Search

Amaç: ST elevasyonu olmayan miyokard infarktüsü (NSTEMI) ve stabil anjina pektoris (SAP) tanısıyla perkütan koroner girişim (PKG) yapılmış hastalarda ardışık ölçülen pentraksin-3 (PTX3) düzeylerinin Gensini risk skoru ve uzun dönem takiplerde kardiyovasküler mortalite ile ilişkisini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız retrospektif olarak planlanmış olup PKG yapılan NSTEMI ve SAP tanılı hastaların uzun dönem kardiyovasküler mortalite sonuçları değerlendirildi. Çalışmamız, çalışma ve kontrol grubu olmak üzere iki gruptan oluşmaktadır. PKG yapılan NSTEMI tanılı 18 hasta çalışma grubuna, SAP tanılı 37 hasta ise kontrol gurubuna dahil edildi. Tüm hastalardan başvuru anı, 8. ve 24. saatte PTX3 ölçümleri için kan örnekleri alındı. Gensini skorları PKG öncesi hesaplandı. Bulgular: Sekizinci saatte bakılan PTX3 düzeyleri NSTEMI hastalarında SAP tanılı hastalara göre sayısal ve istatistiksel olarak anlamlı saptandı [13,37 (5,47-27,75) ve 5 (3,83-12,42), p=0,006]. Başvuru anında bakılan PTX3 değerleri Gensini skoru ile ilişkili saptandı (r=0,299, p=0,026). Sekizinci saatte bakılan PTX3 değerleri uzun dönem kardiyovasküler mortalite için bağımsız öngördürücü olarak saptandı (Hazard oranı: 1,294, %95 güven aralığı: 1,024-1,653, p=0,039). Sonuç: PTX3, NSTEMI hastalarında uzun dönemde kardiyovasküler mortalite için yüksek riskli bireylerin belirlenmesinde yardımcı olabilir.

Bu yazıda 36 yaşında "non-Hodgkin" lenfoma tanısı ile beşinci kür kemoterapisini (sitarabin, etoposide ve cisplatin) alırken akut miyokard infarktüsü gelişen bir olgu sunulmuştur. Koroner arter hastalığı risk faktörü taşımayan, koronerleri anjiyografide normal bulunan ve apikal diskinezi saptanan bu premature miyokard infarktüsü olgusu dolayısı ile kemoterapi rejimi ile miyokardiyal iskemi arasındaki patofizolojik ilişki tartışılarak genç hastalarda da böyle bir komplikasyona karşı bilgili olmanın önemi vurgulanmıştır., A 36-year-old man with non-Hodgkin's lymphoma disease was presented with acute myocardial infarction during the fifth cycle of chemotherapy with cytarabine, etoposide and cisplatin. He had no significant risk factors for coronary heart disease and coronary angiogram revealed normal coronaries meanwhile ventriculography showed an apical akinesia. the physiopathological mechanisms of causal relationship between the chemotherapy regimen and myocardial ischemia are discussed and the importance of the awareness of such a complication is emphasized.

Giriş-Amaç: Kalp yetersizliği çeşitli hemodinamik, nörohormonal ve inflamatuvar süreçler içeren karmaşık bir klinik sendromdur ve yüksek mortalite oranına sahiptir. Kalp yetersizliğinde dolaşıma salınan Adiponektin ve TNF-? gibi sitokinler kalp yetersizliği semptomlarının şiddeti ve mortalite ile yakından ilişkilidir. Bu çalışmanın amacı, yeni tanı almış kalp yetersizliği olan hastalarda serum adiponektin ve TNF-? düzeyleri ile optimal medikal tedavinin etkisini ve prognostik değerini belirlemektir.Materyal-Metod: Çalışmaya yeni tanı almış ve daha önce kalp yetersizliğine yönelik herhangi bir medikal tedavi almayan, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu

Günümüzde kalp yetersizliği (KY) klinik sendromu olan hastaların yaklaşık yarısını korunmuş ejeksiyon fraksiyonlu kalp yetersizliği (KEF-KY) oluşturmaktadır. Renin anjiotensin aldosteron sistemi (RAAS) blokerlerinin düşük ejeksiyon fraksiyonlu hastalarda prognoz ve sağ kalımı düzeltiği kanıtlanmasına rağmen KEF-KY hastalarında şu ana kadar RAAS blokerleride dahil hiçbir tedavinin hastalarda mortalite ve morbiditeyi azaltığı gösterilememiştir. Biz bu çalışmada RAAS blokajının sol ventrikül üzerindeki yararlı etkilerinin, KEF-KY hastalarında diyastolik disfonksiyon parametreleri, sol atriyal (SA) fonksiyonlar ve serum apelin seviyeleri üzerindeki değişiklikler ve birbirleri ile olan ilişkilerini değerlendirmeyi amaçladık.Gereç-YöntemÇalışmamıza 34 RAAS blokeri kullanmayan hipertansif ve 19 RAAS blokeri kullanan toplam 53 KEF-KY hastası dâhil edildi. Olguların ayrıntılı anamnez ve fizik muayeneleri yapıldıktan sonra transtorasik ekokardiyografi incelemesi ve serum apelin seviyeleri için kan örnekleri alındı. RAAS blokeri kullanmayan olgulara RAAS blokeri başlandı. RAAS blokeri başlanılan olgular ortalama 3 ay sonra kontrole çağrılarak ikinci kez transtorasik ekokardiyografi ve kan örnekleri tekrarlandı. Hastaların transtorasik ekokardiyografi görüntülerinden mitral giriş yolu doppler akımları ve mitral anular doku doppler kayıtları alındı ve kaydedildi. Ayrıca 4 ve 2 boşluk görüntülerden SA volüm indeksleri ve SA global longitudinal zirve ve pompa strainleri kaydedilerek hesaplandı.BulgularHer iki grup arasında demografik veriler açısından anlamlı fark izlenmedi. Önceden RAAS blokeri kullanan hastaların RAAS blokaj süresi ise 25,26±17,3 aydı. RAAS blokeri başlanan grup 2,14±0,97 ay takip edildi. Takip süresince E dalga hızında anlamlı artış (0,602±0,123 vs 0,662±0,166 p:0,041) A dalga hızında anlamlı azalma (0,819±0,193 vs 0,766±0,179 p:0,030) E/A oranında anlamlı artma (0,756±0,169 vs 0,888±0,279 p:0,007) izlendi. SA volüm ve volüm indekslerinde, SA global longitudinal zirve ve pompa strainlerinde ve serum apelin seviyelerinde tedavi süresince anlamlı değişiklik izlenmedi. Ancak apelin seviyelerinin tedavi ile değişimi ile A dalga hızının değişimi arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı (r=0,563 p:0,004). Önceden RAAS blokeri kullanan ve RAAS blokeri başlananların kontrolleri arasında serum apelin seviyelerinde anlamlı fark izlendi (1074±163 vs 491±19 P: 0,003). SonuçKEF-KY hastalarında renin anjiotensin aldosteron sistem blokajı ile kısa süreli tedavinin SA volüm indeksleri, SA global strain ölçümleri ve apelin seviyeleri üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığını ancak diyastolik fonksiyon parametrelerinde olumlu etkisinin olduğunu tespit ettik. Tedavi ile serum apelin seviyelerindeki değişim ve A dalga hızındaki değişim arasındaki pozitif korelasyon, apelinin SA sistolik fonksiyonların değerlendirilmesinde kullanılabileceğini düşündürmektedir. Ayrıca önceden RAAS blokeri kullananlarda apelin seviyelerinin anlamlı yüksek çıkması, uzun süreli tedavinin RAAS blokerlerinin ventriküler yeniden şekillenme üzerine olumlu etkilerini yansıtıyor olabilir. It is now well known that approximately half of the patients with the clinical syndrome of heart failure have preserved ejection fraction (HF-PEF). Although blockers of renin-angiotensin aldosterone system (RAAS) have been proven to correct prognosis and survival in patients with reduced ejection fraction, no treatment option, including RAAS blockade, has been demonstrated to decrease the rate of morbidity and mortality in patients with HF-PEF. In this study, we aimed to evaluate the beneficial effects of RAAS blockade on left ventricular function in patients with HF-PEF, and also to evaluate diastolic dysfunction parameters, left atrial functions and changes in apelin levels, and the relationships between each other. Material and Methods A total of 53 HF-PEF patients including 34 hypertensive patients never received a RAAS-blocker and 19 RAAS-blocker users were enrolled into the study. Following anamnesis and physical examination, transthoracic echocardiography was performed, and blood samples for serum apelin levels were taken in all patients. RAAS blockers were prescribed in all non-RAAS-blocker-user patients. Those patients were re-called for a second transthoracic echocardiography and blood sampling for control apelin levels after 3 months of the treatment. Mitral inflow Doppler patterns and mitral annular tissue Doppler profiles were obtained from the transthoracic echocardiography images of the patients. Additionally, left atrial volume indices and global longitudinal peak and pump strains were calculated from the 4- and 2-chamber images of the left atrium.ResultsDemographic data were similar in the groups. The mean duration of RAAS blockade in the patients with a history of prior usage of RAAS blockers was 25.26 ± 17.3 months. It was 2.14 ± 0.97 months in the patients with recent RAAS-blocker treatment. It was observed during follow-up that E-wave velocity significantly increased (0.602 ± 0.123 vs 0.662 ± 0.166 p = 0.041), A wave velocity significantly decreased (0.819 ± 0.193 vs 0.766 ± 0.179 p = 0.030), and E / A ratio significantly increased (0.756 ± 0.169 vs 0.888 ± 0.279 p = 0.007). Left atrial volumes and volume indices, left atrial global peak and pump longitudinal strains, and apelin levels were similar throughout the treatment. But the change of apelin levels was positively correlated with the change in A wave velocity (R = 0.563 p = 0.004). There was a significant difference in apelin levels between the patients with prior RAAS-blocker treatment and the patients with recent RAAS-blocker treatment (1074 vs 491 p: 0.003).DiscussionWe found that the short-term treatment with RAAS blockers provided beneficial effects on the variables representing diastolic function but not on the left atrial volume indices, left atrial global strain measurements and apelin levels. The correlation between the change of apelin levels and the change in A wave velocity may suggests that apelin may be used to evaluate left atrial systolic functions. Additionally, the high level of apelin in the patients with prior RAAS-blocker treatment may reflect the beneficial effects of the long-term treatment with RAAS blockers on ventricular remodeling. 97

6.ÖZETAMAÇKalp hızı değiskenliği, kardiyak otonomik aktiviteyi ölçen önemli bir belirteçtir ve kalp yetersizliğinde dahil olmak üzere bir çok klinik durumda prognoz hakkında bilgi veren bağımsız bir öngördürücüdür. Sağ ventrikül fonksiyonlarının mortalite ve morbiditenin en önemli belirleyicilerinden biri olduğu bilinmektedir. Daha önce yapılan çalısmalarda sol ventrikül sistolik fonksiyonu düsük olan hastalarda sağ ventrikül fonksiyon bozukluğu mortalitenin bağımsız bir belirleyicisi olduğu gösterilmistir. Litaretürde sol ventrikül sistolik disfonksiyonu olan bireylerde, ekokardiyografik olarak sağ ventrikül fonksiyonlarını gösteren parametreler ile kalp hızıdeğiskenliği arasındaki iliskiyi gösteren çalısma göze çarpmamaktadır. Çalısmamızda bu amaçla normal sağlıklı bireyler ile sol ventrikül sistolik disfonksiyonu olan bireylerde ekokardiyografik olarak bakılacak sağ ventrikül fonksiyonlarının kalp hızı değiskenliği üzerine olan etkileri arastırılacaktır.MATERYEL-METODÇalısmaya, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Kliniğinde takipte olan, Kalp yetersizliği tanısı konmus, ESC kılavuzuna göre optimal medikal tedavi altındaki, NHYA Sınıf IIIII sol ventrikül sistolik disfonksiyonlu (LVEF < % 40), 20-75 yas aralığında 60 hasta alındı (42 erkek, 18 kadın). Kontrol grubuna ise kalp yetmezliği olmayan 30 sağlıklı olgu alındı (16 erkek,14 kadın). Bu iki grup sağ ventrikül ekokardiyografik parametreleri ve kalp hızı değiskenliği yönünden karsılastırıldı.BULGULARTAPSE değeri düsük olan hastaların kalp hızı değisikliği ile kontrol grubu arasında anlamlı fark saptanmadı,SONUÇDiyabeti bulunan kalp yetmezliği olgularının sağ kalp fonksiyonları ile kalp hızı değisikliği paremetreleri arasında pozitif korelasyon saptanmıstır. Bu çalısmayla ejeksiyon fraksiyonu düsük diyabetik hastaların, sağ ventrikül fonksiyonları TAPSE ile ölçülüp, kalp hızı değiskenliği tahmin edilebilir ve hastalığın prognozu hakkında fikir edinilebil 7. SUMMARYBACKGROUNDHeart rate variability, a marker of cardiac autonomic activity and an important measure in many conditions, including heart failure, which is an independent predictor of prognosis information. Right ventricular function is known to be one of the most important determinants of mortality and morbidity. In the previous studies in patients with low left ventricular systolic function, right ventricular dysfunction was shown to be an independent predictor of mortality. There is no study in world literature showing the relationship between heart rate variability and echocardiographically observed right ventricular function in patients with left systolic dysfunction. Purpose of our study is to comparise patients with left ventricular systolic dysfunction with normal healthy individuals, and to investigate the effects of right ventricular function on heart rate variability.MATERIAL-METHODSThe study followed in 60 patients were between 20-75 years of age (42 male,18 female) with diagnosed heart failure, under optimal medical therapy according to the ESC manual NYHA Class II-III, left ventricular systolic dysfunction (LVEF