Search

The pleura is a thin, bilayer serous membrane that covers the lung and inner surface of the chest cavity. Pleural involvement can be seen in all types of cancer with the possibility of metastasis. The presence of malignant cells in the pleural fluid and/or pleural tissue confirms the presence of disseminated or advanced cancer and is associated with a lower life expectancy. In this study, 214 patients diagnosed with non-primary malignancy from the biopsy and cytology materials of pleural tissue and pleural effusion fluid, which were admitted to the pathology laboratory of our hospital between 2009 and 2021, were retrospectively analyzed. The cases were evaluated histopathologically and the frequency of metastatic malignant lesions of the pleura and their distribution according to age and gender were determined. 41.1% of the patients were female and 58.9% were male. The most common tumors that metastasize to the pleura were lung tumors (56%), breast tumors (8.8%), ovary tumors (5.6%), stomach tumors (3.7%), colon tumors (3.7%), lymphoid tumors (3.7%), and kidney tumors (3.2%), respectively. As a histological type, the most common tumor metastasizing to the pleura was lung adenocarcinoma (43.9%), the second most common breast invasive ductal carcinoma not otherwise specified (8.7%), and the third most common lung-derived squamous cell carcinoma (6.9%). In the current study, metastatic tumors of the pleura, diagnosed in our laboratory for 12 years, were reviewed and histopathologically analyzed. In the study, the most common tumors that metastasized to the pleura were lung tumors due to their close neighborhood. It was striking that tumors metastasizing to the pleura showed significant differences between male and female patients. &nbsp

Amaç: Sedoanaljezi eşliğinde entübasyon olmadan video yardımlı torakoskopik cerrahi (VATS) son on yılda minimal invaziv prosedürler için giderek daha popüler bir cerrahi teknik haline gelmiştir. Bu çalışmada ise, sedasyon veya torasik epidural anestezi kullanılamayan hastalarda sadece lokal anestezi ile uygulanan video yardımlı torakoskopi tekniğinin sunulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 2009-2019 yılları arasında, genel anestezi riski yüksek olarak sınıflandırılarak uyanık halde video yardımlı torakoskopik cerrahi yapılan 43 hasta retrospektif olarak incelendi. 10 ml izotonik ile sulandırılan 10 ml %0,5 bupivakain, cilt altına ve kas içine uygulandı. 15 dakika sonra 10 mm 0 derece videotorakoskop için toraksa tek bir port insizyonunu takiben VATS uygulandı. Yaş, cinsiyet, başvuru yakınmaları, lateralite, efüzyon tipi, sitoloji sonuçları, hastaların komorbiditeleri, hastanede kalış süresi, efüzyon miktarı, ameliyat süresi ve patoloji sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Yaş ortalaması 67,32 (45-85) olan kırk üç hastanın 23’ü erkek, 20’si kadındı. En sık yakınma (n = 40) dispne idi. 22 sol ve 21 sağ hemitoraksa VATS uygulandı. 39 hidrotoraks, 4 pnömotoraks olgusu vardı. Hidrotoraks tanılı olgulardan drene edilen ortalama sıvı miktarı 1311 ml (400-4000 ml) idi. Bül nedeniyle pnömotoraks gelişen 2 olguya wedge rezeksiyon yapıldı. Hiçbir hastaya kas gevşetici veya sedasyon verilmedi. Sonuç: Uyanık VATS seçilmiş hastalarda, kas gevşetici ve sedoanaljezi gerektirmediğinden güvenli bir tekniktir., Objective: Non-intubated video-assisted thoracoscopic surgery (NI-VATS) with sedoanalgesia is commonly used and became an increasingly popular surgical technique for minimal invasive procedures in the last decade. In this study it is aimed to present the usage of the awake video-assisted thoracic surgery (A-VATS) technique with pure local anesthesia without sedation or thoracic epidural anesthesia. Material and Methods: Between 2009 and 2019, 43 patients who underwent awake video-assisted thoracoscopic surgery were evaluated retrospectively. Patients who classified as high risk for general anesthetic were included in the study. In this VATS technique, after the skin preparation, 10 ml 0.5% bupivacaine with 10 ml saline was administered subcutaneously and intramuscularly. 15 minutes later, a single port incision was made to the thorax for 10-mm 0-degree single-puncture videothoracoscope. Age, sex, complaints, laterality, type of effusion, cytology results, comorbidities of patients, length of hospital stay, amount of drained effusion, operation time, and pathology results were evaluated retrospectively. Results: Forty-three patients (23 male, 20 female) were evaluated. The mean age was 67.32 (45–85) years. The dominant complaint (n = 40) was dyspnea. A-VATS was performed on 22 left and 21 right sides. There was 39 patients with hydrothorax, 4 with pneumothorax. The mean total fluid discharged by patients with hydrothorax was 1311 ml (400–4000 ml). A-VATS wedge resection was performed for 2 patients because of pneumothorax due to bullae. Conclusion: A-VATS is a safer technique in selected patients because it does not require muscle relaxants and sedatives.

Giriş: Plevral sıvı, primer akciğer hastalıkları, primer malign plevral tümör, sistemikbir hastalık veya başka bir organa ait hastalığın komplikasyonu sonucu gelişir, Klinikve radyolojik olarak yüksek olasılıkla kalp yetmezliği düşünülen ve minimal plevralsıvı saptanan hastalar hariç her hastada daha ileri tetkiklere geçmeden önce ilkaşamada torasentez yapılmalıdır. Plevral sıvının aspire edilmesini takiben eksüdaveya transüda olarak tanımlanmalıdır.Oksidatif stres boyutlarının fazla olması veya koruyucu mekanizmaların yetersizkalması durumunda oksidatif hasar oluşmaktadır. Reaktif oksijen türevlerinin vücuttayaptığı hasarları önlemek üzere görevli savunma sistemlerine antioksidan savunmasistemleri adı verilir. Tiyol; hücrelerde herhangi bir oksidatif stres durumununoluşumunu önlemede kritik bir role sahip sülfidril (-SH) grubu içeren organik birbileşiktir.Metod: Çalışmamız Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi GöğüsHastalıkları kliniğinde yapıldı, 108 hasta çalışmaya dahil edildi. Torasentez ilehastalardan yaklaşık 20-100 cc plevral sıvı örneği alındı. Alınan sıvı örnekleri ve kanörnekleri ile yapılan tetkikler sonucu sıvılar, Light kriterlerine göre eksuda vetransuda olarak sınıflandırıldı. Plevral sıvıda tiyol disülfit dengesi ölçümü Erel &Neselioğlu tarafından tarif edilen otomatik spektrofotometrik yöntemle çalışıldı.Bulgular: Plevral sıvıda tiyol disülfit düzeyleri değerlendirildiğinde eksüdatif sıvıdanative tiyol, total tiyol ve disülfit düzeylerinde transuda grubuna göre anlamlıyükseklik izlendi (p< 0.001). Disülfit/native tiyol, disülfit / total tiyol oranı transudagrubunda daha yüksekdi (p=0.03). Native tiyol/ total tiyol oranları ise eksüdagrubunda daha yüksek bulundu (p= 0.03).Tartışma: Bu çalışma plevral sıvıda, Erel & Neselioğlu tarafından tarif edilenotomatik spektrofotometrik yöntemle bakılan tiyol disülfid dengesini araştıran ilkçalışmadır. Eksudatif plevral sıvıların aksine Transuda olarak sınıflandırılan plevralsıvılar onkotik ve hidrostatik basınç arasındaki dengenin bozulmasına bağlı olarakoluşur. İnflamasyon söz konusu olmadığından sıvı içeriği protein ve hücrelerdenfakirdir. Eksüdatif sıvıda artan protein ve albumin içeriğine bağlı olarak native tiyol,total tiyol düzeyleri çalışmamızda yüksek saptanmıştır. Disülfit düzeylerinin yükseksaptanması ise antioksidan dengenin oksidatif stres yönüne kaydığının göstergesidir.Çünkü disülfit, total tiyol havuzu içindeki ROT'ların artışına bağlı oksitlenmiş nativtiyol miktarını göstermekdir. Introduction: Pleural fluid develops as a result of primary lung disease, primarymalignant pleural tumor, a systemic disease, or a complication of another organdisease. In the first stage, thoracentesis should be performed, and after that ıt shouldbe defined as exudate or transudate pleural fluid.Oxidative damage occurs when the oxidatif stres is high or when the protectivemechanisms are insufficient. In order to prevent damage caused by reactive oxygenspecies (ROT) in the body, we need defense systems called antioxidant defensesystems. thiol; is an organic compound containing a sulfhydryl (-SH) group having acritical role in preventing the formation of any oxidative stress state in cells.Method: The study was performed at Ankara Atatürk Training and ResearchHospital Chest Diseases Clinic, 108 patients were included in the study.Approximately 20-100 cc pleural fluid samples were taken from the patients withthoracentesis. Fluids were classified as exudate and transudate according to Lightcriteria. Measurement of thiol disulfide homeostasis in pleural fluid was performedby automatic spectrophotometric method described by Erel & Neselioglu.Results: Total thiol, native thiol and disulfide levels were evaluated in pleural fluid,a significant elevation was observed in the exudative fluid compared to thetransudate group (p

PRİMER KÜÇÜK HÜCRELİ DIŞI AKCİĞER TÜMÖRLERİNDE PLEVRAL İNVAZYONUN RADYOLOJİK OLARAK DEĞERLENDİRİLMESİMehmet DURANBu çalışmanın amacı, plevra tabanlı küçük hücreli dışı akciğer kanserlerinde bilgisayarlı tomografi bulgularının plevral invazyon derecesini göstermede etkinliğinin retrospektif olarak araştırılmasıdır. Küçük hücreli dışı akciğer kanseri nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan, plevra tabanlı tümörü bulunan 118 hastanın (99 Erkek, 19 kadın, ortalama yaş 63,2 yıl, aralık 40-78 yıl) BT tetkikleri ve patoloji sonuçları retrospektif olarak tarandı. Bilgisayarlı tomografide plevral temas yüzeyi uzunluğunun tümörün en uzun boyutuna oranı ve konvansiyonel parametreler değerlendirildi. Görüntüleme sonuçları ile patolojik sonuçlar pl0 (n=60), pl1 (n=28), pl2(n=7) ve pl3 (n=13) karşılaştırıldı. T evresi göz önünde bulundurularak bilgisayarlı tomografide değerlendirilen parametrelerin en uygun eşik değerleri belirlendi ve plevral invazyon derecesini göstermede tanısal etkinlikleri değerlendirildi. Visseral plevra invazyonunun değerlendirilmesinde; 3 cm altı tümörlerde geniş açı (p=0,0023) 94° eşik değerinde duyarlılık %90, özgüllük %71, pozitif öngörü değeri %50 ve negatif öngörü değeri %95,7; plevral kalınlaşma için (p=0,048) 1,2 mm eşik değerinde duyarlılık %70, özgüllük %74,2, PÖD %46,7, NÖD %88,46 bulundu. T2 tümörlerde geniş açı için 94° eşik değerinde %72,22 duyarlılık, %69,57 özgüllük, %65 PÖD, %76,19 NÖD, %70,73 doğruluk; plevral kalınlaşma için 3,3 mm eşik değerinde %50 duyarlılık, %86,96 özgüllük, %75 PÖD, %69 NÖD, %70,73 doğruluk değerleri bulundu. Pariyetal plevra invazyonunun değerlendirilmesinde, plevral temas yüzeyi uzunluğunun en geniş tümör uzunluğuna oranı için 0,93 eşik değeri (p=0,026) ile plevral kalınlaşma için 4,4 mm eşik değerinde (p=0,012) anlamlı tanısal etkinlik gösterirken, duyarlılıkları, özgüllükleri, pozitif ve negatif öngörü değerleri, doğrulukları sırasıyla plevral temas yüzeyi uzunluğunun en geniş tümör uzunluğuna oranı için %84,62, %61,11, %44, %91,7 ve %65,31; plevral kalınlaşma için %76,92, %69,44, %47,6, %89,3 ve %71,43 bulundu. BT parametreleri birlikte kullanıldığında tanısal performanslarında artış izlendi.Plevra invazyonunun değerlendirilmesinde BT parametreleri anlamlı tanısal performans göstermelerinden ötürü nonivazif tanı testi olarak kullanılabilir.Anahtar Kelimeler: Akciğer kanseri, Bilgisayarlı tomografi, plevra invazyonu, geniş açı, plevral kalınlaşma, plevral temas yüzeyi uzunluğu-en geniş tümör boyutu oranı USE OF COMPUTED TOMOGRAPHY TO EVALUATE PLEURAL INVASION IN NON-SMALL CELL LUNG CANCER Mehmet DURAN The aim of this study was to investigate the efficacy of computed tomography (CT) in the diagnosis of pleural invasion in patients with pleural based non-small cell lung cancer (NSCLC). CT images and pathology results of 118 patients (99 male, 19 female; mean age 63,2 years, range 40-78 years) with pleural based and surgically resected NSCLC were evaluated retrospectively. The ratio of pleural contact surface length to the longest dimension of the tumor (PCS/LDT) and conventional CT parameters (> 3 cm pleural contact surface, wide angle between the tumor and pleura, presence of pleural thickening) were assessed for pleural invasion. Pathology results were accepted as the gold standard for pleural invasion.Sensitivity, specificity, positive and negative predictive values of angle (with 94 ° threshold value) were 90%; 70.97%, 50%, 95.7%, and 40.3%, respectively (p=0,0023). Sensitivity, specificity, positive and negative predictive values of pleural thickening were 70%; 69.57%, 65%, 95.7%, and 76.19% for 1,2 mm threshold value, respectively (p=0.048). When T2 tumors assessed for pleural invasion, angle with a 94 ° threshold value had a sensitivity of 72%, specificity of 69.57%, PPV of 65%, and NPV of 76.19%, and pleural thickening with a 3.3 mm threshold value had sensitivity of 50%, specificity of 86.96%, PPV of 75% and NPV of 69%. When the 0.93 threshold value for pleural contact surface length was used, the sensitivity, specificity, positive and negative predictive values for pleural invasion were 84.62%, 61.11%, 44%, 91.7% and 65.31%, respectively. When the 4.4 mm threshold value for pleural thickening was used, the sensitivity, specificity, positive and negative predictive values for pleural invasion were 76.92%, 69.44%, 47.6%, 89.3% and 71.43%, respectively. An increase in diagnostic performance was observed when PCS/LDT and conventional CT parameters were used together.CT findings in detection of pleural invasion in patients with pleural based NSCLC have high diagnostic performance. Also, the use of these findings in pre-surgical staging is necessary for accurate staging.Keywords: Lung cancer, Computed tomography, pleural invasion, obtuse angle, pleural thickening, pleural contact surface length-largest tumor size ratio 67

Malign mezotelyoma %90 plevra olmak üzere, periton, perikardın seröz yüzeylerinden ve nadiren tunika vajinalisten gelişen bir tümördür. Malign plevral mezotelyoma etyolojisinde bilinen en önemli faktörler; asbest veya erionit lifleri ile temastır. Malign mezotelyoma üç temel histolojik formda görülür: epiteloid, sarkomatoid veya mikst (bifazik). Malign mezotelyoma hastalarının uzun süreli sağkalım oranı kötüdür. Bu durum immün kontrol noktalarını bloke eden antikorlar gibi yeni tedavi yöntemlerini araştırmaya yönlendirmiştir.İmmün kontrol noktaları, otoimmüniteden kaçınmak ve doku hasarını önlemek için bağışıklık sistemini kontrolden sorumludur. CTLA-4 (CD152), esas olarak T-hücrelerinde ve daha düşük oranda aktive edilmiş B-hücreleri, monositler, dendritik hücreler ve granülositlerde bulunan bir immün inhibitör reseptördür. Kanserde, ko-inhibitör yolakların baskınlığının tümörün immün sistem kontrolünden kaçınma özelliğini etkilediği gösterilmiştir. PD-1 (CD279), immünoglobülin süper ailesinin bir üyesidir. B7/CD28 kostimülatör reseptör ailesinden olan PD-1, programlanmış ölüm ligandı 1 (PD-L1; CD274) ve programlanmış ölüm ligandı 2 (PD-L2; CD273) 'ye bağlanarak T-hücre aktivasyonunu düzenler. PD-1 bağlanması, T-hücre proliferasyonunu, interferon-γ, tümör nekroz faktörü-α ve IL-2 üretimini inhibe eder ve T-hücre sağkalımını azaltır. PD-1, B7 ailesinin özellikle PD-L1 ve PD-L2 inhibitör moleküllerine bağlanır ve böylece otoimmüniteyi önler ve doku hasarından kaçınır.Bu çalışmada malign plevral mezotelyoma hastalarında immün kontrol noktası reseptörlerinden CTLA-4, PD-L1 ve PD-L2 ekspresyonu ve bu ekspresyonun tümör tipleri ile prognostik parametrelerle ilişkisini araştırmayı amaçladık.Çalışmamızda 2010 ile 2017 yılları arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalında değerlendirilen plevra biyopsi, dekortikasyon ve kitle eksizyon materyalleri arasından malign plevral mezotelyoma tanısı almış 50 olgu seçildi. Olguların Dünya Sağlık Örgütü Sınıflamasına göre 44'ü epiteloid tip, 1'i sarkomatoid tip, 5'i ise bifazik tipti. Tüm olgulara immünohistokimyasal ve Real-Time PCR yöntemleri ile PD-L1, PD-L2 ve CTLA-4 çalışıldı. Hastaların ortalama sağkalım süreleri belirlendi. İmmünohistokimyasal ve Real Time-PCR çalışma sonuçları yaş, cinsiyet, histolojik alt tip ve ortalama sağkalım süreleri ile karşılaştırıldı. Grupların karşılaştırmalı analizinde Kruskal Wallis ve Mann Whitney U testleri, kategorik verilerde Ki-kare testi uygulandı.İmmünohistokimyasal çalışma sonucunda histolojik alt tip ile CTLA-4, PD-L1 ve PD-L2 ekspresyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmemiştir. CTLA-4 ve PD-L1 immün ekspresyonu ile hastaların sağkalım süreleri arasında da anlamlı fark izlenmemiştir. Ortalama sağkalım süresi ile immünohistokimyasal PD-L2 ekspresyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki (p=0,045) izlenmiştir.Real Time-PCR yöntemi ile yapılan çalışmada CTLA-4, PD-L1 ve PD-L2 ekspresyonları ile histolojik alt tip ve ortalama sağkalım süresi arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır. İmmünohistokimyasal CTLA-4, PD-L1 ve PD-L2 ekspresyonu ile Real Time-PCR yöntemi ile CTLA-4, PD-L1 ve PD-L2 overekspresyonu arasında anlamlı ilişki saptanmıştır (p=0,004, p=0,001 ve p=0,029).Literatürde malign plevral mezotelyoma hastalarında PD-L1 ekspresyon derecesinin, özellikle sarkomatoid farklılaşması olan hastalarda arttığı ve kötü sağkalım ile ilişkisi olduğu görülmektedir. Çalışmamızda sağkalım ile anlamlı ilişki bulunmamasını sarkomatoid tip malign plevral mezotelyoma hasta sayımızın yetersiz olmasına bağlı olabileceğini düşündük. Ortalama sağkalım süresi ile immünohistokimyasal PD-L2 ekspresyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki izlenmiş olup, sonuçlar literatürde yer alan az sayıdaki çalışma ile benzerdir ve PD-L2 ekspresyonunun iyi prognozla ilişkili olabileceğini göstermektedir. Literatürde CTLA-4 ekspresyonunun malign plevral mezotelyomada prognostik parametreler ile ilişkisini ortaya koyan veri çok sınırlıdır. Çalışmamızda CTLA-4 gen ekspresyonu ile malign plevral mezotelyoma histolojik alt tipleri ve ortalama sağkalım arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır. Malignant mesothelioma is a tumor developing from serous surfaces of pleura, which is a 90% possibility, peritoneum, pericardium and rarely from tunica vaginalis. The most important factors known in the etiology of malignant pleural mesothelioma are contact with asbestos or erionite fibers. Malignant mesothelioma is observed in three basic histological forms: epithelioid, sarcomatoid or mixed (biphasic). The long-term survival rate of malignant mesothelioma patients is poor. This has led to the search for new treatment methods, such as antibodies that block immunocontrol points.Immuno-control points are responsible for controlling the immune system to avoid autoimmunity and prevent tissue damage. CTLA-4 (CD152) is an immunosuppressant receptor mainly found in T-cells and in less active B-cells, monocytes, dendritic cells, and granulocytes. The predominance of co-inhibitory pathways has been shown to affect the ability of the tumor to avoid immunosystem control in cancer. PD-1 (CD279) is a member of the immunoglobulin superfamily. PD-1 from the B7 / CD28 costimulatory receptor family regulates T-cell activation by binding to the programmed death ligand 1 (PD-L1; CD274) and the programmed death ligand 2 (PD-L2; CD273). PD-1 binding inhibits T-cell proliferation, interferon-γ (IFN-γ), tumor necrosis factor-α (TNF-α) and IL-2 production and decreases T-cell survival. PD-1 binds to the PD-L1 and PD-L2 inhibitor molecules of the B7 family in particular, thus preventing autoimmunity and avoiding tissue damage.In this study, we aimed to investigate the expression of CTLA-4, PD-L1 and PD-L2 immuno-control receptors in malignant pleural mesothelioma patients and the relationship between this expression and tumor types and prognostic parameters.In our study, 50 patients with malignant pleural mesothelioma were selected from pleural biopsy, decortication and mass excision materials evaluated at Dicle University Faculty of Medicine in the Department of Pathology between 2010 and 2017. 44 cases were epitheloid type, 1 case was sarcomatoid type and 5 of the cases were biphasic type according to the classification by World Health Organization. In all cases, PD-L1, PD-L2 and CTLA-4 were studied by immunohistochemical andviReal-Time PCR methods. Mean survival times of the patients were determined. Immunohistochemical and RT-PCR study results were compared in terms of age, gender, histological subtype and mean survival times. Kruskal Wallis and Mann Whitney U tests were used for comparative analysis of the groups, and Chi-square test was administered for categorical data.Immunohistochemical studies showed no statistically significant difference between histologic subtype and CTLA-4, PD-L1 and PD-L2 expression. There was no significant difference between the CTLA-4 and PD-L1 immuno-expression and the survival times of the patients as well. There was a statistically significant correlation between mean survival time and immunohistochemical PD-L2 expression (p=0.045).There was no significant relationship between CTLA-4, PD-L1 and PD-L2 expressions and histological subtype and mean survival time in the study conducted with Real Time-PCR method. Immunohistochemical expression of CTLA-4, PD-L1 and PD-L2 was significantly correlated with CTLA-4, PD-L1 and PD-L2 overexpression by Real Time PCR method (p = 0,004, p = 0,001 and p = 0,029).It is reported in the literature that the degree of PD-L1 expressions in patients with malignant pleural mesothelioma is increased in patients with sarcomatoid differentiation and is associated with poor survival. The lack of a significant relationship with survival in our study may be associated with the insufficienct number of patients with sarcomatoid type malignant pleural mesothelioma. A statistically significant relationship was found between the mean survival time and immunohistochemical PD-L2 expression, and the results are similar to the limited number of studies in the literature, indicating that PD-L2 expression may be associated with good prognosis. In the literature, the data revealing the association of CTLA-4 expression with prognostic parameters in malignant pleural mesothelioma is very limited. In our study, there was no significant relationship between CTLA-4 gene expression and histological subtypes of malignant pleural mesothelioma and mean survival. 115

Bu çalışmamızın amacı, farklı klinik tanılardaki plevral efüzyon (PE)' lu hastalara ait örneklerde total oksidan kapasite (TOK), total antioksidan kapasite (TAK), paraoksonaz-1 (PON1), arilesteraz (ARE), Kaveolin-1 (Kav-1), trigliserid (TG) ve laktat dehidrogenaz (LDH) düzeylerinin değerlendirilerek, malign benign ayrımında bu düzeylerin farklı olup olmadığını incelemektir. PE nedeni ile takip edilen 18 yaş üzeri hastalardan, histopatolojik incelemeleri yapılmış, torasentez veya toraks dreni ile elde edilen plevral sıvı örnekleri çalışmaya dahil edilmiştir. Hasta dosyaları taranarak yaş, cinsiyet ve PE' un elde yöntemi gibi bilgiler retrospektif olarak elde edilmiştir. Çalışmaya 49' u (% 69) erkek, 22' si (% 31) kadın toplam 71 hasta alınmıştır. Çalışmaya alınan hastaların sitolojileri 46 (% 64.8) hastada benign, 25 (% 35.2) hastada malign olarak değerlendirilmiştir. Benign PE' lu hastaların 35' i (% 76.1) erkek ve 11' i (% 23.9) kadın, malign PE' lu hastaların 14' ü erkek (% 56) ve 11' i (% 44) kadındır. Hastaların yaş ortalaması, benign ve malign PE' lu hastalarda sırasıyla 56.65 ± 23.23 ve 53.68 ± 14.66 olarak saptanmıştır. Cinsiyet ile hastaların sitolojik tanıları arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır (p= 0.08). Sitolojiye göre hastalar gruplandırıldığında malign ve benign hastaların yaş ortalamaları farklı değildir (p= 0.564). Benign ve malign tanılı hastalarda TOK, TAK, PON1, ARE, Kav-1 ve LDH düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı bulunmazken (p= 0.776, p= 0.572, p= 0.843, p= 0.124, p= 0.866, p= 0.330), TG düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p= 0.026). Malign grupta TG düzeylerinin benign gruba göre anlamlı olarak daha yüksek olduğu belirlenmiştir. The aim of this study was to evaluate the levels of total oxidant capacity (TOC), total antioxidant capacity (TAC), paraoxonase-1 (PON1), arylesterase (ARE), Caveolin-1 (Cav-1), triglyceride (TG) and lactate dehydrogenase (LDH) in patients with pleural effusions (PE) in different clinical diagnoses and to determine whether these levels different in malignant benign differentiation. Pleural fluid specimens obtained by thoracentesis or thoracic drainage with histopathological examinations were icluded in the study from patients over 18 years of age followed by PE. Patient files were scanned and information such as age, gender and the method of obtaining PE were retrospectively obtained. A total of 71 patients 49 (69 %) male, 22 (31%) female were included in this study. The cytologic findings of the patients were evaluated as benign in 46 patients (64.8 %) and malignant in 25 patients (35.2 %). Of the patients with benign PE, 35 (76,1 %) were males and 11 (23,9 %) were females, 14 (56 %) of malign PE patients were males and 11 (44 %) were females. The mean age of the patients was 56.65 ± 23.23 and 53.68 ± 14.66 in patients with benign and malignant PE, respectively. There was no significant relationship between sex and cytological diagnosis of patients (p= 0.08). When patients are grouped according to cytology, the mean age of malignant and benign patients is not different (p= 0.564). While TOC, TAC, PON1, ARE, Cav-1 and LDH levels were not found statistically significant in patients with benign and malignant disease (p= 0.776, p= 0.572, p= 0.843, p= 0.124, p= 0.866, p= 0.330), TG levels were statistically significant (p= 0.026). Triglyceride levels in the malignant group were significantly higher than in the benign group. 149

Malign mezotelyoma (MM) %90'ı plevral kaynaklı olmak üzere plevra, periton ve perikardın seröz yüzeylerinden ve nadiren testiste tunika vajinalisten gelişen malign bir tümördür. Populasyonda nadir görülen bu tümörün günümüzde standart ve küratif bir tedavisi olmayıp prognozu tüm çabalara rağmen iyi değildir. MPM'nın etiyolojisinde rol oynayan önemli ve etyolojik ilişkinin iyi tanımlandığı iki faktör; asbest ve erionittir. Mezotelyoma etyolojisinde tartışılan diğer faktörler radyasyon, SV 40 virüsü ve genetik yatkınlıktır. Mezotelyomada genetik yatkınlık, hastalığın endemik olduğu bölgelerde bazı ailelerde birden fazla aile bireyleri hastalıktan etkilenirken bazı ailelerin hiç etkilenmemesinden dolayı öne sürülmüştür. Genetik yatkınlık fikrinden yola çıkarak tarafımızca tanı konulan aile A'da iki, aile B'de dört, aile C'de iki ve aile D'de iki olmak üzere, toplamda on bireyden oluşan akraba mezotelyoma grubunun periferik kanlarından izole edilen DNA aracılığıyla tüm genom dizileme analizi yapılmıştır. Bu analiz sonucunda on bireyde ortak 8622 varyant saptanmıştır. Biyoinformatik analiz kullanılarak on bireydeki ortak gen mutasyonları filtrelenmiştir. Bu filtrelemeden sonra geriye kalan varyantlardaki; populasyonda çok nadir görülen ve hasar verici gen mutasyonları seçilmiştir. Toplamda on beş kromozomda, otuz yedi gen üzerinde yüz yirmi varyant saptanmıştır. Bu genler arasında mezotelyoma gelişimi ile direk ilişkili PIK3/AKT yolağı üzerinde etkili PIK3R4 geni üzerinde bir adet kompleks mutasyon saptanmıştır. Bunun dışında diğer 36 genin kanser ile ilişkisi literatürde sorgulandığında çalışmamızda on iki gen daha dikkat çekmektedir. Bunlar; SLC25A5, ITGB6, PLK2, RAD17, HLA-B, HLA-DRB1, HLA-DQB1, GRM, IL20RA, MAP3K7, RIPK2, MUC16'dir. Bulunan gen bölgelerinin hasta bireylerin sağlam birinci derece akrabalarında da taranması için ek çalışmalara ihtiyaç vardır. Malignant mesothelioma which devoloped from pleura, peritoneum, pericardium serous surface and rarely the tunica vaginalis and testes, is a mortal malignant tumors. This tumor is rare in the normal population. Despite all efforts today the standard and curative therapy isn't found and the prognosis isn't good. The most important and best-identified role in the etiology of MPM is asbestos and erionite. Radiation, SV40 virus and a genetic predisposition are other etiologic factors. Mesothelioma genetic predisposition has been suggested that in the endemic regions in some families multiple family members are affected by the disease in contrast some families are not affected. Based on the genetic predisposition idea by us diagnosed and followed a total of ten individuals of relatives mesothelioma group created (two individuals from family A, four from family B, two from family C, two from family D). Then DNA isolated from peripheral blood and was made whole genome sequencing analysis. 8622 common variants have been identified in ten individuals with this analysis. Common gene mutations in ten individuals were filtered using bioinformatics. After this filter in the remaining variants; very rare in the population and damaging mutations are selected. In total one hundred twenty variants were found on thirty-seven genes in fifteen chromosomes. Our finding PIK3R4 gene is directly associated with mesothelioma development. In this gene which is effective on PIK3 / AKT pathway, one complex mutations are detected. Other Thirty-six genes have been questioned relations with cancer in the literature. Twelve genes, which are associated with cancer, were detected in literature. These genes are SLC25A5, ITGB6, PLK2, RAD17, HLA-B, HLA-DRB1, HLA-DQB1, GRM, IL20RA, MAP3K7, RIPK2, and MUC16. Additional studies, which scanned in first-degree relatives of individual, are needed to found the specific gene region. 112

Tansiyon pnömotoraks hayatı tehdit eden acil bir durumdur. İğnedekompresyon yöntemi en sık tercih edilen acil tedavi yöntemidir. Gelenekselolarak ikinci interkostal aralık midklaviküler hattan uygulanır. İğne dekompresyonyönteminin başarısı doğru uzunlukta bir kateter ile plevraya girilebilmesinebağlıdır. Çalışmanın amacı farklı vücut kitle indeksindeki hastaların cilt ve plevraarasındaki mesafesini ikinci intercostal aralık midklaviküler hattan yapılanultrasonografi ölçümleri ile tomografi ölçümlerini karşılaştırıp, acil bir durumolan tansiyon pnömotoraks hastalarında uygun kateter uzunluğunu bulmaktır.Akdeniz Üniversitesi Hastanesinde herhangi bir sebeple toraks tomografisiçekilen 18 yaşından büyük, gebe olmayan, entübe olmayan 150 hasta çalışmamızaalındı. Cilt ve plevra arasındaki mesafe ölçümü için altın standart olarakbilgisayarlı tomografi ölçümleri baz alındı ve sternum orta hattından 8 cm uzaklıkhesaplanarak ikinci interkostal aralık midklaviküler hattın her iki tarafındanölçümleri yapıldı. Çalışmaya alınan hastaların tümü ele alındığında %58'i (n:87)erkek, %42'si (n:63) kadındı. Hastaların yaş ortalaması 56,23±16 idi. Çalışmayakatılan hastaların %64.7'si (n:97) genç, %35.3'ü (n:53) yaşlıydı. Tüm hastalardasol taraftan yapılan ölçümlerde cilt ve plevra arasındaki mesafe ortalaması36.2±1.34 mm iken, kadınlarda 37.7 mm, erkeklerde bu mesafe 33.3 mm olaraksaptandı. Tüm hastalarda sağ taraftan yapılan ölçümlerde cilt ve plevra arasındakimesafe ortalaması 36.19±1.31 mm iken, kadınlarda 43.1 mm ve erkeklerde 31.2mm olarak saptandı. Standart branül uzunluğunun 50 mm olduğu düşünüldüğündesağ taraftan yapılan ölçümlerde 22 (%14.6) hastada ve sol taraftan yapılanölçümlere göre 23 (%15) hastada plevral boşluğa ulaşılamayacağı yani işlembaşarısızlığı gelişeceği saptandı. İşlem başarısızlığı gelişecek hastaların her ikitaraf ölçümlerinde de 22'sinin kadın olduğu belirlendi. İstatistiksel bir fark olmasada, VKİ'ye göre kilolu olan hastaların cilt plevra arasındaki mesafesinin dahafazla olduğu görüldü. Sonuç olarak, hastaların yaklaşık %15'inde standartbranüller ile ikinci interkostal mesafe midklaviküler hattan yapılacak iğnedekompresyon tedavisi, branül boyunun yetmemesi nedeni ile başarısız olacaktır.Vücut kitle indeksi arttıkça cilt ile plevra arasındaki mesafe artmaktadır. Budurumda obez hastalarda işlem başarısızlık oranının daha yüksek çıkacağıöngörülmüştür. Acil servise travma ile gelmiş ve tansiyon pnömotoraks olduğunudüşündüğümüz olgularda iğne torakostomi için uygun branül uzunluğunu acildeyapılan ultrasonografi ile saptamak, prob ile cilt basısı, meme dokusu, kas dokusu,yağ dokusu ya da hasta ajitasyonu gibi nedenlerle doğru ölçümler vermemektedir. Tension pneumothorax is a life-threatening emergency. Needledecompression is the most common treatment method of choice. It has been donetraditionally through the second intercostal space at mid-clavicular line. Successof this method depends on the length of the catheter and access to the pleura. Goalof this study is to determine the proper catheter length in patients with differentbody mass index by comparing the distance between the skin and the pleura onthe second intercostal space at midclavicular line measured with computedtomography. We also aimed to find the accuracy of ultrasonographicmeasurement compared with computed tomography.We enrolled 150 adult patients who had thorax CT in Akdeniz University.Patients who are

Amaç: Çalışmanın amacı Ç.Ü.T.F. Balcalı Hastanesi Onkoloji Polikliniği'ndetakip edilen malign plevral ve peritoneal mezotelyoma olgularında retrospektif olarak c-Met, EGFR, PTEN, PDGFR-alfa, PI3K/AKT ve mTOR moleküllerinin incelenmesi vebu moleküllerin klinik ve sağkalımla ilişkisinin gösterilmesidir.Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 2004-2015 yılları arasında, ÇukurovaÜniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi Tıbbi Onkoloji Kliniği'ne başvuran vemalign mezotelyoma tanısı alan 53 hasta dahil edildi. Olgular demografik özellikleri,asbest maruziyeti, sigara kullanımı, tümörün yerleşim yeri, histopatolojik tipi, evresiyönünden incelendi. Plevral ve peritoneal olarak iki gruba ayrılan olgularda uygulanancerrahi tedavi yöntemleri, radyoterapi ve kemoterapi protokolleri değerlendirildi.Olguların demografik özelliklerinin, aldıkları tedavilerin ve parafin bloklarındanimmünohistokimyasal olarak saptanan c-met, EGFR, PTEN, PDGFR-alfa, PI3K/AKTve mTOR ekspresyon düzeylerinin genel sağkalım ve hastalıksız sağkalıma etkileriincelendi. Verilerin istastistiksel analizinde IBM SPSS versiyon 20.0 yazılımıkullanıldı.Bulgular: Çalışmaya alınan 53 olgunun 39'u (%73,6) plevral mezotelyoma,kalan 14'ü (%26,4) ise peritoneal mezotelyoma tanısı almıştı. Plevral mezotelyomaolgularının ortanca genel sağkalımı 15 ay, peritoneal mezotelyoma olgularının ise 12 aybulunmuş olup genel sağkalım açısından iki grup arasında anlamlı farklılıksaptanmamıştır (p=0,559). c-Met ve mTOR ekspresyonuna göre hastalıksız ve genelsağkalım incelendiğinde peritoneal olgularda (2+ ; 3+) olan grubun sağkalımının , (0 ;1+) olan gruptan üstün olduğu görüldü (p0,05).Sonuç: c-Met, EGFR, PDGFR-alfa ve mTOR ekspresyonunun mezotelyomaolgularının biyopsi veya ameliyat materyallerinde incelenmesi prognozun belirlenmesive buna yönelik yeni tedavi modalitelerinin oluşturulmasında önemli olabilir. Buhususta fazla sayıda hasta içeren daha geniş çaplı çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Malign Mezotelyoma, c-Met, EGFR, PTEN, PDGFR-alfa, PI3K/AKT, mTOR, sağkalım ABSTRACTAnalysing the Clinical and Prognostic Values of c-Met, EGFR, PTEN, PDGFRalpha,PI3K/AKT and mTOR Markers in Cases with Malignant Pleural andPeritoneal MesotheliomaObjective: The aim of this study was retrospectively investigation of c-Met,EGFR, PTEN, PDGFR-alfa, PI3K/AKT and mTOR molecules and determination therelationship between clinical and survival changes in malignant pleural and peritonealmesothelioma cases which were treated and followed up in Cukurova UniversityFaculty Of Medicine Balcalı Hospital Oncology Clinic.Materials and Methods: 53 patients who were admitted to CukurovaUniversity Faculty Of Medicine Balcalı Hospital Oncology Clinic between 2004-2015and diagnosed with malignant mesothelioma were included to our study. The patientswere investigated about demographic characteristics, asbestos exposure, smoking status,tumor site, histological type and stage. As pleural and peritoneal patients wererandomized into two groups surgical treatment, radiotherapy and chemotherapyprotocols were evaluated. Demographic characteristics of the patients , the treatmentsthey were received and expression levels of c-Met, EGFR, PTEN, PDGFR-alpha,PI3K / AKT and mTOR which were determined by immunohistochemically wereevaluated for the effect of overall survival and disease-free survival.Findings: 53 patients were included to the study . Thirty-nine (%73.6) werediagnosed as pleural mesothelioma and other 14(%26.4) were diagnosed as peritonealmesothelioma . The median overall survival of pleural mesothelioma cases were 15months and peritoneal mesothelioma cases has been found as 12 months ; moreoverthere were no significant differences between two groups in terms of overall survival (p= 0.559). The survival of (2+ ; 3+) group were superior to the (0 ; 1+) group whendisease free and overall survival were demonstrated depending on c-met and mTORexpression in peritoneal cases (p0,05).Results: We thought , analysis of the clinical and prognostic values of c-Met,EGFR,PDGFR-alpha, and mTOR markers in patients with malignant pleural andperitoneal mesothelioma cases may be important on determining the prognosis and newtherapy modalities. Further studies with more patients are needed on this point.Key Words: Malignant Mesothelioma, c-Met, EGFR, PTEN, PDGFR-alpha,PI3K/AKT mTOR, survival 151

AMAÇ: Plevra sıvıları sık karşılaşılan, birçok farklı hastalığa bağlı olarak gelişebilen, bazen tanı sorununun yaşandığı patolojilerdir. Plevra sıvılarında tanısal amaçlı çeşitli belirteçler üzerinde durulmaktadır. YKL-40 (kitinaz-3 benzeri protein-1, insan kartilaj glikoprotein) da bu amaçla kullanılan akciğer hasarı ile ilişkili inflamatuar bir belirteçtir. YKL-40, 18 glikozil hidrolaz ailesinin bir üyesi olup biyolojik olarak fonksiyonları tam olarak bilinmese de salgılanma paterni inflamasyonda, doku yeniden yapılanmasında ve fibrozisde rol oynadığını düşündürmektedir. Bizim çalışmamızdaki amaç, plevra sıvısı ve serum YKL-40 düzeyinin akciğer ve plevra hastalıklarına bağlı gelişen plevra sıvılarının etyolojik ve ayırıcı tanısındaki rolü ve kullanılabilirliğini araştırmaktır.METOD: 23 transüda, 48 malign plevra sıvılı (MPS), 27 parapnömonik plevra sıvılı (PPS), 17 paramalign plevra sıvılı (PMS), 6 tüberküloz plörezili (TP) ve 10 diğer nedenlere bağlı plevra sıvısı gelişen 131 olgunun plevra ve serum YKL-40 düzeyleri ölçüldü, plevra/serum YKL-40 düzeyleri hesaplandı. Çeşitli plevra ve serum parametreleri ile ilişkileri değerlendirildi.SONUÇLAR: Median plevra YKL-40 düzeyi eksüda sıvılarda transüda sıvılardan yüksek bulundu (p=0,01). Plevra YKL-40 eşik değeri 378 ng/mL alındığında % 70 duyarlılık ve % 64 özgüllükle yüksek değerler eksüda, düşük değerler transüda nitelikli sıvı olduğunu gösterdi (p=0,01). Tanı grupları arasında plevra YKL-40'ın median değeri en yüksek PMS'da, en düşük transüda grubunda (p=0,02), serum YKL-40'ın median değeri en yüksek PPS'da, en düşük TP'de bulundu (p=0,01). PPS ve TP grupları arasında yapılan ROC analizinde serum YKL-40'ın yüksek değerleri için ayırıcı özellik gösterdiği, eşik değer 284 ng/mL belirlendiğinde duyarlılığın % 62, özgüllüğün % 100 olduğu saptandı (p=0,01). Sadece TP'li olgular alındığında plevra/serum YKL-40 oranının plevra ADA ile çok kuvvetli bir korelasyon göstermekteydi (r=1 p=0,04).TARTIŞMA: Yüksek plevra YKL-40 düzeyleri eksüda sıvıları transüda sıvılardan ayırmada kullanılabilir. Serum YKL-40'ın yüksek düzeyleri PPS ayrımında yararlı olabilir. Ayrıca TP'de serum ve plevra YKL-40 ile plevra ADA seviyesi ölçülerek güvenilir bir tanıya ulaşılabilinir. BACKGROUND AND OBJECTİVE: Pleural effusion is a common pathology. In recent years, there have been a significant increase in the tests and biomarkers available for pleural fluid analysis. YKL-40 (Chitinase 3-like 1 protein, also named human cartilage glycoprotein) is one of the inflammatory biomarkers that is used for this purpose. YKL-40 is a member of family 18 glycosyl hydrolases. Although the precise biological function of YKL-40 is unknown, the pattern of its expression suggests a role in inflammation, tissue remodeling and ongoing fibrosis. The aim of our study is to assess the levels and diagnostic values of YKL-40 in patients with different types of pleural effusions.METHODS: The concentration of serum and pleural YKL-40 and were measured in 131 patients with pleural effusion, including 23 transudes, 27 parapneumonic (PPEs), 48 malignant (MPEs), 17 paramalignant (PMEs), 6 tuberculosis (TPEs) and 10 caused by other reasons.RESULTS: Median pleura YKL-40 levels were higher in exudates than in transudates. In receiver operating characteristic (ROC) curve analysis to discriminate between transudates and exudates, high pleural YKL-40 levels, with a cut off value of >378 ng/mL, yielded a 70 % sensivity, 64% specificity (p=0,01). Median pleural YKL-40 levels were the highest in PMEs and the lowest in transudates (p=0,02). Median of serum YKL-40 was highest in PPEs and the lowest in TPEs (p=0,01). When ROC analyses between PPEs and TPEs was done, high serum YKL-40 levels, with a cut-off value of >284 ng/mL, yielded a 62 % sensivity, % 100 spesificity (p=0,01). In TPEs pleural/serum YKL-40 ratios are strongly related with pleural ADA (r=1 p=0,04).DISCUSSION: High pleural concentration of pleural YKL-40 level may help to differentiate exudates from transudates. High serum YKL-40 levels may be helpful in seperating PPEs. Additionaly, measuring serum and pleural YKL-40 and pleural ADA may be a reliable way to diagnose TPEs. 99

Subsolid Nodüllerin Cerrahi YönetimiSubsolid pulmoner nodüller ve ilişkili olduğu erken evre adenokanserler tüm dünyada artan görülme sıklığı ile önemli bir sağlık sorunudur. Özellikle yenilenen adenokarsinom patolojik sınıflaması ve buna bağlı prognostik faktörler yoğun şekilde araştırılmaktadır.Bu çalışmada A.Ü.T.F. Göğüs Cerrahisi AD'da Ocak 2007-Aralık 2015 tarihlerinde Evre I akciğer adenokanseri nedeniyle opere edilen 165 hasta ve bu hastalardan rezeke edilen 187 nodül çalışmaya dahil edilmiştir. Klinik, radyolojik ve patolojik veriler geriye dönük şekilde değerlendirildi, nüks ve sağkalım üzerindeki etkileri Kaplan-Meier ve Cox regresyon analizi ile incelendi. Hastaların 114'ü (%69) erkek , 51'i (%31) kadın, yaş aralığı 29-82, yaş ortalaması 64,9'du. Sağkalım açısından nüks (p:0,000), önceden tedavi edilmiş tümörü olmak (p:0,034), plevral çekinti varlığı (p:0,032) ve cerrahi sınır pozitifliği (p:0,039) anlamlı bulundu. Nüks açısından tümör odak sayısı (p:0,038) ve TKO < %25 (p:0,016), ikinci primer tümör açısından yaş (p:0,013), hava bronkogramı (p:0,000), patolojik boyut (p:0,049) arasında anlamlı ilişki bulundu. Çok değişkenli analizlerde cerrahi sınır pozitifliği (p:0,002) ve nüks (p:0,002) sağkalım için, hava bronkogramı (p:0,006) ve yaş (p:0,045) ise ikinci primer tümör gelişimi için anlamlı bulundu. Subsolid nodüllerde uygulanan wedge rezeksiyonun hastalıksız sağkalımı olumsuz yönde etkilediği tespit edildi (p:0,02).Sonuç olarak yeni akciğer adenokanser sınıflaması, subsolid nodül gruplaması, multifokalite çalışmamızda prognostik faktörler olarak bulunmamıştır. Buna göre prognoz tayininde, cerrahi tedavi kararlarında plevral çekinti, tümör kaybolma oranı gibi objektif radyolojik kriterler daha etkin biçimde kullanılabilir, çoklu nodüller senkron tümörler gibi tedavi edilebilir ve wedge rezeksiyon yapılan subsolid nodüllerde lenf nodu örneklemesi yapılmalıdır. Anahtar Sözcükler: Akciğer adenokarsinomu, subsolid nodüller, plevral çekinti, hava bronkogramı, tümör kaybolma oranı Management of Subsolid Nodulessubsolid nodules and related early stage pulmonary adenocarcinomas are great health problem with the increasing number. Specifically the new adenocarcinoma classification and associated prognostic factors are being studied intensely.In this study we retrospectively examined clinical, radiological and pathological datas of 187 stage I pulmonary adenocarcinoma resected from 165 patients in Ankara University Medicine Faculty Thoracic Surgery Department between January 2007 and December 2015 and analyzed prognostic factors affecting recurrence and survival with Kaplan-Meier and Cox regressional analysis tests.114 (%69) patients were man and 51 (%31) were woman. Range of patients age was 29-82 years and mean of age 64,9. For overall survival, recurrence (p:0,000), having tumors treated earlier (p:0,034), pleural retraction (p:0,032) and positive surgical margin (p:0,039) were statistically significant poor prognostic factors. For recurrence tumor focus number (p:0,038) ve TDR < %25 (p:0,016), for second primary lung tumors age (p:0,013), air bronchogram (p:0,000), pathological diameter (p:0,049) were correlated with poor prognosis. On multivariate analysis positive surgical margin (p:0,002) and recurrence (p:0,002) for overall survival, air bronchogram (p:0,006) and age (p:0,045) for second primary lung tumors was independent pronostic factors. Wedge resection for subsolid lung tumors was a poor prognostic factor on disease free ssurvival (p:0,02)The new adenocarcinoma classification, subsolid nodule groups and multifocal primary tumors were not prognostic factors in our study. For this reason while estimating prognoses and making decision on the surgical procedure, such objective criteria as pleural retraction and tumor disappearance rate may be used more effectively, multifocal tumors can be treated like synchronous tumors and lymph node dissection is mandatory for also subsolid lung tumors treated with wedge resection.Key Words: Lung adenocarcinoma, subsolid nodules, pleural retraction, air bronchogram, tumor disappearance rate (TDR) 62

Plevral efüzyon, başta plevra ve/veya akciğerle ilgili hastalıklar olmak üzere, sistemik hastalıklar ve organ fonksiyon bozuklukları nedeniyle oluşabilen aygın bir tıbbi sorundur. Plevral efüzyonların özelliklerinin doğru bir şekilde ortaya konması yaklaşım, ileri tanısal işlemler, prognoz ve takip gibi pek çok önemli kararın da doğru şekilde alınmasına imkân sağlar. Tezimin amacı; merkezimize ait sonuçların derlenmesi, değerlendirilmesi ile gelecekteki uygulamalarımızın daha etkin ve güvenli bir şekilde ve gerçekleştirilmesine katkı sağlamaktır.Bu amaca yönelik olarak, plevral efüzyon nedeniyle kliniğimizde takip edilen toplam 441 hastanın dosyası retrospektif olarak incelendi. Plevral efüzyonlu hastaların tamamına transuda eksüda ayrımını belirlemek ve mikrobiyolojik ve sitolojik inceleme amacı ile torasentez işlemi yapılarak plevral sıvı örnekleri alındı. Plevral sıvıların transüda eksüda ayrımında Light kriterleri kullanıldı.. Kliniğimizde eksuda vasfındaki effüzyonların, en sık nedeninin malign efüzyonlar olduğu, parapnömonik efüzyon ve tüberküloza bağlı efüzyonların bunu takip ettiği tespit edildi. Transuda vasfındaki effüzyonların en sık nedeninin ise kalp yetmezliğine bağlı plevral efüzyonlar olduğu saptandı. Takip ettiğimiz malign efüzyonların en sık nedeninin primer akciğer kanserlerine bağlı efüzyonlar olduğu, bunu metastatik kanserlere bağlı efüzyonların takip ettiği ortaya kondu.Kliniğimizde plevral efüzyon nedeniyle işlem gören hastaların retrospektif analizinin uluslarası ve ülkemizdeki literatür verileri ile uyumlu olduğu sonucuna varıldı. Bununla birlikte, hastaların takip sürecinde; klinikler arasındaki koordinasyon eksikliğinden, hastaların başka merkezlerde tedavilerine devam etmelerinden veya hastaların özellikle şifa bulduktan sonra kontrole gelmemelerinden kaynaklanan aksaklıklar olduğu da saptandı.Anahtar kelimeler: plevral efüzyon, transuda-eksuda, retrospektif analiz Pleural effusion is a common medical problem which may be caused predominantly by pleural and/or pulmonary diseases but also during systemic disorders and organ insufficiencies.It is important to correctly describe the properties of the pleural effusion since deciding further diagnostic modalities, therapeutic approaches, follow-up technics and prognosis strictly depend on these properties.The aim of this thesis is to collect and re-evaluate our results in order to perform our future interventions more effectively and reliably.Fourhundred-fourtyone patients were included in this retrospective analysis. In all of the patients samples from pleural effusions were obtained for transuda-exuda determination and for cytologic and microbiologic analyses. Light criteria were used for transuda-exuda determination. The primary reason of exudative effusions was found to be primary or metastatic pulmonary malignancies which was followed by parapneumonic and tuberculosis associated effusions. Heart insufficiency was the leading cause among transudative effusions. The results of our retrospective analysis were in çoncordance with national and international published data. Besides, failure in follow-up of the patients was also observed due to discoordination among different medical sections, continueing therapy in other centers or discontinueing follow-up after some moderate cure.Key Words: pleural effusion, transuda, exuda, retrospective analysis 50

Amaç: Plevral sıvılar; pnömoni, kanser, kalp yetmezliği, tüberküloz olmak üzere çeşitli hastalıklarda oluşabilirler. Bu çalışmada nükleik asit çoğaltma yöntemi ile malign ve benign nedenli plevral sıvılarda farklı biyobelirteçlerin araştırılması ve tanıya katkısının değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç-yöntem: Plevral sıvı örnekleri DEÜ Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı ile Göğüs Cerrahisi Anabilim Dalı'na başvuran ve ayırıcı tanı için plevral sıvı örneği alınması gereken 79 olgudan elde edildi. Bu olgulardan 54 tanesinin plevra sıvı örneği Temel Onkoloji laboratuvarında analiz edildi. Teknik olarak nükleik asit çoğaltma yöntemlerinden Real-time PCR analizi ile 11 adet genin ekspresyonuna bakılarak biyobelirteçler değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 54 olgunun 45'inde (%83) kanser tanısı vardı. Benign plevral sıvı saptanan olguların 4'ü parapnömoni, 2'si kalp yetmezliği, 1'i sarkoidozdu. İki olguda altta yatan hastalık yoktu. Malignitelerin dağılımına bakıldığında ilk sırada %34 ile akciğer adenokarsinomu, ikinci sırada ise %24 ile meme kanseri vardı. Akciğer adenokarsinomlu olguların %47'sinde TTF1 ve %67'sında napsin A pozitifliği saptandı. Akciğer skuamöz hücreli karsinom olgularının da %67'sinde hem napsin A hem de TTF1 pozitifliği saptandı. Meme kanserli olguların %45'inde ER pozitifti. Başlangıçta ER pozitif olup hormonoterapi alan ve sonrasında plevral sıvı gelişen 4 olguda yapılan sıvı analizinde ER negatif, CK7 pozitif saptandı. Hormonoterapi alan meme kanserli olgularda, ER-/CK7+ agresif tümör altgrubunun plevraya metastaz yaptığı düşünüldü. Sonuç: Çalışmamızın sonuçları değerlendirildiğinde, klinik olarak yüksek olasılıkla malign plörezili olduğu düşünülen (primer tümörü nedeniyle tedavi alan veya opere edilen) olgularda patolojik tetkik sonucu negatif ise ileri inceleme (primer hücre kültürü, PCR analizi) yapılmasının tanıya yardımcı olacağını düşünüyoruz. Patoloji sonucu pozitif olanlarda ise, primer tümör–plevral metastaz ilişkisini saptamada tümöre spesifik biyobelirteçlerin tanıya katkı sağlayacağını düşünüyoruz. Background: Pleural fluid accumulates in various diseases. The most common causes of pleural effusions are pneumonia, tuberculosis, cancer and heart failure. The aim of our study is to investigate different biomarkers in pleural fluid and using these biomarkers in the diagnosis of various diseases. Nucleic acid amplification method is to evaluate the contribution of different biomarkers and diagnostic investigation in malignant and benign pleural effusion in this study. Material and methods: Pleural fluid samples were obtained from 79 patients in DEU Faculty of Medicine (Department of Chest Diseases and Thoracic Surgery ), who applied for various reasons and should be taken for the differential diagnosis of pleural fluid samples. Fifty four patients's pleural fluid samples were studied in Dokuz Eylül University Institute of Oncology Department of Basic Oncology laboratory. Expression of 11 genes were evaluated by real-time PCR analysis. Results: In the study, 45 of the patients (83.3%) had various cancers, while 16.7% did not. Four of the cases had parapneumonic pleural fluid and two cases were related to heart failure, one case with pleural fluid connected to sarcoidosis and two cases were with chronic pleuritis. Lung adenocarcinoma was the first among overall malignancies (33.6%). Breast cancer was the second most common malignancy by 24.4% ratio in overall malignancies. In 46.7% of patients with lung adenocancer was detected to be TTF 1 positive and 66.7% of patients with lung adenocancer was detected to be Napsin A positive. In 66.6% of patients with lung squamous cell carcinoma was detected to be TTF1 low positive and Napsin A positive 45% of breast cancer cases were positive for ER. Four patients after chemotherapy were ER negative and CK7 positive in pleural efusion. Determining ER / CK7 + suggests subgroup of aggressive metastatic tumors to the pleura. Conclusion: If pathological examination of case is negative, we think further examination (primary cell cultures, PCR analysis) help to the diagnosis in the high clinic probability of malignant pleural effusion (as a therapy or surgery for primary tumors). If the result is positive in the pathology, we recommend studing tumor-specific biomarkers in patients with malignant effusions in relation of primary tumors - pleural metastasis. 79

Giriş ve amaç: Üst lobektomisonrası yapılan pulmoner ligament diseksiyonunun postoperatif akciğer ekspansiyonu ve space üzerine olan etkisini göstermeyi amaçladık.Materyal ve metod: Kliniğimizde 23 Ocak 2011-26 Şubat 2013 tarihleri arasında üst lobektomi yapılan tüm hastalar retrospektif olarak inceledik. Her iki grupta 20 hasta, toplamda 40 hasta olacak şekilde inferior pulmoner ligament diseksiyonu yapılan ve yapılmayan hastalardaniki grup oluşturduk. Postoperatif çekilen akciğer grafisinde %20 den veya üç cm fazla olan hava boşluklarını space, postoperatif beşinci günden fazla devam eden hava kaçağını ise uzamış hava kaçağı olarak kabul ettik.Hastaların gelişen komplikasyonları, negatif aspirasyon ihtiyacı, ilave tüp torakostomi, dren çekilme zamanı, hastanede kalış süresini kaydettik. Her bir hastanın postoperatif birinci, üçüncü, beşinci, yedinci, 30., ve 90. gün çekilen akciğer grafilerini inceledik ve pnömotoraks yüzdelerini hesapladık. Tüm verileri Statistical Packageforthe Social Sciences (SPSS-22.0) istatistik paket programı kullanılarak karşılaştırdık.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların %40'ında (n=16) postoperatif komplikasyon saptandı [grup 1 (n=9), grup 2 (n=7)]. En sık görülen komplikasyon 8 (%20) hasta ile uzamış hava kaçağı ve space idi. Yedi hastaya ilave tüp torakostomi uygulandı [grup 1 (n=3), grup 2 (n=4). Hastaların tamamında üçüncü ay akciğer grafilerinde akciğerin tam ekspanse olduğu görüldü. Komplikasyon sıklığı, space varlığı ve pnömotoraksdeğişim değerleri karşılaştırıldığında iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç: Çalışmamız sonucunda inferior pulmoner ligament diseksiyonunun olumlu ya da olumsuz sonuçlarını gösteren ikna edici kanıta ulaşılamamıştır. Geleneksel olarak uygulanan inferior pulmoner ligament diseksiyonun anlamlığını gösterebilmek için daha çok hasta sayısı içeren çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar kelimeler: üst lobektomi, postoperatif komplikasyon, inferior pulmoner ligament, space, apikal ölü boşluk Introduction and objective: We aimed to evaluate the effects of pulmonary ligament dissection following upper lobectomy on postoperative lung expansion and space.Material and method: We retrospectively assessed the patients who underwent upper lobectomy surgery between 23 January 2011 and 26 February 2013 in our clinic. We organized two groups of 20 patients due to undergoing inferior pulmonary ligament dissection or not undergoing this procedure, totally 40 patients were evaluated. If more than %20 or 3 cm space occurred in postoperative chest radiogram, we defined it as 'space'. If the air leak had still persisted after postoperative 5th day, we accepted it as prolonged air leak. Postoperative complications, requirement of negative aspiration, additional tube thoracostomy, drain removal time and hospitalization time was recorded. Chest radiograms of each patient were inspected on postoperative 1st, 3rd, 5th, 7th, 30th and 90th days and percentage of pneumothorax was calculated. All data has been compared with the use of Statistical Package for the Social Sciences (SPSS 22.0) pack programme.Results: %40 (n=16) of included patients had postoperative complications (group1:9, group 2: 7). The most frequent complication was prolonged air leak and space which was observed in 8 (%20) of patients. 7 patients underwent additional tube thoracostomy (group 1=3 and group 2=4). All of the patients had full pulmonary expansion at postoperative 3rd month. Complication frequency, presence of space and pneumothorax resolution time of two groups were compared and no statistically significant difference was observed.Conclusion: We could not obtain convincing evidence that indicates the favorable or unfavorable effects of inferior pulmonary ligament dissection as a result of our study. Multicenter studies that evaluate more cases are needed to assess the significance of inferior pulmonary ligament dissection.Key words: Upper lobectomy, postoperative complication, inferior pulmonary ligament, space 59

Amaç: Malign plevral mezotelyoma (MPM) plevranın mezotelyal hücrelerinden kaynaklanan, plevranın primer maligniteleri arasında en sık görülen bir kanserdir. MPM asbest maruziyetine bağlı olarak gelişebilmektedir. Asbest maruziyetinde akciğer parankim ve plevrada çeşitli benign ve malign lezyonlar oluşmaktadır. Bu lezyonlar görüntüleme yöntemleri ile gösterilebilmektedir. Bu çalışmada, asbest maruziyetine bağlı oluşan MPM hastalarında plevral kitle ve plevral kalınlaşma F-18 FDG PET-CT ile görüntülenmiştir. Hesaplanan tümörSUVmax/ karaciğerSUVmax değerlerinin, ölçülen plevral kalınlık boyutunun ve DTPA aerosol sintigrafisiyle hesaplanan kapiller epitelyal permeabilite(KEP) değerleri ile arasındaki korelasyon belirlenmiştir. Ayrıca asbest teması olduğu bilinen hastalar ile hastalığı olmayan sağlıklı kontrol grubu arasındaki kapiller epitelyal permeabilite(KEP) değerleri karşılaştırılmıştır. Materyal ve metod: Bu çalışmaya MPM tanısı almış ve PET/CT görüntülemesi yapılmış 22 hasta, klinik olarak ve Toraks CT'lerinde Benign Asbestozis saptanan 10 hasta ve kontrol grubu olarak 16 sağlıklı birey olmak üzere 48 kişi dahil edildi. MPM'li hastaların yaş ortalaması 54,55±13,21 (31-83 yaş aralığı), benign asbestozisli hastaların yaş ortalaması 54,70±5,50 (45-62 yaş aralığı), kontrol grubu yaş ortalaması 56,31±582 (43-64 yaş aralığı) idi. MPM ve Benign asbestozisli hastalarda parankim hasarını belirlemek amacıyla Tc-99m DTPA Aerosol Sintigrafisi yapıldı. Kontrol grubu olarak; daha önce DTPA aerosol sintigrafisi yapılan, sigara içme öyküsü olmayan, bilinen sistemik bir hastalığı ve plevral kalınlaşmaya sebep olacak akciğer patolojisi bulunmayan, asbest maruziyeti olmayan sağlıklı bireyler retrospektif olarak değerlendirmeye alındı. Bulgular: MPM (malign plevral mezotelyoma) tutulum lokalizasyonları üst, orta, alt olmak üzere 3 alana ayrılarak her alanın tümörSUVmax/karaciğerSUVmax ile plevral kalınlaşma değerleri ve kapiller epitelyal permeabilite(KEP) değerleri arasındaki ilişki Pearson korelasyon testiyle incelendi. Her 3 alanda tümörSUVmax/karaciğerSUVmax ile plevral kalınlaşma değerleri arasında pozitif korelasyon (p0,05). Anahtar Kelimeler: MPM, DTPA aerosol sintigrafisi, F-18 FDG PET-CT Aim: Malign Pleural Mesothelioma (MPM) is the most common cancer type in primer malignancies of pleura which originated from the mesothelial cells of pleura. MPM can be developed by reason of asbestos exposure. In asbestos exposure, some benign and malign lesions consists in pleura and pulmonary parenchyma. These lesions can be showed by imaging methods. In this study, the pleural mass and pleural thickness were imaged with F-18 FDG PET-CT in MPM patients by reason of asbestos exposure. Correlation between calculated tumor SUVmax/ liver SUVmax values, calculated pleural thickness size and capillary epithelial permeability values calculated with DTPA aerosol scintigraphy were evaluated. Also capillary epithelial permeability(KEP) values of the known patients with asbestos exposure and healthy control patient group were compared. Material and Method: Totally 48 patients, 22 of them who underwent PET/CT imaging and diagnosed MPM, 10 benign asbestosis patient diagnosed with thorax CT and clinically and16 healthy patients as control group included in this study. Mean age of MPM patients is 54,55±13,21 (31-83 years old), mean age of benign asbestosis patients is 54,70±5,50 (45-62 years old), and the mean age of the control group is 56,31±582 (43-64 years old). Tc-99m DTPA Aerosol Scintigraphy was applied to the MPM and benign asbestosis patients to determine the parenchymal damage. DTPA aerosol scintigraphy applied, nonsmoker, with no pulmonary patology and with no asbestos exposure healthy patients were evaluated retrospectively as control group. Result: Accumulation of MPM is localized to 3 parts as upper, median and lower, and the correlation values between pleural thickness values of tumor SUVmax/ liver SUVmax of each area and capillary epithelial permeability(KEP) values are evaluated with Pearson correlation test. Between pleural thickness values and tumor SUVmax/ liver SUVmax values , positive correlation (p0,05). Key words: MPM, DTPA aerosol scintigraphy, F-18 FDG PET-CT

Malign mezotelyoma, mezotelyal yüzeylerden köken alan kötü prognozlu bir tümördür. Tanısı histopatoloji, klinik ve radyolojik yöntemlerin birlikte değerlendirilmesi ile konulmaktadır. WHO sınıflamasına göre 4 tipi bulunmaktadır: Epitelioid, bifazik, sarkomatoid ve desmoplastik. Epitelioid tip aynı zamanda asiner, tübülopapiller, adenomatoid (mikrokistik/ mikroglandüler), solid, şeffaf hücreli, desiduoid, pleomorfik, taşlı yüzük hücreli ve küçük hücreli gibi çok sayıda varyant içermektedir. Bu patern zenginliği sebebiyle MM'yı özellikle akciğer adenokarsinomlarından ayırmak güç olabilmektedir. Aynı zamanda benign mezotelyal proliferasyonlardan ayırmak da hastanın gereksiz tedaviler almasını önlemek açısından önem taşımaktadır.MM'da en sık rastlanılan genetik bozukluk 9. kromozomun kısa kolunda (9p21) bulunan INK4a/ARF lokusunda görülen delesyondur. p16, INK4a/ARF lokusu tarafından kodlanan CDK inhibitörü olan bir gendir. INK4a/ARF lokusu aynı zamanda MDM2'nin degredasyonunda rol oynayan p14ARF'yi kodlar. Sonuç olarak p53 görevini yapamaz ve kontrolsüz hücre çoğalması ve malignite gelişir. MM'larda p16 delesyonuna sıklıkla rastlanılmaktadır. Bu nedenle çalışmamızda , MM olgularındaki CDKN2A delesyon durumu ve p16 protein ekspres-yon profillerini inceledik. FISH sonuçlarımıza göre 114 olgunun 82'sinde (%71,9) 9p21 delesyonu izledik. p16 protein ekspresyonu sonuçlarına göre 114 olgunun 75'inde (%65,8) negatiflik saptadık. 9p21 homozigot delesyonu epitelioid MM'ların 44'ünde (%59,5); bifazik MM'ların 31'inde (%93,9) sarkomatoid MM'ların 7'sinde (%100) mevcuttur. p16 protein ekspresyonu ise epitelioid MM'ların 36'sında (%48,6); bifazik MM'ların 2'sinde (%6,1) sarkomatoid MM'ların 1'inde (%14,3) mevcuttur. Aynı zamanda 9p21 delesyon varlığı ile p16 immünhistokimyasal ekspresyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki gözlenmiştir.Sonuç olarak p16 delesyonunun gösterilmesi MM'da son derece spesifik olmasına karşın bazı olgularda rastlanılmaktadır. Bizim çalışmamızda ve diğer araştırmacılar tarafından da gösterildiği gibi FISH yöntemi ile p16 delesyonunun gösterilmesi benign ve malign mezotelyal proliferasyonların ayrımında kullanıla-bilecek faydalı bir yöntemdir. p16 homozigot delesyonu izlenen olgularda eş za-manlı p16 negatifliğinin de izlenmesi sebebiyle p16 protein ekspresyonunun da tanıya yardımcı bir teknik olarak kullanılabileceğini düşünmekteyiz. Diğer bir önemli nokta epitelioid MM ile reaktif mezotel proliferasyonu ayrımında faydalanılacak immünhistokimyasal metodlar bulunurken sarkomatoid MM ile fibröz plörit ayrımında böyle bir teknik bulunmamasıdır. Çalışma sonuçlarımıza göre delesyon sarkomatoid MM'ların tümünde görülürken, fibröz plöritlerde görülme-mektedir . p16 ekspresyonu ve delesyonunun diagnostik olması dışında gelecekte p16(CDKN2A) ya da p14'ün onarımını sağlayabilecek gen terapileri, olası hedefe yönelik tedavi modaliteleri açısından da önem taşımaktadır. Malignant mesothelioma is an aggressive tumor originates from mesothelial surfaces which has a poor prognosis. The diagnosis of MM is mainly based on histopathologic features, together with clinical and imaging information. According to WHO classification there are four types of MM: Epitelioid, biphasic, sarcomatoid and desmoplastic. The epitelioid type of MM also has many histologic patterns such as acinar, tubulopapillary, adenomatoid (glandular/microcystic), solid, clear cell, deciduoid, pleomorphic, signet ring, and small cell pattern. Beca-use of these features the differentiation of MM can be a diagnostic challenge which can mimic other cancers such as lung. Another importance of MM is to differentiate from benign proliferations.Most common genetic alteration in MM is the deletion of INK4a/ARF locus which is located in the short arm of chromosome 9 (9p21). p16 is a CDK in-hibitor which is encoded by INK4a/ARF locus. INK4a/ARF locus also codes for p14ARF which is responsible for MDM2 degradation. As a result p53 doesn't function and rapid cell growth and immortality of the cell occurs leading to ma-lignancy. p16 is often deleted in malignant mesotheliomas. Therefore we constitute our research on CDKN2A deletion status and p16 expression profiles in MM. FISH results demonstrated 9p21 deletion in 82 of 114 cases with MM (71,9%). p16 expression results were negative in 75 of 114 cases (65,8%). Homozygous deletion was noted in 44 of epithelioid (59,5%) 31 of biphasic 31 (93,9%), 7 of sarcomatoid (100%) MM. p16 protein expression was noted in 36 of epithelioid (48,6%) 2 of biphasic (6,1%), 1 of sarcomatoid (14,3%) MM. The correlation between p16 protein expression and 9p21 homozygous deletion in the tumor cells was statistically significant.İn conclusion, despite the fact that homozygous deletion of p16 is very spesific, it is not detected in all MM. As reported recently by other investigators the detection of homozygous deletions of p16 by FISH technique is useful for distinguishing benign proliferations from malignant mesothelioma. Therefore p16 deletion can be use as a diagnostic marker. Our results also support this fact. Because of the cases who have p16 homozygous deletion also are p16 negative we also conclude that p16 negativity can be use to support the diagnosys of MM. Another important point is the differentiation of sarcomatoid MM especially desmoplastic type from fibrous pleuritis. According to our results homozygous deletion was noted in all sarcomatoid MM and none in fibrous peuritis (more than 13,3%). While the prevalance of 9p21 deletion is very high in MM's, this knowledge can be use for therapetic modalities in the future like lung carcinomas in addition to diagnostic usefulness. 114

Kilic, Murat/0000-0002-1377-2021 WOS: 000302197000005 This study was conducted to evaluate the diagnostic value of CA 15-3, mammaglobin, c-erbB-2, estrogen receptor (ER), progesterone receptor (PR), CK 20, and CA 125 for detecting metastatic breast and ovarian carcinoma in pleural fluids. The material under study consisted of 26 pleural effusions from invasive breast and ovarian cancer patients from the Hannover Cytopathology Institute. Expressions of these markers were studied using immunocytochemistry. All of the breast cancer cases studied showed a positive reaction with CA 15-3, while only 36% with mammaglobin, 21% with c-erbB-2, 36% with ER, and 7% with PR were positive. The sensitivities of CK 20, CA 15-3, and CA 125 as markers for metastatic ovarian carcinoma were 43%, 88%, and 55%, respectively. Our results indicate that CA 15-3 has a higher sensitivity than other tumor markers for diagnosing metastatic breast and ovarian carcinoma in pleural fluids.

Akciğer ve plevra patolojilerinde toraks ultrasonografisi bilgisayarlı tomografi ile akciğer grafisine göre daha yüksek uyum gösterir. Bununla birlikte toraks ultrasonografisinin hangi tür prob ile yapıldığında tanısal değerinin daha yüksek olacağı açık değildir.Çalışmamızın birincil amacı pnömotoraks, plevral efüzyon, konsolidasyon ve interstisyel sendrom gibi temel toraks patolojilerini saptamada düşük frekanslı prob ile yüksek frekanslı probun tanısal değerlerini karşılaştırmak olup, ikincil amacı da toraks ultrasonografisinin, oskültasyon ve akciğer grafisine göre tanısal başarısını test etmekti. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları servisinde yatarken toraks bilgisayarlı tomografisi çekilen ardışık 55 hasta prospektif olarak çalışmaya alındı. Hastalar pnömotoraks, plevral efüzyon, konsolidasyon ve interstisyel sendrom açısından toraks bilgisayarlı tomografisi, toraks ultrasonografisi, akciğer grafisi ve oskültasyon ile bağımsız ve kör olarak değerlendirildi. Toraks ultrasonografisinde lineer ve sektör problardan ilk uygulanacak olanı randomize olarak belirlendi. Toraks ultrasonografisi, akciğer grafisi ve oskültasyon bulguları toraks bilgisayarlı tomografi bulguları ile karşılaştırıldı. Lineer prob pnömotoraks (duyarlılık %83, özgüllük %100, tanısal doğruluk %99) ve plevral efüzyonda (duyarlılık %100, özgüllük %97, tanısal doğruluk %98); sektör prob ise konsolidasyon (duyarlılık %89, özgüllük %100, tanısal doğruluk %95) ve interstisyel sendromda (duyarlılık %94, özgüllük %93, tanısal doğruluk %94) en yüksek başarıyı gösterdi. Tüm patolojilerde ultrasonografinin başarısını sırasıyla akciğer grafisi ve oskültasyon izledi. Sonuç olarak; akciğer ve plevra hastalıklarında toraks ultrasonografisinin tanısal değeri oskültasyon ve akciğer grafisine göre yüksek olup, patolojiye göre prob seçimi önem taşımaktadır. Plevral patolojilerde lineer prob sektör proba üstün bulunurken, parankimal patolojilerde sektör prob lineer proba üstün bulunmuştur. Çalışmamız torasik ultrasonografinin yalnız acil ve yoğun bakımda değil göğüs hastalıkları kliniklerinde de kullanışlı olduğunu göstermiştir.Anahtar kelimeler: Toraks ultrasonografisi, akciğer ve plevra hastalıkları, prob, tanı Thoracic ultrasonography has a higher correlation with thoracic computed tomography compared with chest radiography in the assessment of lung and pleural diseases. However, diagnostic values of different types of probes used for thoracic ultrasonography is not clear.The primary purpose of our study was to compare the diagnostic values of low-frequency and high-frequency probes in detecting basic thoracic pathologies such as pneumothorax, pleural effusion, consolidation and interstitial syndrome; secondary purpose was to compare the diagnostic performance of thoracic ultrasonography with auscultation and chest radiography.55 consecutive patients who underwent thoracic computed tomography during hospitalization in Trakya University Medical Faculty Chest Diseases Department, enrolled in the study prospectively. Patients were evaluated by thorax computed tomography, thoracic ultrasonography, chest radiography and auscultation for pneumothorax, pleural effusion, consolidation and interstitial syndrome independently and blindly. The linear and sector probes firstly used in thoracic ultrasonography were selected randomly. Thoracic ultrasonography, chest radiography and auscultation results compared with the results of computed tomography. Linear probe has the highest performance in the pneumothorax (sensitivity 83%, specificity 100%, diagnostic accuracy 99%) and pleural effusion (sensitivity 100%, specificity 97%, diagnostic accuracy 98%) and the sector probe has the highest performance in the consolidation (sensitivity 89%, specificity 100%, diagnostic accuracy 95%) and interstitial syndrome (sensitivity 94%, specificity 93%, diagnostic accuracy 94%). The performance of ultrasonography in all pathologies were followed by chest radiography and auscultation, respectively.In conclusion, the diagnostic value of ultrasonography in lung and pleural diseases is higher compared to the chest radiography and auscultation and pathology based probe selection is important. Linear probe is superior to sector probe for pleural pathologies, whereas the sector probe is superior to linear probe for parenchymal pathologies. Our study have shown that the thoracic ultrasonography is also useful in chest diseases clinics not only in emergency and intensive care units.Key words: Thoracic ultrasonography, lung and pleural diseases, probe, diagnosis 59

Retrospektif özellikteki bu çalışmada plevra lezyonlarının benign/malign ayrımında Fluorodeoksiglikoz (FDG)-Pozitron Emisyon Tomografisi/Bilgisayarlı Tomografi (PET/BT) görüntülemenin önemi, lezyonların metabolik aktiviteleri ile malignite potansiyelleri arasındaki ilişki, MPM'da hastalığın evrelenmesinde ve prognozunu belirlemede PET/BT görüntülemenin önemi araştırıldı.Çalışmamıza plevral malignite ön tanısı veya histopatolojik tanısı ile refere edilmiş tanı/evreleme amaçlı PET/BT görüntülemesi yapılmış toplam 40 hasta dahil edildi. Hastalar PET/BT çekim endikasyonlarına göre iki gruba ayrıldı. 1. grupta plevral kalınlaşma, plevral kitle, plevral effüzyon ve plevral plak gibi konvansiyonel görüntüleme bulguları olan plevral malignite ön tanısı ile refere edilmiş toplam 25 hasta incelendi. Bu hastalarda plevra lezyonlarının histopatolojik sonuçları ile PET/BT görüntülemelerinden elde edilen bu lezyonlara ait Maksimum Standart Uptake Value (SUVmax) değerleri karşılaştırıldı. SUVmax ortalama değeri benign lezyonlarda 2,55 (1,50-6,50); malign lezyonlarda 9,50 (6,20-18,10) olarak hesaplandı ve istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi (p

Demircan, F. Malign plevral sıvılı hastalarda tünel kataterlerin etkinliği, Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı Tıpta Uzmanlı Tezi, Eskişehir, 2014. Bu tez çalışması, malign plevral sıvılı hastalarda tünel kataterlerin etkinliğini belirlemek amacıyla Eylül 2011 ve Eylül 2013 tarihleri arasında yapıldı. Malign plevral sıvılar kanser hastalarında nefes darlığının ve kötü yaşam kalitesinin önemli nedenlerinden biridir. Bu hastalarda, sıvının tekrar toplanmasını önleyecek yaklaşımlarla semptomatik tedavi amaçlanır. Tünel kataterler malign plevral sıvıların tedavisinde on beş yıldan fazla süredir kullanılmaktadır. Bu çalışmada, suprapubik drenaj amacıyla kullanılan bir katater, tünel plevral katater olarak kullanıldı. Çalışma 34 hasta ile yapıldı. Dört hasta çalışmaya dahil edime kriterlerini daha sonra sağlamadığından dolayı, veriler çalışmaya dahil edilen 30 hasta üzerinden hesaplandı. Tüm hastaların tanıları, performans durumları, ek hastalıkları, semptom süreleri, daha önce aldığı tedaviler, hastalık seyri kayıt edildi. Tünel katater öncesi ve sonrası dönemlerde, hastaların nefes darlığının şiddetini değerlendirmek amacıyla 'nefes darlığı görsel analog skalası' kullanıldı. Hastalar komplikasyon, spontan plöredezis, nefes darlığı palyasyonu açısından düzenli olarak değerlendirildi. Elde edilen sonuçlar literatür verileri ile kıyaslandı. Nefes darlığı görsel analog skalasında semptomatik fayda görme oranı %96.7 saptandı. Spontan plöredezis oranı %36.7 idi. Sonuç olarak, çalışmamızda kullanılan yöntem malign plevral sıvılı hastalarda semptomatik tedavi sağlamada etkili bulundu. Spontan plöredezis oranı literatür verileri ile benzer şekilde saptandı. Ampiyem, sellülit, müdahale gereken pnömotoraks komplikasyonu çalışmamızda daha fazla bulundu. Çalışmamızda kullanılan tünel kataterin, malign plevral sıvılı hastaların semptomatik tedavisinde yeterli olduğu ancak komplikasyon sıklığının azaltılması için ek tedbirlerin alınması gerektiği kanaatine varıldı.Anahtar Kelimeler: Kalıcı plevral katater, nefes darlığı, kanser, plevral efüzyon Demircan, F. Efficiency of tunneled catheters in patients with malignant pleural effusions. Department of Pulmonary Diseases, Speciality Thesis, Eskişehir, 2014. This study conducted with the aim of determine the effectiveness of tunneled catheters in patients with malignant pleural effusion between September 2011 and September 2013. Malignant pleural effusions are one of the major causes of dyspnea and poor quality of life in patients with cancer. In these patients, the objective of treatment approaches are prevent from reaccumulation of pleural fluid to establish symptomatic relief. Tunneled catheters are being used over the past fifteen years to treat patients with malignant pleural effusions. In this study, we utilized from a catheter which is mostly being used in suprapubic drainage as tunneled pleural catheter. This study was performed with 34 patients. Since four patients did not provide inclusion criteria, data were calculated over 30 patients. All patients diagnosis, performance status, additional diseases, symptom duration, treatments, course of the disease data were noted. To evaluate dyspnea severity before and after tunneled catheter replacement, 'dyspnea visual analog scale' is used. Patients were followed regularly in terms of dyspnea palliation, complications and spontaneous pleurodesis. The obtained results are compared with literature data. Symptomatic benefit seen at %96.7 patients was detected by dyspnea visual analog scale. Spontaneous pleurodesis ratio was %36.7. In conclusion, in patients with malignant pleural effusions, tunneled catheters was found to be effective in providing symptomatic treatment. In this study, spontaneous pleurodesis ratio was similar to literature data. Empyema, cellulitis, pneumothorax requiring further treatment were higher. It was concluded that the tunneled catheter which is used in this study seems to be effective to palliate symptoms in patient with malignant pleural effusions but to lower the complications rate additional measures should be established.Key Words: Indwelling pleural catheter, dyspnea, cancer, pleural effusion 69

Akciğer kanseri prognozuna etki eden faktörler üzerine araştırmalar devam etmektedir. Biz çalışmamızda opere akciğer kanserlerinde lenfovasküler invazyonun sağkalıma etkisini araştırdık. Çalışmamıza Kliniğimizde akciğer kanseri nedeniyle opere edilen 111 olgu dahil edildi. Olguların %95,5?i erkek olup %4,5 kadındı. Yaş ortalaması 62,24±8,44 idi. Olguların %64,9?u halen yaşamakta ve % 35,1?i yaşamını yitirmişlerdir.ümör tipleri değerlendirildiğinde %61,3?ü (n=68) squamöz hücreli karsinom,%30,6?sı (n=34) adenokarsinom ve %8,1?i (n=9) diğer tümör gruplarını içermekteydi. Yapılan rezeksiyonların tipi değerlendirildiğinde %22,51 (n=25) pnömonektomi, %12,6 (n=14) bilobektomi, %62,14 (n=69) lobektomi, %1,80 (n=2) segmentektomi olarak görülmüştür. En sık sağ alt lobektomi, en az da sağ pnömonektomi yapılmıştır.Patolojik evrelemede olguların %8,1?i (n=9) evre1A, %27,9?u (n=31) evre 1B, %18?i (n=20) evre 2A, %19,8?i (n=22) evre 2B, %20,7?si (n=23) 3A ve %5,4?ü (n=6) evre 3B ve üzeri olarak değerlendirildi. Lenfovasküler invazyonun yaş ile ilişkisinin varlığı değerlendirildi. Yaş ve lenfovasküler invazyon arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Tümör tipleri ile lenfovasküler invazyon varlığı karşılaştırıldığında adenokarsinomların %55?inde (n=19), squamöz hücreli karsinomların %83,8?inde (n=57) ve diğer kanser tiplerinin %55,6?sında (n=5) lenfovasküler invazyonun var olduğu görülmüştür.Lenfovasküler invazyon ile T faktörü arasındaki ilişki değerlendirildi, istatistiksel analizi anlamı bulundu. Lenfovasküler invazyon ve N faktörü değerlendirildiğinde N faktörü arttıkça lenfovasküler invazyon görülme sıklığının arttığı izlendi, istatistiksel testin anlamlı olduğu görüldü. Lenfovasküler invazyon ile olguların evresi arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulundu.Olguların %73?ünde (n=81) lenfovasküler invazyon varken %27?sinde (n=30) olmadığı görüldü. Lenfovasküler invazyon saptanan olguların sağkalıma etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı.Lenfovasküler invazyona etki eden faktörleri kısaca özetleyecek olursak tümörün evresi, pT, pN ve tümör tipi istatistiksel olarak anlamlı bulunmuşken, yaş ve cinsiyetin anlamlı olmadığı görüldü.Sonuç olarak çalışmamızda lenfovasküler invazyonun sağkalıma doğrudan etkisinin olmadığı görülmektedir. Ancak tümör evresi ve tümör tipleri ile değerlendirildiğinde lenfovasküler invazyonun indirekt olarak etkili olduğu görülmektedir. Squamöz hücreli karsinomlarda lenfovasküler invazyon anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur. Tümör evresi arttıkça lenfovasküler tutulum artmakta ve sağkalım oranı düşmektedir. Lenfovasküler invazyon bazı tümör tiplerinde daha belirgin olmak üzere tümörün evresine bağlı olarak sağkalımı etkileyen bir risk faktörüdür.Anahtar Kelimeler; Akciğer Kanseri Klinik Çalışmaları, Lenfovasküler İnvazyon, Visseral Plevra İnvazyonu, Sağkalım Researches on the factors affecting the prognosis of lung cancer are ongoing. In this study, we analyze THE EFFECT OF LYMPHOVASCULAR INVASION ON SURVEILLANCE OF OPERATED LUNG CANCER. The research includes 111 cases that operated in our clinics with lung cancer. The 95.5% of the cases were male and 4.5% female. The average age was 62.24 ±8.44 years. The 64.9% of the case were still alive and 35.1% have lost.Considering the tumor types, the 61.3% (n=68) of the cases are squamous cell carcinomas, 30.6% (n=34) are adenocarcinoma and the 8.1% (n=9) are other tumor groups. Considering the resections, the 22.51% (n=25) of the cases was performed pneumonectomy, 12.6% (n=14) bilobectomy, 62.14% (n=69) are lobectomy and the rest 1.8% (n=2) are segmentectomy. The most common resection was right lower lobectomy and the least resection was right pneumonectomy.In pathologic staging, the 8.1% (n=9) of the cases were evaluated as stage 1A, 27.9% (n=31) as stage 1B, 18% (n=20) as stage 2A, 19.8% (n=22) as stage 2B, 20.7% (n=23) as stage 3A and 5.4% (n=6) as stage 3B and stage 4.When the relationship of lymphovascular invasion with age was evaluated; there was not significant statistical relationship between age and lymphovascular invasion. The presence of lymphovascular invasion is compared with tumor types, lymphovascular invasion have observed in 55% (n=19) of adenocarcinoma, 83.8% (n=57) of squamous cell carcinoma and 55.6% (n=5) of other cancer types.The relationship of lymphovascular invasion with factor T and have observed statistically significant. In evaluation of relationship of lymphovascular invasion with factor N, the direct correlation between lymphovascular invasion and factor N have observed and the results were statistically significant. Also, the relationship between lymphovascular invasion and the stages of the cases were statistically significant.In the 73% (n=81) of the cases, there was lymphovascular invasion and there was not the rest 27%. The effect of lymphovascular invasion on surveillance was not statistically significant.To summarize briefly the factors that affect lymphovascular invasion, the stage of tumor, pT, pN and the tumor types have statistically significant effects, but the age and gender have not.In conclusion, our study shows that there is no direct effect of lymphovascular invasion on surveillance. However, in considering the tumor stages and tumor types, the lymphovascular invasion has indirect effect. In squamous cell carcinoma, the lymphovascular invasion is significantly high. With increasing in tumor stage causes increase in lymphovascular involvement and decrease in survival rate. Lymphovascular invasion, which was more prominent in some tumor types, depending on the stage of the tumor is a risk factor affecting survival.Keywords; Lung Cancer Clinical Trials, Lymphovascular Invasion, Pleural Invasion, Survival 68

Masif plevral efüzyon toraks duvarı, diyafram ve akciğerin kompliyansına bağlı olarak toraks içi basıncı artırır bu da kardiyopulmoner fonksiyonlarda kısıtlanmaya neden olabilir. Biz bu çalışmada masif plevral mayi drenajı ile kardiyopulmoner fonksiyonlarda ne gibi değişiklikler olduğunu göstermeyi planladık.Çalışmaya kliniğimize 13.09.2012 ile 26.02.2013 tarihleri arasında başvuran torokoskopi endikasyonu konan toplam 20 masif plevral efüzyonlu hasta alındı. Hastaların 12'si Erkek, 8'i kadındı. Hastaların yaş ortalamaları 61,8 ± 10,9 du. Çalışmaya alınan 20 hastadan 11 hasta AC CA, 2 hasta Meme CA, 2 hasta Mide CA, 1 hasta HCC,1 hasta KKY, 1 hasta Kolon CA, 1 hasta Pankreas CA, 1 hasta Parapnömonik efüzyon idi. Hastaların torokoskop ile plevral mayi drenajından bir gün önce ve bir gün sonra solunum sayıları, nabız sayıları, sistolik ve diyastolik kanbasınçları ve kangazı ölçümleri yapıldı. Hastalara amelitayathane şartlarında video torokoskopiden hemen önce swan ganz kateter takılarak hastaların CVP, PCWB ve PAB değerleri torokoskopi öncesi ve sonrasında ölçüldü.Masif plevral mayi drenajı öncesi ve sonrası kıyaslandığında solunum sayısı, sistolik kan basıncında, solunum sayısında ,PO2, PAB, CVP ve PCWB da istatistiksel olarak anlamlı bir düşme görülmüştür (p < 0,05). Diyastolik kan basıncında, PCO2 ve nabız sayısın da ise anlamlı bir değişim görülmemiştir. (p >0,05).Sonuç olarak masif plevral kardiyopulmoner kısıtlamalara yol açmaktadır. Mayi drenajı ile pek çok kardiyopulmoner parametrelerde düzelme görülmektedir. Ancak plevral mayinin kardiyopulmoner fonksiyonlar üzerine asıl etkisini belirleyen durumunun plevral mayi miktarından çok plevral mayinin toraks içine yol açtığı basınç değişikliği olabilir.Anahtar kelimeler: masif plevral mayi, kardiyopulmoner fonksiyonlar, drenaj Massive pleural effusion ,depends on chest wall,diaphragm and lung compliance increase the intrathoracic pressure and this can cause cardiopulmonary functions restriction.In this study,we plan to show what kind of changes in cardiopulmonary functions with the massive pleural fluid drainage.This study,included a total of 20 patients who have massive pleural effusion with thorocoscopy indications between the period of 13.09.2012 - 26.02.2013 times in our clinic.12 patients were male and 8 were female.The mean age of patients were 61.8-10.9.The study of 20 patients;11 patients have lung ca,2 patients have breast ca,2 patients have gastric ca,1 patient have hcc,1 patient have congestive heart failure,1 patient have pancreas ca,1 patient have parapneumonic effusion.One day before and one day after the drainage of pleural fluid with thoracoscop, respiratory rates ,pulse rates ,systolic and diastolic blood pressures ,blood gas were measured.In the operating room conditions before the thoracoscopy, by the swan ganz catheter placement, patients CVP, PCWB and PAB were measured.Massive pleural fluid drainage, compared with pre and post, respiratory rate, systolic blood pressure, PO2, PAB, CVP and PCWB have a statistically significant decrease(p0.05).As a result, cardiopulmonary restrictions lead to massive pleural effusions. With the fluid drainage, improvements have seen in many cardiopulmonary parameters.However, the main effect of pleural fluid on cardiopulmonary function status than the amunt of pleural effusion, pleural fluid into the thorax maybe caused by the change in pressure.Anahtar kelimeler: Massive pleural effusion, cardiopulmonary functions, drainage 70

Pulmoner emboli; genellikle derin baldır venlerinden kaynaklanan trombüslerin veya trombüs dışı maddelerin embolizasyonu sonucu ortaya çıkan pulmoner arteriyel sistemin değişik derece ve lokalizasyondaki tıkayıcı hastalığıdır. PTE tanısında yalnızca öykü ve fizik muayenenin yetersiz olması nedeniyle; pek çok tanısal test kullanılmaktadır. Son yıllarda bilgisayarlı tomografi teknolojisindeki gelişmeler neticesinde invazif tanısal uygulamalar yerini non-invazif BT anjiyografik işlemlere bırakmıştır.Bu çalışmada PE ön tanısı ile BTPA yapılan 180 olguda PE olan ve olmayan ile masif ve submasif PE olan hastalarda kardiyovasküler ve plevroparankimal bulgular retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Ana pulmoner arter, sağ pulmoner arter, VKS ortalama çapı, RV kısa çapı ve RV/LV oranının PE bulunan hastalarda PE bulunmayan hastalara göre arttığı (sırasıyla, p

Amaç: Plevral efüzyon, pek çok hastalıkta görülebilen bir komplikasyondur. Plevral sıvının varlığını klinik ve radyolojik olarak saptamak kolay olmakla birlikte, sıvının etyolojisini bulmak o kadar da kolay değildir. Neopterin,CD4 T lenfosit kaynaklı IFN-gama stimülasyonuna bağlı olarak makrofajlarda sentezlenen bir guanozin trifosfat metabolitidir. Neopterin enfeksiyon, malignite, otoimmun hastalıklar, graft rejeksiyonu, bobrek yetmezliği ve koroner arter hastalığında serum ve vücut sıvılarında artar. IL-8?in başlıca etkisi nötrofil aktivasyonu ve kemotaksisidir. Nötrofiller, akut inflamasyon sonucu oluşan plevral sıvılarda dominant hücrelerdir. Bu çalışmada, transüda ve exuda vasıflı sıvıların ayırıcı tanısında bu iki sitokinin önemini araştırmayı amaçladık.Gereç ve yöntem: Çalışma prospektif olarak gerçekleştirildi ve çalışmaya değişik etyolojilere sahip plevral sıvısı olan 70 hasta alındı. Hastalar etyolojiye göre beş gruba ayrıldı. Bunlar 15 transudatif sıvı, 8 tüberküloz plörezi, 13 parapnömonik sıvı , 31 malign plevral sıvı ve 3 diğer eksüda grubu idi.Bu hastalarda, plevral sıvı ve serumda neopterin ve IL-8 değerleri ölçüldü. Bulgular: Eksüda grubunda plevral sıvı IL-8 düzeyi transüda grubuna göre belirgin olarak yüksekti. Bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı(p

Plevra efüzyonları akciğer, meme karsinomu ve mezotelyoma gibi malignhastalıkların yaygın komplikasyonu sonucu gelişen vücut sıvılarıdır. Prognoz genel olarak kötü olmakla birlikte 30 günlük mortalite oranları %29- %50 düzeyindedir. Tüp torakostomi, kemoterapi , plörodez ajanları , plörektomi gibi birçok farklı tedavi edici yöntem kullanılmaktadır. Plevral yapıştırma materyali olarak kullanılan talk bu ajanlar arasında en başarılısıdır.Bu çalışmanın amacı, kısaltılan yatış süresi ile birlikte , hastaların hastane ortamında kazanabileceği infeksiyon riskini azaltmak, kanserli hastalarda sosyal açıdan yaşanabilecek ek duygu-durum bozukluğunu azaltarak hasta konforunu artırmak ve hastane maliyetini azaltmaktır.Mayıs 2010 ile Ağustos 2011 tarihleri arasında semptomatik olan ve/veya nüks eden malign plevra efüzyonu ya da nüks olasılığı yüksek olan plevra efüzyonlu olup, herhangi bir tedavi edici ameliyat endikasyonu bulunmayan 120 hasta, rastgele metod ile standart plörodez yapılan (n=61) ve hızlı plörodez (n=59) yapılan iki ayrı tedavi grubuna ayrıldı. Ortalama total drenaj miktarı, çalışma grubunda 2699 ± 1627ml(500-12000ml) kontrol grubunda ise 3751± 2839 ml (600-16000 ml) idi . Ortalama drenaj süresi, çalışma grubunda 39,3 saat (14-92 saat) , kontrol grubunda 128,6 saat (40-480 saat) idi. Çalışma grubunda yapılan plörodez sonucunda 52 (%89) hastada komplet ya da parsiyel cevap alınırken sadece 7 (%11) hastada sıvı tekrarladığı görüldü. Kontrol grubunda ise yapılan plörodez sonucunda 52 (%85) hastada komplet ya da parsiyel cevap alınırken 9 (%15) hastada sıvı tekrarladığı görüldü.Sonuç olarak geleneksel plörodez ile karşılaştırıldığında hızlı plörodez uygulanan hasta grubunda daha iyi sağ kalım, daha az drenaj süresi ve drenaj miktarı, hastanede yatış süresinde azalma sağlaması ve maliyetin daha düşük olduğu saptanmıştır. Pleural effusions are a common complication of malignant disease , particularly mesothelioma, breast and lung cancer, and lymphomas. The prognosis is generally poor, with a reported 30-day mortality of 29 to 50%. Several therapeutic options are available,including repeated needle thoracocentesis,tube thoracostomy, chemotherapy, pleurodesis and pleurectomy.The aim of pleurodesis in these patients is to achieve a symphysis between parietal and visceral pleural surfaces,prevent re-accumulation of the effusion or air and thereby of symptoms, and avoid the need for repeated hospitalization for thoracocentesis. Chemical pleurodesis can be palliative for recurrent, symptomatic pleural effusions in patients who are not candidate for a thoracic surgical procedure.Between May 2010 and August 2011, a prospective randomized trial was conducted in 120 patients with symptomatic recurrent pleural effusion who are not potentially curable and/or not amenable to any other surgical intervention. 59 patients were randomly allocated to group study (rapid pleurodesis) and 61 to group control (standard protocol).Complete or partial response was achieved in 52 (89%) and 52(85%) patients in group study and group control respectively . The mean drainage time was 39,3 hours and 128,6 hours in group study and group control respectively (p:0,001).The mean total drainage was 2621 mL in Group 1, whereas it was 4242 mL in group 2 (p=0.018).In conclusion, rapid pleurodesis method is useful technique which shorten the period of hospital stay with low cost , increase the quality of survival and provide comfortable disease process management. 75

Amaç:Manyetik rezonans ile difüzyon ağırlıklı görüntülemenin (DWI) plevral efüzyonların ayırıcı tanısındaki değerinin araştırılması.Gereç ve Yöntem:Çalışmamız Temmuz 2010-Ağustos 2011 tarihleri arasında farklı klinik endikasyonlar ile toraks, dorsal lomber veya meme MR çekimi yapılmış 30 (otuz) hastada tespit edilmiş plevral efüzyonlarının difüzyon MR ile ADC değerleri hesaplanmıştır. Retrospektif olarak MR difüzyon sonuçları, klinik testler veya torasentez ile plevral analizleri ile karşılaştırılmıştır.Bulgular:30 hastanın plevral sıvılarının 13'ü transuda 17'si eksuda olarak belirlenmiştir. Eksuda vasfındaki sıvıların b: 500 mm²/sn değerli ortalama ADC değeri 3.89 x 10?³ mm²/sn, b: 1000 mm²/sn değerli ortalama ADC değeri 3.56 x 10?³ mm²/sn, transuda vasfındaki sıvıların b: 500 mm²/sn değerli ortalama ADC değeri 4.09 x 10?³ mm²/sn, b: 1000 mm²/sn değerli ortalama ADC değeri 3.93 x 10?³ mm²/sn olarak hesaplanmıştır.Transuda-eksuda ayırımında cut-off (sınır) değer b: 500 mm²/sn için 4.08x10?³mm²/sn kabul edildiğinde %85 duyarlılık ve %88 özgüllük; b: 1000 mm²/sn için 3.71x10?³mm²/sn kabul edildiğinde %100 duyarlılık ve %71 özgüllük göstermiştir.Sonuç:DWI plevral efüzyonların ayırıcı tanısında yararlı olabilir.Anahtar Sözcükler:ADC, Difüzyon Ağırlıklı Manyetik Rezonans Görüntüleme, plevral efüzyon Purpose:To evaluate the value of diffusion-weighted imaging (DWI) in the differential diagnosis of pleural effusions.Materials and Methods:In our retrospective study we include 30 (thirty) patients who had thorax, lumber and breast MR for different clinical indications between July 2010- August 2011 and had pleural effusions. We calculated the ADC values from their retrospective DWI and compared their retrospective pleural effusion analysis.Bulgular:13 patient of 30 patient had transudative, 17 patient of 30 patient had excudative effusions. Mean ADC value with a b factor of 500 mm²/sn was 3.89 x10?³mm²/sn, with a b factor of 1000 mm²/sn was 3.56 x10?³mm²/sn. Mean ADC value with b factor of 500 mm²/sn was 4.09 x10?³mm²/sn, with a b factor of 1000 mm²/sn was 3.93 x10?³mm²/sn.Setting the cut-off value at 4.08 x10?³mm²/sn for b factor of 500 mm²/sn had a sensitivity of %85 and a specifity of %88, setting the cut-off value at 3.71 x10?³mm²/sn for b factor of 1000 mm²/sn had a sensitivity of %100 and specificity of %71 for differentiating transudative from exudative effusions.Conclusion:DWI may help in the differential diagnosis of pleural effusions.Key Words:ADC, Diffusion Magnetic Resonance Imaging, pleural effusions. 111

Türkiye, Yunanistan, Korsika, Yeni Koledonya gibi doğal depositler şeklinde asbest bulunan ülkelerde çevresel asbest maruziyetine bağlı hastalıklar önemli bir sorun oluşturmaktadır.Çalışmamızda amacımız; standart akciğer grafisinde çevresel asbest maruziyetine bağlı radyolojik bulguları olanları düşük doz toraks tomografisi ile değerlendirmek. Ayrıca solunum fonksiyonları, difüzyon kapasitesi, egzersiz kapasitesi (6 dakika yürüme testi) ve yaşam kalitesi değerlendirmektir.Çalışmamızda Denizli Çal-Süller bölgesinden standart akciğer grafisinde çevresel asbest maruziyeti uyumlu radyolojik görünümü olan olgular değerlendirildi. Düşük doz toraks tomografisi çekildi. Plevral plaklar 3 eksende uzunlukları ölçülerek plevral plak hacimleri hesaplandı. Akciğer volümü de 3 eksende akciğer uzunkuları ölçülerek hesaplandı. Plevral plak hacimleri akciğer hacimlerine bölünerek plevral plak oranı hesaplandı. Hastalar Kısa-Form-36 anketini doldurdu ve 6 dakika yürüme testini tamamladı. Hastaların difüzyon kapasitesi ölçüldü.Çalışmamızda standart akciğer grafisinde radyolojik bulguları olan 75 (41 erkek, 34 kadın) hasta alındı. Ortalama yaşları 70,48 saptandı. 66 hastanın düşük doz toraks tomografisinde asbest plağı saptandı. Geri kalan 9 hastada asbest plağı olarak yanlış değerlendirilen (2 tanesinde kalsifik granülom, 7 tanesinde sekel kalsifik) değişiklikler mevcuttu. Hastaların 12'sinde erken evrede (6 hasta evre:1, 4 hasta evre:2, 1 hasta evre:3, 1 hasta evre:4) asbestozis saptandı. Plevral plak hacim ve oranı ile solunum fonksiyonları, difüzyon kapasitesi, egzersiz kapasitesi, yaşam kalitesi arasında istatiksel olarak anlamlı korelasyonu saptanmadı. Yaşam kaliteleri Türk toplumu norm değerlerine göre (sosyoekonomik ve yaş değişkenleri çalışma popülasyonuna benzer) düşük saptanmıştır. Asbestozisli hastaların difüzyon testi, 6 dakika yürüme mesafesi ve yaşam kalitesi istatiksel olarak anlamlı düşük saptanmıştır.Bu çalışma asbest maruziyeti olanlarda yaşam kalitesi etkilenimini değerlendiren ilk çalışmadır. Erken asbestozis olasılıkla solununum fonksiyonlarını ve egzersiz kapasitesinide azalmaya yol açmaktadır. Daha önceki çalışmalara benzer olarak plevral plaklar solunum fonksiyonlarını ve egzersiz kapasitesini etkilememektedir. Natural asbestos deposits found in some countries such as Turkey, Greece, Corica, New Caledonia are main sources of environmental asbestos exposure which may constitute a major health problem.The aim of our study was to furher evaluate the asbestos related standard radiological findings in a population with environmental exposure to asbestos with low dose computed tomography. Also pulmonary function tests, diffusing capacity, exercise capacty and quality of life were assessed.People from Çal Süller region of Denizli with Standard chest X ray findings consistent with asbestos exposure were enrolled in this study. Low dose computed tomography have been performed. Pleural plaque volumes were calculated by measuring the three axes. Lung volumes were also calculated by measuring three axes. Pleural plaque ratio was calculated by dividing pleural plaque to lung volumes. Patients completed SF-36 questionnaires. 6 minutes walking tests had been performed. Diffusing capacity measured.Total 75 (41 male 34 female ) with mean age 70,48 with radiographic abnormalities were enrolled to the study. In 66 cases pleural plaque were on thorax computed tomography. Remaining 9 patients cacific granuloma (2 cases) and calcific sequela (7 cases) were misinterpreted as calcific pleural plaque. Aditionally asbestosis findings mainly with mild parenchymal involvement (6 cases grade 1; 4 grade 2; 1 grade 3 and 1 case grade 1) were present in 12 cases. There was no statistically significant correlation between diffusing capacity, exercise test, exercise test with pleural plaque volume as well as pleural plaque index. Quality of life indexes were lower than the established norm values of Turkish people matched for age and socioeconomical status with our study population. However the diffusing capacity, 6 minutes walking distance and quality of life values were statistically lower in asbestosis patients.Our study is the first to demonstrate that environmental asbestos exposure may affect quality of life. Early asbestosis may have an impact on respiratory functions and exercise capacity of affected people. As previously shown asbestos related pleural plaque have no effect of respiratory function tests and exercise capacity. 83

Giriş: Çevresel asbest maruziyeti ülkemizde özellikle bölgemizde önemli sağlık sorunları oluşturmaktadır. Bu sorunlardan malign mezotelyoma en önemlisi olmasına rağmen benign akciğer ve plevra hastalıkları daha sık saptanmaktadır.Amaç: Asbest teması sonucu gelişen patolojilerde, asbestin genotoksik etkiler oluşturduğu bilinmektedir. Çevresel asbest maruziyetinin neden olduğu oksidatif stres, sitotoksisite, DNA hasarı ve mutasyon karsinogenezisde önemli rol oynar. Çalışmamızda asbeste bağlı benign akciğer hastalığı gelişen hastalarda DNA hasarını araştırmayı amaçladık.Gereç ve yöntem: Araştırmaya 2010 ? 2011 tarihleri arasında Şanlıurfa ve çevre yerleşim alanlarında yaşayan çevresel asbest maruziyetine bağlı benign akciğer hastalığı ile kliniğimizde takip edilen 36 olgu alındı. Kontrol grubu asbest teması olmayan tamamen sağlıklı 34 kişiden oluşturuldu. Tüm hastalardan tam kan alındı. Periferal mononükleer lökosit DNA hasarı comet Assay (single cell gel electrophorezis) yöntemi ile çalışıldı.Bulgular: Gruplar arasında cinsiyet, yaş ve BMI açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Hasta ve kontrol grupları arasında mononükleer lökosit DNA hasarı seviyeleri arasında istatistiksel olarak bir anlam bulunamadı (p>0.05).Sonuç: Asbest maruziyetine bağlı benign akciğer hastalığı gelişenlerde kontrol grubundan farklı DNA hasarı saptamadık. Ancak çalışma grubumuzun küçüklüğü maruziyetin uzun süredir bitmiş olması ve hastalık grubunun tamamen benign hastalık içermesi bu sonuç üzerinde etkili olabileceğini düşünmekteyiz. Asbest kullanımının tamamen terk edilmesi için eğitim çalışmaları ve önleyici tedbirler yararlı olabilir.Anahtar Kelimeler: Asbest, çevresel maruziyet, benign akciğer hastalığı, plevral plak, DNA hasarı Department of Chest Diseases, Medical Faculty, Harran University, ŞanlıurfaIntroduction: Environmental exposure to asbestos is a major health problem in our country, especially in our region. Although malignant mesothelioma is the most important one among asbestos-related diseases, asbestos-related benign lung and pleural diseases are frequently detected.Objective: It is known that asbestos have genotoxic effects in asbestos-induced diseases. Oxidative stress, cytotoxicity, DNA damage and mutation induced by asbestos plays an important role in carcinogenesis. In our study, we aimed to investigate the presence of DNA damage in patients with asbestos-related benign lung disease.Materials and method: 36 cases from central and urban region of Şanlıurfa city followed up in our clinic between 2010 and 2011 with benign lung disease related to environmental asbestos exposure were included to the study. The control group was composed of 34 healthy volunteers without asbestos. A complete blood count(CBC) were obtained in all patients. We used the comet assay (single-cell gel electrophoresis) to measure DNA strand breaks in peripheral blood mononuclear leukocytes.Results: We did not find any statistically significant difference in gender, age and BMI among groups (p>0.05). Between the patient and control groups mononuclear leukocyte DNA damage levels did not reach to statistical significance (p>0.05).Conclusion: DNA damage was not observed in mononuclear leukocytes of patients with asbestos-induced benign lung disease. Small study group and exposure to asbestos have ceased a long time ago and also group of patients with benign disease influence the results. Educational programs and preventive measures may be beneficial for restrain asbestos use.Key words: Asbestos, environmental exposure, benign lung disease, pleural plaques, DNA damage. 69

Asbeste maruz kalan her insanda hastalık gelişmemektedir. Bunun nedeni hastalığın patogenezinde kişiye ait faktörlerin önemli rol oynama olasılığının bulunmasıdır. Bu çalışmada çevresel asbest maruziyeti olan bireylerde SOD2 ve SOD3 gen polimorfizmlerinin sıklığının araştırılması ve benign akciğer hastalıkları ile genetik ilişkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Çalışmada tümü çevresel asbeste maruziyet sonucu gelişen benign akciğer hastalığı saptanan 48 hasta (18 kadın ve 30 erkek) ve çevresel asbest maruziyetine rağmen asbeste bağlı hastalık saptanmayan 48 sağlıklı birey (16 kadın ve 32 erkek) çalışmaya alındı. Tüm hastalardan tam kan alındı ve bunlardan DNA izole edildi. DNA, SOD2 ve SOD3 polimorfik noktaları yönünden polimeraz zincir reaksiyonu-restriksiyon parça uzunluk polimorfizm (PCR-RFLP) tekniği ile tarandı. Hasta ve asbeste maruz kalan kişilerin demografik verileri karşılaştırıldığında yaş oranlarının ve hipertansiyon sıklığının asbeste bağlı hastalık taşıyan grupta maruziyeti olup hastalık gelişmeyen gruba göre istatiksel olarak anlamlı şekilde daha yüksek olduğu görüldü (p

Malign mezotelyoma, başta plevra olmak üzere serozal yüzeyleri döşeyen mezotel hücrelerinden gelişen, oldukça kötü seyirli primer malign tümördür. Malign mezotelyomanın çok çeşitli histolojik paternler gösterebilmesi ve sitomorfolojik özelliklerinin oldukça geniş olması nedeniyle, akciğer adenokarsinomları ve bazen benign mezotelyal proliferasyonlar ile ayırıcı tanı problemleri yaşanmaktadır. İmmünohistokimyasal inceleme bu ayrım için en yardımcı yöntemdir. Çalışmamızda reaktif mezotel hiperplazisi, malign mezotelyoma ve akciğer adenokarsinomu ayırıcı tanısında glikoz taşıyıcı izoform-1 (GLUT-1) ve K homolog zincir içeren protein (KOC) belirleyicilerinin taşıdığı değeri belirlemeyi amaçladık.Çalışmamız için Fırat Üniversitesi Hastanesi Patoloji Anabilim Dalı Laboratuvarı arşivinden 30 malign mezotelyoma, 30 akciğer adenokarsinomu ve 30 reaktif mezotel hiperplazisi örneği seçildi. Bu örneklere immünohistokimyasal olarak GLUT-1 ve KOC belirleyicileri uygulanarak ayırıcı tanıdaki yerleri incelendi.GLUT-1 ile malign mezotelyoma olgularının % 80'inin, adenokarsinom olgularının % 83.3'ünün ve reaktif mezotel hiperplazisi olgularının % 6.6'sının pozitiflik gösterdiği saptandı. KOC pozitifliği ise malign mezotelyoma olgularının% 83.3'ünde, akciğer adenokarsinomu olgularının % 76.6'sında ve reaktif mezotel hiperplazisi olgularının % 46.6'sında bulundu.GLUT-1'in boyanma yaygınlığı ve şiddeti açısından, malign mezotelyoma ve akciğer adenokarsinomu olguları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamazken, bu grupların reaktif mezotel hiperplazisi olgularıyla karşılaştırılmasındafarkın anlamlı olduğu görüldü. Aynı şekilde bu üç grup arasında KOC'un boyanma yaygınlığı ve şiddetikarşılaştırıldığında GLUT-1 ile benzer sonuçlar bulundu.Sonuç olarak; GLUT-1 ve KOC belirleyicilerinin, malign mezotelyoma ile akciğer adenokarsinomu ayrımında faydalı olmadığı, ancak reaktif mezotel hiperplazisinden, malign mezotelyoma ve akciğer adenokarsinomunun ayrımında büyük yarar sağlayabileceği kanısına varıldı. Malignant mesothelioma is a primary malignant tumour, which develops from the mesothelial cells lining serosal surfaces, especially the pleura, and which has a very poor prognosis. As malignant mesothelioma may display a variety of histological patterns and has a wide spectrum of cytomorphologic characteristics, there may be problems in its differential diagnosis from lung adenocarcinomas and sometimes from benign mesothelial proliferations. Immunohistochemical examination is the most useful method in this distinction. In the present study, we aimed to determine the value of glucose transporter isoform-1 (GLUT-1) and K homology domain containing protein (KOC) markers in the differential diagnosis of reactive mesothelial hyperplasia, malignant mesothelioma and lung adenocarcinoma.The study included 30 samples of malignant mesothelioma, 30 samples of lung adenocarcinoma and 30 samples of reactive mesothelial hyperplasia selected from the archives of the Fırat University Hospital, Pathology Department Laboratory. The samples were applied GLUT-1 and KOC markers by immunohistochemistry and the place of these markers in differential diagnosis was examined.GLUT-1 was found positive in 80% of malignant mesothelioma cases, 83.3% of adenocarcinoma cases and 6.6% of reactive mesothelial hyperplasia cases. KOC was positive in 83.3% of malignant mesothelioma cases, 76.6% of adenocarcinoma cases and 46.6% of reactive mesothelial hyperplasia cases.There was no statistically significant difference between malignant mesothelioma and lung adenocarcinoma cases in terms of the prevalence and severity of staining with GLUT-1, whereas a significant difference was established when these groups were compared with reactive mesothelial hyperplasia cases. The results obtained from the comparison of groups with regard to the prevalence and severity of staining with KOC were similar to those obtained with GLUT-1.Consequently, it was concluded that GLUT-1 and KOC markers were not useful in the differentiation between malignant mesothelioma and lung adenocarcinomas, but could be quite useful in the distinction between reactive mesothelial hyperplasia on one hand and malignant mesothelioma and lung adenocarcinoma on the other. 84

Amaç: Malign plevral mezotelyoma (MPM) plevranın mezotelyal hücrelerinden kaynaklanan, plevranın primer maligniteleri arasında en sık görülen bir kanserdir. MPM asbest maruziyetine bağlı olarak gelişebilmektedir. Asbest maruziyetinde akciğer parankim ve plevrada çeşitli benign ve malign lezyonlar oluşmaktadır. Bu lezyonlar görüntüleme yöntemleri ile gösterilebilmektedir. Bu çalışmada, asbest maruziyetine bağlı oluşan MPM hastalarında plevral kitle ve plevral kalınlaşma F-18 FDG PET-CT ile görüntülenmiştir. Hesaplanan tümörSUVmax/ karaciğerSUVmax değerlerinin, ölçülen plevral kalınlık boyutunun ve DTPA aerosol sintigrafisiyle hesaplanan kapiller epitelyal permeabilite(KEP) değerleri ile arasındaki korelasyon belirlenmiştir. Ayrıca asbest teması olduğu bilinen hastalar ile hastalığı olmayan sağlıklı kontrol grubu arasındaki kapiller epitelyal permeabilite(KEP) değerleri karşılaştırılmıştır.Materyal ve metod: Bu çalışmaya MPM tanısı almış ve PET/CT görüntülemesi yapılmış 22 hasta, klinik olarak ve Toraks CT'lerinde Benign Asbestozis saptanan 10 hasta ve kontrol grubu olarak 16 sağlıklı birey olmak üzere 48 kişi dahil edildi. MPM'li hastaların yaş ortalaması 54,55±13,21 (31-83 yaş aralığı), benign asbestozisli hastaların yaş ortalaması 54,70±5,50 (45-62 yaş aralığı), kontrol grubu yaş ortalaması 56,31±582 (43-64 yaş aralığı) idi. MPM ve Benign asbestozisli hastalarda parankim hasarını belirlemek amacıyla Tc-99m DTPA Aerosol Sintigrafisi yapıldı. Kontrol grubu olarak; daha önce DTPA aerosol sintigrafisi yapılan, sigara içme öyküsü olmayan, bilinen sistemik bir hastalığı ve plevral kalınlaşmaya sebep olacak akciğer patolojisi bulunmayan, asbest maruziyeti olmayan sağlıklı bireyler retrospektif olarak değerlendirmeye alındı.Bulgular: MPM (malign plevral mezotelyoma) tutulum lokalizasyonları üst, orta, alt olmak üzere 3 alana ayrılarak her alanın tümörSUVmax/karaciğerSUVmax ile plevral kalınlaşma değerleri ve kapiller epitelyal permeabilite(KEP) değerleri arasındaki ilişki Pearson korelasyon testiyle incelendi. Her 3 alanda tümörSUVmax/karaciğerSUVmax ile plevral kalınlaşma değerleri arasında pozitif korelasyon (p0,05). Aim: Malign Pleural Mesothelioma (MPM) is the most common cancer type in primer malignancies of pleura which originated from the mesothelial cells of pleura. MPM can be developed by reason of asbestos exposure. In asbestos exposure, some benign and malign lesions consists in pleura and pulmonary parenchyma. These lesions can be showed by imaging methods. In this study, the pleural mass and pleural thickness were imaged with F-18 FDG PET-CT in MPM patients by reason of asbestos exposure. Correlation between calculated tumor SUVmax/ liver SUVmax values, calculated pleural thickness size and capillary epithelial permeability values calculated with DTPA aerosol scintigraphy were evaluated. Also capillary epithelial permeability(KEP) values of the known patients with asbestos exposure and healthy control patient group were compared.Material and Method: Totally 48 patients, 22 of them who underwent PET/CT imaging and diagnosed MPM, 10 benign asbestosis patient diagnosed with thorax CT and clinically and16 healthy patients as control group included in this study. Mean age of MPM patients is 54,55±13,21 (31-83 years old), mean age of benign asbestosis patients is 54,70±5,50 (45-62 years old), and the mean age of the control group is 56,31±582 (43-64 years old). Tc-99m DTPA Aerosol Scintigraphy was applied to the MPM and benign asbestosis patients to determine the parenchymal damage. DTPA aerosol scintigraphy applied, nonsmoker, with no pulmonary patology and with no asbestos exposure healthy patients were evaluated retrospectively as control group.Result: Accumulation of MPM is localized to 3 parts as upper, median and lower, and the correlation values between pleural thickness values of tumor SUVmax/ liver SUVmax of each area and capillary epithelial permeability(KEP) values are evaluated with Pearson correlation test. Between pleural thickness values and tumor SUVmax/ liver SUVmax values , positive correlation (p0,05). 93

ÖZETTürkiye, zengin asbest yataklarıyla ilişkili endemik pulmoner hastalıklar açısından yüksek prevalansa sahiptir. Bu çalışmadaki amacımız; Denizli ili Bekilli ve Süller civarında yaşayan, çevresel asbeste bağlı plevral hastalık tanısı alan kişilerde mikronukleus (MN) sıklığını belirleyerek genotoksik hasarı değerlendirmektir.Araştırmada, Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı tarafından asbest maruziyetine bağlı kalsifik plevral plak tanısı (KPP) konmuş, sigara ve alkol kullanmayan, 59-86 yaşları arasında 16 kadın 14 erkek gönüllü toplam 30 kişinin periferik kanları alındı. Denizli merkezinde yaşayan, yaş, cinsiyet dağılımı ve sosyo-ekonomik bakımdan benzer, sigara ve alkol kullanmayan, 16 kadın 14 erkek gönüllü toplam 30 kişi de kontrol grubu olarak seçildi. Gönüllülerden alınan periferik kan örnekleri, fitohemaglutinin içeren medyumlara ekildi, kültüre 44. saatte Sitokalazin-B (Cyt-B) eklendi ve 72 saatlik kültür işlemlerinden sonra hazırlanan preparatlarda 1, 2 veya daha çok nukleuslu hücreler ışık mikroskobunda incelendi ve kaydedildi; sayılan 1000 binükleer hücrede mikronükleuslu hücreler ve mikronukleuslar sayıldı. MN değerlerinin yanı sıra, nükleer bölünme indeksi (NDI), mitotik indeks (MI) ve metafaz (M) sayıları da belirlendi. Sonuçlar, iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi ve Mann-Whitney U testi ile istatistiksel olarak değerlendirildi.Asbeste maruz kalan kadın ve erkekler kendi aralarında karşılaştırıldığında; yaş ortalaması, MN değeri, NDI, MI ve metafaz sayısı bakımından bir fark bulunmadı (p>0,05). Aynı şekilde kontrol grubundaki kadın ve erkekler de kendi arasında karşılaştırıldığında bir fark saptanmadı (p>0,05). Ancak asbeste maruz kalan gönüllülerle ve kontrol grubu karşılaştırıldığında; MN, NDI, MI, Metafaz sayısı bakımından anlamlı fark bulundu (p=0,001).Sonuç olarak; bu çalışmada asbeste bağlı plevral hastalık tanısı alan grupta, MN sayısındaki artış ve diğer bulgular, asbestin genotoksik etkisini desteklemektedir. Bu bölgede, mezotelyoma riski taşıyanların belirlenmesi ve izlenmesi, halkın asbestin neden olduğu hastalıklar konusunda eğitilmesi yararlı olur.Anahtar Kelimeler: Asbest, Kalsifik Plevral Plak (KPP), Lenfosit, Mikronükleus, Denizli-Bekilli, Süller. ABSTRACTTurkey has high prevalence of endemic pulmonary diseases related to rich asbestos sources. Our aim in this study is to identify the micronucleus (MN) frequency and to analyze the genotoxic damage in the subjects who live in Bekilli and Süller districts and have been exposed to environmental asbestos.In this research, the peripheral blood of 30 volunteers consisting of 16 females and 14 males aged between 59-86 who never smoke and use alcohol, and diagnosed by the Department of Chest Diseases with pleural plaque with the inhalation of asbestos was drawn. A total of 30 volunteer subjects living in Denizli, aged 37-84, consisting of 16 females and 14 males, similar in their age, sex distribution and socio-economic situation and never smoke and use alcohol were chosen as control group. The samples of the peripheral blood were cultured in mediums involving phytohemagglutinin; Cytochalasin-B (Cyt-B) was cultured in 44th hour and after the 72-hour?culturation, one, two or more multi-nucleated cells on the preparations were analyzed on light microscope and recorded; micronucleus on 1000 bi-nuclear cells were counted. Besides MN values, NDI, MI and M numbers were also identified. Results were evaluated statistically via Significance test for difference between two means and Mann-Whitney U Test.When the men and women who were exposed to asbestos were compared within themselves, there was found no difference in terms of age mean, MN values, NDI, MI and metaphase number (p>0,05). Likewise, when the men and women in the control group were compared within themselves, no difference was identified (p>0, 05). On the other hand, when the volunteers that were exposed to asbestos and the control group were compared, significant difference was found in terms of MN, NDI values (p=0,001).In conclusion, in this study, the increase in the number of MN and the other findings indicate the genotoxic effect of asbestos for the group diagnosed with pleural disease releated to asbestos. It is beneficial to identify and watch those who have the risk of mesotelioma and also to educate people about the diseases caused by asbestos in the region.Key Words: Asbestos, Calcific Pleural Plaque (CPP), Lymphocyte, Micronucleus, Denizli-Bekilli, Süller. 74

Giriş: Asbest maddesine çevresel olarak maruziyet ülkemizde özellikle de bölgemiz ve ilimiz Şanlıurfa'da önemli bir sağlık sorunudur. Çevresel asbeste bağlı olarak asbestozis ve plevral plaklar sık görülmektedir.Amaç: Bu çalışmada, çevresel asbeste maruz kalanlarda kollajen metabolizmasında rol oynayan prolidaz enziminin aktivitesini, total oksidan seviye (TOS), total antioksidan seviye (TAS), ve oksidatif stres indeks (OSİ)'ini değerlendirmeği amaçladık.Gereç ve yöntem: Çalışmaya çevresel asbeste maruziyet sonucu benign akciğer hastalığı gelişen 50 hasta (Grup 1) ve çevresel asbest maruziyetine rağmen asbeste bağlı hastalık saptanmayan 50 sağlıklı birey (Grup 2) ve tamamen normal 50 sağlıklı birey (Grup 3) alındı. Bu kişilerden alınan kan örnekleri sanrifüj edilip elde edilen serumlar daha sonra çalışılmak üzere laboratuarda -80 derece derin dondurucuda depolandı. Yeterli sayıda numune elde edildiğinde serumlar çözülerek biyokimya laboratuarında TOS, TAS parametreleri çalışılarak OSİ hesaplandı. Serum Prolidaz Aktivite ölçüm yöntemi de modifiye edilmiş Chinard metoduyla manuel olarak çalışıldı. Bu veriler, benzer yaş ve cinsiyetteki sağlıklı gönüllü bireylerden alınan serum örneklerinin sonuçlarıyla karşılaştırıldı.Bulgular: Tüm grupların demografik verileri karşılaştırıldığında yaş ortalamaları ve cinsiyet bakımından istatiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Serum prolidaz değerleri açısından Grup 1 ile Grup 2 ve Grup 3 arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). Oksidatif-antioksidatif denge göstergelerine baktığımızda ise Grup 1 hastaların ortalama TAS değerleri Grup 3'e göre istatistiksel olarak anlamlı düşüktü (p 0.05). Comparison of Group 1 and Group 2 and Group 3 in terms of serum prolidase values revealed no statistically significant differences (p> 0.05). When we looked at indicators of oxidative-antioxidative balance, average TAS values in the Group 1 were statistically significantly lower than those in Group 3 (p

Akciğer doku çıkarmalarından sonra görülen ardıl sorunlardan uzamış hava kaçağı ve kalıntı plevral boşluk gelişimi önemli bir sorun olmaya devam etmektedir.Bu çalışmadaki amacımız; pneumoperitoneumun uzamış hava kaçağı ve kalıntı plevral boşluğu engellemedeki etkinliğini incelemektir. Çalışma kümesi (20 hasta) ile denetim kümesi (20 hasta) arasında hava kaçağı kesilme, göğüs tüplerinin çekilme, hastanede kalış süreleri, AKG ve SFT değişiklikleri ile kalıntı plevral boşluk gelişimi karşılaştırılmıştır.İstatistiksel yöntemler olarak Mann Whitney-U, , Wilcoxon Ranks ve Fisher's Exact testleri ile Friedman varyans analizi kullanılmıştır. Çalışmada elde edilen tüm sonuçlar için p

Plevral boşlukta hava bulunması ve buna sekonder akciğer kollapsı olarak tanımlanan pnömotoraks göğüs cerahisi pratiğinde en sık karşılaşılan durumların başında gelmektedir. Plevral boşluktaki havanın birçok kaynağı olabilmesine rağmen en sık sebep visseral plevranın yırtılmasıyla, akciğer parankiminden plevral boşluğa hava kaçağıdır. Spontan ve travmatik pnömotorakslar sık görülmesine rağmen, diyagnostik girişimsel yötemlerin daha rutin kullanılması ve yoğun bakım servislerinde tedavi edilen hasta sayısının artmasına paralel olarak iyatrojenik pnömotoraksların görülme sıklığıda artmıştır.Bu çalışmada Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi Bölümü tarafından pnömotoraks nedeniyle 22.04.2003 ? 22.03.2009 tarihleri arasında takip edilerek tedavileri yapılan toplam 722 hastanın( 153 kadın, 569 erkek) kayıtları incelenerek yaş, cinsiyet, semptomlar, pnömotoraks oluş nedeni, opere edilen hastalarda hangi tür operasyon yapıldığı, göğüs tüpü kalma süresi, nüks, plörödezis yapılıp yapılmadığı, hastanede kalış süreleri ve mortalite göz önüne alınarak retrospektif olarak incelendi. Radyolojik olarak büyük pnömotoraksı olduğu için göğüs tüpü takılan 722 hastanın 153 tanesi primer spontan pnömotoraks (PSP), 41 tanesi sekonder spontan pnömotoraks (SSP), 231 tanesi iyatrojenik pnömotoraks, 297 tanesi travmatik pnömotorakstı. Pnömotoraks nedeniyle göğüs tüpü takılan hastaların; 18'inde uzamış hava kaçağı, 16'sında nüks pnömotoraks ve bül formasyonu nedeniyle ve 1 hastada juguler kateter takılması sonrası aksiler torakotomi; 8 hastada video yardımlı torakoskopik cerrahi uygulandı. Posterolateral torakotomi uygulanan olguların 3'ünde ateşli silah yaralanması, 7'sinde trafik kazası, 2'sinde delici kesici alet yaralanması, 2 tanesinde uzamış hava kaçağı, 8 tanesinde de büllöz formasyon ve pnömotoraks mevcuttu. Operasyonlar sonrası 7 hasta kaybedildi.Sonuç olarak pnömotoraks tüm hekimlerin karşılaşabileceği bir patolojidir ve acil müdahale gerektirir. Pnömotorakslarda tedaviye etyoloji, pnömotoraks derecesi ve kliniğe göre karar verilmelidir. Nüksleri önlemek için plörödezis ve plevral abrazyon yapılabilir. Acil operasyon gerektiren pmömotorakslar çoğu zaman komplike halde görülebilirler. Cerahideki amaç nüksleri önlemek ve hastalığın kesin tedavisini sağlamaktır. Pneumothorax, which is defined as presence of air in intrapleural space and collapse of lung secondary, is one of the most common cases met in thoracic surgery practice. While there may be a lot of sources of air in intrapleural space, the most common source is the tear of visseral pleura and air leak from lung paranchyme. As spontaneous and traumatic pneumothorax are anyway frequent, due to the diagnostic invasive methods and amount of intensive care unit patients treated, iatrogenic pneumothoraxes have begun to seen more frequently then it was in the past.In this retrospective study, the records of 722 pneumothorax patients (153 of whom are women and 569 are men) diagnosed and treated between 04.22.2003 and 03.22.2009 at Gazi University Medical School Thoracic Surgery Department were researched for age, genre, the reason of pneumothorax, symptoms, number of days which thorax catheter was present, undergoing surgery or not , the use of pleurodesis or not, which type operation was performed, relapse, the day of hospitalization and mortalite rate.Number of patients underwent tube thoracostomy was 722, 153 of them was primery spontaneous pneumothorax (PSP), 41 was secondary spontaneous pneumothotax (SPS), 231 was iatrogenic pneumothorax and 297 of them was traumatic pneumothorax. A sixty three of these 722 patients treated with tube thoracostomy, underwent surgery. Axillary thoracotomy was performed to 18 patients becouse of extended air leak, 16 patients for relapse pneumothorax and bullae formation, and 1 patient for iatrogenic (after jugular catheter) pneuomothorax. 8 patients were treated by video assisted thoracic surgery technique. Posterolateral thoracotomy was performed to 3 patients for firearm injury, 7 patients for traffic accident, 2 patients for extended air leak and 8 patients for bullea formation and pneumothorax. 7 patients were died after surgery.As a result, pneumothorax is a pathology which needs emergent intervention that every doctor can met anytime. Decision of treatment in pneumothorax must be made according to the ethiology, the degree of pneumothorax and of course the clinical state. To prevent relapses, pleural abration and pleurodesis can be made. The aim of surgery is to prevent relapses and perform the exact treatment. 129