Search

Objective: In recent years, thanks to advances in targeted radionuclide therapy, significant advances have been made in the early diagnosis and treatment of diseases. With the emergence of the concept of "theranostic", which combines diagnosis and treatment methods, Lutetium-177 (Lu-177) has gained an important place in targeted therapy and has become a leading compound in this field. In this review, it is aimed to explain the basic information about radiopharmaceuticals, targeted therapy, theranostics and Lu-177, to present 177Lu-labeled molecular carriers and 177Lu-labeled radiopharmaceuticals and to review the studies on these subjects. Result and Discussion: 177Lu is a theranostic agent with a half-life of 6.7 days, which can be used in diagnosis and treatment in nuclear medicine thanks to its ? and ? rays. Its high specific activity and easy access to these activity levels as well as its relatively long half-life can be considered as the main factors of interest in the clinical use of this radionuclide. The clinical utility of 177Lu, a preferred radioisotope for targeted radionuclide therapy, in the treatment of neuroendocrine tumors, prostate cancer, non-Hodgkin lymphoma, adenocarcinoma, and liver cancer, and in alleviating bone pain, was investigated, and as a result, 177Lu was found to show great potential in cancer and pain therapy. With these areas of use, we believe that Lu-177 will have an important place in the field of nuclear medicine in the future. © 2022 University of Ankara. All rights reserved.

Karaciğer kanseri, organın kendi dokusundan kaynaklanan hücrelerin kontrolsüz bölünmesi ve düzensiz çoğalmasıyla oluşan kötü huylu bir tümördür. İlerlemiş ya da metastaz gerçekleşmiş karaciğer kanserinin kalıcı bir iyileşme sağladığı bilinen net bir tedavi yöntemi yoktur. Kemoterapi ilaçlarına karşı dirençli kanser türlerinden biridir. Çoğu kanser tedavisinin amacı hastanın kansere bağlı belirtilerini azaltmak ve hastalığın ilerlemesini engellemektir. Pirolokinolin kinon (PQQ), hücrelerde serbest radikallerin neden olduğu hasarı önleyen bir antioksidan moleküldür. Metoksatin olarak da bilinen PQQ, suda çözünür iyonik bir bileşiktir. PQQ, büyüme ve gelişme için gerekli olan mükemmel bir besindir. Son yapılan çalışmalar PQQ'nun çeşitli kanser hücrelerinde apoptozu indüklediğini göstermiştir. Bu çalışmada PQQ’nun insan karaciğer kanseri hücre hattı (HepG2) üzerindeki inflamatuar etkilerinin araştırılması amaçlandı. Bu doğrultuda önce PQQ bileşiğinin HepG2 hücreleri üzerinde EC05 ve EC10 dozları (5,566 μM ve 13,484 μM) belirlendi ve belirlenen dozlarda PQQ hücrelere uygulandı. Hücrelerden total RNA’lar izole edildi ve belirlenen genlerin (IL-6, NF-κB, CXCL11, CCL2, TNF, CCL5, CXCL10, IL-1β, CCL7 ve CXCL9) mRNA ifadelerindeki farklılıklar qRT-PZR yöntemi ile incelendi. PQQ bileşiğinin EC05 dozunda HepG2 hücre hattında uygulanması sonucunda inflamasyon ile ilgili sitokinler olan IL-6, CCL2, TNF, CXCL10 ve CCL7 genlerinin mRNA ifadelerinde sırasıyla 2,63; 8,50; 2,66; 5,82; 2,65 kat artış gözlendi. Benzer olarak EC10 dozunun uygulanması sonucunda IL-6, CCL2, TNF, CXCL10, IL-1β, CCL7 ve CXCL9 genlerinin ifade düzeylerinde sırasıyla 2,48; 13,21; 7,93; 9,33; 4,33; 9,27; 3,70 kat artış gözlendi. PQQ uygulaması sonucunda HepG2 hücre hattı üzerindeki pro-inflamatuar genlerin düzenlenmesine dayanarak PQQ bileşiğinin karaciğer kanserinde terapötik potansiyele sahip olduğunu söyleyebiliriz. Eldeki sonuçların neticesinde PQQ’nun çok hedefli pro-inflamatuar etkiye sahip bir bileşik olma düşüncesi daha sonraki süreçlerde hayvan deneyleriyle desteklenerek daha kesin sonuçlara ulaşılabileceğinin bilgisini vermektedir. Liver cancer is a malignant tumor formed by uncontrolled division and irregular proliferation of cells arising from the organ's own tissue. There is no clear treatment method known to provide a permanent cure for advanced or metastasized liver cancer. It is one of the types of cancer resistant to chemotherapy drugs. The aim of most cancer treatment is to reduce the symptoms and to stop the progression of disease. Pyrroloquinoline quinone (PQQ) is an antioxidant molecule that prevents damage in cells caused by free radicals. PQQ known also as metoksatin is of the water soluble ionic compound. PQQ is an excellent nutrient necessary for growth and development. Recent studies have shown that PQQ induces apoptosis in various cancer cells. In our study we aimed to search of the inflammatory effect of PQQ on the human liver cancer cell line (HepG2). We first determined the ECO5 and EC10 doses of PQQ (5.566 μM and 13.84 μM) and applied these PQQ doses on HepG2 cells. The determined doses of PQQ were applied to the cells. We isolated the total RNA of all and examined the mRNA expression differences of the identified genes (IL-6, NF-κB, CXCL11, CCL2, TNF, CCL5, CXCL10, IL-1β, CCL7 and CXCL9) and analyzed by qRT-PCR. As result of EC05 dose application we observed 2.63; 8.50; 2.66; 5.82; 2.65-fold increase in mRNA expression of the inflamotion related cytokines which are IL-6, CCL2, TNF, CXCL10, IL-1β, CCL7 and CXCL9 genes respectively. Similar to EC10 application, we observed a 2.48; 13.21; 7.93; 9.33; 4.33; 9.27; 3.70-fold increase in the expression levels of IL-6, CCL2, TNF, CXCL10, IL-1β, CCL7 and CXCL9 genes, respectively. Based on the arrangement of pro-inflammatory genes on HepG2 cell line as a result of PQQ application we can say that PQQ compound has a therapeutic potential in liver cancer. Based on our results, we that; PQQ compound has a multi-target pro-inflammatory effect in the future, this should be supported with animal experiments in order to reach more accurate results.

Corona virus disease 2019 (COVID-19), caused by severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) virus, affected all the world and has been a major cause for significant morbidity and mortality. COVID-19 represents with pulmonary manifestations, but in more than half of the cases, other organs, especially hepatic involvement, are observed. Chronic hepatitis C (CHC) is an important public health problem worldwide. Sustained virological response (SVR) can be achieved and HCV-related mortality and morbidity can be prevented with direct-acting antiviral agents (DAAs), which have been used in recent years. However, if CHC is not diagnosed, it can cause cirrhosis and liver cancer. Since the diagnosis and treatment of these patients require follow-up, they are among the most affected chronic diseases during the pandemic. It does not seem possible to predict when the COVID-19 outbreak will end. Diagnosis and treatment need of CHC patients should be met in special areas where protection measures are taken in health institutions. In patients who undergo DAA treatment, the follow-up should be carried out by health institutions that do not provide pandemic services, and if necessary, telemedicine should be used. / Şiddetli akut solunum sendromu virusu (SARS-CoV-2)’nun neden olduğu koronavirus hastalığı 2019 (COVID-19), dünyayı etkilemiş, önemli morbidite ve mortalite nedeni olmuştur. COVID-19, esas olarak pulmoner belirtilerle ortaya çıkar, ancak vakaların yarısından fazlasında diğer organlarda özellikle hepatik tutulum gözlenir. Kronik hepatit C (KHC) dünya çapında önemli bir halk sağlığı sorunudur. Son yıllarda kullanıma giren doğrudan etkili antiviral (DEA) tedavilerle yüksek kalıcı virolojik yanıt (KVY) elde edilebilmekte ve HCV’ye bağlı gelişebilecek mortalite ve morbidite önlenebilmektedir. Ancak KHC’de tanı konulmazsa siroz ve karaciğer kanserine neden olabilir. Bu hastaların tanı ve tedavisi aralıklı takip gerektirdiğinden, pandemi sürecinden en çok etkilenen kronik hastalıklar arasındadır. COVID-19 pandemisinin ne zaman sonlanacağını kestirmek, pandeminin güncel koşullarında mümkün görünmemektedir. Sağlık kuruluşlarında korunma tedbirlerinin alındığı özel alanlarda KHC hastalarının tanı ve tedavi ihtiyaçları giderilebilmelidir. DEA tedavi başlanan hastalarda, tedavi takiplerinin mümkün olduğu ölçüde pandemi hizmeti vermeyen sağlık kuruluşlarınca yapılması sağlanmalı, gerekirse telefon iletişimine başvurulmalıdır., NA

Purpose: The aim of this study was to demonstrate the antiproliferative effects of Gossypin which has antioxidant, anti-inflammatory, analgesic and anti-cancer properties on Hep-3B cells isolated from Hibiscus vitifolius.Materials and Methods: Hep-3B Cell Lines American Type Culture Collection (ATCC, USA) was provided in our study. The cells were exposed to different concentrations (5-100 µg/ml) of gossypin and cisplatine (50µM) as positive control. Afterwards, viability analysis was performed with MTT method on the cells at 24, 48 and 72 hours. Hoechst fluorescent staining was performed for indication of apoptosis in cells. At the same time, RT-PCR and NFκB, caspase 3 and 9 mRNA expression levels were examined.Results: Gossypin administration prevented cell proliferation due to dose and time. In the first 24 hours, only 100µg/ml dose was effective, while in 48 and 72 hours it was effective depending on the dose. With Hoechst fluorescent staining, gossypin showed nearly the same effect as the cisplatin group, with doses of 50 and 100 µg/ml seen to lead the cells to more apoptosis. Gossypin, which inhibits dose dependent NFκB mRNA expression, has also up regulated dose dependent the apoptotic proteins mRNA expression of caspase 3 and 9. Conclusion: Gossypin showed a close effect with cisplatin on Hep-3B cells depending on the dose. These effects were demonstrated by activating apoptosis and inhibiting NFκB. Based on this, gossypin may be a potential anticancer agent in the future for the treatment of liver cancer., Amaç: Çalışmamızda Hibiscus vitifolius’dan izole edilen ve antioksidan, antienflamatuar, analjezik ve anti kanser özelliklere sahip olan gossypinin Hep-3B hücreleri üzerindeki antiproliferatif etkilerini göstermeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda Hep-3B hücre hatları American Type Culture Collection (ATCC, USA) temin edilmiştir. Hücreler farklı konsantrasyonlarda (5-100 µg/ml) gossypin ve pozitif kontrol olarak da sisplatine (50µM) maruz bırakılmışlardır. Sonrasında 24, 48 ve 72 saatlerde hücrelere (MTT) yöntemi ile canlılık analizi yapılmıştır. Hücrelerdeki apoptozun göstergesi için Hoechst floresan boyama yapıldı. Aynı zamanda RT-PCR ile Nuklear kappa B (NFκB), kaspaz 3 ve 9 mRNA ekspresyon düzeyleri incelendi.Bulgular: Çalışmamızda gossypin uygulaması doza ve zamana bağlı olarak hücre proliferasyonunu önlemiştir. İlk 24 saatte sadece 100µg/ml dozunda etki gösterirken 48 ve 72. saatlerde ise doza bağlı olarak etkisini göstermiştir. Hoechst floresan boyama ile gossypin 50 ve 100 µg/ml dozunda hücreleri daha belirgin apoptoza götürdüğü görülürken sisplatin grubu ile neredeyse aynı etkiyi ortaya koymuştur. NFκB mRNA ekspresyonunu doza bağlı inhibe eden gossypin, aynı zamanda apoptotik protein olan kaspas 3 ve 9’un mRNA ekspresyonlarını doza bağlı olarak indüklemiştir. Sonuç: Gossypin doza bağlı olarak Hep-3B hücreleri üzerinde sisplatin ile yakın bir etki ortaya koymuştur. Bu etkilerini ise apoptozu aktive ederek ve NFκB inhibisyonu yaparak ortaya koymuştur. Buradan yola çıkarak karaciğer kanserinin tedavisinde gossypinin gelecekte potansiyel bir antikanser ajan olabilir.

Proteome; derived from the combination of protein and genome words, is a word that covers all the proteins encoded by a particular genome. Proteome analysis is called proteomics. An organism has different protein expressions in different parts of the body, at different stages of the cell cycle, and in different environmental conditions. Unlike the genome, which is a stable structure and well-defined for an organism, the proteome differs from cell to cell and is in constant change through biochemical interactions in response to internal and external stimuli. Amphiphilic cyclodextrins are molecules capable of selfforming nanoparticles. Also; these molecules were found to have an apoptotic effect intrinsically on some cancer cell lines. Due to the properties it has shown, these structures have entered the literature as a drug delivery system at nano scale. In this study, the anticancer mechanism of PBO coded amphiphilic cyclodextrin nanoparticle on HEPG-2 liver cancer cells was determined by expressional proteomic approaches. Cancer cell lines that prevent proliferation by the effect of amphiphilic cyclodextrin nanoparticles were used as treated cell lines and named as T group; the group in which the proliferation was not prevented without being treated in any way was used as the control group and was named as the C group. Cytosolic fractions were obtained from the lysate solution taken from T and C groups. In proteomic studies, two-dimensional gel iv electrophoresis (2D gel electrophoresis) was performed for determination of the over or under expressed proteins belonging to T and C groups. According to the results of image analysis, the proteins found to be differentiated for T and C groups were identified by Matrix Assisted Laser Ionization Mass Spectrometry (MALDI-TOF / TOF-MS). In this study, amphiphilic cyclodextrin nanoparticles, which are used as drug delivery systems, have been shown to be effective on liver cancer alone with changes in proteome level. In cases where amphiphilic cyclodextrin nanoparticles are used as drug delivery system in cancer treatment, the effect of the nanoparticle itself on suppressing cell proliferation should not be ignored. 1. GİRİŞ ve AMAÇ ........................................................................................................ 1 2. GENEL BİLGİLER .................................................................................................... 5 2.1. Bilim ve Teknolojinin Nanoteknolojinin Gelişimi Üzerine Etkisi ....................... 5 2.1.1. Bilim ve Teknolojinin Gelişiminden Nanoteknolojinin Günlük Hayatımıza Girişine Uzanan Kronolojik Tarih ............................................. 5 2.2. Nanoteknoloji ....................................................................................................... 7 2.3. Nanotıp ................................................................................................................. 7 2.3.1. Nanoteknolojinin Tıptaki Kullanım Alanları ................................................ 9 2.3.2. İlaç Taşıyıcı Sistemler ................................................................................... 9 2.3.3. Nanopartiküller ............................................................................................ 11 2.4. Gen, Protein, Genom ve Proteom Tanımı .......................................................... 13 2.4.1. Genomikten Proteomiğe .............................................................................. 18 2.5. Proteomik Çalışmalar ......................................................................................... 20 2.5.1. Proteomik Teknolojisi ................................................................................. 21 2.6. Protein Ayırma Yöntemleri ................................................................................ 21 2.7. İki Boyutlu Jel Elektroforez ............................................................................... 23 2.7.1. Numune Hazırlama ve IPG Şeritlere Protein Yüklenmesi .......................... 24 2.7.2. İzoelektrik Odaklama (IEF) ......................................................................... 25 2.7.3. Sodyum Dodesil Sülfat Poliakrilamid Jel Elektroforez ............................... 27 2.7.4. Protein Analizinde Renklendirme ............................................................... 29 2.7.5. İmaj Görüntüleme ........................................................................................ 29 2.7.6. Proteinlerin Jelden Uzaklaştırılması ............................................................ 31 2.7.7. Proteinlerin Peptidlere Parçalanması ve Peptid Dizileme ........................... 32 2.8. Kütle Spektrometresi .......................................................................................... 33 viii 2.8.1. MALDI-TOF/TOF Kütle Spektrometresi ................................................... 34 2.8.2. ESI-TOF Kütle Spektrometresi ................................................................... 35 2.9. Biyoinformatik ................................................................................................... 36 2.10. Kanser Tedavisinde Proteomik Yaklaşımlar ...................................................... 36 2.11. Karaciğer Kanseri ............................................................................................... 37 3. GEREÇ ve YÖNTEM ............................................................................................... 39 3.1. Gereçler (Kullanılan Kimyasallar, Araç ve Gereçler, Yazılımlar, Veritabanları, Hazır/lanan Tamponlar-Çözeltiler) ............................................. 39 3.1.1. Tez Çalışmasında Uygulanan Genel Metodoloji ......................................... 40 3.1.2. Hücre Kültürü Çalışmaları ........................................................................... 41 3.1.3. Numune Hazırlama ve Protein Miktar Tayini ............................................. 41 3.2. Yöntem ............................................................................................................... 49 3.2.1. Proteinlerin Çöktürülmesi ............................................................................ 49 3.2.2. Proteinlerin IPG Şeritlere Yüklenmesi ........................................................ 49 3.2.3. Birinci Boyut-Proteinlerin İzoelektrik Noktalara Ayrılması ....................... 50 3.2.4. İkinci Boyut SDS-PAGE ............................................................................. 51 3.2.5. Jel Haritalaması ve Proteinlerin Jelden Uzaklaştırılması ............................ 54 3.2.6. Seçilen Proteinlerin Peptidlere Parçalanması .............................................. 55 3.2.7. Proteinlerin Tanımlanması .......................................................................... 56 3.2.8. Tanımlanan Proteinlerin Literatür ve Veribankası Aracılığıyla Kanserle İlişkilendirilmesi ........................................................................... 56 4. BULGULAR ............................................................................................................. 57 4.1. Proteomik Çalışmalar ......................................................................................... 57 4.1.1. Hücre Kültürü Çalışmaları…………………………………………………57 4.1.2. Numune Hazırlama ve Protein Miktar Tayini……………………………...57 4.1.3. 2-D Jel Elektroforez Şartlarının Optimizasyonu ......................................... 58 4.1.4. İmaj Analiz Çalışmaları ............................................................................... 58 5. TARTIŞMA ve SONUÇ ........................................................................................... 73 5.1. Proteomik Çalışmaları ve Optimizasyon Süreçleri ............................................ 73 5.2. Elektroforez Koşullarının Uygun Hale Getirilmesi ............................................ 82 5.3. İmaj Analiz Çalışmaları ve Değerlendirilmesi ................................................... 82 5.4. Proteinlerin Tanımlanması ................................................................................. 83 5.5. Proteomik Sonuçların Değerlendirilmesi ........................................................... 83 Proteom; protein ve genom sözcüklerinin birleştirilmesinden türetilmiş, belli bir genom tarafından kodlanan proteinlerin tümünü işaret kapsayan bir sözcüktür. Proteom analizine proteomik denilmektedir. Bir organizma vücudunun farklı bölgelerinde, hücre döngüsünün farklı evrelerinde ve farklı çevre koşullarında farklı protein ekspresyonlarına sahiptir. Sabit bir yapı olan ve bir organizma için çok iyi tanımlanabilen genomun aksine, proteom, hücreden hücreye farklılık gösterir ve iç ve dış uyaranlara yanıt olarak biyokimyasal etkileşimler aracılığı ile sürekli bir değişim halindedir. Amfifilik siklodekstrinler kendi kendine nanopartikül oluşturabilme yeteneğine sahip moleküllerdir. Ayrıca; bu moleküllerin intrinsik olarak bazı kanser hücre hatları üzerinde apoptotik etki gösterdiği saptanmıştır. Göstermiş olduğu özellikler nedeniyle bu yapılar nano ölçekte ilaç taşıyıcı sistem olarak literatüre girmiştir. Bu tez çalışmasında, PBO kodlu amfifilik siklodekstrin nanopartikülün HEPG-2 karaciğer kanser hücreleri üzerindeki antikanser mekanizması karşılaştırmalı proteomik yaklaşımlarla tespit edilmiştir. ii Amfifilik siklodekstrin nanopartiküllerin etkisiyle çoğalmanın önlendiği kanser hücre hatları, işlem görmüş hücre hatları olarak kullanılmış ve T grubu olarak isimlendirilmiş olup; hiçbir şekilde işlem görmeden çoğalmanın önlenmediği grup ise kontrol grubu olarak kullanılmış olup C grubu olarak ifade edilmiştir. T ve C gruplarından elde edilmiş lizat çözeltisinden sitozolik fraksiyonlar elde edilmiştir. Proteomik çalışmalarda, 2 boyutlu jel elektroforez (2D jel elektroforez) ile ayrılan T ve C gruplarına ait proteinler için imaj analizi çalışmaları yapılmıştır. T ve C grupları için farklılaştığı tespit edilen proteinler Matriks Yardımlı Lazer İyonizasyon Kütle Spektrometrisi (MALDI-TOF/TOF-MS) ile analiz edilmiş ve tanımlanmıştır. Bu çalışma ile ilaç taşıyıcı sistem olarak kullanılan amfifilik siklodekstrin nanopartiküllerin tek başına da karaciğer kanseri üzerine etkili olduğu proteom düzeyindeki değişimlerle gösterilmiştir. Kanser tedavisinde amfifilik siklodekstrin nanopartiküllerin ilaç taşıyıcı sistem olarak kullanıldığı durumlarda, nanopartikülün kendisinin de hücre çoğalmasını baskılamada göstermiş olduğu etki göz ardı edilmemelidir sonucuna varılmıştır.

Objective: The aim of this present study was to retrospectively evaluate the local therapeutic efficiency of radiofrequency ablation (RFA) treatment in patients with primary and metastatic liver cancer. Material and Methods: A total of 35 patients who had undergone RFA in our clinic were included in the study and evaluated retrospectively. Patients were grouped according to their ages, lesion's primary or metastatic formation, number of lesions and lesion sizes. Local tumor growth, new lesion formation and general survival factors were evaluated statistically. Results: During the follow-up after RFA treatment, the residual tumor was determined in the treatment area in only one (1.9%) lesion. Total ablation was achieved in 50 lesions (98.0%). Local tumor growth occured in 9 lesions of eight patients (17.6%). During follow-up, development of a new lesion at a different liver region was seen in 22 (62.8%) patients. Following RFA, one patient had cholecystitis while intraperitoneal minimal hemorrhage was encountered in two patients. Conclusion: As RFA treatment protects intact liver tissues, directly targets the tumor, and the mortality and morbidity rates are lower when compared to other treatments, it is currently considered safe for the treatment of liver tumors.

Progresif familyal intrahepatik kolestaz (PFİK), çocukluk çağı kolestazları içinde önemli bir yer tutmaktadır. Bazı karaciğer nakil merkezlerinde en sık karşılaşılan ikinci karaciğer nakil endikasyonudur. Tüm kolestazlı ve karaciğer nakli yapılan olguların yaklaşık %10-15'ini oluşturmaktadır. PFİK, otozomal resesif geçişlidir ve hepatosellüler kaynaklı kolestaza yol açmaktadır. Süt çocukluğundan erişkin döneme kadar olan dönemde karaciğer yetmezliğine yol açarak ölüme neden olabilmektedir. PFİK'nin üç tipi vardır ve tüm tiplerde en sık gözlenen klinik bulgular kaşıntı, sarılık, büyüme geriliği, hepatomegali, splenomegalidir. PFİK'nin üç tipinin de prognozu farklıdır. PFİK'nin komplikasyonları portal hipertansiyon, karaciğer yetmezliği, siroz, hepatosellüler karsinom ve ekstrahepatik bulgulardır. Olguların hayat kalitesini yükseltecek medikal ve cerrahi tedaviler uygulanmakla birlikte çoğu olguya erken dönemde karaciğer nakli gerekmektedir. Progressive familial intrahepatic cholestasis (PFIC) has a significant place among the childhood cholestasis. It is the second most frequent liver transplant indication met in some liver transplant institutions. It constitutes approximately 10-15% of all cases of cholestasis and liver transplant. PFIC is an autosomal recessively inherited disorder and causes hepatocellular-originated cholestasis. In the period from infancy to adulthood it may cause death due to liver failure. PFIC has three types and the most frequently observed clinical symptoms of all three types are; pruritus, hepatitis, growth retardation, hepatomegaly, and splenomegaly. The prognosis of these three types of PFIC is different. The complications of PFIC are; portal hypertension, liver failure, cirrhosis, hepatocellular carcinoma, and extrahepatic symptoms. Although medical and surgical treatments are applied in order to improve the patients' life quality, most of the cases require liver transplantation in the early stage.

Objective: To determine the effects of yttrium-90 (Y-90) resin microsphere radioembolization therapy on patients with unresectable liver cancer who do not benefit from chemotherapy. Methods: Fifty-five patients underwent radioembolization therapy included in the study whose had unresectable primary or metastatic liver cancer originating from the gastrointestinal tract. Three were excluded from the study after pre-evaluation angiography. Thirteen (23.6%) of the remaining 52 patients had hepatocellular carcinoma and 39 (76.4%) had metastatic liver cancer. Fifty-two patients underwent Y-90 radioembolization treatment. Each patient's response to the administered treatment was evaluated using the Response Evaluation Criteria in Solid Tumors (RECIST) and the overall probability of survival was displayed graphically by the Kaplan-Meier method. Results: After Y-90 therapy, 47 patients were follow-up. While 57% of the patients responded to treatment as clinical benefit, the disease progressed in 43%. The median hepatic progression-free survival time of the patients was 3.4 months (95% confidence interval (ci):1.4-5.3) and the overall survival time was 11.3 months (95%, CI:8.7-14.03). Conclusion: This study emphasizes that Y-90 resin microsphere radioembolization treatment is effective in patients with unresectable liver cancer., Amaç: Çalışmamızda kemoterapiden fayda görmeyen, rezeke edilemeyen karaciğer kanserlerinde yttrium-90 (Y-90) resin mikrosfer radyoembolizasyon terapisinin etkinliğinin ortaya konması amaçlanmıştır. Yöntemler: Çalışmaya radyoembolizasyon tedavisi uygulanan, rezeke edilemeyen primer veya gastrointestinal sistemden metastatik 55 hasta dahil edilmiştir. Üç hasta ön değerlendirme anjiografisi sonrasında çalışma dışı bırakılmıştır. Kalan 52 hastanın 13\'ü (%23.6) hepatosellüler karsinoma, 39\'u (%76.4) metastatik karaciğer kanseri hastasıdır. Elli iki hasta radyoembolizan tedavi görmüştür. Her hastaya verilen tedavi, Solid Tümörlerde Tedaviye Yanıt Kritirleri\'ne (RECIST) göre değerlendirilmiş ve tüm sürvi olasılığı Kaplan-Meier metoduna ile grafik olarak gösterilmiştir. Bulgular: Y-90 tedavisi sonrası 47 hasta takip edilebilmiştir. Hastaların %57\'sinde klinik fayda yanıtı alınmış, %43\'ünde hastalık progresyon göstermiştir. Hastaların medyan hepatik progresyonsuz survi süresi 3.4 ay (%95 confidence interval (ci): 1.4-5.3), tüm sürvi süresi 11.3 (%95 confidence interval (ci): 8.7-14.03) olarak saptanmıştır. Sonuç: Bu çalışma Y-90 resin mikrosfer radyoembolizan tedavinin rezeke edilemeyen karaciğer kanseri hastalarında etkin olduğunu ortaya koymaktadır.

Aflatoksinler fındık, mısır, soya fasulyesi ve diğer tahıl ürünlerinde, yeterli yükseklikte nem ve ısı varlığında Aspergillus flavus, Aspergillus parasiticus, Penicillium ve Rhizopus türü mantarlar tarafından üretilirler. Aflatoksikozis dünyanın birçok yerinde yaygın olan bir problemdir ve civciv ve genç kanatlılar üzerinde özellikle ördeklerde, ayrıca hindi, buzağı, kedi ve köpeklerde etkilidir. Toksik etkileri içerisinde mutagenezis, karsinogenezis, teratogenezis ve immun sistemin baskılanması yer alır. Esas olarak etkilenen organ karaciğerdir. Aflatoksinlerin yüksek dozları şiddetli hepatoselluler nekroza sebep olur. Diğer taraftan uzun süreli düşük dozları büyüme hızında yavaşlamaya ve karaciğer büyümesine neden olur. Hastalığın hikayesi, karaciğerin nekropsi ve mikroskopik bulguları toksinin tabiatı ile ilişkilidir. Hayvanlarda aflatoksikozisin tanısı için aflatoksinlerin yemdeki varlığı ve düzeyi saptanmalıdır. Bu makalede aflatoksikozisin biyokimyasal, histolojik ve karsinojenik etkileri ve tedavi seçenekleri mevcut literatür ışığı altında tartışılmıştır. Aflatoxins are produced by Aspergillus flavus, Aspergillus parasiticus, Penicillium spp. and Rhizopus spp. in peanuts, soybeans, corn and other cereals when moisture and temperatures are sufficiently high. Aflatoxicosis is a widespreed problem in many parts of the world and affects baby and juvenile poultry, especially ducklings and turkey poults, calves, cats and dogs. Their toxic effects include mutagenesis, carcinogenesis, teratogenesis, and immunosupression. Liver is the principal organ affected. High doses of aflatoxins causes severe hepatocelluler necrosis. On the other hand, prolonged low dosage produces reduced growth rates and liver enlargements. Disease history, necropsy and microscopic findings of the liver are associated with the nature of the toxin. For diagnosis of aflatoxicosis in animals, the presence and levels of aflatoxins in the feed must be determined. In this article biochemical, histological and carcinogenic effects of aflatoxicosis and alternative treatments have been discussed in the light of the present literature.