise dirençli olan antibiyotikleri aldıkları belirlendi Bu iki grup arasında yatış süresi gaita kültürünün negatifleşme süresi gastroenteritin düzelme süresi ve gaitadan lökositin kaybolma süresi açısından farklılık saptanmadı Olguların 4 üne ise antibiyotik başlanmıştı Bu olgularda bakteriyemi gelişmedi Kültür antibiyogram sonuçları incelendiğinde Salmonella typhimuriumun ofloksasiline 70 5 siprofloksasilin e 65 sefoksitine 57 3 amikasine 21 9 sefotaksime ise 1 7 oranında duyarlı olduğu saptandı Sonuç olarak yenidoğan döneminde sepsis düşündürecek klinik ve laboratuvar bulgusu olmayan olgulara rutin olarak antibiyotik tedavisi başlanmaması gerektiği kanısına varıldı Anahtar kelimeler: Salmonella Typhimurium Yenidoğan Gastroenterit Antibiyotik Tedavisi

Amaç: Bu çalışmanın amacı, uzamış sarılık ile başvuran bebeklerdeki etyolojininbelirlenmesidir.Gereç ve Yöntem: Prospektif olarak düzenlenen bu çalışmaya Ocak 2007-Aralık2007 tarihleri arasında uzamış sarılık şikayeti ile başvuran yenidoğan bebekleralındı. On dört gününü doldurmuş bebeklerde total bilurbin düzeyinin >5mg/dl olması uzamış sarılık olarak kabul edildi. Ayrıntılı öykü ve fizik muayenenin ardından tüm hastalardan hemogram, anne ve bebek kan grubu, retikülosit, direkt coombs testi, total, direkt ve indiret bilirubin TB, DB, İB , periferik yayma, serumalanin transferaz ALT , serum aspartat transferaz AST , tiroid fonksiyon testleri, viral belirteçler, enzim kanları, glikoz-6 fosfat dehidrogenazı içeren kan testleri ile birlikte tam idrar tetkiki ve idrar kültürü gönderildi.Bulgular: Çalışmaya toplam 154 vaka alındı. Etyolojide ilk sırada anne sütü sarılığı %53 saptandı. Bunu idrar yolu enfeksiyonu ve klinik sepsis %29 , kan grubu uygunsuzluğuna bağlı hemolitik nedenler %10 ve konjenital hipotiroidi %8 takip etmekte idi. Etyoloji ile ortalama bilirubin düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olmadığı saptanmıştır.Sonuç: Uzamış sarılıklı hastalarda etyolojinin belirlenmesi ve buna yönelik tedavinin planlanması önemlidir. Uzamış sarılık ile başvuran bebeklerde ilk plandaanne sütü sarılığı, idrar yolu enfeksiyonu ve sepsis, hipotiroidi ve hemolitik nedenler düşünülmelidir, Aim: The aim of this study is to determine the etiology in neonates admitted withprolonged jaundice.Materials and Method: Neonates with prolonged jaundice were included to thisprospective study designed between January 2007 and December 2007. Prolonged jaundice was defined as total bilirubin level >5 mg/dL in newborns older than 14 days of age. After detailed history and physical examination, blood tests including blood groups of baby and mother, total, direct and indirectbilirubin, complete blood count CBC , blood smear, reticulocyte count, Coombstest, serum aspartat transaminase AST level, serum alanin transaminase ALT level, viral markers, thyroid function tests, and glucose-6 phosphate dehydrogenase G-6 PD level and routine urine analysis with urine culture were performed in all newborns. Results: A total of 154 neonates were enrolled to the study. The most frequentcause of prolonged jaundice was breast milk jaundice 53% . It was followed byurinary tract infections and clinical sepsis 29% , hemolytic causes due to bloodgroup incompetency 10% and congenital hypothyroidism 8% . However,there were no significant differences between etiology and mean bilirubin levels.Conclusion: It is important to determine the etiology and to plan therapy according to etiology is important in newborns with prolonged jaundice. Breastmilk jaundice, urinary tract infection and sepsis, hypothyroidism and hemolyticcauses must be considered as the main etiology in newborns with prolonged jaundice

Amaç: Bu çalışmanın amacı serum insülin benzeri büyüme faktörü-I IGF-I ileprematüre retinopatisi ROP arasında ilişki olup olmadığının belirlenmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışmaya Kasım 2006 ile Mayıs 2007 arasında 34gestasyonel haftadan küçük olarak doğan toplam 33 bebek dahil edildi. Prematüre retinopatisi ROP , uluslararası ROP sınıflandırmasına göre sınıflandırıldı. SerumIGF-I düzeyleri doğumdan hemen sonra çalışılmaya başlandı ve olgular taburcuedilene kadar haftalık olarak çalışılmaya devam edildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 33 bebekten %36’sında ROP saptandı. Düşük doğumağırlığı ve daha küçük gestasyonel yaş daha yüksek ROP gelişimi oranı ile ilişkiliidi. ROP grubundaki ortalama serum IGF-1 düzeylerinin ROP olmayan gruba göreistatistiksel olarak anlamlı düşük olduğu bulundu p=0,03 . Haftalık ölçülen serumIGF-1 düzeyleri ile ROP gelişimi arasında ise istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmadı p>0,05 . Tartışma: Sonuç olarak, preterm bebeklerdeki düşük ortalama IGF-1 düzeyleriROP gelişimi oranı ile ilişkili bulunmuştur, Aim: The aim of this study was to investigate the association between serum insulin like growth factor I IGF-I and retinopathy of prematurity ROP . Materials and Method: We prospectively studied the newborn infants born at apostmenstrual age of

Sarılık, yenidoğan döneminde en sık görülen problemlerden birisidir. Yenidoğan bebeklerin yarısından fazlasında yaşamın ilk günlerinde sarılık gelişebilir 1 . Erişkinlerde >2mg/dl, yenidoğanlarda >6mg/dl olduğunda, sarılık gözle görülebilir hale gelir. Sarılıklı bir bebek ile karşılaşıldığında fizyolojik mi, incelemeye gerek var mı, hangi tetkikler istenmeli, tehlike var mı, potansiyel tehlike nasıl saptanabilir, tehlike varsa nasıl tedavi edilmelidir gibi sorulara cevap aranmalıdır 1 .

Nekrotizan enterokolit NEK , bağırsakların kısmi veya tam iskemisi ile karakterli önemli bir gastrointestinal hastalıktır. ilk olarak 19. yüzyılda tanımlanmıştır. Tutulum bölgesi sıklıkla terminal ileumdur. İntestinal iskeminin başlamasında tetiği çeken faktörlerin neler olduğu henüz tam açıklık kazanmamıştır; ancak faktörlerin ulaştığı ortak yol intestinal iskemidir 1 .

Giriş: Bu çalışmanın amacı yenidoğan yoğun bakım ünitesinde nekrotizan enterokolit NEK ile izlenmiş olan prematüre bebeklerin karakteristik özellikleriyle kısa ve uzundönem sonuçlarının değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ocak 2005 ile Aralık 2009 yılları arasında yenidoğan yoğunbakım ünitemizde yatarak takip edilen gestasyon yaşı ≤34 hafta olan ve NEK tanısı alan50 prematüre bebek alındı ve bu bebeklerin karakteristik özellikleri, klinik ve laboratuvarbulguları ve prognozları değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya alınan prematüre bebeklerin 15’inde %30 evre 1, 21 %42 tanesinde evre 2 ve 14 %28 tanesinde evre 3 NEK mevcuttu. NEK insidansı %7,5 50/658 idi. NEK gelişen bebeklerin ortalama gestasyon yaşlarının ve doğum ağırlıklarının,sırasıyla 29±2,2 hafta ve 1142±300 gram olduğu görüldü. Ortalama NEK başlangıç zamanı18,5±8,1 gün idi. Olguların %64’ünde hipoksik doğum öyküsünün olduğu saptandı ve annesütü ile beslenme oranı %54 olarak bulundu. NEK’li olguların %36’sında kan kültüründeüreme tespit edildi. Evre 3 NEK olan 8 olguda cerrahi tedavi uygulanırken diğer olgularmedikal tedaviye cevap verdi. Mortalite oranı %12 olarak bulundu ve yaşayan bebeklerdekısa ve uzun dönem en sık sorunların sırası ile beslenme problemleri ve malabsorbsiyonolduğu görüldü.Sonuç: NEK prematüre bebeklerde görülen en ciddi sorunlardan biridir. Yenidoğanyoğun bakımındaki gelişmelerle mortalitesi ve sıklığı azaltılabilmiştir. Etyolojide yer alanen önemli faktörler prematürite, hipoksi ve enteral beslenmedir, Introduction: The aim of this study was to evaluate the characteristic features and bothearly and late term prognosis of premature infants who were followed-up with NEC inthe neonatal intensive care unit. Materials and Method: A total of 50 premature infants less than 34 gestational weekswith NEC between January 2005 and December 2009 were included to this study and thecharacteristic features, clinical and laboratory findings, and prognosis of these infantswere evaluated.Results: In this study, 15 infants 30% had stage 1, 21 infants 42% had stage 2 and 14infants 28% had stage 3 NEC. The incidence of NEC was 7.5% 20/568 . The mean gestational age and birth weight of infants who developed NEC were 29±2.2 weeks and1142±300 grams, respectively. The mean onset of NEC was 18.5±8.1 days. There washypoxic birth history in 64% of infants and the ratio of breastfed infants was 54%. Therewas a positive blood culture in 36% of infants with NEC. Surgery was performed in 8infants with stage 3 NEC, whereas the other infants responded well to medical treatment. The mortality rate was 12% and feeding problems and malabsorption werefound to be the most common early and late term problems in infants who survived. Conclusions: NEC is one of the serious problems in premature infants. The mortality andfrequency of NEC was decreased with the improvements in the Neonatal Intensive Care.The most important etiological factors were prematurity, hypoxia and enteral feeding

Prematüre retinopatisi ROP düflük doğum ağırlıklı ve erken doğan bebeklerde görülen retinal damarların anormal proliferasyonuna bağlı oluşan ve patogenezi tam olarak bilinmeyen bir hastalıktır. ROP çocukluk döneminde körlüğe en çok yol açan nedenlerden birisidir 1

Giriş: Hastanemiz yenidoğan yoğun bakım ünitesinde izlenen bebekler arasında doğumsal kalp hastalığı tanısı alanları sıklık, risk faktörleri ve prognozları açısından retrospektif olarak incelemek ve bu hastaların mortalitesinin azaltılması için yapılması gerekenleri literatür ışığında değerlendirmek.Gereç ve Yöntem: Ocak 2008-Ocak 2013 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi, yenidoğan yoğun bakım ünitesinde izlenen 1,175 hastadan konjenital kalp hastalığı nedeniyle yatışı yapılan 99 hasta alınmıştır.Bulgular: Çalışmaya alınan 99 olgunun 54’ü erkek %54,5 , 45’i kız %45,5 idi. Olguların %82,9’u term bebeklerden oluşuyordu ve ortalama doğum kiloları 3,142±592 gr bulundu. Siyanotik konjenital kalp hastalıklarından en sık 14 olgu %14,1 ile büyük arter transpozisyonu görülürken 8 hastada Fallot tetralojisi saptandı. Asiyanotik konjenital kalp hastalıklarından en sık total atrio ventriküler AV kanal defekti saptandı. Antenatal tanı alma oranı 55 hasta ile %55,6 idi. Hastaların 35’i %35,3 kaybedildi, ortalama ölüm günü 22. gündü. Kaybedilen hastaların çoğunluğunu büyük arter transpozisyonu ve total AV kanal defekti tanılı olgular oluşturuyordu.Sonuç: Konjenital kalp hastalıklarında mortaliteyi düşürmek için yapılması gereken iki önemli unsur vardır. Birincisi gebelikte annelerin takiplerinin düzenli yapılması ve antenatal tanı alma oranlarının daha da arttırılmasıdır. İkincisi ise sadece konjenital kalp hastalıkları ile ilgilenen bir ekip tarafından kısa sürede opere edilerek yine kardiyak cerrahi post operatif bakım tecrübesi olan bir ekiple izlenmesidir. İdeal olan bölgesel kardiyak cerrahi yoğun bakım merkezleri kurarak, tüm doğan konjenital kalp hastalıklarının doğum sonrası bu merkezlere sevk edilmesi ve konusunda tecrübeli ekip tarafından erken zamanda opere edilerek, bakımının sağlanmasıdır. Ülkemizde konjenital kalp hastalıklarının morbiditesi ve mortalitesinin iyileştirilebilmesi için sağlık bakanlığı tarafından konu ivedilikle ele alınmalı ve sorunun çözümüne yönelik organizasyonlar gerçekleştirilmelidir, Introduction: To evaluate babies diagnosed as congenital heart disease in terms of frequency, risk factors and prognosis and to determine the issues to be covered to reduce the mortality in these patients in the scope of the literature.Materials and Methods: Ninety-nine patients diagnosed as congenital heart disease were enrolled among 1.175 patients who were admitted to neonatal intensive care unit in Uludağ University Hospital between January 2008 and January 2013 Results: Fifty-four patients 54.5% of 99 cases included in the study were male and 45 45.5% cases were female. Of cases, 82.9% were term and mean birth weight was 3.142±592 gr. Most common diagnosis was transposition of great arteries seen in 14 cases 14.1% , followed by complete atrioventricular septal defect and aortic hypoplasia, 11 cases for each. Mortality rate was 35.3% 35 of 99 patients and mean time of death was 22 days. Antenatal diagnosis rate was 55.6% 55 of 99 patients . Conclusions: It appears to be two major issues to address in order to reduce the mortality in congenital heart defects. Firstly, rate of proper follow-up in pregnancies and prenatal diagnosis must be increased. Secondly, these patients must be operated in the exact appropriate time by exclusive congenital heart surgeons, and subsequently managed by experienced post-operative care staff. Therefore, establishment of regional cardiac surgery/intensive care units and referral of all congenital heart defects to these centers would be ideal. In order to reduce the mortality and morbidity of congenital heart defects, these issues must be covered by the Ministry of Health and necessary initiatives must be established as urgently as possible.

Gestasyon haftasına göre düşük doğum ağırlığı SGA olan çocuklarda morbidite ve mortalite insidansı yüksektir. Nörolojik hastalıklar, izlem ve hastaneye yatış gerektiren morbiditeler SGA bebeklerde gestasyon haftasına göre normal ağırlığa sahip AGA bebeklerden 5-10 kat fazladır. SGA bebeklerde, özellikle anne hamilelikte ve daha sonra sigara içiyorsa ciddi solunum problemlerinden hastaneye yatış fazladır

Anne sütü tüm bebekler için özellikle prematüreler ve hasta yenidoğanlar için ideal bir besindir. Anneler emzirme konusunda desteklenmelidir 1 .

Anne sütü tüm bebekler için özellikle prematüreler ve hasta yenidoğanlar için ideal bir besindir. Anne sütü içeriği bebeğin yaşına ve fizyolojik özelliklerine göre değişen en uygun besleyicidir. Anneler emzirme konusunda desteklenmelidir 1 . Amerikan Pediatri Akademisi AAP term ve prematüre bebeklerin emzirilmesini teşvik eden bir politika izlemektedir 2

Giriş: Bu çalışmanın amacı Rh hemolitik hastalığı olan yenidoğanların hemolitik hastalığın şiddetine hafif, orta ve ağır ve intrauterin transfüzyon İUT uygulanmasına göre postnatal kan değişimi, fototerapi uygulanma ihtiyacı ve neonatal anemi şiddeti açısından değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmaya Ocak 2000 ile Kasım 2008 tarihleri arasında Rh hemolitik hastalık tanısı ile Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesine yatırılan bebekler alındı. Kord kanı hemoglobin ve bilirübin düzeyleri ile retikülosit sayısı, en yüksekbilirübin düzeyi, intrauterin transfüzyon sayısı, fototerapi süresi, postnatal kan değişimi ya da eritrosit süspansiyonu ile transfüzyon gereksinimleri kaydedildi. Bulgular: Çalışmaya toplam 44 bebek alındı. Bebeklerin ortalama gestasyonel yaşı37,6±0,3 hafta, ortalama doğum ağırlığı 3031±53 gram idi. Bebeklerin 13’ü %29,5 hafif, 13’üorta %29,5 ve 18’i %41 ise ağır hemolitik hastalığa sahip idi. On iki %27 bebekte İUTöyküsü mevcut olup, bu hastaların 9’unda %75 ağır hemolitik hastalık saptandı ve buoran İUT yapılmayan bebeklere göre anlamlı yüksekti. Benzer şekilde İUT uygulanan hastalarda postnatal kan değişimi gereksinimi de İUT yapılmayanlara göre anlamlı yüksek bulundu. İUT uygulanan ve uygulanmayan bebekler arasında fototerapi süresi, en yüksek bilirubin düzeyleri ve transfüzyon gereksinimi açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Sonuç: Bu çalışmada İUT uygulanan bebeklerde ağır hemolitik hastalık görülme olasılığının ve postnatal kan değişimi gereksiniminin İUT uygulanmayanlara göre dahafazla olduğu saptandı. Bu nedenle in utero şiddetli seyreden Rh hemolitik hastalığınınpostnatal dönemde de ağır hemolitik hastalık şeklinde ortaya çıkabileceği sonucuna varıldı, Introduction: The aim of this study was to evaluate the neonates with Rh hemolytic disease according to the severity of hemolytic disease slight, moderate and severe and the presence of intrauterine transfusion IUT for necessity of postnatal exchange transfusion or phototherapy application and severity of neonatal anemia. Materials and Method: The neonates admitted to Neonatal Intensive Care Unit with Rhesus hemolytic disease between January 2000 and November 2008 were included in this retrospective study. Cord blood hemoglobine and bilirubin levels, reticulocyte count, maximum bilirubin level, number of intrauterine transfusion, duration of phototherapy, requirement of postnatal exchange transfusion or redblood cell transfusions were all recorded. Results: A total of 44 neonates were included in the study. The mean gestational age and birth weight of infants were 37.6±0.3 week and 3031±53 g, respectively. Slight, moderate and severe hemolytic disease was determined in 13 29.5% , 13 29.5% and 18 41% of infants, respectively. IUT was performed in 12 infants 27% and 9 of them 75% had severe hemolytic disease and this ratio was significantly higher compared with the infants without IUT. Similarly, requirement of postnatal exchange transfusi on was also higher in infants who had IUT compared with the infants who did not have IUT. No significant difference was determined between infants with and without IUT in terms of duration of phototherapy, maximum bilirubin levels and transfusion requirement. Conclusion: The incidence of severe hemolytic disease and postnatal exchange requirement were significantly higher in infants with IUT compared with the infants without IUT. Therefore, it is concluded that if Rhesus hemolytic disease is severe in utero, it may present as severe hemolytic disease in the postnatal period.

Amaç: Bronkopulmoner displazi BPD oksijen ve pozitif basınçlı ventilasyon iletedavi edilen prematüre bebeklerde gelişen kronik bir akciğer hastalığıdır. Yenidoğan bakımındaki tüm gelişmelere rağmen preterm bebeklerde en sık görülen uzun dönem komplikasyonudur. Bu çalışmanın amacı yenidoğan yoğun bakım ünitesinde izlenen ve BPD gelişen olguların değerlendirilmesi, BPD sıklığının belirlenmesi ve BPD ile ilişkili risk faktörlerinin saptanmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ocak 2005 ile Ocak 2006 tarihleri arasında Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesine yatırılarak izlenen 276 prematüre bebek alındı. İzlemlerinde BPD gelişen ve gelişmeyen bebekler karakteristik özellikler ve riskfaktörleri açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Hastaların gestasyon yaşları ortalama 31±3,1 hafta, doğumağırlıkları ortalama 1607±610 gram idi. Çalışmaya alınan hastaların%30’unda 84/276 BPD saptandı. BPD gelişen olguların ortalama gestasyonhaftası 30±3 , doğum ağırlıkları 1171±423 gram bulundu. BPDsaptanan bebeklerin %36’sı 31/84 28 haftadan küçük ve %41,9’unun 26/84 doğum ağırlığı 1000 gramın altında idi. BPD gelişimi için en önemli risk faktörlerinin gestasyon haftası ve doğum ağırlığı olduğu, gestasyon haftası ve doğumağırlığı küçüldükçe BPD riskinin arttığı görüldü. BPD gelişen olgularda mekanikventiasyon süresi 40±4,3 gün iken, BPD gelişmeyenlerde 17±2 gün olarak bulundu ve farklılık istatistiksel olarak da anlamlı idi p, Aim: Bronchopulmonary dysplasia BPD is a chronic lung disease that develops in premature infants who were treated with oxygen and positive pressure ventilation. Although there are recent advances in neonatal care, it hasbeen still the most common long term complication in preterm infants. The aimof this study was to evaluate infants who developed BPD throughout the clinical course of hospitalisation and to determine BPD frequency and also therisk factors associated with BPD.Materials and Method: A total of 276 infants who admitted to neonatal intensive care unit between January 2005and January 2006 were included to this study. The infants with and without BPD were compared according to characteristic features and risk factors.Results: The mean gestational age and birth weight of all infants were 31±3.1 weeks, and1607±610 gram, respectively. BPD was diagnosed in 30% 84/276 of all infants. The mean gestational ageand birth weight of infants with BPD were 30±3 weeks, and 1171±423 gram, respectively. The 36% 31/84 of infants were smaller than 28 gestational age and 41.9% 26/84 were smaller than1000 gram. Gestational age and birth weight were found to be the most important risk factors for development ofBPD, and BPD risk increased as the gestational age and birth weight decreased. The duration of mechanical ventilation in infants with BPD and without BPD were found to be 40±4.3 days and, 17±2 days, respectively and thisdifference was found to be statistically significant p

Aim: The aim of this study is to determine the etiology in neonates admitted withprolonged jaundice.Materials and Method: Neonates with prolonged jaundice were included to thisprospective study designed between January 2007 and December 2007. Prolonged jaundice was defined as total bilirubin level >5 mg/dL in newborns older than 14 days of age. After detailed history and physical examination, blood tests including blood groups of baby and mother, total, direct and indirectbilirubin, complete blood count CBC , blood smear, reticulocyte count, Coombstest, serum aspartat transaminase AST level, serum alanin transaminase ALT level, viral markers, thyroid function tests, and glucose-6 phosphate dehydrogenase G-6 PD level and routine urine analysis with urine culture were performed in all newborns. Results: A total of 154 neonates were enrolled to the study. The most frequentcause of prolonged jaundice was breast milk jaundice 53% . It was followed byurinary tract infections and clinical sepsis 29% , hemolytic causes due to bloodgroup incompetency 10% and congenital hypothyroidism 8% . However,there were no significant differences between etiology and mean bilirubin levels.Conclusion: It is important to determine the etiology and to plan therapy according to etiology is important in newborns with prolonged jaundice. Breastmilk jaundice, urinary tract infection and sepsis, hypothyroidism and hemolyticcauses must be considered as the main etiology in newborns with prolonged jaundice, Amaç: Bu çalışmanın amacı, uzamış sarılık ile başvuran bebeklerdeki etyolojininbelirlenmesidir.Gereç ve Yöntem: Prospektif olarak düzenlenen bu çalışmaya Ocak 2007-Aralık2007 tarihleri arasında uzamış sarılık şikayeti ile başvuran yenidoğan bebekleralındı. On dört gününü doldurmuş bebeklerde total bilurbin düzeyinin >5mg/dl olması uzamış sarılık olarak kabul edildi. Ayrıntılı öykü ve fizik muayenenin ardından tüm hastalardan hemogram, anne ve bebek kan grubu, retikülosit, direkt coombs testi, total, direkt ve indiret bilirubin TB, DB, İB , periferik yayma, serumalanin transferaz ALT , serum aspartat transferaz AST , tiroid fonksiyon testleri, viral belirteçler, enzim kanları, glikoz-6 fosfat dehidrogenazı içeren kan testleri ile birlikte tam idrar tetkiki ve idrar kültürü gönderildi.Bulgular: Çalışmaya toplam 154 vaka alındı. Etyolojide ilk sırada anne sütü sarılığı %53 saptandı. Bunu idrar yolu enfeksiyonu ve klinik sepsis %29 , kan grubu uygunsuzluğuna bağlı hemolitik nedenler %10 ve konjenital hipotiroidi %8 takip etmekte idi. Etyoloji ile ortalama bilirubin düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olmadığı saptanmıştır.Sonuç: Uzamış sarılıklı hastalarda etyolojinin belirlenmesi ve buna yönelik tedavinin planlanması önemlidir. Uzamış sarılık ile başvuran bebeklerde ilk plandaanne sütü sarılığı, idrar yolu enfeksiyonu ve sepsis, hipotiroidi ve hemolitik nedenler düşünülmelidir

Introduction: Patent Ductus Arteriosus PDA , a cardiac pathology commonly seen inpreterm infants, has negative effects on mortality and morbidity. Persistent patency ofPDA is positively correlated with respiratory distress syndrome RDS , prolongedrespiratory support, pulmonary hemorrhage, broncopulmonary dysplasia BPD ,necrotizing enterocolitis NEC , intraventricular hemorrhage, renal failure,neurodevelopmental impairment cerebral palsy , retinopathy of prematurity and death.The standard treatment regimen is to close symptomatic PDA and cyclooxygenaseinhibitors such as indomethacin, ibuprofen are the first choises. Our aim in this study isto report PDA rate, treatment and complications in premature infants. Materials and Methods: This study retrospectively enrolled 103 infants born, Giriş: Patent duktus arteriozus PDA , preterm yenidoğanlarda sıklıkla karşılaşılan,morbidite ve mortalite üzerine olumsuz etkileri olan kardiyak bir patolojidir. PDA’nın açıkkalması ile respiratuvar distres sendromu RDS , uzamış respiratör desteği, pulmonerhemoraji, bronkopulmoner displazi BPD , nekrotizan enterokolit NEK , intraventrikülerkanama İVK , renal yetmezlik, nörogelişimsel kusur serebral palsi , prematureretinopatisi ROP ve ölüm arasında anlamlı ilişki vardır. Semptomatik PDA’larınkapatılması standart hale gelmiş ve ilk tercih indometazin ve ibuprofen İBU gibisiklooksijenaz inhibitorleri olmuştur. Bu çalışmada preterm bebeklerde PDA sıklığı,tedavisi ve komplikasyonlarının araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Ocak 2010 ile Kasım 2011 tarihleri arasında 33 hafta ve öncesindedoğan, konjenital major anomalisi veya konjenital kalp hastalığı olmayan, ilk hafta içindeekokardiyografisi EKO yapılmış 103 bebek retrospektif olarak değerlendirildi. PDA’ylailişkili pulmoner hemoraji, NEK, BPD, ROP ve ölüm oranları incelendi.Bulgular: Çalışmada 103 bebeğin 45’i erkek ve 58’i kızdı. Yetmiş bebek sezeryan, 33 bebeknormal doğumla doğmuştu. Bebeklerin gestasyonel haftası ortalama 29,7±2,2, PDA’sıaçık grupta gebelik haftası daha düşük olup 28,8±2,3 hafta idi. Bebeklerin ortalama tartısı1323±375 g idi. Aynı şekilde APGAR skoru ortalama 7,25±1,83 olup PDA’sı açık gruptaanlamlı düşüktü 6,7±1,9 . Doğumdan ortalama 4,8±4,4 gün sonra EKO yapıldı ve 103bebeğin 48 %46 ’inde PDA saptandı. PDA’sı açık olan grupta ortalama doğum tartısı1162±351 g, PDA’sı kapalı grupta ise 1465±340 g bulundu. PDA’sı açık bebeklerdepulmoner hemoraji, NEK, BPD, ROP ve ölüm oranları PDA’sı kapalı olanlarlakarşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı ölçüde yüksek bulundu p

Giriş: Bu çalışmada Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde Çocuk Yoğun Bakım Ünitesinde (ÇYBÜ) ve Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde (YDYBÜ) saptanan Sağlık Bakımı İlişkili Enfeksiyonların (SBİE) insidansı, dansitesi ve karşılıklı ilişkilerinin genel bir durum tespiti çerçevesinde değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Hastalık Kontrol ve Korunma Merkezleri (CDC) 2015 ve Ulusal Hastane Enfeksiyonları Sürveyans Ağı (UHESA) 2017 kriterleri dikkate alınarak 2012 - 2018 yılları arasında SBİE gelişen 91 ÇYBÜ hastası ve 158 YDYBÜ hastasının verileri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: ÇYBÜ ve YDYBÜ de sırasıyla; SBİE hızı, ÇYBÜ’ye göre YDYBÜ’de daha yüksek (%9,6’ya karşı %14,9; p2501 g patients. HCAIs rates were found to be higher in babies with >1501 g. Conclusions: There may be differences in the rates and prevention strategies in PICU and NICU and continuous and high quality maintenance is important for infection control measures.

Giriş: Konvülziyon yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde (YDYBÜ) en sık görülen nörolojik sorunlardandır. Sıklığı ve etiyolojisi preterm ve term bebeklerde farklılık göstermektedir. Bu çalışma ile term ve preterm bebeklerde neonatal konvülziyonların özellikleri, nedenleri, tedaviye yanıtı ve prognozu etkileyen faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma retrospektif olarak 01/01/2014-01/09/2019 yılları arasında YDYBÜ’de yatarken neonatal konvülziyon tanısı almış olan veya neonatal konvülziyon tanısıyla YDYBÜ’ne yatırılan preterm ve term hastaların dosya verileri alınarak yapıldı. Nörolojik prognoz göstergesi olarak kaba motor fonksiyon sınıflaması, işitme testi sonuçları, epilepsi oranlarına bakılmıştır. Bulgular: Çalışmaya neonatal konvülziyon tanısı alan 43 preterm, 43 term bebek olmak üzere toplam 86 hasta alındı. Term hastalarda hipoksik iskemik ensefalopati (HİE) (%35), preterm bebeklerde intraventriküler hemoraji (İVH) (%54) en sık etiyolojik faktördü. Preterm bebeklerde subtle, term bebeklerde klonik nöbetler daha sıktı. Konvülziyon başlama zamanı term bebeklerde ilk gün ve 4-7 gün arasında, preterm bebeklerde ise yedi günden sonrası daha fazlaydı (p2) göre kötü prognoz oranları term bebeklerde %52 (n=16) ve preterm bebeklerde ise %75’dir (n=22) (p=0,051). Sonuç: Neonatal konvülziyon etiyolojisinde preterm bebeklerde İVH, term bebeklerde ise HİE ilk sırada bulunmuştur. Yenidoğan döneminde konvülziyon geçiren hastaların nörolojik gelişimlerinin yakın takip edilmesi gerekmektedir. Introduction: The seizure is one of the most common neurological problems in neonatal intensive care units (NICU). Its frequency and etiology differ between preterm and term babies. This study aimed to investigate the properties, causes, response to treatment, and prognostic factors of neonatal seizures in term and preterm babies.Materials and Methods: The files of patients with a diagnosis of neonatal seizure in the NICU between 01/01/2014 and 01/09/2019 were analyzed retrospectively. Gross motor function classification, hearing test results and epilepsy rates were examined for neurological outcomes. Results: A total of 86 patients (43 preterm and 43 term infants) were included in this study. The most common etiological factors were hypoxic-ischemic encephalopathy (HIE) (35%) in term infants and intraventricular hemorrhage (IVH) in preterm infants (54%). The most common seizure type was subtle seizures in preterm babies and clonic seizures in term babies. The first seizure day was more on the first day and between the 4-7 days in term babies and after seventh days in preterm babies (p 2) in our study, the poor prognosis rates were (52%) in term infants and (75%) in preterm infants (p = 0.051). Conclusion: In the etiology of neonatal seizures, IVH in preterm infants and HIE in term infants were the first. The neurological outcomes of patients who had convulsions in the neonatal period should be followed closely.

GİRİŞ ve AMAÇ: İnsulin benzeri büyüme faktörü-1 (IGF-1) fetal ve postnatal dönemde etkili önemli bir büyüme faktörüdür. Prematüre doğum sonrası serum IGF-1 düzeyleri hızlıca düşmekte intrauterin dönemden daha da düşük seviyelerde kalabilmektedir. Bu çalışmada serum IGF-1 düzeylerinin, bronkopulmoner displazi (BPD), prematüre retinopatisi (PR), intraventriküler kanama (İVK) ve nekrotizan enterokolit (NEK) gibi prematüre morbiditeleri ile ilişkisinin olup olmadığı ve morbiditeleri ön görmede belirteç olarak kullanıp kullanılamayacağı araştırılmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu ileriye yönelik, gözlemsel çalışmaya, doğum yaşı ≤32 hafta olan prematüre bebekler alındı. Bebeklerin yaşamların 1, 3, 7, 21 ve 28. günlerinde serum IGF-1 düzeyleri ölçüldü. Neonatal morbiditeler açısından izlemleri yapıldı. BULGULAR: Çalışmaya toplam 93 bebek alındı. Bebeklerin ortalama doğum ağırlığı 1236,11±354,06 gr, ortalama doğum yaşları 29,43±2,10 hafta idi. BPD ve PR gelişen bebeklerin serum IGF-1 değerleri, gelişmeyenlere göre anlamlı olarak düşük saptandı. İVK ve NEK gelişen hastalarda ise IGF-1 düzeyleri açısından gelişmeyenlere göre anlamlı fark saptanmadı. TARTIŞMA ve SONUÇ: Prematüre bebeklerde BPD ve PR gelişimi ile ilk 4 haftadaki düşük IGF-1 düzeyleri arasında belirgin ilişki mevcuttur. INTRODUCTION: Insulin-like growth factor-1 (IGF-1) is important for fetal and postnatal development. After premature births, serum IGF-1 concentrations rapidly decrease and can stay at much lower levels than during the intrauterine period. In this study, we aimed to ascertain whether IGF-1 is associated with morbidities of prematurity such as bronchopulmonary dysplasia (BPD), retinopathy of prematurity (ROP), intraventricular hemorrhage (IVH), and necrotizing enterocolitis (NEC), and is a useful predictor of these diseases. METHODS: We enrolled newborn infants born at a postmenstrual age of ≤32 weeks in this prospective observational cohort study. Serum IGF-1 levels were measured serially in blood samples on the 1st, 3rd, 7th, 21st, and 28th day. RESULTS: A total of 93 infants were enrolled in the study. All these infants had the following characteristics at birth: weight 1236.11±354.06 g, and gestational age 29.43±2.10 weeks. All of the IGF-1 levels were significantly lower in the group which developed BPD or ROP (p

GİRİŞ ve AMAÇ: Prematüre bebeklerde yüksek miktarda proteinin ilk gün başlanması ile büyüme ve nöromotor gelişimin olumlu etkilendiği bildirilmiştir. Ancak yüksek protein miktarının biyokimyasal parametreler üzerine etkisi tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada prematüre bebeklerde düşük ve yüksek doz protein uygulamasının biyokimyasal parametreler üzerine olan etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmaya 34 hafta ve altında doğan prematüre bebekler dahil edildi. Olgular düşük (DP; ilk gün 1 g/kg/gün, günlük 1 g arttırarak maksimum 3 g/kg/gün) ve yüksek protein (YP; ilk gün 3 g/kg/gün, maksimum 3,5-4 g/kg/gün) alımlarına göre iki gruba ayrılarak antenatal ve postanatal özellikler, biyokimyasal sonuçlar ve büyüme gelişmeleri bakımından karşılaştırıldı. BULGULAR: YP grubunda 264, DP grubunda 100 olmak üzere çalışmaya toplam 364 hasta alındı. Biyokimyasal belirteçler bakımından gruplar karşılaştırıldığında; YP grubundaki olgularda kan üre azotu değerlerinin, protein alımı ile korele olarak arttığı görüldü, ancak böbrek fonksiyonlarında bozulma saptanmadı. Her iki grupta elektrolit bozukluğu açısından anlamlı farklılık gözlenmedi. YP grubu ile karşılaştırıldığında, DP grubunda ki olguların taburculuktaki ağırlık, boy ve baş çevresi persentillerinin daha fazla oranda 3 persentilin altında olduğu saptandı. TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma ile yüksek protein uygulamasının güvenli ve etkin olduğu gösterildi. Ayrıca postnatal büyüme üzerine olan olumlu etkileri dikkate alındığında, beslenmenin ana hedefinin sağlandığı gözlemlendi. INTRODUCTION: Initiation of high protein, especially on the first day, was reported to positively affect growth and neuromotor development in premature infants. However the effect of high protein content on metabolic and biochemical parameters is unknown. The aim of this study was to investigate the effects of low and high dose protein administration on biochemical parameters in premature infants. METHODS: Premature infants born ≤34 gestational weeks were included in this retrospective study. The infants were divided into two groups as low protein (LP; first day of 1 g/kg/day, daily 1g increments up to max. 3 g/kg/day) and high protein (HP; first day 3 g/kg/day, max. 3,5-4 g/kg/day) and both groups were compared in terms of antenatal and postanatal characteristics, biochemical results, and growth. RESULTS: A total of 364 infants, 264 in HP and 100 in LP groups, were included in this study. When the groups were compared in terms of biochemical markers; blood urea nitrogen levels showed an increase in HP group in correlation with protein intake, however, no deterioration in renal functions occured. No electrolyte impairment was observed between two groups. Compared with HP group, more number of infants in LP group had weight, height, and head circumference of

Daha öncesinde “Açıkça yaşamı tehdit eden olaylar” “Apparent life-threatening events” (ALTE) olarak tanımlanan olgular, 2016 yılında, Amerikan Pediatri Akademisi tarafından “Kısa süreli düzelen açıklanamayan olaylar”-“Brief Resolved Unexplained Events” (BRUE) olarak yeniden isimlendirilmiştir. BRUE tanısı için; kısa süren, bu süre sonunda düzelen, öykü ve fizik muayene ile açıklanamayan bir olayın şu özelliklerden birini içermesi gerekir; siyanoz ya da solukluk; solunumun azalması, düzensizleşmesi yada olmaması; tonusta belirgin değişiklik; bilinç durumunda değişiklik. Böyle bir olayın düşük riskli mi yoksa yüksek riskli mi olduğu, epidemiyolojik olarak ortaya konmalıdır. Düşük riskli olarak değerlendirilmesi için şu kriterler karşılanmalıdır; doğumda ≥32 haftalık ve doğum sonrası yaşın 60 günün üzerinde olması, daha önce benzer bir olay olmaması, 1 dakikadan kısa sürmesi, eğitimli sağlık personeli tarafından canlandırmaya gerek duyulmaması ve herhangi bir öykü veya fizik muayene bulgusu saptanmaması. Düşük riskli olaylar, hastaneye yatırma, daha fazla araştırma veya ev monitorizasyonu gerektirmez. Aksine, yüksek riskli olayları olan bebekler hastaneye yatırılmalı, izlenmeli ve altta yatabilecek bir patoloji açısından incelenmelidir. In 2016, the cases formerly known as “Apparent life-threatening events” (ALTE) have been renamed to “Brief Resolved Unexplained Events” (BRUE) by the American Academy of Pediatrics. The diagnosis of BRUE in infants is made when infants experience: a brief episode, that is resolved, which remains unexplained after the history and physical examination, and includes an event characterized by cyanosis or pallor; absent, decreased, or irregular breathing; marked change in tone; or altered level of responsiveness. Low and high-risk events can be identified epidemiologically. To be designated lower risk, the following criteria should be met; older than 60 days with birth at ≥32 weeks gestation, no previous event, a duration less than 1 minute, no need for resuscitation by trained medical personnel and no concerning historical features or physical examination findings. Low-risk events do not require hospitalization, further research, or home monitoring. Conversely, infants with high-risk events should be admitted to hospital and monitored.

GİRİŞ ve AMAÇ: Prematüre doğumların 34 0/7 ve 36 6/7 gebelik haftası arasında olanları için “geç preterm” terimi kullanılmaktadır. Prematüre doğumların büyük bir kısmını “geç preterm” bebekler oluşturmaktadırlar. Antropometrik ölçümleri term bebeklere yakın olmasına rağmen artmış mortalite ve morbidite riskleri vardır. Bu çalışmada üçüncü basamak hastanedeki geç preterm doğumların erken dönem sorunlarını incelemeyi amaçladık. YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada 3. basamak referans hastanesinde 01/01/2016-31/12/2016 tarihleri arasında doğan 210 geç preterm bebek, retrospektif olarak incelenmiştir. BULGULAR: Bir yıllık sürede gerçekleşen doğumların, %20,1’i geç preterm olarak saptandı ve tüm prematüre doğumların %65’i geç pretermlerden oluşmaktaydı. Geç preterm bebeklerin %58’inin yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatışı gerekti. En sık yatış nedenlerinin geçici takipne (%31,1), konjenital anomali (%18,8) ve tedavi gerektiren sarılık (%16,3) olduğu görüldü. Düşük gestasyonel hafta ve sezaryan doğum varlığı, yatış gereken hastalarda istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek saptandı. Mortalite oranı %2,7 olup, konjenital anomali varlığında (%30,43’e %0,53, p

GİRİŞ ve AMAÇ: Nöral tüp defektleri (NTD) yenidoğanlarda en sık saptanan konjenital anomalilerden biridir. Türkiyedeki görülme sıklığı 3/1000’dir. NTD’lerin etiyolojisi multifaktöriyel olup önemli bir kısmının folik asit desteği ile önlenebilmesi mümkündür. NTD olan hastaların uzun dönem medikal, cerrahi ve bakım desteği ihtiyacı vardır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada retrospektif olarak 2013-2017 yılları arasında Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde yatan NTD’li hastaların özellikleri incelenmiştir. BULGULAR: Toplam 29 NTD’li hasta incelendi. Hastaların 16’sı (%55) erkek, 13’ü (%45) kız idi. Ortalama gestasyon yaşı 37,5±1,97 hafta, ortalama doğum ağırlığı 3050±703,29 gramdı. NTD gelişimi için altı hastada maternal risk faktörü saptandı. . Hastaların hiçbirinde prekonsepsiyonel folik asit kullanımı yoktu. Hastaların tümü antenatal dönemde ultrason ile tanınmış olup 16 hasta 22 gestasyonel haftadan önce tanınıp terminasyon önerilmiştir. NTD’lerin 23’ü meningomyelosel (%79), 1’i meningosel, 3’ü ensefalomyelosel, 1’i ensefalosel, ve 1’i akrani şeklindeydi. Hastaların on birinde bacak hareketlerinde tam kayıp, dokuzunda kısmi kayıp mevcuttu. Tam motor defisiti olanların hepsinde, kısmi motor defisiti olanların ise 4’ünde (%44) lezyon seviyesi L4’den üst seviyelerdeydi. Yedi hastanın meningomyelosel kesesi yırtıktı. Hidrosefalisi olan 19 hastanın 17’sine ventrikülo peritoneal şant, birine lumboperitoneal şant takılması gerekti. Şant takılması 11 hastada meningomyelosel operasyonu ile aynı zamanda yapıldı. TARTIŞMA ve SONUÇ: NTD’lerin önlenebilir etiyolojik risk faktörlerinin bilinmesi ve çocuk sahibi olmayı düşünen ailelerin bu konuda daha çok bilinçlendirilmesi gerekmektedir. INTRODUCTION: Neural tube defects (NTD) are one of the most common congenital anomalies of the newborns. The incidence of NTD in Turkey is 3/1000. Various types of NTD appear depending on the part affected by the closure of the neural tube. The etiology of NTD is multifactorial, and a significant portion of them can be prevented by folic acid supplementation. Patients with NTD need long-term medical, surgical and care support. METHODS: In this study, antenatal, natal and postnatal characteristics of NTD patients who were admitted to the NICU between 2013-2017 were examined retrospectively. RESULTS: Twenty-nine NTD patients were included in this study. Sixteen (55%) of the patients were male and 13 (45%) were female. Mean gestational age was 37.5±1.97 weeks, mean birth weight was 3050±703.29 grams. Six patients had the following maternal risk factors for NTD development: diabetes, obesity, smoking, and the use of valproic acid. None of the patients used preconceptional folic acid. Of the NTD, 23 were meningomyelocele, 1 was meningocele, 3 were encephalomyelocele, 1 was encephalocele, and 1 was acrania. NTD was the most common at the lumbosacral region (n=10) and the other regions were lomber (n=8), thoracic (n=5), occipital (n=4) and cervical (n=1). While the complete loss of leg movements was seen in eleven of the patients, partial loss was seen in nine of them. The lesion level was higher than L4 in all of those with complete motor dysfunction and in 4 (44%) with partial motor dysfunction. Meningomyelocele sacs were ruptured in seven patients. Shunt procedures were required in 18 of 19 patients with hydrocephalus. Shunt placement and meningomyelocele operations were performed simultaneously in 11 patients. DISCUSSION and CONCLUSION: The preventable etiologic risk factors of NTDs should be known especially by the parents who are considering having a child.