Search

İnsanlık sanatsal olarak nitelendireceğimiz ilk faaliyetlerden itibaren içinde yaşadığı doğayı resmetmeye ve yansıtmaya çalışmıştır. Manzara resmi olarak adlandırabileceğimiz anlayış başta Uzak Doğu olmak üzere dinsel bir tefekkürle ilgilidir. Avrupa’da 14. yüzyıldan itibaren geliştirilen perspektif tekniği iki boyutlu bir yüzeyde üçüncü boyut algısı yaratarak manzara için daha gerçekçi temsilleri olanaklı kılmış; 15. yüzyılda Rönesans hareketiyle ressamlar insanın içinde yaşadığı doğayı ve kenti ayrıntılarıyla resmetmeye başlamışlardır. 17. yüzyıla gelindiğinde Hollanda-Felemenk resmi manzaraya daha dünyevi bir sakinlik vererek güncel hayatı sanata dahil etmiştir. 18. yüzyıl sonu ve 19. yüzyıl başında ise sanatçılar, Alman Romantizmi ile Yüce’nin estetiği çerçevesinde manzarayı yer yer insansız resmederek içsel bir bakış açısı geliştirmişlerdir. Enkaz estetiği ile ele alınan metruk mekanlar, başta melankoli olmak üzere insani duygulanım alanları yaratmıştır. Manzaranın gelişimi, insanlığın görme biçimi ve kültürü içinde zamanla pitoresk dediğimiz resimselliğin oluşmasında önemli dönüşüm aşamalarından biridir. 19. yüzyılda Modernizm geçmişin manzara resmine yeni yorumlar getirir. Hızlı fırça vuruşları ve kalın boya tabakaları ile doğaçlamaya yönelerek zamansallığın yakalanmaya çalışılması, konudan bağımsız olarak resmin kendisine dönük algılamayı talep eder. Biçim bozma-deformasyon, soyutlama ve düz renk alanlarının kullanımı modern manzarayı kuran araçlara-yaklaşımlara dönüşür. Manzaraya dönük ilgi günümüzde afiş tasarımından fotoğrafa ve sinemaya uzanan geniş bir alanda yeni teknolojilerin de kullanımıyla varlığını sürdürmektedir., Humanity has tried to portray and reflect the nature in which we live since the primal activities that would be qualified as artistic. The understanding which we can name landscape painting is related to religious contemplation, especially in East Asia. The perspective technique developed in Europe during the 14th century would create a third-dimensional perception on a twodimensional surface, enabling more realistic representations of landscape. In the 15th century during the Renaissance movement, painters began to paint nature and the city in which people lived. By the 17th century, Dutch painting began to add more earthly calmness to the official landscape and include contemporary life in art. At the end of the 18th century and at the beginning of the 19th century, artists formed an inner perspective by depicting unmanned landscapes by German Romanticism within the framework of the Sublime. Derelict spaces handled with the Ruin Aesthetic have created a realm of human emotions, especially melancholy. The development of landscape over time is one of the most important transformation stages in terms of pictorial formation which we call “picturesque” within the way of seeing and culture of humanity. In the 19th century, Modernism brings new interpretations to the landscape painting of the past. Trying to capture temporality by turning to improvisation through fast brush strokes and thick layers of paint demands the perception of the painting itself, regardless of the subject. The use of deformation, abstraction, and solid color spaces turn into tools-approaches that establish the modern landscape. The interest in the landscape continues to exist with the use of recent technologies in a wide area ranging from poster design to photography and cinema.

Jacques Rancière, özellikle 1990 yılı sonrasında Jean-François Lyotard’ın politika ve sanatta “etik dönüş” (ethical turn) olarak ifade edilebilecek bir sapmaya neden olduğunu iddia eder. Ona göre Lyotard uyuşmazlığı (dissensus) bir yanlış (wrong) ya da felaket olarak mutlaklaştırmak suretiyle politikayı; estetik deneyimi temsil edilemeyene tanıklık statüsüne indirgeyerek de sanatı bir etik dönüşe sevk eder. Bu makalede sadece estetiğin etik dönüşü ele alınacaktır. Rancière açısından bakarsak günümüzde estetik ve sanat alanındaki sorun aslen politik ve entelektüel olan estetik alanın politik niteliğinin etiğe indirgenmiş ve bu vesileyle de politik kapasitesinin elinden alınmış olmasıdır. Rancière’e göre özellikle Lyotard’ın, Kant’ın yüce teorisi aracılığıyla estetik otonomi ile Kantçı ahlaki otonomiyi birleştirmiş olması, estetiğin politik niteliğinin etiğe indirgenmesine sebep olmuştur. Bu çalışma ilk olarak Rancière’in bu iddialarını sırasıyla ele alarak estetik ve sanatta sözü geçen etik dönüşün nasıl gerçekleştiğine odaklanacaktır. Ardından Lyotard’a yöneltmiş olduğu iddialar özelinde Rancière’e yapılan eleştirileri de göz önüne alarak son bölümde bu iddiaların haklılığını değerlendirmeye çalışacaktır. Jacques Rancière contends that especially after 1990, Jean-François Lyotard caused a deviation in politics and art that can be described as an "ethical turn". According to him, Lyotard leads politics to an ethical turn by absolutizing dissensus as a wrong (tort) or disaster; and by reducing aesthetic experience to the status of sheer witnessing to the unrepresentable he also leads arts to an ethical turn. This article shall discuss only the ethical turn of aesthetics. From Rancière's point of view, the problem in the field of aesthetics and art today is that the political aspect of the aesthetic field, which is essentially political and intellectual, has been reduced to ethics and thus, its political capacity has been taken away. According to Rancière, the reduction of the political quality of aesthetics to ethics was caused especially by Lyotard's uniting of aesthetic autonomy with Kantian moral autonomy through Kant's theory of sublime. This study shall first address Rancière’s claims respectively and focus on how the aforementioned ethical turn in aesthetics and art took place. Then in the last section it shall try to evaluate the legitimacy of these allegations by also taking into account the criticisms made against Rancière in particular for his allegations against Lyotard.

Jacques Rancière, özellikle 1990 yılı sonrasında Jean-François Lyotard’ın politika ve sanatta “etik dönüş” (ethical turn) olarak ifade edilebilecek bir sapmaya neden olduğunu iddia eder. Ona göre Lyotard uyuşmazlığı (dissensus) bir yanlış (wrong) ya da felaket olarak mutlaklaştırmak suretiyle politikayı; estetik deneyimi temsil edilemeyene tanıklık statüsüne indirgeyerek de sanatı bir etik dönüşe sevk eder. Bu makalede sadece estetiğin etik dönüşü ele alınacaktır. Rancière açısından bakarsak günümüzde estetik ve sanat alanındaki sorun aslen politik ve entelektüel olan estetik alanın politik niteliğinin etiğe indirgenmiş ve bu vesileyle de politik kapasitesinin elinden alınmış olmasıdır. Rancière’e göre özellikle Lyotard’ın, Kant’ın yüce teorisi aracılığıyla estetik otonomi ile Kantçı ahlaki otonomiyi birleştirmiş olması, estetiğin politik niteliğinin etiğe indirgenmesine sebep olmuştur. Bu çalışma ilk olarak Rancière’in bu iddialarını sırasıyla ele alarak estetik ve sanatta sözü geçen etik dönüşün nasıl gerçekleştiğine odaklanacaktır. Ardından Lyotard’a yöneltmiş olduğu iddialar özelinde Rancière’e yapılan eleştirileri de göz önüne alarak son bölümde bu iddiaların haklılığını değerlendirmeye çalışacaktır., Jacques Rancière contends that especially after 1990, Jean-François Lyotard caused a deviation in politics and art that can be described as an "ethical turn". According to him, Lyotard leads politics to an ethical turn by absolutizing dissensus as a wrong (tort) or disaster; and by reducing aesthetic experience to the status of sheer witnessing to the unrepresentable he also leads arts to an ethical turn. This article shall discuss only the ethical turn of aesthetics. From Rancière's point of view, the problem in the field of aesthetics and art today is that the political aspect of the aesthetic field, which is essentially political and intellectual, has been reduced to ethics and thus, its political capacity has been taken away. According to Rancière, the reduction of the political quality of aesthetics to ethics was caused especially by Lyotard's uniting of aesthetic autonomy with Kantian moral autonomy through Kant's theory of sublime. This study shall first address Rancière’s claims respectively and focus on how the aforementioned ethical turn in aesthetics and art took place. Then in the last section it shall try to evaluate the legitimacy of these allegations by also taking into account the criticisms made against Rancière in particular for his allegations against Lyotard.

Bu yazıda kuramsal düzlemde türün tanımına kısaca değindikten sonra yine kuramsal düzlemde sanatsal bir tür (kimilerince biçem) olarak kullanılan groteski yazının sınırları içerisinde yüce ve güzellik kavramıyla ilişkisi içerisinde ele alacağız; oldukça sınırlı olsa da groteski türsellik üzerinden moda söylemi görüngüsünde tanımlamaya uğraşacağız. Groteskin bir tür mü yoksa yazınsal/sanatsal biçem mi olduğu konusunda tartışmalara sıklıkla rastlanmaktadır. Yazıda değişik kuramcıların önerdikleri tanımlamalardan yola çıkarak groteski bir tür olarak tanımlayarak değişik işlevlerine değineceğiz. Bunu yaparken öncelikle türden ne anlamız gerektiğini belirtmemiz gerekiyor. Şu ya da bu sanatsal biçimin doğasına göre önerilen üstmetinsellik kavramını, moda söz konusu olduğunda, üstgiysisellik ya da, örneğin resim söz konusu olduğunda üstresimsellik vb. adlandırmalarla uyarlayabiliriz. Burada, kimi zaman gönderme yaptığımız Alexander McQueen’in kavramsal içerikli koleksiyonları üzerinde çözümlemelere girişmeden, moda söylemini sınırlı biçimde göz önünde bulundurarak, groteskin bir tür olarak görünümünü yüce ve güzellik kavramları çerçevesinde belirlemek arayışında olacağız. İster yazınsal ister yazın dışı alanlardan olsun şu ya da bu söylem türünü ya da ele alınan yapıtların üstmetinsellik, üstgiysisellik görüngüsünde konumlandırılmaları onların kendi özgüllüklerini daha iyi kavramaya, başka yapıtlar karşısında özgün katkılarını daha iyi kavramaya olanak sağlar. Çalışma sanatsal bir yapıttaki groteskin payını sorgulamak için yöntemsel ve kavramsal ipuçları vermeye yöneliktir. In this study we scrutinize the term “grotesque,” deployed as an artistic genre (a style by some) on the theoretical basis, in relation to the concepts of sublime and beauty within the boundaries of writing after touching briefly upon its definition in the theoretical plane. We try to define, on a limited scale, the grotesque in terms of genericity within the phenomenon of fashion discourse. Discussions have often taken place as to whether the grotesque is itself a genre or a/n literary/artistic style. Based on the definitions offered by varied theorists, we first characterize the grotesque as a genre, and, then, describe different roles of the grotesque in this article. In doing so, we must first state what we should understand the term “genre.” We can adapt the notion “metatextuality” proposed by this or that artistic style to the denominations, such as “metavestimentality” in terms of fashion or “metapictorialness” when it comes to painting. Here, we seek to delve into the appearance of the grotesque as a genre within the framework of sublime and beauty with limited consideration of fashion discourse and without attempting to analyze the conceptual collections of Alexander McQueen, which we sometimes refer to. Whether it is from literary or non-literary areas, the configurations of this or that type of discourse or the texts under consideration on the basis of metavestimentality and metatextuality enable them to better understand their own specificity and their original contributions in the face of other works. The study aims to provide methodological and conceptual clues so as to question the role the grotesque plays in an artistic work.

Bu çalışmanın temel sorunsalı, sanat alanına kendiliğinden gelip yerleşen güzelin-güzelliğin sanatla olan bu dolaysız ilişkisinin nasıl kurulabileceğidir. Bu ilişki ancak teorik bir zemin üzerinde kurulur. Güzel, bu teorik zeminde, sanatı tanımlarken başvurduğumuz diğer kavramlarla (beğeni, biçim vb.) birlikte çalışır. Bu kavramsal bütünlük, estetik bir düzlem oluşturur ve etik gibi diğer düzlemlere bağlanır. Etik düzlem, bu bütünlüğü kendi içinde yeniden dağıtır; estetik, etik düzleme göre işlevselleşir. Güzel ve İyi yan yana gelir. Kant estetiği, bu bağlantıları çözümleyebileceğimiz teorik zemini sunar. Bu çalışma, bu zemine bir film aracılığıyla yerleşmiştir. Çalışmada, son zamanlarda adından sıklıkla söz ettiren Güney Kore sinemasının önemli yönetmenlerinden biri olan Chang-dong Lee'nin Shi (Poetry) adlı filminin, Kant'ın estetiğe dair görüşleri açısından çözümlenmesi amaçlanmıştır. Filmin Kantçı perspektifle ne ölçüde örtüştüğü yorumsamacı (hermenötik) yöntemle belirlenecektir. Bu bağlamda, Kant'ın Yargı Yetisinin Eleştirisi adlı eserinin "Estetik Yargı Yetisinin Eleştirisi" adlı bölümüne odaklanılmıştır. Çalışmanın diğer bir ayağını oluşturan Shi (Poetry) filminin ana karakteri olan Mija ise, bir şiir yazma çabası içerisindedir. Filmin örneklem olarak belirlenme nedeni de, bu çabanın sonucu olarak sanatın doğasına yönelik bazı problemler ortaya koymasıdır. Bu problemlere Kant estetiği açısından karşılıklar bulmak, çalışmanın temel motivasyonunu oluşturmuştur. Mija şiir yazmaya çalışırken etrafındaki kötülükler onu kuşatmaya başlayacak ve şiir, onun için artık sadece güzelin bir ifadesi değil bu kötülüklerden korunacağı ahlaki bir sığınak olacaktır. Şiirle ulaştığı ahlaki boyuta, aynı zamanda etik bir eylemle de ulaşacaktır. Bu eylem, Kant'ın Yüce'ye dair görüşleri çerçevesinde ele alınacaktır. Çalışmanın ulaştığı temel sonuç filmin, Kantçı estetiğin temel kavramları olan beğeni, sanat, deha ve yüce gibi kavramların billurlaştığı anlatı öğelerine sahip olduğu yönündedir., La problématique fondamentale de cette étude est de savoir comment établir la relation directe entre la beauté et l’art dans lequel la beauté s'implante spontanément. Cette relation ne peut être établie que sur une base théorique. La beauté fonctionne sur ce terrain théorique avec d'autres concepts (goût, forme, etc.) auxquels nous nous référons pour définir l'art. Cette intégralité conceptuelle crée un plan esthétique et se connecte à d'autres plans tels que l'éthique. Le plan éthique fait une répartition de cette intégralité en soi ; l'esthétique devient fonctionnelle par rapport au plan éthique. La Beauté et le Bien vont de pair. L'esthétique kantienne offre le terrain théorique sur lequel nous pouvons analyser ces connexions. L’objectif de cette étude est d’analyser le film « Shi (Poésie) » de Chang-dong Lee, un réalisateur renommé du cinéma sud-coréen, en termes d'esthétique kantienne. La méthode herméneutique fut choisie afin de montrer à quel point le film correspond à la perspective Kantienne en se focalisant sur le chapitre « Critique de la faculté du jugement esthétique » de l’œuvre « Critique de la faculté du jugement » de Kant. Un autre axe de l'étude porte sur Mija, le personnage principal du film, qui s'efforce d'écrire un poème. C’est la raison pour laquelle le film est choisi en tant qu’objet d’analyse car il révèle certains problèmes concernant la nature de l'art à la suite de cet effort. À partir du moment où Mija commence à essayer d'écrire un poème, les maux commencent à l'entourer et la poésie ne devient donc pas seulement un moyen d’expression de la beauté, mais aussi un abri moral où elle se protège du mal. Le niveau moral qu’elle atteint avec la poésie, elle y arrive également à travers une action éthique. Cette action sera traitée dans le cadre des réflexions de Kant sur le Sublime. La principale conclusion de cette étude est que le film comporte des éléments narratifs dans lesquels se cristallisent les concepts fondamentaux de l'esthétique kantienne tels que le goût, l'art, le génie et le Sublime., The fundamental problem of this study is to know how to establish the direct relation between beauty and the art in which beauty is spontaneously implanted. This relationship can only be established on a theoretical basis. Beauty works on this theoretical ground with other concepts (taste, form, etc.) to which we refer to define art. This conceptual wholeness creates an aesthetic plane and connects to other planes such as ethics. The ethical plane divides this wholeness into itself; aesthetics become functional from an ethical point of view. Beauty and Good go hand in hand. The Kantian aesthetic offers the theoretical ground on which we can analyze these connections. The objective of this study is to analyze the film "Shi (Poetry)" by Chang-dong Lee, a renowned director of South Korean cinema, in terms of Kantian aesthetics. The hermeneutical method was chosen in order to show how the film corresponds to the Kantian perspective by focusing on the chapter "Critique of the faculty of aesthetic judgment" of Kant's work "Critique of the faculty of judgment". Another axis of the study concerns Mija, the main character of the film, who tries to write a poem. This is the reason why the film is chosen as the object of analysis because it reveals certain issues regarding the nature of art as a result of this effort. From the moment Mija begins to try to write a poem, evils begin to surround her and therefore poetry becomes not only a means of expression of beauty, but also a moral shelter where she protects herself from evil. The moral level that she reaches with poetry, she also arrives there through ethical action. This action will be treated within the framework of Kant's reflections on the Sublime. The main conclusion of this study is that the film has narrative elements in which the fundamental concepts of Kantian aesthetics such as taste, art, genius and the Sublime crystallize.

Günümüzde sınırsız temalar ve malzemelerle geleneksel kültürden uzaklaşan heykel sanatı, farklı duygulanımlara sebep olup izleyenin katılımını gerektiren bir sürece girmiştir. Üç boyutlu sanat anlayışının da ötesinde, tarihsel ve kültürel olmak üzere büyük tapınak, büyük yapıt gibi anlamlar yüklenen heykel, her dönemde toplumsal süreçlerden ve politik iktidarlardan etkilenmiştir. Bu anlayışla benzer bir ifade sergileyen çağdaş heykel sanatçısı Anish Kapoor’un eserleri, yakından incelendiğinde, bir kısım işlerinin modern sanatın bilindik sınırlarını zorladığı söylenebilir. Kapoor’un eserleri ilk bakışta izleyiciler tarafından anlaşılabilir ve değerlendirilebilir gibi görülse de, gerek çok katmanlı sembolizmi, gerekse kavramsal ve felsefi çerçevesi açılarından ele alındığında çağdaşlarından ayrılmaktadır. Sanatçı, eserlerinde genel geçer bilimsel teorileri, mistik ve doğaüstü bir açıdan sorgulamaktadır. Kapoor’un eserleri; sonsuzluk, nitelik, güzellik, varlık-yokluk ve bilimselliği tartışmaya açar ve aynı zamanda bazı kavramların özüne inerek onların ne anlama geldiğini irdeler. Çalışma, Anish Kapoor’un bu özelliklerini değerlendirmek için sanatçının 2011’de Paris Grand Palais’de sergilediği Leviathan adlı eserinin derinlemesine bir biçimde incelemeyi amaçlamaktadır. Bu araştırma da, öncelikli olarak izleyicide yarattığı fiziksel etkileşimin yanı sıra kültürel, felsefi ve politik yönleriyle eser değerlendirilmiştir. Thomas Hobbes’un siyaset felsefesinin ana hatlarının ele alındığı Leviathan adlı yapıtın, Kapoor’un aynı isimli eseri üzerindeki etkisi çalışmada ortaya konmuştur. Romantik akım ile birlikte gelişen, Alman İdealist felsefesinin ve Kant’ın temel problematiklerinden olan aşkınlık-yücelik (süblim) gibi kavramların sorgulanması, eserin değerlendirilmesine katkı sağlamıştır. Ayrıca Jean François Lyotard’ın postmodermizm ile ilgili fikirleri ile kurulan anlatılar, Leviathan adlı eserin çağdaş sanattaki önemini kavrama ve Kapoor’un eserlerini derinlemesine anlamlandırma fırsatını ortaya çıkarmıştır. In a closer look at some of the works of Anish Kapoor, one of the most prominent artists in comtemporary sculpture, we can observe him pushing the limits of modern art. At first glance, Kapoor’s work appears to be accessible and assessable, but in actuality, it represents multi-layered symbolism, traditional conceptualism and philosophy; seperating him from his comtemporaries. The artist questions general scientific theories in a mystic and transcendental way. His works examine the concepts of eternity, quality, beauty, existence/absence and science and the meanings of certain concepts by analyzing them in depth. One can witness his merit in contemporary art and interpret his sense of aesthetics by a thorough examination of the exhibition in Monumenta titled Leviathan, which occupies an area of 72.00 m3 Grand Palais´nave. Based on this examination, opportunity represents itself to elaborate and express the importance of his work in contemporary art. This study will start from the Romantic Era, which refers to the Late-Enlightenment Period and the analysis of the book Leviathan, published in 1851 by Thomas Hobbes and deemed to be the main inspiration source of his artwork. Leviathan will be analyzed by positioning it according to its effects on the audience and the philosophical background of the work will be discussed. The questioning of transcendencesovereignty will be important in the analysis of the work. The footprints of Romanticism can best be seen in literature and philosophy. The main theme in German Idealism and in the problematic of sublime which Kant inaugurated. Thoughts of the poet Friedrich Schiller about the sublime have also inspired this work. In summary; in this study, within the boundaries defining Hobbe’s political philosophy, the position of the concept of sovereignty within romantic, modern and post-modern art will be evaluated in regard of the terminology utilized by philosophers such as Immanuel Kant and Jean François Lyotard and thus put forth the aspects where Kapoor’s work is unconventional. Publisher's Version

Elinizdeki metinde İrlanda kökenli İngiliz devlet adamı ve `sosyal filozof` Edmund Burke'ün epistemolojisinden, ahlak ve siyaset felsefesinden hareketle `Yüce`, `etik` ve `devrim` kavramlarını tartışmaya açıyorum. `Giriş`te incelememi, onun metodlarını, muhafazakarlığa ve Burke'ün farklı ideolojik, entelektüel çevrelerce nasıl tanımlandığına ya da değerlendirildiğine ilişkin bazı mülahazaları ve çalışmamın tez(ler)ini ya da argümanlarını takdim ettim. Birinci bölümde (`Edmund Burke: 'Sosyal Filozof` ve Politikacı`) Burke'ün hayatını, entelektüel ilgilerini, politik hayatını özetledim ve Burke'ü arafta bir Aydınlanma ve devrim düşünürü olarak ele aldım. İkinci bölümde (`Yüce, Muhayyile ve Etik`) Burke'ün estetik ve epistemoloji hakkındaki görüşlerinden hareketle bir etik tartışması yürüttüm ve onun Fransız Devrimi eleştirisinin etik bir eleştiri olduğunu savundum. Üçüncü bölümde ise Burke'ün devrim eleştirisinden hareketle ve `İnayet`, `tarihsicilik`, `ilerleme`, `ütopya`, `insan hakları`, `totalitarizm` kavramlarını devreye sokarak bir `devrim`, `jakobenizm` ve `demokrasi` eleştirisi sunmaya çalıştım. Bu çalışmada genel olarak ileri sürdüğüm iddialar ya da argümanlar şunlardır: Burke'ün yüceye ve muhayyileye vurgusu etik'e vurgudur. Fransız Devrimi yücenin, ahlaki muhayyilenin ve etik'in yıkımıdır. Devrim fikri `ilerleme` tahkiyesinden, `tarihsicilik`ten, `hümanizm`den mülhem, jakobenizm ve fanatizmle malul bir illüzyondur. Burke'ün devrim ve jakobenizm kritiği totalitarizm eleştirisine öncülük etmiştir. I open the discussion of the concepts of `Sublime`, `Ethics` and `Revolution` in the context of the epistemology, ethics and political philosophy of the Irish-British statesman and `social philosopher` Edmund Burke .I introduced my examination, its methods and some of the considerations about conservatism and how different ideological, intellectual circles identified and evaluated Burke and thesis and arguments of my study in the `introduction` chapter.In the first chapter (` Edmund Burke:` Social Philosopher and Politician `) I summarized Burke's life, his intellectual interests, his political life, and I considered Burke as a thinker of the Enlightenment and Revolution in `Aaraf`/Purgatory.In the second chapter (`Sublime, Imagination and Ethics`) I carried out an ethical debate on Burke's views on aesthetics and epistemology, and I argued that his critique of the French Revolution was an ethical critique.In the third chapter I tried to present the criticism of `revolution`, `jacobenism` and `democracy` with reference to Burke's criticism of revolution and by calling out the concepts of `Grace`, `historicism`, `progress`, `utopia`, `human rights` and `totalitarianism`. The arguments that I generally suggest in this work are: Burke's emphasis on sublime and imagination is emphasis on ethics.The French Revolution is the destruction of the sublime, moral imagination and ethics .The idea of a revolution is an illusion ill-fated with fanaticism and jacobenism which got inspired of `progression` narrative, historicisim`, `humanism`.Burke's criticism of revolution and jacobenism pioneered the critique of totalitarianism. 218

Bu makalede Lyotard’ın Kant’ın yüce (sublime) kavramını yeniden ele aldığı Lessons on the Analytic of the Sublime metninden hareketle “yargılama nedir” sorusuna odaklanılmıştır. Lyotard’ın Kant’a olan ilgisinin kaynağında, modern dünyanın birçok alanda yaşadığı “yargı krizi” vardır. Modernistler, bu yargı krizinden ortak duyu (sensus communis) kavramı ile yeni bir çıkış yolu ararken Lyotard gibi postmodern filozoflar, yargının çoğulluğuna kapı açan “yüce” kavramıyla bir çıkış ararlar. Lyotard, “yüce duygusu” ile Kant’ın felsefesinde “bütünlük ideasi”na yol açan yargıyı aşmaya çalışır. Lyotard yüce duygusunda, düşüncedeki farklılığı ya da düşünce yetilerindeki “adaleti” bulur. Kant yüce kavramıyla aklın düzenleyici ve bütünleştirici idealarını devre dışı bırakarak onun kendi güç ve imkânları ile karşılaşmasını gündeme getirmişti. Aklın kendi gücü ve imkânlarıyla karşılaşması bir “idea”ya ulaşmaktan ziyade hayranlık ve korku ile karışık bir “coşku”ya yol açar. Kant’a göre bu coşku, yüce bir varlık karşısında yaşanır. Ancak Fransız devrimi gibi hayal gücünün sınırlarının zorlandığı ve hatta aşıldığı toplumsal durumlarda da böyle bir coşku yaşanabilir. Burada yüce, devrimin seyircisi konumundaki halkların içinde yeşeren duygudur. Lyotard ise politik bir olay karşısında yaşanan bu coşkuyu daha fazla ön plana çıkararak Kant’ın yüce kavramına yeni bir bakış açısı getirir. In this article, “what is judgement?” was chosen as the question with reference to Lessons on the Analytic of the Sublime text in which Lyotard reconsidered Kant’s term sublime. The source of Lyotard’s interest on Kant is “judgement crisis”, which modern world has in many areas. While modernists search for a new way out from this judgement crisis with “sensus communis” term, postmodern philosophers such as Lyotard search for a new way out with “sublime” term that opens a door to judicial pluralism. Lyotard tries to over come judgement that leads to “the idea of integrity” with “the feeling of sublime”. In the feeling of sublime, he finds the differences in thinking or the justice in reasoningability. Kant, with the sublime term, brings encountering mind with its power and possibilities into question by disabling its regulatory and integrative ideas. Mind’s encountering with its own power and possibilites leads to an “enthusiasm” mixed with admiration and fearinstead of finding an “idea”. According to Kant, this enthusiasm is experienced in the face of a sublime being. However, such enthusiasm can be experienced in social situations such as French Revolution that pushes and even exceeds the limits of imagination. Here, sublime is the feeling that flourished within people who are at the position of revolution audience. Lyotard brings a new perspective on Kant’s sublime term by giving this enthusiasm experienced in the face of a political event more prominence.

`Sanatta Yücenin Temsil Sorunları (20. yüzyıl ve 21. yüzyıl)` konulu yüksek lisans tezimde yüce kavramının kökenlerinden yola çıkılarak estetikte izlediği yol incelendi. Estetikte başlı başına kavram olarak ele alınan yücenin güzel sanatlarla ilişkisi sanat tarihinden örneklerle tespit edildi. 20. ve 21. yüzyılda sanatta yücenin konumu, `temsil edilemezlik` bağlamında estetik, kültürel, psikanaliz teorileri üzerinden tartışıldı. Aynı dönemlerde yüce kavramı ile doğrudan ya da dolaylı ilişkisi olan sanat çalışmaları üzerinden temsil edilemeyen yücenin temsil pratikleri incelendi. In the master thesis entitled `Problems of Representing Sublime in Art – XXth and XXIst century`, the sublime conception's course in aesthetic has been researched based on the origins of the sublime concept. The sublime's relations with the fine arts, which are regarded as concepts in aesthetics in themselves, has been determined with examples from art history. The situation of sublime in art in XXth and XXIst century has been discussed through aesthetic, cultural and psychoanalytical theories in the context of unrepresenting. The unrepresenting sublime's representing pratics has been studied through the art works which has been related directly or indirectly to the sublime concept in the same period. 210

Video müzik klipler, toplumun her kesimine ve her yaşa hitap etmektedir. Günümüzde etkisi tam olarak ölçülemese de bilinçaltı (subliminal) mesajlar ve teknikleri her geçen gün gelişmektedir. Bu mesajları üretenler, subliminal mesajlar vasıtasıyla, insanları istedikleri hedeflere uygun şekilde etkilemeyi ve yönlendirmeyi amaçlamaktadırlar. Renkler, insan yaşamında önemli bir yer tutmaktadır. Dış dünyada çevremizde gördüğümüz her şeyin bir rengi vardır. Renklerin insanlar üzerinde etkisi olduğu bilinmekle beraber renklere çeşitli anlamlar yüklenmiş, bu anlamlar da nesilden nesile bilinçaltımızda yer edinmiştir. Music video clips,caters to all ages and all sections of society to nowadays as the full effect of gravity by a subconscious (subliminal) messages and techniques are evolving with each passing day. The producers of these messages, subliminal messages through, people seek to influence and manipulate appropriately the goals they want. Colors, occupies an important place in human life. Everything we see around us in the outer world has a colour. Colors are known to have that effect on people. Colours is loaded with various meanings. Our subconscious also has established the position of these meanings from generation to generation. 770

As in other areas of the Ottoman Empire where local elite classes had gradually developed, from the mid-18th century onwards, particular elite that included individuals from both religious communities had developed in Cyprus as well. Muslim officers of the local administration as well as wealthy Orthodox, both laymen and clergy, constituted the ruling class of Ottoman Cyprus before the reforms. As will emerge through analysis of the period of muhassıl Mehmet Talat , the role of the local elite is particularly decisive, both in relation to efforts to implement changes as well as steps taken backwards. The main purpose of this paper is to demonstrate the predominant climate in Cyprus, an island on the Ottoman periphery, during the first stages of the Tanzimat reforms immediately after the proclamation of firman (Hatt-i Şerif) as well as, to record reactions to the reforms and the groups from which these reactions originated. Highlighting the details of this climate might clarify the difficulties that the Sublime Porte faced in its effort to directly implements reformative measures. It will also help to demonstrate the Sublime Porte’s will to achieve this through directions contained in the documents sent to the island and also to show the setbacks which occurred during this effort. Additionally, the purpose of this paper is to demonstrate that the first attempt for reforms on the island led to an intense unrest and to a climate of tension between the religious communities, Kıbrıs’ta, 18. yüzyılın ortalarından itibaren Osmanlı Devleti’nin çeşitli bölgelerinde yerel elit sınıfların kademeli olarak oluşmasına paralel olarak, özel bir elit sınıf şekillenmeye başladı. Kıbrıs’taki bu elit sınıf, adanın her iki dini topluluğunun bireylerinden oluşmaktaydı. Reformlar öncesindeki dönemde, Osmanlı Kıbrıs’ındaki yönetici sınıf, gerek adanın idaresindeki Müslüman memurlar gerekse varlıklı Ortodoks din adamları ya da din adamı olmayan Ortodokslardan oluşmaktaydı. Muhassıl Mehmet Talat döneminin incelenmesinden, gerek reformların uygulanmasına gerekse de geriye adım atılmasına ilişkin olarak yerel elitin belirleyici bir rolü olduğu ortaya çıkmaktadır. Makalenin ana amacı, bir yandan Hatt-ı Şerif’in ilânından hemen sonra Tanzimat reformlarının Osmanlı Devleti’nin taşrasındaki bir ada olarak Kıbrıs’ta yarattığı durumu aydınlatmak, öbür yandan da reformların yarattığı tepkileri ve bu tepkilerin kaynağı olan toplumun kesimlerini tespit etmektedir. Ayrıca Babıâli’nin reform süreci bağlamında, bu sürecin ortaya çıkardığı başarılar ve zorluklar analiz edilecektir. Buna ek olarak, makalenin amacı, reformların uygulanmasına yönelik alınan ilk tedbirlerin adada büyük bir huzursuzluk ve adanın iki dini topluluğu arasında bir gerginlik havası yaratmasına neden olduğunu göstermektir

Bu tezde, Kant'ın, Yargı Gücünün Eleştirisi'nde en geniş haliyle ele aldığı estetik anlayışı ve romantisizm dönemi ile bu dönemin Kant felsefesi ile bağlantısı üzerinde durulmuştur. Bu anlamda, çalışmamız, Kant felsefesinin romantik dönemde yaşamış olan sanatçı ve düşünürler üzerindeki yansımalarını serimlemek üzerine kurulmuştur. Özellikle, Kant estetiğinin, kendi döneminde hangi açılardan yenilikçi sayılabileceği, Kant'ın felsefe sistemindeki kavramların romantik dönemi nasıl etkilediği, Kant felsefesinin romantik dönem eserlerinde kendisine nasıl yer bulduğu ve Alman romantik felsefesinin oluşumuna nasıl yön verdiği araştırılmıştır. In this thesis, with aestethic approach, the Romanticism period which Kant has discussed in broadest sense and this period's relation to Kantian philosophy is emphasized. In this sense, our work is based on exposition of Kantian philosophy's reflections on artists and thinkers who lived within the Romantic era. Especially, on what aspects Kantian aesthetics can be considered as progressive within it's own period, how the concepts in this Kantian philosophy have influenced the romantic period, how Kantian philosophy has positioned itself within the romantic period works, and how it has lead the German romantic philosophy have been investigated. 390