Search

Amaç: Bu çalışmanın amacı, twin-blok apareyinin ve sonrasında yapılan çekimli ve çekimsiz tedavilerin sert doku, yumuşak doku ve keser eğimleri üzerinde meydana getirdiği değişimleri değerlendirmek ve karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza alt çene geriliği olan 40 Sınıf II bölüm 1 maloklüzyonlu hasta dahil edilmiştir. Grup I, twin-blok tedavisi sonrası çift taraflı alt birinci küçük azı dişi çekimi endikasyonu konulan 14 kız ve 6 erkek (ortalama yaş: 12,21 ± 1,12) hastadan oluşmuştur. Grup II, twin-blok tedavisi ve çekimsiz sabit tedavi gören 12 kız ve 8 erkek (ortalama yaş= 13,32 ± 1,02) hastadan oluşmuştur. Hastalardan tedavi başında (T1), twin-blok sonrasında (T2) ve tedavi sonunda (T3) lateral sefalometrik röntgenler alınmıştır. Röntgenler üzerinde sert doku, yumuşak doku ve keser konumları/eğimleri ile ilgili açısal ve çizgisel ölçümler yapılmıştır. İstatistiksel analiz için bağımsız örneklem t testi ve eşleştirilmiş örneklem t testi kullanılmıştır. Bulgular: Twin-blok ile her iki grupta SNB ve alt keser açıları artarken, ANB ve konveksite azalmıştır. Çekimli grupta T2-T3 döneminde alt ve üst keserler retrakte olmuştur ve alt dudak geri gitmiştir. Çekimsiz grupta ise sadece alt dudak vertikal uzunluğu artmıştır. İki grup arasında T2-T3 döneminde alt ve üst keser konum ve eğimleri ile alt dudak kalınlığında oluşan değişimler açısından önemli fark saptanmıştır (p, Background: The purpose of this investigation was to evaluate and compare the changes due to extraction and non-extraction treatments after twin-block therapy. Methods: Forty Class II division 1, mandibular retrognathic patients were included in the study. Group I comprised 14 girls and 6 boys who has the indication of mandibular premolar extraction after twin-block therapy. Group II comprised 12 girls and 8 boys treated with twin-block appliance and fixed orthodontic therapy without extraction. Lateral cephalometric radiographs were obtained from the patients at the onset of the treatment (T1), at the end of the use of the twin-block appliance (T2) and at the end of active treatment (T3). The Paired Sample t test and Independent Sample t test was used for statistical analyses. Results: After twin-block therapy, SNB and lower incisor angles increased in both groups while ANB and convexity decreased. In the extraction group, lower lip moved backwards, upper and lower incisors were retracted during the T2-T3 period. In the non-extraction group, only the lower lip vertical length increased. Significant differences were found between the two groups in terms of changes in lower and upper incisor positions/inclinations and lower lip thickness in T2-T3 period (p

Periodontal hastalıklar oldukça yaygındır ve dünya nüfusunun %90'ını etkiler. Bu çalışmada hem sert hem de yumuşak doku ile ilişkili periodontal dokunun yenilikçi çift katmanlı biyoiskele (ÇKB) ile rejenerasyonu amaçlanmıştır. Ayva çekirdeği müsilajı (AÇM) ekstraksiyon işlemi ile elde edilmiştir. Kemik dokusu, ticari olarak kesilmiş sığırlardan temin edilmiştir. Kemik dokusunun deselülerizasyonu Triton X-100 kullanılarak yapılmıştır. Ana matriks bileşenleri ve Deoksiribo Nükleik Asit (DNA) miktarı, deselülerizasyon işleminden önce ve sonra belirlenmiştir. Bu amaçla, hidroksiprolin (HP), sülfatlanmış glikozaminoglikan (GAG) analizleri ve çift sarmallı DNA (dsDNA) içerik analizi gerçekleştirilmiştir.Elde edilen biyoiskeleler fizikokimyasal olarak atenüe toplam reflektans Fourier dönüşümlü kızılötesi (ATR-FTIR) spektroskopisi, termogravimetrik analiz (TGA), Brunauer, Emmet ve Teller (BET) ve diferansiyel taramalı kalorimetrisi (DSC) ile karakterize edilmiştir. Biyoiskelelerin yüzey morfolojisi taramalı elektron mikroskopisi (SEM) ve enerji kırınımı X-ışını analizi (EDX) ile gözlemlenmiştir. Biyoiskelelerin ıslanabilirlik kapasitesi, şişme ve sıvı tutma testleri ile belirlenmiştir.Ham ve hücresizleştirilmiş kemik dokularının dsDNA içeriği sırasıyla 101.31 ± 8.13 ve 51.79 ± 11.87 (ng/mg kuru ağırlık, n= 3) olarak ölçülmüş ve hücresizleştirme işlemi başarıyla gerçekleştirilmiştir. Biyoiskelelerin yüzey alanı 8,185 m²/g olarak belirlenmiştir. Yüzey analizleri, biyoiskelelerin in vitro çalışmalar için uygun yüzey morfolojisine sahip olduğunu göstermiştir. Biyoiskelelerin şişme oranı 67,46 ± 10,01 ve sıvı tutma kapasitesi 35,46 ± 0,75 μl olarak belirlenmiştir. Mekanik test ile ÇKB'nin çekme dayanımı belirlenmiştir. In vitro çalışmalarda; insan periodontal ligament fibroblast (iPDLF) hücreleri kullanılmıştır. Hücre canlılık seviyeleri 1. ve 3. gün olacak şekilde MTT (3-(4,5-dimetiltiazol-2yl)-2,5-difenil tetrazolyum bromür) testi ile belirlenmiştir. Hücrelerin biyoiskeleler üzerindeki davranışlarını tespit etmek amaçlı SEM ve histokimyasal analizler yapılmıştır.Sonuç olarak, üretilen ÇKB'lerin doku mühendisliği ve rejeneratif tıp uygulamalarında yeni bir biyomateryal olarak kullanım potansiyelinin olabileceği düşünülmektedir. Periodontal diseases are prevalent and affect 90% of the world's population. This study has aimed to regenerate the periodontal tissue, which is associated with both hard and soft tissue, with innovative bilayer bioscaffold. Mucilage of quince seed was obtained by the extraction process. Bone tissue was obtained from commercially slaughtered cattle. Decellularization of the bone tissue was performed using Triton X-100. The major matrix components and the amount of DNA were determined before and after the decellularization process. In this purpose, hydroxyproline, sulfated glycosaminoglycan (GAG) assays, and double-stranded DNA (dsDNA) content analysis were performed.The obtained bioscaffolds were physicochemically characterized by attenuated total reflectance Fourier transform infrared (ATR-FTIR) spectroscopy, thermogravimetric analysis (TGA), Brunauer, Emmet and Teller (BET), and differential scanning calorimetry (DSC) tests. The surface morphology of the bioscaffolds was observed by scanning electron microscopy (SEM) and energy diffraction X-ray analysis (EDX). The wettability capacity of the bioscaffolds was determined by swelling and liquid retention tests.The DNA content of raw and decellularized bone tissues was measured as 101.31 ± 8.13 and 51.79 ± 11.87 (ng/mg dry weight - n=3), respectively, and successfully purified from raw bone tissue cells. The surface area of the bioscaffolds was determined as 8,185 m²/g. The surface analyses were showed that bioscaffolds had suitable surface morphology for in vitro studies. The swelling rate was 67.46 ± 10.01, and the liquid holding capacity was 35.46 ± 0.75 μl. The tensile strength of bi-layered bioscaffold was evaluated with the mechanical test. Human periodontal ligament fibroblast cells were utilized in in vitro studies. Cell viability tests were determined in days 1 and 3 with the MTT test. In order to investigate the cell behaviors on the bioscaffolds scanning electron microscope and histochemical analyses were done.As a result, it is thought that the produced bi-layered bioscaffolds may have the potential to be used as a novel biomaterial in tissue engineering and regenerative medicine applications. 97

Aim: We aimed to find out which impacted mandibular third molar (3M) positions or bone morphology types at the 3M site could lead to the potential risk of accidental displacement of 3M root fragments into the sublingual soft tissues. Materials and Methods: The sample consisted of 103 patients with an impacted mandibular 3M (vertical, mesioangular, or horizontal position) seen on at least one side using cone beam computed tomography images. The bone morphology at the 3M sites were classified as round shape, lingual concavity, and lingual extended. The relationship between the roots and the sublingual soft tissues was classified as: 1) type A, in which some amount of bone appears between the root and the soft tissues; 2) type B, in which the root apex is located at the lingual cortical plate; and 3) type C, in which the root apex has penetrated into the soft tissues. Results: Binary logistic regression analysis showed that the odds of lingual extended bone morphology are 2.61 times greater for potential root displacement in combined types B and C, compared to round shape. Conclusion: These results suggest that impacted mandibular 3Ms with the lingual extended morphology type are more likely to cause root fragment displacement into the sublingual soft tissues. Keywords: Third molar; mandible; cone beam computed tomography; iatrogenic displacement; sublingual space.

İyileşmeyen yaralargünümüzde halk sağlığı için önemli bir sorun teşkil etmeye devam etmektedir veantibiyotiğe dirençli mikroorganizmaların sebep olduğu cilt ve yumuşak dokuenfeksiyon prevalansındaki artış gibi faktörler nedeniyle bugün ilişkilioldukları vaka sayıları hâlâ artmaktadır. Yara iyileşmesi, genellikle sorunsuzilerleyen dört örtüşen fizyolojik aşamadan oluşur: homeostaz, iltihaplanma,çoğalma ve yeniden şekillenme / olgunlaşma. Bununla birlikte, iyileşmeyenyaralarda, iyileşme genellikle doku döküntülerinin uzaklaştırılması, lokalenfeksiyon ve / veya proteazlar gibi yıkıcı ürünlerin yara yatağındanuzaklaştırılması ile alakalı olan enflamatuar fazda durur. Larval terapi (LT) umutverici tedavi yöntemlerinden biridir ve esas olarak nekrotize edilmiş dokularlabeslenen yeşil şişe sineği Luciliasericata'nın dezenfekte edilmiş larvalarının (kurtçukların) kullanılmasınıiçerir. LT'nin esas olarak üzerinde en fazla çalışmanın yayımlandığıdebridmanın yanında dezenfeksiyon ve büyümeuyarımı ile yara iyileşmesine yardımcı olduğu düşünülmektedir. Kronik yaralarıntedavisi pahalıdır ve LT uygun maliyetli bir alternatif tedavi stratejisi sunar.Öte yandan, bakteriyel kaynaklı ülserlerin tedavisine ek olarak, mikotikenfeksiyon ve leishmaniasis ile ilişkili semptomlar için de kullanılabilir.Günümüzde LT, iyileşmeyen cilt ve yumuşak doku yaralarına karşı FDA onaylı birterapidir. Bu derlemede, iyileşmeyen yaraların tedavisinde LT tarafındankullanılan etki mekanizmaları hakkındaki güncel literatürü özetledik., Non-healing wounds are still a burden topublic health, and their prevalence in the population is increasing with thetime due to antibiotic-resistant, microbe-associated skin and soft tissueinfections as well as to the ever aging population. Wound healing is composedof four overlapping physiological phases which usually progress smoothly:homeostasis, inflammation, proliferation, and remodelling / maturing. In casesof nonhealing wounds, however, healing is usually trapped in inflammatory phasewhich is associated with the removal of tissue debris, local infection, and/ordestructive products such as proteases from the wound bed. Maggot debridement therapy(MDT) is one of the promissing treatment modalities and it involves the use of disinfected larvae (maggots) of the green bottle fly Lucilia sericata, which feed primarilyon necrotized tissue. MDT is thought to aid wound healing mainly bydebridement, disinfection, and growth stimulation, among which debridement isthe best studied. Management of chronic woundsis expensive, and MDT provides a cost-effective alternative treatment. Inaddition to to the treatment of bacterial caused ulcers, it can also be usedfor symptoms associated with mycotic infection, and leishmaniasis. Today, MDTis a FDA-approved therapy against non-healing skin and soft tissue wounds. Inthis review we summarised the current literature regarding the actionmechanisms used by MDT during the treatment of non-healing wounds.

Ortognatik cerrahinin amacı hastalardaki fonksiyonel ve estetik problemleri çözmek ve bunun uzun dönem idame edilmesini sağlamaktır. Ortognatik cerrahide en sık görülen komplikasyonlardan biri relapstır. Bu retrospektif çalışmada, gelişimsel anomaliye bağlı maloklüzyon nedeniyle ortognatik cerrahi uygulanan hastalarda iskeletsel relaps ve yumuşak dokudaki değişimlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Bu çalışmada, Erciyes Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı' nda 2011-2017 yılları arasında gelişimsel maloklüzyon nedeni ile ortognatik cerrahi uygulanan 68 hasta incelendi. Bu hastaların cerrahi öncesi (T0), cerrahiden 3-12 ay sonra (T1) ve 15-30 ay sonraki (T2) lateral sefalometrik radyografileriyle, maksilla ve mandibulanın düzlemsel ve açısal hareketlerinin sefalometrik analizi yapıldı. Cerrahi sonrası dönemde tespit edilen relaps oranları ile cerrahi hareket miktarı ve tipi, fiksasyon yöntemi, cinsiyet, yaş ve maloklüzyon arasında bir ilişki olup olmadığı istatistiksel olarak değerlendirildi.Yaş, cinsiyet ve fiksasyon yöntemi ile relaps arasında anlamlı bir ilişki bulunmadı. Tüm maksiller ilerletme olgularında cerrahi hareket miktarının artmasıyla horizontal yöndeki relaps miktarının arttığı bulundu (p=0,049). Mandibulanın 5 mm ve üzeri hareket ettirildiği olgularda, relaps miktarının arttığı tespit edildi ancak istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Sınıf III maloklüzyona sahip hastalarda, saat yönü, saat yönünün tersine ve konvansiyonel rotasyonlar arasında iskeletsel B noktasında düzlemsel yönlerde meydana gelen relaps yönünden istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı.Bu çalışmanın sonuçlarına göre, maksilla ve mandibuladaki relaps oranları düzlemsel ve açısal olarak 2 mm ve 2° altında çıkmıştır. Relapsın hareket miktarı ile doğru orantılı olarak arttığı ancak maloklüzyon, yaş, cinsiyet ve fiksasyon yönteminin relaps ile olan ilişkisinin zayıf olduğu görüldü.Anahtar Sözcükler : Sefalometri, relaps, ortognatik cerrahi, Le Fort I, sagittal split ramus osteotomisi, rotasyonel relaps The aim of orthognathic surgery is to solve the functional and aesthetic problems in patients and to provide long-term maintenance. One of the most common complications in orthognathic surgery is relapse. In this retrospective study, it is intended to evaluate the skeletal relapse and the changes in soft tissue in patients who underwent orthognathic surgery due to developmental anomaly induced malocclusion.In this study, 68 patients who underwent orthognathic surgery, between the years 2011-2017, due to developmental malocclusion were examined in Erciyes University Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery. Cephalometric analysis of the planar and angular movements of the maxilla and mandible were performed with lateral cephalometric radiographs taken before surgery (T0), 3-12 months after surgery (T1), and 15-30 months after surgery (T2). It was statistically evaluated whether there was a relationship between the relapse rates in the postoperative period and the amount and type of surgical movement, fixation method, sex, age, malocclusion.There was no significant relationship between relapse and age, gender, fixation method. It was found that increased amount of movement in all maxillary advancement surgeries causes to increase the amount of relapses in the horizontal direction (p=0,049). When the mandible was moved 5 mm and over, the amount of relapse was increase but no statistically significant difference was found. In patients with Class III malocclusion, there was no statistically significant difference between clockwise, counterclockwise and conventional rotations in the skeletal B point in terms of relapse in planar directions.According to the results of this study, the relapse rates in the maxilla and mandible are less than 2 mm and 2°. Relaps increases in proportion to the amount of movement but it is found that the relationship between relapse and malocclusion, age, gender, fixation methods is week.Key Words: Lateral cephalometry, relapse, orthognathic surgery, Le Fort 1, ramus sagittal split osteotomy, rotationel relapse 157

Bu çalışmada 3 boyutlu tarayıcı yardımıyla görüntüleri elde edilmiş olan kulak burun ve parmak görüntüleri, 3 boyutlu yazıcı ile bastırılmıştır. Elde edilen sert yapıdaki numunelerin, aljinat yardımıyla kalıpları çıkartılarak RTV-830 kodlu PDMS kiti ile hazırlanan %10 boraks pentahidrat içeren ve boraks pentahidrat içermeyen iki adet yumuşak doku numunesi hazırlanmış ve aljinat kalıplara dökülmüştür. Daha sonra morfolojik ve fiziksel yapısı incelenen yumuşak doku numunesinin kalıp içerisinde yeterli seviyede akışmadığı ve süngerimsi bir yapı oluşturduğu gözlemlenmiştir. Daha sonra shore 10 sertlik yapısında, akışkanlığı daha yüksek RTV-2 kodlu PDMS kiti kullanılarak aynı aşamalar tekrarlanmıştır. %10 boraks pentahidrat içeren ve boraks pentahidrat içermeyen olmak üzere iki numune hazırlanmıştır. Morfolojik ve fiziksel olarak uygun sertliğe ulaşılmıştır. Ardından hazırlanmış olan numunelerde çekme ve sertlik deneyi, antibakteriyel test, SEM ve SEM EDX analizleri yapılmıştır. Boraks katkılı silikon polimerin çekme mukavemeti katkısız polimere göre artarken, uzama miktarı azalmıştır. Boraks pentahidrat katkısı sertliği arttırmış, aynı zamanda antibakteriyel özellik ve hidrofilik özellik katmıştır. In this study, ear nose and finger images obtained with the help of a 3D scanner were printed with a 3D printer. The molds of the samples were taken with the help of alginate.Two different RTV-830 coded PDMS kits were prepared. the first sample contains 10% borax pentahydrate while the second sample does not contain borax pentahydrate.These samples and alginate were poured into the molds. Afterwards, the morphological and physical structure of the soft tissue specimen was found to be insufficient in the mold and a spongy structure was observed. Then, the same stages were repeated by using the RTV-2 coded PDMS kit with a higher fluidity in the shore 10 hardness structure. Two samples were prepared, containing 10% borax pentahydrate and without borax pentahydrate. Morphologically and physically appropriate hardness was reached. Then, tensile and hardness test, antibacterial test, SEM and SEM EDX analyzes were performed on the prepared samples. While the tensile strength of the borax doped silicone polymer increased. Compared to the undoped polymer, the amount of elongation decreased. The addition of borax pentahydrate increased hardness, but also added antibacterial and hydrophilic properties.

Giriş: Adli bilimlerde yeniden yüzlendirme, yüzün tanınmasının imkânsız hale gelecek kadar zarar gördüğü ve klasik kimliklendirme yöntemleri ile kimliklendirilemeyen cesetlerde ya da uzun süredir kayıp kişilerin olası güncel yüz yapılarının oluşturulmasında kullanılmaktadır. Üç boyutlu yeniden yüzlendirmede amaç cinsiyet, yaş ve ırk gibi etkenler dikkate alınarak belirli anatomik alanlardaki fasiyal yumuşak doku kalınlık farklılıklarına göre yüz topografisinin oluşturulmasıdır. Yeniden yüzlendirmede, gerçek yüz görüntüsüne en yakın sonucun sunulabilmesi için fasiyal doku kalınlıklarının en uygun şekilde belirlenmiş olması beklenmektedir. Üstelik yapılan çalışmalarda, fasiyal doku kalınlıklarının ırklar arasında anlamlı derecede farklılıklar gösterdiği ortaya konulmuştur. Ancak bu yöntem çerçevesinde sonuç güvenilirliğini artıracak standart bir fasiyal doku kalınlığı cetveli bulunmamakta; dahası ülkemizde ve dünyada kullanılmakta olan yumuşak doku kalınlığı ölçüm noktaları tabloları çeşitli kısıtlılıklar taşımaktadır. Fasiyal doku kalınlığının ölçülmesinde günümüzde sefalogram, ultrasonografi, manyetik rezonans, bilgisayarlı tomografi teknikleri ile ölçüm yöntemleri daha yaygın hale gelmiştir. Bilgisayarlı tomografi ile fasiyal yumuşak doku kalınlığı ölçümü, ultrasonografi kadar kesin sonuçlar vermesi ve yüz görünümünün film üstüne aktarılabilmesi sonucu tekrar ölçümlerin mümkün olması nedeniyle güvenli bir yöntem olarak öne çıkmaktadır. Bu çalışmada, Türk toplumunun fasiyal yumuşak doku kalınlıkları açısından yüzdeki 20 anatomik referans noktasında bilgisayarlı tomografi yöntemi ile yumuşak doku kalınlığı ölçümleri ve birey özelliklerine göre analizler yapılarak ülkemizde yeniden yüzlendirme çalışmaları için sayısal veri havuzu ve cetvel oluşturulmasına katkı sağlamak amaçlanmıştır.Yöntem: 12/09/2017 tarih 16/231 sayılı Bezmialem Vakıf Üniversitesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmalar Etik Kurulu onayının alınmış olmasının yanı sıra; bu çalışmanın retrospektif ve prospektif olarak gerçekleştirilen tüm prosedürlerinde, devamındaki geliştirici versiyonları ile birlikte 1964 Helsinki Deklarasyonu ilkelerine uygun hareket edildi. Örneklem grubu, 01/06/2017 ve 31/12/2018 tarihleri arasında Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Radyoloji Anabilim Dalında alt çeneyi de kapsayacak şekilde baş ve boyun bölgesi bilgisayarlı tomografisi çekilen hastalarla oluşturuldu. İlk aşamada, 401 olgu seçilerek bireysel özelliklerini detaylandırmak üzere telefon görüşmeleri yapıldı. 18 yaşından küçük 70 yaşından büyük, vücut kitle indeksi 20-25 aralığının dışında ve yüz dokusunda yapısal farklılığa neden olabilecek kronik hastalığı, travma-operasyon öyküsü olanlar örneklem grubundan çıkarıldı. Yaş gruplarının 18-29 arası, 30-39 arası, 40-49 arası, 50-59 arası ve 60-69 arası olacak şekilde eşit dağılımına dikkat edildi. Memleket kavramı net bir tanım olmadığından ve ırksal kökene dair tam bir sınıflama sağlamadığından, olguların sadece telefonla alınan bilgiler ışığında yedi coğrafi bölge baz alınarak sınıflaması yapıldı.Belirlenen dahil olma kriterlerine uyan 210 olguda (97 kadın, 113 erkek) 20 referans noktası (Supraglabella, Glabella, Nasion, Rhinion, Mid-philtrum, Supradentale, İnfradentale, Supramentale, Pogonion, Menton, Eminentia Frontalis, Margo Supraobitalis, Margo infraorbitalis, Orbitofrontalis lateralis, Arcus zygomaticus, Tuberculum supraglenoidale, Gonion, Supra M2, Curvatura occlusalis, Supra M2) esas alınarak, bilgisayarlı tomografi filmlerinin retrospektif olarak Synapse sistemi kullanımı ile fasiyal yumuşak doku kalınlığı ölçümleri yapıldı. Ölçümlerden elde edilen veriler 2013 Microsoft Office Excel programına kaydedildi. Kaydedilen değerlerin IBM SPSS 20.0 (Statistical Package for the Social Sciences, USA) programı kullanılarak analizleri yapıldı. Veri analizlerinde, tanımlayıcı istatistik uygulamaların yanı sıra Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis, Post-hoc testlerinden Dunn, non-parametrik korelasyon testleri ve Z testi kullanıldı. Anlamlılık düzeyi p

Bu çalışma lomber bölge disk herniasyonu olan hastalarda alet yardımlı yumuşak doku mobilizasyonunun etkisini araştırmak amacıyla yapıldı. Çalışmaya 30-65 yaş aralığında 60 lomber disk herniasyon tanılı hasta dahil edildi. Hastalar değerlendirme sonrasında kapalı zarf yöntemiyle randömize edilerek deney (n=30) ve kontrol (n=30) grubuna ayrıldı. Her iki grubuda 4 hafta (20 seans) sıcak paket (hotpack), konvansiyonel transkutanöz elektriksel sinir stimülasyonu (TENS), terapotik ultrason uygulamalarıyla birlikte bel egzersizlerinden oluşan geleneksel fizik tedavi programı uygulandı. Deney grubuna bu programa ek olarak Alet Yardımlı Yumuşak Doku Mobilizasyonu (IASTM) haftada 3 kere 1 gün arayla toplamda 12 seans uygulandı. Bu teknik, farklı ebatlarda ve şekillerde paslanmaz çelik alet kullanılarak gerçekleştirilirdi. IASTM tedavisi aletle 45 ° açıyla her teknik (SWEEP-FAN- BRUSH-SWEEP ) 8-10 tekrarlı olmak üzere ilicostalis lumborum, priformis, gluteus medius, erektör spinalar, quadratus lumborum kaslarına, yüzeyel ve derin fasyaya uygulandı. Tedavi başlangıcında ve 4. haftanın sonunda hastaların depresyon düzeyleri Beck Depresyon Ölçeği ile ağrı şiddetleri VAS ağrı skalası ile fonksiyonel durumları Oswestry Skalası ile yaşam kalitesi Kısa Form-36 (SF-36) ile ve normal eklem hareket açıklığı gonyometre ile değerlendirildi. Elde edilen sonuçlar SPSS v.20 programı kullanılarak analiz edildi. Tüm yapılan analizlerde anlamlılık oranı p

Amaç: Dişeti çekilmesi, etiyolojisinde birçok faktörün rol oynadığı kompleks bir süreçtir. İnce dişeti biyotipi de dişeti çekilmelerinin etiyolojik faktörlerinden biridir. Bu çalışmanın amacı, ince dişeti biyotipine sahip hastalarda KBF ve TZF gibi farklı trombosit konsantrasyonlarının ve BDG uygulanmasının dişeti kalınlığı üzerine etkisini değerlendirmektir.Materyal ve Metot: Çalışmamıza sistemik olarak sağlıklı ve sigara kullanmayan 15 hastadan; 20 bölgeye BDG, 20 bölgeye TZF ve 20 bölgeye de KBF olmak üzere toplam 60 bölge dahil edilmiştir. Hastaların başlangıç periodontal tedavileri tamamlandıktan sonra, operasyon öncesi; Pİ, Gİ, SD, DÇ, KDDG ve DK gibi periodontal parametreleri kaydedildi. Operasyon esnasında kullanılan greft ve membranların kalınlıkları not edildi. Bütün periodontal parametreler 1. ve 3. aylarda yeniden değerlendirildi. Bulgular: Çalışmamızda, dişeti kalınlıklarının artırılması için uygulanan BDG, TZF ve KBF yöntemlerinin ortalama kalınlık artış miktarları sırası ile 0.86, 0.55 ve 0.51 mm olmak üzere dişeti kalınlığının artırılması açısından etkili yöntemler olduğu gözlemlenmiştir. Uygulamalar dişeti çekilmesindeki azalmalar açısından değerlendirildiğinde aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır (p

İskeletsel Sınıf II Anomalili Bireylerin Sert ve Yumuşak Dokularının İncelenmesiBu çalışmanın amacı Sınıf II maloklüzyonun alt tipleri olan Sınıf II Bölüm 1 maloklüzyonun ve Sınıf II Bölüm 2 maloklüzyonun iskeletsel, dental ve yumuşak dokularını iki farklı görüntüleme yöntemi ile incelemek ve elde edilen sonuçları karşılaştırmaktır.Çalışmanın materyali, 10-16 yaşları arasında, Angle Sınıf II dişsel ilişkiye sahip, ANB açısı 5°' den büyük, 30 kız ve 30 erkek olmak üzere toplam 60 bireyden elde edilen sefalometrik röntgen ve 3dMD görüntülerden oluşmaktadır. Sefalometrik sagital verilere bakıldığında maksillanın her iki grupta normal pozisyonda olduğu ancak mandibulanın her iki gruptada retruziv konumda olduğu gözlenmiştir. Sefalometrik vertikal veriler incelendiğinde Sınıf II Bölüm 1 maloklüzyonlu bireyler `High Angle` büyüme paternine benzer gelişim gösterdiği, Sınıf II Bölüm 2 maloklüzyonlu bireylerin ise `Low Angle` büyüme paternine benzer gelişim gösterdiği tespit edilmiştir. Sefalometrik dentoalveolar veriler incelendiğinde maksiller keser dişler Sınıf II Bölüm 1 maloklüzyonlu bireylerde protruziv, Sınıf II Bölüm 2 maloklüzyonlu bireylerde ise retruziv olarak gözlenmiştir. Mandibular keser dişler incelendiğinde ise Sınıf II Bölüm 2 maloklüzyonlu bireylerde maksiller keser dişler retrüziv olduğundan dolayı mandibular keser kompanzasyonu tam olarak çalışamamış ve bundan kaynaklı olarak Sınıf II Bölüm 1 maloklüzyonlu bireylere göre mandibular keserler daha az protruziv gözlenmektedir. Sefalometrik veriler ile 3 boyutlu görüntülerden elde edilen veriler kıyaslandığında birbirlerini destekleyen sonuçlar elde edilmiştir.3dMD görüntüleme sistemi tekrarlanabilirlik, noktalamanın kolay olması, non-invaziv olması ve yüz yumuşak dokularındaki değişimleri uzayın 3 düzleminde de değerlendirebilme imkanı sunmasından dolayı sefalometrik öngörüde kullanılabilir.Anahtar Kelimeler: Sınıf II Bölüm 1, Sınıf II Bölüm 2, Sefalometri, 3dMD The Study of Hard and Soft Tissues of İndividuals with Skeletal Class II MalocclusionThe purpose of this study is to examine the skeletal, dental and soft tissues of the Class II malocclusion subtypes, Division 1 malocclusion and Division 2 malocclusion with two different imaging methods and compare the results.The material of the study consisted of cephalometric X-rays and 3dMD images obtained from 60 individuals (30 female and 30 male) with Angle Class II dental relationship with ANB angle greater than 5 ° between the ages of 10-16.When the cephalometric sagittal data were examined, it was observed that the maxilla was in the normal position in both groups but the mandible was in the retrusive position in both groups. When cephalometric vertical data were analyzed, it was found that individuals with Class II Division 1 malocclusion showed similar development to high angle growth pattern, whereas individuals with Class II Division 2 malocclusion showed similar development to low angle growth pattern. When cephalometric dentoalveolar data were examined, maxillary incisors were protrusive in Class II Division 1 malocclusion and retrusive in Class II Division 2 malocclusion. When the mandibular incisors were studied, the mandibular incisors could not completely work and compensate because the maxillary incisors were retrusivable in individuals with Class II Division 2 malocclusion, and therefore the mandibular incisors were less protruding than those with Class II Division 1 malocclusion. When the cephalometric data and the data obtained from the 3D images were compared, it is found that the results supports each other. The 3dMD imaging system can be used in cephalometric prediction due to its reproducibility, ease of punctuation, non-invasiveness and the ability to evaluate changes in facial soft tissues in all three planes of space.Keywords: Class II Division 1, Class II Division 2, Cephalometry, 3dMD 143

Introduction: Blood cultures are almost routinely performed in patients hospitalized with skin and soft tissue infections (SSTIs). The aim of this study was to evaluate the diagnostic importance of blood cultures in patients hospitalized with SSTIs. Materials and Methods: A total of 205 patients with cellulitis who were admitted to the adult Infectious Diseases and Dermatology Clinics at Ondokuz Mayıs University Hospital between January 2010 and June 2016, were included in the study. Data (including demographics, clinical characteristics, outcomes, number of radiologic and laboratory studies) were collected from electronic medical records. Results: Blood cultures and wound cultures were performed in 205 (100%) and 61 (29.8%) patients, respectively. Seven out of 205 (1.5%) blood cultures and 29 out of 61 (47.5%) wound cultures were positive (p

Amaç: Yumuşak doku sarkomu tanısıyla ortopedi ve travmatoloji kliniğinde tedavi edilen hastaların uzun dönem sonuçlarını ortaya koymak, sağkalımı etkileyen faktörleri belirlemek ve literatürdeki verilerle karşılaştırmak amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmada Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesi Ortopedi Travmatoloji Polikliniğine herhangi bir şikayet ile başvurmuş ve WHO 2013 yumuşak doku tümörleri sınıflamasına göre malign yumuşak doku sarkomu tanısı ile Ocak 2002 - Aralık 2015 tarihleri arasında merkezimizde cerrahi eksizyon uygulanmış ve takip edilmiş 102 olgu, hasta dosyalarından ve hastane sisteminden retrospektif olarak taranmış, Ocak 2018 tarihine kadar takipleri kayıt altına alınmıştır.Bulgular: Tedavi edilen 102 hastanın WHO 2013 yumuşak doku tümörleri sınıflamasına göre, 16 hasta liposarkom (%15,7), 15 hasta fibrosarkom (%14,7), 10 hasta leiomyosarkom (%9,8), 7 hasta rabdomyosarkom (%6,9), 1 hasta anjiyosarkom, (%1), 1 hasta kondroosseöz tümör (%1), 13 hasta malign periferik sinir kılıfı tümörü (%12,7), 13 hasta diferansiyasyonu belirsiz tümör grubu (%12,7), 26 hasta indiferansiye/sınıflandırılamayan tümör grubu (%25,5) tanısı aldı. Liposarkomlar için 5 yıllık sağkalım %58,7 iken, indiferansiye/sınıflandırılamayan tümörler için %29,2'dir. 5 yıllık hastalığa özgü sağkalım ≤5 cm kitlelerde %68,2, 5-10 cm kitlelerde %44,0, >10 cm kitlelerde ise %26,1 bulunmuştur. AJCC ve Enneking Evreleme Sistemleri prognostik öneme sahiptir. Adjuvan kemoterapinin sağkalım üzerinde etkisi olmamıştır. Çalışmamızda tanıdan son kontrole kadar geçen süre ortalama 82,7±9,1 aydır. Merkezimizde gerçekleşen cerrahi tedaviden itibaren hastalıktan bağımsız 5 yıllık sağkalım %42,8, hastalığa özgü sağkalım %45,6 'dır. Lokal nüks veya uzak metastaz olmadan hastalıksız sağkalım 1 yıl için %61,8, 5 yıl için %32,1'dir. Metastaz olmadan 5 yıllık sağkalım %48,1'dirSonuç: Yumuşak doku sarkom hastalarında prognozu etkileyen faktörler histopatolojik grup, tümörün boyutu ve evresidir. Kemoterapi uygulanması prognozu etkilememiştir. Objective: The purpose of the study is to demonstrate the long term consequences and determine the factors affecting survival in patients diagnosed with soft tissue sarcoma who have been treated in orthopedics and traumatology department. Comparison of our data with the literature is also aimed. Material & Method: 102 patients who referred between January 2002 – December 2015 with any complaint to Cukurova University School of Medicine Orthopedics and Traumatology Department and diagnosed with soft tissue sarcoma according to WHO 2013 are recruited in the study. Participants are selected only if they are followed up during and after treatment. These cases are scanned from patient files and hospital data system and relevant data were recorded until January 2018. Results: In 102 patients; 16 patients (15,7 %) were diagnosed with liposarcoma, 15 patients (14,7 %) were fibrosarcoma, 10 patients (9,8 %) were leiomyosarcoma, 7 patients (6,9 %) were rhabdomycosarcoma, 1 patient (1 %) was angiosarcoma, 13 patients (12,7%) were malignant peripheral nerve sheath tumor, 13 patients (12,7%) were tumors of uncertain differentiation and 26 patients (25,5 %) were undifferentiated/unclassified soft tissue tumor according to WHO 2013 soft tissue tumors classification, respectively. In our study, average duration from initial diagnosis to final control was 82,7 ± 9,1 months. Overall survival in patients who went under surgery in our hospital was 42,8 % whereas disease specific survival rate was 45,6 % at 5 years. Disease specific survival rate at 5 years was 68,2 % in patients with tumors ≤5 cm, 44 % in patients with 5-10 cm tumor size and 26,1% with tumor size >10 cm respectively. Recurrence-free survival was found to be 61,8% for the 1st year and 32,1% at 5 years. Distant disease-free survival was found as 48,1% at 5 years. AJCC and Enneking Staging Systems have prognostic value on survival. Adjuvant chemotherapy has no significant effect on survival.Conclusion: Histopathological group, tumor size and stage are the factors that affect the prognoses in patients with soft tissue sarcoma. Chemotherapy did not have a significant effect on prognosis. 70

Bu çalışmanın amacı; yumuşak doku tümörlerinin değerlendirilmesinde manyetik rezonans görüntülemeye difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) yöntemi eklenerek elde olunan Görünür Difüzyon Katsayısı (Apparent Diffusion Coefficient-ADC) haritalaması ile benign ve malign lezyonların ayrımında katkısını değerlendirmektedir. Bu amaçla 1 Ağustos 2016 tarihinden 15 Nisan 2018 tarihleri arasında yumuşak doku kitlesine yönelik DAG uygulanmış ve histopatolojik sonuçları olan 34 hasta çalışmaya dâhil edildi. Çalışmaya dâhil edilen 34 hastanın 19'u (%56) erkek ve 15'i (%44) kadındı. Ortalama yaş, 46,17 idi (yaş aralığı 11 ila 75 yıl). Ölçümler tümörün en büyük çapı seviyesinden, üç farklı seviyeden ve tüm tümör seviyelerinden olmak üzere üç farklı şekilde yapıldı. Her bir yöntemde minimum ADC değerleri ile istatistiksel anlamlı sonuçlar elde olunmakla beraber en yüksek duyarlılığı en büyük çap seviyesinde elde ettik (p=0.007). Minimum ADC için ≤1,01x10⁻³mm²/s eşik değerini kullanarak %78,95 duyarlılık ve %73.33 özgüllük ile yumuşak doku kitlelerini karakterize edilmesini sağladık (AUC=0,768; 0,592-0,895 aralığı). Ortalama ve maksimum ADC değerlerinin yumuşak doku tümörlerinin ayrımında duyarlı olmadığı izlendi (sırasıyla p=0.319; 0,960). Bazı hastalarda yalancı negatif ve yalancı pozitif sonuçlar elde ettik. Miksoid içerikli malign kitlelerde oldukça yüksek ADC değerleri izledik ve yalancı negatif sonuçlar saptadık. Fibröz bileşene sahip hastalarda ise yalancı pozitif sonuçlar elde ettik. Sonuç olarak DAG yumuşak doku kitlelerin değerlendirilmesinde konvansiyonel MRG'ye katkı sağlayabilecek bir yöntemdir ve minimum ADC hesaplamasında ≤1,01x10⁻³mm²/s eşik değerinin kullanımı klinik yararlılığı artıracaktır.Anahtar Kelimeler: ADC, DAG, malign, yumuşak doku kitlesi The purpose of this study is assessing the contribution of the Apparent Diffusion Coefficient (ADC) mapping obtained by adding Diffusion Weighted Imaging (DWI) to magnetic resonance imaging in differentiation between benign and malign lesions in the evaluation of soft tissue tumors. For this purpose, 34 patients with soft tissue masses that DWI performed and have histopathological results were included in the study, between August 1, 2016 and April 15, 2018. 19 (56%) were male and 15 (44%) were female of the 34 patients included in the study. The mean age was 46.17 years (age range 11 to 75 years). Measurements were made in three different ways; from the level of the largest diameter of the tumor, from three different levels and from all tumor levels. We obtained the highest sensitivity at the largest diameter level (p = 0.007), however; achieving statistically significant results with minimum ADC values in each method. Using a threshold of ≤1.01x10⁻³mm² / s for the minimum ADC, we obtained to characterize soft tissue masses with a sensitivity of 78.95% and a specificity of 73.33% (AUC = 0,768; 0,592-0,895). The mean and maximum ADC values were not sensitive to differentiation between soft tissue tumors (p = 0.319, 0.960, respectively). We obtained false negative and false positive results in some patients. We observed very high ADC values in myxoid malign masses and found false negative results. We obtained false positive results in patients with fibrous component. In conclusion, DWI is a method that can contribute to conventional MRI in evaluating soft tissue masses and the use of threshold value of ≤1.01x10⁻³ mm²/s in minimum ADC calculation will increase clinical utility.Key words: ADC, DAG, malign, soft tissue mass 68

Bu çalışma erişkinlerde iskeletsel sınıfa göre FYDK değerlerinin tespit edilmesi ve istatistiksel farklılık gösterip göstermediğini belirlemek amacıyla yapılmıştır.Hastaların fasiyal yumuşak doku kalınlık ölçümleri manuel ve digital olarak cinsiyet ve yaş gruplarında karşılaştırılarak ölçülmüştür. Elde edilmiş veriler iskeletesel sınıflara uygun olarak ayrıldıktan sonra sınıflar arasında fark olup olmadığı karşılaştırılmıştır. Çalışmamızda erkek cinsiyette yumuşak doku kalınlıkları genel olarak kadınlara göre daha kalın bulunmuştur. Her iki cinsiyet arasında, glabella ve nasion bölgelerinde ise anlamlı doku kalınlık farkı bulunmamıştır. Çalışmamızda iskeletsel sınıfa bağlı FYDK değerleri incelendiğinde, iskeletsel sınıf 3 grubunda pogonion bölgesinde yumuşak doku kalınlığı sınıf 1 ve 2 iskeletsel gruplara göre istatistiki olarak anlamlı düşük bulunmuştur. Sınıf 2 çene yapısına sahip kadınlarda ise pogonion bölgesindeki yumuşak doku kalınlıkları sınıf 1 ve sınıf 3 kadın örneklere göre daha kalın ve istatistiki olarak da farklı bulunmuştur. Erkeklerde ise; sadece sınıf 2 çene yapısına sahip deneklerde, labrale inferius bölgesindeki yumuşak doku kalınlık değerleri sınıf 1 ve sınıf 3 e göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. This study was carried out to determine FSTT of adults according to skeletal class and to detect whether there is a statistical difference. The facial soft tissue thicknesses were measured both manually and digitally by comparing them in gender and age groups. The difference between the skeletal classes was compared after the obtained data were separated according to the skeletal classes. In our study, FSTT values of the males were found to be greater than those of the females. There was no significant difference in tissue thickness between the two sexes in glabella and nasion regions. In our study when the values of FSTT were examined according to skeletal classes, in the skeletal class 3 group, the values of FSTT in the pogonion area were statistically lower than class 1 and 2 skeletal groups. In women with Class 2 jaw structure, FSTT in the pogonion region was found to be significantly greater than those of Class 1 and 3 females. Also, men with class 2 jaw structure had significantly higher FSTT values in the labyrinth inferior region than those of class 1 and class 3 males. 80

Bu prospektif klinik çalışmanın amacı, Sınıf II malokluzyona sahip çocuklarda, akrilik splint Herbt apareyi ile fonksiyonel mandibular ilerletme ve palatinal vida destekli apareyle maksiller molar distalizasyonu sonrası yüzün yumuşak dokularında meydana gelen değişikliklerin stereofotogrametri ile değerlendirilmesi ve hastaların profilinde oluşan değişikliklerin incelenmesidir.Yaşları ortalama 11,20 ± 2,15 olan 30 hasta (10 erkek, 20 kız) klinik ve radyolojik olarak değerlendirildikten sonra uygun olan bireyler çalışmaya dahil edilmiştir. Altı erkek ve 9 kızdan oluşan birinci gruba (ortalama yaş=11,60±0,82) Herbst apareyi ile, 4 erkek ve 11 kızdan oluşan ikinci grup (ortalama yaş=11,46±1,30) ise distalizasyon ile tedavi edilmiştir. Grup içi ve gruplar arası karşılaştırmalarda tekrarlı ölçümler için iki yönlü varyans analizi kullanılmıştır (p≤0,05).Herbst grubunda distalizasyon grubuna göre daha fazla iskeletsel değişiklik gözlenmiştir. Maksiller yükseklik açısında (p≤0,01), SNB açısında (p=0,003), efektif mandibula boyutunda (p=0,008) ve maksillomandibular farktaki (p≤0,001) artış ile ANB açısı (p≤0,001) ve Wits değerindeki (p≤0,001) azalma Herbst grubunda daha fazladır. Distalizasyon grubunda üst kesicilerde retrüzyon ve retroklinasyon, Herbst grubunda ise alt kesicilerde protrüzyon ve proklinasyon meydana gelmiştir. 3dMD ölçümleri değerlendirildiğinde, her iki tedavi grubunda da mandibular gövde uzunluğu (p≤0,05), alt yüz yüksekliği (p≤0,001) ve anterior yüz yüksekliği (p≤0,001) artmıştır. Konveksite açısı (p=0,02) ve labiomental açıdaki (p=0,033) artış Herbst grubunda daha belirgin bulunmuştur.Her iki tedavi grubunda da profilde iyileşme olduğu belirtilmiştir. Ortodontistlerin tedavi sonunda profilde oluşan iyileşmeyi algılama düzeyi meslek dışından olan bireylere göre daha yüksek bulunmuştur. Uygulanan tedavilerin profilin iyileşmesine katkısı her iki grupta da benzer bulunmuştur. The purpose of this prospective clinical trial is to evaluate the changes in the facial soft tissue profile of the children with Class II malocclusion after functional mandibular enhancement with acrylic splint Herbst appliance and palatal screw supported maxillary molar distalization using stereophotogrammetry and to investigate changes in the profile.Thirty patients (10 males, 20 females) with a mean age of 11.20 ± 2.15 were included in the study after clinical and radiological evaluation. The first group consisting of 6 male and 9 female patients (mean age = 11,60 ± 0,82) were treated with Herbst appliance and the second group consisting of 4 boys and 11 girls (mean age = 11,46 ± 1,30) was treated with distalization. Intra- and inter-group comparisons for the repeated measurements were performed with 2 way variance analysis (p≤.05).Greater skeletal changes were observed in the Herbst group than in the distalization group. Increases in maxillary facial height angle (p≤0,01), SNB angle (p=0,003), effective mandibular length (p=0,008) ve maxillomandibular difference (p≤0,001) and decreases in ANB angle (p≤0,001) and Wits appraisal (p≤0,001) were greater for Herbst group. Statistically significant upper incisor retrustion and retroclination was observed in the distalization group, and protrusion and proclination in the lower incisors in the Herbst group.When 3dMD measurements were evaluated, mandibular body length (p≤0,05), lower facial height (p≤0,001) and anterior facial height (p≤0,001) increased in both treatment groups. Convexity angle (p=0,02) and labiomental angle (p=0,033) were increased more in the Herbst group.Significant profile improvements were recorded for both groups with treatment. Detection of facial profile improvement after treatment was higher for orthodontists compared to lay people. The esthetic contribution of treatments to the facial profile improvement was found similar in both groups. 144

AMAÇ: Maksiller yetersizliği bulunan tek taraflı dudak damak yarıklı bireylerde Alt-RAMEC protokolü ile yüz maskesi uygulamasının yumuşak ve sert dokular üzerindeki etkilerini ve tedavi süresini, konvansiyonel yüz maskesi uygulaması ile karşılaştırmalı olarak incelemektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu prospektif çalışma, 2015-2017 yılları arasında tedavi amacıyla Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti Anabilim Dalı'na başvurmuş, tek taraflı dudak damak yarığı ile birlikte iskeletsel ve dişsel Sınıf III düzensizliğe sahip, toplam 30 birey üzerinde yürütülmüştür. Servikal vertebra maturasyon metodu (CVM) ile değerlendirilen hastalar, randomizasyon yöntemi ile seçilerek, her biri 15'er bireyden oluşan, 2 gruba ayrılmıştır. Yaş ortalaması 10,0 ± 0,7 yıl olan I. gruptaki bireylere; konvansiyonel yüz maskesi uygulanırken, yaş ortalaması 10,1 ± 2,4 yıl olan II. gruptaki bireylere; 7 hafta süren Alt-RAMEC protokolü uygulaması Hyrax tipi aparey ile yapıldıktan sonra, yüz maskesi uygulanmıştır. Tedavi öncesi ve sonrası elde edilen lateral sefalometrik röntgenler üzerinde Dolphin Imaging Software Version 11.7 yazılımı kullanılarak açısal ve boyutsal ölçümler yapılmıştır. Her iki grupta tedavi sonucu oluşan iskeletsel, dentoalveoler ve yumuşak doku değişiklikleri ve tedavi süreleri değerlendirilmiştir. BULGULAR: I.ve II. grupta maksiller ölçümlere ait olan değerlendirmelerde SNA açısında, Co-A, A-PTV ve A-FHD ölçümlerinin tedavi öncesi ve tedavi sonrası değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı artış bulunmuştur (p0,05), II. grupta ANB ve N-A-Pg açılarında ve Wits ölçümünde p, AIM: The aim of this study is to evaluate the hard and soft tissue effects and treatment times of Alt-RAMEC protocol with face mask (Alt-RAMEC+FM) or conventional face mask (FM) in patients with unilateral cleft lip and palate. MATERIAL and METHOD: This prospective study is done with 30 patients who have unilateral cleft lip and palate with skeletal and dental Class III malocclusion, referred to Ege University, Faculty of Dentistry, Department of Orthodontics between 2015 and 2017. The patients were evaluated with cervical vertebra maturation method (CVM) and divided into two groups, each consisting of 15 patients. Patients in Group I; (FM) (mean age: 10.0 ± 0.7 years) had conventional face mask and patients in the Group II; (Alt-RAMEC+FM) (mean age: 10.1 ± 2.4 years) had 7 weeks of Alt-RAMEC protocol with Hyrax appliance before face mask. The lateral cephalometric radiographs were evaluated before and after the treatment by using Dolphin Imaging Software Version 11.7. The skeletal, dentoalveolar and soft tissue measurements and treatment times were evaluated in both groups. RESULTS: In both groups, the maxillary measurements; SNA angle, Co-A, A-PTV and A-FHD increased significantly (p0.05). In Alt-RAMEC+FM group, the increase in ANB, N-A-Pg and Wits were statistically significant when compared to the increase in FM group (p

ÖZETFarklı Kranio-Fasiyal Büyüme Modellerinde Diş-Çene-Yüz Sisteminin YumuşakDoku ve Havayolu Özelliklerinin İncelenmesiAmaç: Farklı büyüme modellerine sahip bireylerin, havayolları ve yumuşakdokularının üç boyutlu değerlendirilmesi, havayolu ve yumuşak doku arasındakiilişkilerin araştırılması, havayolu değerlerinin kendi içerisinde ve ilgili iskeletselölçümler ile korelasyonlarının incelenmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Çalışmaya 120 birey dahil edilmiştir. S-MidGo/N-Meoranına göre hiperdiverjan (n=40), normodiverjan (n=40) ve hipodiverjan gruplar(n=40) belirlenmiştir. Sagittal sınıflama, Wits appraisal değerine göre yapılmıştır.Hastaların üç boyutlu yüz resmi konik ışınlı bilgisayarlı tomografiyle elde edilmiştir.İstatistiksel analiz için ANOVA, Kruskal Wallis Test ve Spearman Korelasyon analizikullanılmıştır.Bulgular: Vertikal ve sagittal iskeletsel ilişkiye göre gruplar arasında Total vol,OP vol, NP vol ve minAx ve AP distance ve RL distance ölçümleri açısından anlamlı farksaptanmamıştır. Total vol ile OP vol ve NP vol arasında korelasyon saptanmış (p>0,05);OP vol ile OP minAx, NP vol ile NP minAx yüksek korele bulunmuştur (p

Amaç: Çalışmanın amacı; hafif ya da orta derecede çapraşıklığı olan Sınıf I malokluzyonlu hastaların tedavilerinde kullanılan Damon kapaklı braketler ile konvansiyonel braketlerin iskeletsel, dişsel, yumuşak dokular ve gülümseme estetiği üzerine etkilerini retrospektif olarak karşılaştırmaktır.Yöntem: Birinci gruba pasif kapaklı Damon braketleri ile tedavi edilmiş 15 hasta, ikinci gruba ise konvansiyonel MBT sistem braketleri ile tedavi edilmiş 15 hasta dahil edildi. Tedavi öncesi lateral sefalometrik radyografiler, panoramik radyografiler, ağız dışı fotoğraflar ve ortodontik alçı modelleri (T1), tedavi sonrasındaki (T2) kayıtlar ile karşılaştırıldı. Lateral sefalometrik filmler üzerinde açısal ve doğrusal ölçümler ile sert doku ve yumuşak doku değişimleri incelendi. T1 ve T2 dönemlerinde alınan alçı modeller taranarak elde edilen dijital modeller üzerinde ölçümler yapıldı. Bireylerin T1 ve T2 dönemlerinde alınan ağız dışı fotoğrafları standardize edilerek doğrusal ölçümler yapıldı.Bulgular: Gruplar; cinsiyet dağılımı, kronolojik yaş ve hastaların başlangıçtaki sefalometrik değerleri açısından benzer bulundu. Her iki grupta da alt ve üst keser diş açılarının istatistiksel olarak anlamlı miktarda arttığı ancak gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı saptandı. Yumuşak doku profil ölçümlerindeki değişimler bakımından iki grup benzerlik gösterdi. Dental model ölçümleri sonucunda; grupların istatistiksel olarak benzer olduğu saptandı. Gülümseme estetiği açısından da gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmedi.Sonuç: Her iki braket sisteminin de tedavi etkileri ve klinik etkinliği benzerdir.Anahtar Kelimeler: Damon sistem, konvansiyonel sistem, sınıf I çapraşıklık, gülümseme estetiği Objective: The aim of this study is to retrospectively compare the effects of Damon self-ligating brackets and conventional brackets on skeletal, dental, soft tissue and smile aesthetics in the treatment of patients with mild or moderate crowding Class I malocclusion.Method: Fifteen the passive Damon brackets treated patients in the first group and the fifteen conventional MBT system brackets treated patients in the second group were selected. Pretreatment lateral cephalometric radiographs, panoramic radiographs, extraoral photographs and orthodontic plaster models were described as baseline (T1) and compared with post-treatment (T2) records. Angular and linear measurements and hard and soft tissue changes were evaluated on lateral cephalometric images. Measurements were performed on digital models obtained from scanned plaster models T1 and T2 timepoints. Linear measurements were performed by standardization of non-oral photographs taken on T1 and T2 timepoints of each patient.Resuts: Groups were similar in terms of age, gender and initial cephalometric values. In both groups, the upper and lower incisional teeth angles increased significantly after treatment; however, there was no statistically significant difference between the groups. Changes in soft tissue profile measurements were similar in groups. As a result of dental model measurements; groups were found to be statistically similar. There was no statistically significant difference between the groups in terms of smile aesthetics.Conclusion: The treatment effects and clinical efficacy of both bracket systems are similar.Key words: Damon system, conventional system, class I dental crowding, smile aesthetics 122

Amaç: Bu retrospektif çalışmanın amacı, üç boyutlu (3B) yüz görüntüleme yöntemi ile nonsendromik tek taraflı dudak damak yarığı (TTDDY), çift taraflı dudak damak yarığı (ÇTDDY), iskeletsel Sınıf I ve iskeletsel Sınıf III maloklüzyonu bulunan bireylerin yumuşak doku ve kraniyofasiyal özelliklerinin karşılaştırılmasıdır.Yöntem: Tüm çalışma grubu, 8-32 yaş aralığında bulunan toplam 158 hastadan oluşmaktadır. Hastalar, 53'ü iskeletsel Sınıf I, 54'ü iskeletsel Sınıf III, 29'u TTDDY ve 22'si ÇTDDY bulunan hasta olmak üzere 4 gruba ayrılmıştır. Tüm hastaların lateral sefalometrik radyografileri ile 3B stereofotogrametrik yumuşak doku kayıtları üzerinde analizler yapılmıştır ve gruplar arasında karşılaştırılmıştır. Aynı zamanda, dudak damak yarığı (DDY) ile Sınıf III ortognatik cerrahi alt gruplarının karşılaştırması, TTDDY grubunda simetri karşılaştırması ve sefalometrik analizler ile 3B yumuşak doku analizi (ÜBYDA) eş ölçümlerinin karşılaştırılması yapılmıştır.Bulgular: Sınıf III bireylerde burun deformiteleri izlenmezken, DDY'li bireylerde, burun ve üst dudak deformitelerinin yaygın olduğu görülmüştür. Üst dudak projeksiyonu her üç grupta da azalmıştır (p

Amaç: Bu prospektif, randomize, çift kör ve kontrollü klinik çalışmada amaç; yarı gömülü mandibular üçüncü molar dişlerin (M3) cerrahi çekimi sonrasında, lökosit ve trombositten zengin fibrin'in (L-TZF) tek başına ve hyalüronik asit (HA) ile birlikte uygulanmasının ağrı, şişlik, trismus ve erken dönem yara iyileşmesi hızı üzerine etkisinin değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya toplamda 60 hasta dahil edildi. Gönüllüler randomize olarak üç gruba ayrıldı: L-TZF grubu (soket içerisine L-TZF uygulandı), L-TZF+HA grubu (soket içerisine L-TZF+HA uygulandı), kontrol grubu (herhangi ek bir işlem uygulanmadı). Birincil sonuç değişkenleri olarak; ödem ve trismus, görsel analog skala (VAS) ağrı skorları ve soket üzerindeki mukozanın iyileşme skorları değerlendirildi. İkincil sonuç değişkenleri olarak da; postoperatif komplikasyonların sıklığıydı: hemorajik komplikasyonlar, alveolar osteitis (AO) ve ameliyat sonrası yara enfeksiyonu gözlenen vakalar kaydedildi. Bulgular: Çekim sonrası ödem miktarının takibi amacıyla yapılan ölçümlerde 2. ve 7. günlerdeki ortalama artış, kontrol grubunda L-TZF ve L-TZF + HA gruplarına göre anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Trismus ve VAS ağrı skorları arasında gruplar arasında anlamlı fark gözlenmedi. Kontrol grubu için alveolar osteitis sıklığı 1:20, yara enfeksiyonu sıklığı ise 1:20 idi. L-TZF grubunda ve L-TZF + HA grubunda AO veya postoperatif yara enfeksiyonu görülmedi. Bu çalışmada hemorajik komplikasyon görülmedi.Sonuç: Sonuçlarımız, L-TZF'nin özellikle HA ile kombine edildiğinde, M3 cerrahisi sonrası görülen ödemi en aza indirmek için kullanılabileceğini ve yumuşak doku iyileşmesini hızlandırmakta etkili bir yol olduğunu ve ameliyat sonrası alveoler osteitis ve enfeksiyonun önlenmesinde etkili olabileceğini düşündürmektedir. Konuyla ilgili daha net sonuçların ortaya konulması için, geniş hasta gruplarında daha fazla çalışma gereklidir. Purpose: In this prospective randomized double-blind controlled study, we evaluated the effects of leukocyte- and platelet-rich fibrin (L-PRF) alone and combined with hyaluronic acid (HA) sponge on pain, edema, trismus, and wound healing after mandibular third molar (M3) surgery.Material and Methods: In total, 60 patients were included in this study. The patients were randomly divided into 3 groups: Group L-PRF (L-PRF was applied to the socket), Group L-PRF+HA (L-PRF+HA was applied to the socket), Group Control (nothing was applied). The primary outcome variables were oedema, trismus, visual analogue scale (VAS) and healing scores of the mucosa over the extraction socket. Secondary outcome variables were frequency of post-operative complications: hemorrhagic complications, alveolar osteitis (AO), and post-operative wound infection.Results: The mean increase in post- operative oedema measurements at days 2 and 7 was significantly higher in the control group than in the L-PRF and L-PRF+HA groups. There was no significant difference among groups in trismus and visual analogue scale (VAS) pain scores. Mean healing scores of the mucosa on the 7th, 14th, and 21st days for both the L-PRF group and the L-PRF+HA group were significantly better than those of the control group. The frequency of alveolar osteitis for the control group was 1:20 and the frequency of post-operative wound infection for the control group was 1:20. There were no cases of alveolar osteitis or post-operative wound infection in the L-PRF group and L-PRF+HA group. No hemorrhagic complications were observed in this study.Conclusion: Our results imply that L-PRF, particularly when combined with HA, can be used to minimise post-operative oedema after M3 surgery and is an effective way to improve soft tissue healing and could be used to prevent post-operative alveolar osteitis and infection after M3 surgery. However, further studies with larger samples are required. 95

Amaç: Bu çalışmanın amacı cerrahi destekli hızlı üst çene genişletmesinde diş destekli ve kemik destekli iki farklı aparey tipi kullanımının sert ve yumuşak dokulardaki etkilerinin 3 boyutlu dijital modelleme ve yüz görüntüleme yöntemi kullanılarak karşılaştırılmasıdır.Materyal ve Metot: Maksiller darlığa sahip, 15-25 yaş arası hastalar çalışmamıza dahil edilmiştir. Yapılan power analizinde bir grupta 17 hasta olmak üzere toplam 34 hastanın kullanılması gerektiği belirlenmiştir. Çalışma grupları ikiye ayrılmıştır. İlk gruba diş destekli bantlı aparey, ikinci gruba kemik destekli aparey uygulanmıştır. Her hasta için tedavi öncesi (T1) ve 3 aylık retansiyon periyodu sonrasında (T2) 3dMD sistemi ile üç boyutlu fotoğraflar ve 3Shape sistemi ile ağız içi taramaları alınmıştır. Bu üç boyutlu fotoğraflar üzerinden çizgisel ve açısal öçümler yapılmıştır. Alınan dijital modeller üzerinde ise iki nokta arası mesafeler ve inklinasyon açıları değerlendirilmiştir. Veriler SPSS kullanılarak analiz edilmiştir. T1 ve T2 grup içi karşılaştırmalarında Paired t test, iki grup arası karşılaştırmalarda Student t test kullanılmıştır. Anlamlılık p

Çalışmamızda, akromegali hastalarında alt ekstremite tendon, yumuşak doku,entezit kas gruplarının kalınlık, pennat açı ve entezit varlığı yönünden araştırılması, myostatin, Procollagen III N-Terminal Peptide düzeylerinin saptanması, hastaların yaşam kalitesi ve yorgunluk açısından değerlendirilmesi ve hastalığın aktif veya kontrol altında olmasının bu ölçümler üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.Alt ekstremite tendon, entezit, yumuşak doku ve kas değerlendirmeleri USG ileyapılmıştır. Acroqol ve MAF anketleri uygulanmış, serum myostatin ve PIIINP düzeyleri ölçülmüştür. Çalışmamıza 39 akromegali hastası ile yaş, cinsiyet, boy ve ağırlık yönünden benzer 39 sağlıklı erişkin dahil edilmiştir.Aşil tendon, plantar fasya, cilt ve topuk kalınlığı,aşil ve patellar entezit varlığı akromegali hastalarında kontrol grubuna göre daha yüksek bulunmuştur (p0,05). MAF skoru aktif ve inaktif akromegali hasta gruplarında kontrol gruplarına göre daha yüksek, acroqol değeri aktif ve inaktif hasta gruplarında benzer bulunmuştur(p0,05). Sonuç olarak;akromegali yumuşak doku ve tendon kalınlıklarında artışa, entezit oluşumuna, bazı kasların kalınlıklarında azalma ve mikromimarilerinde (kas gücünde azalmaya işaret eden) bozulmaya yol açabilir. Bu değişiklikler, hastaların yaşam kalitelerinde azalma ve yorgunluk artışına katkıda bulunabilir.Anahtar Sözcükler: Akromegali; ultrasonografi; entezit; kas kalınlığı The aims of our study were to investigatelower extremity tendons, soft tissue, muscle groups in terms of thickness, pennation angle, and the presence of enthesitis,to evaluate the levels of myostatin,PIIINP and quality of life, fatigue in acromegaly patients. Thirty-nine acromegaly patients and 39healthy control subjects similar for age, sex and body mass index were enrolled. Lower extremity tendon, skin, and muscles were evaluated by using ultrasound. Acroqol and MAF questionnaires were applied. The thickness of Achilles tendon, skin, plantar fascia and heel were higher in acromegalygroup than the control group (p 0.05). MAF score was higher in active and inactive acromegaly patients group than in control groups (p

Giriş: Ergenlik öncesi ve ergenlik sonrası dönemdeki bireylerde iskeletselSınıf 1, 2, 3 ve farklı büyüme yönleri olan bireylerin yüz yumuşak dokularının üçboyutlu olarak incelenip, karşılaştırılması hedeflenmiştir.Materyal Metod: Çalışmaya İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Diş HekimliğiFakültesi Ortodonti Anabilim Dalı'na tedavi isteği ile başvurmuş toplam 180 bireydahil edildi. Tedavi edilmemiş bireyler, ergenlik öncesi ve ergenlik sonrası olmaküzere iki gruba ayrıldı. Gruplar kendi içinde iskeletesel Sınıf 1, Sınıf 2, Sınıf 3 olmaküzere üç alt gruba bu gruplarda kendi içinde büyüme yönlerine göre vertikal,horizontal, normal olmak üzere üç alt gruba ayrılmıştır. Bireylerden alınan rutinkayıtların yanında, hastaların 3D görüntülerinin elde edilmesi için `3dMD face`(3dMD TM Ltd, Atlanta, GA, ABD) görüntüleme sistemi ve elde edilen görüntüleriniş lenmesi ve ölçümlerin yapılması için de `3dMDvultus` yazılımı kullanıldı. Bu üçboyutlu görüntüler üzerinden doğrusal, oransal ve açısal yumuşak doku analizleriyapılmıştır. İstatistiksel değerlendirmede Shapiro-Wilk testi, Mann Whitney U testive Student-t testi kullanılmıştır. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p

Amaç: Hastaların ortodontik tedaviye yönelmelerindeki majör gerekçelerin başında yüzlerinin daha güzel, daha estetik görünmesi isteği gelir. Bununla beraber ideal yüz estetiğini sağlayacak olan orto-dontik tedavi yönteminin çekimli mi, çekimsiz mi olması gerektiği konusu ortodonti literatüründe hala tartışmalı olan bir mevzudur. Bu çalışmanın amacı premolar çekimi yapılarak ve premolar çekimi yapılmadan tedavi edilen hastaların tedavi öncesi ve sonrası yumuşak doku profillerinin değerlen-dirme sonuçlarının kıyaslanması ile çekimin hastanın yüz yumuşak dokuları üzerindeki etkilerinin araştırılmasıdır. Çalışmanın sıfır hipotezi: çekimli tedavilerde ve çekimsiz tedavilerde yumuşak do-kularda elde edilecek tedavi öncesi ve sonrası sonuçlar arasında anlamlı farklılık olmayacağıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışma toplam 28 hastanın (çekimli tedavi edilmiş 14 hasta ile çekimsiz tedavi edilmiş 14 hasta) tedavi öncesi ve tedavi sonrası sefalometrik filmleri üzerinde NLA (Nasolabial Açı), LMA (Labiomental Açı) açıları ve A'(Yumuşak Doku A Noktası), UL(Üst dudak en ön nokta-sı), LL (Alt dudak en ön noktası), B' (Yumuşak doku B noktası), Pog' (Yumuşak doku Pogonion), Gn' (Yumuşak doku Gnathion), Me' (Yumuşak doku Menton) parametrelerinin (True Vertical Line) TVL' a olan uzaklıklarının ölçülmesi ve bu değerlerin tedavi öncesi ve sonrası sonuçlarının kıyaslan-ması ile oluşturulmuştur. Bulgular: Çekimli ve çekimsiz ortodontik tedavinin yumuşak dokulara etkisini incelediğimiz bu çalışmada A' noktası, üst dudak ve alt dudakta istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar ortaya çıkmıştır ve klinik olarak anlamlılık sadece çekimli grupta üst dudağın 2mm retraksiyonu nedeniyle görülebilir. Diğer değişiklikler klinik olarak anlamlı bulunamayacak ölçüde azdır. Sonuç: Çalışmanın sıfır hipotezi bir grup parametrede anlamlı farklılık oluştuğu için reddedilmiştir. Aim: The major motivation of orthodontic patients is always to have a more beautiful and more esthetic face. Nevertheless, it still is not a clear point in the orthodontics literature whether to extract or not to extract to achieve an excellent orthodontic treatment. The purpose of this study was to compare the effects of extraction and non extraction treatment on the soft tissue profiles of the premolar extraction and non extraction patients. The null hypothesis of the study was that, there was not a statistically difference between the results of extraction and non extraction groups. Materials and Methods:14 extraction and 14 non extraction patients’ cephalometric films were evaluated. In all films NLA(Nasolabial Angle), LMA(Labiomental Angle) angles and A’(Soft Tis-sue), UL (Upper Lip Prominent Point), LL (Lower Lip Prominent Point), B’(Soft Tissue B), Pog’ (Soft Tissue Pogonion), Gn’ (Soft Tissue Gnathion), Me’ (Soft Tissue Menton) were evaluated ref-erenced to (True Vertical Line) TVL’. Results: Point A’ was statistically different in the compared groups and clinically significant retru-sion of lower lip was observed due to 2 mm retraction of the lower lip in the extraction group. Conclusion: The null hypothesis was rejected because of statistically important differences in some parameters.

Ultrasonography is the method that is routinely applied for screening and classification of hip dysplasia in newborns. Phantoms, that can mimic the acoustic characteristics of human tissues, are needed in ultrasound training or in the calibration of devices. In our study, polylactic acid (PLA) for simulating the bone tissue and gelatin for soft tissue were aimed to create a newborn hip ultrasonography phantom for training purposes. © 2017 IEEE. 21st National Biomedical Engineering Meeting, BIYOMUT 2017 -- 24 November 2017 through 26 November 2017 -- -- 140363

Amaç: Çalışmamızın amacı, normodiverjan iskeletsel Sınıf 2 vakalarda, maksilla ve mandibulanın ön kafa kaidesine göre konumuna bağlı olarak, fasiyal yumuşak dokuların kompanzasyonunu değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, normodiverjan (SN-GoGn 32°±5°) ve 14-16 yaş arası olan 240 vakanın (120 kız, 120 erkek), ortodontik tedavi öncesi alınmış olan sefalometrik filmleri ANB açılarına göre; Grup 1: iskeletsel Sınıf 1 (ANB 2°±2°, SNA 82°±2°, SNB 80°±2°), Grup 2: iskeletsel Sınıf 2, maksiller protrüzyon (ANB˃4°, SNA˃84°, SNB 80°±2°), Grup 3: iskeletsel Sınıf 2, mandibular retrüzyon (ANB˃4°, SNB˂78°, SNA 82°±2°) olmak üzere üç gruba ayrıldı. Her grupta 40 vaka olacak şekilde kız ve erkek cinsiyetleri ayrı ayrı ele alındı. Yumuşak dokuda 10 adet kalınlık, 2 adet açı, 1 adet yumuşak ve sert doku açı oranı ile muhtemel farlılıklar değerlendirildi. Kullanılan ölçüm sistemlerinin güvenilir ve tekrar edilebilir olduğu çalışmamızda, eşleştirilmiş örneklemler t-testi ve ANOVA kullanılarak verilerin istatistiksel analizi yapıldı.Bulgular: Erkek vakalarda gruplar arası yumuşak doku kalınlık, açı ve açı oranları ölçümlerinin değerlendirilmesinde, Grup 1 ve Grup 2 arasında Pr-Lsp, Pog-Pogˈ (p˂0,05) ve Id-Lip, Me-Meˈ (p˂0,001) değerlerinde; Grup 1 ve Grup 3 arasında B-Bˈ, Pog-Pogˈ, MLA (p˂0,005) ve Id-Lip, Me-Meˈ (p˂0,001) değerlerinde; Grup 2 ve Grup 3 arasında ise A-Aˈ, N-A-Pog/ Nˈ-Sn-Pogˈ (p˂0,05) değerlerinde anlamlı farklılıklar bulundu.Kız vakalarda gruplar arası yumuşak doku kalınlık, açı ve açı oranları ölçümlerinin değerlendirilmesinde ise, Grup 1 ve Grup 2 arasında Pog-Pogˈ, Me-Meˈ (p˂0,05), A-Aˈ (p˂0,005) ve Pr-Lsp, Id-Lip, MLA (p˂0,001) değerlerinde; Grup 1 ve Grup 3 arasında; B-Bˈ (p˂0,005) ve Id-Lip, Pog-Pogˈ, Me-Meˈ, MLA değerlerinde; Grup 2 ve Grup 3 arasında ise Id-Lip (p˂0,05) değerinde anlamlı farklılıklar bulundu.Tüm gruplarda yumuşak doku kalınlık, açı ve açı oranları ölçümlerinde cinsel dimorfizm değerlendirildiğinde, tüm gruplarda Ac-Pn (Grup 1 ve 2 p˂0,05; Grup 3 p˂0,001), A-Aˈ, Pr-Lsp, Id-Lip (p˂0,001) değerlerinde anlamlı farklılıklar bulundu. Ayrıca, Grup 1'de MLA (p˂0,05); Grup 2'de Me-Meˈ (p˂0,05), Glb-Glbˈ (p˂0,001); Grup 3'de ise B-Bˈ (p˂0,05) ve N-A-Pog/Nˈ-Sn-Pogˈ (p˂0,001) değerlerinde farklılıklar mevcuttur.Sonuç: Normodiverjan iskeletsel Sınıf 2 vakalarda yumuşak doku kompanzasyonu, yüzün bazı bölgelerinde, çenelerin ön kafa kaidesine göre konumu ile ilişkilidir.Anahtar kelimeler: İskeletsel Sınıf 2, yumuşak doku, kompanzasyon. Aim: The aim of this study was to evaluate the facial soft tissue compensations related to the position of maxilla and mandible with reference to the anterior cranial base in normodivergent skeletal Class 2 patients.Material and methods: 3 groups were formed according to the pre-orthodontic cephalometric films of 240 subjects (120 male, 120 female) with normodivergent growth pattern (SN-GoGn 32°±5°) and 14-16 years of age were divided into three groups based on ANB angle; Group 1: Skeletal Class 1 (ANB 2°±2°, SNA 82°±2°, SNB 80°±2°), Group 2: Skeletal Class 2, protrusive maxillary (ANB˃4°, SNA˃84°, SNB 80°±2°), Group 3: Skeletal Class 2, retrusive mandible (ANB˃4°, SNB˂78°, SNA 82°±2°). Males and females were evaluated separately and each group include 40 cases. Possible differences between groups and sexes were assessed in 10 thickness values, 2 anguler measurements, 1 soft and hard tissue angle ratio. The reliability and repeatability of the measurement methods in this study was performed using paired samples t-test and ANOVA. The measurement systems used were reliable and reproducible, statistical analysis of the data was performed using paired samples t-test and ANOVA.Results: When the measurements of soft tissue thicknesses, angles and angle ratios between groups were evaluated in male cases, the values of Pr-Lsp, Pog-Pogˈ (p˂0,05) and Id-Lip, Me-Meˈ (p˂0,001) in Group 1 and 2; , the values of B-Bˈ, Pog-Pogˈ, MLA (p˂0,005) and Id-Lip, Me-Meˈ (p˂0,001) in Group 1 and 3; the values of A-Aˈ, N-A-Pog/ Nˈ-Sn-Pogˈ (p˂0,05) in Group 2 and 3 were found to display significant differences.When the measurements of soft tissue thicknesses, angles and angle ratios between groups were evaluated in female cases, the values of Pog-Pogˈ, Me-Meˈ (p˂0,05), A-Aˈ (p˂0,005) and Pr-Lsp, Id-Lip, MLA (p˂0,001) in Group 1 and 2; the values of B-Bˈ (p˂0,005) and Id-Lip, Pog-Pogˈ, Me-Meˈ, MLA in Group 1 and 3; the values of Id-Lip (p˂0,05) in Group 2 and 3 were found to display significant differences.There were a significant differences in Ac-Pn (Group 1 ve 2 p˂0,05; Group 3 p˂0,001), A-Aˈ, Pr-Lsp, and Id-Lip (p˂0,001) parameters in all groups when sexual dimorphism was evaluated in measurements of soft tissue thickness, angle and angle ratio in different groups. Also, significant difference were observed in Group 1 concerning MLA (p˂0.05); in Group 2 concerning Me-Meˈ (p˂0.05), Glb-Glbˈ (p˂0,001); In Group 3 related to B-Bˈ (p˂0,05) and N-A-Pog / Nˈ-Sn-Pogˈ (p˂0,001) parameters.Conclusion: In normodivergent skeletal Class 2 cases, soft tissue compensation is associated with the position of the jaws in relation to the anterior cranial base in various regions of the face.Keywords: Skeletal Class 2, soft tissue, compensation. 101

Amaç: Araştırma; yumuşak doku yaralanmalarında üç farklı sürelerdeki soğuk uygulamanın ağrı, ödem ve hasta memnuniyetine etkisini belirlemek amacıyla planlandı ve uygulandı.Gereç ve Yöntem: Araştırma randomize kontrollü deneysel olarak planlandı. Çalışmaya yumuşak doku yaralanması geçirmiş 105 hasta alındı. Hastalar randomize olarak üç gruba ayrıldı. Hastalara üç farklı sürelerde [(10, 20 ve 30 dakika (dk)] soğuk uygulama yapıldı. Araştırma öncesinde etik kurul onayı ve hastalardan onam alındı. Veriler, yüz yüze görüşme yöntemi ile kişisel bilgi formu, Visual Analog Skala (VAS) ve Newcastle Hemşirelik Bakımından Memnuniyet Ölçeği (HBMÖ) kullanılarak toplandı. Soğuk uygulama öncesi, uygulamadan hemen sonra, 10 ve 20 dk. sonra hastaların uyguluma bölgesindeki ağrı, ödem ve eklem açıklığı değerlendirildi. Taburcu olmadan önce tüm hastalara HBMÖ uygulandı. Verilerin analizinde tanımlayıcı ve çözümleyici istatistikler kullanıldı. Bulgular: Araştırmada 20 dk. soğuk uygulama yapılan hastaların VAS-ağrı puanlarının uygulamadan hemen sonra diğer gruplara oranla daha fazla düştüğü saptandı. Otuz dk. soğuk uygulama yapılan grupta karıncalanma, kaşınma, uyuşma, hissizlik, kızarıklık ve yanma gibi hasta konforunu olumsuz yönde etkileyen şikayetlerin daha fazla oluştuğu belirlendi (p0,05), gonyometre ölçümlerinde uygulama öncesi dönem hariç diğer tüm ölçüm zamanlarında anlamlı fark saptandı (p0,05), there was a significant difference in goniometer measurements at all other measurement times except the pre-application period (p

Bu çalışmanın amacı; interdental kortikotomi ve segmental kortikotominin sert ve yumuşak doku üzerine olan etkilerini, sefalometrik görüntüleme ve üç boyutlu yüz görüntüleme yöntemleri aracılığıyla değerlendirmektir.Çalışmanın materyali; interdental kortikotomi, segmental kortikotomi ve kontrol grubu olmak üzere temel olarak üç gruptan oluşmuştur ve gruplarda sırasıyla 20, 19, 20 hasta yer almıştır. İki farklı karşılaştırma yapılmıştır. Bu bireylerden elde edilen sefalometrik film ve üç boyutlu yüz görüntüleme kayıtlarında ölçümler gerçekleştirilmiştir. İnterdental kortikotomi, segmental kortikotomi ve kontrol grubundaki bireylerin tedavi başındaki yaşları sırasıyla 18,21, 16,59 ve 16,79 yıldır. İnterdental kortikotomi grubunda cerrahi prosedür sonrası sabit ortodontik tedavi uygulanarak anterior çapraşıklık çözülmüştür. Segmental kortikotomi grubunda ise cerrahi prosedür sonrasında uygulanan sabit ortodontik tedavi ile alt ve/veya üst keser retraksiyon işlemi gerçekleştirilmiştir. Retraksiyon aşamasında elastiklerden yararlanılmıştır. İdeal overjet ve overbite ilişkisi sağlanmıştır.Kortikotomi destekli diş hareketi ile dentoalveoler olarak uygulanan kuvvet yönünde diş hareketi elde edilmiştir. İnterdental kortikotomi yönteminde, tedavi süresi geleneksel ortodontik tedaviye göre anlamlı miktarda kısaltılmıştır. Hem interdental hem de segmental kortikotomi yöntemiyle alternatif bir tedavi ortaya konularak tedavi seçenekleri genişletilmiştir. Yumuşak doku profilinde önemli değişiklikler meydana gelmiş olup kortikotomi destekli ortodontik tedavinin yumuşak doku üzerine olan etkisi ortaya konulmuştur. Kortikotomi operasyonu sırasında, lingual bölgeden cerrahi bir girişim yapılmamış olup, bu şekildeki gerçekleştirilen bir kesi dizaynı ile etkili diş hareketinin elde edilebildiği görülmüştür. Anterior bölgede periodontal sağlık TZF ile desteklenerek istenilen keser hareketi sağlanmıştır. The aim of this study is; to evaluate the effects of interdental corticotomy and segmental corticotomy on hard and soft tissue with cephalometric imaging and three-dimensional face imaging methods.The material of the study consisted mainly of three groups; interdental corticotomy, segmental corticotomy, control group and 20, 19, 20 patients were in the groups respectively. Two different comparisons was made. Measurements were made on cephalometric film and three-dimensional facial imaging recordings obtained from these individuals. The age of the patients in the interdental corticotomy, segmental corticotomy and control group were 18,21, 16,59 and 16,79 years, respectively. In the interdental corticotomy group, the anterior crowding was solved with fixed orthodontic treatment after the surgical procedure. In the segmental corticotomy group, lower and/or upper incisal retraction was performed with fixed orthodontic treatment after the surgical procedure. Elastics were utilized in the retraction phase. Ideal overjet and overbite relationship were provided.The tooth movement was obtained in the direction of force applied to dentoalveoler with corticotomy-assisted tooth movement. Treatment time was significantly shortened with interdental corticotomy compared to traditional orthodontic treatment. An alternative treatment was introduced by both interdental and segmental corticotomy, and treatment options were expanded. Significant changes were occurred in the soft tissue profile, and the effect of corticotomy-assisted orthodontic treatment on the soft tissue was demonstrated. There was no surgical intervention in the lingual area during corticotomy operation, and it has been shown that effective tooth movement can be achieved with this type of incision design. The desired incisors movement was provided by supporting the periodontal health with PRF in the anterior region. 181

AMAÇ: Şiddetli iskeletsel sınıf II maloklüzyona sahip erişkin bireylerde tek ve çift çene ortognatik cerrahi tedavisi ile elde edilen sert doku, yumuşak doku, hyoid kemik ve farengeal hava yolunda meydana gelen değişikliklerin boyutsal ve alansal olarak değerlendirilmesidir.MATERYAL VE METOD: Araştırmamız, iskeletsel Sınıf II maloklüzyonlarının tedavisi amacı ile başvuran, tedavileri çift çene (Lefort I ve sagital split ramus osteotomi) şeklinde yapılan 12 erişkin birey (11 kız, 1 erkek birey) ve tek çene (sagital split ramus osteotomi) ortognatik cerrahi ile yürütülmüş olan 11 erişkin bireyden (6 kız, 5 erkek birey) tedavi öncesi ve sonunda alınan toplam 46 lateral sefalometrik film üzerinde yürütülmüştür. Bu radyografiler üzerinde bireylerin kraniyofasiyal, dental, yumuşak doku, hyoid ve farengeal hava yoluna ait boyutsal ve alansal ölçümler de yapılmıştır. Farengeal hava yolu nazofarengeal, orofarengeal ve hipofarengeal olmak üzere 3 alana ayrılmış ve planimetre ile ölçülmüştür. Tüm ölçümlerin çift çene ve tek çene grup içi tedavi dönemleri arasındaki farklılıklarının değerlendirilmesi için Wilcoxon Signed Ranks Testi kullanılmıştır. BULGULAR: Tek çene cerrahi grubunda mandibulanın sagital yöndeki konum değişikliğini gösteren tüm ölçümlerde artışlar (p

Amaç: Bu klinik retrospektif çalışmada amaç, yumuşak doku kalsifikasyonlarının tanısında panoramik radyografi ve konik ışınlı bilgisayarlı tomografinin (KIBT) tanı değerini karşılaştırmaktır.Materyal ve Metot: Bu retrospektif çalışma Ondokuz Mayıs Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Radyolojisi anabilim dalında yapıldı. 20-70 yaş aralığındaki kadın ve erkek hastalara ait arşivde kayıtlı panoramik radyografi ve KIBT görüntüleri dosyalanarak incelenmek üzere hazırlandı. Baş-boyun bölgesinde gözlenebilen yumuşak doku kalsifikasyonlarından kalsifiye lenf nodu, tonsillolit, arteriyel kalsifikasyonlar, siyalolit, tritiseöz kıkırdak kalsifikasyonu ve tiroid kıkırdak kalsifikasyonlarından en az biri mevcut olanlar ayrıldı. Panoramik radyograflar ve KIBT görüntüleri ayrı dosyalar halinde hazırlanarak incelemesi için gözlemcilere verildi. Değerlendirme sonuçları kaydedildi.Bulgular: İncelenen KIBT görüntülerine göre kalsifikasyon görülen 75 bireyde 106 farklı kalsifikasyon mevcuttu. 106 kalsifikasyonun 38'i (%35.84) tonsillolit, 26'sı (%24.52) tritiseöz kıkırdak kalsifikasyonu, 23'ü (%21.69) tiroid kıkırdak kalsifikasyonu, 16'sı (%15.09) arteriyel kalsifikasyon, 2'si (%1.88) siyalolit ve 1'i (%0.94) lenf nodu kalsifikasyonuydu. İncelenen panoramik radyografi görüntülerine göre kalsifikasyon görülen 64 bireyde 92 farklı kalsifikasyon mevcuttu. 92 kalsifikasyonun 26'sı (%28.26) tonsillolit, 26'sı (%28.26) tritiseöz kıkırdak kalsifikasyonu, 19'u (%20.65) tiroid kıkırdak kalsifikasyonu, 13'ü (%14.13) arteriyel kalsifikasyon, 6'sı (%6.52) siyalolit ve 2'si (%2.17) lenf nodu kalsifikasyonuydu. Tritiseöz kıkırdak kalsifikasyonu, arteriyel kalsifikasyonlar, siyalolit ve kalsifiye lenf nodu için yapılan incelemelerde KIBT ve panoramik radyografi arasında istatistiksel olarak fark bulunamadı.Sonuç: Baş-boyun bölgesindeki yumuşak doku kalsifikasyonlarında, KIBT ve panoramik radyografi arasında tanısal yönden fark bulunamadı.Anahtar Kelimeler: Kalsifikasyon; Yumuşak doku; Panoramik radyografi; KIBT.Canan TEZEL, Uzmanlık TeziOndokuz Mayıs Üniversitesi - Samsun, Kasım – 2017 Aim: The aim of this clinical retrospective study is to compare the diagnostic value of panoramic radiography and cone beam computed tomography (CBCT) in the presence of soft tissue calcifications.Material and Method: This retrospective study was carried out in Ondokuz Mayıs University Faculty of Dentistry, Deparment of Dentomaxillofacial Radiology. The panoramic radiographs and CBCT images recorded in the archives of the male and female patients between 20-70 years of age were filed for review. Subjects who has at least one of these, calcific lymph nodes, tonsillolith, arterial calcifications, sialolith, triticeous and thyroid cartilage calcification were picked from the group of patients who has soft tissue calcifications that could be observed in head and neck region. The panoramic radiographs and CBCT images were prepared in separate files and provided to the observers for review. The evaluation results were recorded.Findings: There were 106 different calcifications in 75 individuals with calcification according to the CBCT images examined. Of the 106 calcifications, 38 (35.84%) were tonsilloliths, 26 (24.52%) were triticeous cartilage calcifications, 23 (21.69%) were thyroid cartilage calcifications, 16 (15.09%) were arterial calcifications, 2 (1.8 %) were sialolith and 1 (0.94%) was lymph node calcification. According to the panoramic radiographs examined, there were 92 different calcifications in 64 individuals with calcification. From the 92 calcifications, 26 (28.26%) were tonsilloliths, 26 (28.26%) were triticeous cartilage calcifications, 19 (20.65%) were thyroid cartilage calcification, 13 (14.13%) were arterial calcifications, 6 (6.52% ) were sialolith and 2 (2.17%) were lymph node calcifications. There were no statistically significant differences between the CBCT and panoramic radiographs in evaluations of triticeous cartilage calcification, arterial calcifications, sialolith and calcificated lymph nodes.Conclusion: According to our study there was no difference between CBCT and panoramic radiographs on evaluation of head and neck soft tissue calcifications.Keywords: Calcification; Soft tissue; Panoramic radiograph; CBCT.Canan TEZEL, Medical Specialty ThesisOndokuz Mayıs University – Samsun, November – 2017 81

Tendon iyileşmesi uzun sürmesi, ağır yük taşıması, yapışıklık oluşması gibi nedenlerle komplike olabilen, sorun oluşturduğunda ise belirgin fonksiyon kaybı yaratabilen bir süreçtir. İyileşen tendon gücünün eski gücüne hiçbir zaman tam olarak ulaşamadığı yapılan çalışmalarda gösterilmiştir. Tendonların mekanik gücünü sağlamak için kollajenin önemi tartışmasızdır. PLLA; başarılı mekanik özellikleri, biyouyumluluğu ve uygun karakteristik yapısı nedeniyle son zamanlarda kullanımı popülerleşen bir sentetik polimer bileşiktir. PLLA kökenli dermal dolguların kullanımına 1999 yılında başlanmış olup, halen kullanımları mevcuttur. PLLA kökenli dolguların enjekte edildiği bölgede, kollajen sentezini arttırdıkları literatürde gösterilmiş olup, bu çalışmada sıçan tendon iyileşme modelinde etkilerinin araştırılması amaçlamıştır.Bu amaçla; 24 adet wistar albino tip dişi sıçan random 2 eşit grup olarak; kontrol grubu ve PLLA grubu olarak ayrıldı. Kontrol grubunda sağ aşil tendonu kalkaneus insersiyonunun 4mm proksimalinden kesilip bırakıldı, PLLA grubunda ise aynı işlem uygulandıktan sonra 2 iki tendon kesiti arasına PLLA kökenli dermal dolgu enjekte edildi. 3 hafta sonra hayvanlar sakrifiye edilip, tendonları eksize edildikten sonra makroskobik, biyomekanik ve histolojik parametreler baz alınarak incelendi.3 hafta sonra sonuçlar incelendiğinde PLLA kökenli dermal dolgu enjekte edilen gruptaki tendonların makroskobik skorlarının deney grubuna göre daha yüksek olduğu görüldü fakat bu istatistiksel olarak anlamlı saptanmadı (p>0,05). Biyomekanik test sonuçlarında her iki grupta da azalma görüldü fakat TKMK ve TS değerlerinde düşme miktarları incelendiğinde PLLA grubunda daha az düşme olduğu ve bu düşmenin biyoistatistiksel olarak anlamlı olduğu gösterildi (p0,05). Biomechanically, values were lower for both groups but decrease in failure to load and stifness values were lower in PLLA group compared to control group. This was statiscally significant (p

AMAÇ: Bu prospektif çalışmanın amacı; endodontik cerrahi sonrası düşük yoğunluklu lazer tedavisinin (DYLT) yumuşak ve sert doku üzerindeki muhtemel klinik yararlarını ölçmektir.YÖNTEM: Maksiller kesici dişlere endodontik cerrahi yapılan 76 hasta bu çalışmaya dahil edildi. Hastalar randomize olarak kontrol grubu ve lazer grubu olmak üzere ikiye ayrıldı. Lazer grubunda operasyondan hemen sonra ve postoperatif 7 gün boyunca hergün lazer uygulaması yapıldı. Kontrol grubunda lazer uygulaması yapılmadı. Hastalar ağrı (Visual analogue scale, VAS), ödem, ekimoz, kullanılan toplam analjezik tablet sayısı, yumuşak doku iyileşmesi, periapikal indeks, defekt alanı, defekt hacmi, kemik densitesi ve yaşam kalitesi indeksleri [Oral Health Impact Profile-14 (OHIP-14) (Ağız Sağlığıyla İlişkili Hayat Kalitesi İndeksi-14) ve General Oral Health Assessment Index (GOHAI) Genel Ağız Sağlığı Değerlendirme İndeksi)] bakımından karşılaştırıldı.BULGULAR: 71 hasta çalışmayı tamamladı (Kontrol grubu n=37, lazer grubu n=34). Lazer grubu kontrol grubuna kıyasla ödem, yara iyileşmesi ve kullanılan toplam analjezik tablet sayısı bakımından, ameliyat sonrası 1., 3. ve 7. günlerde istatistiksel olarak daha iyi sonuçlar göstermiştir. Ameliyat sonrası 1. günde iki grup arasında ekimoz açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yokken, 3. ve 7. günlerde lazer grubunda ekimozlarda istatistiksel olarak anlamlı bir azalmanın olduğu görüldü. VAS skorları, lazer grubunda kontrol grubuna kıyasla, hastaların postop 1. ve 3. günlerde ağrılarının anlamlı derecede daha düşük olduğunu ortaya koydu. OHIP-14 ve GOHA indekslerinde, lazer grubu operasyon sonrası 1. ve 3. günlerde kontrol grubuna kıyasla belirgin şekilde daha iyi sonuçlar verdi; bununla birlikte, sonuçlar postop 7. günde iki grup arasında karşılaştırılabilir düzeydedir. Lazer grubu kontrol grubuna kıyasla, postop 3. ayda kemik yoğunluğu, defekt hacmi, defekt alanı ve periapikal indeks bakımından belirgin olarak olumlu sonuçlar verdi.SONUÇ: Bu çalışma ile endodontik cerrahi sonrası DYLT uygulamasının, yumuşak ve sert doku iyileşmesini geliştirdiği ve özellikle iyileşme döneminin erken fazında ağrı ve yaşam kalitesi açısından olumlu sonuçlar gösterdiği sonucuna varıldı. PURPOSE: The aim of this prospective study was to examine possible clinical benefits of Low-Level Laser Therapy (LLLT) on soft and hard tissue healing after endodontic surgery.METHODS: Seventy-eight endo-surgery cases on maxillary incisors were included to the study. The patients were assigned randomly into a control group and a laser group. In the laser group, diode laser irradiation was performed immediately after surgery and daily for post-operative 7 days. In the control group, patients were not subjected laser therapy. The patients were compared in terms of pain (Visual analogue scale, VAS), edema, ecchymose, total number of analgesic tablets used, soft tissue healing, periapical index, defect area, defect volume, bone density, and life quality indexes [Oral Health Impact Profile-14 (OHIP-14) and General Oral Health Assessment Index (GOHAI)].RESULTS: A total of 71 patients completed the study (n=37 for control group, n=34 for laser group). The laser group showed statistically better results in edema, wound healing, and total number of analgesic tablets used on the 1st, 3rd and 7th post-operative days compared to the control group. There was no statistically significant difference in ecchymose between the two groups on the post-op 1st day; however, there was a statistically significant reduction in ecchymoses in the laser group on the post-op 3rd and 7th days. The VAS scores showed that patients had significantly lower pain on the 1st and 3rd post-op days in laser group compared with the control group. The laser group showed significantly better results in OHIP-14 and GOHA indexes on post-op day 1 and 3 compared to the control group; however, the results were comparable between the two groups on the post-op day 7. The laser group showed significantly favorable results in terms of bone density, defect volume and area, and periapical index compared to the control group in the post-op 3rd month.CONCLUSION: This study concluded that LLLT improved soft and hard tissue healing after endodontic surgery and also showed favorable effects on pain and life quality of patients especially in the early phase of healing period. 83

Doku mühendisliğinde yapay ve kısmi yapay dokuların temelini oluşturmak için insan vücudundaki çeşitli kıkırdak dokular (L. Menisküs, M. Menisküs, asetabular labrum) ve diğer memelilerdeki (koyun, dana) kıkırdak dokular mekanik testler ile incelenip mekanik özellikleri ortaya konulması amaçlanmıştır. Rejeneratif tıp ile beraber üretilen kıkırdak dokuların mekanik gereksinimleri belirlenmeye çalışılmıştır. Deneylerde insan kıkırdak doku numuneleri için rutin artroplasti ameliyatları esnasında çıkarılan materyaller kullanılmıştır. Diğer memeli kıkırdak dokuları entegre tesislerinden elde edilmiştir. Dokuların mekanik özelliklerini belirlemek için uygulanan mekanik testlerde, bası testi test cihazına takılmak üzere geliştirilmiş özel yapım 3 mm kalınlığında bir indenter kullanarak in situ girinti testi ile gerçekleştirilmiştir. Bu ölçüm değerleri arasında karşılaştırma yapılarak kuvvet – deplasman grafiği oluşturulmuştur. Testlerden elde edilen veriler insan ve diğer memeli kıkırdak dokuları ile karşılaştırılmıştır. Literatürde çeşitli test yöntemleri incelenerek yeni bir indentasyon testi oluşturulmuştur. In order to establish the basis of artificial and partial artificial tissues in tissue engineering, various cartilaginous tissues (L. meniscus, M. meniscus, acetabular labrum) and cartilaginous tissues in other mammals were examined by mechanical tests and their mechanical properties were aimed. We have tried to determine the mechanical requirements of cartilaginous tissues with regenerative medicine. Materials used during routine arthroplasty operations for human cartilage tissue samples were used in the experiments. Other mammalian cartilaginous tissues were obtained from local stories. In mechanical tests to determine the mechanical properties of the textures, the compression test was performed by in situ indentation testing using a custom desing 3 mm thick indenter developed for attachment to the tester. A force - displacement graph was created by comparing these measured values. The data obtained from the tests were compared with human and other mammalian cartilaginous tissues. A new indentation test was developed by examining various test methods in the literature. 63

Amaç: Bu prospektif çalışmanın amacı, farklı iskeletsel dik yön yüz gelişimine sahip genç erişkin bireylerde, dijital stereofotogrometri fotoğraf tekniği kullanarak yüz yumuşak dokularının incelenmesi veyüzün karakteristik özelliklerinin şekillenmesinde önemli olan ölçümlerin belirlenmesidir. Materyal ve Metot: Bu çalışma, yaşları 14 ile 20 arasında değişmekte olan (112 kız, 40 erkek: yaş ort: 15.89 yıl ) 152 bireyin lateral sefalometrik radyografileri ve 3 boyutlu fotoğrafları üzerinde yapılmıştır. Lateral sefalometrik filmler kullanılarak SN/GoGn açısı rehber alınmış ve vertikal yüz gelişimine göre gruplar oluşturulmuştur (hipodiverjan, n=50; normodiverjan, n=51 ve hiperdiverjan, n=51). Daha sonra 3 boyutlu (3B) yüz fotoğrafları ile iskeletsel gelişimin yüz yumuşak doku morfolojisine olan etkisi değerlendirilmiştir. Araştırmamızda 3B fotoğraflar `3dMD Face` (3dMD TM Ltd., Atlanta, GA, ABD) cihazı ile alınmış, `3dMD Vultus` (3dMD TM Ltd., Atlanta, GA, ABD) programı ile analizler yapılmıştır. İstatistiksel analizler için Shapiro wilk testi, oneway Anova testi ve tukey hds analizi kullanılmıştır.Bulgular: Elde edilen sonuçlar incelendiğinde, önemli farklılıkların daha çok yüz yüksekliği uzunluğu parametrelerinde yoğunlaştığı gözlenmiştir. Buna karşın, yumuşak doku morfolojisiyle ilgili uzunluk ve genişlik değerlerinde ve özellikle de yüz oranlarında farklılıkların istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görülmüştür. Dik yön yüz gelişimindeki önemli farklılıkların beklendiği gibi hipodiverjan ve hiperdiverjan gruplar arasında yoğunlaştığı görülmüştür.Sonuçlar: Araştırmamızın yapıldığı gelişim dönemindeki bireylerde dik yön iskeletsel gelişimin yüz yumuşak doku morfolojisine olan etkisinin, yüz yüksekliği uzunluklarında özellikle alt yüzle ilgili uzunluklarda daha fazla olduğu bulunmuştur. 3dMD yüz görüntüleme sistemi yüz yumuşak doku morfolojisinin incelenmesinde kullanılabilen pratik ve güvenilir bir sistemdir. Aim: The purpose of this prospective study was to examine facial soft tissues and establish norms and determine the measures that are important in the formation of facial characteristics in young adults having different vertical growth pattern using digital stereophotogrametry photographic technique.Material and Method: This study, lateral cephalometric radiographs and three dimensional (3D) photographs of 152 individuals between the age of 14 and 20 (112 female, 40 male: mean age: 15.89 years) was performed. SN / GoGn angle was taken as reference using lateral cephalometric films and groups were composed according to vertical face development pattern (hypodivergent, n=50; normodivergent, n=51; and hyperdivergent, n=51). Then the effect of skeletal development on facial soft tissue morphology was evaluated with 3D facial photographs. In our study, 3D records were obtained with `3dMD Face` (3dMD TM Ltd., Atlanta, GA, USA) system and analyzed with `3dMD Vultus` (3dMD TM Ltd., Atlanta, GA, USA) software program. For statistical analysis, shapiro wilks test, oneway Anova test and tukey HDS analysis were used.Results: When the obtained results were examined, it was observed that significant differences were more concentrated in the face height length parameters. On the other hand, differences in length and width values, especially in face ratios, associated with soft tissue morphology were found to be statistically insignificant. Significant differences in the development of vertical direction were found to be concentrated between the hypodivergent and hyperdivergen groups.Conclusions: It has been shown that the effect of vertical skeletal development of facial soft tissue morphology on individuals in the developmental stage of our study is greater in lengths of face heights, especially in the length of lower face. The 3DMD facial imaging system that can be used to analyze facial soft tissue morphology is a practical and reliable system. 86

Elastofibroma dorsi, sıklıkla göğüs duvarının subskapular bölgesinde görülen, kapsülsüz olduğu için sınırları iyi ayırt edilemeyen, nadir görülen, fibröz dokudan kaynaklanıp yavaş büyüme eğiliminde olan yumuşak doku tümörüdür. Etyolojisi tam olarak tanımlanamamıştır. Hastaların büyük çoğu asemptomatiktir; semptomatik olgular çoğunlukla omuz hareketleriyle belirginleşen skapula altında şişlik ve sırtta hissedilen rahatsızlık hissi ile başvururlar. Tanıda görüntüleme yöntemlerinden faydalanılır. MRG bulguları tanıda çoğu zaman yeterli olmaktadır. Tanıyı kesinleştirmek için iğne aspirasyonu veya insizyonel biyopsi yapılabilir ancak eksizyonel biyopsi tercih edilmelidir. Tedavisi yakınması olan hastalarda marjinal sınırlarda kitlenin çıkartılmasıdır. Biz bu çalışmamızda; omuz hareketleriyle gelişen rahatsızlık hissi ve skapula altında hissedilen kitle lezyonu şikayetleriyle başvuran 49 yaşında bayan hastada klinik muayene ve görüntüleme yöntemleri ile tanı konulan, cerrahi eksizyon ile tedavi edilen nadir görülen elastofibroma dorsi olgumuzu paylaşmak istedik., Elastofibroma dorsi is a slowly growing, rarely seen soft tissue tumor that is originated from fibrous tissue, is frequently observed in the subscapularis region of the chest wall, whose boundaries can not be distinguished because of it’s encapsulated. The etiology has not been fully defined. Most of the patients are asymptomatic; symptomatic patients often present with lump under scapula that demonstrates with shoulder movements and discomfort is sensed in the back. İmaging procedures are useful for diagnosis. Most of the time MRI findings are sufficient. Incisional biopsy or needle aspiration can be performed to confirm the diagnosis however excisional biopsy should be preferred. Treatment of the symptomatic patients is to remove the mass with marginal boundaries. In this study we would like to share rarely seen elastofibroma dorsi case that is diagnosed by clinical examination and imaging modalities in 49 years old female patient that is admitted with the sense of discomfort which develops with shoulder movements and feeling of a mass under scapula; is treated by is surgical excision.

Dirençli mikroorganizmaların neden olduğu yumuşak doku enfeksiyonu tedavisi, hastaneler için klinik açıdan zorlayıcı olurken, finansal açıdan da yük getirmektedir. Uygun antibiyotik seçimi, çoklu dirençli bakteriyel enfeksiyonların tedavisinde anahtar rol oynarken, tedavi maliyetlerini azaltmada da önem arz etmektedir. Dalbavansin yeni kuşak bir antiinfektif bir ajan olup, ABD'de 2014'te, AB'de ise 2015'te Gram-pozitif mikroorganizmaların neden olduğu akut bakteriyel yumuşak doku enfeksiyonlarının (ABSSTI) tedavisi için ruhsatlandırılmıştır. Bu tez çalışmasının amacı; Türkiye'de ve ABD'de Gram-pozitif mikroorganizmalara bağlı akut bakteriyel cilt ve yumuşak doku enfeksiyonları tedavisinde empirik olarak dalbavansin ile vankomisin ve vankomisin-oral linezolid kullanımının farmakoekonomik olarak karşılaştırılmasıdır. Geri ödeme kurumu perspektifinden, retrospektif bir karar ağacı modeli tasarlanmıştır. Etkililik ve güvenilirlik verileri klinik çalışmalardan, maliyetler ise geri ödeme kurumunca yayınlanmış fiyatlardan ve literatürden temin edilmiştir. Çalışmanın primer çıktısı ilave maliyet-etkililik oranı olarak verilmiştir. 2016 yılı fiyatları kullanılarak; Türkiye'de dalbavansin ve vankomisin tedavilerinin toplam maliyetleri sırasıyla 4.978,11 TL ve 1.217,23 TL olarak, ABD'de dalbavansin ve vakomisin-oral linezolid tedavilerinin toplam maliyetleri sırasıyla $12.616,91 ve $8.392,36 olarak hesaplanmıştır. Türkiye'de dalbavansin ve vankomisin için maliyet-etkililik oranları, başarı ile tedavi olan hasta başına sırasıyla 5.488,54 TL ve 1.375,40 TL; ABD'de ise $13.910,59 ve $9.112,22'dir. ABSSTI'nda Türkiye'de ve ABD'de vankomisin-linezolid tedavisinin, dalbavansin tedavisine göre maliyet-etkili olduğu tespit edilmiştir. Türkiye için dalbavansinin eşik değeri 310 TL olarak bulunmuştur. Duyarlılık analizi ile, çalışmanın Türkiye koşullarında hastanede yatış süresinden ve hastane ücretinden etkilenmediği ortaya çıkmıştır. ABD'de modelin hastanede yatış süresine duyarlı olduğu tespit edilmiştir. The treatment of soft tissue infections caused by resistant microorganisms, is both challenging for hospitals clinically and a burden financially. The selection of appropriate antibiotic is a key factor for the treatment of multiple resistant bacterial infections, and also it has importance to reduce the treatment costs. Dalbavancin is a new generation antiinfective agent, it was licensed in the US in 2014 and in the EU in 2015 for the treatment of acute bacterial soft tissue infections (ABSSTI) caused by Gram-positive microorganisms. The purpose of this thesis study is the pharmacoeconomical comparison of the usage of dalbavancin with vancomycin and vancomycin-oral linezolid for the treatment of acute bacterial skin and soft tissue infections due to Gram-positive microorganisms in Turkey and in the US. A retrospective decision tree model has been designed, from the perspective of reimbursement institution in Turkey (SGK). Efficacy and safety data were obtained through clinical trials, costs were obtained by the prices announced by the reimbursement institution, and the literature. The primary outcome was incremental cost-effectiveness ratio. The total costs of dalbavancin and vancomycin treatments were 4.978,11 TL and 1.217,23 TL, respectively, in Turkey and the total costs of dalbavancin and vancomycin-oral linezolid treatments were $12.616,91 and $8.392,36, respectively, in the US. The cost-effectiveness ratios for dalbavancin and vancomycin were 5.488,54 TL and 1.375,40 TL per successfully treated patients, respectively, in Turkey, while the cost-effectiveness ratios were $13.910,59 and $9.112,22 respectively, in the US. Vancomycin-linezolid was dominant strategy compared to dalbavancin for treatment of ABSSTI, in Turkey and in the US. Threshold value of dalbavancin was found to be 310 TL for Turkey. The model was not sensitive to the hospitalization duration and the hospital costs in Turkey. The model was sensitive to the hospitalization duration in the US. 99

Çalışmanın amacı, Forsus™ FRD EZ2 (3M Unitek, St. Paul, Minn.) apareyinin fasiyal dokular üzerindeki etkilerinin hem sefalometrik radyografiler hem de 3 boyutlu yüz tarama sisteminden elde edilen görüntüler ile değerlendirilmesidir.Çalışmaya İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti Anabilim Dalı'nda, Forsus™ FRD EZ2 apareyi ile tedavi edilen 20 hasta dahil edilmiştir. Hastaların büyüme-gelişim periyotları seçiminde servikal vertebra olgunlaşma indeksi (CVMI)' nden yararlanılmıştır. CVMI V ve VI büyüme periodunda yani post-peak gelişim evresinde olan bireyler incelenmiştir. Hastaların 3dMD Face (3dMDTM Ltd, Atlanta, GA, ABD) görüntüleme sistemi kullanılarak elde edilmiş 3 boyutlu yüz tarama görüntüleri ve sefalometrik radyografileri aparey yerleştirilmeden önce (T0), aparey çıkarıldıktan sonra hemen (T2) ve bunu takip eden 6. ayda alınmış ve değerlendirilmiştir. Elde edilen verilerin karşılaştırılmasında tekrarlayan ölçümlerde tek yönlü varyans analizi ve paired-t testi kullanılmıştır. Elde edilen verilerde anlamlı olanlar T0-T1 dönemleri arası Wits değerinde, IMPA, L1P-NB (º), L1-NB (mm), L1P-APog, U1P-L1P, overjet, overbite, Ls-E ve labiomental açıda anlamlı değişim gözlenmiştir. T0-T2 dönemleri arasında ise Wits, IMPA, L1P-NB (º), overjet, overbite ve Ls-E değerleri istatistiksel olarak anlamlı bulumuştur.Sonuç olarak, post-peak dönemdeki bireylerde uygulanan Forsus™ FRD EZ2 apareyi yalnızca dental etki ile maloklüzyonun düzelmesini sağlamıştır. Yumuşak doku sınırlı miktarda etkilenir. Tekrarlanabilir olması ve benzer sonuçlar elde edilmesi sayesinde 3dMD Face sistemi sefalometri gibi yumuşak doku analizlerinde kullanılabilir. The aim of this study was to evaluate the effects of Forsus™ FRD EZ2 (3M Unitek, St. Paul, Minn.) appliance on facial tissues, by using images obtained from both cephalometric radiographs and 3 dimensional facial scanning system.20 patients treated with Forsus™ FRD EZ2 (3M Unitek, St. Paul, Minn.), appliance in Izmir Katip Celebi University, Faculty of Dentistry, Department of Orthodontics were included in this study. Cervical vertebra maturation index (CVMI) was used to determine growth and development periods of the patients. The subjects at CVMI V and VI periods, i.e. at post-peak period were investigated. 3 dimensional facial scanning images by utilizing 3dMD Face (3dMD™ Ltd, Atlanta, GA, ABD) and cephalometric radiographic images were obtained before the installation of the appliance (T0), immediately after removal (T1) and at the 6th month (T3) after the removal of the appliance. For the comparison of data, repeated measures one-way analysis of variance and paired-t test were used. Statistically significant changes were found in Wits value, IMPA, L1P-NB (º), L1-NB (mm), L1P-APog, U1P-L1P, overjet, overbite, Ls-E and labiomental angle in T0-T1. In T0-T2; Wits, IMPA, L1P-NB (º), overjet, overbite and Ls-E values were found statistically significant.In conclusion, Forsus™ FRD EZ2 appliance corrected malocclusion with only dental effect in patients at postpeak period. The soft tissues were affected to a limited extent. 3dMD Face systems are valid for soft tissue analyses as cephalometric radiographs, by means of being repeatable and providing similar results. 133

Bu çalışmanın amacı sagittal yönde değişen alt-üst çene profillerini, horizontal yönde değişen dudak konumlarını ve mentolabial sulkus derinliği ile mentolabial açının değişmesiyle oluşan farklı çene ucu profillerini çekicilik bakımından değerlendirmekti. Bir kadın ve erkek profil görüntüsü daha önce tespit edilmiş yumuşak doku normlarına göre oluşturuldu. Konveks görüntüleri oluşturmak için stomion ve trichion noktaları arasındaki bölge 3 mm'lik (+3 mm, +6 mm, +9 mm) olarak öne doğru aynı eksenlerde kaydırıldı. Konkav profiller ise stomion ile C noktası arasındaki bölgenin 3 mm'lik aralıklarla (+3 mm, +6 mm, +9 mm) öne doğru aynı eksenlerde kaydırılmasıyla oluşturuldu. Jürinin değerlendirme tutarlılığını değerlendirmek için iki görüntü daha altı görüntüye eklendi. Böylece birinci grup, ideal görüntüyle beraber 9 görüntüden oluştu. Dudak konumu tercihlerini değerlendirmek için subnazalden yumuşak doku B noktasına kadar dudak konumu horizontal olarak E çizgisine göre 2 mm'lik (-4 mm, -2 mm, 0 mm [ideal], +2 mm and +4 mm) değiştirildi ve ikinci grup 5 görüntüden oluştu. Üçüncü grup, dört farklı çene ucu şekline ilişkin beş görüntüden oluştu. Üç grup görüntü farklı coğrafi bölgelerden ikamet eden ve farklı statülerdeki bireyler (n=384) tarafından değerlendirildi. Man Whitney U and Kruskal Wallis çoklu testleri çekicilik tercihlerindeki farklılıkları tespit etmek için kullanıldı. Tüm testlerin anlamlılık düzeyi 0,05 (p=0,05) olarak düzenlendi. Görüntüler arası ilişkiye değerlendirmek için Spearman korrelasyon katsayısı kullanıldı. Tüm grupların ideal çene ilişkisi olan profil görüntülerini daha çekici olarak kabul ettiği görüldü. İkinci olarak ise hafif konveks görüntüler çekici kabul edildi. Dudak konumu tercihlerinde ise E çizgisine göre ideal olan görüntülerden sonra dudakların +2 mm protrüze olduğu görüntüler çekici kabul edildi.Tüm gruplarca 2 mm'lik dudak konumu değişikliklerinin tolere edildiği saptandı (+2 mm, -2 mm). Çene ucuna ilişkin değerlendirmelerde ise ideal görüntüden sonra mentolabial sulkusun derin olduğu görüntülerin mentolabial katlantının düz olduğu görüntülere göre daha çekici kabul edildiği tespit edildi. The purpose of this study was to evaluate attractiveness of different facial profiles which were cerated by changing sagittal relationships of jaws, lips and chin contours by a panel of raters. A male and a female images were consructed using published soft tissue data. In order to create convex profiles, the region between stomion point and trichion point moved to forward in +3 mm increments (+3 mm, +6 mm,+9 mm). In order to create concave profiles, the region between stomion point and C point moved to forward in +3 mm increments (+3 mm, +6 mm, +9 mm). Two additional images were added to six images to check judges rating reliability. First group was consisted by nine profile images with ideal profile. To assess lip preferences in each profile was modified from subnasale to soft tissue B-point by displacing the upper and lower lips horizontally in 2 mm increments from Ricketts' E-plane (-4 mm, -2 mm, 0 mm [ideal], +2 mm and +4 mm). Second group consisted of five images. Third group profiles were consisted of different chin contours and contained five images . The three groups of images were assembled and distributed to raters who reside different regions and have different social status (n=384). Man Whitney U and Kruskal Wallis multiple tests were conducted to determine differences in attractiveness preferences. All tests were set at a significance level of .05 (p=.05). And, Spearman correlation coefficient was used to determine relation between profile images. All groups of raters preferred normal jaw relationships and slightly convex profiles. The image which represents ideal lip position to E-line was most favoured and the image which represent slightly (+2 mm) lip protrusion was preferred secondly. All rater groups were tolerant of changes in 2 mm in ideal lip position (+ 2 mm, -2 mm). The ideal image that represents normal contours of the chin was most preferred. Generally the images with deep mentolabial fold were assessed more attractive than that with flatenned mentolabial fold. 104

Çalışmada iki farklı cerrahi yöntemle tedavi edilen iskeletsel sınıf III anomaliye sahip olguların nasolabiyal bölgedeki operasyona bağlı meydana gelen değişikliklerin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada iskeletsel sınıf III tedavisi İstanbul Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti A.D.'na yapılmış olan 51 olgu yer almıştır. Olgular uygulanacak olan operasyon yöntemine göre 2 gruba ayrılmıştır; 1. grup alt çenenin geriye hareketiyle birlikte üst çenenin öne hareket ettirildiği 26 olgudan (ÜÇİ) oluşmuştur. 2. grup ise, alt çenin geriye hareketiyle birlikte üst çenenin hem öne hem de yukarıya (gömme) hareket ettirildiği 25 olgudan (ÜÇİG) oluşmuştur. Cerrahi Operasyon öncesinde (T1) ve tedavi sonrasında (T2) alınan lateral sefalometrik röntgenlerde ölçümler yapılarak, tedavi sonrasında oluşan nasolabiyal doku değişiklikleri incelenmiştir. Bu incelemeler sonucunda olgularda; cerrahi operasyon sonrasında burun ucunun, her iki grupta da öne ve yukarı yönde hareket ettiği ve burun sırtı görece olarak düzleştiği sonucuna ulaşılmıştır. İki tedavi grubu arasında burun değişimleri açısından önemli bir fark saptanmamıştır. The aim of this study is to evaluate the differences caused by orthognathic surgery in nasolabiyal area, in patients treated with two different operation techniques. 51 skeletal Class III patients treated in Istanbul University Faculty of Dentistry are included in the study. Cases are divided into two groups according to the operation technique to be used. Group 1 consisted of 26 patients in which maxilla is moved forward along with the backward movement of the mandible. Group 2 consisted of 21 patients in which maxilla is moved forward and upward (impaction) along with the backward movement of the mandible. Nasolabiyal soft tissue changes are evaluated in lateral cephalograms taken before surgery (T1), and after treatment (T2). As a result, nose showed upward and forward movement in both groups, and nasal dorsum is flattened accordingly. No significant differences are established between two groups in nasal soft tissue. 115

Ehlers-Danlos Sendromu (EDS), kalıtsal yumuşak bağ doku hastalıklarının klinik ve genetik heterojen özel bir grubudur. Etiyolojide farklı fibriler kollajenlerinin yapısal genleri veya biyosentezinde rol alan enzimlerdeki gen mutasyonları rol oynar Klinik belirtileri deride hiperelastisite, eklemlerde hipermobilite, kan damarları ve iç organlarda doku frajilitesi ağırlıklı olup; tipine göre çok hafiften yaşamı tehdit edecek derecede ağır tutulumlara kadar geniş bir yelpazede görülebilir. Çocuklar söz konusu olduğunda, klinik kriterlerin tamamlanması ve çocuğun özgül bir EDS tanısı alabilmesi erişkin yaşa kadar gerçekleşmeyebileceğinden izlemin kesintisiz olarak sürdürülmesi önemlidir. Doğru ve detaylı bir anamnez ile klinik bulguların iyi değerlendirilmesi, özgün araştırmanın seçimi ve doğru alt tip tanısının konulması için gereklidir. Böylelikle bu multisistemik hastalığın iyi yönetimi, genetik danışma, aile taraması ve prenatal tanı olasılığı sağlanır.Bu çalışmada amacımız; hipermobilite ön planda olan Ehlers-Danlos Sendromlu hastaları detaylı olarak değerlendirip birçok alttipi, farklı kalıtım paterni ve birçok sistem tutulumu olan bu hastalığı bir bütün olarak değerlendirmek ve klinik takibine yönelik farkındalığı arttırabilmek, bu hastaların erken dönemde fizik tedavi almalarını sağlayabilmek, moleküler çalışmalarda kullanılabilecek klinik bir veri bankası oluşturabilmek ve bu sayede hasta ve yakınlarına genetik danışma ve prenatal tanı imkanı sunabilmektir.Çalışmamıza eklem gevşekliği şikayeti ile başvuran 34 olgu dahil edildi. Tümü hipermobiliteye eşlik eden ilave bulgular açısından değerlendirildi. Göz ve kardiyolojik incelemeleri yapıldı ve ardından koruyucu egzersizler için olgular fizik tedavi bölümüne yönlendirildi.Olguların başvuru yaşları 2 yaş-15 yaş arasında değişmekteydi ve başvuru yaş ortalaması 8.7 yıl olarak saptandı. Olguların 17'si erkek (%50), 17'si kız (%50), erkek/kız oranı 1/1'di. Hastaların ebeveynlerinin 9'unun (%26.7) aralarında akrabalık vardı. Olguların ortalama Beighton skorları 7.7 bulundu (SD:1.4). Cilt bulguları olarak olguların 22'sinde (%64.7) hiperelastik deri; 22 olguda (%64.7) kolay morarma; 16 olguda (%47.1) geç yara iyileşmesi ve 2 olguda (%5.9) atrofik skar saptandı. Hipermobilite şikayeti ile başvuran bu olgular Brighton kriterleri açısından değerlendirildi. Eklem yakınmaları açısından sorgulandığında hastaların 15'inde (%44.1) eklem ağrısı olduğu öğrenildi. 18 olguda (%52.9) kronik yorgunluk sendromu tariflendi. Artralji ve kronik yorgunluk sendromu ilişkisine bakıldığında artraljisi olan 15 olgunun 13'ünde (%86.7) kronik yorgunluk sendromu tariflenmiştir. 16 olgunun (%47.1) eklemlerinde tekrarlayan dislokasyon mevcuttu. Beighton skoru ≥6 olan 30 olgunun 16'sında (%53.3) eklemlerinde tekrarlayan dislokasyon hikayesi mevcuttur. Beighton skoru ve eklemlerde tekrarlayan dislokasyon ilişkisi istatistiksel açıdan anlamlı bulundu (p=0.045). Çalışmamızda saptadığımız bulgular literatürde hipermobilite ile ilgili yapılmış çalışmalar ile benzerlik göstermektedir. Türkiye'de EDS ile ilgili genetik ve klinik araştırmalar yetersizdir ve ülkemizde prevalans ve genotipik dağılımı bilinmemektedir. Bu yüzden biz de kliniğimizde takip ettiğimiz EDS'li hastaların aile hikayelerini, klinik özelliklerini ve gerekli test sonuçlarını toplayarak bir klinik veri bankası oluşturduk ve etkilenmiş bireylere ve hasta yakınlarına uygun genetik danışmayı verebilmeyi amaçladık. Bu çalışma ile biz; EDS'li hastaların tedavi ve eğitimlerinin düzenlenmesi için klinik ve aile ağacı bilgilerinin toplanmasıyla fenotipik dağılımın derecesini göstermeyi ve olası yapılacak bilimsel çalışmalara bir altyapı sağlamayı hedefledik. Bu çalışmayla çocukluk yaş grubundan itibaren izlenmiş olan hastaların klinik takibinde toplanan verilerin yol gösterici nitelikte olduğunu ve literatüre de katkıda bulunacağını düşünmekteyiz. The Ehlers–Danlos syndromes (EDS) comprise a heterogeneous group of inherited diseases, characterized by fragility of the soft connective tissues and widespread manifestations in skin, ligaments, joints, blood vessels and internal organs. Most forms of EDS recognized to date result from mutations in one of the fibrillar collagen genes or enzymes involved in the biosynthesis of these collagen diseases. The clinical spectrum varies from mild skin and joint hyperlaxity to severe physical disability and life-threatening vascular complications. Diagnostic challenges are greatest in the pediatric population, as the clinical manifestations are easier to recognize in adulthood. An awareness of the different conditions within this group is the starting point towards accurate diagnosis. Accurate elicitation of history and clinical signs is vital in selecting the correct confirmatory investigation. Establishing the correct EDS subtype has important implications for genetic counseling and management and is supported by specific biochemical and molecular investigations.The objective of this study is to determine and raising awareness to clinical follow up and detailed assessment of EDS patients, providing physical therapy as much as earlier, creating a clinical database which can be used in molecular studies and offering genetic counseling and information of prenatal diagnosis to the family members. In this study thirty four patients referred to our clinic with hypermobility were examined. All of them were evaluated for additional clinical findings including hypermobility. They were examined opthalmologically and cardiologically. All of the patients were redirected to preventive physical therapy. Their mean age was 8.7 (range 2-15 years). 17 of the patients were male (%50), and 17 of them were females (%50) and male/female ratio was determined as 1/1. Nine parents (%26.7) of the patients were consanguineous. The mean Beighton score was 7.7 (SD: 1.4). Hyperelastic skin was observed in 22 patients (%64.7) and easy bruising was noted also in %64.7. Atrophic scars was observed in 2 patients (5.9) and delayed wound healing was noted in %47.1. For the clinical assessment of hypermobility we also applied Brighton criteria. Among the patients, 15 (%44) has arthralgia and 18 patients (%52.9) manifested chronic fatigue syndrome. Fifteen patients with arthralgia also emphasized chronic fatigue syndrome which is statistically significant. Sixteen of 30 patients (%53.3) whose Beighton scores ≥6, had recurrent dislocations. Relationship between recurrent dislocations and Beighton scores was found statistically significant (p=0.045). Our study findings are consistent with the current hypermobility studies in the literature.We expect that this study will assist to contribute molecular genetic studies in the future. Also our study results will offer genetic counselling to the patients and their relatives. Finally we emphasize the importance of clinical awareness of EDS and following up the individuals with hypermobility from the childhood period. 139