Search

Renal hücreli kanser (RCC) biyolojisinde vasküler endotelyal growth faktör ve mammalian target of rapamycin B yolağının tanımlanması ile tedavide yeni seçenekler geliştirilmiştir. Bu yeni seçenekler (hedefe yönelik ilaçlar) ile birlikte, bir zamanlar sınırlı tedavi seçeneği olan RCC tedavisinde artık yeni bir dönem başlamıştır. Başlangıçta sunitinib ve sorafenib ile başlayan çalışmalara daha sonra bevasizumab, temsirolimus, everolimus ve pazopanib eklenmiştir. Hedefe yönelik ilaçların antitümoral etkileri benzer olsada klinik etki ve toksisitede farklılıklar vardır. Bu nedenle tedavi ile ilişkili yan etkilerin erken saptanması ve tedavinin yönlendirilmesi hastanın yaşam kalitesini artıracak, gereksiz doz redüksiyonları olmayacaktır In Renal cell cancer biology (RCC), with vascular endothelial growth factor and diagnosing of mammalian target of rapamycin B pathway, new options (targeted drugs) are developed in therapy. With Targeted Drugs, new period started now in the RCC treatment which has limited treatment option at one time. Then bevasizumab, temsirolimus, everolimus and pazopanib were added to workings that initially started with sunitinib and sorafenib. Although antitumoral effects of drugs are similar in these treatment options, differences are seen in clinical effects and toxicity. Therefore, early determination of adverse effects that are associated with treatment and direction of treatment will improve patient’s quality of life and unnecessary dose reduction won’t occur.

20-24 Nisan 2011 tarihinde, 19. Ulusal Kanser Kongresi’nde bildiri olarak sunulmuştur. Lokal ileri ve metastatik mide kanserli 70 hastanın tedavi öncesi AFP, CEA ve CA 19-9 serum seviyeleri retrospektif olarak araştırıldı. Bu markerlar için pozitiflik oranı sırasıyla %55.7, %40 ve %32.9 bulundu. Tümör belirteçlerinin pozitif seviyeleri için univaryet analizleri, AFP pozitifliğinin karaciğer metastaz varlığı (p=0.033) ve rezektabilite oranı ile anlamlı ilişkisinin olduğunu (p=0.041), CEA pozitifliğinin ileri tümör evresi (p=0.011), tümör boyutu (p=0.004), karaciğer metastaz varlığı (p=0.001), serozal invazyon sıklığı (p=0.004) ve rezektabilite (p=0.011) ile anlamlı ilişkisinin olduğunu ve son olarak CA 19.9 pozitifliğinin ileri tümör evresi (p=0.006), tümör boyutu (p=0.002), serozal invazyon sıklığı (p=0.002), periton metastaz sıklığı (p=0.005) ve asit gelişimi (p=0.005) ile anlamlı ilişkisinin olduğunu gösterdi. Sonuç olarak, kanser hastalarında tedavi kararı verilirken tümör markeri kullanımı, klinik ve radyolojik olarak tespit edilemeyen uzak organ metastaz varlığını gösterebilir. Pre-treatment serum levels of AFP, CEA and CA 19-9 were retrospectively investigated in 70 patients with locally advanced and metastatic gastric cancer. The positivity rates for these markers were 55.7%, 40% and 32.9%, respectively. Multiple logistic regression analysis for positive levels of tumor markers indicates that AFP positivity is significantly related to the presence of hepatic metastasis and resectability rates (p=0.041), CEA positivity is related to advance stage (p=0.011), tumor size (p=0.004), presence of hepatic metastasis (p=0.001), the frequency of serosal invasion (p=0.004) and resectability rates (p=0.011). Finally, CA 19-9 positivity is related to advance stage (p=0.006), tumor size (p=0.002), the frequency of serosal invasion (p=0.002), the frequency of peritoneal metastasis (p=0.005) and ascites (p=0.005). In summary, in cancer patients, the use of tumor markers for the decision of treatment might indicate the existence of any organ metastasis which could not be clinically or radiologically revealed

Bu çalışma 13-14 Mart 2011, Uludağ Kış Günleri Kongresi'nde poster olarak sunulmuştur. Bu çalışmada, lokal ileri mesane kanseri nedeniyle adjuvant kemoterapi alan hastalar retrospektif olarak analiz edildi. Toplam 32 hasta gemsitabin (%18.8), sisplatin+gemsitabin (%50), carboplatin+gemsitabin (%15.6) veya MVAC (Metotreksat, vinblastin, doksorubisin ve sisplatin) (%15.6) tedavisi aldı. Tedaviler sırasında en sık görülen yan etki kemik iliği toksisitesi idi. Tedaviye bağlı ölüm gözlenmedi. Medyan genel ve hastalıksız sağkalım süreleri sırasıyla 23 ay (18.7-27.4) ve 17.8 ay (12.7-22.9) idi. Verilerimizin literatür ile uyumlu olduğu sonucuna varıldı. In this study, patients who received adjuvant chemotherapy for locally advanced bladder cancer were retrospectively analyzed. A total of 32 patients received gemcitabine (%18.8), cisplatin plus gemcitabine (%50), carboplatin plus gemcitabine (%15,6) or MVAC (Methotrexate, vinblastine, doxorubicin, and cisplatin). The most common adverse effect was myelosuppression during chemotherapy administration. Treatment-related died was not observed. The median overall and disease-free survival was 23 months (range, 18.7-27.4) and 17.8 months (range, 12.7-22.9), respectively. We concluded that our results were comparable to those in the literatur

Uludağ İç Hastalıkları Günleri 2010 toplantısında bildiri olarak sunulmuştur. Solid organ tümörlerinde alkilleyici ajanların ve topoizomerazların yaygın kullanılmaya başlanması kanser hastalarının yaşam süresinin uzamasına bağlı olarak ikincil lösemi insidansını arttırmıştır. Tedavi ilişkili lösemiler tüm lösemilerin yaklaşık %10-20 sini oluşturur. Olgumuz Mart 2008 tarihinde endometrium kanseri tanısı almış olup, sisplatin-doksorubisin-radyoterapi tedavisi sonrası takiplerinde trombositopeni saptandı. Bunun üzerine yapılan kemik iliği materyali değerlendirilmesi sonucunda French American British (FAB) sınıflamasına göre AML M4 tanısı alan olgumuzun kemik iliği materyaline yapılan moleküler sitogenetik (FISH) analizinde de inv 16 pozitif olarak bulularak tanı doğrulandı. Olgumuz, kısa sürede lösemiye bağlı komplikasyonlar nedeniyle kaybedildi. Primer malignitenin tedavisi takibinde kısa süre bile olsa hematolojik durumlar dikkatli olarak incelenirse bir çok tedavi bağımlı AML saptanabilir. Sonuç olarak, tedaviyle ilişkili akut löseminin 5 ay gibi kısa sürede gelişen ve inv 16 pozitif saptanan endometrium kanserli olgumuz, literatürde nadir görülmesi sebebiyle önem taşımaktadır. In solid organ tumors, the increasing use of alkalizing agents and topoisomerases have increased the incidence of secondary leukemia in connection with extension of the life expectancy of cancer patients. The treatment related leukemia forms 10-20% of all cases of leukemia. Our case was diagnosed with endometrium cancer in March 2008 and during follow up of sisplatin-doxorubisin-radiotherapy treatment thrombocytopenia was detected. Then upon investigation of the bone marrow material our case was diagnosed with AML M4 based on French American British (FAB) classification AML M4 and then the diagnoses was verified after molecular cytogenetic (FISH) analysis conducted on bone marrow material, since inv 16 was positive. Our patient died in a short time because of complications related to leukemia. If after treatment of primary malign tumors the hematologic conditions are monitored carefully, even for a short term, AML might be detected related to various treatments. To conclude, we consider our case to be of importance since acute leukemia has developed with inv 16 positivity within a very short period of five months after treatment, which is a case rarely observed in the literature

3-7 Kasım 2010 tarihinde 36.Ulusal Hematoloji Kongresi’nde sunulmuştur. Primer mediastinal B hücreli lenfoma (PMBL), mediastende timik meduller B hücrelerinden gelişen nadir görülen bir neoplazmdır. Tüm nonhodgin lenfomaların %2-3’ünü oluşturur. 1980’li yıllarda tanımlanmasına rağmen optimal tedavi tartışmalıdır. PMBL’da geç relaps nadir olup çoğunlukla tedavi sonrası ilk bir yılda gelişir. Ön mediastende kitle saptanan 33 yaşındaki kadın olguda çekilen positron emission tomografi sonucu ve yapılan biyopsi ile birlikte PMBL tanısı konuldu. Hasta 6 kür R-CHOP ve sonrasında mediastene radyoterapi ile tedavi edildi. Düzenli aralıklarla takip edilen olguda ilk bir yılın sonunda relaps gözlenmedi. Primary mediastinal B-cell lymphoma (PMBL) is a rare neoplasm that develops from thymic medullary B cells in the mediastinum. It covers about 2-3% of all non-hodgin lymphomas. Despite its identification in 1980s, the optimal treatment is controversial. Although late relapse is rare, it usually develops within the first year of treatment. A 33 year-old woman had an anterior mediastinal mass was diagnosed with lymphoma, which was confirmed with biopsy. Despite not having lympoadenopathy and hepatosplenomegaly, PET was consistent with PMBL. The patient was treated with 6 cycles of R-CHOP and then with radiotherapy to mediastinum. After treatment, we observed a complete response. With close follow up, we did not see any relapse at the end of first year.

Adiponektinin obezite ile ilişkili malignitelerin oluşumu ve progresyonunda anahtar rol oynayabileceğini düşündüren yayınlar vardır. Etiyolojik bir faktör olarak değerlendirilen adiponektinin opere kolon tümörlü hastalarda prognostik değeri araştırıldı.Merkezimizde 1997?2007 yılları arasında kolon kanseri nedeni ile opere edilmiş evre II ve III 53 hastanın parafin bloklarında İmmünohistokimyasal olarak adiponektin ekspresyonu ve prognoz üzerine olan etkileri değerlendirildi.Olguların 32'si (%60.4) erkek, 21'i (%39.6) kadın olup ortalama yaşı 58.3±10.1 (35- 78). Olguların ortalama takip süresi 41 ay (10 - 96 ay) idi. TNM sınıflamasına göre olguların 28'inin (%52.8) evre II ve 25'inin (%47.2) evre III olduğu belirlendi. İmmünohistokimyasal inceleme sonucunda 21 (%39.6) vakada tümör dokusunda adiponektin ile boyanma izlendi. Boyanmalar sitoplazmik olarak görüldü. Adiponektin ekspresyonunun olduğu 21 vakadan 9'unda (%42.9) nüks gelişirken, ekspresyonu olmayan 32 vakadan 11'inde (%34.4) nüks gözlendi. Ortalama HSK adiponektin ekspresyonu varlığında 60.3±9.03 ay iken yokluğunda 68.7±6.67 ay olarak hesaplandı (p:0.414).Epidemiyolojik çalışmalarda düşük adiponektin seviyelerinin meme, endometriyum, prostat ve kolorektal kanserlerde artmış risk ile ilişkisi gösterilmiştir. Adiponektin etkilerini hem kanser hücrelerini direkt etkileyerek hem de tüm vücutta insülin duyarlığını etkileyerek dolaylı olarak gösterir. Tümör dokusunda adiponektin ekspresyonun HSK üzerinde olumsuz etkisi gösterilse de ek çalışmalar ile desteklenmesi gerekmektedir. Some of the trials suggesting that adiponectin may play a key role in the genesis and progression of the obesity-related malignancies. The prognostic value of adiponectin, that assessing as an etiological factor, was evaluated on operated colon cancer patients.53 paraffin blocks of patients who have been operated for stage II/III colon cancer, were investigated with immunhistochemistry for adiponectin expression and the effects on prognosis.32 patients (60.4%) males and 21 (39.6%) were female, mean age 58.3 ± 10.1 (35 - 78). The median follow-up period was 41 months (10-96 months). According to TNM classification 28 (%52.8) cases were stage II, 25 (47.2%) cases were stage III. In immunohistochemical examination, 21 (39.6 %) patients were observed staining with adiponectin. The staining was seen as cytoplasmic. 9 of the 21(42.9%) patients with adiponectin expression had recurrence, 11 of the 32 (34.4%) with no adiponectin expression had recurrence. The mean DFS was 60.3 ± 9.03 months for patients who had adiponectin expression, and 68.7 ± 6.67 months for patients who had no adiponectin expression (p=0.414).In epidemiological studies showed that the association with low serum adiponectin levels and increased the risk in breast, endometrial, prostate and colorectal cancers. Adiponectin may act directly on cancer cells or indirectly by regulating whole-body insulin sensitivity. Tumor tissue adiponectin expression may indicate adverse outcomes on DFS, but this data should be supported with additional studies. 45

ÖZETKüçük hücre dışı akciğer kanseri, tüm akciğer kanserlerinin % 70-80' inden sorumlu olup, kanserler arasında en sık mortalite nedenidir. Tanı anında hastaların yaklaşık % 40-50'si ileri evredir. İleri evre akciğer kanseri sistemik bir hastalık olduğundan, birincil tedavisi sistemik kemoterapidir. Ortalama sadece % 5 hasta tedavisiz bir yıl yaşayabilmektedir. Metastatik akciğer kanserli hastalarda tam iyileşme mümkün olmadığından, kemoterapinin amacı öncelikle en az yan etki ile semptomlarda iyileşme sağlamak ve sağkalımın uzatılması olmalıdır. İleri evre akciğer kanserinde farklı kemoterapi rejimleri uygulanmasına rağmen, genel olarak kabul gören tipik tedavi rejimi platinum ve 3.jenerasyon ilaç kombinasyonlarıdır. Günümüzde farklı platinum ve 3.jenerasyon kombinasyonlarının birbirleri üzerine olan üstünlüğü net değildir.Çalışmamıza platinum içeren 4 farklı kombinasyon tedavileri (gemsitabin/sisplatin, paklitaksel/karboplatin, etoposid/sisplatin ve dosetaksel/sisplatin) uygulanmış, ECOG PS 0-1 olan, ileri evrede (evre IIIB, evre IV) toplam 91 hasta alındı. Tedavilerin yan etkileri, hematolojik olan ve hematolojik olmayan yan etkiler olarak belirlendi. Tedavilerin etkinliği de cevap oranları ve sağkalım analizleri ile değerlendirildi.Çalışma sonucunda kemoterapi rejimleri arasında yanıt oranında, progresyonsuz sağkalımda ve ortalama genel sağkalımda istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmazken, 1 yıllık sağkalımda dosetaksel/sisplatin tedavisinin gemsitabin/sisplatin tedavisine oranla avantaj sağladığı tespit edildi (p

Akciğer kanseri tüm dünyada kansere bağlı ölümlerin en sık nedenidir. Irk, cinsiyet, yaş, coğrafi ve sosyoekonomik koşullar gibi faktörler görülme sıklığını etkilemektedir. Akciğer kanserlerinin % 80'ini küçük hücreli dışı akciğer kanseri oluşturmaktadır. Erken evre KHDAK' inde öncelikli tedavi cerrahidir. Postoperatif toraks ışınlaması ve sistemik kemoterapinin (KT) yaşam süresini uzattığı gösteren yeni çalışmalar mevcuttur.Memeli hücrelerinde farklı DNA hasarları farklı DNA tamir yolları ile tamir edilmektedir. Ekzisyon tamiri BER ve NER olmak üzere ikiye ayrılır. NER mekanizması en az 20 proteinin görev aldığı bir kesme ve yapıştırma mekanizmasıdır. Platinum grubu ilaçların oluşturduğu DNA hasarları daha çok NER ile onarılmaktadır. Bu da NER ile bu ilaç grubunun tedavi etkinliği arasında bir ilişki olabileceğini düşündürmektedir. NER tamir mekanizmasının en önemli ayağı ERCC1' dir. Literatürde ERCC1 gen düzeyi ile kanserlerin metastaz durumu, evresi, prognostik önemi, tedaviye yanıtları, progresyon zamanı, genel sağkalım ve hastalıksız sağkalım arasındaki ilişkiyi araştıran birçok çalışma mevcuttur. Over, kolon, serviks, testis, mesane ve küçük hücreli dışı akciğer kanserli hücre gruplarında ERCC1'in m RNA ekspresyonunun platinum rezistansı gösterdiği invitro çalışmalarla gösterilmiştir. Çalışmamızda retrospektif olarak adjuvan platin bazlı kemoterapi alan KHDAK `li hastalarda tümör dokusu ERCC1 gen düzeyi ile hastalıksız sağkalım ve genel sağkalım arasındaki ilişki araştırılmıştır.Çalışmaya 82 hasta dahil edilmiştir. Hastalara ait biyopsilerin parafin bloklarından kesitler alınarak immünohistokimyasal yöntemle ERCC1 gen ekspresyonu belirlenmiştir. Elde edilen veriler, hastaya ait demografik özellikler, evre, hastalıksız sağkalım ve genel sağkalım verileri göz önünde tutularak karşılaştırılmıştır.Çalışma sonucunda ERCC1 gen ekspresyonu olmayan grupta progresyonsuz sağkalım süresinin ve genel sağ kalım süresinin ERCC1 pozitif grupla karşılaştırıldığında daha uzun olduğu ancak bunun istatistiksel olarak anlamlılık ifade etmediği görüldü.Sonuç olarak bu sınırlı sayıda hasta ile yapılmış çalışmada, platin bazlı adjuvan kemoterapi alan KHDAK'li hastalarda ERCC1 aşırı ekspresyonun hastalıksız sağkalımı ve genel sağkalımı olumsuz yönde etkileyebileceği tespit edilmiştir. Lung cancers are the most common cause of death all over the world. Race, sex, age, geographic and economic status effects the frequency of lung cancer. 80 % of lung cancers are non-small cell lung cancer (NSCLC). Surgery is the primary management of early stage NSCLC. Recent studies show that post-operative Chemotherapy and radiotherapy extends the survival.Each DNA damages has different repair pathway in mammalian cells. Excision repair has 2 different pathways called BER and NER. NER pathway is a cut/paste pathway consists of 20 different proteins. Platinum based DNA damages are usually repaired by NER pathway. This information thought that there may be a relationship between NER pathway and efficiency of the treatment with this group of medications. The most important component of NER repair pathway is ERCC1. There are a lot of studies that shows the relationship between ERCC1 gene levels and the cancers stage, metastasis, prognosis, response to treatment, progression and survival. It has been reported in several invitro studies that ERCC1 mRNA expression shows platinum resistance in ovarian, colon, cervix, testicular, bladder and NSCL cancer group. In our study we retrospectively search the relationship between ERCC1 gene levels and disease free survival and survival in NSCLC patient treated with adjuvant platinum based chemotherapy.In our study we stain 82 patients paraphin block with immunohistochemical stains to determine ERCC1 gene expression. The obtained data compared with the patients stage, demographic properties, disease-free survival and general survival. We found that the overall survival is longer in ERCC1 gene expression negative group compared with ERCC1 positive group but this information is not statistically significant.As a result in our small sized study we established that ERCC1 gene expression is negatively effect the overall survival in NSCLC patients treated with platinum based adjuvant chemotherapy. 48

Adrenokortikal karsinom (AKK) nadir ve agresif bir tümor olup prognozu kötüdür. Bu çalışmada, AKK hastalarımızın klinik özellikleri ve tedavi sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Departmanımızda, toplam sekiz AKK’lu hasta tedavi edildi. Hastaların tamamında metastaz mevcuttu. Hastalara etoposid, doksorubisin ve sisplatin (EAP) veya etoposid ve sisplatin (EP) rejimi uygulandı. Dört hastada stabil hastalık, diğer dört hastada ise progresyon olduğu gözlendi. Ortalama 7.7 aylık (3-15 ay) takipte 5 hasta progresif hastalık nedeniyle öldü. Bulgularımız AKK’un agresif doğasını yansıtmaktadır. Adrenocortical carcinoma (ACC) is a rare and aggressive tumor with a poor prognosis. In this study, we retrospectively evaluated clinical features and treatment results of our ACC patients. A total of eight patients with ACC were treated in our department. All patients had metastatic disease. Patients received etoposide, doxorubicin and cisplatin (EAP) or etoposide and cisplatin regimen (EP). Stabile disease was observed in four patients and progressive disease in four. At a mean follow up 7.7 months (range, 3-15 months) 5 patients died from progressive disease. Our findings reflect the aggressive nature of ACC.

57

Prostatın küçük hücreli karsinomu (KHK) nadir ve son derece saldırgan bir tümördür. Tüm prostat kanserlerinin %1’den daha azını oluşturur. Sıklıkla nodal veya visseral metastazlarla birlikte ileri evrede prezente olur ve kötü bir prognoza sahiptir. Mevcut verilerden yola çıkılarak prostat KHK için optimal bir tedavi şeklinin belirlenmesi zordur. Biz burada bir prostat KHK olgusunu literatür bilgileri ile birlikte sunuyoruz. Small cell carcinoma (SCC) of the prostate is a rare and extremely aggressive malignant disease. It constitutes less than 1% of all prostatic neoplasms. Frequently it presents at advanced stage with nodal or visceral metastasis and has a poor prognosis. From the existing data it is difficult to define an optimum treatment strategy for SCC of the prostate. Here, we present a case of SCC of the prostate with a brief review of the literature

H.pylori ile gastrik karsinogenez arasındaki ilişki retrospektif ve prospektif çalışmalarla ortaya konmuş ve 1994 yılında WHO çalışma grubu olan “International Agency for research on Cancer” tarafından, H.pylori gastrik kanser için Ι. derece risk faktörü olarak tanımlanmıştır. Buna rağmen H.pylori’nin gastrik karsinogenezdeki rolü açıklanamamıştır. Muhtemel kabul edilen mekanizma ise; H.pyloriye bağlı kronik gastritis sonucu gastrik epitelde serbest oksijen radikalleri artmakta ve mukozal antioksidan defans sistemi azalmaktadır ve serbest oksijen radikalleri DNA hasarına neden olmaktadır. H.pylori aynı zamanda gastrik epiteliyal hiperproliferasyona neden olduğu gösterilmiştir. Bu nedenle artmış serbest oksijen radikalleri ile gastrik hiperproliferasyonun birlikteliğinin gastrik karsinogenezde tetikleyici rol oynayabileceği düşünülmektedir. Association between H.pylori and gastric carcinoma was defined through retrospective and prospective epidemiological studies following the discovery of H.pylori, and it was described as a first-degree risk factor for gastric cancer by International Agency for Research on Cancer, a WHO Study Group, in 1994. However, the role of H.pylori in carcinogenesis remains unclear. A proposed mechanism is as follows: H.pylori associated chronic gastritis causes mutagenic free oxygen radicals to increase in the epithelial tissue and antioxidants acting in mucosal defence system to decrease. This in turn leads to mutagenic free oxygen radicals eventually causing DNA damage. It was also demonstrated that H. pylori results in hyperproliferation by changing epithelial kinetics. Thus, it can be concluded that the association of hyperproliferation with free radicals causes damages in the cell which could play a significant role in triggering carcinogenesis.

Hodgkin Hastalığı’nın ülkeler arasında epidemiyolojik farklılıklar gösterdiği bilinmektedir. Çalışmamızda, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Hematoloji Bilim Dalı’nda 1978-1994 yılları arasında takip ve tedavi edilen toplam 86 Hodgkin Hastalığı olguları, yaş, cinsiyet, histolojik alt grup, evre ve yaşanılan bölge parametrelerine göre epidemiyolojik yönden incelendi. Erkeklerin %57, kadınların %43 oranlarını oluşturdukları, erkek/kadın oranı 1.3, ortalama yaş 38, en küçük yaş 14 ve en büyük yaş 71 olarak saptandı. Adolesan döneminden itibaren insidansın arttığı ve 20-34 yaşları arasında birinci, 55-59 yaşları arasında ikinci pik oluşarak bimodal yaş dağılımının bulunduğu tesbit edildi. Histolojik alt grup dağılımında %61.6 oranıyla mikst sellüler tipin hakim olduğu belirlendi. Ann Arbor Evrelemesine göre olguların %86 oranı ile ileri evrede (%41.8 evre III-B, %44.2 evre IV) müracaat ettikleri saptandı. Serbest meslek sahiplerinin (esnaf) %18.6, işçilerin %10.5, çiftçilerin %16.3, öğrencilerin %5.8, memurların %5.8, ev hanımlarının %43 oranlarını oluşturdukları ve olguların %74.4'nün kentte, %25.6'nın kırsal kesimde yaşadıkları tesbit edildi. Sonuç olarak; Güney Marmara Bölgesi Hodgkin Hastalığı olgularında bimodal yaş dağılımının bulunduğu, mikst sellüler alt grubun hakim olduğu ve olguların ileri evrede (evre III-B ve IV) hastahaneye müracaat ettikleri belirlendi. It is known that Hodgkin’s Disease has some epidemiological differences among countries. In our study, in Hematology Division of Medical Faculty of Uludağ University Hodgkin's Disease cases that were followed up and treated between the years 1978-1994 were assessed retrospectively according to parameters concerning age, sex, histopathologic subgroup, stage, occupation and region. It was established that of 86 Hodgkin's Disease cases (57% male, 43% female, mean age 38, the lowest age 14, the highest age 76), 61.6% were mixed cellularity. It was also determined that first peak was during 20-34 years of, second peak during 55-59 years of age. In accordance with Ann-Arbor stage classification 86% applied in advance stage (41.8% in stage III-B, 44.2% in stage IV). It was found that the rate of traders was 18.6%, workers 10.5%, farmers 16.3%, students 5.8%, civil servants 5.8%, housewives 43%. 74.4 percent of cases were living in the cities, 25.6% in the rural region. Consequently, we came to the conclusion that Hodgkin's Disease cases in southern Marmara region had bimodal age distribution, mixed cellularity type is predominant and that the cases applied to hospital during advance stages (stage III-B and IV)

Bir oral prostaglandin E1 analoğu olan misoprostolün steroid olmayan antienflamatuar ilaçlar (NSAID) ve siklosporin nefrotoksisitesinde protektif etkisi olduğu gösterilmesine karşın, cisplatin nefrotoksisitesindeki rolü incelenmemiştir. Çalışmamızda cisplatine bağlı gelişen akut böbrek yetmezliğinin ve misoprostolün akut cisplatin nefrotoksisitesindeki etkinliğinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla cisplatin+etoposid kemoterapi rejimi alması planlanan 28 akciğer kanserli hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar iki gruba ayrıldı. Misoprostol grubu kemoterapinin yanısıra çalışma süresince günde 4 kez 100 µg dozda misoprostol aldı. Kontrol grubu sadece kemoterapi aldı. Her iki grupta renal fonksiyonlar kemoterapi başlamasından önce ve kemoterapinin 2. ve 6. günlerinde değerlendirildi. Sonuç olarak, cisplatin kullanımına bağlı gelişen fonksiyonel bozukluklarda misoprostolün koruyucu etkinlik gösteremediği saptandı Despite the demonstration of the protective effects of misoprostol, an oral prostaglandin E1 analogue, on the nephrotoxicity of non-steroidal antiinflammatory drugs (NSAID) and cyclosporine, its role in cisplatin nephrotoxicity has not been investigated. In our study, we planned to investigate cisplatin-induced acute renal failure and the efficacy of misoprostol on acute cisplatin nephrotoxicity. For this purpose, 28 lung cancer patients who had been planned to receive the cisplatin+etoposide chemotherapy regimen were included in the study. Patients then were divided into two groups. In addition to chemotherapy, Misoprostol group received misoprostol at the dose of 100 µg qid during the study. Control group received only chemotherapy. Renal functions were evaluated in both groups before the onset of chemotherapy and 2nd and 6th days of chemotherapy. In conclusion, it was demonstrated that misoprostol could not produce any protective effect on the functional disturbances due to cisplatin administration

Primer testis non-Hodgkin lenfoması nadir görülen bir hastalıktır. Tüm testis malignitelerinin %1-9’unu oluşturur. Nadir görümesine rağmen, 60 yaşın üzerinde en sık görülen testis malignitesidir. En sık rastlanan histolojik tipi diffüz büyük B hücreli lenfomadır. Özellikle erken evre hastalıkta standart bir tedavi mevcut olmamakla birlikte, evre I ve II hastalıkta, orşiektomi sonrası doksorubisinli kemoterapi uygulaması önerilmektedir. İleri evre (evre III ve IV) hastalıkta kombinasyon kemoterapisi tercih edilen tedavi modalitesidir. Primer testis lenfomalı, 69 yaşındaki erkek hasta, hastalığın klinik özellikleri ve tedavi modaliteleri ile birlikte tartışmaya sunuldu. Non-Hodgkin lymphoma of the testis is an uncommon disease. It accounts for 1%- 9% of all testicular neoplasms. Despite this low overall incidence, it is the most common testicular malignancy over the age of 60. Diffuse large B-cell lymphoma is the most common histolojical pattern among primary testicular lymphomas. Although there is not a standart therapy especially for stage I and II disease, treatment with doksorubicinbased chemotherapy following orchiectomy is recommend in these stages. In advanced stages (III and IV), combination chemotherapy is the treatment of choise. Here, we report the case of a 69 -year- old man with primary testicular lymphoma and discuss the clinical features and treatment of this disease.

Akut tümör lizis sendromu (TLS), hızlı prolifere olan malign tümör/erin tedavisi sırasında; nadiren de spontan olarak gelişen fatal bir sendromdur. Takdim edilen olgulardan ilki; boyunda hızlı büyüyen kitle sebebi ile başvurmuştu ve yapılan biyopsi sonucunda Diffüz Büyük Hücreli lenfoma tanısı konularak tedavi başlandı. ikinci olgu ise, anemi ve boyunda lenfadenopati nedeni ile başvurmuş sonrasında lenfoblastik lenfoma tanısı konularak tedaviye başlanmıştır. Her iki vakada da tedaviyi takiben TLS gelişmesi nedeni ile nadir görülen bu klinik tablo literatür bilgilerinin ışığı altında gözden geçirildi. Acute tumor lysis syndrome is a well characterized syndrome usually seen after aggressive cytotoxic chemotherapy for rapidly proliferating tumors. In this case report we aimed to present two cases with acute tumor lysis dr . First patient administered with a rapidly growing mass in the neck. Diagnosis of '"intermediate Grade Diffuse Large Cell Lymphoma" was made after excisional biopsy. Second patient presented by anemia and lymphadenopathy in the neck and diagnosed as ""High Grade Lymphoblastic Lymphoma" Following therapy Tumor Lysis Syndrome was observed in both patient.Clinical and laboratory findings of this rare clinical picture which was seen especially in lymphoproliferative diseases and occasionally in solid tumors after chemotherapy has been evaluated. Also literature is reviewed.

Nörolojik Paraneoplastik Sendromlar malignitelerde görülebilen sendromlardır. Bunlar içerisinde de limbik ensefalopati nadir görülen e genellikle küçük hücreli akciğer kanserine eşlik eden bir durumdur. Yassı epitel hücreli akciğer kanserinde limbik ensefalopati gözlenmesi alışılmış değildir. Bu nedenle yassı epitel hücreli akciğer kanseri talimat ile takip edilen bir hastada yada gözlendiği bu nörolojik paraneoplastik sendrom olgusunu takdim etmeyi ve konuyla ilgili literatür bilgilerini gözden geçirmeyi amaçladık. Paraneoplastic neurologic syndromes are rare disorders observed through the course of cancers. Among them lambic encephalop is a syndrome which is also very rare and usually seen in association with small eel lung cancer. lt is not at asu and finding lo observe limbic encephalopathy in squamous cell lung carcinoma. In this case report we aimed to present this rare neurologic paraneoplastic dye associated with squamous cell carcinoma and revielt' the literature.

1988 yılında inoperabi Büyük Hücreli Akciğer kanseri tanısı konan, Radyoterapi ve kemoterapi ile tedavi edilen hasta. ektopik ACTH sendromu klinik ve laboratuvar olarak tanımlandı. Akciğer kanserlerinde ve özellikle küçük Hücreli Akciğer Kanserlerinde stk olarak rastlanan bu sendromun Büyük Hücreli Akciğer Kanserlerinde nadir olarak gözlenmesi ve yaşam kalitesine, süresine olan etkileri nedeni ile literatür bilgileri gözden geçirilerek sunuldu. A patient with large cell carcinoma of the lung. who has been operated in 1988 and subsequently had radiotherapy and chemotherapy has been evaluated about clinical and laboratory findings of ectopic ACTH production. also related literature has been reviewed.

Bu çalışma, 21-25 Ekim 1991 tarihleri arasında İstanbul[Türkiye]'da düzenlenen XXII. Ulusal Hematoloji Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. Bu makalede mulsistem infiltrasyonu gösteren hızlı ilerleyen bir non-Hodgkin lenfoma vakası verileriyle birlikte takdim edilmiştir. In this paper, a rapidly proggressive non-hodgkin lymphoma case who had multi-system infiltration is presented and related literature has been reviewed.

11-14 Ekim tarihlerinde İstanbul'da yapılan XXI. Ulusal Hematoloji Kongresi ve I. Ulusal Kemoterapi Kongresinde tebliğ edilmiştir. Otoeritrosit Duyarlılığı Sendromu saptanan 13 yaşında bir erkek çocuğu takdim edilmiştir. Çok üzüldüğü bir olaydan sonra vücudunda tekrarlayan ağrılı ekimozlar çıkması nedeniyle kliniğimize başvuran hastanın fizik muayenesinde gövde ve bacaklarda etrafı eritemli, değişik irilikle ağrılı ekimozlar saptandı. Yapılan tüm hemostaz testleri normal bulundu. Otolog eritrosit süspansiyonu ile yapılan deri testi pozitif idi. A thirteen year old boy in whom the autoerythrocyte sensitivity syndrome has been diagnosed has been presented. The reason why the patient applied was the recurrent painful ecchymosis after going through an emotional trauma. During the physical examination painful ecchymosis of different sizes and surrounded by erythema on the main body and legs have been observed. The results of all the tests performed were found to be normal. Skin test applied through autolog erythrocyte suspension was positive.

11-14 Ekim 1989 tarihlerinde İstanbul'da yapılan XXI. Ulusal Hematoloji Kongresi ve 1. Ulusal Kemoterapi Kongresinde tebliğ edilmiştir. Bu çalışmada, kliniğimize Faktör VIII ve Faktör IX'a karşı inhibitölere bağlı durdurulamayan burun kanaması ile başvuran ve yapılan incelemeler sonunda SLE tanısı konan bir hasta takdim edilerek ilgili literatür gözden geçirilmiştir. In this report, a patient who had applied to our clinic with a complaint of unceaseble nose bleeding due to inhibitors against factors VIII and IX and who had SLE diagnosis after clinical and laboratory evaluations had been presented with the literature available being reviewed.

İnfeksiyöz hepatit seyrinde gelip geçici hematolojik değişiklikler çok sık görülmekle birlikte ağır ve fetal sonianan pansitopeni bulgusu nadiren görülmektedir. Bu sebepten literatüre katkıda bulunacağı umuduyla ağır bir pansitopeni tablosuyla müracaat eden infeksiyöz hepatilisli aplastik anemi olgusunu takdim etmeyi uygun bulduk. In the progress of infectious hepatitis, mild and transient hematologic changes can be seen very often but severe pancytopenia findings with fetal results are seldom. Because of this, we concluded to report this case with aplastic anemia following viral hepatitis.

Günümüzde halen relaps gösteren ve/veya refrakter erişkin akut lösemi olguları ile blastik dönüşüm gösteren KML olgularında (KML-B2) prognozu iyileştirecek yeni tedavi imkanları araştırılmaktadır. Tek ajan olarak mitoksantronun 12 mg/m-/gün IV 1-5 gün uygulanması ile bu hastaların tedavisinde umut verici sonuçlar alındığı bildirilmiştir. Biz de bu tedavinin klinik etkinliğini araştırmak amacıyla 4'ü ALL, 2'si ANLL ve 2'si KML-B olmak üzere toplam 8 refrakter olguda tek başına mitoksantron uyguladık. 1 olgu indüksiyon sırasında kaybedildi, 1 olgu cevapsız kaldı, 6 olguda 3-7 günlerde belirginleşen lökopeni gelişti. Bu 6 olgudan 3'ünde 3 haftayı aşan miyelosupresyon oluştu . Tedavi hastalar tarafından çok iyi tolere edildi. Herhangi bir kardiak, hepatik ya da renal yan etki saptanmadı. Research are ongoing in recent days for achieving better prognosis for refractory and/or relapsed acute leukemia cases and CML cases with blastic transformation (KML-B). In recent reports promising results are reported for the therapy of these patients using mitoxantrone 12 mg/m2/day IV 1- 5 days as a single agent. In order to test the clinical efficacy of this therapy we performed mitoxantrone as a single agent in 8 refractory cases (4 ALL, 2 ANLL, 2 CML-B). 1 case was died white induction, 1 case had no answer the therapy. In 6 cases leukopenia has been seen in 3-7 days. 3 of these 6 patients there has been a myelosuppression more than 3 weeks. Therapy is well tolerated by the patients. No hepatic, renal or cardiac side effect has been determined.

XXII. Ulusal Hematoloji Kongresinde tebliğ edildi. 21-25 Ekim 1991; İstanbul. Toksoplazmozis tanısıyla pyrimethamine tedavisi uygulanan hasta, anemi ve hemorajik diyatez bulgularıyla müracaat etti. İncelemeler sonunda pansitopeni tablosu ile kendini gösteren megaloblastik anemi saptandı. The patient with toxoplasmosis who has been treated with pyrimethamine had complaints of anemia and hemorrhagic diathesis. After a series of studies, pancytopenia due to megalo blastic anemia were observed.

XXII. Ulusal Hematoloji Kongresinde tebliğ edildi. 21-25 Ekim 1991, İstanbul. 26 aydan beri tam remisyonda olan akut lenfoblastik lösemili hastada abdominopelvik kamputerize tomografide overden menşe alan tüm pelvisi dolduran kitle belirlendi. Diagnostik laparotomi sol over ve uterusun değişik ebatlarda kitlelerle infiltre oldugu gözlendi. Histopatolojik incelemelerle bu kitlelerin akut lenfobiastik löseminin ekstramedüller nüksü oldugu gözlendi. A was resulting from ovary and extending all over pelvis was observed through computerized tomography in a patient with acute lymphoblastic leukemia who has been , in complete remission for twenty-six months. On diagnostic laparotomy, left ovary and uterus were observed to be infiltrated with masses of various sizes. During histopathological studies of these masses, extramedullary relapse of acute lymphoblastic leukemia was observed.

XXII. Ulusal Hematoloji Kongresinde tebliğ edildi. 21-25 Ekim 1991, İstanbul. 20 erkek ve 15 kadın olgu incelenmiştir (ortalama yaş 58.69 + 1.71). Tanı konulduğu anda RAİ evrelendirme sistemine göre 2 olgu evre 0,4 olgu evre 1, 8 olgu evre ll, 15 olgu evre III ve 6 olgu evre IV'e girmiştir. Exitus nedeni tespit edilebilen 10 hastada ölüm nedeni olarak 1. sıklıkla enfeksiyon, 2. sıklıkla serebral kanama gelmektedir. Bu 10 hastadan 1'i evre ll, 7'si evre lll ve 2'si evre IV'e girmekte olup, tüm hastalar için ortalama sürvi 18.5 + 5.5 ay, sadece evre lll dikkate alındığında ise 22.7 + 5.9 ay bulunmuştur. Halen takip etmekte olduğumuz 18 olguda ortalama takip süremiz 19.9 ay olup, en uzun takip süremiz ll yıldır. Tüm olgulardan 10'u kaybedildi. Ölüm sebebi ilk sırada enfeksiyon, 2. sırada beyin kanamasıydı. Case of twenty male and fifteen female subjects with chronic lymphocytic leukemia have been examined. Having been diagnosed, in accordance with RAl stage evaluation system, two of the cases were observed to have developed stage o, four of the cases stage I, eight of the cases stage Il, fifteen of the cases stage III and six of the cases stage Ten of the all subjects died. That resulted from primarily infection and secondly cerebral bleeding. One of the above mentioned ten subjects was involved in stage ll, Seven in stage lll and two in stage IV.. The survival period of all the subjects was taken into consideration, it amounted to 22.7 + 5.9 months. The eighteen subjects who lıave survival have still been followed up. Their average survival period was 19.9 months. The longest follow-up period has been 11 years.

XXII. Ulusal Hematoloji Kongresi'nde tebliğ edildi. 21-25 Ekim 1991 , İstanbul Bu çalışmada yeni tam konmuş ve spesifik tedavi almamış değişik hematolojik maligniteli olgularda serum total kolesterol ve trigliserid düzeyleri ölçülerek, hiperkolesterolemi ve hipertrigliseridemi sıklığı araştırıldı. 31 'i kronik fenfosilik lösemi (KLL), 40'ı Non-Hodgkin Lenfoma (NHL), 31 'i Hodgkin Lenfoma (HL), 29'u kronik mielositik lösemi (KML), 30 'u akut limfoblastik lösemi (ALL), 40 '1 akut Non-limfoblastik lösemi (ANLL) olmak üzere toplam 231 olguda serum kolesterol ve 218 olguda serum trigliserid, düzeyleri ölçüldü. KLL 'li 7 (% 22. 5), NHL 'lı 9 (% 22.5), HL 'Iı 7 (% 22.5), KML 'Ii (% 17.9), ALL'li 10 (% 33.3), ANLL'It 15 (% 37.5) olguda serum kolesterol düzeyi normal değerin altında saptandı. KLL 'li 7 (% 28), NHL 'lı ll (% 28), HL lı 51 (% 1 6), KML 'lı 15 (% 40), multiple myeloma t 4 (% 21), ALL 'li 9 (% 30), ANLL 'li 13 (% 33.3) olguda serum trigliserid seviyeleri normalin üzerinde saptandi. Multipl myeloma lı olgularda hiperkolesterolemi saptanmadı. In this study we investigated the incidance (frequency) of hypercholesterolemia and hypertriglyceridemia in patients with different hematologic malignancies, who have not received any specific treatment, by measuring serum total cholesterol and triglyceride levels. Serum cholesterol !levels were measured in total 2 31 patients who 31 patients had chronic lymphocytic leukaemia (CLL) 40 patients had Non-hodgkin lymphoma (NHL), 31 patients had Hodgkin Lymphoma (HL), 29 patients had Chronic Myelocytic Leukaemia (CML), 30 patients had acute lymphoblastic leukaemia (ALL), 40 patients had acute non lymphoblastic leukaemia (ANLL} and serum triglyceride levels were measured in 218 cases. 7 patients with ALL (22.5 %), 9 patients with NHL (22.5 %), 7 patier.ts with HL (22.5 %), 7 patients with CML (17.9 %), 10 patients with ALL (33. 3 %) had serum cholesterol !eve/s lower than normal values. Serum triglyceride levels were higher then normal value in 7 CLL patients (28 %), I 1 NHL patients (28 %), 51 HL patients (16 %), 15 CML patients (40 %), 4 multiple myeloma patients (21 %), 9 ALL patients (30 %). Hypercho/esterolaemiahas not been found in patients who had multiple myeloma.

XXII. Ulusal Hematoloji Kongresinde tebliğ edildi. 21- 25 Ekim 1991, İstanbul. Malign hastalığa yönelik tedavi görmemiş, nefrotik sendrom tablosu göstermeyen, klinik renal patolojik bulgusu olmayan, Hodgkin lenfoma, non-Hodgkin lenfoma, kronik fenfosilik lösemi den oluşan 18 olgunun renal biyopsi materyali subklinik nefropati açısından ışık ve immunfloresan mikroskobu ile incelenmiştir. Işık mikroskobunda; 10 olguda normal böbrek dokusu, 3 olguda ateroskleroza bağlı iskemi ve skleroz, 1 olguda kronik interstisyel nefrit, 1 olguda damarlarda hyalen değişme, 2 olguda ekstraglomerüler lezyon, 1 olguda lösemik infiltrasyon saptanmıştır. 13 olguda gerçekleştirilen immunfloresan mikroskop incelenmesinde; 3'ü medulla dokusu olmak üzere toplam 7 olguda floresan boyanma negatif saptanmıştır. 3 olguda subklinik glomenrüler immunkomplex ve 3 olguda ekstraglomerüler birikim tespit edilmiştir. Renal biopsy materials of eighteen cases with Hodgkin 's lymphoma, non -Hodgkin's lymphoma and chronic lymphocytic leukemia who have not been treated with chemotherapeutic drugs, don 't have nephrotic Syndrome or renal damage clinically, has been studied from the point-view of subclinical nephropathy by light and immunofluorescence microscope. When studied by light microscope in ten cases, normal kidney tissue, in three cases ischemia and sclerosis due to atherosclerosis, in one case chronic interstitial nephritis, in one case hyaline changes in wessels, in two cases extranı eduller lesion and in one case leukemic infiltration were observed. Thirteen cases were studied by immunofluorescence microscopy. Fluoression pointing was negative in seven cases of the above. bı three cases subclinical glomerular immune complex deposits and in the other three cases extraglomerular deposits were observed.

Non-sekretuar miyeloma literatürde% 1-5 anında bildirilmektedir. Bu olguların gerek klinik ve laboratuvar özellikleri gerekse prognozları konularındaki mevcut veriler çelişkilidir. Bu nedenle kliniğimizde takip ettiğimiz tüm multipl miyelom olgular içinde non-sekretuar olarak kabul ettiğimiz 4 olguyu bildirmeyi uygun gördük. Olgular kemiklerde litik lezyonlar, hiperkalsemi, renal yetmezlik, amiloidoz gibi özelliklerinden dolayı sekretuar myelomaya benzemektedir. Ancak sürelerinin genelde multipl myeloma için kabul edilen ortalamanın altında olduğu gözlenmiştir . The incidence of non-secretory myeloma is reported as 1-5 % in previous literature. Current data about clinical and laboratory features and prognosis of these cases are conflicting. That 's why we decided to report four non-secretory myeloma cases among all myeloma cases which had been diagnosed in our clinic. The cases resemble secretuvar myeloma as they have features like hypercalcemia, renal failure, amyloidosis and lytic bone lesions but their mean survival are shorter than the mean survival which is hoped for in typical myeloma cases.

Son yıllarda akut non-lenfoblastik lösemi (ANLL) ve myelodisplastik sendrom (MDS) ile kronik myelositik löseminin (KML) akut myeloblastik dönüşüm fazındaki olgularda düşük doz cytosine arabinoside (ARA-C) tedavisi ile alınan sonuçların ümit verici olduğu bildirilmektedir. Bu çalışmada da 21 ANLL 'li ve 8 KML 'li akut myeloblastik dönüşüm fazındaki olgu ile 2 MDS'li olguda (refrakter anemi ve blast fazlalığı) düşük doz ARA-C uygulandı. 21 ANLL 'li olgunun % 28. 6'sında tam remisyon, 8 KML-blastik dönüşümlü olgunun 3 'ünde ise kısmi remisyon elde edilebilir. MDS'Iu olgularda remisyon elde edilmemiş olmakla birlikte, bulguların tümünde transfüzyon ihtiyacı belirgin olarak azaldı. Bütün olguların tedaviye tahammülleri çok iyi oldu ve daha da önemlisi remisyon elde edilemeyenler de yaşam kalitelerinin belirgin olarak yükseldiği gözlendi. In recent years, therapy with low dose cytosine arabinoside in acute non lymphoblastic leukemia (ANLL) and myelodysplastic syndrome and in patients with blastic transformation phase of chronic myeloid leukemia (CML-B) is reported to be promising. In this study law dose ARA-C is performed in 21 ANLL and 8 CML with acute myeloblastic transformatian and 2 MDS (with refractory anemia and excess blast) cases. Complete Remission is achieved in 28 % of 21 ANLL cases, partial remission is achieved in 3 of 8 CML blastic transformation cases. In cases with MDS remission is not achieved bul in all cases the need for transfusion is decreased significantly. Tolerance to the therapy was very well in all cases and more importantly life quality was increased among patients in which complete remission can not be achieved.

Sekonder malignite kanser tedavisinde kullanılan iyonize radyasyon ve kemoterapötik ilaçlara bağlı olarak nadir görülen fakat önemli bir yan etkidir. Bu çalışmada radyasyona bağlı olarak gelişmiş akut lösemili bir olgu ile alkilleyici ajan kullanımına bağlı olarak gelişmiş Non-Hodgkin lenfomalı bir olguyu takdim etmeyi ve konuyla ilgili literatür verilerini gözden geçirmeyi amaç edindik. Secondary malignancy is a rare but very inıportant side effect of the treatment of cancer with ionising radiation and chemotherapeutic agents. In this study we aimed to report a case of acute leukemia due to radiation and another case of non hodgkin lymphoma due to administration of alkylating agents and to review of literature data about this subject.

Alfa Ağır Zincir Hastalığı en sık görülen Ağır Zincir Hastalığı şeklidir. Genellikle tipik olarak enterik ve respiratuvar olmak üzere iki klinik şekli vardır. Nadiren klinik tablo atipik olabilir. Bu çalışmada kliniğimizde takip edilen ve enterik ve respiratuar tutulum bulguları olmayan, buna karşılık renal amiloidoz ve buna nefrotik sendrom klinik tablosu ile kendini belli eden bir atipik Alfa ağır Zincir hastalığı olgusu takdim edilerek literatür gözden geçirilmiştir. Alpha Heavy Chain Disease is the most commonly seen form of Heavy Chain Disease. Generally it has two typical clinical forms, respiratory and enteric. Rarely, clinical pictures can be different. In this study we reviewed literature about the subject by reporting a case of Alpha Heavy Chain Disease that was investigated in our clinic, although the patient did not have any enteric or respiratory involvement, disease presented itself as clinical features of nephrotic syndrome due to renal amyloidosis.

XXII. Ulusal Hematoloji Kongresinde tebliğ edildi. 21-25 Ekim 1991, İstanbul. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalında takip ettiğimiz kronik miyeloid lösemili olgularda sürvi ve prognoza etkili faktörleri araştırmak amacıyla yapılan bu çalışmada 23 kadın, 22 erkek olmak üzere toplam 45 hasta incelenmiştir. Sonuna dek izlenebilen 24 hasta üzerinden actuarial survey analizi yapılmış ve buna göre her yıl için hayatta kalma şansı 1. yıldan itibaren 6. yıla kadar sırasıyla % 75, % 50, % 37.5, % 29.2, % 8.4 olarak bulunmuştur. Bu 24 hastanın ortalama survisi 31.93 + 5.51 ay, tüm seri için ortalama sürvi ise 28.4 + 5.62 ay olarak saptanmıştır. Yaş, cinsiyet, splenomegali ve hepatomegalinin derecesi, hemoglobin, lökosit, trombosit sayılan, periferdeki blast sayısı ve remisyona girme için geçen süre gibi parametrelerden hiçbirinin survi üzerine istatistiki yönden anlamlı bir etkisi olmadığı görülmüştür. 45 patients (22 male, 23 female) with chronic myeloid leukemia were examined at the Hematology Unit of Medical Faculty of Uludag University about the factors that affects the survey and progrıosis. 24 patients completed the study and actuarial survey analysis has been employed. Survival rate from the first year up to the sixth year was % 75, % 50, % 37.3, % 29.2 and % 8.4 respectively. Mean survey of these 24 patients was 31.93 + 5.51 months and for total 45 patients was 28.4 5.62 months. Age, sex, splenic and hepatic size, hemoglobin level, leukocyte, platelet and periferal biostic cell count and the time from begining the treatment to remission was not significant.

Bu çalışmada, tedavide yeni bir hipotansör drog olarak kullanıma giren debrisoquine sulfate (Declinax) ın hipotansör etkisi ve ayrıca bir Rauwolfia alkotoidi olan Reserpin (Şerpasil) ile hipotansör etki ve yan etkiler bakımından karşılaştırılması yapılmıştır. Topluca 40 vaka üzerinde yapılan araştırmada şu sonuçlar alınmıştır: a) Declinax verilen 30 vakada, diyastolik kan basıncı 2, sistolik kan basıncı 3. haftadan itibaren anlamlı olarak düşme göstermiş ve 1 aylık tedavi sonunda vakaların tümünde kan basıncı kontrol altına alınabilmiştir. b) İlaç çok küçük dozlarda (5-30 mg/ günde) etkili bulunmuştur. c) Yan etki olarak sadece 1 vakada ortostatik hipotansiyon, 2 vakada ekzersiz esnasında gelip geçici baş dönmesi tesbit edilmiştir. d) Serpasil verilen 10 vakada, ortalama kan basıncı değerlerinde ; anlamsız bir düşme görülmüş ve 3 vakada ilaç etkisiz kalmıştır . e) Mutad günlük dozlarda (0, 25-0, 75 mg/ günde) dahi 1 vakada aşırı,2. vakada hafif sedasyon ve psişik depresyon, 1 vakada ishal görülmüştür. In this study, therapeutic effects of a new antihypertensive drug, debrisoquine sulfate (Declinax) was searched and its hypotensive and side effects was compared with the effects of a Rauwolfia alkaloide (Serpasil). The study was applied to 40 cases and below mentioned results were obtained: a) Declinax caused a significant decrease in the diastolic blood pressure in the second week and also a significant decrease in the systolic pressure during the third week of the trial. Positive effects of the drug on the blood pressure was observed at the end of the fourth week. b) Positive therapeutic effects of the drug was obtained by its very law doses (5- 30 mg/ kg). c) A temperary ortostathic hypotension occured in one case, and a reversible vertigo was observed in two cases during exercises. d) An insignificant decrease was found in the means of the maximal and minimal arteriel blood pressure in the group treated with serpasil. In 3 of the 10 cases of this group no change was observed in the level of blood pressure. e) Therapeutic doses of serpasil (0, 25- 0, 75 mg/ 24 h) caused light sedation in 2 cases and depression in another one.

32 kronik karaciğer hastasında ve 8 kişilik kontrol grubunda humoral immünite değişiklikleri incelendi. Romatoid faktör kronik persistan hepatitli hastalarda anlamlı olarak pozitifti. IgG ve IgA nın sirotikler ve kronik aktif hepatitli hastalarda anlamlı olarak arttığı bulundu, fakat lgM sadece sirotiklerde artmıştır. IgA 'nın alkolik karaciğer hastalığında anlamlı artmamasına rağmen IgA /IgM oranı kontroller ile karşılaştırıldığında alkolik karaciğer hastalığı olanlarda bu oranın çok anlamlı arttığı bulundu. Komplimanlardan C4 'ün kronik persistan hepatitte azaldığı ve LE hücresi ve ANA pozitifliğinde istatiksel bir anlamlılık olmadığı bulundu. The changes in the humoral immunity has been investigated in 32 chronic liver disease patients and 8 controls. Rheumatoid factor was significantly positive in chronic persistent hepatitis. IgG and lgA were found to be significantly increased in cirrhosis and chronic active hepatitis patients, but lgM was increased only in cirrhotics. Though IgA levels were not elevated in alcoholic liver disease IgA/lgM ratio was significantly elevated in alcoholic liver disease patients in comparison with the control group. Also C4 has been found to be decreased in persistent hepatitis patients and there was no statistical positivity in LE cells and ANA values.

Bu çalışma, 25- 26 Nisan 1987 tarihleri arasında İstanbul[Türkiye]'da düzenlenen I. Ulusal Behçet Hastalığı Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. Takip ve tedavi etmekte olduğumuz 130 Behçet Hastalığı olgusunun seyrinde, biri miks sellüler tip Hodgkin hastalığı, biri de Lenfosarkom hücre lösemi olmak üzere ikisinde malignite gözledik. Behçet hastalığı ile retiküloendotelial sistem ve hematolojik malignitelerin arasında bir ilişki olabilir mi? During the follow up and treatment of 130 cases with Behçet's Disease, two cases with malignancy were diagnosed. One of them was Hodgkin disease with mixed celluler type, and the other was leukemia with lymphosarcoma cell. The occurrence of malignancy in these two cases among Behçet's patients brought up the question of whether there can be a relationship with Behçet's disease and the malignancies of reticuloendotelial and hematological systems.

Bu çalışma, 10-12 Ekim 1983 tarihleri arasında Girne[Kıbrıs]'da düzenlenen Kıbrıs Hematoloji Sempozyumunda bildiri olarak sunulmuştur. Arı ve benzeri zar kanatlıların sokmasına bağlı aplastik anemi olgusuna literatüre rastlayamadık. Bu nedenle böyle bir olguyu takdim etmeyi uygun bulduk. We have not come across a record of a case of aplastic anemia caused by the stinging of a bee or by any other insect of hymenoptera in the literature. We, therefore, thought it would be worthwhile to present this case. Kıbrıs Türk Federe Devleti Sağlık Bakanlığı

Bu çalışma, 19-20 Kasım 1981 tarihlerinde İstanbul[Türkiye]'da düzenlenen XVI. Ulusal Hematoloji Kongresi'nde bildiri olarak sunulmuştur. Bu çalışmada deride ödem, hiperpigmante eritrodermi.ve eksfolyatif dermatit, palmo-planter keratodermi, onnikoz, lenfadenopati ve hepatomegali ile seyreden bir Sezary Sendromu olgusu takdim edilmektedir. Çevre kanında elektron mikroskobu ile yapılan incelemelerle serebriform çekirdekli karakteristik Sezary hücrelerinin varlığı gösterildi. Ayırıcı tanı tartışıldı ve konu ile ilgili literatür gözden geçirildi. In this study it was reported a case of Sezary 's syndrome characterized by oedema, hyperpigmented erythroderma and exfoliative dermatitis of the skin, palmo-plantar keratoderma, orıycosis, Iymphadenopathy and hepatomegaly. In the periferal blood smear the presence of. characteristic Sezary 's cells with cerebri form nuclei was demonstrated by electron microscopy. Differential diagnosis was discussed and literature related to subject review.

Bu çalışma, 4-6 Haziran 1980 tarihleri arasında Bursa[Türkiye]'de düzenlenen I. Ulusal Dializ ve Transplantasyon Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. Çalışmamızda, sıçanlarda östrojen uygulamasının normal böbrek morfolojisine ve deneysel tek taraflı E. Coli Piyelonefriti oluşumuna etkisi araştırıldı. Bu amaçla 110 adet sıçan kullanıldı ve östrojen, hayvanlara değişik sürelerle uygulandı. Sonuç olarak östrojenin, böbrek dokusunda bir nevi "non-spesifik nefropati" meydana getirdiğini veya en azından piyelonefrit oluşumunu kolaylaştırıcı bir seri değişikliklere zemin hazırladığını ve bu bulguların östrojen uygulama süresi ile orantılı olarak arttığı gözlendi. Effects of estrogen application on the kidney morphology and its predisposing action on the experimental unilateral E. Coli Pyelonephritis were searched in rats. 110 rats were used for this purpose and estrogen was applied in different periods of time to rats. As conclusion, we observed that estrogen yielded a "nonspecific nephropathy" or at least a serial morphological change in normal kidney tissue which can be accepted as a predisposing factor in the pathogenesis of pyelonephritis. In addition, this finding correlates well with the estrogen application period.

Bu çalışma, 4-6 Haziran 1980 tarihleri arasında Bursa[Türkiye]'da düzenlenen I. Ulusal Dializ ve Transplantasyon Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. Hodgkin hastalığında bir nefrotik sendrom vakası literatür bilgileri de gözden geçirilerek takdim edilmiştir. Böbrek biyopsi materyalinin ışık mikroskobu ile tetkiki "amiloidozis" bulgularını gösterdi. Primer hastalığın cyclophosphamide, vincristine, prednisone, methylhydrazine kombinasyonu ile tedavisinde, nefrotik sendrom bulgularının şiddetinde kısmi bir azalma gözlendi. A case of nephrotic syndrome in association with Hodgkin 's Disease is presented with a review of the literature. Kidney biopsy specimen revealed "amiloidosis" by light microscopy. Severity of the nephrotic syndrome decreased during the treatment of the primary disease by cyclophosphamide, vincristine, prednisone, methylhydrazine combination.

Bu çalışma, 19-20 Kasım 1981 tarihlerinde İstanbul[Türkiye]'da düzenlenen XVI. Ulusal Hematoloji Kongresi'nde bildiri olarak sunulmuştur. Çalışmamızda, EdinseI Aplastik Anemili 13 hastaya, en az 2 ay süre ile oral yoldan 2,5 mg/ kg/gün dozunda Oxymetholone verildi. Çalışma sonunda 7 hastada (% 54) tam remisyon, 5 hastada (% 38.4) kısmi remisyon sağlanmış, 1 hastada ( % 7.9) ise hiç cevap alınamamıştır. Tam remisyon sağlanan hastalardan 4'ü 7-23 aydır ilaçsız olarak takip edilmekte olup, 3 ünde ise azaltılmış dozlarda oxymetholone tedavisine devam edilmektedir. Tedavi sırasında .5 hastada serum transaminazlarında yükselme, 2 hastada sarılık , 2 hastada amenore ve 1 'er hastada da kas krampları , virilizasyon ve ahne görülmüştür. Bu yan etkiler ilacın geçici olarak kesilmesi veya dozunun azaltılması ile tamamen kaybolmuştur. In our study , peros 2.5 mg/kg/day Oxymetholone were given lo thirteen patients with acquired aplastic anemia for minimum two months. At the end of the treatment complete remission was achieved in 7 patient (% 54 ), partial remis·sion in .5 patients (% 38.4) and no response in one (% 7.9). In 4 patients with complete remission therapy was ceased for a period of 7-23 months, and in 3 patient treatment was continued in low doses. The side effects observed during therapy were: rise in transaminase levels (5 cases), Jaundice (2 cases), amenorrhea (2 cases), muscle cramps, virilization and acnea (I case). All these side effects were subsided after the reduction or cessation of the therapy.

Bu çalışma, 10-12 Ekim 1983 tarihlerinde Girne[Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyti]'de düzenlenen Kıbrıs Hematoloji Sempozyumları'nda bildiri olarak sunulmuştur. Halsizlik, solukluk ve çabuk yorulma şikayetleri ile kliniğimize başvuran 30 yaşındaki bir erkek hastada Aplastik Anemi, 26 yaşındaki bir erkek hastada ise Akut Miyeloblastik Lösemi tanısı kondu. Çiftçi olan her iki hastanın uzun yıllardan beri meyva ve sebze ziraati ile uğraşmaları ve senede 8-10 defa tarım ilaçları ile dikkatsiz ve tedbirsiz ilaçlama yapmaları ve özellikle her iki hastada Dursban -4 adlı ilacın kaza sonucu üzerlerine dökülmesine bağlı uzun süreli deri teması anamnezi olması, bize hastalıklarının tarım ilaçlarına bağlı olabileceğini düşündürdü. Bir ziraat memleketi olan ülkemiz ve yöremiz açısından önemi nedeniyle bu iki olguyu takdim etmeyi uygun bulduk. Two patients with complaints of fatigue, shortness of breath and quick exhaustion applied to our clinic. In the first one-a 30 years old male patient -Aplastic Anemia and in the second one · a 26 years old male patient Acute Miyeloblastic Leukemia were established. The patients, both of whom are farmers, have been engaged in fruit and vegetable growing for quite long years, and also involved in treating chemicals 8-10 times a year without taking enough care and precautions. In particular, the presence of long-lasting skin contact anamnesis due to accidental exposure to - so called Dursban 1 has led us to come to conclusion that disorders in these patients are more likely to be caused by agricultural chemicals (insecticides). We have found it worthwhile to present these two cases from the point of view of its importance that our country and our region are both agricultural. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti

Bu çalışma, 11-12 Haziran 1981 tarihleri arasında Ankara[Türkiye]'de düzenlenen X. Ulusal Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. R.T.20 yaşında bir kadın hasta, diyabetik koma ve prerenal akut böbrek yetmezliği tanısıyla hastaneye yatırıldı. Yatışından dört gün sonra burun üzerinde nekrotik ve gangrenöz bir lezyon ortaya çıktı ve daha sonra süratle ilerleyerek bilateral oftalmos, sol fasial paralizi, sağ abdusens paralizisi, sağ kısmi oftalmopleji, sol tam oftalmopleji, bilateral optik atrofi gelişti. Klinik olarak cerebral mucormycosis tanısı kondu ve tanı burun ifrazından yapılan kültürle ve burundaki nekrotik dokudan alınan biyopsi materyalinin histopatolojik incelenmesi ile doğrulandı. Diyabetin süratle regülasyonu, akut böbrek yetmezliğinin periton diyalizi ile düzeltilmesi ve oral mikostatin tedavisi ile hastada sekelli bir iyileşme elde edildi. R.T., a ferma le patient, 20 years old was admitted to the hospital with diabetic coma and prerenal acute renal insufficiency. Four days after her admission, a necrotic and gangrenous lesion was noted in her nose, then, bilateral ophthalmic ptosis, left facial paralysis, right abducens paralysis, right incomplete ophthalmoplegia, left complete ophthalmoplegia and bilateral optic atrophy developed. The clinical diagnosis of rhinocerebral mucormycosis was verified with culture of the exudate from the nose and histopathologically from nasal necrotic tissue. Recovery is obtained with regulation of the diabetes and improvement of the renal insufficency by peritoneal dialysis and therapy with mycostatin.

Bu çalışma, 25-26 Nisan 1987 tarihleri arasında İstanbul[Türkiye]'da düzenlenen I. Ulusal Behçet Hastalığı Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. Takip ve tedavi ettiğimiz 130 Behçet hastalıklı hastanın ikisinde Vena Cava Superior Sendromu saptandı. Yapılan venogramlarda, birinci olgumuzda (M.K.) internal juguler vein kısmen tromboze olduğu, vena cava superiorun tamamen tıkalı olduğu belirgin interkostal kollateral geliştiği gözlendi. İkinci olgumuzda (K.S.) sol innominate venin klavikulanın baş kısmından itibaren tıkalı olduğu ve üst azigoz sistemin geliştiği gözlendi. During the treatment and follow-up of 130 patients with Behçet 's Disease superior vena cava syndrome was diagnosed in the two of them. Phlebography were performed in two cases, and in the first case internal jugular vein was partially thrombosed, vena cava superior completely occluded and there were obvious intercostal collaterals, in the second case left innominate vein was occluded from the proximal part of clavicle and azygos system appeared as the main venous return channel.

Kronik karaciğer hastalıklarındaki immünolojik özellikler gözden geçirildi. Bu immunolojik özelliklerin tanı, tedavi ve kronik karaciğer hastalığının takibinde kullanımları tartışıldı. The immunological characteristics of chronic liver diseases have been reviewed. The use of these immunological aspects in the diagnosis, treatment and follow up of chronic liver disease is discussed.

Bu çalışma, 8-10 Mayıs 1985 tarihleri arasında İstanbul[Türkiye]'da düzenlenen XVIII. Ulusal Hematoloji Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. Bu çalışmada bir akut lenfoblastik lösemili hastada tedavi sırasında gelişen ve klinik, radyolojik ve mikrobiyolojik olarak erken tanı konarak uygun Amphotericin B tedavisi ile tamamen düzelen bir sistemik pulmoner aspergilloma vakası takdim edilmiş ve konu ile ilgili literatür gözden geçirilmiştir. In this research a systemic Pulmonary aspergilloma case was presented and the Literature reviewed. The case has developed in a patient with Acute Lymphoblastic Leukemia and has been completely cured with appropriate Amphotericin B therapy following a radiological and microbiological early diagnosis.

Bu çalışma, 10-12 Ekim 1983 tarihlerinde Kıbrıs'da düzenlenen Kıbrıs Hematoloji Sempozyumları'nda bildiri olarak sunulmuştur. Ateş, halsizlik, burun kanaması, kilo kaybı, polidipsi, poliüri şikayetleri ile başvuran 17 yaşında bir erkek hastada akut miyeloblastik lösemi ve hipofizer tipte Diabetes Insipidus saptandı. Polidipsi, poliüri şikayetlerinin akut lösemiye bağlı belirtilerle aynı anda başlaması ve serebrospinal sıvıda bol miktarda blastik hücrelerin görülmesi Diabetes İnsipidus tablosunun lösemik infiltrasyona bağlı olduğunu düşündürdü. Akut lösemilerde hipofizin lösemik infiltrasyonuna bağlı olarak meydana gelen Diabetes insipidus tablosunun nadir görülen bir bulgu olması nedeniyle, bu olguyu takdim etmeyi uygun bulduk. An acute myeloblastic Leukemia with Diabetes Insipidus was observed in a 17-year-old male patient with feuer, fatigue, epistaxis, weight loss, polydipsia and polyuria. The fact that polydipsia and polyuria complaints began at the same time as the complaints due to acute leukemia, and that the presence of blastic cells in cerebrospinal fluid made us convince that Diabetes Insipidus condition was caused by leukemic infiltration. Since Diabetes Insipidus condition is a rare complication which occurs due to leukemic infiltration of neurohypophysis in acute leukemia, we agreed to present that case. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti